o Να αποκτήσουμε νου Χριστού. Νους Χριστού σημαίνει ότι διακατέχομαι από την πανσοφία του Πατέρα Θεού. Σοφία Θεού σημαίνει η δυνατότητα του νου να διαφυλάττει στο ακέραιο το αγιαστήριο (εγκέφαλος), όπου εκεί συνδιαλέγεται Θεός και άνθρωπος, από την αμαρτία του μεταπτωτικού κόσμου η οποία δημιουργεί την μη ζωή, ώστε ο Θεός όταν μας επισκέπτεται να βρίσκει αυτό το αγιαστήριο πάντα καθαρό για να μένει μέσα μας αιώνια, παρέχων εις ημάς διά της σοφίας του την άφθαρτη ζωή. Αμήν.
o Νους Χριστού σημαίνει άνθρωπος ο οποίος έχει λάβει αποστολή υπό του Θεού την οποία αποστολή ο νους του έχει την εξουσία και την φώτιση να φέρει εις πέρας διότι έχει επενδυθεί με την παντοδυναμία του Θεού. Γένοιτο, γένοιτο, αμήν.
o Ο Θεός μιλά πρόσωπο με πρόσωπο σε εκείνον που καταλαβαίνει ότι θα ακούσει και θα εκτελέσει με χαρά τα προστάγματά του, τις εντολές του, τις προτροπές του, το θέλημά του. Γένοιτο, γένοιτο, αμήν. Δεν μιλά σε αυτόν που δεν είναι ακόμα έτοιμος πνευματικά για μια τέτοια συνδιαλλαγή. Αν όμως ένας άνθρωπος έχει προορισμό σωτηρίας θα εξελιχθεί πνευματικά σιγά − σιγά και στο τέλος θα συνδιαλεχθεί πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό.
o Νους Χριστού διακατέχει εκείνον τον άνθρωπο που αδιάλειπτα σκέφτεται τον Πατέρα Θεό, συνομιλεί μαζί του και εκπληρώνει τις εντολές του τις οποίες αναπτύσσει στη ζωή του και στη ζωή των συνανθρώπων του. Ο άνθρωπος ο οποίος έχει νου Χριστού διέπεται από ουρανόδρομη σοφία. Γένοιτο, αμήν.
o Νου Χριστού έχουμε όταν ο εγκέφαλός μας είναι διαποτισμένος, από τα ιδανικά του Χριστού, από τις επιδιώξεις αυτού, από την σοφία του Θεού Πατέρα. Νου Χριστού έχουμε όταν ο εγκέφαλός μας έχει την δυνατότητα να ιδρύσει διά της σοφίας του Θεού την βασιλεία του Θεού μέσα μας αλλά και γύρω μας. Το βιολογικό μας σώμα δημιουργήθηκε από την ουρανόδρομη σοφία του Πατέρα και είναι έτοιμο να ανταποκριθεί στο κάλεσμα του Θεού ώστε να μείνει άφθαρτο. Αν ο εγκέφαλός μας διέπεται από το ρήμα του Θεού, από το πνεύμα του Θεού, από την υγιαίνουσα διδασκαλία του Χριστού, δεν θα πεθάνουμε ποτέ ούτε πνευματικά ούτε βιολογικά. Γνωρίζουμε ότι το πνεύμα εστι το ζωοποιόν (Ιωάννης 6:63). Αν μέσα μας εισέλθει το ρήμα του Θεού, η ζώσα φωνή του ζώντος Θεού, η Φωνή Θεού τότε το σώμα μας θα μεταβληθεί σε ναό Θεού όπου μέσα σε αυτό θα λειτουργεί ο Θεός παρέχων στο σώμα ημών άφθαρτα στοιχεία. Το πνεύμα του Θεού δημιουργεί ζώσα πίστη και δυνάμεθα διά αυτής να αφθαρτοποιήσουμε το σώμα μας ώστε να έχουμε αυτό πλέον άφθαρτο και αθάνατο στον αιώνα τον άπαντα. Η Φωνή Θεού εργάζεται σήμερα ώστε να καταργήσει την αμαρτία η οποία επιφέρει τον φυσικό θάνατο διότι διά αυτής, όταν υπάρχει μέσα μας, συντελούνται δυνάμεις ή στοιχεία θανάτου τα οποία επιφέρουν την φθορά και τον θάνατο. Όταν μέσα μας υπάρχει ο αγιασμός τότε το σώμα μας παίρνει ανάσες ζωής. Εύχομαι να συλλάβουμε τι σημαίνει πνεύμα ζωοποιόν και να κάνουμε αγώνες για να αναπτυχθεί, διά του Παρακλήτου, μέσα μας. Γένοιτο, γένοιτο, αμήν.
