Δημιουργία
Η δημιουργία να γνωρίζουμε, είναι το
δεύτερο Ευαγγέλιο του Θεού στον κόσμο, άγραφο Ευαγγέλιο, αλλά σε ποιον κόσμο;
Σε αυτόν που έρευνα. Όλοι οι ερευνητές, αν έχουν καλή πρόθεση και δεν είναι
τυφλωμένοι από την παχυλότητα του υλιστικού στοιχείου, πνευματικοί ή μη, θα
μπορέσουν να βρουν τον Θεό, να ξέρουμε, ότι όλοι όσοι ερευνούν, αν έχουν καλή
πρόθεση στο τέλος συναντούν τον Θεό. Ο απόστολος Παύλος τονίζει, «πιστεῦσαι γὰρ δεῖ τὸν προσερχόμενον τῷ Θεῷ
ὅτι ἔσ
τι καὶ τοῖς ἐκζητοῦσιν αὐτὸν μισθαποδότης γίνεται.» (Εβρ. 11:6). Δηλαδή,
εκείνος που πλησιάζει τον Θεό για να τον λατρεύσει, θα πρέπει προηγουμένως να
πιστέψει, ότι υπάρχει Θεός και ότι θα αποδώσει στον καθένα κατά τα έργα του.
Πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον των έργων του Θεού, θα παρουσίαζε η μελέτη του
κυττάρου, που είναι η μικρότερη μονάδα ζωής με την εξαιρετικά πολύπλοκη
κατασκευή του, το πλήθος των οργανιδίων που βρίσκονται σ' αυτό, και ιδιαιτέρως
το DNA, πάνω στο οποίο βρίσκονται κωδικοποιημένες όλες οι ιδιότητες και τα
χαρακτηριστικά του οργανισμού. Θαυμασμό προκαλεί και ο κόσμος των φυτών, των
ψαριών, των πουλιών και των ζώων. Για ένα έντομο, τη μέλισσα, έχουν γραφεί
τόμοι ολόκληροι βιβλίων. Εκεί όμως που μένει κανείς κατάπληκτος και ο θαυμασμός
φτάνει στο αποκορύφωμα, είναι το ανθρώπινο σώμα, το τέλειο αυτό καλλιτέχνημα,
που αποτελεί την κορωνίδα της δημιουργίας. Τι να πει κανείς για την καρδιά, που
σαν μια αντλία δουλεύει ασταμάτητα στέλνοντας το αίμα σ' όλο το σώμα;
Τι να πει κανείς για το πεπτικό σύστημα, με το οποίο οι τροφές διαλύονται και στη συνέχεια ξανασυναρμολογούνται από τον οργανισμό για να γίνουν κόκκαλα, κρέας, νεύρα, λίπος κλπ.; Τι να πει κανείς για το αίμα, που μεταφέρει τις θρεπτικές ουσίες και το οξυγόνο στα 100 τρισεκατομμύρια κύτταρα του σώματός μας, ώστε όλα ανεξαιρέτως να τραφούν και να παράγουν την ενέργεια που τους χρειάζεται; Τι να πει κανείς για το μάτι, που είναι μια τέλεια φωτογραφική μηχανή; Ή για το αυτί, που σαν ραντάρ συλλαμβάνει και επεξεργάζεται τους ήχους; Τέλος, τι να πει κανείς για τον εγκέφαλο του ανθρώπου, που θεωρείται το τελειότερο δημιούργημα σ' όλο το σύμπαν; Η πολυπλοκότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου, φανερώνει ότι πίσω από αυτό υπάρχει μια ανώτερη νοημοσύνη. Το ανθρώπινο μυαλό, είναι η μόνη σκεπτόμενη ύλη μέσα στην δημιουργία, το οποίο έχει την ικανότητα να εξελίσσεται και να φτάνει τον άνθρωπο στο σημείο να ενώνεται με τον Θεό και στην συνέχεια να μετέχει στην ζωή, στην άφθαρτη ζωή. Ταυτόχρονα το μυαλό μας, επεξεργάζεται ένα τεράστιο αριθμό