Τη ζωή την εκτίμησα όταν αρρώστησα.

Τη ζωή την εκτίμησα όταν αρρώστησα. Μετά βρήκα τον Χριστό και έμαθα να ζω.

Πρώτα θα πω δύο ωραία και εποικοδομητικά μηνύματα.

Ποιός έχει αγάπη;

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ρώτησε κάποτε το ακροατήριό του.

- Ποιός από εσάς έχει αγάπη;

- Εγώ, άγιε του Θεού, νομίζω ότι έχω αγάπη, του είπε κάποιος απλοϊκός.

- Πώς σε λένε και τι δουλειά κάνεις; τον ρώτησε ο Άγιος Κοσμάς.

- Κώστα με λένε και πρόβατα φυλάγω.

• Εσύ Κώστα φυλάγεις πρόβατα και εγώ ζυγίζω την αγάπη. 
• Δεν μου λες;

Όταν έχω ένα ποτήρι κρασί και το πιώ όλο μόνος μου και σε σένα δεν

δώσω καθόλου, έχω τότε αγάπη;

- Όχι άγιε του Θεού, απάντησε ο απλοϊκός.

- Και όταν έχω ένα καρβέλι ψωμί και το φάω όλο μόνος μου και δεν σου δώσω εσένα που πεινάς, έχω αγάπη; τον ξαναρώτησε ο Άγιος Κοσμάς.

- Όχι! Δεν έχεις.

- Εσύ λες, ότι έχεις πρόβατα. Έχεις ασφαλώς και γάλα. Από το γάλα, δίνεις σε κανέναν άλλον;

- Όχι! Δεν δίνω άγιε του Θεού.

- Έχεις τότε αγάπη;

- Όχι δεν έχω.

- Ε, τότε Κώστα με κοροϊδεύεις, όταν μου λες, ότι έχεις αγάπη και δεν

κάνεις τα έργα της αγάπης...

