Σιωπή
Για να βρεις τον Θεό, θα πρέπει πρώτα να μάθεις να σωπαίνεις και μέσα στη σιωπή αδελφέ, στο προσωπικό σου αγιαστήριο, καθημερινά να σπουδάζεις τον Λόγο του Θεού. Όποιος θέλει να μιλάει συνέχεια για να πείσει τους άλλους, δεν κατάλαβε ακόμα που ζει ο Θεός. Αδέλφια μου, όποιος μιλά συνέχεια χωρίς λόγο, μοιάζει με εκείνον που θέλει να ζεστάνει το σπίτι του τον χειμώνα με ανοιχτά παράθυρα. Όσο θερμό κι αν είναι το σπίτι μας, αν ανοίγουμε συχνά τα παράθυρα, θα παγώσει. Όπως και ένα μπουκάλι με άρωμα, όταν το ανοίγουμε κάθε τόσο, σύντομα θα εξατμιστεί. Ο προφήτης λέγει, «εκωφώθην και εταπεινώθην και εσίγησα εξ αγαθών» (Ψαλμ. Λη΄2). Ακούτε αδέλφια μου «εσίγησα εξ αγαθών». Αποφάσισα δηλαδή να μην ξεστομίζω ούτε αγαθούς λόγους. Και τότε, συνεχίζει, «εθερμάνθη η καρδία μου εντός μου». Μόνο όταν σταματήσουμε να κάνουμε τους έξυπνους, μόνο τότε θα ζεσταθεί η ψυχή μας, η καρδιά μας και η ζωή μας. Γένοιτο αμήν. Αδέλφια μου, ο καλός λόγος είναι κατώτερος από τη σιωπή με διάκριση. Βέβαια κι από τη σιωπή του στόματος, να γνωρίζουμε, ότι ανώτερη είναι η σιωπή του νου. Όταν στο νου μας ζει ο Χριστός, όλα αλλάζουν. Η σιωπή του νου μας είναι τόσο ανώτερη όσο και η ψυχή στο σώμα. Είναι δυνατόν, ενώ τηρείται σιωπή του στόματος, εσωτερικά ο νους, να σχηματίζει λογισμούς και νοήματα;
Ειρήνη
Να ζητάμε από τον Θεό στην προσευχή μας ειρήνη. Κάποτε ένας άνθρωπος πήγε σε εναν σοφό άνθρωπο και του λέει, «εγώ θέλω ειρήνη». Εκείνος του απάντησε, «βγάλε το εγώ, βγάλε το θέλω και κράτα το ειρήνη». Έτσι έρχεται η ειρήνη του Θεού στην ζωή μας. Η ειρήνη του κόσμου, στηρίζεται στα φάρμακα, στα όπλα και στα χρήματα. Αν λείψουν τα χρήματα και τα φάρμακα, τα όπλα βγαίνουν μπροστά και εδώ δεν υπάρχει ειρήνη. Η ειρήνη του Χριστού όμως, στηρίζεται στην αναγέννηση, η οποία αυξάνει την Σοφία του Θεού μέσα μας. Ο Χριστός είναι ο άρχων της ειρήνης. Όταν γεννήθηκε, οι άγγελοι έψαλαν το δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία. Μέσω της ειρήνης, ο άνθρωπος εμπιστεύεται τη ζωή του στο Θεό για να λάβει χώρα στη ζωή του το λογικό θέλημά του, στο οποίο ανήκει η λογική λατρεία, η οποία καθιστά το σώμα ημών ναό του Θεού. «Εἰρήνη ὑμῖν» έλεγε ο Χριστός. Πρέπει να έρθει η ειρήνη. Η ειρήνη έρχεται, όταν εντρυφούμε πάνω στον Λόγο του Θεού.