πληροφοριών. Το μυαλό μας επεξεργάζεται όλα τα χρώματα και τα αντικείμενα που βλέπουμε, την θερμοκρασία γύρω σου, την πίεση που βάζουν τα πόδια σου στο πάτωμα, τους ήχους τριγύρω σου, την ξηρότητα του στόματός σου, ακόμη και την αφή στο πληκτρολόγιό σου. Το μυαλό σου κρατάει και επεξεργάζεται όλα τα συναισθήματα σου, τις σκέψεις και τις αναμνήσεις σου. Ταυτόχρονα κρατάει στη μνήμη σου τις διάφορες λειτουργίες του σώματός σου, όπως την αναπνοή σου, την κίνηση των ματιών σου, την πείνα και την κινητικότητα των μυών στα χέρια σου. Το ανθρώπινο μυαλό, επεξεργάζεται περισσότερες από ένα εκατομμύριο πληροφορίες το δευτερόλεπτο. Ζυγίζει τη σημαντικότητα αυτών των δεδομένων, φιλτράροντας τα λιγότερο σημαντικά. Αυτή η λειτουργία του φιλτραρίσματος, σου επιτρέπει να εστιάσεις και να λειτουργήσεις αποτελεσματικά στο περιβάλλον σου. Ο εγκέφαλος διαχειρίζεται περισσότερο από ένα εκατομμύριο πληροφορίες το δευτερόλεπτο, ενώ ταυτόχρονα αξιολογεί την σημασία τους και σου επιτρέπει να δράσεις πάνω στις πιο σημαντικές πληροφορίες. Μήπως αυτό έγινε κατά τύχη; Μήπως ήταν αποτέλεσμα κάποιων βιολογικών αιτιών, που διαμόρφωσαν τόσο τέλεια τους ιστούς, την κυκλοφορία του αίματος, του νευρικού συστήματος; Το μυαλό λειτουργεί διαφορετικά απ’ όλα τα άλλα όργανα. Υπάρχει νοημοσύνη σ’ αυτό, ικανότητα να δικαιολογεί, να παράγει συναισθήματα, να ονειρεύεται, να προγραμματίζει, να ενεργεί και να σχετίζεται με άλλους ανθρώπους. Πώς μπορεί κανείς να εξηγήσει τη λειτουργία του ανθρώπινου μυαλού; Για όλα αυτά, ο κάθε καλοπροαίρετος ερευνητής αναφωνεί με δέος, «Μέγας εἶ, Κύριε, καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου, καὶ οὐδεὶς λόγος ἐξαρκέσει πρὸς ὕμνον τῶν θαυμασίων σου!» (Μέγας Αγιασμός Ποίημα Σωφρονίου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων, ἐκ γ’). Τι τα ενεργοποιεί όλα αυτά; Απλά η αγάπη.
Ο Χριστός είπε, «διὰ τοῦτο ὁ πατήρ με ἀγαπᾷ, ὅτι ἐγὼ τίθημι τὴν ψυχήν μου, ἵνα πάλιν λάβω αὐτήν.» (Ιω. 10:17). Εδώ είναι η πραγματική χαρά, η πραγματική ηδονή και αυτό, διότι γίνονται οι άλλοι ευτυχισμένοι διαμέσου εμάς. Δεν υπάρχει χαρά, δεν υπάρχει ηδονή με το να ενεργούμε με το εγώ μας. Αυτοχαρά, αυτοηδονή, αυτοεκτίμηση δεν υπάρχει. Αν θέλουμε να ζήσουμε, να ξεκινήσουμε να δίνουμε χαρά στους συνανθρώπους μας. Όταν γίνουμε αιτία, να γίνουν χαρούμενοι οι συνάνθρωποί μας, τότε θα νιώσουμε την πραγματική χαρά η οποία θα κάνει την μελατονίνη να ενεργοποιηθεί και να αναπαράγει καινούργια ζωή. Η αγάπη στον Θεό και η χαρά δημιουργούν την βάση της ζωής. Ο Μωϋσής, ο Ηλίας, ο Ενώχ, ο Κύριος είχαν αυτή την αγάπη για τον Θεό και για