Τώρα θα πω δύο λόγια για τα μαθήματα που κάνουμε. Το μάθημα που κάνουμε εδώ, στον χώρο αυτό, μας δυναμώνει πνευματικά και ενισχύει την θέλησή μας να ακολουθήσουμε τον ζώντα Θεό, σε σημείο ώστε να εντάξουμε το θέλημά του στο να γίνει θέλημά μας. Αναγκαίος λοιπόν είναι ο Λόγος του Θεού, όσο αναγκαίο είναι και το οξυγόνο που αναπνέουμε, όσο αναγκαία είναι και η θάλασσα για τα ψάρια, όσο αναγκαία είναι και η παρουσία του φυσικού φωτός για την ύπαρξη της ζωής πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη. Γι’ αυτό, τον Λόγο του Θεού θα πρέπει να τον έχουμε ανά χείρας ώστε να τείνουμε με όλες μας τις δυνάμεις προς την αναγέννηση, η οποία φέρνει την ανανέωση και την ανακαίνιση στο πνεύμα και στο σώμα μας. Την αναγέννηση και την ανανέωση δεν την ζητάμε μόνο στον πνευματικό τομέα αλλά και στον υλικό. Όταν έχουμε ένα παλιό σπίτι, θέλουμε την ανακαίνισή του, όταν έχουμε ένα παλιό αυτοκίνητο, θέλουμε την αλλαγή του, όταν έχουμε ένα παλιό ένδυμα, θέλουμε να το πετάξουμε και να αγοράσουμε ένα καινούργιο, όταν έχουμε ένα παλιό έπιπλο, θέλουμε να το ανακαινίσουμε ώστε να γίνει καινούργιο. Το καινούργιο λοιπόν, είναι μέσα στον πόθο και στην λαχτάρα του κάθε ανθρώπου. Το καινούργιο τώρα πνευματικά, είναι μέσα στον Λόγο του Θεού, στην Σοφία του Θεού.  Ο Λόγος του Θεού είναι το φως που φωτίζει και καταυγάζει τις ανθρώπινες καρδιές. Ο Λόγος του Θεού είναι ένα μήνυμα ελπίδος. Ο Λόγος του Θεού χαράσσει γραμμή πλεύσης και κατευθύνει τις αθάνατες ψυχές προς τον αληθινό προσανατολισμό που είναι η ζωή η αιώνια, η άφθαρτη ζωή. Η ζωή εκείνη που έχει αξία, την οποία αξία την δίνουν οι καρποί, τα χαρίσματα και τα σημεία του Αγίου Πνεύματος, τα οποία διακατέχονται από άπειρες δυνάμεις πάνω σε όλους τους τομείς. Όποιος βλέπει τον Θεό, βλέπει και τα θαύματα που συμβαίνουν στη ζωή μας, με μεγαλύτερο όλων την προσωπική γέννηση του κάθε ανθρώπου. Η πιθανότητα ύπαρξης του κάθε ανθρώπου με την διαδικασία της σύλληψης-γέννησης, είναι μία στο δισεκατομμύριο, και έχουμε μόνο μία ευκαιρία να  ζήσουμε. Πραγματικά ζούμε από θαύμα. Για το λόγο αυτό, η βασική αρχή όλων μας είναι να μην επεμβαίνουμε στην ζωή κανενός αλλά και να μην επιτρέπουμε σε κανέναν να επεμβαίνει στην δική μας, με σκοπό να την χειραγωγεί. Να ζούμε όπως εμείς επιθυμούμε. Αν θέλουμε, ας βάλουμε τον Θεό στην ζωή μας, διότι ο Θεός δε θα μας δεσμεύσει αλλά θα μας ελευθερώσει. Αυτό βέβαια εξαρτάται και από το ποιος θα μας διδάξει τον Θεό. Υπάρχουν τέσσερα σενάρια για τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος μπορεί να γνωρίσει τον Θεό. Το πρώτο είναι να σε καλέσει ο ίδιος ο Θεός, όπως έκανε με τους μαθητές του, με τον Απόστολο Παύλο αλλά και με άλλους. Το δεύτερο είναι να βρεις έναν άνθρωπο του Θεού. Πραγματικά του Θεού όμως, διότι μόνο αυτός μπορεί να σε μάθει να ζεις μέσα στη χαρά, μέσα στην αγάπη και μέσα στην ειρήνη. Ο άνθρωπος του Θεού είναι ο μόνος που μπορεί να σε ελευθερώσει από οτιδήποτε σε κρατά δέσμιο. Το τρίτο σενάριο είναι να βρεις φανατισμένο άνθρωπο, που λέει ότι είναι του Θεού και να σε κάνει χίλιες φορές χειροτέρα απ’ ότι ήσουν πριν. Δηλαδή να βρεις έναν φανατικό, έναν υποκριτή και να μπλέξεις πνευματικά για όλη σου τη ζωή. Και το τέταρτο σενάριο, είναι να σε εγκλωβίσει κάποιος σε ένα δόγμα ή σε έναν κύκλο ή σε μία ομάδα και να τρέχεις μέρα - νύχτα  λέγοντας «δεν προλαβαίνω να σωθώ». Γι’ αυτό, όπως ψάχνουμε να βρούμε έναν καλό γιατρό για να μας κάνει μία εγχείρηση,  ακριβώς έτσι να ψάχνουμε να βρούμε κι έναν καλό πνευματικό, έναν άνθρωπο του Θεού, μέχρι να μας παραλάβει το Άγιο Πνεύμα. Ο άνθρωπος του Θεού δεν είναι απαραίτητο να είναι μέσα από το χώρο της εκκλησίας, μπορεί να είναι και ένας λαϊκός. Εξάλλου το δέντρο από τους καρπούς του αναγνωρίζεται. Ο άνθρωπος του Θεού είναι ελεύθερος, με ανοιχτό νου. Δύσκολα θα τον βρεις αλλά μπορείς να τον βρεις. Υπάρχει και ένας άλλος τρόπος, τον οποίον υιοθετώ εδώ και πολλά χρόνια. Αυτόν μου τον έμαθε ο Θεός. Πριν όμως, έψαχνα κι εγώ τον Θεό από τα παραπάνω, και δεν είχα βρει ειρήνη, μόνο έζησα πολλά μπερδέματα πνευματικά. Ποιος είναι ο τρόπος για να βρεις τον Θεό. Μια φορά είχα πει στον Θεό «Θεέ μου, στείλε μου έναν άνθρωπο να μου δείξει τον δρόμο, να μου λέει αλήθεια, να με αγαπά, να με φροντίζει, να με στηρίζει, και τελευταία, να μου δείξει τον δρόμο για να σε γνωρίσω κλπ.». Και ο Θεός μού είπε «Γίνε εσύ». Και λέω «πώς;». Και μου λέει «γράμματα ξέρεις να διαβάζεις;» «ναι» του λέω «ωραία» μου λέει, «πάρε τον Λόγο του Θεού, πήγαινε στην σιωπή, διάβασε, μη βγάλεις συμπεράσματα και αποφάσεις μέχρι να έρθω και εγώ. Από εκεί και πέρα, όλα θα γίνουν εύκολα, όλα θα αλλάξουν.». Κι έτσι έγινε. Γι’ αυτό και σήμερα κηρύττω το αγιαστήριο, τη σιωπή και το να λέμε στην προσευχή «Θεέ μου θέλω να σε γνωρίσω.». Όσο για τη σχέση μου με τους συνανθρώπους μου, ο Θεός με έμαθε να είμαι με όλους φίλος και να τους δείχνω αυτούς τους τρόπους. Ο κάθε αδελφός ή φίλος θα επιλέξει έναν, διότι όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον Θεό, γιατί ο Θεός βλέπει καρδιές. Ο τελευταίος δρόμος είναι αυτός που μου έδειξε εμένα. Αυτός είναι χωρίς ταλαιπωρίες, διότι αν μπλέξεις με δόγματα, με οργανώσεις και με ανθρώπους, ίσως να αργήσεις πολύ να βρεις τον Θεό, ενώ με αυτόν τον τρόπο που ανέφερα πιο πάνω, είναι πιο ασφαλές. Εξάλλου ο Θεός σταυρώθηκε για σένα και για μένα, ο Κύριός μας γκρέμισε το μεσότοιχο της έχθρας και μας άνοιξε θύρα ζωής. Όλοι μπορούμε να δούμε και να γνωρίσουμε τον Θεό καθώς είναι. Τώρα εδώ θέλει μια προσοχή, και αυτή είναι να μην πέσουμε στον εγωισμό. Ο εγωισμός έγκειται, στο πώς θα διαχειριστείς τον Θεό και την Σοφία του, όταν τον γνωρίσεις. Εδώ οι περισσότεροι άνθρωποι πέφτουν στην παγίδα του εγωισμού, κάνουν στους άλλους τους έξυπνους, τους πνευματικούς, τους αντί Θεού, τους πνευματοφόρους, τους διορατικούς, τους προφήτες κλπ. και στο τέλος τα χάνουν όλα, διότι παίρνουν την θέση του Θεού. Δε χρειάζεται να κάνεις τον Θεό στον άλλον, χρειάζεται να του δείξεις τον τρόπο, αν τον ξέρεις, και στη συνέχεια να τον αφήσεις μόνο του να βρει τον Θεό, να τον δει μόνος του. Διότι ο Θεός, όταν υπάρχει καλή πρόθεση και ταπεινή ενέργεια, θα εμφανιστεί μπροστά σε αυτόν που το ζητά. Ο Θεός δεν ανακαλύπτεται αλλά αποκαλύπτεται. Αμήν. Ο Λόγος του Θεού μάς τονίζει και μας φανερώνει, ότι σήμερα που έχουμε καιρό, να μαζέψουμε αμάραντο θησαυρό. Αδέλφια μου, ο Χριστός είπε στην Μάρθα «Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· ἑνὸς δέ ἐστι χρεία·» (Λουκ. 10:41-42). Αυτό το ένα, είναι ο άνθρωπος να βρει τον Θεό, να βρει την αποστολή του, να βρει τη ζωή, να βρει την αφθαρσία, την αγάπη, τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, τα χαρίσματα και τα σημεία, ώστε να γίνει άνθρωπος του Θεού. Αυτή είναι η αποστολή όλων μας. Ποιος είναι ο ναός του Θεού; Ο ναός του Θεού δεν είναι χειροποίητος, αλλά θεόπνευστος, δημιουργημένος από τον Λόγο, αφού έχει μέσα του πνοή Θεού και Λόγο Θεού. Και δεν είναι άλλος από το σώμα ημών, είναι και γραφικό, «ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἐστιν» (Α Κορ. 6:19). Να ‘τος ο ναός! Σε αυτόν θα λειτουργεί ο ίδιος ο Θεός, είναι γραφικό, «ἀλλ᾿ ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσι τῷ πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ·» (Ιω. 4:23), καθώς «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. πιστεύεις τοῦτο;» (Ιω. 11:26). Ο ναός του Θεού είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Μέσα σε αυτόν μπορεί να συνυπάρξει ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, και μάλιστα αναφέρεται και γραφικά ότι «καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ᾿ αὐτῷ ποιήσομεν.» (Ιω. 14:23). Στο πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης όπου περιγράφεται η δημιουργία του κόσμου, αναφέρεται ότι «Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος, καὶ σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου, καὶ πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος.» (Γεν. 1:1-2). Το αμέσως επόμενο χωρίο τι λέει; «καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς.» (Γεν. 1:3). Το είπε ο Θεός αυτό. Τι σημαίνει αυτό; Το Πνεύμα το Άγιο, ο σπινθήρας, έδωσε ρεύμα, έδωσε ζωή διά του Λόγου του Θεού και αρχίζει αμέσως η δημιουργία. «καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς, ὅτι καλόν· καὶ διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ φωτὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σκότους. καὶ ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς ἡμέραν καὶ τὸ σκότος ἐκάλεσε νύκτα. καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα μία.» (Γεν. 1:4-5). Την έκτη ημέρα έφτιαξε τον Αδάμ, διότι υπήρξε ο Αδάμ, δεν είναι ψέμα, τον έφτιαξε τέλειο. Το πρώτο στάδιο δημιουργίας του ανθρώπου ήτο το υλικό, νεκρός, αλλά είχε ο Αδάμ καρδιά, νεφρά, μυαλό, χέρια, πόδια. Το δεύτερο στάδιο του Αδάμ είναι ότι του έδωσε ζωή. Μπήκε δηλαδή ο σπινθήρας και το DNA ξεκίνησε να πάλλεται. Το τρίτο στάδιο δημιουργίας και το πιο σημαντικό, του ενεφύσησε στο στόμα Πνεύμα Άγιο, το πνεύμα της ζωής δηλαδή. Έτσι έγινε ο άνθρωπος ψυχή ζώσα, που σημαίνει σκέφτεται, αναπτύσσει λογική, αποκτά σοφία, τέχνες, γράμματα, δημιουργεί όπως ο Θεός εξέλιξη στη ζωή του. Με αυτόν τον τρόπο γίνεται ο άνθρωπος εικόνα του Θεού του αοράτου. Το πρώτο φιλί το έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο, τη στιγμή που τον έφερε στη ζωή. Ενεφύσησε σε αυτόν πνεύμα ζωής. Με το φιλί αυτό του έδωσε ζωή. Ξυπνάει ο Αδάμ και βλέπει τον δημιουργό, αυτό το ον απ’ το οποίο αυθύπαρκτα εκπορεύεται όλη η ενέργεια, το παν. Πώς νομίζετε έκαναν τα γονίδια του Αδάμ όταν είδαν τον Θεό, τον Πατέρα, την αγάπη; Χοροπηδούσαν από άπειρη χαρά. Πού το στηρίζω αυτό; Στην έξοδο, όταν ο Μωυσής πήγε να πάρει τις δέκα εντολές, βγήκε στο όρος. Εκεί έμεινε σαράντα ημέρες και ξέρουμε ότι δεν έφαγε και δεν ήπιε τίποτα. Τρία άτομα δεν έχουν φάει σαράντα ημέρες και σαράντα νύχτες. Αυτοί είναι: Ο Μωυσής, ο Ηλίας, όταν έψαχνε τον Θεό και ο Κύριος, όταν πήγε στην έρημο. Ο Κύριος, και αυτός όταν ανέβηκε στο όρος Θαβώρ και είδε τον Θεό, έλαμψε το σώμα του ολόκληρο. Πάμε τώρα πάλι στον Μωυσή. Αυτός ήταν σαράντα ημέρες στο όρος, εκεί συνάντησε τον Θεό. Σαράντα ημέρες ήτο με τον Θεό και ο Θεός τού έδωσε τις εντολές εκείνες που αναπτύσσουν τη ζωή. Αφού έμεινε σαράντα ημέρες με τον Θεό, κατέβηκε να πάει στον λαό του. Μόλις τον είδαν οι Εβραίοι τρόμαξαν, διότι έλαμπε ολόκληρος, και ειδικά το πρόσωπό του. Ακτινοβολούσε τόσο πολύ το πρόσωπό του, που οι Εβραίοι έθεταν κάλυμμα όταν τον συναντούσαν. Γιατί ακτινοβολούσε το πρόσωπο του Μωυσή; Μήπως έκανε γιόγκα στο βουνό; Μήπως έκανε αυτοσυγκέντρωση; Μήπως περισυλλογή; Μήπως πήρε Aloe Vera (Αλόη Βέρα); Μήπως "Omega 3" ; Τίποτα απ’ όλα αυτά. Για να λάμψει το σώμα μας, το πρόσωπό μας, τι χρειάζεται να γίνει; Η επιστήμη αναφέρει, πως όταν ένας άνθρωπος έχει χαρά, έχει ειρήνη, έχει αγάπη, τότε έχει μεγάλη κινητικότητα ηλεκτρονίων. Αυτή έρχεται σε μας από τον Θεό, με τα στοιχεία του Θεού, όταν αναπτύσσονται μέσα μας. Ο άνθρωπος τώρα, μπορεί να μεταβιβάσει αυτήν την ενέργεια ζωής και στον άλλον άνθρωπο; Ναι, μπορεί. Και