Αδέλφια μου, προσδεθείτε
!
Το μεγαλύτερο κακό που κάνουμε καθημερινά στο DNA, μειώνοντας την παραγωγή του και προκαλώντας του φθορά, είναι ο τρόπος που επιλέγουμε να ζούμε, αφού και το DNA έχει και πνευματική διάσταση. Το κύτταρο, το DNA, έχει συναισθήματα, νιώθει δηλαδή χαρά ή λύπη, ειρήνη ή ταραχή, θυμό ή αγάπη τα οποία συναισθήματα παράγει ο εγκέφαλός μας. Όλο αυτό το πνευματικό κομμάτι που το διέπει και που εξαρτάται η ζωή του, ονομάζεται συναισθηματικό στρες, είναι το άγχος, είναι η αμαρτία. Αυτή η αμαρτία, αυτό το άγχος, δημιουργεί, αντί για ελεύθερες φυσιολογικές ρίζες οξυγόνου που παράγουν ζωή, παράλογες ρίζες οξυγόνου που παράγουν θάνατο. Έτσι, σιγά – σιγά χάνεται η ζωή. Το συναισθηματικό στρες είναι η (αμαρτία) διότι παράγει οργή, θυμό, κακία, μίσος, απογοήτευση, αμφιβολία, αγανάκτηση, αδιαφορία, ανικανότητα, απραξία, ζήλια, ψέμα, εγωισμό, πονηρία, στενοχώρια και τα συναφή. Όλα αυτά, διά του αγιασμού, θα πρέπει να φύγουν, διότι είναι η μάχη που κρυφά συντελείται μέσα μας ενάντια στη ζωή. Και σήμερα εμείς αυτό το ζούμε, διότι ο Θεός διά του Παρακλήτου, διά του φωσφόρου, διά του Αγίου Πνεύματος, φέρνει το φως της γνώσης. Θέτει όμως έναν όρο, την αγάπη και τον Λόγο του Θεού, το θέλημα του Θεού. Ο οποίος Θεός, μέσω της αγάπης και του Παρακλήτου, αποβλέπει στον καθαρισμό, στον αγιασμό, ο οποίος αγιασμός χαρίζει ζωή, όταν συντελείται στη ζωή μας. Ο λόγος που πρέπει να προβληματιζόμαστε με τον Λόγο του Θεού, είναι διότι το βιβλίο αυτό, είναι η νέα υπερεπιστήμη, η οποία επιστήμη του Λόγου του Θεού, θα φέρει την σωτηρία της ψυχής και του σώματος. Είναι η ανώτατη επιστήμη. Όλες οι άλλες επιστήμες είναι μηδαμινές. Ήρθαν λοιπόν τα καλά νέα, ο Λόγος του Θεού. Τι κάνει ο Λόγος του Θεού σε εμάς; Μας δίνει ελπίδα, μας δίνει χαρά, ζωή, μας εκπληρώνει επαγγελίες, μας δίνει ζώσα πίστη, μας δίνει Θεό ο οποίος αλλάζει τους στόχους. Θα χρειαστεί κάποια στιγμή να αποφασίσουμε να γίνουμε αγάπη και να πούμε ότι θα κάνουμε τα πάντα, ώστε να ζήσουμε. Διότι μόνο έτσι θα λάβει αξία η θυσία του Κυρίου μας, διά της ζωής. Αυτός ο Θεός που θέλει να μας δώσει τη ζωή και που πολλοί λένε «δεν γίνεται να ζήσουμε», έθεσε μέσα μας τα λεμφοκύτταρα και χρειάζεται να έχουμε και πολυμορφοπύρηνα, ώστε σε μία ανάγκη να πολεμήσουν για μας τη φθορά, τον θάνατο. Αν είχαμε περισσότερα πολυμορφοπύρηνα, θα εμφανιζόταν λευχαιμία, αν υπήρχαν λιγότερα, θα παρουσιάζαμε ίωση. Αυτά τα ελέγχουμε εμείς; Όχι. Άρα μην προσπαθείς άνθρωπε, να χαράξεις τη ζωή σου ή να έχεις έλεγχο με την διατροφή ή τις εξετάσεις αίματος, αλλά αν θέλεις άνθρωπε να έχεις υγεία, έλεγχο στον εσωτερικό σου κόσμο, να έχεις Χριστό και να δεχτείς τον δρόμο ζωής που επέλεξε αυτός για σένα, αφού σε κάλεσε. Όλοι μας πολλές φορές, κάνουμε τους έξυπνους και μάλιστα θέλουμε να ελευθερώσουμε τους άλλους, αλλά κανείς δεν θέλει να ελευθερώσει τον εαυτό του από τον εγωισμό, που είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην ζωή μας. Εγωισμός, η ασθένεια που δημιουργεί όλα τα ψυχοσωματικά αυτοάνοσα αλλά και ψυχολογικά προβλήματα. Ο εγωιστής άνθρωπος, έχει πολλές αρνητικές ιδιότητες τις οποίες καθημερινά εκδηλώνει ή εμφανίζει στην ζωή του. Δηλαδή ο άνθρωπος που έχει εγωισμό, ταλαιπωρείτε πολύ από τον ίδιο του τον εαυτό. Μάλιστα βρίσκεται συνέχεια σε μια διαμάχη με τον εαυτό του και με τους άλλους συνανθρώπους του. Τα πάντα του φταίνε. Ο εγωιστής κρίνει τους πάντες και τα πάντα, δεν κρίνει μόνο αυτόν που του λέει σε όλα ναι, αλλά και αυτόν από πίσω του τον κρίνει. Ο εγωιστής έχει για όλα γνώμη. Ο εγωιστής κάνει συνέχεια παράπονα, θυμώνει χωρίς λόγους, η ευθιξία που τον έχει καταβάλει ενεργοποιείται με το παραμικρό. Ο εγωιστής συνέχεια περιαυτολογεί. Αν κάποιος έχει δική του γνώμη και δεν ακούει τον εγωιστή, αυτός με το παραμικρό θυμώνει μαζί του και χωρίζεται. Σε κάθε λόγο αυτός ο εγωιστής έχει αντίλογο. Μάλιστα, όταν φεύγει από κάποιον, νομίζει ότι οι άλλοι θα τον χρειαστούν σύντομα και ότι θα πάνε να τον βρουν και να του ζητήσουν συγγνώμη, ενώ οι άλλοι γύρω του κάνουν τον σταυρό τους και λένε «μακάρι να μην με ξαναενοχλήσει, γλίτωσα από αυτόν, μακάρι να μην ξανάρθει στο σπίτι μου». Ακόμα και συγγενής πρώτου βαθμού να είναι κάποιος, τον εγωιστή δεν τον αντέχει και τον αποφεύγει. Ο εγωιστής, ποτέ δεν λέει συγγνώμη, περιμένει μόνο από τους άλλους να του πουν συγγνώμη. Όταν τώρα δει, ότι κανένας δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτόν, τότε αυτός ο εγωιστής αυτό δεν το αντέχει. Έτσι με δόλο ξαναπλησιάζει τα θύματά του, και θέλει να τους πείσει, ότι αυτοί έκαναν λάθος και ότι αυτός -έτσι λέει για τον εαυτό του- απομακρύνθηκε για να συνετιστεί ο άλλος. Μάλιστα ο λόγος που απομακρύνθηκε, είναι διότι έκανε ο συνάνθρωπός του αυτό ή το άλλο λάθος, πράγματα όλα της δικής του φαντασίας. Οι άλλοι φυσικά άνθρωποι δεν συμφωνούν μαζί του. Παρ' όλ' αυτά, ο εγωιστής μιλά