Τι είναι για μένα ο Χριστός.

 

Τι είναι για μένα ο Χριστός.

Τον Χριστό τον γνώρισα από τους γονείς μου. Στην συνέχεια τον γνώρισα στην Ορθόδοξη εκκλησία. Η πρώτη επαφή μαζί του, έγινε όταν ήμουν πολύ μικρός, καθώς οι γονείς μου με πήγαιναν στην εκκλησία. Σε αυτήν, γεννήθηκαν συναισθήματα αγάπης για τον Κύριό μας. Τα πρώτα πνευματικά σκαλοπάτια, τα κάνουμε οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν ερχόμαστε σε επαφή με τις εικόνες, και η εκκλησία μας έχει πολλές. Λόγια δικά του δεν ήξερα, αλλά άρχισαν να μιλούν σε μένα οι εικόνες, της κοιτούσα και της φιλούσα, αυτές ήταν για μένα το πρώτο Ευαγγέλιό μου. Η επαφή μου με αυτές, με έκαναν να τον αγαπώ τον Θεό πάνω από όλους και από όλα. Πολλές φορές δάκρυζα, όταν έβλεπα τις εικόνες, ειδικά αυτές που τον έδειχναν σταυρωμένο, χιλιάδες τα συναισθήματα που προκαλούν όταν είσαι καλοπροαίρετος. Μάλιστα πολλές φορές είχα και θυμό, «αν ήμουν στην εποχή του» έλεγα, θα ήθελα να τον προστατεύσω από τους σταυρωτές του και όλους αυτούς τους θρησκόληπτους ανθρώπους. Όμως δεν είχα επίγνωση της δίκης του Σοφίας, για να καταλάβω ότι δεν χρειαζόταν την δική μου προστασία. Έχουμε ένα παράδειγμα γραφικό πάνω σε αυτό, το ίδιο συνέβη και στον Πέτρο που τράβηξε το μαχαίρι, και ο Κύριος του είπε «πάντες γὰρ οἱ λαβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρᾳ ἀποθανοῦνται.» (Ματθ. 26:52). Κατάλαβα με τα χρόνια, ότι εγώ χρειαζόμουν την δική του προστασία και σοφία, τον θυμό τον είχα για τους ανθρώπους που τον σταύρωσαν. Δεν καταλάβαινα ότι όλα ήταν ένα σχέδιο του Θεού, γεμάτο σοφία. Η σταύρωσή του, δεν ήταν αδυναμία του Κυρίου στο να βρει λύση. Η σταύρωση του Κυρίου, ήταν η δύναμη του, μια δύναμη αναγέννησης και θέωσης του ανθρώπου. Η σταύρωσή του, ήταν το εκούσιο πάθος. Δεν καταλάβαινα ότι ο Χριστός δέχτηκε τον σταυρό, για να μας εξελίξει όλους πνευματικά πάνω στην αγάπη, στην δικαιοσύνη, στην ειρήνη, στην ταπεινοφροσύνη. Δεν καταλάβαινα ότι ο δικός του θάνατος, ήταν η ανάσταση η δική μας, διότι ο  Χριστός πλήρωσε, για να μην οφείλουμε εμείς, αλλά ούτε να υποστούμε και τον θάνατο, ο οποίος ενεργούσε στην ζωή μας και ακόμα δυστυχώς ενεργεί. Και ο λόγος που ακόμα ενεργεί στην ζωή μας, είναι διότι ακόμα υπάρχει άγνοια στην ζωή μας, και η άγνοια στην ζωή μας έρχεται από την παχυλότητα του υλικού στοιχείου. Ο Χριστός πέθανε, για να μην πεθάνουμε εμείς. Αυτό όμως, οι άνθρωποι ακόμα δεν το έχουν συλλάβει. Λίγοι είναι αυτοί που έχουν συλλάβει αυτό το μεγαλείο της θυσίας του. Αφού πέρασαν τα χρόνια και ήρθα σε ηλικία να πάρω το Ευαγγέλιο του Χριστού στα χέρια μου, μελετώντας το από τα πρώτα φύλλα κιόλας, έμεινα εκστατικός, τρελάθηκα -με την καλή έννοια- με την Σοφία του, περπατούσα και σκεφτόμουν τα λόγια του, και γελούσα ολόκληρος, έλαμπα ολόκληρος από χαρά. Ένιωθα