Πνευματικά Μηνύματα
Όσοι θέλουν να αλλάξουν οι άλλοι, ανήκουν σε αυτούς που βλέπουν ως εν κατόπτρω, όσοι δέχονται τους άλλους όπως είναι, γίνονται ζωντανό παράδειγμα Χριστού στον κόσμο, αυτοί και μόνο αυτοί, βλέπουν με τα μάτια του Θεού.
1. Το νόημα της ζωής, είναι να της δίνουμε εμείς νόημα, και ο καλύτερος τρόπος, είναι να τρέξουμε στον Χριστό, ώστε αυτός να συμμετέχει στην αναγέννηση μας, στην εξέλιξή μας.
2. Πολλές φορές προσπαθούμε να κάνουμε τους άλλους ευτυχισμένους, και αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό. Όμως για να μην αποτύχουμε προσπαθώντας, χρειάζεται να γνωρίζουμε, ότι ο καλύτερος τρόπος, είναι να μας κάνει εμάς πρώτα ο Κύριος ευτυχισμένους, για να μπορέσουμε να κάνουμε και εμείς στην συνέχεια όλους όσους είναι γύρω μας. Ο Κύριος είπε πρώτα το «ἀκολούθει μοι» (Μαρκ. 2:14). Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πάμε κοντά του, ώστε να σπουδάσουμε τον δικό του τρόπο. Στην συνέχεια είπε στους μαθητές του «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (Ματθ. 28:19). Αυτή είναι η σωστή σειρά της ευτυχίας σε προσωπικό επίπεδο αλλά και σε γενικό. Δηλαδή για να γίνεις καλός δάσκαλος, χρειάζεται πρώτα να γίνεις καλός μαθητής.
3. Μην περιμένουμε τάχα την κατάλληλη στιγμή για να κάνουμε το θέλημα του Θεού, και μην λέμε «όταν δημιουργηθούν προϋποθέσεις, θα αφιερωθώ περισσότερο». Η πιο κατάλληλη στιγμή, είναι σήμερα, είναι γραφικό «εν όσο έχετε καιρό, μαζέψτε αμάραντο θησαυρό». Το αύριο οδηγεί στην χώρα του ποτέ. Χρειάζεται να το πιστέψουμε, ότι σήμερα είναι ο καιρός να γίνουμε αυτό που θέλει ο Θεός. Στην συνέχεια αυτό που θέλει ο Θεός, να το εργαζόμαστε καθημερινά. Τελευταία, με την συνεχόμενη προσπάθεια, θα γίνουν όλες οι μέρες της ζωής μας, καταλαλιές για την αναγέννησή μας και την επιστροφή μας στην χώρα των ζώντων, αφού θα ζούμε το Θεό.
4. Την χαρά που μας χάρισε ο Χριστός, να μην αφήσουμε κανέναν να μας την κλέψει. Ο τρόπος που μπορεί να αφήσουμε κάποιον να μας την κλέψει, είναι όταν δεν έχουμε αναγεννηθεί, με φυσική συνέπεια να του επιτρέπουμε να μπει στην ζωή μας. Δεν χρειάζεται να κοιτάμε τους όλους τι κάνουν, εμείς έχουμε την δική μας αποστολή, είμαστε παιδιά Θεού και πήραμε κάλεσμα δικό του. Δεν χρειάζεται να κοιτάμε γύρω μας. Να προσπαθούμε κάθε μέρα να κάνουμε όλες τις δουλειές μας χαμογελώντας, αυτό θα βοηθήσει τον νου μας να ζει δημιουργικά. Θα μου πεις «πού να το βρω το χαμόγελο, δεν βλέπεις τι γίνεται στον κόσμο;», και εγώ θα απαντήσω «γι’ αυτό χάθηκε το χαμόγελο, διότι αντί να παρακολουθώ τον Θεό, παρακολουθώ τον κόσμο». Όσο για το που είναι το χαμόγελο, είναι εύκολο να το βρούμε. Είναι λίγο πιο κάτω από την μύτη σου. Αν δεν το βρίσκεις, εξασκήσου λίγο στο σπίτι σου, στον καθρέφτη σου, και θα δούμε ότι μόνο με αυτό το χαμόγελο, το θετικό χαμόγελο, του Χριστού το χαμόγελο, θα φέρουμε τον Θεό στην ζωή μας. Στην συνέχεια θα αλλάξουμε την ζωή μας και φυσικά και την ζωή των συνανθρώπων μας. Γένοιτο αμήν.
