ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΟΥ ΠΡΟΣΔΕΘΕΙΤΕ. ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΑΣ ΘΑ ΔΙΑΡΚΕΣΕΙ ΠΕΡΙΠΟΥ ΜΙΑ ΩΡΑ, ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Η ΑΠΕΙΡΗ ΣΟΦΙΑ ΑΥΤΟΥ.
Θα ξεκινήσουμε λίγο ανορθόδοξα ως προς το θέμα μας.
Παίρνουμε ένα δυνατό αυτοκίνητο, ας πούμε μία Ferrari. Βάζουμε στην Ferrari εκατό ευρώ βενζίνη με εκατό οκτάνια, την καλύτερη βενζίνη. Η Ferrari έχει την μηχανή, έχει το σασί, έχει τις ρόδες. Η μηχανή έχει ισχύ 500 ίππων. Βάζουμε μπροστά και ξεκινάμε. Για να πάρει μπροστά χρειάζεται ρεύμα, σπινθήρας ο οποίος εκδηλώνεται στο μπουζί μέσω του διακόπτη. Αφού πάρει μπροστά ξεκινάμε, πατάμε το γκάζι και πιάνουμε αμέσως τα 300χλμ/ώρα. Εκείνη τη στιγμή που τρέχει με 300 χλμ κλείνουμε τον διακόπτη. Μόλις κλείσουμε τον διακόπτη το αυτοκίνητο δεν σταματά αμέσως, θέλει λίγο χρόνο για να σταματήσει. Γιατί όμως θα σταματήσει σε λίγο; Ενώ έχει ρόδες, έχει κινητήρα, έχει βενζίνη, έχει νερό, έχει οξυγόνο, τι του λείπει εκείνη την ώρα; Είναι απλό. Ο σπινθήρας του λείπει, ο οποίος στην αρχή παράγεται από την πηγή που είναι η μπαταρία και στη συνέχεια από τον δυναμό. Αυτά τα δύο είναι για το αυτοκίνητο η δύναμη που το κάνουν θηρίο ανήμερο. Είναι ο Θεός ο σπινθήρας όλων των ζωικών, των πνευματικών και των υλικών στοιχείων.
Πάμε τώρα στον άνθρωπο. Έχουμε όλοι ακούσει για τις εκφυλιστικές αρρώστιες, οι οποίες σημαίνουν για τον άνθρωπο σβήσιμο του σπινθήρα της ζωής. Στο αυτοκίνητο συμβαίνει με το κλείσιμο του διακόπτη, στον άνθρωπο το σβήσιμο έρχεται από τις εκφυλιστικές ασθένειες, οι οποίες προέρχονται με τον λάθος τρόπο ζωής που έχουμε. Έτσι σιγά – σιγά πεθαίνουμε, σβήνουμε. Όπως λοιπόν το αυτοκίνητο σταματά αργά και προοδευτικά, έτσι και ο άνθρωπος με την αμαρτία που έχει υιοθετήσει και την ανυπακοή στο θέλημα του Θεού σβήνει και αυτός αργά και σταθερά, προοδευτικά. Αυτός ο τρόπος λοιπόν θανάτου ονομάζεται εκφυλιστική ασθένεια. Τι σημαίνει εκφυλιστικές ασθένειες; Είναι οι ψυχολογικές ασθένειες, οι οποίες καθιστούν το σώμα όλο και περισσότερο ανίκανο να εκκρίνει τα απόβλητα επαρκώς, κάτι που συνήθως καταλήγει στην ανεπάρκεια του ύπατος και των νεφρών. Για να το αποτρέψει αυτό η επιστήμη χρησιμοποιεί την εντατική αποτοξίνωση, ώστε να αποβάλει τα απόβλητα, να αναζωογονήσει το συκώτι, να επανενεργοποιήσει το ανοσοποιητικό σύστημα και να αποκαταστήσει την ουσιαστική άμυνα του σώματος. Το πρόβλημα που δημιουργεί την κατάσταση αυτή στο σώμα προέρχεται από την πνευματική ανικανότητα του εγκεφάλου να διεργάζεται τα ερεθίσματα που δέχεται ή αντιμετωπίζει καθημερινά και να τα επεξεργάζεται θετικά.
Το αυτοκίνητο σβήνει διότι κλείσαμε τον διακόπτη ο οποίος παράγει σπινθήρα. Ο άνθρωπος σβήνει διότι κλείσαμε τον διακόπτη που μας συνδέει με τον γεννήσαντα οργανισμό, τον Θεό ο οποίος παράγει ζωή και χαρά. Ο τρόπος που το κάναμε είναι: 1) Ο λάθος τρόπος ζωής που επιλέξαμε εμείς να έχουμε και 2) η άγνοια του θελήματος του Θεού που μας διέπει. Ρωτάμε τώρα, από που έρχεται ο σπινθήρας ζωής στον άνθρωπο; Πολλές θεωρίες δεν θέτουν τέτοια ερωτήματα, όπως η Δαρβίνειος θεωρία, διότι θα πρέπει να αναγνωρίσουν όσοι την στηρίζουν ότι υπάρχει Θεός, κάτι που είναι έξω απ’ αυτούς.
Η διαφορά από έναν ζωντανό και έναν νεκρό οργανισμό ή είδος ή πράγμα, ρολόι, στυλό ή χέρι ή πόδι, η ειδοποιός λοιπόν διαφορά είναι ότι ενώ χημικά είναι το ίδιο, διότι αποτελούνται από οξυγόνο, υδρογόνο, άνθρακα το ένα έχει το DNA, έχει γονίδια τα οποία ταλαντώνονται και το υλικό αντικείμενο δεν έχει DNA και δεν ταλαντώνεται. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι μέσα μας συμβαίνουν θαύματα μεγάλα τα οποία αγνοούμε. Ποια θαύματα συμβαίνουν; Έχουμε 500 τρισεκατομμύρια κύτταρα, το κάθε κύτταρο έχει 23 ζεύγη χρωματοσωμάτων. Έχουμε ακόμη 60.000 γονίδια, το κάθε γονίδιο έχει 200.000 βάσεις αλληλουχίας γενετικούς οργανισμούς. Κάθε τώρα DNA από τα τετράκις δισεκατομμύρια κύτταρα ταλαντώνεται πάνω κάτω κάθε δευτερόλεπτο. Η ταλάντωση είναι 52 – 74 GHz το δευτερόλεπτο, πάλλεται δηλαδή συνέχεια το DNA, τουτέστιν 52 με 74 δισεκατομμύρια φορές έχει ταλάντωση το δευτερόλεπτο. Με τόσα τετράκις δισεκατομμύρια DNA που πάλλονται στο σώμα μας θα πρέπει να τρέμουμε ολόκληροι και όμως πλήρη αρμονία καθιστά το σώμα μας. Είναι να σου φεύγει το μυαλό και να φωνάζεις, πόσο μεγαλύνει τα έργα σου Κύριε! Πάντα εν σοφία εποίησες! Οι επιστήμονες λένε ότι η ενέργεια που χρειάζεται για να ασκηθεί μία τέτοια ταλάντωση, δεν μπορεί να παραχθεί από όλες τις γεννήτριες του κόσμου. Από πού λοιπόν έρχεται η δύναμη, η ενέργεια αυτή ώστε να ταλαντώνεται το DNA μας και να παράγει ζωή; Πενήντα δύο δισεκατομμύρια ταλαντώσεις κάνει το δευτερόλεπτο. Αυτός ο τρόπος που λειτουργεί το DNA μας, μας κάνει ζωντανούς και αυτό γίνεται σε οποιονδήποτε ζωντανό οργανισμό.
Έχουμε πει σε άλλες ομιλίες για την απόλυτη αγάπη. Η απόλυτη αγάπη αγαπάει απόλυτα και εκφράζει απόλυτα. Σε αυτόν τον Θεό πιστεύουμε, στον Θεό που είναι αγάπη και την αγάπη του την εκφράζει με αυτόν τον τρόπο του DNA. Αν το καταλάβουμε αυτό θα είμεθα τρισευτυχισμένοι και μάλιστα με χαρά την απόλυτη αυτή αγάπη θα την εκφράζουμε και εμείς σε όποιον μας την ζητά, σε όποιον την θέλει.