ότι βρήκα έναν αμύθητο θησαυρό. Στην συνέχεια θέλησα να μπω στην ουσία, να εφαρμόζω τα λόγια του, και να κάνω πνευματικές υπερβάσεις. Με την προσπάθεια αυτή, η οποία συγκλίνει στην μελέτη, στην προσευχή, στην προσοχή, στην εφαρμογή και τελευταία στην εξάπλωση, άρχισα να βλέπω τον Θεό μέσα μου. Ο Χριστός άρχισε για μένα, να γίνεται πηγή ζωής, έμπνευσης, χαράς, αισιοδοξίας, πίστης, ελπίδας, και αυτό παραμένει. Ο Χριστός, μού ενέπνευσε στόχους πνευματικούς, στόχους ουρανόδρομους. Σήμερα για μένα ο Χριστός, είναι το Α και το Ω, είναι αυτός που κοιμάμαι μαζί του και σηκώνομαι μαζί του, είναι αυτός που με έμαθε να αγαπώ τους ανθρώπους, είναι αυτός που με έμαθε να τους δέχομαι όλους όπως είναι, είναι αυτός που με αλάφρωσε πνευματικά από πλήθος αρνητικών σκέψεων, όλες έφυγαν, ο φόβος απομακρύνθηκε, η εμπιστοσύνη σε αυτόν αυξήθηκε, η πίστη ότι όλα είναι δυνατά μεγάλωσε. Όταν δεν αφαιρούμε την παντοδυναμία του, όλα μπορούν να υλοποιηθούν. Σήμερα στην ζωή μου, τα γεγονότα και ο κόσμος δεν είναι στραβά για μένα. Όλα, ό,τι συμβαίνει στις κοινωνίες των ανθρώπων, έχουν έναν σκοπό, να μεγαλώσουμε στην Σοφία του Θεού η οποία εκδηλώνεται με την αγάπη. Για μένα σήμερα, όλα συντελούν στο αγαθό, αυτό με δίδαξε ο Χριστός όλα αυτά τα χρόνια. Μα θα μου πεις, «Πώς από ένα κακό θα βγει ένα καλό;». Κι όμως έτσι γίνεται, διότι το κακό είναι σαν την κοπριά που δίνει ζωή και ομορφιά στα λουλούδια τα οποία αρχίζουν να ανατείλουν. Από την γλάστρα, η κοπριά το μεγαλώνει και το κάνει να μοσχοβολά. Για μένα σήμερα, ο Χριστός, είναι αυτός που αυξάνει την αλήθεια, την ζωή μου, την εξέλιξη, την αναγέννηση. Σήμερα γνωρίζω, ότι ο κάθε άνθρωπος περνά διάφορα. Όμως όλα έχουν έναν σκοπό που γίνονται, τίποτα δεν είναι τυχαίο, αυτό είναι και γραφικό «καὶ θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν οὐ μὴ ἀπόληται·» (Λουκ. 21:18). Τα γεγραμμένα σήμερα, ξέρω ότι λαμβάνουν χώρα. Σήμερα ο Κύριος μού άνοιξε μια πόρτα ζωής. Με την παρουσία του Κυρίου, όλα στην ζωή μου άλλαξαν προς το καλύτερο, και έπεται και συνέχεια. Σήμερα συνεχίζω τον αγώνα μου με απλότητα, χωρίς φανατισμούς, χωρίς εξάρσεις, χωρίς διαπληκτισμούς, χωρίς θυμούς, χωρίς κακίες, χωρίς απαιτήσεις. Αν καμιά φορά εμφανιστεί η παλιά μου φύση, ο Χριστός μού φωνάζει «Πάτα φρένο Θωμά! Φτάνει! Ως εδώ! Σιώπα! Σκέψου, και βάλε την αγάπη! Μάθε να βλέπεις όπως εγώ!». Σήμερα με το βλέμμα μου στραμμένο σε αυτόν, όλα έχουν λύσεις. Για μένα ο Χριστός, η Σοφία του, οι απόστολοι, οι άγιοι, είναι το γλυκό μου. Ο Χριστός, η ζωή του, και όλο το πλήρωμα της Σοφίας του, για μένα είναι μπακλαβάς. Για μένα ο Χριστός, είναι η αλήθεια και η ζωή. Χωρίς αυτόν, όλα χάνουν την αξία τους. Τους ανθρώπους σήμερα που γνώρισα τον Κύριο, δεν τους κρίνω, διότι ξέρω, ότι με την άγνοια που έχουν, ζουν ήδη πυρίκαυστα. Εγώ τι; Θα τους διορθώσω με την κρίσι; Τίποτα. Γι’ αυτό, μόνο προσεύχομαι ο Θεός να έλθει στην ζωή τους και να μας ελεήσει όλους. Οι άνθρωποι σήμερα που είναι απομακρυσμένοι από την Σοφία του Θεού, απέκτησαν τραύματα πολλά, έλκη και μελανίσματα, το κάθε σπιτάκι έχει και το καρφάκι του, και ο λόγος ένας, για να μάθουμε την ταπείνωση, για να γίνουμε αγάπη. Σίγουρα όλα έχουν αιτίες, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Είναι αλήθεια, όλοι λίγο πολύ, έχουμε αποστατήσει από το δικό του θέλημα. Η δουλειά μου σήμερα, είναι να επουλώνω τα τραύματα των συνανθρώπων μου, όπου με δέχονται, και όχι να τα κρίνω ή να τα σκαλίζω ώστε να γίνονται χειρότερες οι πληγές τους. Ο Χριστός, είναι ο γιατρός των ψυχών και των σωμάτων μας, και αυτό θέλει να γίνουμε όλοι, γιατροί, θεραπεύοντας ο καθένας με τον αγώνα του πρώτα τον εαυτό του. Σήμερα ανεβαίνω με την βοήθεια του Κυρίου μου αυτήν την σκάλα της ζωής, χωρίς να παλεύω, αλλά βαδίζοντας κάθε σκαλοπάτι κρατώντας το δικό του χέρι. Με αυτόν τον τρόπο, με τον Θεό βοηθό, συναντώ εκπλήξεις. Μια μέρα μετά από πολλά χρόνια αγώνα, ήρθε σπίτι μου, προσευχόμουν, διότι είχα ένα πρόβλημα. Αυτός, ήρθε χωρίς να τρομάξω, χωρίς να φοβηθώ, και με άγγιξε, με παρηγόρησε, με πήρε από το χέρι και με ένα άγγιγμα του με απάλλαξε από το πρόβλημά μου το οποίο μου είχε δημιουργήσει χρόνιες αρνητικές καταστάσεις. Από τότε τον βλέπω, τον συναντώ, τον ακούω, και αυτός με Σοφία με αλλάζει, με ακούει και μου δίνει απαντήσεις σε όλες τις απορίες μου, ακούει τα προβλήματά μου, ακόμα και αυτά που είναι χαζά, και στην συνέχεια με πληρότητα και με σοβαρότητα, μου δείχνει τις λύσεις. Αν και σήμερα ζούμε σε δύσκολα χρόνια, αυτός είναι πολύ κοντά σε όλους μας. Τόσα χρόνια τώρα που τον ξέρω, βλέπω ότι αυτός, ακόμα δεν κουράστηκε μαζί μου. Κατάλαβα, ότι δεν είναι ο Θεός, όπως οι φίλοι μας που έχουν άγνοια και μας κρίνουν ή μας απορρίπτουν. Αυτός κάθεται στοργικά με πολύ αγάπη, με ακούει, με μαθαίνει, έτσι ώστε να εξελίσσεται η ζωή μου θετικά, με Σοφία δική του, για να γίνουν τα χρόνια της ζωής μου άγια και ευλογημένα χρόνια. Κάθε μέρα πλησιάζουμε και πιο κοντά, στο να λάβουν χώρα τα γεγραμμένα, όπου θα κάνουν τον Χριστό κυβερνήτη όλων των ανθρώπων και λαών της γης αλλά και όλους εμάς  που τον αγαπάμε αλλά και πολλούς που φαίνεται ότι δεν τον αγαπούν, κληρονόμους, συγκληρονόμους αλλά και συμμέτοχους της δικής του δόξης. Σήμερα η «καλημέρα» μου με τον Θεό άλλαξε, έχει χαρά. Σηκώνομαι με χαρά, ετοιμάζομαι για να συνεχίσω τον αγώνα μου από νωρίς το πρωί, η οικογένειά μου έγινε αγάπη, καταφύγιο. Κάθε μέρα, παρόλο που βρίσκομαι στο αγιαστήριό μου, είναι ένα ταξίδι πνευματικό για μένα, διότι η χαρά μου είναι ανεκλάλητη, οι εν Κυρίω πνευματικές μου παρέες είναι η οικογένεια μου, όπου καθημερινά όλοι μαζί