5. Αν σήμερα η μέρα μας είναι δύσκολη, μην απελπιζόμαστε. Η απελπισία, εμφανίζει το μεγαλύτερο σύστημα του εγωισμού. Πάντα να ελπίζουμε και να πιστεύουμε, διότι η αυριανή μέρα θα είναι καλύτερη. Ακολουθούμε τον Κύριό μας, μελετάμε τον Λόγο του Θεού, ελπίζουμε στον Θεό, πιστεύουμε σε αυτόν και μαθαίνουμε να ζούμε εν Κυρίω.
6. Η ζωή δεν κάνει χάρες σε κανέναν. Πολλά από τα λάθη μας, θα τα βρούμε μπροστά μας. Παρόλο που το έλεος του Θεού μάς καταδιώκει, χρειάζεται εμείς να ζούμε με την χάρη του Θεού, για να εξασφαλίσουμε μεγάλη χάρη και στην συνέχεια μια ευλογημένη ζωή.
7. Η ζωή θα τελειώσει γρήγορα, αν εμείς δεν ξεκινήσουμε να ζούμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Και αν δεν τελειώσει βιολογικά, θα έχει τελειώσει πνευματικά, δηλαδή θα ζούμε πυρίκαυστα. Μη γένοιτο.
8. Όταν στην ζωή μας έρθουν δύσκολες καταστάσεις, μην αρχίσουμε να κλαίμε και να λέμε «γιατί εγώ, πού είναι ο Θεός, γιατί να γίνει αυτό ή το άλλο», αλλά να λέμε όπως ο Ιώβ, «ο Θεός έδωσε, ο Θεός πήρε, ο Θεός θα ξαναδώσει», και η ζωή συνεχίζεται. Αμήν.
9. Οι άνθρωποι δεν μας βλέπουν, όπως βλέπουμε εμείς τον εαυτό μας. Ακόμα και στον καθρέφτη, οι άνθρωποι δεν μας βλέπουν, όπως βλέπουμε εμείς τον εαυτό μας. Όσο για το πνευματικό κομμάτι στην ζωή μας, οι άνθρωποι μας βλέπουν ανάλογα το πνευματικό τους επίπεδο. Δεν χρειάζεται λοιπόν να προσπαθήσεις να τους πεις ότι είσαι σωστός ή καλός ή άνθρωπος του Θεού, αυτό θα το φανερώσει ο χρόνος, και αν είναι θέλημα Θεού.
10. 10.Αν θέλουμε να έχουμε καλό μέλλον και καλή εξέλιξη, αγιοπνευματική, μην το περιμένουμε να έρθει, να συμβεί από μόνο του, αλλά να το δημιουργήσουμε με τον Κύριό μας. Ο Χριστός μπορεί να μας δείξει το μέλλον, ώστε να το κάνουμε παρόν. Ποιο είναι το μέλλον του ανθρώπου του Θεού; Απλά η αγάπη, η ζωή και η αφθαρσία. Ας μαζέψουμε σήμερα που έχουμε καιρό, αμάραντο θησαυρό, ώστε να καταφέρουμε να γίνουμε αγάπη. Η αγάπη είναι ζωή, αυτή έχει μέλλον, και μαζί της θα έχουν μέλλον και όσοι την υπηρετούν. Να ξεκινήσουμε από σήμερα, ώστε να την εξασφαλίσουμε. Ο τρόπος; Αγωνιζόμενοι. Επείγει αυτό. Ξέρω, είναι δύσκολο να γίνουμε αγάπη. Μια ματιά όμως κάθε μέρα στον ύμνο της αγάπης, θα μας βοηθήσει πολύ να συλλάβουμε την αξία της. Μετά είναι εύκολο, διότι ο άνθρωπος, όταν καταλάβει το συμφέρον του, αρχίζει να προσπαθεί ειλικρινά. Στην συνέχεια, αυτή θα γίνει τρόπος ζωής, φύση. Αμήν.
