Γιατί αγαπώ τον Χριστό.
Μια μέρα ένας μαθητής, ο Φίλιππος, είπε στον Κύριο, «Κύριε, δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα καὶ ἀρκεῖ ἡμῖν.» (Ιω. 14:8) και ο Κύριος του απάντησε με απλά και αληθινά λόγια, «τοσοῦτον χρόνον μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι, καὶ οὐκ ἔγνωκάς με, Φίλιππε; ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακε τὸν πατέρα·» (Ιω. 14:9). Η αγάπη σαν λέξη υπήρχε. Την λέξη την γνώριζαν οι άνθρωποι, τη μορφή της όμως όχι. Ήξεραν οι άνθρωποι, ότι η αγάπη κρύβει κάτι καλό, όμως κανείς δεν μπορούσε να της δώσει τέτοια μορφή και τέτοια αξία όπως της έδωσε ο Κύριος. Ποτέ δεν είχε ειπωθεί διά του λόγου με αυτόν τον τρόπο, αλλά και ποτέ η παρουσία της αγάπης δεν έκανε τόσο μεγάλο θόρυβο, αφού η αγάπη του Χριστού άλλαξε τον κόσμο και όλο αυτό το κατάφερε ένας άνθρωπος, ο Χριστός. Φανταστείτε τώρα, πολλοί άνθρωποι μαζί, τι μπορούν να κάνουν, τι θα συμβεί! Αν η αγάπη δεν έπαιρνε μορφή και σάρκα, ο κόσμος θα λειτουργούσε μόνιμα με τον νόμο της ζούγκλας, όπου «ο ισχυρότερος διώκει συνέχεια και επικρατεί πάντα του αδυνάτου». Ο νόμος της αγάπης, δημιούργησε πολιτισμούς, έφερε δικαιώματα, έγραψε βιβλία, δημιούργησε άλλες συνθήκες ζωής. Γέμισε η αγάπη του Χριστού τον κόσμο σοφία. Όλα αυτά εγκατέστησαν ως πολίτευμα την δημοκρατία. Η αγάπη επέβαλε στη συνείδηση, ακόμα και των πιο φανατικών ανθρώπων, την ανεξιθρησκία. Η αγάπη καθόρισε τα ανθρώπινα δικαιώματα. Εκατομμύρια τα παράγωγά της. Έγιναν αδιασάλευτες σήμερα οι αρχές της αγάπης για τις κοινωνίες των ανθρώπων, αλλά και θεμελιώθηκαν μέσω της αγάπης αιώνια πολιτεύματα, τα οποία δημιούργησαν τον σύγχρονο κόσμο μας. Όλα αυτά, ενώ φαίνονται μεγάλα, σας βεβαιώνω ότι είναι η αρχή της αγάπης. Είναι η πρώτη ηλιαχτίδα αγάπης, η οποία προβάλλει το πρωί και χτυπά τον πλανήτη. Όλα αυτά, πηγάζουν, εξήλθαν από την αγάπη του Χριστού. Η δική μας ολοκληρωμένη αγάπη στον Χριστό μας, θα φέρει και τον Θεό στη Γη, αφού το δικό του έργο συνεχίζεται σήμερα διά Πνεύματος Αγίου, ώστε το ανθρώπινο γένος να ταξιδεύει αιώνια σε αυτή την κατεύθυνση με τον ζώντα Θεό. Όταν πάω στο κτήμα μου, στο αγιαστήριό μου, κάτι καινούργιο μαθαίνω από τον Θεό, που πλημμυρίζει την ζωή μου με χαρά, με ανεκλάλητη χαρά. Σήμερα εμείς οι άνθρωποι, αγαπάμε κάποιον άνθρωπο ή τον Θεό ή κάποιο κατοικίδιο, διότι έχουμε ανάγκη κάπου να δώσουμε αγάπη. Μέσα από την δική μας αγάπη που θα δώσουμε, θα πάρουμε, όχι πάντα, αλλά αν επιμένουμε, και από εκεί που δεν το περιμένουμε. Οι άνθρωποι που δεν δίνουν αγάπη, στερούνται ζωή. Άλλη φορά, αγαπάμε διότι μας έδωσαν αγάπη κάποιοι άλλοι πρώτα, άλλη φορά διότι έχουμε αδυναμία. Αδυναμία σημαίνει «αδυνατώ να πάθει ο κοντινός μου άνθρωπος κάτι, διότι δεν θα το αντέξω εγώ». Φυσικά, αυτό δεν είναι αγάπη, αλλά σε αναγκάζει η αδυναμία να δώσεις αγάπη. Άλλη φορά, διότι έχουμε πάρει τόση αγάπη και θέλουμε να δώσουμε και εμείς αυτή την αγάπη. Σε αυτή την τελευταία περίπτωση, βρίσκομαι και εγώ. Σήμερα, με την δύναμη του Θεού, πήρα τόση αγάπη από τον Θεό και από τους ανθρώπους, που όλα τα βλέπω τέλεια, σαν να κέρδισα το τζακ ποτ. Φυσικά την ζωή μου την κρίνω, όχι πριν γνωρίσω τον Χριστό αλλά μετά, και ευτυχώς που τον γνώρισα στα 20 μου χρόνια μέσα από ένα πρόβλημα υγείας, το οποίο θα μου στερούσε την ζωή. Αυτή την αγάπη με το κάλεσμα που πήρα, θέλω κι εγώ να την μοιράσω σε όλους, ώστε να γεμίσουν και οι φίλοι μου από την αγάπη αυτή του Θεού. Γι’ αυτό το λόγο γράφουμε ομιλίες, μιλάμε εδώ σήμερα, φιλοξενούμε ανθρώπους, μοιραζόμαστε σαν οικογένεια με φίλους, ώστε να καλύψουμε στα μέτρα που μπορούμε, τις ανάγκες των συνανθρώπων μας. Η αγάπη είναι ζωή, είναι καρπός, είναι χαρά, είναι δύναμη, είναι τα πάντα. Δώσε αγάπη και ας μην πάρεις. Η αρχή μας να είναι, να δίνουμε, χωρίς ποτέ να μην την περιμένουμε. Αυτό από μόνο του, θα σε κάνει ευτυχισμένο. Και δεν υπάρχει περίπτωση να μην πάρεις αγάπη, διότι είναι νόμος, ό,τι δίνεις, παίρνεις, και θα πάρεις, θα είσαι δυο φορές ευλογημένος, θα είσαι μακάριος, διότι έδωσες και πήρες. Ο Θεός να γνωρίζουμε, ότι όπου περνά η αγάπη, η ταπείνωση, η ζώσα πίστη, ο υπηρέτης του Θεού και των ανθρώπων, ο Θεός, πληρώνει. Μεγάλη κουβέντα να γίνεις υπηρέτης. Όλοι θέλουν να γίνουν αρχηγοί, ο Χριστός μάς θέλει υπηρέτες, ο ίδιος είπε «ὥσπερ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν.» (Ματθ. 20:28). Σήμερα, κατάφερα να αγαπώ τον Θεό, τον αδελφό, τον φίλο, αλλά και τον εχθρό. Το ερώτημα είναι γιατί. Ο λόγος, διότι με κάλεσε. Είναι μεγάλο πράγμα να καταλάβουμε το κάλεσμα που λαμβάνουμε από τον Θεό και να το αξιοποιήσουμε στο έπακρον. Είναι πολλοί άνθρωποι, που εγκλωβίζονται τόσο πολύ στην ζωή τους από την αμαρτία, και δεν αντιλαμβάνονται τον Θεό, την ζωή, την χαρά, την υγεία, την συνεργασία Θεού και ανθρώπου, με αποτέλεσμα να ζουν πυρίκαυστα. Ποσό λυπηρό είναι αυτό. Μάλιστα μια φορά ο Κύριος μού είπε, «κανείς άνθρωπος Θωμά, δεν γνωρίζει ότι ζει, αν δεν οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Μόνο τότε αντιλαμβάνεται τι είχε και τι έχασε». Και μόνο που ζει κάποιος και έχει Θεό που θέλει να τον κάνει θεό σύμμορφο, κληρονόμο, συγκληρονόμο, θα έπρεπε να πετά και όχι να πατά. Αγαπώ τον Θεό, γιατί εδώ και 35 χρόνια ασχολούμαι με την Σοφία του Θεού, με τον Λόγο του Θεού. Συνέχεια μαθαίνω, σπουδάζω και εξελίσσομαι. Αγαπώ τον Θεό, και ο λόγος, διότι με κάλεσε, δεν με άφησε να ζω στην άγνοια, στις αντιπαλότητες, στους πολυποίκιλους πειρασμούς, στους εγωισμούς, στην αμαρτία, στην φθορά, στον θάνατο. Αγαπώ τον Χριστό, διότι είναι για μένα ένα παράδειγμα προς μίμηση, το μεγαλύτερο παράδειγμα, που σκοπό έχει, η δική του αγάπη να μου δώσει δύναμη, ώστε να έχω στόχους αγιοπνευματικούς. Κατόπιν με την δική του αγάπη, η οποία έχει σαν αρχή το μέγα έλεος, να καταφέρουμε να γυρίσουμε πίσω στην χαμένη πατρίδα μας, στην χώρα των ζώντων. Η Σοφία του Θεού δημιουργήθηκε από τις εικόνες οι οποίες εξελίχθηκαν σε Λόγο Θεού, διότι έγιναν παραβολές οι οποίες κρύβουν άπειρη Σοφία Θεού και ο λόγος, διότι ο Θεός ήθελε να γίνει κατανοητός, πρώτα από απλούς ανθρώπους, οι οποίοι πίστευε ότι θα τις κατανοούσουν, όπως και έγινε. Οι παραβολές είναι δημιουργήματα που πηγάζουν από τις εικόνες της εργασίας πολλών απλών ανθρώπων, οι οποίες εργασίες διέπουν την καθημερινότητά τους. Για παράδειγμα, η σπορά. Εξήλθε ο γεωργός να σπείρει τον σπόρο. Εγώ είμαι η άμπελος, ο πατήρ μου είναι ο γεωργός, η συγκομιδή, οι πονηροί και οι αγαθοί εργάτες, ο ποιμένας, το πρόβατο, ο έμπορος, η δραχμή, ο άσωτος υιός, ο καλός Σαμαρείτης, ο πλούτος, η αλαζονεία, ο εγωισμός, η υποκρισία, ο άφρονας, κλπ. Μέσα από την καθημερινότητα, βγήκε η πιο ηθική διδασκαλία, διότι ο Χριστός, ήταν απλός και παρατηρούσε πάντα θετικά τους απλούς ανθρώπους από τους οποίους επαναλαμβάνω δημιούργησε τον πιο ηθικό νόμο του κόσμου. Αγαπώ τον Χριστό, διότι χωρίς χρήματα, χωρίς ανθρώπους σε θέσεις - κλειδιά που λέμε, κατάφερε να αναγεννήσει πολλούς ανθρώπους στην εποχή του, και να