συνέχεια, θέλοντας πάλι να βγει από πάνω. Ο εγωιστής πάντα νομίζει ότι είναι έξυπνος, ευφυής, ξεχωριστός. Θεωρεί, ότι χωρίς αυτόν η οικογένεια ή οι φίλοι, δεν μπορούν να συνεχίσουν. Ο εγωιστής όταν μιλά, χρησιμοποιεί το εγώ και συστήνει τον εαυτό του συνέχεια. Μάλιστα όταν είναι πολύ μεγάλος ο εγωισμός του, ο άνθρωπος αυτός γίνεται αρχηγός στο περιβάλλον του. Όταν τώρα σε αυτό το περιβάλλον, δεν τον δέχεται κάποιος, τότε συνέχεια τον πολεμά, και στο τέλος ο άνθρωπος αυτός καταλήγει μονός του, γίνεται επικίνδυνος, πηγαίνει στον ψυχολόγο, παίρνει φάρμακα, κλίνεται στον εαυτό του, δεν αντέχει κανέναν και αποφεύγει τους πάντες. Ο εγωιστής δεν έχει ειρηνική ζωή, και ο λόγος, διότι ασχολείται συνέχεια με τους άλλους. Οι συγκρούσεις που ζει συνέχεια, γίνονται αιτία να εμφανίζει πολλά προβλήματα υγείας και αυτοάνοσα, προβλήματα, τα οποία δημιουργούν ανακατανομή σε όλο το σώμα, χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη αιτία. Οι πολλές σκέψεις διχάζουν το νου και το σώμα. Μάλιστα ο εγωιστής νομίζει, ότι είναι και πολύ καλός άνθρωπος. Όταν τον γνωρίσεις στην αρχή, τρέχει να σου κάνει αυτό το καλό ή το άλλο, σε εντυπωσιάζει με το ενδιαφέρον του. Όμως ό,τι και να κάνει, δεν το ξεχνά. Μάλιστα για αυτά που κάνει, περιμένει ανταπόδοση, και η μεγαλύτερη, είναι να υποταχτείς σε αυτόν. Ακόμα ο εγωιστής, πιστεύει ότι είναι άνθρωπος του Θεού αλλά και ταπεινός, ενώ ο πραγματικός άνθρωπος του Θεού, ο ταπεινός, πιστεύει ότι είναι εγωιστής. Τον Χριστό δεν τον σταύρωσαν οι εβραίοι αλλά ο εγωισμός και τα συμφέροντα. Αν ο ίδιος ο Θεός, ο Κύριος, ερχόταν στην ζωή κάποιου με μεγάλο εγωισμό, αυτός, βλέποντας ακόμα και τον Θεό μπροστά του, χωρίς να ξέρει ότι είναι ο Θεός, θα τον έκρινε, θα του έβρισκε λάθη, θα ήθελε να τον διορθώσει, και στο τέλος θα τον έβγαζε ελαττωματικό και τον ίδιο τον Θεό. Ο εγωιστής, ολόκληρο τον κόσμο, τον κρίνει ανήλεα με τον δικό του εγωισμό, και όχι με την αγάπη ή την ταπεινοφροσύνη, στοιχεία που ούτε καν έχει φανταστεί ότι υπάρχουν. Με τον τρόπο που ζει ο άνθρωπος σήμερα, ο εγωισμός, έγινε παγκόσμια η πανθρησκεία όλων των ανθρώπων. Πολλοί άνθρωποι έχουν οδηγηθεί σε αδιέξοδο εξαιτίας του εγωισμού. Ο εγωισμός είναι το μόνο στοιχείο ή δαιμόνιο που μας χωρίζει από τον Θεό. Εύχομαι όλοι να πετάξουμε τον εγωισμό στον κάλαθο των αχρήστων. Ας τρέξουμε όλοι στον Χριστό, ο οποίος θα μας γεμίσει με δώρα όπως καρπούς, σημεία, χαρίσματα και ιδιότητες. Αμήν.