11. 11.Όταν ακούμε ή ακολουθούμε την μάζα των ανθρώπων, το ταξίδι της ζωής μας αποκτά προβλήματα πολλά. Όταν ακολουθούμε τον έναν, τον Χριστό, το ταξίδι αποκτά ενδιαφέρον και κίνητρα πολλά, κίνητρα ζωής, χαράς, ελπίδας, κίνητρα Χριστού.
12. 12.Με τον Λόγο του Θεού στην ζωή μας, θα ξεκινήσουμε να ζούμε την ζωή. Χωρίς αυτόν, δεν θα ξεκινήσουμε ποτέ, διότι θα λέμε όλο τα ίδια. Το χειρότερο, θα κάνουμε πάντα τα ίδια. Χωρίς Χριστό, δεν θα υπάρχουμε, δεν θα ζούμε, μόνο θα είμαστε ζωντανοί, και στην ουσία ζωντανοί - νεκροί. Μη γένοιτο.
13. 13.Μπορεί πνευματικά να μην έχουμε φτάσει εκεί που θέλουμε. Το θέμα είναι ότι προχωρήσαμε, δεν είμαστε στην αρχή. Λίγο ακόμα υπομονή και επιμονή. Ποτέ να μην εγκαταλείπουμε τον καλό αγώνα μας. Αμήν.
14. 14.Το τι είμαστε σήμερα ή το πως βλέπουμε τον εαυτό μας, είναι έργο του παρελθόντος, όπου σε αυτό υπήρχε άγνοια. Γι’ αυτό βλέπουμε το παρόν μαύρο, χωρίς ελπίδα. Το πως θέλουμε να είναι το μέλλον μας, πάλι θα εξαρτηθεί από τις πράξεις μας, από τα έργα μας. Ο Χριστός μάς κάλεσε όλους. Ας αλλάξουμε, για να φτιάξουμε ένα ευλογημένο μέλλον, γεμάτο με καρπούς, με χαρίσματα, με σημεία αλλά και με ιδιότητες Θεού. Ένα μέλλον γεμάτο κίνητρα ζωής, ελπίδας, Σοφίας και αγάπης, γεμάτο με Σοφία Θεού και ζωή ευλογημένη.
15. 15.Πολλές φορές λέμε, «αυτός έχει μεγάλη αντίληψη». Αυτό σημαίνει, πώς βλέπεις τα πράγματα και πώς τα ζεις, με ποιον τρόπο δηλαδή. Θα φέρω ένα απλό παράδειγμα. Κάποιοι άνθρωποι αισθάνονται την βροχή και χαίρονται, ενώ κάποιοι άλλοι απλά βρέχονται. Αυτοί που βρέχονται, θυμώνουν και βρίζουν. Πνευματικά τώρα, κάποιοι πηγαίνουν στην εκκλησία, διαβάζουν τον Λόγο του Θεού, ακούν ομιλίες, κάνουν τα τυπικά αλλά ποτέ δεν ζουν τον Θεό, ενώ κάποιοι άλλοι μελετούν τον Λόγο του Θεού και στην συνέχεια ζουν το θέλημα του Θεού στην ζωή τους και χαίρονται συνέχεια. Οι πρώτοι δεν χαίρονται ποτέ, και ο λόγος, διότι κάνουν ό,τι κάνουν για να αρέσουν στους ανθρώπους, ενώ οι δεύτεροι κάνουν ό,τι κάνουν για να αρέσουν στον Θεό.