o Ποιος είναι αιρετικός. Αιρετικός είναι αυτός που αποκαλεί τον συνάνθρωπό του αιρετικό επιπόλαια, χωρίς επίγνωση των πραγμάτων που συντελούνται στη ζωή του συνανθρώπου του και ο λόγος που τον αποκαλεί αιρετικό είναι διότι δεν ανήκει στην ίδια εκκλησία, στο ίδιο δόγμα, στην ίδια οργάνωση με αυτόν. Αν το ψάξει διά Πνεύματος Αγίου αυτός που κατηγορεί, θα δει ότι δεν έχει καμία σχέση ουσιαστική με τις αρχές και τις επιδιώξεις του Θεού ή και αν ακόμη νομίζει ότι έχει επειδή ακολουθεί μια θρησκεία, θα διαπιστώσει πως όταν χάνουν έδαφος τα συμφέροντά του ή οι προσωπικές του φιλοδοξίες ενώπιον των συνανθρώπων του κάποια στιγμή στη ζωή του, τότε εκείνη την στιγμή θα επιδιώξει με αθέμιτους τρόπους να φρουρήσει αυτά τα συμφέροντα. Στην συνδιαλλαγή αυτή με όσους επιδιώκουν να κερδίσουν το οτιδήποτε απ’ αυτόν, τον υποτιθέμενο άνθρωπο του Θεού, θα δει μέσα του έναν άλλον νόμο να εμφανίζεται ως φυσιολογικός στη ζωή του, ο νόμος της αμαρτίας, χάνοντας έξαφνα όλο το πνευματικό οικοδόμημα θρησκευτικό το οποίο είχε υιοθετήσει ως αληθινό για τον εαυτό του και στο οποίο διαμόρφωσε την συνείδησή του αυτοαποκαλούμενος ως μη αιρετικός. Η μετάνοια, η αναγέννηση, η θυσία, η ζώσα πίστη, η ταπεινοφροσύνη, καταργούν την αίρεση που έχουμε με τον Θεό και με τον συνάνθρωπο διότι η αμαρτία δουλεύει μέσα σε όλους μας μυστηριωδώς αφού έχουμε άγνοια του ουσιαστικού θελήματος του Θεού και είναι λάθος να κατηγορούμε τους άλλους ως αιρετικούς αφού όλοι είμεθα έναντι του θελήματος του Θεού. Αιρετικός είναι με λίγα λόγια αυτός που αποκαλεί τον άλλον αιρετικό, εγωιστής είναι αυτός που αποκαλεί τον άλλον εγωιστή, κ.λπ.. Σοφός και άνθρωπος του Θεού είναι αυτός που δεν προτρέχει να βγάλει εύκολα συμπεράσματα αλλά κάνει την δουλειά που του εμπιστεύθηκε ο Θεός με υπευθυνότητα και αφήνει τον Θεό να κάνει την κρίση για τον οποιονδήποτε συνάνθρωπο, φίλο, εχθρό, αδελφό ώστε να μην γίνει, άθελά του με την δική του στάση ή κρίση, θεομάχος. Άλλα λοιπόν τα μάτια του ανθρώπου, άλλα τα μάτια του λαγού, άλλα της κουκουβάγιας, άλλα του Θεού! Ας αποκτήσουμε τα μάτια του Θεού και να είμαστε σίγουροι ότι μόνο τον εαυτό μας θα αποκαλούμε αιρετικό και μόνο τον εαυτό μας θα κρίνουμε και αυτόν μόνο θα διορθώνουμε όταν εισέλθει μέσα μας ο Άγιος Θεός. Γένοιτο, γένοιτο, αμήν.
o Λογικός νους διέπει τον άνθρωπο εκείνο που συλλαμβάνει τη σοφία του Θεού και αναπτύσσει αυτή στη ζωή του ώστε διά του Χριστού να νομοθετεί αυτή την σοφία μέσα από την ελεύθερη βούλησή του στην καθημερινότητά του. Σοφία Θεού είναι οι εντολές του Θεού, οι ιδιότητές του, τα στοιχεία του, οι καρποί του Αγίου Πνεύματος, τα χαρίσματα και τελευταία τα σημεία του Αγίου Πνεύματος. Αυτός είναι ο λογικός άνθρωπος, ο λογικός νους. Οτιδήποτε άλλο αναπτύσσει ένας άνθρωπος χωρίς αυτές τις ιδιότητες στον νου του, στην λογική του θα καταλήξει σε αυτόν παράλογο με λογική άλογη (σχιζοφρενική).
o Πηγές δικής μου πνευματικής έμπνευσης είναι ο Πατέρας Θεός, είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού του ζώντος, είναι ο Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιο,είναι τα παραδείγματα των αγίων, αμήν. Με αγάπη Χριστού, Θωμάς.
o Η βασιλεία του Θεού δεν θα δημιουργηθεί ουρανοκατέβατα, θα την ιδρύσει ο λαός του Θεού, το στράτευμα του Θεού διά του φωσφόρου, διά του Παρακλήτου, διά εκείνου. Ο Χριστός φανέρωσε: ……. συμφέρει υμίν ίνα εγώ απέλθω. εάν γαρ μή απέλθω, ο παράκλητος ουκ ελεύσεται προς υμάς. Και ελθών εκείνος θέλει ελέγξει τον κόσμον περί αμαρτίας, και περί δικαιοσύνης, και περί κρίσεως. ……. δεν θέλει λαλήσει αφ’ εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα (Ιωάννης 16:7,8,13). Όπως ο διάβολος διά μέσου των ανθρώπων ίδρυσε το κράτος του θανάτου μέσα στους ανθρώπους ανεξαρτήτως έθνους, φυλής, λαού, θρησκείας έτσι και ο Πατέρας Θεός διά του Παρακλήτου θα ιδρύσει το κράτος του Θεού, το κράτος της άφθαρτης ζωής μέσα στους ανθρώπους του Θεού με στοιχεία καθαρισμού, αγιασμού, με άφθαρτη ουρανόδρομη σοφία και πολυποίκιλες ιδιότητες γεμάτες εξουσία, αμήν. Γένοιτο, γένοιτο, αμήν.