Ο σπινθήρας για να έλθει να γίνει ανάφλεξη στο αυτοκίνητο γίνεται από τον διακόπτη ο οποίος συνδέεται με την μπαταρία, η οποία έχει ενέργεια. Η ενέργεια αυτή κάνει το αυτοκίνητο να τρέχει. Και το κύτταρό μας χρειάζεται ενέργεια, σπινθήρα την οποία την παίρνει από τον Πατέρα Θεό. Ακόμη και από το σώμα του Θεού που είναι η άμορφη ύλη και η στερεά ύλη. Γενικότερα το κύτταρο εκτός από τον σπινθήρα που του παρέχει ζωή, χρειάζεται γλυκόζη, χρειάζεται οξυγόνο. Επίσης για να δουλέψει σωστά χρειάζεται το πιο σημαντικό στοιχείο. Αυτό είναι το νερό. Το νερό είναι η βάση του. Εμείς θέλουμε να ζήσουμε και δεν εννοούμε το πιο απλό που είναι το νερό. Έτσι με πολύ μεγάλη επιπολαιότητα του βάζουμε Coca-Cola, καφέ, αλκοόλ, τοξικά, χημικά κ.λ.π. Το πιο σοβαρό κακό που κάνουμε καθημερινά στο DNA, μειώνοντας την παραγωγή του, προκαλώντας φθορά είναι ο τρόπος που επιλέγουμε να ζούμε. Αφού έχει το DNA και πνευματική διάσταση. Το κύτταρο, το DNA έχει συναισθήματα, νιώθει δηλαδή χαρά ή λύπη, ειρήνη ή ταραχή, θυμό ή αγάπη τα οποία συναισθήματα παράγει ο εγκέφαλός μας. Όλο αυτό το πνευματικό κομμάτι που το διέπει και που εξαρτάται η ζωή του ονομάζεται συναισθηματικό στρες, είναι το άγχος, είναι η αμαρτία. Αυτή η αμαρτία, το άγχος δημιουργεί αντί για ελεύθερες φυσιολογικές ρίζες οξυγόνου που παράγουν ζωή, παράλογες ρίζες οξυγόνου που παράγουν θάνατο. Έτσι, σιγά – σιγά χάνεται η ζωή. Το συναισθηματικό στρες είναι η (αμαρτία) διότι παράγει οργή, θυμό, κακία, μίσος, απογοήτευση, αμφιβολία, αγανάκτηση, αδιαφορία, ανικανότητα, απραξία, ζήλια, ψέμα, εγωισμό, πονηρία, στενοχώρια και τα συναφή. Όλα αυτά διά του αγιασμού θα πρέπει να φύγουν, διότι είναι η μάχη που κρυφά συντελείται μέσα μας ενάντια στη ζωή. Όσοι σήμερα διά της φωνής Θεού η οποία υφίσταται στον Λόγο του Θεού, είδαν ότι όλα αυτά τα φθοροποιά στοιχεία υπάρχουν και λειτουργούν μέσα τους, θα πρέπει να τα αποβάλλουν αμέσως όποιο και αν είναι το κόστος. Ο Λόγος του Θεού φανερώνει τον τρόπο. Όσοι τώρα τα έχουν εν αγνοία αυξημένα μέσα τους φέρνουν στο σώμα τους την πρόωρη γήρανση. Μάλιστα όσοι γερνάνε γρήγορα έχουν μεγάλο ποσοστό για καρκίνο και πολλές άλλες ασθένειες. Όλοι γερνάμε αφού υπάρχουν σε όλους τα πάθη αυτά, οι αδυναμίες αυτές, τα αρνητικά συναισθήματα που προανέφερα. Το θέμα όμως είναι πόσο γρήγορα γερνάμε και αυτό προέρχεται από το πόσο θέλουμε να αγωνιστούμε ώστε να αποτινάξουμε τον λάθος τρόπο ζωής.
Θέλω τώρα όλοι να προσέξουμε τι γράφει η ελίτ της επιστήμης. Η ζημιά, φανερώνει, που γίνεται από τις ελεύθερες ρίζες οξυγόνου, οι οποίες με τα αρνητικά συναισθήματα που έχουμε λειτουργούν επιπόλαια και όχι συγκαταβατικά, αυτές παράγουν αντί για ζωή θάνατο και είναι αυτό καταστροφικό.
Τι θα πρέπει να γίνει σήμερα στην γενιά μας, σε όλους εμάς; Ο Χριστός το πρόβλεψε, το προείδε ότι ο άνθρωπος δεν θα εννοήσει το αποστολικό του έργο, την αγάπη η οποία παράγει τη ζωή. Έτσι άνοιξε τον δρόμο για το τρίτο πρόσωπο της θεότητας λέγοντας, συμφέρει υμίν ίνα εγώ απέλθω εάν γαρ εγώ μη απέλθω ο παράκλητος ουκ ελεύσεται προς υμάς, εάν δε πορευθώ πέμψω αυτόν προς υμάς και ελθών εκείνος θέλει ελέγξει τον κόσμον περί αμαρτίας και περί δικαιοσύνης και περί κρίσεως. Αυτός λοιπόν ο Παράκλητος διά Πνεύματος Αγίου θα αποκαταστήσει τα πάντα, δηλαδή την αρνητική λειτουργία του DNA και των κυττάρων που διέπονται σήμερα και θα αποκωδικοποιήσει όλα τα μυστήρια που διέπουν ή που αυξάνουν τη ζωή. Και σήμερα εμείς αυτό το ζούμε, διότι ο Θεός διά του Παρακλήτου, διά του φωσφόρου, διά του Αγίου Πνεύματος φέρνει το φως της γνώσης. Θέτοντας όμως έναν όρο, την αγάπη και τον Λόγο του Θεού, το θέλημα του Θεού. Ο οποίος Θεός μέσω της αγάπης και του Παρακλήτου αποβλέπει στον καθαρισμό, στον αγιασμό ο οποίος αγιασμός χαρίζει ζωή όταν συντελείται στη ζωή μας.
Στο πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης όπου περιγράφεται η δημιουργία του κόσμου, αναφέρεται ότι εν αρχή ο Θεός εποίησε τον ουρανό και την γη, η δε γη ήταν άμορφος και άβυσσος και πνεύμα Θεού εφέρετο υπό πάνω των υδάτων. Το αμέσως επόμενο χωρίο ξέρετε τι λέει; Και είπεν ο Θεός, γενηθήτω φως· και έγεινε φως. Το είπε ο Θεός αυτό. Ξέρετε τι σημαίνει; Το Πνεύμα το Άγιο, ο σπινθήρας έδωσε ρεύμα, έδωσε ζωή διά του λόγου του Θεού και αρχίζει αμέσως η δημιουργία. Και είδεν ο Θεός το φως ότι ήτο καλόν και έγεινεν εσπέρα και έγεινε πρωί, ημέρα πρώτη. Την έκτη ημέρα έφτιαξε τον Αδάμ, διότι υπήρξε ο Αδάμ, δεν είναι ψέμα, τον έφτιαξε τέλειο. Το πρώτο στάδιο δημιουργίας του ανθρώπου ήτο το υλικό, νεκρός, αλλά είχε ο Αδάμ καρδιά, νεφρά, μυαλό, χέρια, πόδια. Το δεύτερο στάδιο του Αδάμ είναι ότι του έδωσε ζωή. Μπήκε δηλαδή ο σπινθήρας και το DNA ξεκίνησε να πάλλεται. Το τρίτο στάδιο δημιουργίας και το πιο σημαντικό είναι ότι του ενεφύσησε στο στόμα (ράνα) έτσι λέγεται το πνεύμα το ζωοποιόν στα Εβραϊκά, Πνεύμα Άγιο στα Ελληνικά. Το πνεύμα της ζωής δηλαδή. Έτσι έγινε ο άνθρωπος ψυχή ζώσα, που σημαίνει σκέφτεται, αναπτύσσει λογική, αποκτά σοφία, τέχνες, γράμματα, δημιουργεί όπως ο Θεός. Έγινε ο άνθρωπος εικόνα του Θεού του αοράτου.
Ξέρετε γιατί έχουμε ωραία συνάφεια με το φιλί; Διότι το πρώτο φιλί το έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο τη στιγμή που τον έφερε στη ζωή. Με το φιλί αυτό που του έδωσε ζωή, ξυπνάει ο Αδάμ και βλέπει τον δημιουργό, αυτό το ον που αυθύπαρκτα όλη η ενέργεια απ’ αυτόν εκπορεύεται, το παν. Πώς νομίζετε τα γονίδια του Αδάμ κάνανε όταν είδαν τον Θεό, τον Πατέρα, την αγάπη; Χοροπηδούσαν από άπειρη χαρά. Πού το στηρίζω αυτό; Στην έξοδο, όταν ο Μωυσής πήγε να πάρει τις δέκα εντολές εβγήκε στο όρος. Εκεί έμεινε σαράντα ημέρες και ξέρουμε ότι δεν έφαγε και δεν ήπιε. Τρία άτομα δεν έχουν φάει σαράντα ημέρες και σαράντα νύχτες. Αυτοί είναι: Ο Μωυσής, ο Ηλίας όταν έψαχνε τον Θεό και ο Κύριος όταν πήγε στην έρημο. Ο Κύριος και αυτός όταν ανέβηκε στο όρος Θαβώρ και είδε τον Θεό, έλαμψε το σώμα του ολόκληρο. Πάμε τώρα πάλι στον Μωυσή. Αυτός ήταν σαράντα ημέρες στο όρος, εκεί συνάντησε τον Θεό. Σαράντα ημέρες ήτο με τον Θεό και ο Θεός του έδωσε τις εντολές εκείνες που αναπτύσσουν τη ζωή. Αφού έμεινε σαράντα ημέρες με τον Θεό, κατέβηκε να πάει στον λαό του. Μόλις τον είδαν οι Εβραίοι τρόμαξαν, διότι έλαμπε ολόκληρος ειδικά το πρόσωπό του, όπως η πανσέληνος του Αυγούστου. Τόσο πολύ ακτινοβολούσε το πρόσωπό του που οι Εβραίοι έθεταν κάλυμμα όταν τον συναντούσαν. Γιατί ακτινοβολούσε το πρόσωπό του Μωυσή; Μήπως έκανε γιόγκα στο βουνό; Μήπως έκανε αυτοσυγκέντρωση; Μήπως περισυλλογή; Μήπως πήρε Aloe Vera (Αλόη Βέρα); Μήπως "Omega 3" ; Τίποτα απ’ όλα αυτά.
