Η απειροπολυδοτικότητα του Πατέρα - Θεού δημιουργεί νέα δομή πνευματικής εξέλιξης σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η απειροπολυδοτικότητα, είναι μία λέξη που έχει πολλές πλευρές, έχει τρεις έννοιες, τρεις διαστάσεις, τρεις υποστάσεις. Άπειρο, πολύ, δοτικότητα. Και οι τρεις λέξεις, όταν ενώνονται, μυρίζουν πολύ Θεό και θα τις δούμε παρακάτω στην ομιλία μας.
Ο άνθρωπος του Θεού, αφού σπουδάσει, επιλέγει στην συνέχεια, έχοντας επίγνωση πάνω στο καλό και στο κακό, συνειδητά να υπηρετεί το καλό, και αυτό είναι αρκετό. Φυσική συνέπεια, να γίνεται συνειδητά ο άνθρωπος, θεός, πρόσωπο του Θεού, μέρος του Θεού. Μια μέρα που ήμουν στο κτήμα, σκεφτόμουν το δώρο που ο Θεός έκανε στον άνθρωπο, να τον κάνει δηλαδή κληρονόμο Θεού, συγκληρονόμο Χριστού και συμμέτοχο της δόξης αυτουνού του Θεού. Μεγάλες λέξεις, με μεγάλο νόημα. Εκεί λοιπόν που σκεφτόμουν, τι θέλει ο Θεός να δώσει στον άνθρωπο, ακούω μέσα μου την φωνή του Θεού, «με αυτό καταλαβαίνεις Θωμά, ότι στην συνέχεια -και εδώ έγκειται το μεγαλείο του Θεού-, η τριαδικότητα του Θεού να γίνεται με το κληρονόμοι Θεού, συγκληρονόμοι Χριστού και συμμέτοχοι της δόξης αυτουνού του Θεού. Η θεότητα από τριαδικότητα, γίνεται απειροπολυδοτικότητα, δηλαδή τρεις λέξεις ενωμένες σε μία. Η πρώτη λέξη, το άπειρο, αναφέρεται στο ότι ο Θεός δεν έχει αρχή και τέλος. Τώρα όμως, και ο άνθρωπος του Θεού δεν έχει τέλος. Ακόμα δεν έχει τέλος η Δημιουργία, τα έργα του Θεού, η Σοφία του Θεού. Με αυτόν τον τρόπο, φτάνουμε στο σημείο να γνωρίσουμε την μεγάλη δόξα του Θεού, αλλά και το ότι με την μεγάλη αγάπη του, μάς εξασφάλισε αυτήν την δόξα ολοκληρωμένη. Με αυτόν τον τρόπο, ξεδιπλώνεται το μυστήριο που είναι γεγραμμένο «θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ ῾Υψίστου πάντες·» (Ψαλμ. 81:6), καθώς και «ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν.» (Α Κορ. 2:9). Η δεύτερη λέξη που βγαίνει μέσα από την απειροπολυδοτικότητα, είναι το πολύ. Αυτό σημαίνει, πολλές διαστάσεις του Θεού. Δηλαδή ο Θεός εμφανίζεται σε πολλά πρόσωπα ανθρώπων, τα οποία ακολούθησαν το αρνίον, τον Χριστό και κατάφεραν με την μετάνοια και την αναγέννηση να γίνουν θεοί, είναι γραφικό «θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ ῾Υψίστου πάντες·» (Ψαλμ. 81:6). Ο Θεός στο τέλος, θα αποτελείται από πολλά πρόσωπα. Αυτά τα πρόσωπα θα έχουν ξεχωριστή προσωπικότητα αλλά και ταυτότητα, αφού ο Θεός θα μοιράσει την σοφία του σε δις εκατομμύρια ανθρώπους. Από εδώ ξεκινά η μακαριότητα. Συντελείται η παρουσία του Θεού, αλλά και όλων των προσώπων της θεότητας, αφού τα πρόσωπα θα έχουν ταυτότητα αλλά και προσωπικότητα, με φυσική συνέπεια να γίνονται όλοι συμμέτοχοι στην θεότητα. Όμως με δική τους