o Η προσευχή γίνεται σκέψη. Κατόπιν γίνεται ζώσα πίστη. Κατόπιν διά μέσου των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων ταξιδεύει ώστε να δημιουργήσει, μέσω της άμορφης ύλης την οποία εξουσιάζει και συντονίζει, το θαύμα. Η προσευχή με την ζώσα πίστη συντελεί το θαύμα διότι υλοποιεί την ύλη και παρέχει την θεραπεία ή τον πολλαπλασιασμό της ύλης. Η προσευχή είναι η κινητήριος δύναμη της παρούσης και της μελλούσης ζωής, χωρίς αυτή δεν θα μπορέσουμε να πετύχουμε το οτιδήποτε. Και αν πετύχουμε πράγματα χωρίς την προσευχή θα χαθούν γρήγορα. Αμήν.
o Το μεγαλύτερο δαιμόνιο είναι ο φόβος. Όταν μπει στο μυαλό, στην καρδιά, στον νου του ανθρώπου δυστυχώς τον τρελαίνει διότι ζει συνέχεια κάτω από πανικό προερχόμενο από ανύπαρκτα συνήθως αίτια. Βλέπει ο άνθρωπος αυτός τους πάντες και τα πάντα ως εμπόδιο στη ζωή του, αποδίδοντας ευθύνες και κατηγορώ σε Θεό και ανθρώπους. Ο δε φοβούμενος ου τετελείωται εν τη αγάπη και κινδυνεύει και ο ίδιος αλλά και όσοι είναι γύρω του (Ιωάννου Α΄ 4:18). Όμως, παρόλα αυτά ο άνθρωπος πρέπει να μην απελπίζεται και να συνεχίζει να προσεύχεται και να μελετά τον Λόγο του Θεού διότι αυτά τα δυο στοιχεία θα τον απαλλάξουν από τον φόβο με την πάροδο του χρόνου. Γένοιτο, γένοιτο, αμήν.
o Ένας πνευματικά ακαλλιέργητος νους (εγκέφαλος) δυστυχώς γίνεται, με την πάροδο των χρόνων, λέσχη δαιμονίων όπου εκεί μέσα συντελούνται οι συνεδριάσεις αυτών των δαιμονίων. Μη γένοιτο!
o Ένας φανατικός − θρησκευτικά νους ανθρώπου βρίσκεται στην πόρτα για την είσοδο στον οίκο του αντίχριστου. Για οποιονδήποτε λόγο δημιουργείται ο φανατισμός στο τέλος οδηγεί τον άνθρωπο στο να γίνει έρμαιο πολλών δαιμονίων.
o Αρμαγεδών σημαίνει πόλεμος μεταξύ λαού Θεού − στρατεύματος Θεού και στρατεύματος αντιχρίστου. Τα όπλα του λαού του Θεού; Η προσευχή, διά αυτής θα επηρεάσει τα φυσικά στοιχεία όπως ο Μωυσής όταν αντιμετώπισε τους Αιγυπτίους στην έρημο. Τα όπλα του αντιχρίστου; Τα συμβατικά όπλα κ.λπ.. Ο λαός του Θεού θα υπερισχύσει του αντιχρίστου. Το Πνεύμα το Άγιο θα εκχέει στον λαό του Θεού την παντοδυναμία του χωρίς μέτρο έτσι η πίστη αυτού του λαού θα γίνει ζώσα η οποία θα ενεργεί στον φυσικό, πνευματικό, άυλο, υλικό, άμορφο κόσμο. Γένοιτο, γένοιτο, αμήν.
o Όταν ο άνθρωπος αναπτύσσει το θέλημα του Θεού στη ζωή του δεν φθείρεται. Όταν ο άνθρωπος αναπτύσσει ζήλιες, κακίες, θυμούς, στενοχώριες, εγωισμούς, κ.λπ. φθείρεται και πεθαίνει πριν την ώρα του, προσοχή!
o Κάποιος κοσμικός ή κληρικός που αφιερώνεται στο να κάνει το θέλημα του Θεού θα καταλάβει το ποιος τον παροτρύνε — κάλεσε σε αυτό. Αν τον κάλεσε ο Θεός θα ζήσει με συντροφιά τον Θεό ο οποίος θα του δημιουργήσει συνθήκες ζωής. Αν όμως αφιερώθηκε από εγωισμό ή από επιπολαιότητα ή από παρότρυνση ανθρώπου θα ζήσει κάτω από πολλούς πειρασμούς, δοκιμασίες, απελπισία, κ.λπ.. Ο Κύριος στην Κυριακή προσευχή τόνισε και μη φέρης ημάς εις πειρασμόν (Ματθαίος 6:13, Λουκάς 11:4). Οι πειρασμοί όταν έρχονται υπό του Θεού φέρνουν άπειρες ευλογίες διότι γεννούν μετάνοια προς σωτηρία. Οι πειρασμοί οι οποίοι έρχονται από την αφέλειά μας, από το δήθεν κάλεσμα να υπηρετήσουμε Θεό, γεννούν θάνατο.