την μεταβιβάζει την ενέργεια αυτή με την προσευχή ή με την δερματική επαφή ή με τον λόγο του. Εξάλλου όταν έχεις κάτι, ό,τι κι αν είναι αυτό, μπορείς και να το μοιράσεις (έχουμε ακούσει για τις επιθέσεις των χειρών). Τόσο πολύ πυρακτώνει αυτή η ενέργεια του Θεού το DNA μας, το σώμα μας, που δεν έχουμε ανάγκη ούτε να φάμε, ούτε να πιούμε εκείνη την ώρα. Γι’ αυτό και εγώ λέω να γνωρίσουμε τον Θεό, να γνωρίσουμε την ζώσα φωνή του ζώντος Θεού, η οποία όταν μπει μέσα μας, θα μας πυρακτώνει το σώμα, χαρίζοντας εις ημάς άφθαρτη ζωή. Τι συμβαίνει μέσα μας όταν ερχόμαστε σε επαφή με τον Θεό, με την χαρά, με το φως του Χριστού; Είναι απλό. Ελεύθερες ρίζες οξυγόνου, που δημιουργούνται από το συναισθηματικό ή πνευματικό ή βιοχημικό επίπεδο του καθενός ή μέσα από την διατροφή ή μέσα από το νερό που πίνουμε ή από τον ίδιο τον Θεό, από την παρουσία του Θεού στη ζωή μας διά Πνεύματος Αγίου, δημιουργούν ενέργεια. Αυτό όμως να επιλέγουμε να το κάνουμε με Σοφία Θεού, όχι με γνώση λογικής (διατροφή, άσκηση). Διότι η γνώση αυτή, στην αρχή μπορεί να αποδώσει, μετά όμως μπορεί να κάνει ζημιά. Διότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο βιολογικός αλλά και ψυχοσυναισθηματικός. Αφήνεται να εννοηθεί, ότι όταν έχεις θυμό ή εγωισμό ή στενοχώρια ή άγχος, ό,τι και να τρως, όποια γυμναστική και να κάνεις, δεν ωφελεί. Δεν μπορεί ο οργανισμός με το λάθος να ζωοποιήσει το σώμα, γιατί το πνεύμα είναι μολυσμένο. Το πνεύμα είναι η βάση, και το πνεύμα του Θεού είναι ζωοποιόν. Να θέτουμε σε ανώτερο επίπεδο το πνευματικό συμφέρον και όχι το υλικό. Όλες οι επενδύσεις οι δικές μας πρέπει να γίνουν στο πνεύμα. Να προσέχουμε φυσικά και το σώμα μας. Η Σοφία του Θεού χτίζει, δημιουργεί ενέργεια, δημιουργεί ζωή αιώνια. Γι’ αυτό λοιπόν, πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αγάπη μεταξύ μας και με τον Θεό, ώστε να έχουμε μέσα μας αιώνια την ζώσα φωνή του ζώντος Θεού. Να δούμε τώρα λίγο την αμαρτία η οποία παράγει άγχος, παράγει θυμό κλπ. Δυστυχώς, έτσι ζει σήμερα ο κόσμος μας, με άγχος. Μόνο ο νεκρός δεν έχει άγχος. Στην όποια εκκλησία κι αν πηγαίνει κάποιος, θεωρούν ότι αμαρτία θεωρείται το να μην κλέψεις, να μη φονέψεις, να μη μοιχεύσεις, να μην ψευδομαρτυρήσεις, κτλ. Ναι, και αυτά είναι αμαρτία. Όμως εμείς με τον αγώνα μας, καταλάβαμε ότι η αμαρτία δουλεύει κρυφά, είναι και γραφικό «πιάσατε ἡμῖν ἀλώπεκας μικροὺς ἀφανίζοντας ἀμπελῶνας, καὶ αἱ ἄμπελοι ἡμῶν κυπρίζουσιν.» (Ασ. Ασ. 2:15). Ποιες είναι αυτές; Πιο παλιά υπήρχε η ακτινογραφία, μετά η αξονική, στη συνέχεια η μαγνητική. Ο Θεός θέλει να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και να κάνουμε μαγνητική, για να δούμε από τι πάσχουμε. Π.χ. το άγχος, το στρες, παλιά δεν το θεωρούσαμε αμαρτία. Κι όμως είναι, διότι θα έπρεπε να έχουμε ειρήνη. Αυτό όμως το άγχος έρχεται σε εμάς και έχουμε σοβαρό πρόβλημα. Μάλιστα πολλές φορές γίνεται αιτία να χάσουμε ακόμα και τη ζωή μας. Όταν συμβαίνει αυτό, τότε οι αρνητικές ενέργειες αυτού του άγχους, του θυμού, του εγωισμού, των σκανδάλων, παράγουν θάνατο στη ψυχή και στο σώμα. Ακόμα ο θυμός, οι πονηρίες, οι κρίσεις και τα σκάνδαλα, όλα αυτά δουλεύουν μέσα μας τον θάνατο. Ο θάνατος δεν είναι γέννημα της μιας στιγμής, αλλά ο άνθρωπος ζει πολλούς θανάτους στη ζωή του μέχρι να φτάσει στο τέλος. Όμως σήμερα εννοήσαμε τα ενεργά παράγωγα του θανάτου διά της αμαρτίας και θα πρέπει να κάνουμε αγώνα, για να τα πολεμήσουμε και να τα νικήσουμε, διότι θέτουμε τον εαυτό μας σε κίνδυνο. Ο τρόπος είναι η μελέτη του Λόγου του Θεού, η προσευχή, διάλογο δηλαδή με τον Πατέρα - Θεό, η ομολογία πίστης με έργα αγάπης και η Σοφία Θεού. Μόνο έτσι θα νικήσουμε τη φθορά, τον θάνατο, διότι με τον Λόγο του Θεού θα αλλάξουμε τις βιοχημικές διεργασίες που επηρεάζουν το σώμα μας γονιδιακά ώστε με την Σοφία του Θεού να το οδηγήσουμε στη ζωή. Ο Μωυσής, πριν φύγει από τους Εβραίους και πάει προς τον Κύριο, και πριν μπει στη γη της επαγγελίας, λέει στον λαό του «διαμαρτύρομαι ὑμῖν σήμερον τόν τε οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν, τὴν ζωὴν καὶ τὸν θάνατον δέδωκα πρὸ προσώπου ὑμῶν, τὴν εὐλογίαν καὶ τὴν κατάραν· ἔκλεξαι τὴν ζωὴν σύ, ἵνα ζήσῃς σὺ καὶ τὸ σπέρμα σου,» (Δευτ. 30:19). Ο τρόπος, «ἐὰν εἰσακούσῃς τὰς ἐντολὰς Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, ἃς ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ἀγαπᾶν Κύριον τὸν Θεόν σου, πορεύεσθαι ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ καὶ φυλάσσεσθαι τὰ δικαιώματα αὐτοῦ καὶ τὰς κρίσεις αὐτοῦ, καὶ ζήσεσθε, καὶ πολλοὶ ἔσεσθε, καὶ εὐλογήσει σε Κύριος ὁ Θεός σου ἐν πάσῃ τῇ γῇ, εἰς ἣν εἰσπορεύῃ ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν.» (Δευτ. 30:16). Δηλαδή, κάντε το θέλημα του Θεού, τηρήστε τις εντολές αυτού. Το ερώτημα είναι αν θα διαλέξετε τη ζωή ή τον θάνατο. Η απάντηση ήρθε μέσω της επιστήμης του κόσμου, αν το εννοήσουμε. Με τη λέξη «διαλέξτε» μάς καθιστά υπεύθυνους. Υπάρχει μία επιστήμη, η Ηπατολογία, που μέσω αυτής, οι επιστήμονες μελέτησαν το ανθρώπινο συκώτι. Τι είδαν σε αυτό; Για να δούμε όλοι, πόσο δίκιο είχε ο Κύριος όταν διά του Απ. Παύλου μιλούσε για την αγάπη, για τους καρπούς, για τα χαρίσματα, για τα σημεία του Αγίου Πνεύματος και για το ποιες είναι οι δυνατότητες της ζωής που αναπτύσσονται στον οργανισμό κάθε λογικού όντος (άνθρωπο). Η επιστήμη αυτή φανέρωσε, πως όταν ένας άνθρωπος έχει αντιπαλότητες, θυμό, ζήλια, εγωισμό, στρες, πονηρίες ή δεν έχει λύσεις στα προβλήματά του, τότε το συκώτι του παράγει αδρεναλίνη. Ακόμα παράγει κορτιζόνη. Έτσι δημιουργούνται στα κύτταρά