κάνει χιλιάδες να τον ακολουθούν. Ακόμη και σήμερα, εξαιτίας του δικού του έργου δισεκατομμύρια άνθρωποι επαναπρογραμματίζονται στις δικές του αρχές, σε σημείο να συντελούνται μεγάλα θαύματα στην ζωή τους. Ο Χριστός, ο Κύριος, έγινε η αρχή της επιστροφής μας στην χαμένη πατρίδα μας, στην χώρα των ζώντων. Αγαπώ τον Χριστό, διότι δεν έφερε στον κόσμο μία θρησκεία, ένα δόγμα, αλλά μία υπερεπιστήμη, αφού έλεγε και γινόταν. Μάλιστα είπε, «τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει» (Ιω. 14:12). Αγαπώ τον Χριστό, διότι ήταν ιδεώδης, δεν μπορούσε κανείς να του αλλάξει την αποστολή στο να υπηρετεί το θέλημα του Θεού - Πατέρα του. Αγαπώ τον Χριστό, διότι δεν κουνούσε την ουρά του που λέμε, δεν έκανε τα γλυκά μάτια σε κανέναν, όπως κάνουμε εμείς όταν βρεθούμε κοντά σε κάποιον που έχει κάποια κατά κόσμο αξιόλογη θέση. Αγαπώ τον Χριστό, διότι αν και ήταν Θεός, υπάκουγε τον Πατέρα του στα πάντα. Αγαπώ τον Χριστό, διότι με χαρά κένωσε τον εαυτό του και ακολούθησε το θέλημα του Πατέρα του. Αγαπώ τον Χριστό, διότι «ὃς λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων οὐκ ἠπείλει» (Α Πε. 2:23). Σήμερα θεωρούν οι άνθρωποι μαγκιά, -να μου επιτρέψετε την έκφραση-, να έχεις μια έντονη ζωή με διεκδικήσεις, με απαιτήσεις, με αντιπαλότητες, με κρίσεις, με συμφέροντα, με συγκρούσεις, κλπ. Εγώ κατάλαβα, -ο Θεός μου το έμαθε- ότι μαγκιά, είναι να έχεις μια ειρηνική ζωή, γεμάτη ταπείνωση, χωρίς να κάνεις φασαρία. Αν είναι δυνατόν, να μην σε καταλάβει κανένας, ότι έζησες 100 ή 200 χρόνια πάνω στον πλανήτη και να καταφέρεις να μην έχεις κανένα πρόβλημα. Διότι αυτή η λογική του Θεού, αυτό κάνει στον άνθρωπο, του χαρίζει ειρήνη. Εξάλλου η ζωή είναι μικρή και απρόβλεπτη. Για ποιο λόγο να χάσεις την ζωή σου; Για μικρότητες που εμφανίζει ο κόσμος; Και όταν λέω να χάσεις την ζωή σου, δεν εννοώ μόνο το θάνατο, αλλά να ζεις με πόνο, με θλίψη, με αντιπαλότητες. Στην ουσία ενώ ζεις, να είσαι ζωντανός - νεκρός. Τι σημαίνει αυτό; Ο Χριστός είπε σε κάποιον που ήθελε να πάει στην κηδεία του πατέρα του; «ἀκολούθει μοι, καὶ ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς.» (Ματθ. 8:22). Αγαπώ τον Χριστό, διότι με ένωσε με αναγεννημένους αδελφούς ή φίλους που αγαπούν και αυτοί τον Χριστό. Μάλιστα μου είπε «ότι όσους φέρεις εσύ Θωμά κοντά στον Θεό, θα σε κουράσουν. Με όσους όμως σε ενώσω εγώ, αυτοί θα σε ξεκουράσουν». Αγαπώ τον Χριστό, διότι με έμαθε να ψάχνω καινούργια πράγματα και να μην φοβάμαι τις αλλαγές. Ακόμα και για τα λάθη μού είπε, «αν κάνεις λάθη, μέχρι να αναγεννηθείς, μην κάνεις όλο τα ίδια, κάνε καινούργια. Από όλα θα σπουδάσεις και όλα θα σε οδηγήσουν στην εμπειρία που κρύβει Σοφία, και τέλος στην αναγέννηση, στην ζωή». Αγαπώ τον Χριστό, διότι είχε έναν επίγειο βίο, γεμάτο με έργα αγάπης, προσφοράς, κατανόησης και αλήθειας. Ο Χριστός, στα τρία χρόνια που έζησε εδώ στην γη, είχε μια τόσο γεμάτη ζωή, που όλες οι γενιές βρήκαν στα λόγια του κίνητρα για να θαυμάσουν αλλά και να θελήσουν να τον μιμηθούν. Αγαπώ τον Χριστό, διότι αν και Θεός, γινόταν δούλος, κατέβαινε στο επίπεδο των ανθρώπων και τους αγκάλιαζε όλους, χωρίς να βλέπει λάθη. Ο τρόπος; Με το «ἀκολούθει μοι» (Ματθ. 8:22), είναι γραφικό «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς.» (Ματθ. 11:28). Με την δική του Σοφία, τους ελευθέρωνε από πάθη, από εγωισμούς, από στόχους χωρίς νόημα, και τους οδηγούσε στον θρόνο του Θεού - Πατέρα. Αγαπώ τον Χριστό, διότι δεν έφερε στον κόσμο μία θρησκεία ή ένα