ταυτότητα. Με την απειροπολυδοτικότητα, ο Θεός παίρνει πολλά πρόσωπα. Ο Τριαδικός Θεός, γίνεται απειροπολυδοτικότητα αλλά και απειροπολυυποστατικοδοτικότητα. Σιδηρόδρομος οι λέξεις του Θεού. Τι θέλω να πω. Να τα δούμε λίγο αυτά. Ο πρώτος Θεός και άνθρωπος, είναι ο Ιησούς. Όλοι εμείς είμαστε άνθρωποι, και θα γίνουμε θεοί. Ο Θεός γεννάται εν ανθρώποις και ο άνθρωπος αναγεννιέται από τον Θεό. Αυτός λοιπόν που μέχρι σήμερα μετέχει στην θεότητα ως άνθρωπος και θεός, θα είναι ο Χριστός μας, ο μεγάλος μας αδελφός αλλά και φίλος μας. Με πρώτον λοιπόν τον Χριστό και στη συνέχεια δις εκατομμύρια άλλους αναγεννημένους θεούς δια Πνεύματος Αγίου. Τα πρόσωπα αυτά σε αριθμό θα έχουν πάντα αρχή αλλά και ένα τέλος. Και πάλι δεν το δογματίζω αυτό, αλλά πιστεύω ότι θα υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός ανθρώπων που θα μετατρέψουν την τριαδικότητα στην βασιλεία του Θεού σε απειροπολυδοτικότητα. Σίγουρα δισεκατομμύρια θα είναι οι άνθρωποι, οι άγιοι του Θεού. Το ότι βάζω κάποιο συγκεκριμένο αριθμό ανθρώπων ότι θα είναι στην βασιλεία του Θεού, είναι διότι στην βασιλεία του Θεού, δεν αναπαράγονται οι άνθρωποι, αλλά θα είναι ως άγγελοι στον ουρανό. Δηλαδή οι άνθρωποι δεν θα τεκνοποιούν. Ίσως όμως να γεννιούνται με άλλο τρόπο, όπως π.χ. ο Αδάμ. Με όλα αυτά που μου έχει διδάξει ο Θεός, αφού γνώρισα ένα μέρος του Θεού, κατάλαβα ότι ποτέ δεν μπορείς να δογματίσεις τον Θεό. Ο Θεός είναι άπειρος σε σοφία, σε δύναμη, σε αγάπη, σε όλα. Ειδικά ο νους του ανθρώπου, αν σκεφτεί τις δυνατότητες του Πατέρα - Θεού, δεν τις χωρά ο νους. Εδώ όταν ήρθε στο Θαβώρ, άστραψαν όλα, πράγμα που συμβολίζει την καθαρότητα και την αγιότητα. Οι μαθητές δεν το άντεξαν. Ο Μωυσής το ίδιο, ο Ελισαίος που ήταν μπροστά στην αρπαγή του Ηλία, και μόνο που την είδε, πήρε τόση δύναμη, που έλεγε κάτι και γινόταν. Καταλήγουμε στο ότι, δεν ξέρω ακριβώς τον αριθμό των ανθρώπων, και ο λόγος, διότι είναι εκατομμύρια μέχρι σήμερα. Ξέρω όμως, ότι θα γίνουν δισεκατομμύρια ή τρισεκατομμύρια. Πάντως, αν παρατηρήσω την Δημιουργία, η οποία έχει τρισεκατομμύρια γαλαξίες, με μεγαλύτερους και με μικρότερους, αφήνεται να εννοηθεί, ότι θα είναι δις και οι άνθρωποι του Θεού που θα κατοικήσουν σε όλη την Δημιουργία. Εξάλλου γι’ αυτό φτιάχτηκε, για να κατοικηθεί. Για να φανταστούμε λίγο αδέλφια μου, τα μπαλκόνια του Θεού, τις βεράντες του Θεού, τι θέα θα έχουν μέσα σε αυτό το τρισμέγιστο σύμπαν; Τα μπάρμπεκιου του Θεού, τις πισίνες του Θεού, τους δρόμους του Θεού μέσα στο σύμπαν, στην κτίση; Για να φανταστούμε από πού θα περνάμε, για να πάμε στα αξιοθέατα του Θεού, στα μεγαλεία του Θεού; Αν και πιστεύω, ότι οι άνθρωποι του Θεού υπάρχουν σήμερα σε όλη την κτίση και συνεχίζουν να αυξάνουν. Απλώς μια μέρα, θα γνωρίσουμε τα μυστικά του Θεού και της Δημιουργίας, τα οποία θα είναι επληκτικά, θαυμαστά, συναρπαστικά. Τέλος δεν θα έχουν οι εκπλήξεις του Πατέρα μας για τον άνθρωπο. Αξίωσέ μας Κύριε, να φτάσουμε την ημέρα την δική σου, στην βασιλεία του Θεού. Θα εμφανίζονται πολλές μορφές ανθρώπων λογικών, αλλά και πολλές μορφές άλλων όντων, με ευχάριστες διασκεδαστικές μορφές, και δυνατότητες. Όμως δεν θα ξεπερνούν τους αγγέλους και τους ανθρώπους που έφτασαν στο κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν. Εντάξει, ψιλά γράμματα όλα αυτά, αλλά όμως αληθινά. Αυτό που λέω, είναι γραφικό, υπάρχει σε ένα σημείο στο Λόγο του Θεού. Πριν ο Κύριος αναληφθεί στον ουρανό, τότε είπε στους μαθητές του, «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη,» (Ματθ. 28:19). Πρώτα στα έθνη, και συνεχίζει «καὶ κηρυχθήσεται τοῦτο τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ εἰς μαρτύριον πᾶσι τοῖς ἔθνεσι, καὶ τότε ἥξει τὸ τέλος.» (Ματθ. 24:14). Δεν μιλάει μόνο για την γη αλλά για όλη την κτίση. Άρα, με αυτά που μαθαίνουμε στην Φωνή Θεού Αφθαρσία δια Πνεύματος Αγίου, φανερώνεται, ότι είμαστε στην αρχή της Δημιουργίας. Η πνευματική εξέλιξη στο μέλλον θα είναι εκπληκτική, θαυμαστή, θεϊκή. Μακάρι να μας αξιώσει ο Θεός – Πατέρας, να φτάσουμε την ημέρα του Κυρίου ζώντες, ώστε να απολαμβάνουμε τον Θεό αιώνια. Αυτά όλα θα συμβούν. Μαζί με όλα αυτά, θα λάβει χώρα και η ανάσταση των εν Κυρίω κοιμηθέντων, και θα αφορούν όλα αυτά όλη την Δημιουργία, όλη την κτίση η οποία θα κατοικηθεί από άκρη σε άκρη. Αν και δεν θα έχει άκρη, αρχή και τέλος, απλώς υπάρχει χώρος που είναι κτιστός. Εντός του χώρου θα είναι εμφανές το υλικό στοιχείο. Εκτός του χώρου, θα είναι εμφανές το σκότος. Τελευταία στην λέξη απειροπολυδοτικότητα, υπάρχει η λέξη δοτικότητα. Στην λέξη που είπε ο Νίκος, προστίθεται και η λέξη υπόσταση, που σημαίνει προσωπικότητα ξεχωριστή αλλά με κοινά σημεία όλους τους καρπούς, τα σημεία, τις ιδιότητες του Θεού. Στην λέξη δοτικότητα, μπαίνει η αγάπη, ο Θεός αγάπη ἐστί. Αυτό σημαίνει, ότι τα πάντα δίνονται από τον Θεό στον θεό - άνθρωπο και πάλι στον Θεό. Ό,τι γίνεται σήμερα με την τριαδικότητα, θα γίνει απειροπολυδοτικότητα. Σήμερα στην τριαδικότητα, ο ένας θεός συστήνει τον άλλον θεό, με φυσική συνέπεια να δοξάζεται ο Θεός από τον θεό - άνθρωπο και από των ποιημάτων αυτού, και όλα αυτά να δοξάζουν πάλι τον Θεό. Είναι γραφικό, στην Αποκάλυψη αναφέρεται «θελο ειμαι εις αυτους θεος και αυτή θελουσι εισθε εις εμε λαος». Είναι μεγάλο πράγμα να συλλάβουμε την δοτικότητα. Με αυτή γινόμαστε θεοί. Εξάλλου, όποιος δεν καταλάβει, ότι το περίσσευμα του ενός πρέπει να έρχεται στην ζωή του άλλου, τότε τίποτα δεν κατάλαβε. Με