o Ο άνθρωπος χωρίς Θεό είναι σαν το χόρτο στον αγρό όπου την μια μέρα υπάρχει με δόξα και την άλλη χάνεται.
o Οι επτά εκκλησίες της Αποκάλυψης εκπροσωπούν χρονικά πνευματικά στάδια τα οποία θα περάσουν όσοι έχουν αποστολή ώστε να φτάσουν να εντάξουν τον εαυτό τους διά του Χριστού στην εκκλησία της Φιλαδέλφειας. Αν δεν έχουν μεγάλη αποστολή δεν θα περάσουν τα στάδια, με φυσική συνέπεια να μην γίνουν φιλάδελφοι.
o Ο Χριστός με σάρκα εκάθησε στα δεξιά του Θεού και με σάρκα θα έρθει πάλι στην γη. Ο Χριστός ενδύθηκε την παντοδυναμία του Πατέρα του ώστε να εξουσιάζει την άμορφη ύλη η οποία καθιστά πλέον το σώμα του άφθαρτο, αθάνατο, αιώνιο. Όλοι, εκπληρώνοντας τις εντολές του, θα μετέχουμε της δόξης του. Αμήν.
o Ο Χριστός φανέρωσε, εκείνος το Πνεύμα της αληθείας (Ιωάννης 16:13). Με το εκείνος φανέρωσε τις προθέσεις του Πατέρα ώστε τα έσχατα χρόνια να εμφανιστεί στην γη το τρίτο πρόσωπο της θεότητας, ώστε εκείνος να γίνει πόλος έλξης όλου του πνευματικού κόσμου και έτσι ο Θεός να ιδρύσει την βασιλεία του στην γη πριν το κακό επισκιάσει όλον τον πλανήτη και η κατάσταση γίνει ανεξέλεγκτη. Εκείνος δεν θέλει λαλήσει αφ’ εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα (Ιωάννης 16:13). Ο τρόπος; Εκείνος θέλει ελέγξει τον κόσμον περί αμαρτίας, και περί δικαιοσύνης, και περί κρίσεως (Ιωάννης 16:8). Πολλοί με ρωτούν πώς είναι δυνατόν να ανατραπεί η κατάσταση αυτή του κόσμου και εγώ τους απαντώ ότι χρειάζονται δυο προϋποθέσεις. Η μια, να έρθει ο χρόνος ο προδιαγεγραμμένος και η άλλη, να έλθει εκείνος. Να γνωρίζουμε ότι ένας και μόνο άνθρωπος, αν είναι του Θεού, δύναται να πραγματοποιήσει τα γεγραμμένα. Φανταστείτε πόσο πιο εύκολο θα είναι αν υπάρχει λαός Θεού, ο οποίος σήμερα υπάρχει και αποτελείται από πολλά εκατομμύρια ανθρώπους. Όμως σε όλους αυτούς θα γίνει κάλεσμα Θεού και θα ανασυνταχτούν κάτω από εκείνον. Ας κάνουμε αυτό που μπορούμε και ας αφήσουμε τον Θεό να κάνει τα υπόλοιπα. Αμήν.
o Ο αντίχριστος θα είναι ευρείας πνευματικής αντίληψης, θρησκευόμενο − πνευματικό άτομο. Θα είναι και πολύ φανατικός σε απόψεις οι οποίες θα φαίνονται δημοκρατικές όμως θα αποβλέπουν στην κατάργηση της προσωπικής, ελεύθερης βούλησης. Με τον φανατισμό που θα τον διέπει, θα υποκινήσει πολέμους με στόχο να καταργήσει την δημοκρατία, την ελευθερία, την ανεξιθρησκία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον Χριστό. Θα καθίσει στο θρόνο του Θεού και θα λέει ότι είναι Θεός. Το ότι είναι αντίχριστος θα το συλλάβουμε από το γεγονός ότι διά μέσου του θα υποκινήσει παγκόσμια αρνητικά γεγονότα μέσα από το χρηματοοικονομικό σύστημα. Εν αντιθέσει με τον άνθρωπο του Θεού ο οποίος δεν υποκινεί ούτε κινεί τίποτα, εμπιστεύεται τον Θεό. Ο άνθρωπος του Θεού κενώνει τον εαυτό του και αφήνει τον Πατέρα Θεό να εξελίξει τα πράγματα του κόσμου, του ιδίου και του συνανθρώπου του. Όποιος σχεδιάζει αρνητικά, σχεδιάζει χωρίς Θεό πόσο μάλλον να προκαλεί καταστάσεις αρνητικές με σκάνδαλα τα οποία αποβλέπουν στο προσωπικό συμφέρον.
o Του Χριστού θα πούμε ότι είμεθα μαθητές όταν θα καταφέρουμε να υλοποιούμε τα λόγια μας αφού πρώτα θα έχουμε γνωρίσει σε λεπτομέρεια τον εαυτό μας και θα εξουσιάζουμε, διά του Χριστού, αυτόν ώστε τίποτα να μην μπορεί να διεισδύσει και να μολύνει τον ναό του Θεού, το σώμα ημών. Στο "τίποτα" ανήκουν μεγάλες και μικρές αλώπεκες όπως ζήλια, ψέμα, εγωισμός, κρίση, πονηρία, θυμός, φόβος, άγνοια του Λόγου του Θεού, σκιώδη πίστη κ.λπ..