16. 16.Πριν πολλά χρόνια, η πίστη ότι ο κόσμος ήταν επίπεδος, ήταν η σημαντικότερη ανακάλυψη, ας ήταν λάθος. Η πίστη αυτή, επέτρεψε στους πρώτους ναυτικούς του μεσαιωνικού κόσμου ν’ απομακρύνονται από τη στεριά. Τώρα καταλαβαίνουμε με αυτό και αλλά πολλά παραδείγματα, ότι μια ιδέα ή μια αντίληψη κάποιων ανθρώπων, τους βεβαιώνει την όποια θεωρία τους, ας είναι και λάθος, αφού αυτή δουλεύει στην ζωή τους και τους κρατά ζωντανούς. Μέχρι ο Θεός και ο χρόνος να την αλλάξει, εμείς χρειάζεται να μην θυμώνουμε με την λάθος αντίληψη των ανθρώπων γύρω μας για τον Θεό, για την δημιουργία, για τον άνθρωπο, αλλά να κατανοούμε την αντίληψη που έχει ο συνάνθρωπός μας, για τα πράγματα, για τον Θεό, για την ζωή, για τα δόγματα, για την θρησκεία, κλπ. Αυτό είναι ένα πολύ σωστό, γεμάτο αγάπη πνευματικό επίπεδο, που πρέπει να εξασφαλίσουμε. Μάλιστα αυτή η αντίληψη των ανθρώπων, γίνεται για πολλούς στέρεο γεγονός, αλήθεια, ας είναι λάθος. Ακόμα μια θεωρία, είναι στέρεο και αυτή γεγονός για κάποιους άλλους ανθρώπους, ακόμα και μια δεισιδαιμονία είναι για κάποιους άλλους στέρεο γεγονός, αφού πατάνε κάπου και ζουν και αυτοί δια της πίστεως κοντά στον Θεό. Θυμάστε τον Μωυσή και τον βοσκό. Κάποτε ο Μωυσής βρέθηκε στην έρημο, συντροφιά με έναν βοσκό. Ο βοσκός κάθε μέρα άρμεγε την καλύτερη προβατίνα και το γάλα της το πήγαινε σε ένα βραχάκι που είχε μια λαξευτή λακκούβα. «Γιατί το κάνεις αυτό;» Ρώτησε ο Μωυσής το βοσκό. Και εκείνος με όλη την απλότητα ομολόγησε, «το γάλα αυτό είναι του Θεού». Και ο Μωυσής με κάποια έκπληξη τον ρωτά, «και πίνει ο Θεός το γάλα;». «Ασφαλώς», απαντά με βεβαιότητα ο βοσκός. Χαμογελά ο Μωυσής και σε τόνο κατηγορηματικό δηλώνει, «ο Θεός, φίλε μου, δεν πίνει γάλα. Ο Θεός είναι πνεύμα και δεν τρέφεται με υλικά αγαθά». Ο βοσκός, κάπως ανήσυχος, προσφέρει το βραδινό γάλα στο Θεό και, κρυμμένος πίσω από ένα χαμόκλαδο, περιμένει να δει το Θεό. Ήταν μια φεγγαρόλουστη βραδιά. Μέσα στη σιγαλιά της νύχτας μια μικρή αλεπού τρεχάτη φτάνει στο βράχο, πίνει το γάλα και χάνεται πάλι μέσα στη νύχτα. Γέμισε από θλίψη η καρδιά του βοσκού. Ο Μωυσής τον βλέπει θλιμμένο και μαντεύει το μυστικό. «Έχεις δίκιο», λέει ο βοσκός, «ο Θεός είναι πνεύμα και δεν έχει ανάγκη από το γάλα μου. Τώρα νιώθω δυστυχής». «Ίσα –ίσα» απαντά ο Μωυσής, «τώρα πρέπει να νιώθεις περισσότερο ευτυχισμένος, γιατί γνώρισες περισσότερα για το Θεό». Και όμως, ο βοσκός δεν είχε τίποτε άλλο να προσφέρει στο Θεό που αγαπούσε. Και ο Μωυσής σε όραμα ακούει τη φωνή του Θεού, «Μωυσή, έκανες μια αδικία. Εγώ έπαιρνα την αγάπη του βοσκού και η αλεπού το γάλα. Γιατί τραυμάτισες τον άνθρωπό μου;»
Πόση προσοχή χρειάζεται, όταν θέλουμε να διδάξουμε σε ανθρώπους που έχουν τον Θεό με έναν διαφορετικό τρόπο; Με τον εγωισμό, θα υπάρχει πάντα ένας κίνδυνος να τους κάνουμε δυστυχείς. Γιατί ο Θεός βλέπει, όχι την εξωτερική πράξη, αλλά την εσωτερική διάθεση, κάτι που όλοι αυτοί που επιμένουν, δεν καταλαβαίνουν.