του ελεύθερες ρίζες οξυγόνου, οι οποίες δε ζωοποιούν αλλά καταστρέφουν το DNA. Ο λόγος, διότι τρελαίνονται και παράγουν πολύ περισσότερο οξυγόνο από αυτό που χρειάζεται. Είναι σα να μας βάλουν στο στόμα μας, αντί για ένα ποτήρι νερό, έναν καταρράκτη. Ο σπινθήρας υπάρχει, είναι ο ίδιος ο Θεός, η ζωή μέσα μας. Η ζωή που έχουμε, δεν είναι δική μας, έρχεται από τον Θεό. Για να ζήσει ο άνθρωπος, πρέπει να ζει μέσα στον Θεό, μέσα στην αγάπη. Όταν όμως ο άνθρωπος φεύγει από την αγάπη, φεύγει από την ζωή και επιμένει, θα φύγει σιγά σιγά και ο Θεός. Έτσι έρχεται και ο θάνατος. Διότι ο άνθρωπος, όταν τρέχει στην αμαρτία, δε βρίσκει ζωή και αγάπη ώστε να δημιουργήσει μια σχέση αλληλουχίας και να καταλήξει στο να γίνει η όποια σχέση του με τον Θεό ή μεταξύ μας, θείος έρωτας. Και όταν λέω αμαρτία, εννοώ, να μη ζω σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Όταν φεύγουμε από την αγάπη τώρα, όταν απομακρυνόμαστε από τον Θεό, απομακρυνόμαστε και από τη ζωή, διότι ο οργανισμός δεν μπορεί να ζήσει με συγκρούσεις και να δουλέψει σωστά. Άρα, για να λειτουργήσει θετικά ο οργανισμός μας, το εργοστάσιο άνθρωπος, χρειάζονται όλα να βρίσκονται σε αρμονία. Για να βρίσκονται όλα σε αρμονία, πρέπει να υπάρχει στη ζωή μας το πνεύμα που ζωοποιεί. Αυτός είναι και ο πνευματικός επενδύτης. Και ο υλικός χρειάζεται, μέχρι να έρθει ο ίδιος ο Θεός. Χρειαζόμαστε πνευματική νουθεσία που να ζωοποιεί. Χρειαζόμαστε επίσης - στην αρχή τουλάχιστον - και σωστή διατροφή, μέχρι να έρθει ο Θεός εκατό τοις εκατό στη ζωή μας και μετά να έχουμε ζωή απ’ αυτόν με πνευματική νουθεσία και προσωπική δερματική επαφή. Τότε θα καταργηθεί η κοιλία και τα βρώματα. Θα φέρω ένα παράδειγμα. Για να λειτουργήσει μία τηλεόραση, χρειάζεται ρεύμα, καλώδιο, κεραία και σήμα. Όσο καλό κι αν είναι το σήμα, χωρίς κεραία ή χωρίς ρεύμα, δε θα βλέπουμε τίποτα. Χρειάζονται όλα. Έτσι και σε εμάς. Για να λειτουργήσει η άφθαρτη ζωή, χρειάζεται ο Θεός, οι εντολές του, το θέλημά του. Μέχρι να τα εντάξουμε όλ’ αυτά στη ζωή μας, θα στηρίζουμε το κύτταρο και το DNA στο φαγητό, στο νερό, στο οξυγόνο και στην εγκράτεια που θα πρέπει να έχουμε στα βρώματα. Μόνο έτσι θα λάβουμε ισχυρό σήμα ζωής. Όταν λοιπόν οι επιστήμονες μελετούσαν το ανθρώπινο συκώτι, τι άλλο είδαν; Έγινε σε αυτούς αποκάλυψη, γιατί είδαν ότι όταν παράγουμε ελεύθερες ρίζες οξυγόνου, είτε επειδή το σκυλί μάς επιτέθηκε, είτε γιατί ο φίλος μας μάς επιτέθηκε, είτε γιατί η άγνοια που μας διακατέχει διά των παθών μας μάς επιτέθηκε, είτε διότι η αμαρτία μας μάς επιτέθηκε και μας έχει εγκλωβίσει, είτε διότι εμείς λόγω της πονηρίας διαστρεβλώνουμε τα πάντα, είτε διότι ο φόβος και η δυσπιστία μας μάς κυρίευσε, τότε μπαίνουμε στη φυλακή της φθοράς. Όμως από εμάς εξαρτάται, αν θα ζήσουμε ή αν θα πεθάνουμε. Αυτό ανακάλυψαν. Είπαν λοιπόν, ότι ο άνθρωπος, αν δεν διακατέχεται από Σοφία Θεού, δεν μπορεί να έχει εγκέφαλο που να αποτρέπει τις κακές συνήθειες, και θα πεθάνει αργά ή γρήγορα. Εάν δεν ελευθερωθούμε από τις δικές μας αμαρτίες, από την δική μας αρνητική πίστη με τη θέλησή μας διά της συμβουλής του Χριστού, μην περιμένουμε να μας ελευθερώσει κανένας. Φυσικά ο Θεός διά του απεσταλμένου του, διά του φωσφόρου, γίνεται Κυρηναίος σε εμάς. Όμως χρειάζεται και η θετική συμμετοχή μας. Θα φέρω άλλο ένα παράδειγμα. Όλοι προσπαθούμε να πούμε στους άλλους ότι είμαστε του Θεού. Με τα λόγια μας προσπαθούμε να τους πείσουμε να κάνουν αυτό που κάνουμε. Η αλήθεια όμως είναι, ότι εμείς δεν έχουμε ελευθερωθεί ακόμη από την αμαρτία και θέλουμε με τα λόγια μας να ελευθερώσουμε τους άλλους. Αυτό δε γίνεται. Γ’ αυτό λέμε, ότι χριστιανισμός στα λόγια δεν ωφελεί, μόνο εάν η ζωή μας μαρτυρά τον Χριστό, την υγεία, τη ζωή, τη χαρά, τη ζώσα πίστη, την ειρήνη, την ταπεινοφροσύνη, τη δικαιοσύνη και τη Σοφία του Θεού, μόνο τότε μπορούμε να βοηθήσουμε και τους συνανθρώπους μας. Διαφορετικά στρουθοκαμηλίζουμε. Μη γένοιτο. Δυστυχώς όλοι μας το κάνουμε αυτό, ενώ η φθορά τρέχει. Όλοι μας πολλές φορές κάνουμε τους έξυπνους και μάλιστα θέλουμε να ελευθερώσουμε τους άλλους, αλλά κανείς δεν θέλει να ελευθερώσει τον εαυτό του. Άρα οι μελετητές της επιστήμης πάνω στο ανθρώπινο συκώτι, κατέληξαν στο ότι τα συναισθήματα που ζούμε κάθε στιγμή, παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή μας και εξαιτίας αυτών, αν είναι αρνητικά, υπολειτουργούν τα όργανα μας. Μάλιστα κατέληξαν, ότι ο θυμός, ανεξαρτήτως λόγου, δημιουργεί καρκίνο στον πνεύμονα και ας μην έχουμε καπνίσει ποτέ. Ακόμη δημιουργεί ο θυμός, το άγχος, το στρες  Aλτσχάιμερ (Alzheimer), δημιουργεί θρόμβους, εμφράγματα, αρθρίτιδα, ψωρίαση, σκλήρυνση κατά πλάκας και πολλά άλλα. Όλα αυτά λοιπόν παράγονται από τον θυμό. Όταν ένας βαδίζει στην οδό αυτή κάθε μέρα, τότε ας γνωρίζει ότι βαδίζει προς τον θάνατο. Είναι μονόδρομος δυστυχώς γι’ αυτόν ο δρόμος του θανάτου και θεραπεία δεν υπάρχει. Όταν ένας άνθρωπος ζει μέσα του συγκρούσεις, αν θέλει να ηρεμήσει μέχρι να αναγεννηθεί, ένα πράγμα χρειάζεται να κάνει. Αυτό είναι η σιωπή, η προσευχή και η μελέτη του Λόγου του Θεού. Αν δε θέλουμε να καταλήξουμε άρρωστοι και με πολλά προβλήματα, όταν καταλαβαίνουμε ότι κάτι δεν πάει καλά στο ψυχοσυναισθηματικό μας κομμάτι, τότε ναι, να φεύγουμε στη σιωπή. Αυτό που λέω, και ο Κύριος το έλεγε στους μαθητές του. Όταν οι μαθητές του κουράζονταν, τους έλεγε «δεῦτε ὑμεῖς αὐτοὶ κατ᾿ ἰδίαν εἰς ἔρημον τόπον, καὶ ἀναπαύεσθε ὀλίγον·» (Μαρκ. 6:31). Μέχρι να αναγεννηθούμε, να χρησιμοποιούμε αυτό σαν εναλλακτική λύση. Θα μας ωφελήσει πολύ, αμήν. Σήμερα όμως σε εμάς ήρθαν τα καλά νέα, 