Για να λάμψει το σώμα μας, το πρόσωπό μας, τι χρειάζεται να γίνει; Η επιστήμη αναφέρει πως όταν ένας άνθρωπος έχει χαρά, έχει ειρήνη, έχει αγάπη τότε έχει μεγάλη κινητικότητα ηλεκτρονίων. Αυτή έρχεται σε μας από τον Θεό, με τα στοιχεία του Θεού όταν αναπτύσσονται μέσα μας. Ο άνθρωπος τώρα μπορεί να μεταβιβάσει αυτή την ενέργεια ζωής και στον άλλον άνθρωπο; Ναι μπορεί και την μεταβιβάζει την ενέργεια αυτή με την προσευχή ή με την δερματική επαφή, (έχουμε ακούσει για τις επιθέσεις των χειρών). Τόσο πολύ πυρακτώνει αυτή η ενέργεια του Θεού το DNA μας, το σώμα μας που δεν έχουμε ανάγκη ούτε να φάμε, ούτε να πιούμε εκείνη την ώρα. Γι’ αυτό και εγώ λέω να γνωρίσουμε τον Θεό, να γνωρίσουμε την ζώσα φωνή του ζώντος Θεού που όταν μπει μέσα μας θα μας πυρακτώνει το σώμα, χαρίζοντας εις ημάς άφθαρτη ζωή. Ακόμη και μεταξύ των ερωτευμένων συμβαίνει αυτό, να λάμπουν διότι νιώθουν ευτυχισμένοι, ευλογημένοι. Μάλιστα όλοι λίγο ή πολύ έχουμε ζήσει τρυφερές στιγμές όπου σ’ αυτές νιώθουμε αγάπη, νιώθουμε τρυφερότητα, νιώθουμε ειρήνη, νιώθουμε τον Θεό μέσα μας. Και αυτό συμβαίνει διότι δίνουμε αγάπη και παίρνουμε αγάπη. Τότε, αυτές τις στιγμές τα ξεχνάμε όλα και την δίψα και την πείνα. Ειδικά σε στιγμές που νιώθουμε μεγάλη ευτυχία. Τι συμβαίνει τότε μέσα μας; Είναι απλό! Ελεύθερες ρίζες οξυγόνου που δημιουργούνται από το συναισθηματικό ή πνευματικό επίπεδο του καθενός ή το βιοχημικό επίπεδο είτε μέσα από την διατροφή, είτε μέσα από το νερό που πίνουμε, είτε από τον ίδιο τον Θεό που είναι μαζί μας διά Πνεύματος Αγίου δημιουργούν ενέργεια. Αυτό όμως να επιλέγουμε να το κάνουμε με σοφία Θεού, όχι με γνώση λογικής (διατροφή, άσκηση). Η γνώση αυτή στην αρχή μπορεί να αποδώσει, μετά κάνει ζημιά. Ενώ η σοφία του Θεού χτίζει, δημιουργεί ενέργεια, δημιουργεί ζωή αιώνια. Γι’ αυτό λοιπόν πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αγάπη μεταξύ μας και με τον Θεό, ώστε να έχουμε μέσα μας αιώνια πια την ζώσα φωνή του ζώντος Θεού.
Να δούμε τώρα λίγο την αμαρτία η οποία παράγει άγχος, παράγει θυμό κ.λ.π. Δυστυχώς έτσι ζει σήμερα ο κόσμος μας, με άγχος. Μόνο ο νεκρός δεν έχει άγχος. Όταν το άγχος, το στρες έρχεται σε εμάς τότε οι αρνητικές ενέργειες αυτού παράγουν θάνατο στη ψυχή και στο σώμα. Όμως σήμερα εννοήσαμε τα ενεργά παράγωγα του θανάτου διά της αμαρτίας και θα πρέπει να κάνουμε αγώνα να τα πολεμήσουμε και να τα νικήσουμε, διότι θέτουμε τον εαυτό μας σε κίνδυνο. Ο τρόπος είναι η μελέτη του Λόγου του Θεού, η προσευχή, διάλογο δηλαδή με τον Πατέρα Θεό, η ομολογία πίστης με έργα αγάπης και σοφία Θεού. Μόνο έτσι θα νικήσουμε τη φθορά, τον θάνατο και με τον Λόγο του Θεού θα αλλάξουμε τη γενετική του DNA μας.
Ο Μωυσής πριν φύγει από τους Εβραίους προς Κύριο και πριν μπει στη γη της επαγγελίας λέει στον λαό του: Ω Ισραήλ, σήμερα σας έθεσα ενώπιόν σας τη ζωή και τον θάνατο, διαλέξτε να ζήσετε και να μην πεθάνετε. Ο τρόπος, κάντε το θέλημα του Θεού, τηρήστε τις εντολές αυτού.
Αν ένας άνθρωπος ανοίξει το βιβλίο των ψαλμών, στους ψαλμούς του Δαβίδ αναφέρει ότι όποιος αγαπάει την αμαρτία, αυτή η αμαρτία θα τον δέσει σφιχτά σιγά – σιγά. Έτσι αυτός ο άνθρωπος χωρίς να εννοεί αγαπάει τον θάνατο. Μάλιστα διά της αμαρτίας μισεί τον Θεό, τη ζωή.
Σκεφτόμουν τι εννοεί αυτός ο στίχος που αναφέρεται στους ψαλμούς. Ο λόγος που πρέπει να προβληματιζόμαστε με τον Λόγο του Θεού, είναι διότι το βιβλίο αυτό είναι η νέα υπέρ επιστήμη, η οποία επιστήμη του Λόγου του Θεού θα φέρει την σωτηρία της ψυχής και του σώματος. Είναι η πιο ανώτατη επιστήμη, όλες οι άλλες επιστήμες είναι μηδαμινές. Αυτή η επιστήμη είναι η ανώτατη και σκέφτομαι συνέχεια τι είναι το κάθε τι που φανερώνεται μέσα σε αυτή.
Το ερώτημα είναι διαλέξτε ζωή και όχι θάνατο. Η απάντηση ήρθε μέσω της επιστήμης του κόσμου αν το εννοήσουμε. Το διαλέξτε τι σημαίνει, διότι μας καθιστά υπεύθυνους. Υπάρχει μία επιστήμη, η Ηπατολογία, που μέσω αυτής οι επιστήμονες μελέτησαν το ανθρώπινο συκώτι. Τι είδαν σε αυτό; Για να δούμε όλοι πόσο ο Κύριος είχε δίκιο όταν διά του απ. Παύλου μιλούσε για την αγάπη, τους καρπούς, τα χαρίσματα, τα σημεία του Αγίου Πνεύματος και τις δυνατότητες ζωής που παράγουν στον οργανισμό κάθε λογικού όντος (άνθρωπο).
Η επιστήμη αυτή φανέρωσε πως όταν ένας άνθρωπος έχει θυμό, ζήλια, εγωισμό, στρες το συκώτι του παράγει αδρεναλίνη, ακόμη παράγει κορτιζόνη. Έτσι δημιουργούνται στα κύτταρα ελεύθερες ρίζες οξυγόνου, οι οποίες δεν ζωοποιούν αλλά καταστρέφουν το DNA και τα κύτταρα και ο λόγος διότι τρελαίνονται και παράγουν πολύ περισσότερο οξυγόνο από αυτό που χρειάζεται. Είναι σαν να μας βάλουν στο στόμα μας αντί για ένα ποτήρι νερό έναν καταρράκτη. Και ενώ ο σπινθήρας υπάρχει, η ζωή σε εμάς, διότι έρχεται από τον Θεό όμως δεν βρίσκει αγάπη ώστε να δημιουργήσει σχέση αλληλουχίας και να διέπεται από θείο έρωτα. Τώρα πια αφού ήρθε η κατάσταση αυτή είναι αργά, διότι ο οργανισμός δεν μπορεί να κάνει καύσεις σωστές. Άρα για να λειτουργήσει θετικά ο οργανισμός μας, το εργοστάσιο άνθρωπος χρειάζονται όλα να βρίσκονται σε αρμονία. Τα όλα είναι ο πνευματικός επενδύτης και ο υλικός, μέχρι να έρθει ο ίδιος ο Θεός. Χρειαζόμεθα πνευματική νουθεσία που να ζωοποιεί και χρειαζόμεθα επίσης στην αρχή τουλάχιστον και υλική σωστή διατροφή, μέχρι να έρθει και εδώ ο Θεός εκατό τοις εκατό στη ζωή μας όπου μετά θα έχουμε ζωή απ’ αυτόν με πνευματική νουθεσία και προσωπική δερματική επαφή. Τότε θα καταργηθεί η κοιλία και τα βρώματα. Θα φέρω ένα παράδειγμα. Για να λειτουργήσει μία τηλεόραση χρειάζεται ρεύμα, συσκευή, καλώδιο κεραία, σήμα. Όσο καλό και αν είναι το σήμα χωρίς κεραία ή χωρίς τηλεόραση ή χωρίς ρεύμα δεν θα βλέπουμε τίποτα. Χρειάζονται όλα. Έτσι και σε εμάς, για να λειτουργήσει η άφθαρτη ζωή χρειάζεται ο Θεός, οι εντολές του, το θέλημά του. Μέχρι να τα εντάξουμε όλ’ αυτά στη ζωή μας θα στηρίζουμε το κύτταρο και το DNA με το φαγητό, με το νερό, με το οξυγόνο και με την εγκράτεια που θα πρέπει να έχουμε στα βρώματα. Μόνο έτσι θα λάβουμε ισχυρό σήμα ζωής.