Εμείς σήμερα που ήρθαμε κοντά στον Θεό, γνωρίσαμε, ότι όσο οι άνθρωποι εξακολουθούν να ρυθμίζουν τις πράξεις τους με βάση την όποια ιδέα ή θεωρία ή δεισιδαιμονία, δογματίζουν την ζωή τους. Αυτό τους καθιστά να βρίσκονται μακριά από την αλήθεια, διότι ακόμα και το τι είναι αλήθεια ή ψέμα, αυτό είναι σχετικό. Ο Θεός δεν δογματίζεται. Είναι αυτό, αλλά είναι και το άλλο, μπορεί να κάνει αυτά, αλλά και πολλά αλλά, μπορεί να έχει σώμα, μπορεί να είναι και πνεύμα, αγαπά όσους πάνε στην εκκλησία, αλλά η αγάπη του είναι και για τους αμαρτωλούς, βρέχει για δικαίους και αδίκους. Αντίληψη σωστή, έχει αυτός που δηλώνει άγνοια, συνάμα όμως ερευνά και εξελίσσεται, χωρίς να δογματίζεται. Ακούει τους άλλους και σέβεται τον τρόπο που ακολουθούν τον Θεό. Αυτό σημαίνει, έχω αντίληψη σωστή, φτάσαμε στην αγάπη και δεν κρίνουμε, δεν προσβάλουμε και δεν καταδικάζουμε τους άλλους. Όποιος προσπαθεί να κάνει τον άλλον να αλλάξει, και δεν αφήνει τον Θεό, τότε χρήζει ψυχιατρικής εξέτασης και ο λόγος, διότι κρίνει κατ΄ όψιν, και όχι την δικαία κρίση, την οποία γνωρίζει ο Θεός, και που με βάση αυτή ευλογεί.
17. 17.Από τότε που ακολούθησα τον Θεό, οι άνθρωποι με αγαπάνε αλλά και πολλοί, πολλές φορές με κρίνουν, και ο λόγος, διότι είμαι διαφορετικός. Όμως και εγώ απορώ μαζί τους και ο λόγος, διότι όλοι είναι ίδιοι, λένε τα ίδια κάθε μέρα, κάνουν τα ίδια, και επαναλαμβάνουν ό,τι τους λένε οι άλλοι από την τηλεόραση. Στην συνέχεια κάνουν τους έξυπνους ο ένας στον άλλον, ενώ όλοι έχουν ακούσει τα ίδια. Αυτό δεν είναι εξυπνάδα, αυτό νομίζω είναι για γέλια.
18. 18.Όταν κάνουμε το θέλημα του Θεού, να λέμε «δόξα τω Θεώ». Όταν κάνουμε λάθη, να παίρνουμε την εμπειρία και να προχωράμε «Οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν» (Ρωμ. 8:28). Αμήν.
19. 19.Στην Φωνή Θεού Αφθαρσία, πολλοί θα έρθουν κοντά μας αλλά και πολλοί θα φύγουν. Το θέμα είναι, κανείς από αυτούς που θα φύγουν, να μην γίνει αιτία εμείς να φύγουμε. Εμείς να μην σταματήσουμε τον αγώνα μας ποτέ. Μερικοί λένε «ο Θωμάς κάνει λάθος». Εγώ συμφωνώ, δεν δήλωσα ποτέ Θεός, αλλά κάποιος που προσπαθώ να γίνω άνθρωπος του Θεού. Εμείς καθημερινά να σπουδάζουμε και να στοχεύουμε να γίνουμε αυτό που θέλει ο Θεός. Γένοιτο, γένοιτο, αμήν.