ήρθε η ελπίδα, ήρθε η νέα αγγελία διά του Ευαγγελίου, διά του Παρακλήτου, διά του Αγίου Πνεύματος, διά του φωσφόρου. Ήρθαν λοιπόν τα καλά νέα, ο Λόγος του Θεού. Τι κάνει ο Λόγος του Θεού σε εμάς; Μας δίνει ελπίδα, μας δίνει χαρά, μας δίνει ζωή, μας εκπληρώνει επαγγελίες, μας δίνει ζώσα πίστη, μας ενώνει με τον Θεό ο οποίος αλλάζει τους στόχους. Η χαρά του Αγίου Πνεύματος δίνει εντολή στο συκώτι να παράγει τη ζωή, διότι υπάρχει μία ουσία που λέγεται ες ου ντι 1 και 2. Αυτή είναι υπεροξειδωτική, λέγεται και απομεταλλακτίνη. Ας το πούμε πιο απλά, υπεροξειδωτικός καταστροφέας. Και όχι μόνο αυτό, το συκώτι μας έχει δύο ένζυμα. Το συκώτι μας έχει και ένα άλλο γονίδιο που όταν ενεργοποιηθεί, παράγει κατάφαση, ένα άλλο γονίδιο παράγει υπεροξειδάση της γλουταθειόνης κι ένα άλλο παράγει μονοξείδιο του αζώτου. Αυτά όλα παράγουν την άφθαρτη ζωή. Αν λοιπόν έχουμε θυμό, άγνοια του Λόγου του Θεού και τα συναφή, παράγουμε θάνατο· και όταν έχουμε ειρήνη, χαρά και αγάπη, παράγουμε ζωή. Εδώ λοιπόν, και μέσω της επιστήμης, δικαιώνεται ο Λόγος του Θεού, διότι ο Κύριος είπε, «ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ὑμῖν ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους,» (Ιω. 13:34) και θα ζήσετε. Για να καταλάβουν οι μαθητές τι τους λέει, παίρνει λέντιο και αρχίζει να πλένει τα πόδια του καθενός. Ποιος τώρα το κάνει αυτό; Ο ίδιος ο Θεός. Και ο λόγος, διότι ήθελε να δείξει στον άνθρωπο τον δρόμο της ζωής διά της αγάπης, η οποία βιώνεται όταν είσαι υπηρέτης στους άλλους. Αυτά τα έργα της ζωής, της αγάπης, της ταπεινοφροσύνης, της ειρήνης και των θαυμάτων, τον έκαναν να ισχυριστεί ότι είναι Θεός. Και εννοούσε την αγάπη που εκδήλωνε και την έστρεφε προς πάσαν κατεύθυνση, αφού η αγάπη του αγκάλιαζε φίλους, αδελφούς, ακόμα και εχθρούς. Ο ίδιος είπε «ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς. ὅπως γένησθε υἱοὶ τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς,» (Ματθ. 5:44-45). Αυτό δεν το ισχυρίστηκε ούτε ο Βούδας, ούτε ο Μωάμεθ, ούτε ο Τάο, ούτε ο Κομφούκιος, ούτε κανένας. Ο Χριστός τώρα είπε αλήθεια ή ψέματα; Εγώ, και μέσω της επιστήμης αλλά και μέσα από τον αγώνα μου, έχω φτάσει στο σημείο να γνωρίζω ότι είπε αλήθεια. Όλα τον δικαιώνουν! Διότι με το κάλεσμα που λάβαμε, ζούμε σήμερα μέσα μας όλα αυτά που φανέρωσε ο Κύριός μας. Με αυτόν τον τρόπο φωνάζουμε με χαρά παντού, ότι ο Χριστός είχε δίκιο. Μάλιστα η αγάπη που είχε για τους ανθρώπους στον επί γης βίο του και που εξακολουθεί να έχει μετά από δυο χιλιάδες χρόνια -και εδώ είναι να σου φεύγει το μυαλό-, είχε και έχει θετική βιολογική επίδραση σε όλους όσους ήτο γύρω του αλλά και σε εμάς σήμερα. Διότι όταν μελετούμε τον Λόγο του Θεού ή όταν νιώθουμε τον Κύριο στη ζωή μας, παίρνουμε χαρά από την πηγή της αγάπης του. Για ποια αγάπη μιλάμε; Οι προφήτες είχαν φανερώσει ότι «πατάξω τὸν ποιμένα, καὶ διασκορπισθήσονται τὰ πρόβατα τῆς ποίμνης·» (Ματθ. 26:31). Τότε ο Πέτρος απάντησε, «εἰ πάντες σκανδαλισθήσονται ἐν σοί, ἐγὼ δὲ οὐδέποτε σκανδαλισθήσομαι.» (Ματθ. 26:33). Και μάλιστα το απέδειξε. Όταν πήγαν να πιάσουν τον Κύριο, ο Πέτρος τράβηξε το μαχαίρι και έκοψε το αυτί του Μάλχου. Ο Χριστός όμως του έκανε παρατήρηση και συνάμα του έδωσε και μια συμβουλή «ἀπόστρεψόν σου τὴν μάχαιραν εἰς τὸν τόπον αὐτῆς· πάντες γὰρ οἱ λαβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρᾳ ἀποθανοῦνται.» (Ματθ. 26:52). Ο λόγος που θαυμάζω τον Γκάντι, είναι γιατί δε χρειάστηκε ποτέ να σηκώσει το χέρι να χτυπήσει τον εχθρό του. Τι έκανε όμως; Τον αγάπησε περισσότερο, κι έτσι τον εδίωξε καλύτερα απ’ ότι όλοι οι άλλοι που έδιναν μάχες. Γι’ αυτό και ο Γκάντι είχε πει «αγαπάω τον Χριστό αλλά μισώ τους χριστιανούς.». Μακάρι οι χριστιανοί να καταλάβαιναν έστω την επί του όρους ομιλία. Τότε δε θα υπήρχε δυστυχία, ούτε πόλεμοι, ούτε φτώχεια, ούτε φόβος, ούτε άγχος, ούτε τίποτα άλλο αρνητικό πάνω στη γη. Γι’ αυτήν την αγάπη μιλάμε, όπου οι μαθητές τον πρόδωσαν, ο λαός του τον σταύρωσε, όλοι τον εγκατέλειψαν, κι όμως αυτός έπλυνε τα πόδια των μαθητών του, τους υπηρέτησε, συγχώρεσε τους σταυρωτές του με εκείνο το ανώτατο πνεύμα του Λόγου του, «πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι.» (Λουκ. 23:34). Παρόλο που οι δικοί του άνθρωποι τον εγκατέλειψαν, αυτός, μετά την ανάστασή του, τους συναντά και τους ευλογεί. Τι άλλο να πούμε περί αγάπης. Γυρίζουμε πάλι στον δρόμο της ζωής. Για να αποφύγουμε την αμαρτία και το άγχος του γήρατος, της φθοράς και του θανάτου, το οποίο θα αντιμετωπίσουμε μετά τα 50 ή 60, θα πρέπει κάποια στιγμή να αποφασίσουμε να γίνουμε αγάπη και να πούμε ότι θα κάνουμε τα πάντα ώστε να ζήσουμε. Διότι μόνο έτσι θα λάβει αξία η θυσία του Κυρίου μας, διά της ζωής. Πολλοί λένε επιπόλαια, «θέλω να πεθάνω», χωρίς να ξέρουν τι λένε. Τη ζωή μου εγώ την εκτίμησα όταν αρρώστησα. Τότε έψαξα τον Θεό και φώναξα «θέλω να ζήσω!». Έτσι, βρήκα τον τρόπο και εδώ και 37 χρόνια ζω με τον Χριστό, ο οποίος με ζωοποιεί κάθε μέρα όλο και πιο πολύ. Μάλιστα μία φορά μου είπε ο Κύριος «Θωμά, ουδείς δεν μπορεί να καταλάβει ότι ζει, αν δεν αρρωστήσει.». Μόνο όταν κάποιος αρρωστήσει, μόνο τότε καταλαβαίνει την αξία της ζωής, καταλαβαίνει την αξία του Χριστού. Και αν του δοθεί η ευκαιρία, επιστρέφει στη ζωή, στον Χριστό. Στην αρχή, όταν είχα άγνοια, πίστευα ότι η απόφαση να πεθάνω ή να ζήσω ήταν δική μου. Όσο όμως περνάει ο καιρός, τι συνειδητοποιώ. Είτε έχω σκέψεις θανάτου -που πλέον δεν έχω, διότι με την χάρη του Χριστού η ζωή μου έχει γίνει ένας μονόδρομος, μόνο η ζωή έχει επικρατήσει μέσα μου- είτε έχω σκέψεις ζωής, καταλαβαίνω ότι η ζωή ανήκει στην απόφαση να γίνω άνθρωπος του Θεού, κι όχι στα λόγια και στο θεαθήναι. Κατάλαβα τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος του Θεού. Το μυαλό αδέλφια μου, ο Θεός, ο Δημιουργός ξέρετε γιατί μας το έδωσε; Για να συνειδητοποιήσουμε την παρουσία του, την ύπαρξη κάποιου ανώτερου από εμάς. Και για ποιον λόγο λέτε να συνειδητοποιήσουμε την ύπαρξή του; Είναι απλό. Για να μην κάνουμε τίποτα, για να αναπαυθούμε. Γι’ αυτό μας το έδωσε το μυαλό. Αν λοιπόν θέλουμε να ζήσουμε, μπορούμε, αρκεί να ακολουθήσουμε τη νουθεσία του, τη συμβουλή του. Στην αρχή ίσως λίγο με τις πτώσεις που θα έχουμε, λόγω της παλιάς φύσης, να τα χάνουμε, να παθαίνουμε πτώσεις. Όμως μετά θα τα καταφέρουμε και θα γίνουμε ζωή. Αφού ο Θεός κάνει σε εμάς όλα όσα προανέφερα, δεν μπορεί να μας δώσει και τη ζωή; Φύσει αδύνατον! Και βέβαια το μπορεί. Αδέλφια μου, από σήμερα, να μην έχουμε πλέον άγχος, θυμό, προσωπικά συμφέροντα, άγνοια, εγωισμό τα οποία παράγουν θάνατο. Π.