Τις να είναι ο Υιός, ο Χριστός
Τις να είναι ο Υιός, ο Χριστός. Ο Χριστός είναι ο κατά φύσιν Υιός και Λόγος του Θεού του ζώντος. Ο Πατέρας είναι η σιωπή, ο Χριστός είναι ο Λόγος. Αυτός είναι ο χαρακτήρας του Χριστού, ο Λόγος. Έτσι γράφει το Ευαγγέλιο του Χριστού στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο:
Ιω. 1,1 "Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος.
Ιω. 1,2 Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν.
Ιω. 1,3 πάντα δι᾿ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν.
Ιω. 1,4 ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων.
Ιω. 1,5 καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν". Τι άλλο είναι ακόμα ο Χριστός και γιατί θα πρέπει να τον ακολουθήσουμε χωρίς δικαιολογίες; Ο ίδιος ο Θεός, ο Πατέρας είπε, "Υιός μου είσαι συ, εγώ σήμερον σε εγέννησα —δεν ακολουθούμε κάποιον τυχαίο— και πάλιν· Εγώ θέλω είσθαι εις αυτόν Πατήρ, και αυτός θέλει είσθαι εις εμε Υιός". Όταν δε πάλιν εισαγάγη τον πρωτότοκον εις την οικουμένην, λέγει· "Και ας προσκυνήσωσιν εις αυτόν πάντες οι άγγελοι του Θεού". Και περί μεν των αγγέλων λέγει· "Ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα, και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα". Περί δε του Υιού· "Ο θρόνος σου, ω Θεέ, είναι εις τον αιώνα του αιώνος· σκήπτρον ευθύτητος είναι το σκήπτρον της βασιλείας σου διότι ηγάπησας δικαιοσύνην, και εμίσησας ανομίαν· διά τούτο έχρισε σε ο Θεός, ο Θεός σου, έλαιον αγαλλιάσεως υπέρ τους μετόχους σου. Και, Συ κατ’ αρχάς, Κύριε, την γην εθεμελίωσας, και έργα των χειρών σου είναι οι ουρανοί. Αυτοί θέλουσιν απολεσθή, συ δε διαμένεις· και πάντες ως ιμάτιον θέλουσι παλαιωθή, και ως περιένδυμα θέλεις τυλίξει αυτούς, και θέλουσιν αλλαχθή· Συ όμως είσαι ο αυτός, και τα έτη σου δεν θέλουσιν εκλείψει. Προς τίνα δε των αγγέλων είπε ποτέ· Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου; Έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος". Ο Χριστός αδέλφια μου, όπως ανέφερα και στην αρχή, είναι Θεός, είναι απάτωρ, αμήτωρ, αγενεαλόγητος, μη έχων μήτε αρχή ημερών μήτε τέλος ζωής, βασιλεύς αγάπης, ειρήνης και δικαιοσύνης. Ποιόν να μιμηθούμε, αν δεν μιμηθούμε τον Χριστό; «Μα είναι δύσκολο», θα μου πει κάποιος. «Έτσι φαίνεται», του απαντώ, «αλλά άμα ξεκινήσεις, μετά γλυκαίνεσαι», είναι σαν αυτόν που βάζει το δάχτυλο στο μέλι και μετά θέλει όλο το μελίσσι. Ο Υιός υπήρχε και πριν την σάρκωσή του. Ο Χριστός εμφανίσθη ως άνθρωπος εις τον κόσμο, άνθρωπος δηλαδή σαν και μας, υπήρχε όμως και πριν γίνει άνθρωπος. Τρία Πνεύματα δημιούργησαν τον κόσμο, εκ των οποίων τα δύο σαρκώθηκαν και αναμένεται η σάρκωση και του τρίτου (Εκείνου). Ο Πατέρας εμφανίστηκε και ενήργησε μέσω του Μωυσή. Το δεύτερο πρόσωπο είναι ο Υιός, εμφανίστηκε στον Χριστό. Το τρίτο πρόσωπο θα εμφανιστεί σε Εκείνον που είπε, «συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω. ἐὰν γὰρ ἐγὼ μὴ ἀπέλθω, ὁ παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρὸς ὑμᾶς· ἐὰν δὲ πορευθῶ, πέμψω αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς· καὶ ἐλθὼν ἐκεῖνος ἐλέγξει τὸν κόσμον περὶ ἁμαρτίας καὶ περὶ δικαιοσύνης καὶ περὶ κρίσεως» (Ιω. 16:7-8). Εμφανίσθη λοιπόν ο Υιός ως άνθρωπος εις τον κόσμο γεννημένος διά Πνεύματος Αγίου, μη λαβών φύση αγγέλου αλλά σπέρμα Αβραάμ. Κατορθώνει ως άνθρωπος να γίνει Υιός Θεού, ως πνεύμα ήτο Υιός Θεού πριν γεννηθεί. Αγωνίστηκε όμως ως άνθρωπος και διά του αγώνος του, απεδείχθη Υιός Θεού κατά το πνεύμα της Αγιοσύνης. Σαν άνθρωπος τα κατάφερε. Ο Απόστολος των εθνών Παύλος αναφέρει, «καίπερ ὢν υἱός, ἔμαθεν ἀφ᾿ ὧν ἔπαθε τὴν ὑπακοήν,» (Εβρ. 5:8). Ο αγώνας που έκανε, ήταν να φέρει εις πέρας την αποστολή που έλαβε από τον Πατέρα του. Πρώτον, να τηρήσει τον δεκάλογο του Πατέρα του, ο οποίος εδόθη διά μέσω του Μωυσή στον Ισραηλιτικό λαό. Αφού τον τήρησε —ως άνθρωπος τον τήρησε— κατήργησε τον φυσικό θάνατο από τον εαυτό του, «ὁ δὲ νόμος οὐκ ἔστιν ἐκ πίστεως, ἀλλ᾿ ὁ ποιήσας αὐτὰ ἄνθρωπος ζήσεται ἐν αὐτοῖς.» (Γαλ. 3:12). Επόμενος στόχος του Κυρίου και θέλημα του Πατέρα του, ήταν να θυσιάσει αυτή τη ζωή που κέρδισε —διά του αγώνος του— για τον άνθρωπο, και γενικότερα για το ανθρώπινο γένος προς σωτηρία ψυχής και σώματος. Για να σπουδάσουν οι άνθρωποι την αγάπη, την ολοκληρωμένη αγάπη, γι’ αυτό θυσίασε τη ζωή του. Διότι μάς έδειξε, τι σημαίνει αγάπη, αφού και πάνω από τον σταυρό, εκεί που έβγαινε η ψυχή του είπε, «πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι.» (Λουκ. 23:34). Στον κήπο της Γεσθημανής ζήτησε βοήθεια από τους μαθητές του και δεν την βρήκε. Παρόλ’ αυτά και αυτούς τους συγχώρεσε, τους αγκάλιασε. Ο Θεός δεν κρατούσε κακίες, η αγάπη του ήταν μεγάλη. Οι προφήτες το λένε καθαρά, ότι «αὐτὸς τὰς ἀσθενείας ἡμῶν ἔλαβε καὶ τὰς νόσους ἐβάστασεν.» (Ματθ. 8:17), «οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται,» (Ησαΐας 53:4), «τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν.» (Ησαΐας 53:5).