την απληστία ανήκεις στα άλογα όντα, «ήλθον, είδον και απήλθον». Νομίζω ότι πρέπει να καταλάβει ο κάθε μαθητής της αγάπης, ότι όσα πλούτη και αν έχεις σε αυτή την ζωή, τίποτα δεν παίρνει κανείς κοντά του. Απλώς ο άνθρωπος που κρύβει πράγματα λόγω της φιλαυτίας του από τους άλλους ανθρώπους, να γνωρίζει, ότι για λίγο χρόνο ακόμα θα τα κρύβει, για κάποιο χρονικό διάστημα, και ο λόγος, διότι πεθαίνουμε. Μάλιστα έχει αποδειχθεί, ότι όταν πεθαίνει αυτός που αποθηκεύει τον πλούτο του, υλικό ή πνευματικό, έρχεται κάποια στιγμή που όλα περνούν σε άλλα χέρια, όλα μοιράζονται. Όσο καιρό κι αν μείνουν κάπου, καλά φυλαγμένα τα υλικά ή τα πνευματικά πλούτη από τους άλλους ανθρώπους, και για πολλά χρόνια ακόμα κι αν μείνουν, πάλι μια μέρα έρχονται στο φως και πάλι μοιράζονται. Το θέμα είναι, να καταλάβουμε την αξία της δοτικότητας και να μοιράζουμε ό,τι έχουμε μέσα από την ελεύθερη βούλησή μας στα μέτρα που μπορούμε. Όχι παραπάνω, και μάλιστα όχι με το θάνατο αυτού που τα φυλάει αλλά σήμερα που μπορούμε να το κάνουμε. Μην στερείς από τον αδελφό σου, αυτό που εσένα σου περισσεύει, υλικό ή πνευματικό. Για να φανταστούμε, να αποκτήσουμε μία μέρα αυτές τις αρχές. Θα πρέπει να καταλάβουμε, ότι δεν παίρνει τίποτα ο άνθρωπος κοντά του μετά τον θάνατό του. Το πολύ πολύ να πάρει μια ακριβή κάσα και ένα κουστούμι, τα οποία και αυτά επιστρέφουν στο χώμα. Όλα επιστρέφουν, πάλι σε εκείνον που μας τα έδωσε, για να είμαστε καλοί διαχειριστές. Ο άνθρωπος, λόγω του εγωισμού και της φιλαυτίας, τι κάνει; Απλά μαζεύει χώμα, και απλά το φυλάει για όσο ζει. Δεν καταλαβαίνει, πόσο και τι έχει ο Θεός να του δώσει. Ο Πατέρας – Θεός θα δώσει, όταν οι άνθρωποι συλλάβουν τον Θεό και νομοθετούνται από αυτόν. Ο Θεός σήμερα, αναγεννά, εξελίσσει τον άνθρωπο τον δικό του, και μια μέρα θα εμφανιστεί με όλο το πλήρωμα των αγίων του μέσα σε όλη την Δημιουργία. Έχουμε ακούσει ότι «τὸ πλήρωμα τοῦ τὰ πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου.» (Εφ. 1:23). Καθώς και το «θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ ῾Υψίστου πάντες·» (Ψαλμ. 81:6). Ο άνθρωπος γίνεται θεός, όταν λάβουν χώρα τα γεγραμμένα και μετέχει της θεότητας. Όλα αυτά, τα γεγραμμένα, θα εξελιχθούν και θα λάβουν υπόσταση δια Πνεύματος Αγίου. Το Πνεύμα το Άγιο, είναι ο υπηρέτης της θεότητας, είναι ο εργολάβος της θεότητας. Ο Θεός σκέφτεται, ο Υιός εμφανίζει με τον Λόγο αυτό που σκέφτεται ο Πατέρας, ο Υιός είναι ο Λόγος, και το Άγιο Πνεύμα είναι αυτό που τα διαμορφώνει, τα αναγεννά, τα εξελίσσει και τα κάνει όλα θεϊκά, αγιοπνευματικά.