χ. έχουμε θυμό, διότι φοράμε γυαλιά, έχουμε άγχος, διότι δε φοράμε γυαλιά. Επίσης έχουμε άγχος, διότι ο μισθός μας είναι λίγος ή γιατί δεν έχουμε μισθό, έχουμε άγχος, γιατί έχουμε αυτοκίνητο, έχουμε άγχος και θυμό, γιατί δεν έχουμε. Έχουμε θυμό, γιατί το παιδί μας δεν πέρασε στην σχολή που θέλαμε. Είναι πολλές οι αιτίες που δημιουργούν άγχος και θυμό. Όταν είμαστε θυμωμένοι με το οτιδήποτε, πώς θα λειτουργήσουν τα γονίδιά μας; Σίγουρα αρνητικά. Όταν όμως αγαπήσουμε και υιοθετήσουμε το «Πάντοτε χαίρετε, ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε·» (Α Θεσ. 5:16-18), πώς θα λειτουργήσουν τα κύτταρά μας; Σίγουρα θα σπινθηρίζουν από ζωή. Εμείς σήμερα γνωρίζουμε ακόμα, ότι η δύναμη χωρίς την αγάπη, σε κάνει επιθετικό, η δικαιοσύνη χωρίς την αγάπη, σε κάνει σκληρό, η αλήθεια χωρίς την αγάπη, σε κάνει αδιάκριτο, η εξυπνάδα χωρίς την αγάπη, σε κάνει πονηρό, η ευγένεια χωρίς την αγάπη, σε κάνει υποκριτή, η περιουσία χωρίς την αγάπη, σε κάνει τσιγκούνη, η πίστη χωρίς την αγάπη, σε κάνει φανατικό, ένα έργο πνευματικό που κάνουμε χωρίς την ταπεινοφροσύνη, σε κάνει εγωιστή και η ζωή μας χωρίς τη Σοφία του Θεού, γίνεται πυρίκαυστη. Όλα αυτά θα πρέπει να τα προσέξουμε, ώστε να τα καταλάβουμε και στη συνέχεια να προβούμε στις ενέργειες που χρειάζονται, ώστε η ζωή μας να μπει σε τάξη. Βλέπουμε λοιπόν και μέσω της επιστήμης, γιατί η αγάπη, ο Χριστός, έχει τόση μεγάλη βιολογική σημασία και ενέργεια ζωής για όλους εμάς. Μάλιστα η αγάπη είναι η υπέρτατη αρχή που κινεί και κρατάει αυτό το σύμπαν σε αρμονική λειτουργία αλλά δουλεύει και σαν ενεργειακή κίνηση μέσα στη σιωπή. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Θεός είναι αθάνατος. Ο Θεός είναι αγάπη και γι’ αυτό δεν μπορεί να πεθάνει. Ο άνθρωπος, μπορεί κι αυτός να ζήσει, εάν αξιοποιήσει την αγάπη. Ο Απόστολος Παύλος πολύ ωραία μάς φανερώνει στην προς Κορινθίους επιστολή, ότι ο άνθρωπος γεννήθηκε από αγάπη, για να ζει μέσα στην αγάπη. Αρκεί να το καταλάβουν. Να πιστέψουμε όλοι σε αυτόν που μας έστειλε ο Θεός, στον Υιό και Λόγο του Θεού του ζώντος, στο Πνεύμα το Άγιο το οποίο μας γεμίζει φως και είναι συνέχεια δίπλα μας. Επίσης να μοιράσουμε αγάπη ο ένας στον άλλον ώστε να αναπτυχθεί η ζωή. Διότι ο Θεός είναι παντοδύναμος και έχει τη δύναμη να μας ζωοποιήσει μόνο μέσα από τα έργα της αγάπης. Ο Θεός, όπου δει αγάπη, εκεί κατεβαίνει και συναντά τον άνθρωπο· και όταν τον συναντήσει, του μεταδίδει ενέργεια, ζωή, Σοφία, κίνητρα, χαρά άπειρη, ειρήνη, ταπεινοφροσύνη και έναν ανεκτίμητο πνευματικό αλλά και υλικό πλούτο. Κι όταν λέω υλικό, δεν εννοώ ότι ο άνθρωπος του Θεού θα γίνει εφοπλιστής, αλλά ότι θα του φτάνουν αυτά που έχει. Μεγάλη Σοφία αυτή! Να σου φτάνουν αυτά που έχεις. Πόσοι άνθρωποι έχουν μπλέξει με την απληστία και στο τέλος κατέληξαν όπως ο άφρονας. Πέθαναν και άφησαν πίσω τους δύο μεγάλα λάθη. Το ένα είναι ότι μάζεψαν και στέρησαν από όλους τους άλλους μέσω της ύλης τη ζωή, και το άλλο, ότι δεν μπήκαν στη λογική να μοιράσουν αγάπη ενώ μπορούσαν. Σήμερα που έχουμε καιρό, να μαζέψουμε αμάραντο και άφθαρτο θησαυρό, ώστε το πνευματικό βιβλίο της ζωής μας να γεμίσει με έργα αγάπης Θεού. Το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο αναφέρει περί ζωής. Αρρωσταίνει ο φίλος του Ιησού, αυτός που αγαπούσε πολύ, ο Λάζαρος. Ο Λάζαρος είχε δύο αδελφές, τη Μάρθα και τη Μαρία. Η Μαρία ήταν η Μαγδαληνή, ήταν από τα Μάγδαλα. Η γυναίκα αυτή ήταν η μόνη που φίλησε τον Χριστό. Δύο άνθρωποι φίλησαν τον Χριστό. Ο ένας ήταν ο Ιούδας και ο άλλος η Μαρία. Ο ένας τον πρόδωσε και η άλλη τον λάτρεψε, τον αγάπησε, τον ακολούθησε και σε αυτή έκανε τις μεγαλύτερες πνευματικές αποκαλύψεις όταν αναστήθηκε. Αυτήν συνάντησε και μέσω αυτής είπε ότι «ἀναβαίνω πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ πατέρα ὑμῶν, καὶ Θεόν μου καὶ Θεὸν ὑμῶν.» (Ιω. 20:17). Ακόμα και μέσω αυτής διαγγέλθηκε η ανάσταση του Κυρίου στα πέρατα της γης και μνημονεύεται μέχρι σήμερα και θα μνημονεύεται εις τους αιώνες των αιώνων. Ο Ιούδας φίλησε τον Χριστό στο πρόσωπο, στο μάγουλο και μετά τον πρόδωσε. Όταν δίνουμε φιλί στο μάγουλο του άλλου, σημαίνει ότι θεωρούμε τον συνάνθρωπό μας ισάξιο. Η γυναίκα αυτή όμως, τον φίλησε στα πόδια, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο την αγάπη που είχε γι’ αυτόν και την ταπεινοφροσύνη που ένιωθε, καθώς ένιωθε ότι δεν ήταν άξια παρά μόνο τα πόδια του να φιλήσει. Και στη συνέχεια τον δόξασε με τη ζωή της, με το έργο της, αφού αφιερώθηκε σε αυτόν και σ' αυτήν ο Θεός έκανε τις μεγαλύτερες αποκαλύψεις. Δύο κατηγορίες ανθρώπων υπάρχουν πάνω στη γη αδέλφια μου. Αυτοί που λένε στον Θεό «γενηθήτω το θέλημά σου» και αυτοί που λένε στον Θεό «το δικό μου θέλημα θα γίνει.». Μπορεί να πηγαίνουμε στην εκκλησία, όποια εκκλησία και αν είναι αυτή, μπορεί να προφασιζόμαστε όποια θρησκεία θέλει ο καθένας, σας φανερώνω όμως, ότι αν δεν έχει δύναμη η εκκλησία ή ο πνευματικός, ώστε να αλλάξει τη ζωή μας σε γονιδιακό επίπεδο, θέτοντας σα διδασκαλία τη διδασκαλία της αγάπης, της ζωής και του Πνεύματος του Αγίου, όπου όπου το Πνεύμα του Θεού, εκεί ελευθερία, τότε η πίστη μας, η θρησκεία μας και η πνευματική μας προσπάθεια θα είναι άχρηστη. Πάμε πάλι τώρα στην ανάσταση του Λαζάρου. Είπαμε, αγγελιοφόροι πάνε στον Κύριο και του λένε, «Κύριε ο φίλος σου αρρώστησε». Αυτός συνειδητά καθυστερεί να πάει. Έπειτα απευθύνεται στους μαθητές τους και τους λέει, «ο φίλος μου ο Λάζαρος αρρώστησε» και αμέσως λέει, «ο Λάζαρος κοιμήθηκε, θα πάω να τον ξυπνήσω.». Οι μαθητές λένε «πώς θα γίνει καλά;» αλλά δεν κατάλαβαν. Ο Κύριος τότε με παρρησία τους λέει, «ο Λάζαρος είναι νεκρός.». Νεκρός σημαίνει νεκρός, σταμάτησε ο σπινθήρας. Μάλιστα ιστορικά το όνομά του ήταν και καταγεγραμμένο στην γραμματεία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ως νεκρός. Όταν έφτασε λοιπόν ο Κύριος, ήταν 4 ημέρες νεκρός και όταν μαθαίνει η Μάρθα ότι έρχεται ο Κύριος, τρέχει να τον συναντήσει. Αυτή απευθυνόμενη στον Κύριο του λέει, «αν ήσουν εδώ, ο αδελφός μου δε θα πέθαινε.». Προσέξτε το μεγαλείο της πίστεως αυτής της γυναίκας, η οποία συνεχίζει και τώρα πιστεύω, να θέλει να αναστηθεί ο αδελφός της εν εκείνη τη ημέρα. Για ποια ημέρα μιλούσε; Σίγουρα για την ημέρα της δευτέρας παρουσίας, της παλιγγενεσίας. Ο Κύριος της λέει, «πού τον έχετε;». Έρχεται και η Μαρία. «Κύριε!» του φωνάζει, «εάν ήσουν εδώ, δε θα πέθαινε ο αδελφός μου.». Προσέξτε πάλι εδώ. Πρώτη φορά γυναίκα, η