Απλότητα
Έχουμε όλοι στα χέρια μας ένα ισχυρό κίνητρο, ένα πανίσχυρο όπλο. Αυτό είναι η απλότητα. Η απλότητα είναι δύναμη, είναι φως, διότι μέσω αυτής, απλώνεται ο άνθρωπος σ' όλον τον υπαρξιακό του χώρο και πέραν αυτού, σε όλην την κτίση. Αντίθετα πολλαπλότητα -το αντίθετο της απλότητας-, σημαίνει κατακερματισμός της Δημιουργίας ολόκληρης και του ίδιου μας του εαυτού. Οι πολλές σκέψεις, τα πολλά θέλω καταστρέφουν τον νου μας, το σώμα μας και την ζωή μας. Οι Απόστολοι, με την απλότητα του Ευαγγελικού Λόγου, κατήργησαν τα κατασκευάσματα των ρητόρων. Οι Απόστολοι, με την έμπρακτη απλότητα, τα έδιωξαν τα κηρύγματα εκείνα που τα διέπει υποκρισία και πολυπλοκότητα. Έτσι, μέσω των αποστόλων, μπήκε στις ψυχές των ανθρώπων η απλότης του Θεού, γιατί και το θείον είναι απλό. Η απλότητα και η λιτότητα, είναι εξίσου σπουδαία και ισχυρά κίνητρα για να βρούμε τον Θεό. Την απλότητα την είχαν ο Κύριός μας, η μητέρα του Θεού, οι Απόστολοι και χιλιάδες, εκατομμύρια άγιοι άνθρωποι, οι οποίοι υπηρετήσαν τον Θεό. Εύχομαι να την βρούμε και εμείς, ώστε να κάνουμε μαζί της παρέα, για να ζήσουμε με τον Θεό. Αμήν.
Φιλαδέλφεια
Ο Θεός θέλει να είμαστε μόνο φίλοι. Ο ίδιος τόνισε, «ὑμεῖς δὲ μὴ κληθῆτε ῥαββί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ διδάσκαλος, ὁ Χριστός· πάντες δὲ ὑμεῖς ἀδελφοί ἐστε.» (Ματθ. 23:8) καθώς και στην Αποκάλυψη φανερώνει, «Καὶ τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Φιλαδελφείᾳ ἐκκλησίας γράψον· τάδε λέγει ὁ ἅγιος, ὁ ἀληθινός, ὁ ἔχων τὴν κλεῖν τοῦ Δαυΐδ, ὁ ἀνοίγων καὶ οὐδεὶς κλείσει, καὶ κλείων καὶ οὐδεὶς ἀνοίξει·» (Αποκ. 3:7). «οἶδά σου τὰ ἔργα· -ἰδοὺ δέδωκα ἐνώπιόν σου θύραν ἀνεῳγμένην, ἣν οὐδεὶς δύναται κλεῖσαι αὐτήν·» (Αποκ. 3:8). Όταν κάποιος έχει αυτό το πνεύμα μέσα του και κάνει σωστή διαχείριση, όταν δεν θελήσει να το παίξει αρχηγός, να βάλει νόμους και όρους και να επιβάλει παντού τον δικό του τρόπο, τότε αυτή η πόρτα δεν θα κλείσει. «ὅτι μικρὰν ἔχεις δύναμιν, καὶ ἐτήρησάς μου τὸν λόγον καὶ οὐκ ἠρνήσω τὸ ὄνομά μου.» (Αποκ. 3:8). «ἰδοὺ δίδωμι ἐκ τῆς συναγωγῆς τοῦ σατανᾶ τῶν λεγόντων ἑαυτοὺς Ἰουδαίους εἶναι, καὶ οὐκ εἰσίν, ἀλλὰ ψεύδονται·» (Αποκ. 3:9). Όλοι οι άνθρωποι που λένε ότι είναι πιστοί και η ζωή τους στηρίζεται στα φάρμακα και στα χρήματα και λένε ότι ο Θεός