Όταν λοιπόν οι επιστήμονες μελετούσαν το ανθρώπινο συκώτι τι άλλο είδαν; Έγινε σε αυτούς αποκάλυψη γιατί είδαν ότι όταν παράγουμε ελεύθερες ρίζες οξυγόνου είτε επειδή το σκυλί μας επιτέθηκε, είτε γιατί ο φίλος μας επιτέθηκε, είτε γιατί η άγνοια που μας διακατέχει διά των παθών μας επιτέθηκε, είτε διότι η αμαρτία μας επιτέθηκε, είτε διότι εμείς λόγω της πονηρίας διαστρεβλώνουμε τα πάντα, είτε διότι ο φόβος και η ανεμπιστοσύνη μας κυρίευσε τότε μπαίνουμε στην φυλακή της φθοράς όμως από εμάς εξαρτάται αν θα ζήσουμε ή θα πεθάνουμε. Αυτό ανακάλυψαν. Είπαν λοιπόν ότι ο άνθρωπος αν δεν διακατέχεται από σοφία Θεού, δεν μπορεί να έχει εγκέφαλο που να αποτρέπει τις κακές συνήθειες και θα πεθάνει αργά ή γρήγορα.
Συμπέρασμα: Εάν δεν ελευθερωθούμε από τις δικές μας αμαρτίες, από την δική μας αρνητική πίστη με την δική μας θέληση διά της συμβουλής του Χριστού μην περιμένουμε να μας ελευθερώσει κανένας. Φυσικά ο Θεός διά του απεσταλμένου του, διά του φωσφόρου γίνεται Κυρηναίος σε εμάς όμως χρειάζεται και η θετική συμμετοχή μας. Θα φέρω ένα παράδειγμα: Ο Κολοκοτρώνης ήθελε μία φορά ένα τσιγάρο αλλά δεν μπορούσε να βρει. Έτσι θύμωσε, οργίστηκε. Την ώρα του θυμού βλέπει δίπλα του ξερά φύλλα, τα παίρνει, τα κάνει τσιγάρο και άρχισε να τα καπνίζει. Εκείνη την ώρα ήρθε εις εαυτόν και είπε: Ιδέτε μωρέ έναν άνθρωπο που θέλει να ελευθερώσει την πατρίδα του και αυτός δεν μπορεί να ελευθερωθεί από το τσιγάρο.
Όλοι μας πολλές φορές κάνουμε τους έξυπνους και μάλιστα θέλουμε να ελευθερώσουμε τους άλλους, αλλά κανείς δεν θέλει να ελευθερώσει τον εαυτό του.
Άρα οι μελετητές της επιστήμης στο ανθρώπινο συκώτι, κατέληξαν ότι τα συναισθήματα που ζούμε κάθε στιγμή παίζουν μεγάλη σημασία και μέσω αυτών αν είναι αρνητικά υπολειτουργούν τα όργανα μας. Μάλιστα κατέληξαν ότι ο θυμός ανεξάρτητα τον λόγο που παράγεται, δημιουργεί καρκίνο στον πνεύμονα και ας μην έχουμε καπνίσει ποτέ. Ακόμη δημιουργούν ο θυμός, το άγχος, το στρες Aλτσχάιμερ (Alzheimer), δημιουργούν θρόμβους, εμφράγματα, αρθρίτιδα, ψωρίαση, σκλήρυνση κατά πλάκας και πολλά άλλα. Όλα αυτά λοιπόν παράγονται από τον θυμό. Όταν ένας βαδίζει την οδό αυτή κάθε μέρα, τότε ας γνωρίζει ότι βαδίζει στον θάνατο. Είναι μονόδρομος δυστυχώς γι’ αυτόν ο δρόμος του θανάτου και θεραπεία δεν υπάρχει.
Όμως σε εμάς ήρθε η ελπίδα, ήρθε η νέα αγγελία διά του Ευαγγελίου, διά του Παρακλήτου, διά του Αγίου Πνεύματος, διά του φωσφόρου. Ήρθαν λοιπόν τα καλά νέα, ο Λόγος του Θεού. Τι κάνει ο Λόγος του Θεού σε εμάς; Μας δίνει ελπίδα, μας δίνει χαρά, ζωή, μας εκπληρώνει επαγγελίες, μας δίνει ζώσα πίστη, μας δίνει Θεό ο οποίος αλλάζει τους στόχους. Η χαρά του Αγίου Πνεύματος δίνει εντολή στο συκώτι να παράγει τη ζωή, διότι υπάρχει μία ουσία που λέγεται ες ου ντι 1 και 2. Αυτή είναι υπεροξειδωτική, λέγεται και απομεταλλακτίνη, ας το πούμε πιο απλά υπεροξειδωτικός καταστροφέας και όχι μόνο αυτό, είναι δύο τα ένζυμα που έχει το συκώτι μας. Το συκώτι μας έχει και ένα άλλο γονίδιο που όταν ενεργοποιηθεί παράγει κατάφαση, ένα άλλο γονίδιο παράγει γλούθειον περοξείδαση, ένα άλλο παράγει μονοξείδιο του αζώτου. Αυτά όλα παράγουν την άφθαρτη ζωή. Αν λοιπόν έχουμε θυμό, άγνοια του Λόγου του Θεού και τα συναφή παράγουμε θάνατο και όταν έχουμε ειρήνη, χαρά, αγάπη παράγουμε ζωή. Εδώ λοιπόν και μέσω της επιστήμης δικαιώνεται ο Λόγος του Θεού διότι όταν ο Κύριος είπε, καινούργια εντολή σας δίνω να αγαπάτε ο ένας τον άλλον ως τον εαυτό σας, θα ζήσετε. Για να καταλάβουν οι μαθητές τι τους λέει παίρνει λέντιο και αρχίζει να πλένει τα πόδια. Ποιος τώρα το κάνει αυτό; Ο ίδιος ο Θεός και ο λόγος διότι ήθελε να δείξει τον δρόμο της ζωής στον άνθρωπο διά της αγάπης, η οποία γίνεται υπηρέτης. Αυτά τα έργα τον έκαναν να ισχυριστεί ότι είναι Θεός και εννοούσε την αγάπη που εκδήλωνε. Αυτό δεν το ισχυρίστηκε ούτε ο Βούδας, ούτε ο Μωάμεθ, ούτε ο Τάο, ούτε ο Κομφούκιος, ούτε κανένας. Ο Χριστός τώρα είπε την αλήθεια ή ψέματα; Εγώ έχω φτάσει και μέσω της επιστήμης αλλά και μέσα από τον αγώνα μου να γνωρίζω ότι είπε αλήθεια. Όλα τον δικαιώνουν! Μάλιστα η δική του αγάπη που είχε για τους ανθρώπους στον επί γης βίο του και έχει μετά δύο χιλιάδες χρόνια (και εδώ είναι να σου φεύγει το μυαλό), είχε και έχει βιολογική θετική επίδραση σε όλους όσους ήτο γύρω του αλλά και σε εμάς σήμερα. Διότι όταν μελετούμε τον Λόγο του Θεού ή τον νιώθουμε τον Κύριο στη ζωή μας παίρνουμε χαρά από την πηγή της αγάπης του. ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΑΓΑΠΗ ΜΙΛΑΜΕ;
Οι προφήτες είχαν φανερώσει ότι θέλω πατάξει τον ποιμένα και θέλουσι διασκορπιστεί τα πρόβατα της ποίμνης. Καθώς, απόψε θέλετε όλοι με αρνηθεί. Τότε ο Πέτρος απάντησε, όχι Κύριε και τη ζωή μου θα δώσω για σένα. Και μάλιστα το απέδειξε. Όταν πήγαν να πιάσουν τον Κύριο, ο Πέτρος τράβηξε το μαχαίρι και έκοψε το αυτί του Μάλχου. Ο Χριστός όμως του έκανε παρατήρηση και συνάμα του έδωσε και συμβουλή «ο διδούς μάχαιρα, μάχαιρα θα λάβει». (Ο λόγος που θαυμάζω τον Γκάντι είναι γιατί δεν χρειάστηκε ποτέ να σηκώσει το χέρι, να χτυπήσει τον εχθρό του. Τι έκανε όμως; Τον αγάπησε περισσότερο και έτσι τον εδίωξε πιο καλύτερα απ’ ότι όλοι οι άλλοι που κάνουν αγώνες. Γι’ αυτό και ο Γκάντι είχε πει αγαπάω τον Χριστό αλλά μισώ τους χριστιανούς). Μακάρι οι χριστιανοί να καταλάβαιναν έστω την επί του όρους ομιλία. Τότε δεν θα υπήρχε δυστυχία, ούτε πόλεμοι, ούτε φτώχεια, ούτε φόβος, ούτε άγχος, ούτε τίποτα αρνητικό πάνω στη γη. Γι’ αυτή την αγάπη μιλάμε, όπου οι μαθητές τον πρόδωσαν, ο λαός του τον σταύρωσε, όλοι τον εγκατέλειψαν και αυτός έπλυνε τα πόδια των μαθητών, τους υπηρέτησε, συγχώρεσε τους σταυρωτές με εκείνο το ανώτατο πνεύμα του λόγου του, Πάτερ άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι. Αν και οι δικοί του άνθρωποι τον εγκατέλειψαν, αυτός μετά την ανάστασή του τους συναντά και τους ευλογεί. Τι άλλο να πούμε περί αγάπης.