Μαρία, αναγνωρίζει τον Ιησού σαν Κύριο, σαν Χριστό, σαν Μεσσία. «Εσύ είσαι ο Μεσσίας, ο Υιός του Θεού.». Ο Κύριος τότε προστάζει, «κυλήστε την πέτρα.». «Μα μυρίζει Κύριε, είναι 4 ημέρες ήδη νεκρός.» του λένε. Η διαδικασία της αποσύνθεσης έχει αρχίσει. Ο Χριστός όμως δεν προβληματίζεται, δεν καταλαβαίνει τίποτα. Στέκεται λοιπόν εκεί στο μνήμα και λέει τις πιο μεγαλειώδεις φράσεις «ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. πιστεύεις τοῦτο;» (Ιω. 11:25-26). Και κοιτάζει στον ουρανό και λέει, «ευχαριστώ Πατέρα που με άκουσες.». Η περικοπή αυτή φανερώνει, ότι ο Χριστός δάκρυσε εκείνη την ώρα. Γιατί δάκρυσε; Μήπως γιατί έκλαιγαν οι άλλοι και τον επηρέασαν; Όχι! Δάκρυσε γιατί είδε ότι στο πέρασμα όλων των αιώνων οι άνθρωποι δεν θα τον καταλάβουν. Ήξερε ότι οι άνθρωποι θα τον απορρίψουν λόγω της παχυλότητας του υλιστικού στοιχείου και ο θάνατος θα έχει ισχύ σε αυτούς για αιώνες, όπως κι έχει μέχρι σήμερα. Ήξερε ότι η αγάπη του, η θυσία του και η διδασκαλία του δε θα γινόταν αντιληπτή, όπως συνέβη στην παραβολή του άσωτου υιού. Έτσι λοιπόν ο Κύριος εκείνη την ώρα έκραξε, «Λάζαρε, δεύρο έξω». Αμέσως ο σπινθήρας ήρθε στον Λάζαρο διά του Λόγου του Υιού και του Θεού του ζώντος. Εάν κοιτάξουμε δύο κεφάλαια πριν, στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, ο Κύριος λέει, «ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ νεκροὶ ἀκούσονται τῆς φωνῆς τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ ἀκούσαντες ζήσονται·» (Ιω. 5:25). Γι’ αυτό αγαπώ τον Χριστό. Γιατί ό,τι είπε, ήταν αλήθεια· και μάλιστα το εφαρμόζει και ο ίδιος. Εν αντιθέσει με εμάς, που πολλά λέμε και πολλές φορές τίποτα δεν κάνουμε. Ο Λόγος λοιπόν, είναι μορφή ενέργειας, είναι κύματα ενέργειας σε άλλη διάσταση, σε άλλη μορφή, σε άλλη συχνότητα, ο οποίος όταν πιστευτεί, έχει εξουσία να μορφοποιεί την άμορφη ύλη σε ζώσα, χαρίζοντας ενέργεια, σπινθήρα, ζωή και ταλάντωση. Ο Ιωάννης ο Θεολόγος στο πρώτο κεφάλαιο του κατηχητικού του λόγου, φανερώνει για την εξουσία του λόγου «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος.» (Ιω. 1:1). Αφού λοιπόν ο Θεός έκανε τον άνθρωπο κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν, λογικό ον, αυτό σημαίνει ότι και ο άνθρωπος έχει λόγο και όταν αυτός πιστευτεί, έχει εξουσία. Όλη η Αγία Γραφή έχει παραδείγματα εξουσίας του Λόγου από σκεύη εκλογής. Π.χ. ο Απ. Πέτρος και ο Ιωάννης, μία συνηθισμένη ημέρα κατέβαιναν στο ναό. Εκεί ήτο ένας εκ γενετής παραλυτικός. Αυτός τους ζήτησε χρήματα. Ο Πέτρος του είπε, «ἀργύριον καὶ χρυσίον οὐχ ὑπάρχει μοι· ὃ δὲ ἔχω τοῦτό σοι δίδωμι· ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου ἔγειρε καὶ περιπάτει.» (Πραξ. 3:6). Και ο σπινθήρας διά του λόγου ζωοποίησε το νεκρό DNA. Περί της νίκης και της επικράτησης της ζωής πάνω στον θάνατο, έχει αναφερθεί διά Πνεύματος Αγίου κατ’ αποκάλυψη Θεού και ο Απ. Παύλος. Στην προς Κορινθίους επιστολή Α΄, αναφέρει «ἰδοὺ μυστήριον ὑμῖν λέγω· πάντες μὲν οὐ κοιμηθησόμεθα, πάντες δὲ ἀλλαγησόμεθα, ἐν ἀτόμῳ, ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ, ἐν τῇ ἐσχάτῃ σάλπιγγι· σαλπίσει γάρ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐγερθήσονται ἄφθαρτοι, καὶ ἡμεῖς ἀλλαγησόμεθα. δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν.» (Α Κορ. 15:51-53). Δεν υπάρχει λοιπόν περίπτωση, να μην υπάρχει αναστροφή, να μην υπάρχει ζωή άφθαρτη, αιώνια. Η αγάπη μας στον Θεό και στον συνάνθρωπο θα φέρει τη μετάλλαξη, τη μεταστοιχείωση, τη ζωή. Αν έχουμε αποστολή, θα πούμε ναι στη ζωή, στην αγάπη και θα την ζήσουμε από σήμερα αιώνια με τον Θεό. Αν δεν έχουμε αγάπη, δεν έχουμε αποστολή. Τότε αυτεπάγγελτα λέμε όχι στη ζωή, στον Θεό. Ο λόγος που σήμερα μας δίνονται ερεθίσματα ζωής, είναι διότι ο Χριστός ήρθε στη γη και έφερε τη διδασκαλία που αναπτύσσει τη ζωή. Μάλιστα και μέσω της επιστήμης φανερώνεται, διότι η επαγγελία ότι σοφία και επιστήμη θα είναι η στερέωση των καιρών, λαμβάνει χώρα σήμερα. Αν όλα αυτά τα εννοούμε, ας κάνουμε αναστροφή. Η απόλυτη αναστροφή έρχεται μόνο κάτω από τη δύναμη της απόλυτης αγάπης. Ας κάνουμε σήμερα βήματα αγάπης. Ας βιώσουμε αυτήν τη δύναμη της αγάπης. Ας ψάξουμε τον Λόγο του Θεού ο οποίος φανερώνει το «Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν·» (Ματθ. 7:7). Ας κάνουμε σήμερα που έχουμε καιρό, βήματα καρδιακής αγάπης η οποία παράγει ζωή, γιατί αύριο μπορεί να είναι πολύ αργά. Σήμερα να κάνουμε βήματα για τη ζωή, για τον Θεό. «Εν όσο έχετε καιρό μαζέψτε αμάραντο θησαυρό». Θα έρθει η στιγμή που ο Θεός δε θα έχει χρόνο για εμάς και αυτή η στιγμή θα έρθει, διότι η φθορά θα έχει κατακλύσει τον εσωτερικό και εξωτερικό μας κόσμο, με φυσική συνέπεια το μόνο που θα επιδιώκουμε να είναι το τίποτα. Σήμερα λοιπόν που εννοούμε, που ακούμε, ας αφεθούμε και ας ενδώσουμε στο κάλεσμα και στη δύναμη της αγάπης, ώστε να μπορέσει εκείνος να κάνει αυτό που χαροποιεί και ζωοποιεί τα γονίδιά μας, τα κύτταρά μας. Η πρώτη εντολή είναι, «καὶ ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου.» (Μαρκ. 12:30). Την αγάπη λοιπόν πρέπει και να την νιώσουμε κιόλας. Δεν πρέπει μόνο να την πιστέψουμε αλλά και να την νιώσουμε. Όταν το συναίσθημα πάψει να υπάρχει γιατί εκείνη την ώρα εμφανίζεται η όποια ανθρώπινη λογική, αμέσως έρχεται ο φόβος, και ξέρουμε ότι «φόβος οὐκ ἔστιν ἐν τῇ ἀγάπῃ, ἀλλ᾿ ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον, ὅτι ὁ φόβος κόλασιν ἔχει, ὁ δὲ φοβούμενος οὐ τετελείωται ἐν τῇ ἀγάπῃ.» (Α Ιω. 4:18). Φυσικό λοιπόν μετά, η αγάπη να προδίδεται, δεν μπορεί να επικοινωνήσει. Γι’ αυτό ο Χριστός είπε «Τὰς ψυχὰς ὑμῶν ἡγνικότες ἐν τῇ ὑπακοῇ τῆς ἀληθείας διὰ Πνεύματος εἰς φιλαδελφίαν ἀνυπόκριτον, ἐκ καθαρᾶς καρδίας ἀλλήλους ἀγαπήσατε ἐκτενῶς,» (Α Πε. 1:22). Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει το περίσσευμα του ενός στο υστέρημα του άλλου. Γιατί αν δεν το κάνουμε αυτό σήμερα, δε θα μας τιμωρήσει κανείς αλλά μόνοι μας θα τιμωρηθούμε· και αυτό δεν το θέλει ο Θεός, αλλά ούτε και εμείς θέλουμε να πεθάνουμε, όταν ο θάνατος πλησιάσει. Όμως τότε θα είναι αργά, διότι διά της αγνοίας μας και της αδιαφορίας μας θα έχει νικηθεί η ζωή. Σήμερα όμως κάνουμε αυτόν τον αγώνα. Με τις ομιλίες παίρνουμε ενέργεια, παίρνουμε ζωή, αλλάζουμε τρόπο σκέψης, ενεργούμε με αγάπη, χτίζουμε πάνω στην πέτρα και θεμελιώνουμε με την αποστολή μας, με την αφιέρωση μας και με την αλήθεια μας την παρουσία του Θεού στη ζωή μας. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, να μετέχουμε στο δείπνο της αγάπης και της ζωής. Γένοιτο, αμήν.