Αδέλφια μου αγαπημένα, σαν άνθρωποι, παρουσιάζουμε πολλά κακά. Συνέχεια θυμώνουμε και μισούμε τους συνανθρώπους μας, τους φίλους μας, με φυσική συνέπεια όλους να τους κάνουμε στο τέλος εχθρούς μας. Γιατί θυμώνουμε; Γιατί μισούμε; γιατί κρίνουμε; Η απάντηση είναι απλή. Αυτό μάς έμαθαν, όλοι όσοι θέλουν το «καλό μας». Έτσι ξεκινά η καταστροφή. Ακόμα τα παρουσιάζουμε όλα αυτά και άλλα πολλά, διότι έχουμε άγνοια του Λόγου του Θεού, έχουμε άγνοια της σοφίας που έφερε ο Χριστός στον κόσμο. Καταντήσαμε σήμερα, να είμαστε ένα κοπάδι ανθρώπων, τρελό, μεθυσμένο, δαιμονισμένο, το οποίο στηρίζει την ζωή του στα φάρμακα και στα χρήματα. Είμαστε ένα κοπάδι που τρέχει στον γκρεμό με ιλιγγιώδη ταχύτητα, χωρίς να βλέπει τον γκρεμό. Και αυτό συμβαίνει, διότι μάς έχουν μεθύσει, μάς έχουν μάθει να κοιτάμε τα δικά μας συμφέροντα, τα προσωπικά, και όχι τα γενικά. Αυτοί που μάς τα έμαθαν, έχουν τα περισσότερα και όλους μάς χρησιμοποιούν. Ακόμα μάς έμαθαν, ότι πάνω στον πλανήτη υπάρχουν 4 ή 5 φυλές, υπάρχουν 194 περίπου έθνη, δεν ξέρω πόσα ακριβώς. Έτσι, όλοι έχουν τα συμφέροντά τους, τα οποία μάλιστα δεν αποκτούν όλοι, ακόμα και στο ίδιο έθνος να βρίσκονται, αλλά μερικοί, οι οποίοι επιβάλλουν την εξουσία τους, με ανθρώπους άλλους τους οποίους εκμεταλλεύονται στο έπακρον. Γιατί δεν θέλουμε να καταλάβουμε ότι είμαστε μία ανθρώπινη φυλή; Γιατί έχουμε χωρίσει τους ανθρώπους σε φυλές, έτσι ώστε κάποιοι από εμάς να νιώθουμε ανώτεροι από τους άλλους; Νομίσαμε, ότι έτσι θα είναι καλύτερα. Κι όμως δεν είναι καλύτερα, χειροτέρεψαν τα πράγματα. Ακόμα μιλούν σήμερα για γονίδιο που δημιουργεί εγκληματικότητα ή ρατσισμό, για γονίδιο που δημιουργεί φανατισμό. Δεν γεννιέσαι φανατισμένος, ούτε εγκληματίας. Αυτό είναι κάτι που σου το μαθαίνουν στη συνέχεια. Φυσικά, όταν αλλάξεις περιβάλλον, τότε μπορείς να ξεμάθεις ό,τι έμαθες, και να αποκτήσεις μια άλλη ζωή, μια ισορροπημένη ζωή. Αδέλφια μου, είμαι ένας άνθρωπος που σπουδάζω την Σοφία του Θεού. Αυτό με κάνει να μιλώ για την αλήθεια του Χριστού, η οποία συγκλίνει στην αγάπη μεταξύ μας. Αυτό πιστεύω ότι είναι το χρέος μου. Καλό είναι, να καταλάβουμε, ότι δεν είμαστε καλύτεροι από τους άλλους. Εξάλλου, όλοι οι σοφοί άνθρωποι, δεν είναι από μία χώρα αλλά από όλον το κόσμο, οι καλοί αθλητές, δεν είναι από μία χώρα αλλά από όλο τον κόσμο, οι καλοί γιατροί, δεν είναι από μία χώρα αλλά από όλες. Η ευφυΐα ενός ανθρώπου, δεν εξαρτάται από την χώρα του ή το έθνος του ή το χρώμα του, αλλά από τον Θεό, ή είναι κάτι -για όποιον δεν πιστεύει το λέω- το οποίο δεν μπορεί να το εξηγήσει. Γιατί ένας άνθρωπος, είναι ευφυής, είναι έξυπνος, έχει προχωρημένες ιδέες τις οποίες και υλοποιεί. Για τους άθεους, το ερώτημα είναι αναπάντητο. Για μένα, το ερώτημα έχει απάντηση, «πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστι καταβαῖνον ἀπὸ τοῦ πατρὸς τῶν φώτων» (Ιακ. 1:17).