Για να αποφύγουμε την αμαρτία και το άγχος του γήρατος, της φθοράς, του θανάτου από τη ζωή μας το οποίο θα αντιμετωπίσουμε μετά τα 50 ή 60, θα πρέπει κάποια στιγμή να αποφασίσουμε να γίνουμε αγάπη και να πούμε ότι θα κάνουμε τα πάντα ώστε να ζήσουμε διότι έτσι μόνο θα λάβει αξία η θυσία του Κυρίου μας, διά της ζωής. Πολλοί λένε επιπόλαια, θέλω να πεθάνω, χωρίς να ξέρουν τι λένε. Τη ζωή μου εγώ την εκτίμησα όταν αρρώστησα. Τότε έψαξα τον Θεό και φώναξα θέλω να ζήσω. Έτσι βρήκα τον τρόπο και 25 χρόνια ζω με τον Χριστό και αυτός με ζωοποιεί κάθε μέρα και πιο πολύ. Στην αρχή πίστευα ότι η απόφαση να πεθάνω ή να ζήσω είναι δική μου απόφαση. Όσο περνάει ο καιρός όμως τι συνειδητοποιώ. Είτε έχω σκέψεις θανάτου που πλέον δεν έχω, είτε ζωής και ο λόγος διότι με την χάρη του Χριστού η ζωή μου έχει γίνει ένας μονόδρομος, μόνο η ζωή έχει επικρατήσει μέσα μου. Και αυτό το φέρνει ο χρόνος που αφιερώνει ο καθένας πάνω στα δρώμενα του Ευαγγελίου. Τώρα η σκέψη αυτή να ζήσω, να κάνω το θέλημα του Θεού είναι δική μου; Όχι, δεν μπορεί να είναι. Έρχεται από κάποιον που θέλει να μου δώσει ζωή, που θέλει να με κρατήσει στη ζωή, που με επέλεξε γι’ αυτή. Και ο λόγος που καταλαβαίνω ότι θέλει να με βάλει στη ζωή είναι διότι με θέλει στο αγιαστήριο, στο καλυβάκι μου το οποίο κάνει το DNA μου να χοροπηδάει από χαρά, από ευφορία, από σοφία διότι εκεί έχω ραντεβού με τον Θεό, συναντώ τον Θεό πνευματικά. Και θέλει όλους να μας φέρει στη ζωή διά της αφιέρωσης και πρέπει να το πιστέψουμε ότι το μπορεί μέσω αυτής και αυτό για να αναγεννηθούμε, να γίνουμε άνθρωποι με Α κεφαλαίο. Διότι αυτός μπορεί να ξεδιπλώνει σύμπαντα, να κάνει το DNA μας να ταλαντώνεται δισεκατομμύρια φορές το δευτερόλεπτο. Αυτός κρατάει αυτή τη στιγμή την θερμοκρασία στο σώμα μου και στο σώμα σας, θερμοκρασία 36,6 oC. Μήπως την ελέγχω εγώ ή εσείς; Φυσικά όχι. Ακόμα, εξαιτίας αυτού του Πατέρα κάθε δευτερόλεπτο που μιλάμε ο μυελός των οστών παράγει 8 με 10 λευκά αιμοσφαίρια. Μήπως τα παράγω εγώ ή εσείς; Για να παραχθεί ένα καινούργιο αιμοσφαίριο χρειάζεται γονίδιο στον μυελό των οστών για να ενεργοποιηθεί. Το ενεργοποιώ εγώ ή εσείς ή ο Θεός; Σίγουρα ο Θεός. Αυτός ο Θεός που θέλει να μας δώσει τη ζωή και που πολλοί λένε δεν γίνεται να ζήσουμε, έθεσε μέσα μας τα λεμφοκύτταρα και χρειάζεται να έχουμε και πολυμορφοπύρηνα ώστε σε μία ανάγκη να πολεμήσουν για μας τη φθορά, τον θάνατο. Αν είχαμε περισσότερα πολυμορφοπύρηνα θα εμφανίζονταν λευχαιμία, αν υπήρχαν λιγότερα θα παρουσιάζαμε ίωση. Αυτά τα ελέγχουμε εμείς; Όχι. «Άρα, μην προσπαθείς άνθρωπε να χαράξεις τη ζωή σου ή να έχεις έλεγχο με την διατροφή ή τις εξετάσεις αίματος, αλλά αν θέλεις άνθρωπε να έχεις υγεία, έλεγχο στον εσωτερικό σου κόσμο, να έχεις Χριστό και να δεχτείς τον δρόμο ζωής που επέλεξε αυτός για σένα αφού σε κάλεσε». Όσοι θέλουμε να έχουμε έλεγχο επειδή φοβόμαστε τότε θα χάσουμε τον έλεγχο και θα πεθάνουμε. Και αν δεν πεθάνουμε βιολογικά, θα πεθάνουμε πνευματικά. Ας κοιτάξουμε γύρω μας τον κόσμο και θα καταλάβουμε.
Το μυαλό αδέλφια μου ο Θεός, ο Δημιουργός ξέρετε γιατί μας το έδωσε; Για να συνειδητοποιήσουμε την παρουσία του, την ύπαρξη κάποιου ανώτερου από εμάς. Ο λόγος, για να κάνουμε, τι νομίζεται να κάνουμε μετά. Είναι απλό. Να μην κάνουμε τίποτα, να αναπαυθούμε. Γι’ αυτό μας το έδωσε το μυαλό. Αν λοιπόν θέλουμε να ζήσουμε μπορούμε, αρκεί να ακολουθήσουμε τη νουθεσία του, την συμβουλή του. Στην αρχή λίγο με τις πτώσεις που θα έχουμε λόγω της παλιάς φύσης θα τα χάνουμε, όμως μετά θα τα καταφέρουμε ώστε να γίνουμε ζωή. Αφού ο Θεός κάνει σε εμάς όλα όσα προανέφερα, δεν μπορεί να μας δώσει τη ζωή; Φύσει αδύνατον και βέβαια το μπορεί. Αδέλφια μου από σήμερα να μην έχουμε πλέον άγχος, θυμό, προσωπικά συμφέροντα, άγνοια, εγωισμό τα οποία παράγουν θάνατο, π.χ. έχουμε θυμό διότι φοράμε γυαλιά, έχουμε άγχος διότι δεν φοράμε γυαλιά. Επίσης έχουμε άγχος διότι ο μισθός μας είναι λίγος ή γιατί δεν έχουμε μισθό, έχουμε άγχος γιατί έχουμε αυτοκίνητο, άγχος, θυμό γιατί δεν έχουμε. Έχουμε θυμό γιατί το παιδί μας δεν πέρασε στην σχολή που θέλαμε. Είναι πολλές οι αιτίες που δημιουργούν άγχος και θυμό. Όταν είμαστε θυμωμένοι με το οτιδήποτε πώς θα λειτουργήσουν τα γονίδιά μας; Σίγουρα αρνητικά. Όταν όμως αγαπήσουμε και υιοθετήσουμε το πάντοτε χαίρεστε, αδιαλείπτως προσεύχεστε, κατά πάντα ευχαριστείτε πώς θα λειτουργήσουν τα κύτταρά μας; Σίγουρα θα σπινθηρίζουν από ζωή.
Βλέπουμε λοιπόν και μέσω της επιστήμης γιατί η αγάπη, ο Χριστός έχει τόσο μεγάλη βιολογική σημασία για όλους εμάς. Μάλιστα η αγάπη είναι η υπέρτατη αρχή που κινεί και κρατάει αυτό το σύμπαν σε αρμονική λειτουργία και σε ενεργειακή κίνηση μέσα στη σιωπή. Γι’ αυτόν τον λόγο της αγάπης ο Θεός είναι αθάνατος. Ο Θεός είναι αγάπη και γι’ αυτό δεν μπορεί να πεθάνει. Να πιστέψουμε όλοι σε αυτόν που μας έστειλε ο Θεός, στον φωσφόρο, στο Πνεύμα το Άγιο το οποίο μας γεμίζει φως και είναι συνέχεια δίπλα μας. Επίσης να μοιράσουμε αγάπη ο ένας στον άλλον ώστε να αναπτυχθεί η ζωή. Διότι ο Θεός είναι παντοδύναμος και έχει την δύναμη να μας ζωοποιήσει.