διασκεδάζουμε με την Σοφία του Θεού, το φαγητό είναι ευλογία, ο ύπνος είναι ευχάριστος, η φτώχια εκλείπει, διότι ο Θεός την γεμίζει με πλούτο δικό του, η άγνοιά μου μεταβάλλεται σε Σοφία Θεού. Η χαρά που μου εξασφαλίζει στο αγιαστήριο, συντελεί στην ανανέωση κυττάρων, η πνευματική μου έρευνα στο αγιαστήριο έγινε πηγή ζωής. Όλα άλλαξαν. Ο Χριστός είναι σήμερα για μένα, ένας μεγάλος ευεργέτης και ανταποδότης, «ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ. Ιωαννη κεφ 1 στιχ 12 Αυτή η ένωση των πιστών με τον Χριστό έχει φυσική συνέπεια την ένωσή τους με τον Θεό Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα. Διά του Χριστού οι πιστοί συμφιλιώνονται με τον Θεό, γίνονται υιοί Θεού, «κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού» (Ρωμ. 8, 17),  Σήμερα ο Χριστός για μένα, είναι σιωπή, αφού δεν έχω λόγο επιθετικό, παρά συμβουλευτικό, αγιοπνευματικό, ο Χριστός με έμαθε να μην ασχολούμαι πολύ, αλλά και καθόλου αν είναι δυνατόν, με τους ανθρώπους που θέλουν να επιβάλλονται, αλλά μόνο με όλους όσους θέλουν να μοιράζονται. Ο Χριστός με έμαθε να αγαπώ τον εαυτό μου, να προσέχω τι ακούω, τι λέω και για ποιο λόγο κάνω ό,τι κάνω, ώστε όλα να αποσκοπούν στην δόξα του Θεού και την αναγέννηση των αδελφών μου, αλλά και των συνανθρώπων μου. Ακόμα και ο διάβολος για μένα, δεν είναι ο εξολοθρευτής αλλά ο παιδαγωγός, είναι γραφικό «ὃν γὰρ ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται.» (Εβρ. 12:6). Η εξέλιξη του κόσμου, φαίνεται ότι γίνεται με αργούς ρυθμούς, γι’ αυτό και με έμαθε να βαδίζω και εγώ αργά σε ό,τι έχει σχέση με τους φίλους μου, τους αδελφούς μου ακόμα και τους εχθρούς μου. Ο Χριστός με έμαθε, όταν πέφτω, να σηκώνομαι, και την ώρα της πτώσης να σιωπώ, να μην ρίχνω ευθύνες στους άλλους, ώστε να καλύπτω τα δικά μου λάθη. Με αυτό το σύστημα του καθαρισμού, του αγιασμού, δεν απελπίζομαι για το πως ενεργούν οι άνθρωποι γύρω μου, ούτε καταλαβαίνω, ότι θα πρέπει να τους μισώ. Για μένα, όλοι εργάζονται -χωρίς να το ξέρουν οι περισσότεροι-, για την ίδρυση της βασιλείας του Θεού στην γη. Πρέπει να καταλάβουμε, για να μην κρίνουμε ποτέ, ότι όπως παθαίνουμε εμείς πτώσεις, έτσι παθαίνουν και αυτοί. Το αν ο Θεός μάς κάλεσε, δεν είναι λόγος, για να θέλουμε να καυχώμεθα αλλά για να προσευχόμαστε, διότι όλους θα τους καλέσει αργά ή γρήγορα στον δικό του δείπνο, ώστε όλοι να φάνε αυτόν τον μόσχο της ζωής του Θεού. Ο Χριστός σήμερα για μένα, είναι η οδός, η αλήθεια και η ζωή. Έτσι θα γίνει και για όλους τους ανθρώπους γύρω μου. Ο Χριστός για μένα, είναι ο ίδιος ο Θεός. Οι μαθητές ήταν, αλλά και εμείς σήμερα μπορούμε να λέμε με χαρά, «καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας.» (Ιω. 1:14) Ο Χριστός είναι ο δάσκαλος μου, ο αδελφός μου, ο φίλος μου, τα πάντα. Με το που ήρθε στην ζωή