Θεός και ανυπαρξία, είναι όρος αντιφατικός. Το θεμελιώδες γνώρισμά του, είναι ότι κάποτε ήτο μόνος του και δεν υπήρχε τίποτα άλλο εκτός από αυτόν, και τίποτε άλλο δεν είχε συνείδηση της παρουσίας του, «το ουδέν ην πλήν αυτού ην». Δεν είναι λοιπόν δυνατόν να σκεφτούμε τον Θεό αλλιώς, παρά μόνο ως μια προσωπικότητα, η οποία υπέρκειται κάθε άλλης και δίνει σε όλες τις άλλες νόημα και σκοπό ύπαρξης, είναι η πηγή της κίνησης, της δυνάμεως και της ζωής. Ο Θεός είναι άπειρος και αόριστος στην υπερβατικότητά του. Επιπλέον, είναι συγκεκριμένη και καθορισμένη η ύπαρξή του, η οποία δεν διαχέεται στο αχανές, γι’ αυτό τον χαρακτηρίζουμε ως προσωπικότητα. Το ιδίωμα της απειρίας και του απεριορίστου, έχει την έννοια της απόλυτης διακρίσεώς του από την κτίση, χωρίς αυτό να θίγει την πραγματικότητα της προσωπικής υπάρξεως και αυτοσυνείδησής του. Είναι επίσης ο Θεός - Πατέρας ακατάληπτος στην υπερβατικότητά του. Οι προφήτες Ησαΐας και Δανιήλ αναφέρουν τον τρόπο που ο Θεός θα φέρει την βασιλεία του στα δημιουργήματά του. Αναφέρουν λοιπόν, ότι ο Θεός έχει ένα σχέδιο και αυτό ξεκινά ως εξής: «Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης. Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος, επί τον θρόνον του Δαβίδ, και επί την βασιλείαν αυτού, διά να διατάξη αυτήν, και να στερεώση αυτήν, εν κρίσει και δικαιοσύνη, από του νυν και έως αιώνος. Ο ζήλος του Κυρίου των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο. Και εις αυτόν εδόθη η εξουσία, και η δόξα, και η βασιλεία, διά να λατρεύωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη, και αι γλώσσαι. Η εξουσία αυτού είναι εξουσία αιώνιος, ήτις δεν θέλει παρέλθει, και η βασιλεία αυτού, ήτις δεν θέλει φθαρή. Διά αυτού οι άγιοι του Υψίστου θέλουσι παραλάβει την βασιλείαν, και θέλουσιν έχει το βασίλειον εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα του αιώνος». Αυτός, στον οποίο ο Πατέρας εξασφαλίζει την βασιλεία του και δημιουργεί αυτήν, είναι ο Κύριός μας, ο Υιός και Λόγος του Θεού του ζώντος. Όταν ήρθε αυτός ο Υιός, φώναζε παντού και καλούσε τους ανθρώπους σε μετάνοια λέγοντας, «μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.» (Ματθ. 4:17), «Καὶ περιῆγεν ὅλην τὴν Γαλιλαίαν ὁ Ἰησοῦς διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.» (Ματθ. 4:23). Μόνο λοιπόν το Ευαγγέλιο της βασιλείας έχει την δύναμη να ιδρύσει την βασιλεία του Θεού και ο λόγος, διότι παροτρύνει τον άνθρωπο: Πρώτον, στο να γνωρίσει τον εαυτό του και δεύτερον, στο να αποτινάξει την αμαρτία (μικρές και μεγάλες αλώπεκες), αφού η αμαρτία είναι αυτή που καθιστά την πνευματική ανωμαλία και προκαλεί τον φυσικό θάνατο. Όταν φύγει η αμαρτία, ιδρύεται η βασιλεία μέσα στον άνθρωπο του Θεού. Βάσει του Λόγου του Θεού, τα οψώνια της αμαρτίας είναι θάνατος. Όταν καταργηθεί η αμαρτία, αμέσως καταργείται και ο θάνατος, έρχεται ο Χριστός. Αυτήν τη δύναμη χρειάζεται από εμάς ο Πατέρας-Θεός, για να μας οδηγήσει στην αναγέννηση, ώστε να ιδρυθεί η βασιλεία του Θεού. Ο τρόπος για να το πετύχουμε, είναι η ειλικρινής μετάνοια και η απόφαση να πετύχουμε τους υπερβατικούς στόχους που ο Θεός ενέπνευσε μέσα μας. Μάλιστα ο Κύριος έδινε θάρρος σε όλους, ανεξαρτήτως πνευματικού επιπέδου, λέγοντας, «μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.» (Ματθ. 5:3), «μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.» (Ματθ. 5:10). Μάλιστα όσοι έτρεφαν αντιπάθεια, τούς καθιστούσε την προσοχή λέγοντας, «ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι ἐὰν μὴ περισσεύσῃ ἡ δικαιοσύνη ὑμῶν πλεῖον τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.» (Ματθ. 5:19-20). Και προσευχόμενος ακόμα ο Κύριος έλεγε, «ελθέτω η βασιλεία σου Πατέρα γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης». Ο τρόπος για να την φέρουμε κοντά μας είναι, «μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἢ τί πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεθα; πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν. Μὴ οὖν μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον· ἡ γὰρ αὔριον μεριμνήσει τὰ ἑαυτῆς· ἀρκετὸν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς. (Ματθ. 6:31-34), «Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.» (Ματθ. 7:21). Πολλές φορές ακούμε στην εκκλησία μας, στην λειτουργία της Κυριακής «κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς», και μετά θα έρθει η βασιλεία του, η οποία δεν θα έχει τέλος. Η κρίση του Θεού ξεκίνησε με τους ζώντες, θα φτάσουμε και στους νεκρούς η οποία κρίση θα λάβει χώρα μετά την ανάσταση πρώτα θα κριθούν οι εν Κυρίω κοιμηθέντες, οι οποίοι κρίθηκαν αφού σε όλον τον επί γης βίο τους αγάπησαν τον Θεό και αγάπησαν και τους ανθρώπους, στο τέλος οι κοιμηθέντες οι οποίοι θα κριθούν με τον νόμο. Σήμερα η κρίση αυτή ξεκίνησε. Όταν η κρίση των αγίων λάβει χώρα, τότε «Καὶ ὁ ἕβδομος ἄγγελος ἐσάλπισε· καὶ ἐγένοντο φωναὶ μεγάλαι ἐν τῷ οὐρανῷ λέγουσαι· ἐγένετο ἡ βασιλεία τοῦ κόσμου τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ, καὶ βασιλεύσει εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. καὶ οἱ εἴκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι οἱ ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ, οἳ κάθηνται ἐπὶ τοὺς θρόνους αὐτῶν, ἔπεσαν ἐπὶ τὰ πρόσωπα αὐτῶν καὶ προσεκύνησαν τῷ Θεῷ λέγοντες· εὐχαριστοῦμέν σοι, Κύριε ὁ Θεὸς ὁ παντοκράτωρ, ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος, ὅτι εἴληφας τὴν δύναμίν σου τὴν μεγάλην καὶ ἐβασίλευσας, καὶ τὰ ἔθνη ὠργίσθησαν, καὶ ἦλθεν ἡ ὀργή σου καὶ ὁ καιρὸς τῶν ἐθνῶν κριθῆναι καὶ δοῦναι τὸν μισθὸν τοῖς δούλοις σου τοῖς προφήταις καὶ τοῖς ἁγίοις τοῖς φοβουμένοις τὸ ὄνομά σου, τοῖς μικροῖς καὶ τοῖς μεγάλοις, καὶ διαφθεῖραι τοὺς διαφθείροντας τὴν γῆν. Καὶ ἠνοίγη ὁ ναὸς τοῦ Θεοῦ ὁ ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ὤφθη ἡ κιβωτὸς τῆς διαθήκης Κυρίου ἐν τῷ ναῷ αὐτοῦ, καὶ ἐγένοντο ἀστραπαὶ καὶ φωναὶ καὶ βρονταὶ καὶ σεισμὸς καὶ χάλαζα μεγάλη.» (Αποκ. 11:15-19). Ποιος είναι αυτός; Απλά ο εωσφορικός εγωισμός, που σήμερα μας κάνει όλους να κρίνουμε, αλλά και να πολεμάμε ο ένας τον άλλον. Όλος ο κτιστός κόσμος, έγινε, ώστε ο Θεός μια μέρα να βασιλέψει με τους λελυτρωμένους του. Αυτό όμως θα γίνει, όταν οι άνθρωποι διαπαιδαγωγηθούν και φτάσουν στο σημείο να πληρούν τις προϋποθέσεις εκείνες, που θα τους κάνουν να εννοούν και να νομοθετούν τον εαυτό τους σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Η βασιλεία λοιπόν του Θεού δεν είναι εν λόγω αλλ’ εν δυνάμει. Η δύναμη παρέχεται διά Πνεύματος Αγίου στον μετανοούντα άνθρωπο. Η μετάνοια αναπτύσσει την αναγέννηση. Η αναγέννηση δημιουργεί την Σοφία του Θεού μέσα μας η οποία μας καθιστά, όταν εφαρμόζεται, υιούς και θυγατέρες του Θεού. Για το έργο της αναγέννησης και της ίδρυσης της βασιλείας του Θεού στη Γη, θα πρέπει να ενεργήσει ο Θεός διά του Παρακλήτου, ώστε με την διδασκαλία του να διαφωτίσει τον λαό του Θεού, κατόπιν θα πρέπει να γνωρίσουν τα παιδιά του Θεού τις προδιαγραφές εκείνες που χρειάζονται για να ιδρυθεί. Γένοιτο Γενοιτο Αμήν.