Το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο αναφέρει περί ζωής: Αρρωσταίνει ο φίλος του Ιησού, αυτός που αγαπούσε πολύ, ο Λάζαρος. Ο Λάζαρος είχε δύο αδελφές, την Μάρθα και την Μαρία. Η Μαρία ήταν η Μαγδαληνή, ήταν από τα Μάγδαλα. Ξέρετε τι σημαίνει Μάγδαλα; Για τους Ρωμαίους ήταν το μεγαλύτερο πορνείο και εκεί όπου διασκέδαζαν οι Ρωμαϊκές λεγεώνες. Δηλαδή όταν έλεγαν ότι είσαι από τα Μάγδαλα αυτό θεωρούνταν μεγάλη ντροπή, γι’ αυτό λένε ότι η Μαρία είχε επτά δαιμόνια τα οποία συνόδευαν ολόκληρη στρατιά δαιμονίων. Παρόλα αυτά η γυναίκα αυτή ήτο αυτή που φίλησε τον Χριστό. Δύο άνθρωποι φίλησαν τον Χριστό. Ο ένας ήταν ο Ιούδας και ο άλλος η Μαρία. Ο ένας τον πρόδωσε και η άλλη τον λάτρεψε, τον αγάπησε, τον ακολούθησε και σε αυτή έκανε τις μεγαλύτερες πνευματικές αποκαλύψεις όταν αναστήθηκε, αυτή συνάντησε και μέσω αυτής είπε ότι αναστήθηκα και υπάγω στον Πατέρα μου και Πατέρα σας, Θεό μου και Θεό σας και μέσω αυτής διαγγέλθηκε η ανάσταση του Κυρίου στα πέρατα της γης και μνημονεύεται μέχρι σήμερα και θα μνημονεύεται εις τους αιώνες των αιώνων. Δύο κατηγορίες ανθρώπων υπάρχουν πάνω στη γη αδέλφια μου, αυτοί που λένε στον Θεό γενηθήτω το θέλημά σου και αυτοί που λένε στον Θεό το δικό μου θέλημα θα γίνει. Μπορεί να πηγαίνουμε στην εκκλησία, όποια εκκλησία και αν είναι, μπορεί να προφασιζόμαστε όποια θρησκεία θέλει ο καθένας, σας φανερώνω όμως ότι αν δεν έχει δύναμη η εκκλησία ή ο πνευματικός ώστε να αλλάξει τη ζωή μας σε γονιδιακό επίπεδο θέτοντας ως σαν διδασκαλία την διδασκαλία της αγάπης, την διδασκαλία της ζωής, του Πνεύματος του Αγίου διότι όπου το πνεύμα του Θεού εκεί ελευθερία, η πίστη μας, η θρησκεία μας, η πνευματική μας προσπάθεια θα είναι άχρηστη.
Πάμε πάλι τώρα στην ανάσταση του Λαζάρου. Είπαμε, αγγελιοφόροι πάνε στον Κύριο και του λένε, Κύριε ο φίλος σου αρρώστησε. Αυτός συνειδητά καθυστερεί να πάει. Έπειτα από κάποιες μέρες απευθύνεται στους μαθητές και τους λέει, ο φίλος μου ο Λάζαρος αρρώστησε και αμέσως λέει, ο Λάζαρος κοιμήθηκε, θα πάω να τον ξυπνήσω. Οι μαθητές λένε πως θα γίνει καλά αλλά δεν κατάλαβαν. Ο Κύριος τότε με παρρησία τους λέει, ο Λάζαρος είναι νεκρός. Νεκρός σημαίνει νεκρός, σταμάτησε ο σπινθήρας. Μάλιστα ιστορικά το όνομά του ήταν και καταγεγραμμένο στην γραμματεία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ως νεκρός. Όταν έφτασε ο Κύριος ήταν 4 ημέρες νεκρός και όταν το μαθαίνει η Μάρθα ότι έρχεται ο Κύριος τρέχει να τον συναντήσει. (Θα πρέπει να τονίσω ότι ο Χριστός τις μεγαλύτερες θεολογικές συζητήσεις ή αποκαλύψεις τις έκανε με γυναίκες. Γιατί με γυναίκες και όχι με άνδρες; Η επιστήμη σήμερα το αποκωδικοποιεί το μυστήριο αυτό. Ο εγκέφαλός μας έχει δύο ημισφαίρια, το αριστερό και το δεξί. Το αριστερό έχει να κάνει με την λογική ενώ το δεξί με το συναίσθημα. Οι γυναίκες χρησιμοποιούν και τα δύο ημισφαίρια αλλά πιο πολύ το δεξί που έχει να κάνει με το συναίσθημα, εκτός από τις γυναίκες βέβαια που έγιναν άνδρες, μιμήθηκαν τη λογική. Οι άνδρες χρησιμοποιούν μόνο το αριστερό (λογική), το ναι ναι, το ου ου. Αυτό το έχουν δει οι επιστήμονες σε τομογραφίες με την ροή οξυγόνου στο αίμα. Η πρώτη εντολή είναι, θέλεις αγαπήσει Κύριο τον Θεό σου εξ όλης της καρδίας σου. Την αγάπη λοιπόν πρέπει να την νιώσουμε κιόλας, δεν πρέπει να την πιστέψουμε μόνο αλλά και να την νιώσουμε. Εμείς οι άνδρες προσπαθούμε με πολύ λογική εξήγηση γι’ αυτό και όταν μαλώνουμε φτάνουμε στα άκρα. Όταν όμως δύο φυσιολογικές γυναίκες (δεν έχουν επηρεαστεί δηλαδή πολύ από το σύστημα του κόσμου) έχουν ένα πρόβλημα, ως συνήθως δεν κάθονται να μιλήσουν με την λογική και επειδή ανταλλάσσουν πολύ συναίσθημα καταλαβαίνουν και καλύτερα, διότι η σοφία μεταφέρεται μέσα από την αγάπη και η αγάπη χρειάζεται συναίσθημα. Όταν το συναίσθημα πάψει να υπάρχει γιατί εκείνη την ώρα εμφανίζεται η όποια ανθρώπινη λογική, αμέσως έρχεται ο φόβος και ξέρουμε ότι ο φοβούμενος ου τετέλεται εν τη αγάπη. Φυσικό λοιπόν μετά η αγάπη να προδίδεται. Δεν μπορεί να επικοινωνήσει. Γι’ αυτό ο Χριστός είπε αγαπάτε ο ένας τον άλλον εκ καρδίας. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει το περίσσευμα του ενός στο υστέρημα του άλλου. Αυτά περί ανδρός και γυναικός).
Γυρίζουμε στην Μάρθα. Αυτή απευθυνόμενη στον Κύριο του λέει, αν ήσουν εδώ ο αδελφός μου δεν θα πέθαινε. Προσέξτε το μεγαλείο της πίστεως αυτής της γυναίκας η οποία συνεχίζει και τώρα πιστεύω ότι θέλει αναστηθεί ο αδελφός μου εν εκείνη τη ημέρα. Για ποια ημέρα μιλούσε; Σίγουρα για την ημέρα της δευτέρας παρουσίας, της παλιγγενεσίας. Ο Κύριος της λέει, που τον έχετε; Έρχεται και η Μαρία. Κύριε του φωνάζει, εάν ήσουν εδώ δεν θα πέθαινε ο αδελφός μου. Προσέξτε πάλι εδώ. Πρώτη φορά γυναίκα, η Μαρία, αναγνωρίζει τον Ιησού σαν Κύριο, σαν Χριστό, σαν Μεσσία. Εσύ είσαι ο Μεσσίας, ο Υιός του Θεού. Ο Κύριος τότε προστάζει, κυλήστε την πέτρα. Μα μυρίζει Κύριε, είναι 4 ημέρες ήδη νεκρός. Η διαδικασία της αποσύνθεσης έχει αρχίσει, ο Χριστός όμως δεν προβληματίζεται, δεν καταλαβαίνει τίποτα, στέκεται λοιπόν εκεί στο μνήμα και λέει τις πιο μεγαλειώδεις φράσεις. Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή, ο πιστεύων εις εμέ καν αποθάνη ζήσεται και πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα. Πιστεύεις τούτο; Και κοιτάζει στον ουρανό και λέει, ευχαριστώ Πατέρα που με άκουσες. Η περικοπή αυτή φανερώνει ότι ο Χριστός δάκρυσε εκείνη την ώρα. Γιατί δάκρυσε; Μήπως γιατί έκλαιγαν οι άλλοι και τον επηρέασαν; Όχι! Δάκρυσε γιατί είδε ότι στο πέρασμα όλων των αιώνων οι άνθρωποι δεν θα τον καταλάβουν, ήξερε ότι οι άνθρωποι θα τον απορρίψουν λόγω της παχυλότητας του υλιστικού στοιχείου και ο θάνατος θα έχει για αιώνες ισχύ σε αυτούς όπως και έχει μέχρι σήμερα και η αγάπη του, η θυσία του, η διδασκαλία του για τον άνθρωπο δεν θα γινόταν αντιληπτή. Όπως συνέβη στην παραβολή του άσωτου υιού. Έτσι λοιπόν ο Κύριος εκείνη την ώρα έκραξε, Λάζαρε, δεύρο έξω. Αμέσως ο σπινθήρας ήρθε στον Λάζαρο διά λόγου του Υιού και Λόγου του Θεού του ζώντος. Εάν κοιτάξουμε δύο κεφάλαια πριν στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο ο Κύριος λέει, έρχεται ώρα και ήδη είναι ότι οι ακούοντες την φωνήν του Υιού του ανθρώπου θέλουσι αναστηθεί. Ο λόγος λοιπόν είναι μορφή ενέργειας, είναι κύματα ενέργειας σε άλλη διάσταση, σε άλλη μορφή, σε άλλη συχνότητα τα οποία όταν πιστευτούν έχουν εξουσία να μορφοποιούν την άμορφη ύλη σε ζώσα, χαρίζοντας ενέργεια, σπινθήρα, ζωή, ταλάντωση. Ο Ιωάννης ο Θεολόγος στο πρώτο κεφάλαιο του κατηχητικού του λόγου φανερώνει για την εξουσία του λόγου: Εν αρχή ην ο λόγος και ο λόγος ην παρά τω Θεόν και Θεός ην ο λόγος.
