Ποιός έχει αγάπη;
Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ρώτησε κάποτε το
ακροατήριό του.
- Ποιός από εσάς έχει αγάπη;
- Εγώ, άγιε του Θεού, νομίζω ότι έχω αγάπη, του είπε κάποιος απλοϊκός.
- Πώς σε λένε και τι δουλειά κάνεις; τον ρώτησε ο Άγιος Κοσμάς.
- Κώστα με λένε και πρόβατα φυλάγω.
-
Εσύ Κώστα φυλάγεις πρόβατα και εγώ ζυγίζω την αγάπη.
-
Δεν μου λες;
Όταν έχω ένα ποτήρι κρασί και το πιώ όλο μόνος μου και
σε σένα δεν
δώσω καθόλου, έχω τότε αγάπη;
- Όχι άγιε του Θεού, απάντησε ο απλοϊκός.
- Και όταν έχω ένα καρβέλι ψωμί και το φάω όλο μόνος μου και δεν σου δώσω
εσένα που πεινάς, έχω αγάπη; τον ξαναρώτησε ο Άγιος Κοσμάς.
- Όχι! Δεν έχεις.
- Εσύ λες, ότι έχεις πρόβατα. Έχεις ασφαλώς και γάλα. Από το γάλα, δίνεις σε
κανέναν άλλον;
- Όχι! Δεν δίνω άγιε του Θεού.
- Έχεις τότε αγάπη;
- Όχι δεν έχω.
- Ε, τότε Κώστα με κοροϊδεύεις, όταν μου λες, ότι έχεις αγάπη και δεν
κάνεις τα έργα της αγάπης...
Τα φουντούκια της αγάπης
Όταν ήμουν μικρός, διηγείται ένας πιστός άνθρωπος,
ήξερα ότι του πατέρα μου του άρεσαν πολύ τα φουντούκια. Δεν τα έβρισκες εύκολα
τότε κι έτσι μια μέρα, που βρήκα μερικά, ήμουν πολύ χαρούμενος. Η πρώτη μου
σκέψη ήταν να ζητήσω από τη μητέρα μου να μου τα σπάσει να τα φάω, αλλά μετά
υπερίσχυσε η αγάπη μου για τον πατέρα μου. Αποφάσισα να τα φυλάξω για εκείνον.
Όταν το βραδάκι γύρισε από τη δουλειά, έτρεξα και του είπα:
- Πατέρα, φύλαξα τα φουντούκια για σένα!
Τα πήρε με πολλή χαρά, αλλά μου φάνηκε παράξενο το ότι δεν έσπασε ούτε ένα για να φάει. Μετά από τριάντα χρόνια και αφού είχε πια πεθάνει ο πατέρας μου, έμαθα τι έχει γίνει. Είχε τόσο πολύ συγκινηθεί από την αγάπη μου, που είχε κρατήσει τα φουντούκια εκείνα σ' ένα κουτί μέσα στο γραφείο του! Εδώ βλέπουμε ότι ένα μικρό δώρο μπορεί να γίνει κίνητρο μεγάλης αγάπης και μέσα στην οικογένεια αλλά και στις μεταξύ μας σχέσεις.