δόγμα αλλά μία υπερεπιστήμη, την επιστήμη του Λόγου η οποία ενεργεί δια της πίστεως, είναι γραφικό, «ἐάν τι αἰτήσητε ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐγὼ ποιήσω.» (Ιω. 14:14). Αγαπώ τον Χριστό, διότι μου έδειξε τις καταστροφικές συνέπειες του εγωισμού, της αμαρτίας, της άγνοιας, και μάλιστα φρόντισε να γνωρίσω το μεγαλείο της δικής του δικαιοσύνης, της προσφοράς, της ανυπόκριτης αγάπης, και τελευταία το μεγαλείο της μεγαλύτερης αρετής, της ταπεινοφροσύνης. Αγαπώ τον Χριστό, διότι μου χάρισε τον Λόγο του. Έτσι σήμερα με τον δικό του Λόγο, ταξιδεύω στην δική του εποχή, αλλά και βλέπω ποσό διαχρονικά αλλά και επίκαιρα είναι τα λόγια του στην δική μου εποχή, αφού γράφτηκαν και εμφανίστηκαν με την αγάπη, για να γίνουν αντιληπτά, κατανοητά από εξελιγμένους ανθρώπους, οι οποίοι θα συμβάλουν στην ίδρυση της βασιλείας όπως στον ουρανό αλλά και στην γη. Αγαπώ τον Χριστό, διότι κένωσε τον εαυτό του και έλαβε μορφή δούλου, έπλενε ακόμα και τα πόδια των μαθητών του, ακόμα και του Ιούδα που τον πρόδωσε. Αγαπώ τον Χριστό, διότι πολλαπλασίαζε τον άρτο, μέσα από την άμορφη ύλη που είναι γύρω μας. Ακόμα με τον Λόγο του, συντελούταν αναπαραγωγή κυττάρων σε κλάσματα δευτερολέπτου, σε ανθρώπους που έχασαν κάποιο μέλος του σώματος τους. Αγαπώ τον Χριστό, διότι μου έμαθε, ότι τα πάντα είναι δυνατά σε όποιον πιστέψει. Αγαπώ τον Χριστό, διότι ό,τι κατέστρεψε ο διάβολος, αυτός μπορούσε να το ζωοποιήσει αλλά και να το αναστήσει. Τα λόγια του μας δίνουν ελπίδα και κίνητρα ζωής. Αγαπώ τον Χριστό, διότι δεν θέλει να γίνει θεός μας αλλά φίλος μας, αδελφός μας, είναι γραφικό «ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν.» (Α Τιμ. 2:4), καθώς «οὐκέτι ὑμᾶς λέγω δούλους, ὅτι ὁ δοῦλος οὐκ οἶδε τί ποιεῖ αὐτοῦ ὁ κύριος· ὑμᾶς δὲ εἴρηκα φίλους, ὅτι πάντα ἃ ἤκουσα παρὰ τοῦ πατρός μου ἐγνώρισα ὑμῖν.» (Ιω. 15:15). Αγαπώ τον Χριστό, διότι με τα λόγια του, έκανε τους πιο σκληρούς ανθρώπους, όπως τον ληστή πάνω στον Σταυρό και εκατομμύρια άλλους, να πέφτουν στα γόνατα του και να κλαίνε, και στην συνέχεια να αλλάζουν ζωή, από άγριοι να γίνονται σοφοί, γεμάτοι με ευγένεια και καλοσύνη. Έχουμε πολλούς, που πρώτα ήταν εχθροί του Χριστού και σήμερα μαθητές αυτού. Άγιους γέννησε η αγάπη του Χριστού. Μέσα από την δική του αφιέρωση, των δικών του λόγων, μέσα από τον Κύριό μας, εμφανίστηκε η πιο ώριμη μορφή αγάπης στον πλανήτη μας, η οποία ʺ ταρακούνησε ʺ αλλά και ʺ μετατόπισε ʺ εγκεφάλους στο να αναπτύσσονται στη δική του λογική. Σήμερα αγαπώ τον Χριστό, διότι είναι αυτοζωή και δίνει σε όλους μας ζωή. Αγαπώ τον Χριστό, διότι είναι το μεγαλύτερο κίνητρο, για μεγάλες επενδύσεις, αγιοπνευματικές επενδύσεις. Με την παρουσία του, αρχίσαμε να ιδιωτικοποιούμε σήμερα και εμείς καρπούς, χαρίσματα, σημεία και ιδιότητες. Αγαπώ τον Χριστό, διότι έδωσε την ζωή του λύτρον αντί πολλών. Αγαπώ τον Χριστό, διότι δεν το έβαλε στα πόδια πριν ανέβει στον Σταυρό, αλλά ανέβηκε στον Σταύρο, γιατί μας αγαπούσε και γιατί ήθελε να μας διδάξει το «πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι.» (Λουκ. 23:34).