Τίς ἐστί ο Πατέρας – Θεός.
Ο Πατέρας Θεός, είναι μια ουσία, που διαπερνά όλες τις άλλες, χωρίς να μπερδεύεται ή να συγχέεται μ’ αυτές. Μια δύναμη παντού παρούσα, που όμως κανείς δεν την αντιλαμβάνεται, έξω από κάθε αντίληψη. Δεν μπορεί κάποιος να την ανακαλύψει με δική του αλαζονική προσπάθεια. Ο Θεός δεν ανακαλύπτεται αλλά αποκαλύπτεται. Μάλιστα έχει μια λογική υπερβατική και αληθινή, έχει μια δύναμη μοναδική και μέχρι να αναγεννηθούμε, δεν μας εμπιστεύεται. Γι’ αυτό, όταν αυτός το κρίνει, τότε και μόνο αυτοαποκαλύπτεται. Εδώ θα χρειαστεί μεγάλη αγάπη. Και μην βλέπουμε τους εαυτούς μας, που ίσως να μην έχουμε και μεγάλη αγάπη αλλά να γνωρίζετε, ότι σύντομα θα εμφανιστούν άνθρωποι, -που ήδη υπάρχουν αλλά είναι στην αφάνεια-, οι οποίοι έκαναν μεγάλα έργα αγάπης για τον Θεό και τον αδελφό. Μάλιστα και αυτοί που σήμερα ονομάζονται Άγιοι, όταν δουν, τι έχουν κάνει κάποιοι άλλοι για τον Θεό και τον αδελφό, θα πέσουν, θα προσκυνήσουν και θα καταλάβουν, ότι οι ιδρυτές της βασιλείας του Θεού στην γη, θα είναι πάρα πολύ υπερβατικοί σε όλα τα του Θεού. Εδώ χρειάζεται να έχουμε Σοφία, η οποία να μας βοηθά στο να μην φανατιζόμαστε και να μην κρίνουμε. Θα ζήσουμε πολλές εκπλήξεις. Ο Θεός το ζητά «Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε·» (Ματθ. 7:1). Όσοι κρίνουν και φανατίζονται, χωρίς να το καταλάβουν, θα γίνουν φαρισαίοι που θα θελήσουν πάλι να εξαφανίσουν τον Θεό από την γη, ώστε αυτοί να εκμεταλλεύονται την δημιουργία στο όνομα του δημιουργού. Ξέρετε, λένε ότι οι εβραίοι σταύρωσαν τον Θεό, για τον Θεό. Βλέπετε πώς ενεργεί ο φανατισμός, η άγνοια, ο εγωισμός, ο νόμος; Τώρα τον Χριστό δεν τον σταύρωσαν οι εβραίοι αλλά τα συμφέροντα, ο εγωισμός, οι πονηρίες μερικών, οι οποίοι θέλουν να πάρουν τον αμπελώνα, για να τον εκμεταλλεύονται. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει, αν και σήμερα γίνεται, διότι η αγάπη του το αφήνει και αυτό. Πάμε τώρα λίγο στην δημιουργία. Ας ρίξουμε τώρα μια ματιά γύρω μας. Όλα αυτά, τα βουνά, τα αστέρια, τα δέντρα, οι θάλασσες, οι άνθρωποι, οι πλανήτες δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν και να διατηρούνται στη ζωή, αν αυτός δεν ήθελε, χάρη στην δική του δύναμη υπάρχουν. Μάλιστα, αν αυτός ήθελε, θα μπορούσε σε μια στιγμή, όλα να τα εξαφανίσει και λογαριασμό να μην δώσει σε κανέναν, όλα θα μπορούσαν να πάψουν να υπάρχουν, χωρίς θόρυβο ή πάταγο ή αντίσταση. Όπως γυρίζουμε το διακόπτη και σε μια στιγμή χάνεται το φως. Έτσι θα μπορούσε, αν ήθελε, να εξαφανιστούν τα πάντα, χωρίς καν να ρωτήσει κανέναν και χωρίς καν να υπάρχει χρόνος, να αναρωτηθούν οι άνθρωποι στο να πουν, «τι έγινε». Έχετε ακούσει που λένε καμιά φορά, (οι παλιοί το λέγανε), ότι «αυτός πήγε αδιάβαστος», δεν πρόλαβαν να του προσφέρουν τίποτα, έξαφνα έφυγε από την ζωή σαν την αστραπή. Παρ' όλ' αυτά να καταλάβουμε, ότι ο Θεός δεν είναι αποφασίζω και διατάσσω. Ο Άγιος Θεός, ναι, μπορεί να είναι τόσο παντοδύναμος, όμως συνάμα είναι και τόσο ευγενικός. Δεν πιέζει κανέναν με την παντοδυναμία του ούτε και με την παρουσία του. Συμπεραίνουμε λοιπόν, ότι ο Θεός είναι τόσο κοντά μας αλλά την ίδια στιγμή και τόσο αθέατος. Και ο λόγος που ενεργεί έτσι, είναι για να μη νιώσουμε κάποιο βάρος, κάποια υποχρέωση από την παρουσία του. Δεν θέλει να μας βαρύνει καθόλου, δεν θέλει να μας δημιουργήσει καμία δέσμευση, αλλά θέλει να μας αφήσει τελείως ελεύθερους να κάνουμε ό,τι θέλουμε και όχι να εξαναγκαστούμε από την μακάρια και μοναδική ομορφιά του ή από την άπειρη δύναμή του. Θα μπορούσε, αν το ήθελε, να επιβάλλει την αγάπη του. Κι όμως δεν κάνει τίποτα με φόβους, με δύναμη και με ισχύ, αλλά απλά και μόνο με τη γλυκύτητα της παρουσίας του, την οποία καμία ύπαρξη δε θα μπορούσε να αντισταθεί, εάν την γνώριζε ή εάν την αισθανόταν. Και τελευταία δεν το κάνει και από άπειρο και δυσνόητο σεβασμό στην ελευθερία του ανθρώπου. Τι κάνει ο Θεός; Πώς μάς μιλά ή μάς ελκύει; Απλώς μας βάζει κάποιες σκέψεις. Και πάλι αυτός δεν φαίνεται, με φυσική συνέπεια να λέει ο άνθρωπος, «εγώ έχω μια σκέψη, εγώ είπα αυτό, εγώ, εγώ, εγώ». Τώρα από τις πολλές σκέψεις, η αγάπη του μπορεί να επιτρέψει και καμιά σκέψη, η οποία να σε κάνει να αναρωτηθείς, από που έρχονται αυτές οι σκέψεις, και αν ψάξεις άνθρωπε, να βρεις τον Θεό, να δεις πόσο ευγενικός, πόσο καλός και πόσο δίκαιος είναι, αφού θέλει να μας κάνει σύμμορφους, κληρονόμους, συγκληρονόμους αλλά και συμμέτοχους της δικής του δόξης. Ξέρετε ο Θεός γνωρίζει, ότι ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε. Και εμείς ξέρουμε και αυτός ξέρει. Εμείς όμως, αν και ξέρουμε, αδιαφορούμε. Αυτό λυπεί τον Θεό και κάνει πίσω, ώστε να μας αφήσει χώρο. Ο Θεός ξέρει, ότι και τα λάθη σε βοηθούν να δεις την αλήθεια. Αυτός είναι ο δεύτερος τρόπος επιλογής, ο οποίος μπορεί να μας αναγεννήσει. Αυτός δουλεύει μέσα από τα λάθη, φτάνεις σε αδιέξοδο και μετά αρχίζεις να σκέφτεσαι. Καλύτερα να σε αφήσει ο Θεός να κάνεις λάθη παρά να σε προστατεύσει. Πώς θα μάθεις εξάλλου και πώς θα αποφασίσεις ποιόν δρόμο θα ακολουθήσεις άνθρωπε; Καλό ή κακό; Υπάρχουν δύο δρόμοι, ακούω και μαθαίνω ή παθαίνω και μαθαίνω. Ο Θεός δεν μπαίνει στην ελευθερία μας και δεν το κάνει ποτέ, από αγάπη και από σεβασμό στον άνθρωπο. Μας αγαπάει τόσο πολύ, μας επιθυμεί τόσο πολύ, που καίγονται τα σπλάχνα του από επιθυμία και αγάπη για μας. Γι’ αυτό αυτοπεριορίζεται, εξαφανίζεται από την αντίληψή μας και προσπαθεί