είναι στον ουρανό, δυστυχώς δεν υπηρετούν Θεό αλλά ψεύδονται. Λένε ότι είναι πιστοί, όμως αποδεικνύεται στη συνέχεια, ότι άλλοι είναι αυτοί που τους στηρίζουν στη ζωή τους, για να μπορούν να σταθούν στα πόδια τους και όχι ο Θεός. «ἰδοὺ ποιήσω αὐτοὺς ἵνα ἥξουσι καὶ προσκυνήσουσιν ἐνώπιον τῶν ποδῶν σου, καὶ γνῶσιν ὅτι ἐγὼ ἠγάπησά σε.» (Αποκ. 3:9). Όταν λοιπόν σε έναν άνθρωπο που έφυγε από τις αρχές του Θεού και ταπεινώθηκε, δώσουμε κάτι που είναι υγιές και τον ζωοποιήσει, τότε αυτός θα δείξει αγάπη και προς εμάς. «ὅτι ἐτήρησας τὸν λόγον τῆς ὑπομονῆς μου, κἀγώ σε τηρήσω ἐκ τῆς ὥρας τοῦ πειρασμοῦ τῆς μελλούσης ἔρχεσθαι ἐπὶ τῆς οἰκουμένης ὅλης, πειράσαι τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς.» (Αποκ. 3:10). Οι άνθρωποι που μπαίνουν στο αγιαστήριο, σιγά-σιγά συζητούν με τον Θεό, συνδιαλέγονται με τον Θεό και ο πειρασμός δεν θα είναι γι’ αυτούς κάτι που θα τους αποδιοργανώνει. Ενώ για τις κοινωνίες έξω, το παραμικρό, ένα μικρό κατηγορώ, αμέσως φέρνει αποδιοργάνωση στη ζωή των ανθρώπων. Πονοκέφαλος πιάνει τον καθένα με κάτι μικρό που θα πει ο άλλος. «ἔρχομαι ταχύ· κράτει ὃ ἔχεις, ἵνα μηδεὶς λάβῃ τὸν στέφανόν σου.» (Αποκ. 3:11). Να κρατήσουμε αυτές τις αρχές που ο Θεός ενέπνευσε μέσα μας. Πάνω σε αυτές να αναπτυχθούμε. Χαίρομαι πάρα πολύ, που ο Θεός μάς έδωσε αυτό το Πνεύμα. Να το υπηρετήσουμε με αγάπη. Μέσα στην Φωνή Θεού, όσοι κάνουν αυτόν τον αγώνα με αγαπη, αλλά και όπου αλλού οι άνθρωποι ακολουθούν τον Θεό κατα πόδας και σπουδάζουν το θέλημα του, σιγά-σιγά φεύγει το κακό, φεύγει το λάθος που υπήρχε μέσα τους και έρχεται στη θέση του ο Θεός, το ρήμα του Θεού που ζωοποιεί τον κάθε άνθρωπο. «Ὁ νικῶν, ποιήσω αὐτὸν στῦλον ἐν τῷ ναῷ τοῦ Θεοῦ μου, καὶ ἔξω οὐ μὴ ἐξέλθῃ ἔτι, καὶ γράψω ἐπ᾿ αὐτὸν τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ μου καὶ τὸ ὄνομα τῆς πόλεως τοῦ Θεοῦ μου, τῆς καινῆς Ἱερουσαλήμ, ἣ καταβαίνει ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ μου, καὶ τὸ ὄνομά μου τὸ καινόν.» (Αποκ. 3:12). Το καινόν όνομα είναι η θυσία. Αυτό θα έχουν οι άνθρωποι του Θεού, θα θυσιάζουν εαυτούς, προσωπικά συμφέροντα, εγωισμούς κλπ. για να φανερωθεί το θέλημα του Θεού, για να λάβει χώρα το θέλημα του Θεού. «Ὁ ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις.» (Αποκ. 3:13).