20. 20.Μετά από 35 χρόνια πνευματικού αγώνα, κάποιοι φίλοι και αδελφοί που ήταν δίπλα μας, μάς εγκατέλειψαν νωρίς ή μάς έκριναν ή έφυγαν, και ο λόγος, διότι είδαν σε εμάς λάθη ή γιατί παρεξήγησαν κάτι που είπαμε, και μπορεί να είχαν και δίκιο. Το να εγκαταλείψουν εμάς, δεν τρέχει τίποτα. Όμως να μην χρησιμοποιήσουν εμάς, τάχα για να εγκαταλείψουν τον Θεό. Αυτό είναι σοβαρό. Να γνωρίζουν όμως όλοι, ότι κάποια στιγμή θα πουν «κοίτα μωρέ, εγώ τον έκρινα τον Θωμά, και αυτός ο Θωμάς τα κατάφερε, ζει μέσα του ο Χριστός». Ο λόγος που θα πετύχουμε τον στόχο μας, είναι διότι πρώτον, είμαι πρόθυμος να κάνω αυτό που οι άλλοι δεν κάνουν, δηλαδή να μελετώ, να προσεύχομαι, να ομολογώ την πίστη μου όπου με δέχονται, να κάνω έργα αγάπης, να θέλω να ζω με ταπείνωση, η οποία είναι μεγάλη αρετή, είναι η αρετή των αρετών. Δεύτερον, θα πετύχω τον στόχο μου, διότι δεν είμαι διατεθειμένος να αλυσοδεθώ με την πνευματική οκνηρία, με την τεμπελιά. Τρίτον, τα προβλήματα που δημιουργούνται στην ζωή μου, προσεύχομαι και με την δύναμη του Θεού τα ξεπερνώ. Τέταρτον, έχω σαν κίνητρο, να γίνω αυτό που θέλει ο Θεός, και όχι αυτό που θέλουν οι άνθρωποι. Ο Θεός θέλει να γίνω ταπεινός, αυτός είναι ο στόχος, και όχι υπερήφανος ή εγωιστής. Πέμπτον, όταν πέσω, θα σηκωθώ πάλι με την δύναμη και με την Σοφία του Θεού. Έκτο, κάθε μέρα θα βελτιώνομαι, μέχρι να γίνω αυτό που θέλει ο Θεός. Με λίγα λόγια, δεν θα εγκαταλείψω ποτέ με την δύναμη του Θεού, διότι σήμερα απολαμβάνω τον Θεό, σήμερα ζω για να σπουδάζω την Σοφία του Θεού και των ανθρώπων, ζω για να εξελίσσομαι πνευματικά, ζω για να κάνω το θέλημα του Θεού, ζω για να καταργήσω την φθορά και τον θάνατο από μέσα μου και γύρω μου, ζω για να ιδρυθεί η βασιλεία του Θεού όπως στον ουρανό και στη γη, ζω για να ερευνώ και να αποκωδικοποιώ όλα τα μυστήρια της Δημιουργίας με μεγαλύτερο όλων, τον Θεό και δεν ζω για να γεράσω παρατηρώντας τον κόσμο. Και να μην ξεχνάμε ποτέ, ότι αυτοί που προσπαθούν να αλλάξουν, είναι απείρως περισσότερο ώριμοι πνευματικά, από αυτούς που εγκαταλείπουν την αναγέννηση, την ζωή, τον Θεό, και γυρίζουν στα ίδια. Μη γένοιτο. Η δύναμη μας σήμερα, στο να συνεχίσουμε το πνευματικό μας ταξίδι, δεν θα βρίσκεται στο να βλέπω λάθη ή να θυμώνω κάθε λίγο και λιγάκι με τα λάθη των άλλων ή με αυτούς που μας κρίνουν και μας εγκαταλείπουν, αλλά βρίσκεται σε αυτή την σιγανή φωνή, που όταν πάω να κοιμηθώ το βράδυ, λέω στον Θεό μου και στον εαυτό μου «Κύριε, αύριο θα προσπαθήσω πάλι, Κύριε σε ευχαριστώ, Κύριε έπεσα, ζητώ το έλεός σου να με καταδιώκει», και ακούς την φωνή του Θεού να σου λέει, «Θωμά, μην ανησυχείς παιδί μου, εγώ είμαι εδώ και δεν θα σε αφήσω, θα τα καταφέρεις». Ο Θεός είναι παντοδύναμος, όποια και αν είναι η πτώση, αυτός σε ζωοποιεί. Ότι καταστρέφει ο διάβολος, ο Θεός το ζωοποιεί και το ανασταίνει. Μην αφήνουμε τα μικρά μυαλά των ανθρώπων, που είναι γεμάτα με την άγνοια, με τα πάθη, με τα λάθη, με τις αδυναμίες και με τα προβλήματα υγείας, να μας πείσουν, ώστε να μας βγάλουν από τον στόχο μας, ούτε να ακούμε