τον συνάνθρωπο, ο οποίος Θεός τούς εξασφάλισε με την παρουσία του την ανεκλάλητη χαρά η οποία τους πέρασε στον χώρο της αφθαρσίας. Άρα η παρουσία του Θεού στην καθημερινότητά μας, θα μας κάνει αυτάγαθους, θα μας κάνει άφθαρτους. Οι ώριμοι άνθρωποι, είναι αυτοί που μπορούν αυτά που σπουδάζουν να τα εφαρμόσουν. Ενώ ανώριμοι είναι αυτοί, που σπουδάζουν αλλά δεν μπορούν να εφαρμόσουν. Ο ώριμος μετατρέπει αυτά που μαθαίνει σε έργα. Τι σημαίνει απόφαση, σκοπός, υπέρβαση. Πρώτον, χρειαζόμαστε σοβαρό επιχείρημα για να ζήσουμε, χρειαζόμαστε ισχυρή απόφαση πάνω στο θέμα, θέλω να ζήσω και ο τρόπος; Όχι μόνο λόγια ή φιλοσοφικές συζητήσεις αλλά έμπρακτη ζώσα πίστη, η οποία αυξάνει από την ισχυρή απόφαση να πετύχουμε την ζωή. Διότι όταν η απόφαση ό,τι θέλω να ζήσω, είναι ισχυρή, τότε γινόμαστε δυνατοί και οι πληροφορίες που δίνουμε στον στρατό που υπάρχει μέσα μας τον καθιστούν ακοίμητο φρουρό, παρέχοντας στο σώμα την λειτουργία του μηχανισμού, ο οποίος υπάρχει μέσα μας και μας καθιστά άφθαρτους. Τι σημαίνει απόφαση να ζήσω, διότι έχω σκοπό, έργο να εκπληρώσω; Θα φέρω ένα παράδειγμα. Στην Αυστραλία υπάρχει ένα φίδι που ονομάζεται Κροταλίας, το οποίο τρέφεται από κάποια σκιουράκια που ζουν κάτω από την επιφάνεια της γης, μέσα στο χώμα όπου φτιάχνουν φωλιές. Το φίδι αυτό, κρύβεται μέσα στο χώμα και όταν το σκιουράκι βγαίνει, του επιτίθεται και με ένα τσίμπημα το σκοτώνει. Οι επιστήμονες, καθώς παρακολουθούσαν επί μήνες την ζωή του Κροταλία και του σκίουρου, με μεγάλη έκπληξη είδαν ένα πρωί, όταν βγήκε το σκιουράκι από την φωλιά, πως όχι μόνο δεν φοβήθηκε τον Κροταλία αλλά καθόταν και δεχόταν τα τσιμπήματά του χωρίς να πεθαίνει. Αναρωτήθηκαν τι συμβαίνει. Έτσι πλησίασαν την φωλιά και με μεγάλη έκπληξη, είδαν ότι το σκιουράκι αυτό ήταν θηλυκό, και ότι εκείνο το βράδυ είχε γεννήσει. Ο σκοπός, ο στόχος να ζήσει, για να μεγαλώσει τα παιδιά του, του δημιούργησαν μία πρωτεΐνη η οποία ήταν αντίσωμα στο δηλητήριο του Κροταλία. Αυτό σημαίνει πίστη να ζήσω, διότι έχω δουλειά να κάνω. Έτσι και εμείς, αν πιστέψουμε ό,τι πρέπει να ζήσουμε, διότι αυτό θέλει ο Θεός, τότε θα παράγουμε τις πρωτεΐνες που θα μας παρέχουν την άφθαρτη ζωή. Ακόμη για να ζήσουμε, χρειαζόμαστε ειλικρινή αγάπη στον Πατέρα μας, στον Θεό μας αλλά και στον αδελφό μας η οποία δεν θα μεταβάλλεται κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Πάμε στο δεύτερο Ευαγγέλιο. Ας δούμε τώρα αυτό το άγραφο δεύτερο Ευαγγέλιο του Θεού που χάρισε στους νοήμονες ανθρώπους. Απόφαση χρειάζεται και συνεχή στόχευση στον Πατέρα – Θεό. Θα χρειάζονταν τόμοι χιλιάδων σελίδων για να