o Σε ένα σημείο ο Λόγος του Θεού φανερώνει, αντιστήναι τω πονηρώ και σε άλλο σημείο φανερώνει, μη αντιστήναι τω πονηρώ. Γιατί υπάρχει εδώ αυτή η μεγάλη πνευματική αντίφαση; Η πρώτη περίπτωση έχει να κάνει με το όταν βλέπουμε τον διάβολο μέσα μας. Τότε, να ζητάμε την συμμαχία του Χριστού και να αντιστεκόμαστε μέσω της προσευχής. Η δεύτερη περίπτωση έχει να κάνει με το όταν ο διάβολος ενεργεί στους γύρω μας, μέσα από φίλους ή αδελφούς κλπ.. Σε αυτή την περίπτωση εμείς δεν θα κάνουμε πόλεμο με τους φίλους ή αδελφούς αλλά θα σιωπούμε. Νίκα άνθρωπε το κακό με το καλό.
o Ο διάβολος έχει θρόνο την κρίση στην οποιαδήποτε μορφή της και τα όργανα αυτού είναι όσοι κατηγορούν, κρίνουν, επικρίνουν, καταλαλούν. Ο Χριστός και οι μαθητές του δέχονται να τους κρίνουν οι άνθρωποι, λοιδορούμενος ουκ αντελοιδόρει απειλούμενος ουκ ηπείλει καθώς, μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν εμού και του ευαγγελίου. Ο διάβολος επίσης έχει θρόνο την ζήλια, πολίτευμα αδιασάλευτο το ψέμα και πυρηνικό όπλο τον εγωισμό. Το στοιχείο αυτό, τον εγωισμό, όταν το έχει ένας άνθρωπος μπορεί να το καταλάβει διότι και σκανδαλίζει αφού δεν έχει σοφία Θεού αλλά και σκανδαλίζεται αφού το πνευματικό του επίπεδο δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα ερεθίσματα που δέχεται στην καθημερινότητα. Ακόμη και η όψη του αλλάζει, γίνεται υπεροπτική. Ο εγωιστής ομοιάζει με τον πετεινό ο οποίος φωνάζει το πρωί με φυσική συνέπεια να τον βρίσκει η αλεπού και να τον καταβροχθίζει.
o Πολλοί που κάνουν σήμερα αγώνα καθαρισμού και ανήκουν σε μια οργάνωση χριστιανική η οποία δεν είναι αποδεκτή από την θρησκεία του κράτους που ζουν, κρύβονται και αυτό το ονομάζουν σοφία Θεού δηλαδή λένε ότι το κάνουν τάχα για να μην σκανδαλίζουν. Μάλιστα, φτάνουν στο σημείο να κρύβουν ότι ανήκουν σε μια οργάνωση. Αν κάποιος κρύβεται για να μην σκανδαλίζει αυτός ξέρει. Αν όμως κρύβεται γιατί φοβάται μην γίνει αποσυνάγωγος τότε αν θέλει να δει την αλήθεια μέσα του ας διαβάσει περισσότερο, ας προσευχηθεί περισσότερο ώστε να γίνει ιδεώδης άνθρωπος με προσωπικότητα Χριστού. Διότι, με αυτά τα στοιχεία δεν θα ιδρυθεί η βασιλεία του Θεού και εμείς δεν θα έχουμε να παίξουμε κανένα ρόλο θετικό στη ζωή μας και στη Δημιουργία του Θεού. Δεν είναι δυνατόν ο Θεός να συνδιαλέγεται με τέτοιου είδους ανθρώπους και ο λόγος διότι με αυτόν τον τρόπο σκέψης παρουσιάζουν δειλία και ο Θεός δεν συνδιαλέγεται με δειλούς. Κάποτε ρώτησα, Κύριε πώς επιλέγεις ανθρώπους να φέρουν εις πέρας την αποστολή που εσύ τους δίνεις; Απάντηση: Επιλέγω ανθρώπους οι οποίοι έχουν ειλικρίνεια με τον Θεό και τον εαυτό τους, γνωρίζοντας ότι αυτοί οι άνθρωποι και θα ακούσουν αλλά και θα εκτελέσουν τα προστάγματα του Θεού στη ζωή τους με σοφία Θεού και με χαρά, αδιαφορώντας για το οτιδήποτε.
o Το μυστήριο του γάμου έγκειται στο ότι δύο ξένοι άνθρωποι όταν συναντηθούν, ερωτεύονται τόσο πολύ και ενώνονται τόσο πολύ που βάζουν σε δεύτερη μοίρα − θέση μάνα, πατέρα, αδελφούς, φίλους, συγγενείς κ.λπ.. Είναι μεγάλο μυστήριο δύο ξένοι μέχρι χτες άνθρωποι να εγκαταλείπουν δεσμούς άφθαρτους όπως η οικογένεια για να είναι μαζί. Και το μεγαλύτερο όλων μυστήριο είναι ότι όλοι όσοι είναι γύρω τους και τους αγαπούν δέχονται το γεγονός αυτό. Μάλιστα, συμμετέχουν με χαρά στην ένωση αυτή, ενός άντρα και μιας γυναίκας. Όλοι υποκλίνονται σε αυτή την αγάπη, γι’ αυτό λέμε ούν ο Θεός συνέζευξεν άνθρωπος μη χωριζέτω (Ματθαίος 19:6, Μάρκος 10:9). Δηλαδή, ούτε άνθρωπος αλλά ούτε και άγγελος μπορεί να χωρίσει όσους ο Θεός ένωσε, αμήν.