αυτούς που λένε «είναι μάταιος ο αγώνας αυτός». Όχι, κανείς λάθος φίλε μου, δεν είναι μάταιος, διότι σήμερα ζούμε τον Χριστό. Εξάλλου καλεστήκαμε από τον Θεό, για να γίνουμε πιο δυνατοί από τα πάθη, από τις αδυναμίες και από την άγνοιά μας. Καλεστήκαμε να γίνουμε πιο δυνατοί από εκείνους που εγκαταλείπουν. Ποτέ μα ποτέ, να μην τα παρατήσουμε. Και ο τρόπος; Μην δίνουμε την πένα του Χριστού που ήδη σήμερα γράφει για μας την επιτυχία και που κρατάμε δια της πίστεως στα χέρια μας, στα χέρια των άλλων. Μόνο αν την κρατάμε γερά στα χέρια μας, θα γράψουμε νέα ιστορία στην ζωή μας. Ο τρόπος; Με την νουθεσία του Χριστού η οποία σε εξελίσσει. Με την Σοφία του Θεού, μπορείς να νικάς τα πάντα, με την πένα του Θεού, γράφεις την δική σου πνευματική ιστορία που σε εξελίσσει. Μην δίνουμε την πένα, την ζωή μας, στα χέρια των άλλων. Αν την δώσουμε, οι άλλοι θα γράψουν χαζομάρες και αν τις πιστέψεις, η αιτία δεν θα είναι οι άλλοι, αλλά εσύ που τους έδωσες την πένα για να γράψουν για σένα. Μη γένοιτο. Ο Θεός μάς έδωσε δικό μας μυαλό. Επειδή το μυαλό μας στην αρχή είναι άδειο, και στην συνέχεια είναι γεμάτο για πολλά χρόνια από τα θέλω των γύρων μας, εμείς σήμερα, αφού γνωρίσαμε τον Χριστό, να το αλλάξουμε αυτό και να αποφασίσουμε να γεμίσουμε το μυαλό μας με την Σοφία του Θεού. Έτσι θα δημιουργήσουμε τον νου του Χριστού, όχι τον νου των άλλων, αλλά του Χριστού. Ό,τι έχει μέσα ο νους του Χριστό, αυτό να σπουδάζουμε. Για τον λόγο αυτό, μαζευόμαστε και εδώ σήμερα, για να γνωρίσουμε τον Χριστό και το Λόγο του. Γνωρίζουμε σήμερα, ότι ακόμα δεν είμαστε καθαροί, γι’ αυτό δεν θα δογματίζουμε τα λόγια μας ή αυτά που θέλουν οι άλλοι. Για να δεχτείς τις θέσεις των άλλων, θα πρέπει να μην δογματίζεις τις δικές σου. Είναι διαφορετικό το επίπεδο όλων μας, γι’ αυτό θα παίρνουμε αυτό που μας αρέσει και όχι αυτό που θέλουν οι άλλοι. Όποιος είναι αυτός που σου μιλά, όποια αποστολή μεγάλη και αν έχει ή θέλει να μας πείσει ότι έχει, εσύ χρειάζεσαι δικό σου Θεό. Αυτός θα σου πει και θα σε οδηγήσει στην θέωση με ομαλότητα, ενώ οι άλλοι θα σε βιάσουν πνευματικά, διότι δεν έχουν αγάπη Χριστού αλλά συμφέροντα και θα σε μπλοκάρουν. Καλοί οι άνθρωποι του Θεού, καλοί οι άγιοι του Θεού, αλλά μπροστά στον Χριστό, όλα χάνουν την αξία τους. Εδώ στην Φωνή Θεού, συστήνουμε τον Χριστό και το Ευαγγέλιο της βασιλείας. Ας ακολουθήσουμε τον δρόμο του Θεού, το θέλημα του Θεού και όχι το δικό μας. Μόλις το κάνουμε αυτό, θα έρθει στην ζωή μας ένας σκοπός, να γίνουμε κληρονόμοι, συγκληρονόμοι αλλά και συμμέτοχοι της δικής του δόξης. Μέχρι να το πετύχουμε, υπομονή και επιμονή, «ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν.» (Λουκ. 21:19). Ο τολμών νικά. Και κλείνω με μια κριτική μαντινάδα και μια δικιά μου. Άλλοι κοιτούνε τον γκρεμό και τους επιάνει ζάλη κι άλλοι στην άκρα του γκρεμού χορεύουν πεντοζάλη. Εμείς να χορεύουμε κάθε μέρα αγκαλιά με τον Χριστό, που σημαίνει, άλλοι κοιτούνε τον Θεό και φεύγουν μακριά του, και άλλοι ζουν τον Θεό και χαίρονται κοντά του. Γένοιτο, γένοιτο, αμήν.