περιγράψουν τα θαύματα της φύσεως. Όλα μαρτυρούν την ύπαρξη του Θεού - Δημιουργού. Μέσα απ’ αυτά φαίνεται η παντοδυναμία, η πανσοφία αλλά και η αγαθότητα του Θεού. Ο φυσικός κόσμος, όπως λέει ο Μέγας Βασίλειος αποτελεί «διδασκαλείον και παιδευτήριον θεογνωσίας των ανθρωπίνων ψυχών, διά των δρωμένων και αισθητών χειραγωγίαν τω νω παρεχόμενος, προς την θεωρίαν των αοράτων». Δηλαδή, ο φυσικός κόσμος, εκτός από κατοικία του ανθρώπου, είναι και σχολείο για να γνωρίσει τον Θεό. Και μέσα από αυτά που βλέπουμε και αντιλαμβανόμαστε, να οδηγείται ο νους μας στη θεωρία των αοράτων. Είναι ένα βιβλίο του Θεού, ένα άλλο Ευαγγέλιο, γραμμένο σε γλώσσα που όλοι οι άνθρωποι μπορούν να την διαβάσουν, ακόμα και οι αγράμματοι, και μέσα απ’ αυτό να εννοήσουν, όχι βέβαια την ουσία του, αλλά τα ιδιώματά του. «Ουκ εκ της ουσίας αυτού τον Θεόν γνωρίζομεν», παρατηρεί ο Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής, «αλλ' εκ της μεγαλουργίας αυτού και προνοίας των όντων. Διά τούτων γαρ, ως δι' εσόπτρων, την άπειρον αγαθότη τα και σοφίαν και δύναμιν κατανοούμεν». Δεν γνωρίζουμε λέει, τον Θεό από την ουσία του, αλλά από τα μεγαλειώδη έργα του και την πρόνοια που δείχνει στα δημιουργήματά του. Μέσα απ’ αυτά, σαν από καθρέφτη, κατανοούμε την άπειρη αγαθότητα και σοφία και δύναμή του. Θα κλείσουμε αυτή την έρευνά μας για την δημιουργία με τα λόγια ενός μεγάλου και σεμνού επιστήμονα, του κορυφαίου αστρονόμου όλων των αιώνων, του Κέπλερ. Αυτού που ανακάλυψε τους τρεις υπέροχους νόμους της κινήσεως των πλανητών. Εκστατικός, μπροστά στο θείο μεγαλείο που αντίκρυσε στον έναστρο ουρανό, αφήνει την ψυχή του ελεύθερη να πετάξει στους υπερουράνιους θόλους. Λέει λοιπόν σε κάποια μελέτη του, «Πριν απομακρυνθώ από το τραπέζι των επιστημονικών μου ερευνών, θέλω να σηκώσω τα μάτια μου και τα χέρια μου στον ουρανό και ν' αφήσω την ταπεινή μου προσευχή θερμή, να υψωθεί προς αυτόν που δημιούργησε το φως. Κύριε και δημιουργέ μου, θερμά σ' ευχαριστώ, που με τα δημιουργήματά σου, μου έδωσες τόση χαρά. Σ' ευχαριστώ, που με τα έργα των χειρών σου, μου χάρισες αληθινή απόλαυση. Όσο μπόρεσα με το μικρό μου μυαλό ν' αντιληφθώ το άπειρο μεγαλείο σου, φανέρωσα στους ανθρώπους το ασύλληπτο κάλλος της δημιουργίας σου. Κύριε, συγχώρεσέ με, αν είπα κάτι ανάξιο της μεγαλοσύνης σου, ή κάτι που δεν αποδίδει ολόκληρο τον απέραντο σεβασμό που οφείλουμε στο άγιο Όνομά Σου... Ουρανέ, Γη, Ήλιε, Σελήνη, Άστρα, δοξολογείστε τον. Και συ, ψυχή μου, ψάλλε στον Κύριο και Δημιουργό σου ακατάπαυστο αίνο μέχρι την τελευταία σου πνοή! Τιμή και δόξα ανήκει σ' Αυτόν εις τους αιώνας. Αμήν».