o Όσοι ήλθαν εις κοινωνία γάμου χωρίς αγάπη πραγματική πέφτουν στην παγίδα του πονηρού η οποία έχει ως εξής, ό,τι δεν γίνεται εκ πίστεως είναι αμαρτία (Ρωμαίους 14:23). Αυτοί λοιπόν που δημιουργούν οικογένεια με συμφέροντα ή εγωισμούς ή πονηρίες καταλήγουν να είναι δυο συστεγασμένοι εχθροί, μη γένοιτο! Όχι βιασύνη στην ένωση με γάμο αν δεν είμαστε σίγουροι διότι η αμαρτία της υποκρισίας θα μας συντροφεύει για μια ζωή.
o Όταν βγάλεις από μέσα σου άνθρωπε τον φόβο θα πάρεις την παντοδυναμία του Θεού και θα ενεργείς, ελεύθερος πλέον από τα στερεότυπα του κόσμου, για την δόξα του Θεού και την σωτηρία των ανθρώπων με θαύματα μεγάλα.
o Όταν βγάλεις από μέσα σου άνθρωπε τον θυμό θα αποκτήσεις σοφία Θεού μέσα από την ειρήνη του Χριστού, κατόπιν θα παρατηρείς τις εξελίξεις του κόσμου, πνευματικού και μη, με διαφορετικό πνευματικό μάτι, το μάτι του Θεού. Η ειρήνη θα φέρει την σιωπή, η σιωπή θα μας διδάξει την σοφία του Θεού την οποία θα μπορούμε κατόπιν να μεταλαμπαδεύσουμε με αγάπη, με ταπείνωση στους συνανθρώπους μας, παίζοντας θετικό ρόλο πνευματικό μέσα στις κοινωνίες των ανθρώπων. Έτσι θα πάρει αξία και η ζωή μας. Γένοιτο, αμήν.
o Όταν ένας άνθρωπος βγάλει από μέσα του την στενοχώρια θα βγάλει τον εωσφορικό εγωισμό άρα θα γίνει Θεός διότι τα πάντα συνεργούν στο αγαθό τοις αγαπώσι τον Θεόν καθώς, ο Θεός είναι απείραστος κακών ουδένα πειράζει, έκαστος πειράζεται υπό της ιδίας αυτού επιθυμίας (Ρωμαίους 8:28, Ιακώβου 1:13-14). Όταν φύγει η στενοχώρια θα αποκτήσουμε το ιαματικό διότι θα εξασφαλίσουμε υγεία Θεού στην βιολογική μας και πνευματική μας ζωή. Η στενοχώρια είναι από μόνη της το μεγαλύτερο πρόβλημα στη ζωή ενός ή πολλών ανθρώπων. Η στενοχώρια είναι εωσφορικό στοιχείο και προέρχεται από τον εγωισμό, δηλαδή δεν γίνονται τα πράγματα όπως τα θέλουμε και στενοχωριόμαστε. Μεγάλος εγωισμός διότι βγάζουμε τον Θεό από την εξέλιξη της ζωής μας, μη γένοιτο!
o Όταν βγάλουμε την διαφωνία, την αντιλογία θα πάρουμε ένα χάρισμα που λέγεται διάκριση πνευμάτων. Αυτό, θα μας εξασφαλίσει την σοφία του Θεού η οποία είναι παντού διάχυτη και μέρος αυτής έχουμε όλοι. Αν παρατηρούμε θετικά τον Θεό και τον κόσμο θα αποκτήσουμε σοφία στο καλό και στο κακό γενικότερη, έτσι θα γίνουμε καθ’ εικόνα και ομοίωση. Αμήν.
o Όταν βγάλουμε την πονηρία θα ενθρονιστεί μέσα μας ο Θεός. Ο ίδιος τόνισε, εάν δεν γείνητε ως τα παιδία δεν θέλετε εισέλθει εις την βασιλεία του Θεού (Ματθαίος 18:3). Άμα αποβάλουμε το πονηρό, την πονηρία θα αγαθοποιηθούμε. Τότε μόνο θα έρθει ο Θεός στη ζωή μας και θα μας διακατέχει σοφία Θεού αλλά και πλήθος άλλων ουρανόδρομων στοιχείων.