Αφού λοιπόν ο Θεός έκανε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και ομοίωση, λογικό ον, άρα και ο άνθρωπος έχει λόγο και όταν αυτός πιστευτεί έχει εξουσία. Όλη η Αγία Γραφή έχει παραδείγματα εξουσίας του λόγου από σκεύη εκλογής. Π.χ. ο απ. Πέτρος και ο Ιωάννης μία συνηθισμένη ημέρα κατέβαιναν στο ναό, εκεί ήτο ένας εκ γενετής παραλυτικός. Αυτός τους ζήτησε χρήματα. Ο Πέτρος του είπε, αργύριο και χρυσίο ουκ έχω αλλά στο όνομα του Πατρός σήκω και περπάτα. Και ο σπινθήρας διά του λόγου ζωοποίησε το νεκρό DNA. Περί της νίκης και της επικράτησης της ζωής πάνω στον θάνατο έχει αναφερθεί διά Πνεύματος Αγίου κατ’ αποκάλυψη Θεού και ο απ. Παύλος. Στην προς Κορινθίους Α΄ επιστολή αναφέρει: Ιδού, μυστήριον λέγω προς εσάς, πάντες μεν ου κοιμηθησόμεθα, πάντες δε αλλαγησόμεθα, εν ατόμω εν ριπή οφθαλμού εν τη εσχάτη σάλπιγγι, σαλπίσει γαρ και οι νεκροί εγερθήσονται άφθαρτοι και ημείς αλλαγησόμεθα, δει γαρ το φθαρτόν τούτο ενδύσασθαι αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδύσασθαι αθανασίαν.
Δεν υπάρχει λοιπόν περίπτωση να μην υπάρχει αναστροφή, να μην υπάρχει ζωή άφθαρτη, αιώνια. Η αγάπη μας στον Θεό και στον συνάνθρωπο θα φέρει την μετάλλαξη, τη ζωή. Αν έχουμε αποστολή θα πούμε ναι στη ζωή, στην αγάπη και θα την ζήσουμε αιώνια από σήμερα με τον Θεό. Αν δεν έχουμε αγάπη δεν έχουμε αποστολή, άρα τότε αυτεπάγγελτα λέμε όχι στη ζωή, στον Θεό. Ο λόγος που σήμερα μας δίνονται ερεθίσματα ζωής είναι διότι ο Χριστός ήρθε στη γη και έφερε την διδασκαλία που αναπτύσσει τη ζωή. Μάλιστα και μέσω της επιστήμης φανερώνεται διότι η επαγγελία ότι σοφία και επιστήμη θα είναι η στερέωση των καιρών λαμβάνει χώρα σήμερα.
Ένας ανώνυμος έγραψε για τον Χριστό τα εξής:
1) Όταν ο Χριστός ήρθε στη γη, πήρε όλα τα άσχημα νέα από εμάς και μας έδωσε τα καλά νέα.
2) Ο Χριστός κουβάλησε τις αμαρτίες για μας, χαρίζοντάς μας το μέγα έλεος, δίνοντάς μας την αναμαρτησία, την δικαιοσύνη του.
3) Ο Χριστός πήρε την αδυναμία μας για να μας δώσει την δύναμή του.
4) Ο Χριστός έγινε ντροπή για να γίνουμε εμείς η δόξα η δική του.
5) Ο Χριστός έγινε φτωχός για να γίνουμε εμείς πλούσιοι.
6) Ο Χριστός κατέβηκε χαμηλά για να μας ανεβάσει πολύ ψηλά.
7) Ο Χριστός γεννήθηκε άνθρωπος για να μας δώσει αναγέννηση και να μας οδηγήσει στη θέωση.
8) Ο Χριστός έγινε δούλος για να γίνουμε εμείς υιοί του Θεού.
9) Ο Χριστός δεν είχε σπίτι για να μας δώσει σπίτι όλον τον κτιστό και άκτιστο κόσμο (γη, γαλαξία, πλανήτη, σύμπαν, στερέωμα).
10) Ο Χριστός δίψασε ο ίδιος για να μας δώσει το νερό της ζωής.
11) Ο Χριστός μαστιγώθηκε για να μπορέσουμε εμείς με τις πληγές του να θεραπευθούμε.
12) Ο Χριστός γυμνώθηκε για να ντυθούμε το ένδυμα της αφθαρσίας, της αθανασίας, της ζωής, της αγάπης, της ειρήνης, της δικαιοσύνης.
13) Ο Χριστός έμεινε ξεχασμένος και καταφρονημένος για να έχουμε λύτρωση.
14) Ο Χριστός είχε θλίψεις για να μας δώσει χαρά.
15) Ο Χριστός άφησε τον εαυτό του να τον δέσουν για να μας δώσει ελευθερία.
16) Ο Χριστός πέθανε για να ζήσουμε αιώνια, για πάντα.
Αυτός ήταν ο Χριστός, ο Κύριός μας.