Ήθελε να μας διδάξει, ότι και ο πιο αμαρτωλός, με μία και μόνο λέξη μετάνοιας, σώζεται, όπως ο ληστής, που ήταν και αυτός στον Σταύρο δίπλα στον Κύριό μας. Τι του είπε, «μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου.» (Λουκ. 23:42), και η απάντηση ήρθε, «ἀμὴν λέγω σοι, σήμερον μετ᾿ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ.» (Λουκ. 23:43). Δεν του είπε «έχεις πολλές αμαρτίες, δεν γίνεται» αλλά «απόψε θα είσαι μαζί μου». Αγαπώ τον Χριστό, διότι ενώ όλοι τον εγκατέλειψαν, αυτός όταν αναστήθηκε, τους έψηνε ψάρια να φάνε, και μάλιστα τους έδωσε και εξουσίες, τους είπε «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (Ματθ. 28:19) καθώς, «καὶ κηρυχθήσεται τοῦτο τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ εἰς μαρτύριον πᾶσι τοῖς ἔθνεσι, καὶ τότε ἥξει τὸ τέλος.» (Ματθ. 24:14). Αγαπώ τον Χριστό, διότι όταν ήρθε στην γη, κάλεσε ανθρώπους ομοιοπαθείς με όλους εμάς, φτωχούς, απλούς, και τους έδωσε αξία, αφού σήμερα αυτοί οι δικοί του μαθητές, διδάσκουν μέσα από τον γραπτό τους Λόγο δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον κόσμο. Αυτοί που θα καλεστούν τα έσχατα χρόνια, θα είναι μεγαλύτεροι σε δόξα, σε τιμή, αφού είπε «ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ· ὁ δὲ μικρότερος ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν μείζων αὐτοῦ ἐστιν.» (Ματθ. 11:11). Ο λόγος, διότι θα μπουν στην βασιλεία του Θεού ζώντες, χωρίς να γευτούν θάνατο. Αγαπώ τον Χριστό, διότι ήθελε να πεθάνει αυτός, για να μην πεθάνουμε εμείς, πλήρωσε ο Χριστός με τον θάνατο του τον δικό μας θάνατο. Εμείς σήμερα δεν χρειάζεται να πεθάνουμε. Το αν πεθαίνουμε, είναι διότι έχουμε ακόμα σκιώδη πίστη σε αυτόν και όχι ζώσα. Σήμερα μπορούμε να μην πεθάνουμε, αρκεί να το πιστέψουμε, είναι γραφικό «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. πιστεύεις τοῦτο;» (Ιω. 11:26), μας ρωτάει. Ήρθε η ώρα να το πιστέψουμε. Όλα στην ζωή μας εξελίσσονται με την ακοή, «βλέπετε τί ἀκούετε.» (Μαρκ. 4:24). Να ακούμε ό,τι λέει ο Κύριος και όχι τους ανθρώπους της άγνοιας. Η θυσία του δεν κρύβει αδυναμία, αλλά παντοδυναμία, αφού το πάθος του αυτό ήταν εκούσιο πάθος. Αγαπώ τον Χριστό, διότι θεράπευε, ανέσταινε, πρόσφερε, μιλούσε με Σοφία, τάιζε, και μάλιστα έλεγε, «τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει» (Ιω. 14:12). Αγαπώ τον Χριστό, διότι δεν ήρθε για να γίνει θεός μας και να μας εγκλωβίσει όλους, αλλά ήρθε για να μας ανεβάσει στο δικό του επίπεδο και στην συνέχεια να συμβασιλεύσουμε μαζί του. Ο Θεός θέλει να γίνουμε όλοι κληρονόμοι Θεού, συγκληρονόμοι Χριστού και συμμέτοχοι της δόξης αυτουνού του Χριστού. Αγαπώ τον Χριστό, διότι ήρθε και με σπούδασε την αρετή των αρετών, ταπεινοφροσύνη, την αγάπη, την χαρά, την ζωή, την αφθαρσία και την αθανασία. Αγαπώ τον Χριστό, διότι εδώ και 35 χρόνια, κάθε μέρα με κάνει ευτυχισμένο. Αγαπώ τον Χριστό, διότι μού έστειλε στην ζωή μου αξιόλογα αδέλφια με σπλάχνα Χριστού. Αγαπώ τον Χριστό, διότι κάθε μέρα έχω χαρά. Αγαπώ τον Χριστό, διότι μου έβαλε στον νου μου, τον δικό του αγιοπνευματικό και θεραπευτικό Λόγο. Αγαπώ τον Χριστό διότι με έμαθε να αγαπώ τον φίλο τον αδελφό, αλλά και τον εχθρό, διότι θέλει η αγάπη μου να μην είναι στα οικεία πρόσωπα, την οποία καθιστά υποκριτική αλλά να στρέφεται προς όλους. Αγαπώ τον Χριστό, διότι από το πρωί μέχρι αργά την νύχτα ασχολούμαι μαζί του. Μάλιστα έχω τόσο πολλή δουλειά που ποτέ δεν τελειώνει. Αυτό είναι κίνητρο ζωής, αλλά και χαρά μεγάλη, ο ίδιος είπε «ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς, ὅτι ὑμεῖς δοκεῖτε ἐν αὐταῖς ζωὴν αἰώνιον ἔχειν· καὶ ἐκεῖναί εἰσιν αἱ μαρτυροῦσαι περὶ ἐμοῦ·» (Ιω. 5:39). Αγαπώ τον Χριστό, διότι μόνος του σήκωσε όλο το φορτίο στον ώμο του, και έγινε για όλους εμάς λύτρον αντί πολλών. Αγαπώ τον Χριστό, όχι γιατί φοβάμαι μήπως πάω στην κόλαση, αλλά διότι θέλω, όπου είναι αυτός, να είμαι κι εγώ. Κοντά