o Όταν βγάλουμε την υλοφροσύνη θα γίνουμε δίκαιοι διότι ο Θεός είναι δίκαιος. Ο τρόπος, ο Θεός βρέχει για δικαίους και αδίκους (Ματθαίος 5:45) καθώς, η δικαιοσύνη του Θεού είναι η προσφορά ενώ των ανθρώπων είναι η απαίτηση. Το μεγαλύτερο δαιμόνιο είναι η υλοφροσύνη διότι ο άνθρωπος που διακατέχεται από αυτή δένεται με την ύλη την οποίαν αγκαλιάζει, μαζεύει, αποθηκεύει σε σημείο ώστε να μην τρώει ούτε φαγητό. Με την υλοφροσύνη στερείται πολλά, δεν διασκεδάζει, κλείνεται στον εαυτό του κ.λπ.. Μάλιστα όσοι ζουν δίπλα του υποφέρουν και ο λόγος διότι συνέχεια ρωτάει "πόσο κάνει αυτό, πόσο κάνει το άλλο, γιατί αγόρασες αυτό ή το άλλο" και τέλος δεν έχει η δουλειά αυτή. Ο άνθρωπος με την υλοφροσύνη κινδυνεύει όλη την ώρα γιατί, αν χάσει κάποια χρήματα ή κάποια επένδυση υλική πέσει έξω, μπορεί να χάσει και την ίδια του την ζωή διότι την έχει στηρίξει μόνο στην ύλη και όχι πάνω στο θέλημα του Θεού. Κάποτε ένας άνθρωπος φιλάργυρος μου είπε με μεγάλη χαρά, Θωμά θα πάω στο Άγιο Όρος. Όταν γύρισε τον ρώτησα, τι έγινε όλα καλά; Μου απάντησε, Θωμά ήταν όλα τσάμπα φάγαμε, κοιμηθήκαμε, όλα δωρεάν, είδαμε καλόγερους κ.λπ.. Η μεγάλη του χαρά βασίζονταν στο γεγονός ότι όλα ήταν δωρεάν. Τον ξαναρώτησα, θέλοντάς να τον αφυπνίσω, πνευματικά πήρες τίποτα καλό να μου το πεις και εμένα διότι ξέρω ότι είσαι δεμένος με το υλικό στοιχείο. Η φιλαργυρία που είχες έφυγε; Μου απάντησε, άλλο το ένα, άλλο το άλλο, εκεί ένιωσα χαρά, ένιωσα ειρήνη. Του είπα, την χαρά − την ειρήνη μπορείς να την νιώσεις σε πολλά μέρη, τον αγιασμό να επιδιώξεις, τον καθαρισμό, το να κάνεις το θέλημα του Θεού. Αυτό προέχει, αυτό χρειάζεται, θυσία. Ο Χριστός έδωσε την ζωή του, οι Άγιοι εγκατέλειψαν τα πάντα και έζησαν φτωχικά για να φανερώσουν την δόξα του Θεού. Αυτό να κάνουμε και εμείς, θυσία η οποία να αποβλέπει στην δόξα του Θεού και στην σωτηρία του κόσμου. Κάποτε, πήγαν κάποιον πνευματικό, αφιερωμένο άνθρωπο σε ένα μεγάλο πολυκατάστημα. Όταν έφυγαν τον ρώτησαν, σου άρεσε πώς τα είδες τα πράγματα; Και αυτός απάντησε, χάρηκα πολύ διότι όλα αυτά που είδα δεν τα έχω ανάγκη, ο Χριστός μου προσφέρει πολύ περισσότερα. Αυτό σημαίνει να βασιλεύει ο Θεός στην ζωή μας, αμήν!! Η φιλαργυρία εμποδίζει τον Θεό, την δωρεά του Θεού να στοιχειοθετηθεί στη ζωή μας με καρπούς, ιδιότητες, χαρίσματα, σημεία του Αγίου Θεού. Εύχομαι να αποβάλουμε την υλοφροσύνη και να ενεργούμε όπως οι πρώτοι χριστιανοί, το περίσσευμα του ενός στο υστέρημα του άλλου. Αυτή θα είναι η οικογένεια του Θεού όταν κινηθεί στα πλαίσια της δοτικότητας. Ο ίδιος ο Χριστός φανέρωσε ότι, η ζωή δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων, ας το εννοήσουμε άπαξ διά παντός.
o Όταν φύγει η άγνοια του Λόγου του Θεού θα αποκτήσουμε σοφία Θεού έτσι θα εξασφαλίσουμε το προφητικό χάρισμα. Κατόπιν διά της σπουδής μας στον Λόγο του Θεού θα ελευθερώσουμε τον νου μας από το να σκέφτεται λάθος. Φυσική συνέπεια, το βιολογικό μας σώμα θα πάψει να υπολειτουργεί εξαιτίας των ερεθισμάτων που δέχονταν μέχρι χτες από την αμαρτία, από το μεταπτωτικό εγωιστικό σύστημα του κόσμου που επιφέρουν σε εμάς την ανήλεη φθορά με τελευταίο όλων τον φυσικό θάνατο.