Αν όλα αυτά τα εννοούμε ας κάνουμε αναστροφή. Η απόλυτη αναστροφή έρχεται μόνο κάτω από την δύναμη της απόλυτης αγάπης. Ας κάνουμε σήμερα βήματα αγάπης, ας βιώσουμε αυτή την δύναμη της αγάπης, ας ψάξουμε τον Λόγο του Θεού ο οποίος φανερώνει το αιτείτε και δοθήσεται υμίν, ζητείτε και ευρήσετε, κρούετε και ανοιγήσεται υμίν. Ας κάνουμε σήμερα που έχουμε καιρό βήματα καρδιακής αγάπης η οποία παράγει ζωή, γιατί αύριο μπορεί να είναι πολύ αργά να βρούμε χρόνο. Σήμερα να κάνουμε βήματα για τη ζωή, για τον Θεό. Εν όσο έχετε καιρό μαζέψτε αμάραντο θησαυρό. Θα έρθει η στιγμή που ο Θεός δεν θα έχει χρόνο για εμάς και αυτή η στιγμή θα έρθει διότι η φθορά θα έχει κατακλύσει τον εσωτερικό και εξωτερικό μας κόσμο, με φυσική συνέπεια το μόνο που θα επιδιώκουμε να είναι το τίποτα. Σήμερα λοιπόν που εννοούμε, που ακούμε, ας αφεθούμε και ας ενδώσουμε στο κάλεσμα και στην δύναμη της αγάπης ώστε να μπορέσει εκείνος να κάνει αυτό που χαροποιεί και ζωοποιεί τα γονίδιά μας, τα κύτταρά μας. Γιατί αν δεν το κάνουμε αυτό σήμερα δεν θα μας τιμωρήσει κανείς αλλά μόνοι μας θα τιμωρηθούμε και αυτό δεν το θέλει ο Θεός αλλά ούτε και εμείς θα θέλουμε να πεθάνουμε όταν αυτός ο θάνατος πλησιάσει, όμως τότε θα είναι αργά διότι διά της άγνοιάς μας και της αδιαφορίας μας θα έχει νικηθεί η ζωή. Υπάρχει μία παραβολή η οποία ονομάζεται παραβολή του άσωτου υιού. Η παραβολή αυτή για μένα θα έπρεπε να λέγεται του στοργικού πατέρα. Ο λόγος διότι ο υιός φεύγει από την αγάπη που είχε βρει κοντά στον πατέρα. Μάλιστα βρίσκει και λόγους να δικαιολογήσει το ψέμα που ο διάβολος έθεσε μέσα του. Τι κάνει λοιπόν ο υιός. Στρέφεται στον πατέρα και απαιτεί την περιουσία που δεν την άξιζε, που δεν την δούλεψε. Εξάλλου την περιουσία την παίρνει κάποιος από τον πατέρα μόνο μετά τον θάνατό του όταν ανοιχτεί η διαθήκη και αν φυσικά υπάρχει το όνομά του σε αυτή. Αλλά αυτός ο υιός είναι πονηρός. Σκέφτεται συμφεροντολογικά. Έτσι λέει στον πατέρα του, δώσε μου το ανήκον μέρος της περιουσίας. Φέρε δηλαδή κοινώς τα χρήματα να τα κάνω ότι θέλω και ο πατέρας δίνει ότι νοερά του ανήκει του υιού. Και ο υιός φεύγει. Και τι τα κάνει τα χρήματα, την περιουσία; Θυμόμαστε όλοι. Τα τρώει με φίλους σε γεννήματα αμαρτίας. Και αφού τα ξόδεψε όλα έπεσε πείνα, ήρθε κρίση στην πόλη και σε όλη την χώρα. Μάλιστα κατάντησε να βόσκει χοίρους. Εμείς δεν το καταλαβαίνουμε τι σημαίνει να βόσκει Εβραίος γουρούνια. Ρωτήστε έναν Εβραίο να δείτε πόσο δύσκολο ήταν γι’ αυτόν και ο λόγος διότι ήταν απαγορευμένο για τους Ισραηλίτες να ακουμπάνε το χοιρινό. Έτσι αναγκαστικά έτρωγε τα χαρούπια. Εκεί που έτρωγε ήρθε εις εαυτόν, ήρθε σε κατάνυξη καρδίας και λέει, στο σπίτι του πατέρα μου και οι υπηρέτες έχουν πλούσιο φαγητό. Προσέξτε, έρχεται εις εαυτόν και αμέσως λέει θα πάω πίσω στον πατέρα μου και θα πω, αμάρτησα στον ουρανό και σε σένα πατέρα μου, δεν αξίζω να είμαι ο γιος σου πάρε με σαν δούλο σου. Και έτσι γυρνάει πίσω. Πολλοί λένε, το έχω ακούσει και από θεολόγους και από ιερείς, ότι μετανόησε και γι’ αυτό τον δέχτηκε ο πατέρας. Όχι, δεν τον δέχτηκε επειδή μετανόησε αλλά επειδή αυτή είναι η φύση του πατέρα, να δέχεται τα παιδιά του. Αν ο γιος του το ξανάκανε και ξαναγύριζε πάλι το ίδιο θα έπραττε ο πατέρας. Το καταπληκτικό στην επιστροφή του υιού της παραβολής είναι ότι ο πατέρας πάντα ήταν στον δρόμο. Τον περίμενε και τον βλέπει. Εδώ συμβαίνει και άλλο εξαίσιο απ’ την πλευρά του πατέρα. Ο πατέρας τρέχει προς τον υιό και τον αγκαλιάζει. Προσέξτε έχει συνέχεια. Ο πατέρας δεν μιλάει. Όταν τον αγκάλιασε λέει ο υιός, πατέρα αμάρτησα στον ουρανό και σε σένα, δεν αξίζω να είμαι γιος σου. Εδώ είναι η πραγματική μετάνοια η οποία συντελέστηκε στον δρόμο. Στην αρχή πονηρά σκέφτηκε ο υιός αυτός διότι πεινούσε. Εδώ όμως ζητάει την συγχώρεση και λέει πάρε με σαν δούλο. Ο πατέρας δεν απαντά, δεν του λέει σε συγχωρώ, απόλυτη σιωπή. Ο πατέρας κάνει έργο. Τι κάνει, το οποίο θα κάνει και στον καθένα μας. Βγάζει τον μανδύα τον δικό του που σημαίνει ζωή, αγάπη και τον τυλίγει, τον αγκαλιάζει με ζωή, με τον επενδύτη της ζωής. Του περνάει το δαχτυλίδι στο χέρι. Το να περάσει το δαχτυλίδι ο πατέρας στον υιό αυτό σημαίνει αποκατάσταση της εξουσίας που είχε και πέφτει και τον φιλάει στον τράχηλο (λαιμό). Εδώ που τον φιλούσαν οι πόρνες, εδώ που τα γουρούνια άφησαν όλη την βρωμιά τους, όλη την δυσωδία. Αφού τον φίλησε ο πατέρας τότε προστάζει, σφάξτε τον μόσχο τον σιτευτό έχουμε χαρά και ευτυχία σήμερα, διότι ο υιός μου αυτός ήτο νεκρός και ανέζησε. Το μαθαίνει ο άλλος ο γιος και θυμώνει. Ο πατέρας καλείται τώρα να σώσει και το άλλο παιδί διότι φανερώνεται με τον θυμό ότι και οι δύο ήταν χαμένοι. Ο ένας είχε χαθεί συνειδητά και ο άλλος ήτο χαμένος χωρίς να το γνωρίζει, ασυνείδητα. Ενώ ζούσε κοντά στον πατέρα ποτέ δεν μπόρεσε να μπει μέσα στο σπίτι. Να μπει στην καρδιά του ο αδελφός και ο πατέρας του και αυτό φαίνεται από τον θυμό που έχει και για τους δύο. Κάθεται λοιπόν θυμωμένος απ’ έξω. Ποιος βγαίνει πάλι έξω; Ο πατέρας. Και ρωτάει τι είναι παιδί μου, τι συμβαίνει; Ας προσέξουμε την λεπτομέρεια του δεύτερου παιδιού το οποίο λέει στο πατέρα, ήρθε αυτός ο γιος σου που κατασπατάλησε την περιουσία και εσύ του σφάζεις τον μόσχο τον σιτευτό. Δεν λέει ήρθε ο αδελφός μου που ταυτίζεται με την αγάπη αλλά λέει ήρθε ο γιος σου. Εδώ δείχνει εμπάθεια, ποτέ δεν τον ένιωσε αδελφό. Συνεχίζει. Εγώ που δουλεύω συνέχεια για σένα. Άρα λες και ήταν σκλαβωμένος. Δεν είχε καταλάβει τον χαρακτήρα του πατέρα, δεν είχε ούτε αγάπη γι’ αυτόν. Συνεχίζει και λέει, ούτε ένα ερίφιο δεν έσφαξες για μένα. Στην ουσία κατηγορεί τον πατέρα. Είναι σαν να του λέει, άδικε πατέρα γι’ αυτόν σφάζεις τον μόσχο τον σιτευτό ενώ για μένα τίποτα. Τότε ο πατέρας παίρνει τον λόγο και του λέει, παιδί μου τα εμά σα είναι. Παιδί μου ο αδελφός σου, όχι ο γιος μου αλλά ο αδελφός σου ήταν νεκρός και ζει, ήταν χαμένος και βρέθηκε. Διότι την ώρα που το παιδί του έφευγε από το σπίτι αυτός ο πατέρας ξέρετε τι έβλεπε; Δεν έβλεπε έναν γιο που έφευγε, έβλεπε το παιδί του που θα πέθαινε μέσα στην αμαρτία. Όταν λοιπόν είδε το παιδί του να έρχεται τι είδε αυτός, είδε έναν νεκρό που είχε αναστηθεί. Ο απ. Παύλος φανέρωσε ότι ο μισθός της αμαρτίας είναι ο θάνατος αλλά το δώρο του Θεού είναι ζωή αιώνια διά Ιησού Χριστού. Γι’ αυτό ο πατέρας είπε στο δεύτερο παιδί του πως ο αδελφός σου ήταν νεκρός και τώρα ζει, πως έχουμε λόγο να χαιρόμαστε γιατί είστε ζωντανοί και οι δύο.
Αν λοιπόν θέλουμε και εμείς να ζήσουμε για πάντα θα πρέπει να είμεθα όλοι ενωμένοι με μια ψυχή, μια καρδιά, ένα φρόνημα. Το φρόνημα του Θεού. Το περίσσευμα του ενός στο υστέρημα του άλλου. Ας ξεκινήσουμε σήμερα να ζούμε με αγάπη και ας αποβάλλουμε κάθε ρίζα πικρίας διότι πάντες πταίομεν. Αυτή είναι η βασιλεία των ουρανών η οποία δεν ξεκινάει να ιδρύεται με εξωτερικά σημάδια αλλά με την αναγέννηση η οποία συντελείται μέσα μας. Αυτό συμβαίνει σήμερα και η επαγγελία του Θεού που έχει ως εξής, ότι θα γράψω τους νόμους μου στην καρδιά τους και όχι σε πλάκες αλλά στην καρδιά τους, διότι αυτή η καρδιά μας κρατάει στη ζωή παράγοντας τα γονίδια εκείνα που φέρνουν ζωή.
Αδέλφια μου μετά από όλα αυτά που φανερώσαμε σήμερα εδώ ας κάνουμε βήματα για τη ζωή, διότι και σε εμάς σήμερα τέθηκε μπροστά μας υπό του Θεού η ζωή και ο θάνατος. Μην αμελήσουμε να επιδιώξουμε ζωή. Γένοιτο, γένοιτο αμήν.