ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Αν είναι κανείς πιστός και ευλαβής, ας απολαύσει την ωραία αυτή και λαμπρά πανήγυρη. Αν είναι κανείς δούλος σώφρων, ας εισέλθει χαρούμενος στη χαρά του Κυρίου του. Αν καταπονήθηκε κανείς από τη νηστεία, ας λάβει τώρα το δηνάριο. Αν δούλεψε κανείς από την αυγή, ας δεχτεί σήμερα τη δίκαιη αμοιβή. Αν κανείς ήλθε αργά το πρωί, ας εορτάσει ευγνώμων. Αν έφτασε κανείς μεσημέρι, ας μην αμφιβάλλει καθόλου· γιατί καθόλου δεν ζημιώνεται. Αν έφτασε κανείς αργά το απομεσήμερο, ας πλησιάσει χωρίς ενδοιασμό. Αν έφτασε κανείς μόλις την ενδεκάτη, ας μην φοβηθεί για την αργοπορία· όντας ο κύριος του οίκου γενναιόδωρος δέχεται τον έσχατο όπως ακριβώς και τον πρώτο. Προσφέρει ξεκούραση σε κείνον που εργάστηκε την ενδεκάτη όπως σε κείνον που εργάστηκε από την αυγή. Και τον τελευταίο ευσπλαχνίζεται, και τον πρώτο περιποιείται. Και σε κείνον δίνει, και σ᾽ αυτόν χαρίζει. Και τα έργα υποδέχεται, και τη γνώμη καλωσορίζει. Και την πράξη τιμά, και την πρόθεση επαινεί. Εισέλθετε λοιπόν όλοι στη χαρά του Κυρίου μας. Και οι πρώτοι και οι δεύτεροι λάβετε την αμοιβή σας. Πλούσιοι και φτωχοί χορέψτε αγκαλιασμένοι. Εγκρατείς και αμέριμνοι τιμήσατε την ημέρα. Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες ευφρανθείτε σήμερα. Το τραπέζι είναι γεμάτο, απολαύστε την πολυτέλεια όλοι. Ο μόσχος είναι πολύς, κανείς ας μη φύγει πεινασμένος. Απολαύστε τον πλούτο της χρηστότητας. Κανείς ας μη θρηνεί τη φτώχεια· εμφανίστηκε η κοινή βασιλεία. Κανείς ας μην οδύρεται για τα σφάλματά του· γιατί ανέτειλε από τον τάφο η συγχώρεση. Κανείς ας μη φοβάται το θάνατο· γιατί ο θάνατος του Σωτήρα μάς ελευθέρωσε. Τον έσβησε, ενώ ήταν υπό την εξουσία του. Τιμώρησε τον Άδη, αφού πρώτα κατέβηκε στον Άδη. Τον επίκρανε, όταν εκείνος γεύτηκε τη σάρκα του. Ο Ησαΐας το προφήτευσε αυτό: «Ο Άδης», λέει, «επικράνθη».3 Οταν σε συνάντησε κάτω, επικράνθη. Γιατί καταργήθηκε. Επικράνθη, γιατί ενεπαίχθη. Πήρε στα χέρια του ανθρώπινο σώμα, και βρέθηκε μπροστά στον Θεό. Πήρε γη, και βρήκε ουρανό. Πήρε αυτό που έβλεπε, και έπεσε σ᾽ αυτό που δεν έβλεπε.
«Πού είναι, θάνατε, το κεντρί σου; Πού είναι, Άδη, η νίκη σου;»4 Αναστήθηκε ο Χριστός, και συ καταβαραθρώθηκες. Αναστήθηκε ο Χριστός, και οι δαίμονες ρίχτηκαν κάτω. Αναστήθηκε ο Χριστός, και χαίρονται οι άγγελοι. Αναστήθηκε ο Χριστός, και κανείς νεκρός δεν μένει πια στο μνήμα. Γιατί ο Χριστός σηκώθηκε από το μνήμα και έγινε οδηγός των κεκοιμημένων. Σ᾽ αυτόν η δόξα και η δύναμη στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
«Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς εν τω μνήματι»
Τί μυστήριον πράγμα είναι αυτό; Εάν ατενίσομε και ρίξομε μια ματιά εις τους τάφους και εις τα κοιμητήρια, θα δούμε ότι είναι γεμάτα από νεκρούς, εκατομμύρια, δισεκατομμύρια, νεκρών υπάρχουν σε όλους τους τάφους του κόσμου. Και τίθεται το ερώτημα. Γιατί λοιπόν, αφού λέγει ο Χριστός ότι αφού ανέστη, δεν έμεινε κανείς νεκρός εις τον τάφο, πώς συμβαίνει να εξακολουθούν ακόμα να υπάρχουν νεκροί μέσα εις τον τάφο, εις τους τάφους; Εκείνο το οποίον παρατηρείται και εις τον Λόγο του Θεού, αλλά και εις όσα κηρύττει και ψάλλει η Εκκλησία μας είναι τούτο, όλα τα κηρύττει σαν να είναι γεγονός τετελεσμένο, σαν να έχουν πραγματοποιηθεί όλα, η Αφθαρτοποίηση των σωμάτων ημών και η Ανάσταση των νεκρών, σαν να έχει πραγματοποιηθεί η λύτρωση, σαν να έχει πραγματοποιηθεί.
Γιατί; Διότι το είπε ο Θεός και δεν υπάρχει ουδεμίαν αμφιβολία ότι δεν θα πραγματοποιηθεί η υπόσχεση αυτή του Θεού, είναι γεγονός αναντίρρητο.
Και γι’ αυτό, ακριβώς, το σερβίρει και ο Λόγος του Θεού, αλλά και η Εκκλησία μας με αυτόν τον τρόπο. Όμως, θα ξημερώσει ημέρα, κατά την οποία θα πραγματοποιηθούν όλα αυτά, θα γίνουν πραγματικότητα. Και τότε, σε όλους τους τάφους του κόσμου, δεν θα ευρίσκεται ούτε ένας νεκρός. Μα σκεφθείτε το αυτό το πράγμα, δεν είναι μικρό πράγμα αυτό, μία ημέρα να αδειάσουν όλοι οι τάφοι, όλου του κόσμου και να μην ευρίσκεται ούτε ένας νεκρός μέσα! Σκεφθείτε τί μεγάλο έργο επέτυχε ο Κύριός μας! Χάριν ημών, έγινε άνθρωπος, δεν είχε καμιά ανάγκη να γίνει άνθρωπος, είπαμε ότι είχε την δόξα απέραντο, αλλά διότι συμπάθησε ημάς, διότι μας ηγάπησε τόσο πολύ και απεφάσισε να γίνει άνθρωπος, να υποστεί όλα αυτά τα δεινά, τον εξευτελισμό, τα ραπίσματα, όλα τα πάθη τα οποία γνωρίζομε και στο τέλος να σταυρωθεί και να αποθάνει, ακριβώς για να μας σώσει, να μας λυτρώσει από τον θάνατο και να μας χαρίσει την Ζωή την αιώνιο.