o Δεν είναι θέλημα Θεού ο θάνατος αλλά είναι γέννημα της αποστροφής του ανθρώπου από τον γεννήσαντα οργανισμό Θεό και Πατέρα. Ο λόγος αυτός έφερε την αμαρτία, η αμαρτία γέννησε τον θάνατο, τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος (Ρωμαίους 6:23). Μου κάνει όμως μεγάλη εντύπωση πώς τόσους αιώνες όλοι οι άνθρωποι του Χριστού έκαναν τον θάνατο φίλο τους και συμβιβάστηκαν με αυτόν και μάλιστα κηρύττουν την μεταθανάτια ζωή ως ευλογία. Ενώ, ο Λόγος του Θεού και το θέλημα του Θεού παρουσιάζει τον θάνατο ως εχθρό του Θεού και όχι σαν θέλημά του. Ο Χριστός ερχόμενος στον κόσμο πολέμησε τον θάνατο στον εαυτό του κατά κράτος και τον νίκησε αλλά και από τους συνανθρώπους του τον πολέμησε χαρίζοντας σε αυτούς υγεία και ζωή. Ο Χριστός ακόμα και όταν πέθανε ο Λάζαρος δεν είπε ότι τώρα ο Λάζαρος είναι στην αγκαλιά του Πατέρα του αλλά ούτε και ο Λάζαρος όταν αναστήθηκε είπε στον Κύριο γιατί δεν με άφησες εκεί που ήμουν, ήταν καλά εκεί. Ο ίδιος ο Χριστός αναστήθηκε και εμείς γιορτάζουμε την ανάστασή του. Μάλιστα, ποτέ δεν κήρυξε στους μαθητές του ότι ο θάνατος είναι θέλημα Θεού αλλά φανέρωσε ότι είναι επίτευγμα, δημιούργημα της αμαρτίας. Ας πάψουμε να λέμε ότι η άλλη ζωή, η μεταθανάτια ζωή, είναι θέλημα του Θεού. Αυτό είναι μεγάλο ψέμα και μεγάλο λάθος. Αυτήν την ζωή που έχουμε να επιδιώξουμε αλλά να την εμπλουτίσουμε με το θέλημα του Θεού, με την μετάνοια, με την αναγέννηση, με την ζώσα πίστη, με την ανυπόκριτη αγάπη του Χριστού. Μόνο τότε θα καταλάβουμε την αξία του Χριστού, της ζωής, της Δημιουργίας. Σήμερα αποζητάμε την άλλη ζωή διότι εδώ σε αυτή την ζωή φέραμε το θέλημα του πονηρού, φέραμε την κόλαση στην γη. Αν εντάξουμε τον εαυτό μας στα πλαίσια του Χριστού θα φέρουμε την βασιλεία του Θεού μέσα μας και γύρω μας. Εδώ η ζωή είναι έτσι δύσκολη και παρόλα αυτά όταν καταλαβαίνουμε ότι έρχεται ο θάνατος τρέχουμε, πνευματικοί και μη, στα καλύτερα νοσοκομεία. Αν πίστευε τουλάχιστον ο πνευματικός κόσμος τα όσα διακηρύττει για την μεταθανάτια ζωή θα έρχονταν ο θάνατος και θα παραδίδονταν σε αυτόν με χαρά. Ας αφήσουμε τα παραμύθια και ας φέρουμε την αλήθεια του Χριστού στη ζωή μας. Αμήν.
o Πώς καταλαβαίνουμε αν μέσα μας ζει ο Θεός. Πρώτον, έχουμε αδιάλειπτη σκέψη στο πώς θα βρούμε ευκαιρία, χρόνο ώστε να τρέξουμε στο αγιαστήριο για να συνδιαλεχθούμε με τον Θεό. Ο τρόπος, μελέτη − προσευχή. Δεύτερον, κεντρίζουμε το ενδιαφέρον με την παρουσία μας στη ζωή του συνανθρώπου μας διότι διά του Χριστού είμεθα γι’ αυτόν πηγή σοφίας Θεού, πηγή ζωής, πηγή ζώσης πίστεως, πηγή αγάπης κ.λπ.. Όλοι τρέχουν σε αυτές τις πηγές του σωτηρίου όταν αντιληφθούν ότι υπάρχουν στη ζωή μας. Αυτά και άλλα πνευματικά χαρίσματα μαρτυρούν, φανερώνουν ότι ο Θεός είναι στη ζωή μας. Τρίτον, αγαπούμε φίλους, εχθρούς, αδελφούς, δεν προσωποληπτούμε και μοιράζουμε αγάπη καθολική η οποία στρέφεται προς όλους, αμήν. Τέταρτον, έχουμε μέσα μας ειρήνη Χριστού και ειρηνεύουμε με όλους τους συνανθρώπους αλλά και με όλα τα ερεθίσματα που δεχόμαστε, θετικά ή αρνητικά. Τα αρνητικά συνεργούν στο αγαθό τοις αγαπώσι τον Θεόν (Ρωμαίους 8:28). Πέμπτον, μας διακατέχει ταπεινοφροσύνη διότι όλοι βλέπουν ότι έχουμε κενώσει τον εαυτό μας και δεν επιδιώκουμε το οτιδήποτε, θετικό ή αρνητικό. Ο ταπεινός εμπιστεύεται τόσο πολύ την ζωή του στον Θεό την οποίαν και εξελίσσει. Σεις, πονηροί όντες, εξεύρητε να δίνετε αγαθές δόσεις στα τέκνα σας εγώ δεν γνωρίζω τι χρεία έχετε; Εμείς είμεθα σίγουροι ότι γνωρίζει τι χρεία έχουμε. Ας κάνουμε ό,τι ζητά και είναι γραμμένο μέσα στον Λόγο του Θεού ότι θα ευλογήσει ημάς υπέρ κόρον. Να είμεθα σίγουροι γι’ αυτό, γένοιτο, γένοιτο, αμήν! Όταν ένας άνθρωπος φτάσει σε αυτό το πνευματικό επίπεδο ό,τι θα λέει θα γίνεται. Αδελφάκια μου αγαπημένα, όποιος υπηρετήσει Θεό και άνθρωπο θα υπηρετηθεί από τον Θεό και από τον άνθρωπο σαν Θεός. Γένοιτο, γένοιτο, αμήν.