του νιώθω ελεύθερος. Αγαπώ τον Χριστό, όχι γιατί μου το είπαν οι άλλοι ή γιατί γεννήθηκα χριστιανός, αλλά γιατί έτσι πρέπει να ζουν οι άνθρωποι μεταξύ τους, με αγάπη. Και σε οποιοδήποτε άλλο κράτος, κι αν είχα γεννηθεί, αν γνώριζα τον Λόγο του, πάλι θα τον αγαπούσα, διότι δεν αγαπώ μία θρησκεία ή ένα δόγμα αλλά την αγαπη. Ο Χριστός έφερε στην γη ένα ουράνιο πολίτευμα, έφερε μία υπερεπιστήμη, την επιστήμη του Λόγου. Μάλιστα έφερε την αγάπη, την ελευθερία, την χαρά, την ταπεινοφροσύνη, την ζωή. Όλα αυτά τα έφερε ο Χριστός στην γη και πολλά άλλα. Μάλιστα με την ζωή του έδειξε και πώς εφαρμόζονται, ο ίδιος είπε «τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει» (Ιω. 14:12) καθώς, «ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.» (Ματθ. 25:40). Έτσι αγαπάς τον Θεό. Αυτό είναι αρκετό, για να αλλάξω κάθε κακία συνήθεια, που θέλει εν αγνοίας μου να με οδηγήσει στον θάνατο. Και λέμε εν αγνοίας μου, διότι είναι γραφικό «ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (Εφ. 6:12). Αγαπώ τον Χριστό, διότι δεν είναι μακριά μας, όπως πολλοί λένε, αλλά πολύ κοντά μας. Μάλιστα ο συγγραφέας της Αγίας Γραφής, ο Κύριος, όταν την ανοίξεις, έρχεται δίπλα σου και σου εξηγεί τα γραφόμενα. Πολλοί άνθρωποι, όταν μιλούν για τον Θεό, κοιτάζουν στον ουρανό, ενώ αυτός βρίσκεται στον Λόγο του, στην καρδιά σου, στην αγάπη που δίνεις, στην ευγένεια, στην καλοσύνη, στην δημιουργία, παντού. Ο Απ. Παύλος έλεγε, «ζητεῖν τὸν Κύριον, εἰ ἄρα γε ψηλαφήσειαν αὐτὸν καὶ εὕροιεν, καί γε οὐ μακρὰν ἀπὸ ἑνὸς ἑκάστου ἡμῶν ὑπάρχοντα. ἐν αὐτῷ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν, ὡς καί τινες τῶν καθ᾿ ὑμᾶς ποιητῶν εἰρήκασι· τοῦ γὰρ καὶ γένος ἐσμέν.» (Πραξ. 17:27-28). Ο Θεός δεν είναι στον ουρανό αλλά δίπλα μας κάθε μέρα. Πολλοί λένε, ότι βρίσκεται στον ουρανό. Ας σκεφτούμε λίγο. Υπάρχει ουρανός και γη; Όχι, δεν υπάρχει ουρανός και γη. Όλα είναι ουράνια σώματα και ανήκουν στον ουρανό. Είμαστε και εμείς στον ουρανό μαζί του. Τώρα αν βλέπουμε μόνο γη, είναι διότι η παχυλότητα της ύλης έκλεισε τους πόρους του πνεύματος, ο Χριστός είπε «οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς· ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς. ἔτι μικρὸν καὶ ὁ κόσμος με οὐκέτι θεωρεῖ, ὑμεῖς δὲ θεωρεῖτέ με, ὅτι ἐγὼ ζῶ καὶ ὑμεῖς ζήσεσθε.» (Ιω. 14:18-19). Αγαπώ τον Χριστό, διότι συμπάσχει μαζί μας στα προβλήματα μας και μας δίνει λύσεις. Εξάλλου πνευματικός, είναι αυτός που μπορεί με την Σοφία του Θεού, να μην παθαίνει πτώσεις, να μην έχει εξάρσεις, να μην έχει θυμούς, να ζει πάντα με ειρήνη, με χαρά, με ανεκλάλητη χαρά. Τι θέλει μωρέ η ζωή; Ένα χαμόγελο. Και ο Λόγος του Θεού, αυτό στο κάνει αληθινό αλλά και ζωντανό. Η Σοφία του Θεού, όταν ασχολείσαι με αυτή, σε όλα τα προβλήματα, πνευματικά, υλικά και βιολογικά, σε θεραπεύει. Δεν υπάρχει χριστιανός γκρινιάρης, χριστιανός με θυμούς, χριστιανός με εωσφορικούς εγωισμούς. Από τότε που γνωρίσαμε τον Χριστό, γελά το σώμα μας, το πρόσωπό μας, τα κύτταρά μας πετάνε από χαρά. Ο Χριστός όλα τα ζωοποιεί, όλα τα ανασταίνει, όλα τα κάνει παιδικά. Μην τρέχεις για μπότοξ, για κρέμες κλπ. Ας βάλουμε τον Χριστό στην ζωή μας και η ζωή θα αστράφτει από παντού. Ενθυμίστε τον Μωυσή, όταν ανέβηκε στο βουνό και είδε τον Πατέρα. Κατέβηκε και έλαμπε ολόκληρος. Για να λάμπει το πρόσωπο, η επιστήμη λέει, χρειάζεται κινητικότητα ηλεκτρονίων. Ποιος τα κινεί; Απλά ο Λόγος του Θεού. Αυτόν έχουμε ανάγκη σε καθημερινή βάση πάνω απ’ όλα, ακόμα και από