με χίλιους τρόπους, με άπειρη Σοφία, με τρομερή προσοχή και ενδιαφέρον, σαν «μανιακός εραστής», να μας ελκύσει με την αγάπη του, να μας ξυπνήσει, να μας κινήσει το ενδιαφέρον, να μας κάνει να καταλάβουμε και να τον αγαπήσουμε. Μάλιστα μια φορά είδα, πώς έφερε με την αγάπη του κοντά του έναν εγωιστή. Αυτός νόμιζε, ότι είχε ιδέες καλές, όμως οι σκέψεις όπως και ο εγκέφαλος ήταν του Θεού. Αυτός ήθελε πολλά χρήματα. Έτσι διακριτικά ο Θεός του έδινε ιδέες. Αυτός τις έκανε πράξη και έρχονταν τα χρήματα. Μετά αυτός καυχιόταν. Όμως κάποια στιγμή πέρασε από ένα μέρος, που ήταν φτωχοί, πολλοί φτωχοί. Δεν είχε περάσει ποτέ, είχε συγκεκριμένο δρόμο για την δουλειά, για το σπίτι κλπ. Βλέποντας αυτή την κατάσταση κάθισε και σκέφτηκε, «πράγματι» είπε, «αν υπάρχει Θεός, εμένα με αγαπά, πόσα πολλά μου χάρισε. Αν υπάρχει, θα ψάξω να τον βρω». Και με την αγάπη αυτή του Θεού, την οποία συνέλαβε, αφού του κέντρισε το ενδιαφέρον, ο άνθρωπος έγινε ένας πολύτιμος άνθρωπος στο σχέδιο του Θεού. Ο Θεός - Πατέρας αδέλφια μου, κάθεται και ασχολείται με τον καθένα μας προσωπικά και ταυτόχρονα με όλο το σύμπαν. Ο απειροδύναμος Θεός μας και Πατέρας μας, πόσο πολύ μας αγαπά, πόσα έργα δημιούργησε για να μας τα προσφέρει απλόχερα. Και ενδιαφέρεται γι’ αυτό το απέραντο σύμπαν, το οποίο δεν μειώνεται ούτε κατ’ ελάχιστο, δεν υποτονεί ούτε κατά διάνοια, η αγάπη και το ενδιαφέρον που έχει, το συντηρεί, το προσέχει. Και ο λόγος, διότι όλο αυτό είναι το δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Όλα τα έκανε για μας αλλά και για τον καθένα μας προσωπικά.
Ο Χριστός ήταν ωραίος και στο σώμα και στην ψυχή. Όταν κάποιος θεραπεύει το πνεύμα του θα θεραπεύσει και το σώμα του αργά ή γρήγορα. Γένοιτο Αμήν. Το μεγαλύτερο αξίωμα είναι να υπηρετείς τους άλλους << ου γαρ ήλθον διακονηθήναι αλλά διακονήσαι και δούναι την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών>>. Άμα βλέπεις τους ανθρώπους βλέπεις λάθη και έρχεται η πτώση. Άμα βλέπεις τον Θεό βλέπεις την τελειότητα και δεν παθαίνεις πτώση, άρα να βλέπουμε τον Θεό.
Αδέλφια μου, ας αποκτήσουμε την σοφία του Θεού η οποία δύναται να συμπιέζει και να μεταβάλλει πληθώρα γνώσεων που χρειάζεται ο κόσμος για να συντονιστεί σήμερα σε μερικές λέξεις για μας: Αγάπη στον Θεό και στον αδελφό.
Ο Θεός όταν μας καλεί μας δίνει χρόνο και χρόνια για να αλλάξουμε. Εμείς γιατί θέλουμε οι άλλοι να αλλάξουν αμέσως απέναντί μας; Η αγάπη - ο Θεός μας αλλάζει με αγάπη, το ίδιο να κάνουμε κι εμείς. Αμήν.
Συγγνώμη σημαίνει έχω την ίδια γνώμη με κάποιον άλλον. Μπορεί πολλές φορές η γλώσσα μας να λέει την λέξη συγγνώμη αλλά η καρδιά μας να μην συγχωρεί γιατί Συγχωρώ σημαίνει χωράω μαζί με κάποιον άλλον κάπου.