την τροφή που τρώμε. Αγαπώ τον Χριστό, διότι με έμαθε να αγαπώ, όχι μόνο όσους με αγαπούν αλλά ακόμα και τους εχθρούς. Διότι με έμαθε, ότι οι εχθροί σου, είναι οι ευεργέτες σου, τους βλέπεις και λες «εγώ δεν θέλω να γίνω έτσι». Να γιατί πρέπει να τους αγαπάς. Πεθαίνουν αυτοί κάθε μέρα με τις κακίες, για να σπουδάσεις, για να ζήσεις, αν είσαι έξυπνος. Αλλιώς πέφτεις στην παγίδα να γίνεσαι και εσύ εχθρός, «ἰδοὺ γὰρ ἡμέρα Κυρίου ἔρχεται ἀνίατος θυμοῦ καὶ ὀργῆς θεῖναι τὴν οἰκουμένην ἔρημον καὶ τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἀπολέσαι ἐξ αὐτῆς.» (Ησ. 13:9). Αγαπώ τον Χριστό, διότι νίκησε τον θάνατο και θέλει να τον νικήσουμε και εμείς. Ο τρόπος, δια του Ευαγγελίου, είναι γραφικό, «φανερωθεῖσαν δὲ νῦν διὰ τῆς ἐπιφανείας τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καταργήσαντος μὲν τὸν θάνατον, φωτίσαντος δὲ ζωὴν καὶ ἀφθαρσίαν διὰ τοῦ εὐαγγελίου» (Β Τιμ. 1:10). Αγαπώ τον Χριστό, διότι με κάλεσε σήμερα που ο κόσμος είναι όμορφος, να αναγεννηθώ. Και λέω όμορφος, διότι υπάρχει ελευθερία, ανεξιθρησκία, δημοκρατία. Μάλιστα αυτά που έχουμε στα σπίτια μας, δεν τα είχαν οι μεγαλύτεροι βασιλιάδες. Αγαπώ τον Χριστό, διότι ποτέ δεν μου είπε ότι κάνω λάθη, αλλά πάντα με χαρά έρχεται να με συναντήσει, λες και είμαι τέλειος, ενώ είμαι λάθος. Αγαπώ τον Χριστό, διότι μου έδειξε έναν καινούργιο τρόπο ζωής, ο οποίος μας κάνει ελεύθερους, και ελευθερία δεν είναι να κάνεις ό,τι θέλεις, αλλά ελευθερία είναι να ζεις σαν άνθρωπος και όχι σαν κτήνος. Αγαπώ τον Χριστό, διότι έλεγε πάντα την αλήθεια, δεν κρυβόταν από κανέναν, δεν τον ένοιαζε τι θα πουν οι άλλοι, ήταν ιδεώδης. Εξάλλου όταν λες ψέματα, δεν κοροϊδεύεις κανέναν παρά μόνο τον εαυτό σου, αφού τον καταδικάζεις στο να ζει ψευδόμενος. Αγαπώ τον Χριστό, διότι με έμαθε να μην γίνω ποτέ αρχηγός, αλλά φίλος, υπηρέτης, αδελφός, προσφορά. Αγαπώ τον Χριστό, διότι με έμαθε να μην κρίνω, ο ίδιος είπε «σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει·» (Ρωμ. 14:4) «Διὸ ἀναπολόγητος εἶ, ὦ ἄνθρωπε, πᾶς ὁ κρίνων· ἐν ᾧ γὰρ κρίνεις τὸν ἕτερον, σεαυτὸν κατακρίνεις·» (Ρωμ. 2:1) αφού «ἐν ᾧ γὰρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καὶ ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν.» (Ματθ. 7:2). Αγαπώ τον Χριστό, διότι με έμαθε να ζητώ, να ψάχνω εκτός από το υλικό στοιχείο ή τον υλικό άρτο, και τον πνευματικό, αφού αυτός και μόνο, σε εξελίσσει αλλά και σου χαρίζει θέωση. Πράγματι η τροφή του Θεού σε ζωοποιεί. Αγαπώ τον Χριστό και δεν φοβάμαι τίποτα, διότι με έμαθε να συγχωρώ, για να μπορώ να ζω σαν θεός και όχι σαν άνθρωπος της πτώσης, όπου ζει και εμφανίζει μικρότητες, παράπονα, εωσφορικούς εγωισμούς, απαιτήσεις κλπ. Αγαπώ τον Χριστό, διότι με έμαθε να γελώ, να χαίρομαι, να απολαμβάνω την ζωή, τους φίλους, την δημιουργία, τα πάντα. Αγαπώ τον Χριστό, διότι όταν κάνω λάθη, τα καλύπτει και δεν με προδίδει. Εξάλλου με έμαθε, ότι «Οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν» (Ρωμ. 8:28). Ο Θεός, τα λάθη τα βλέπει ως σπουδή και δύναμη, για να γίνω καλύτερος. Παλιά μου είχε πει, ότι τα λάθη είναι ένα βενζινάδικο για να ταξιδέψεις πάλι στο δρόμο του Θεού, είναι γραφικό, «οὗ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις» (Ρωμ. 5:20). Τα πολλά λάθη, χρειάζονται περισσότερη βενζίνη και δημιουργούν μεγαλύτερη απόσταση για να ταξιδέψεις. Αγαπώ τον Χριστό, διότι για μένα είναι φως. Για μένα φως, δεν είναι να κάνεις λάθη, αυτό είναι εύκολο. Για μένα φως, είναι να γίνεις άγιος. Εδώ θέλει ψυχή, καρδιά, σπλάχνα. Αντίθετα, για να γίνεις διάβολος, εύκολο είναι. Απλά βγαίνεις έξω, βρίζεις όποιον βρεις μπροστά σου, και στο τέλος θα φας ξύλο από κάποιον πιο δαιμονισμένο από σένα και θα πας φυλακή. Στο τέλος, με αυτόν τον τρόπο θα καταστρέψεις την ζωή σου, αφού έχει αποδειχτεί, ότι το ένα λάθος φέρνει το άλλο και τελειωμό δεν έχουν τα λάθη. Η αμαρτία, είναι σαν τον βόα, ο οποίος έχει ένα σκοπό, να μεγαλώσει, να σε μετρήσει και να σε καταβροχθίσει. Έτσι και τα πάθη της αμαρτίας, όταν μεγαλώσουν, μας καταβροχθίζουν, αν δεν προσέξουμε. Αγαπώ τον Χριστό, διότι το δικό του φως, με αγκάλιασε. Είναι πολλοί οι λόγοι, που θα πρέπει να τον ακολουθήσουμε. Άπειροι οι λόγοι, που θα πρέπει και εμείς να τον αγαπήσουμε, ώστε στην συνέχεια, την αγάπη που μας έδωσε, να την δώσουμε και εμείς σε όσους είναι γύρω μας. Αγαπώ τον Χριστό για όλους αυτούς τους λόγους και όχι γιατί πρέπει να τον αγαπώ. Δεν μπορείς να αγαπήσεις κάποιον, αν δεν τον γνωρίζεις, αν δεν ξέρεις κάτι γι’ αυτόν. Οι άνθρωποι σήμερα, λένε «αγαπώ τον Χριστό» αλλά φανατίζονται, διαπληκτίζονται και κάνουν τους θρήσκους. Μέσα τους όμως είναι άδειοι, είναι γεμάτοι με πάθη, με αδυναμίες, με συμφέροντα. Μη γένοιτο να έχουμε μια τέτοια τυφλή αγάπη, είναι γραφικό «τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται.» (Ματθ. 15:14). Αγαπώ τον Χριστό τελευταία, διότι είναι ωραίος στην ψυχή και στο σώμα και θέλω κι εγώ να του μοιάσω. Το ίδιο εύχομαι για όλους μας. Αμήν.
Αδέλφια μου και φίλοι εν Κυρίω, σε αυτά τα μαθήματα θα γνωρίσουμε τον Χριστό καθώς είναι, και όχι όπως ο καθένας μας τον φαντάζεται πως είναι σήμερα. Δηλαδή ο Χριστός, είναι Θεός, και αυτό φτάνει, αλλά πρέπει να κάνουμε τον αγώνα μας για να ζήσει μέσα μας.
Ο Χριστός ερχόμενος στον κόσμο, φανέρωσε τον πιο κατάλληλο αλλά και τον πιο ολοκληρωμένο ηθικό νόμο μέσα από την απλότητα. Όλοι οι άνθρωποι, τον ηθικό νόμο του Ευαγγελίου τον εγκρίνουν. Όλοι παντού, ανεξαρτήτως έθνους, φυλής, λαού δέχονται τον Χριστό. Όλοι οι άνθρωποι σε όλον τον πλανήτη, ακόμα και οι πιο άπιστοι, σέβονται και δέχονται τον Χριστό, τον Θεό των χριστιανών. Μακάρι να τον αγαπήσουν και οι χριστιανοί, όχι με τα λόγια αλλά με τα έργα αγάπης. Αυτό είναι μέγα θαύμα, διότι εμείς οι χριστιανοί μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, αρκεί εμείς οι χριστιανοί να του ομοιάσουμε. Πιστεύω απόλυτα, ότι παγκόσμια εμείς οι χριστιανοί, έχουμε την ευθύνη του κόσμου, ειδικότερα ο ελληνικός λαός, αφού ο Λόγος του Θεού εγράφη στην ελληνική γλώσσα. Δεν παρήλθαν, παρά μόνο λίγες γενιές, και όλος ο κόσμος σήμερα δέχεται την Σοφία του Χριστού. Ακόμα και οι πιο άπιστοι δέχονται τον ηθικό νόμο του Ευαγγελίου. Ο Χριστός, μόνος του, χωρίς χρήματα στην τσέπη, χωρίς καμιά υλική περιουσία, χωρίς καμιά κατά κόσμο μόρφωση (δεν τέλειωσε κανένα πανεπιστήμιο), χωρίς φίλους σε θέσεις – κλειδιά, -όπως λέμε καμιά φορά ότι για να πετύχεις χρειάζονται οι κατάλληλοι άνθρωποι-, χωρίς χορηγούς ή σπόνσορες, «κατέλαβε» τον κόσμο. Όλοι κλίνουν γόνυ μπροστά του, και ο λόγος ένας, για την αγάπη που έφερε και έδειξε. Αυτή η αγάπη που υπηρέτησε σε όλον τον επί γης βίο του, καθήλωσε τους πάντες. Αυτό σημαίνει άνθρωπος Θεού. Ο Χριστός, με την παρουσία του προκάλεσε ριζικές αλλαγές (με την ίδια του τη ζωή), με την παρουσία του ξεκίνησε η κρίση, η μετάνοια και η αναγέννηση.
Ο Χριστός, ήρθε ως άνθρωπος στον κόσμο, για να πάρουν θάρρος όλοι οι άνθρωποι, ώστε να εφαρμόσουν τον Λόγο του Θεού γένοιτο αμήν