μου, μού άλλαξε την ακοή, δηλαδή ακούω χωρίς να κρίνω, μού άλλαξε την ομιλία, μιλώ πάντα με σοφία, μού άλλαξε την αγάπη, δεν αγαπώ μόνο όσους με αγαπούν, αλλά και όσους με κρίνουν ή ακόμα και με κατηγορούν, όλους τους δικαιολογώ. Ο Χριστός, μού άλλαξε την χαρά. Πρώτα γελούσα με τις χαζομάρες, σήμερα γελάω με την παρουσία του στην ζωή μου, διότι η παντοδυναμία του και η σοφία του, μού δημιουργούν ανεκλάλητη χαρά. Ο Χριστός, μού άλλαξε την δύναμη. Πρώτα η δύναμη μου ερχόταν από τον εγωισμό. Τώρα ξέρω, ότι με την πίστη δι’ αγάπης ενεργουμένης, αλλάζεις τα πάντα. Ο Χριστός, μού άλλαξε την σοφία που είχα, η οποία απεδείχθη ότι ήταν μωρία, διότι σήμερα η Σοφία του, μου λύνει όλα τα προβλήματα. Ο Χριστός, μού άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο συνδιαλέγομαι με τους αδελφούς, με τους φίλους, με τους εχθρούς, απέκτησα συμπάθεια και όχι απάθεια, οι διεκδικήσεις μου μειώθηκαν. Ο Χριστός, μού άλλαξε τον τρόπο που αισθάνομαι, με έμαθε να κατεβαίνω και να ανεβαίνω μαζί με αυτόν που δεν αισθάνεται καλά. Ο Χριστός, μού άλλαξε τον τρόπο που αγγίζω τους ανθρώπους, δεν τους σπρώχνω, ούτε τους διώχνω αλλά τους καλωσορίζω και τους αγκαλιάζω. Ο Χριστός, μού έμαθε, πως να ξεχωρίζω καταστάσεις για να αποφεύγω την κρίση. Ο Χριστός, μού άλλαξε τον τρόπο που κοιμάμαι, δεν κοιμάμαι με σκέψεις, με ανησυχίες, με φορτία, αλλά σαν να είμαι παιδί. Ο Χριστός, μού άλλαξε τον τρόπο που ξυπνάω, αφού ξυπνάω με χαρά, με το να τρέξω να βάλω να ακούσω το ράδιο της Φωνής Θεού Αφθαρσία, να κάνω προσευχή να τον ευχαριστήσω που ξύπνησα, να δω αν όλοι είναι καλά. Ο Χριστός, μού άλλαξε τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα και τους ανθρώπους. Ο τρόπος που βλέπω, δεν έχει θυμό, το βλέμμα μου είναι καθαρό, οι πονηρίες δεν έχουν χώρο μέσα μου. Σήμερα διασκεδάζω ό,τι βλέπω και ακούω. Ο Κύριος, με το κάλεσμα που έλαβα, μού άλλαξε γενικά τον τρόπο ζωής μου. Όλα έχουν μέσα τους την δική του αγάπη. Σήμερα ο Χριστός, με έμαθε να μην συστήνω τον εαυτό μου στους ανθρώπους που έρχονται κοντά μου αλλά να συστήνω να γνωρίσουν τον Κύριό τους και Θεό τους. Προσπαθώ να πω σε όλους τους ανθρώπους, να γνωρίσουν τον Κύριο. Όταν πάνε κοντά του, ξέρω ότι ο Θεός θα μεριμνήσει, διότι ο Κύριος δεν προσωποληπτεί, «ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν.» (Α Τιμ. 2:4). Όλοι να πάνε κοντά του. Ο Χριστός όλους μας θέλει κοντά του. Για να μας ζωοποιήσει, να μας αναγεννήσει, και να μας οδηγήσει στην θέωση. Όταν πάμε κοντά στον Χριστό, αυτός θα μας αγκαλιάσει. Ο Χριστός ποτέ δεν θα σε γέμιζε ενοχές, φοβίες, άσκοπα φορτία, αλλά θα σε ελευθέρωνε από όλα και από όλους, όπως πάθη, άγνοια, φόβους, δυσβάστακτα φορτία, τα οποία μας φόρτωσε ο εγωισμός, η απληστία και η φιλαργυρία. Ο Χριστός θα μας ελευθέρωνε από την αμαρτία, από την φθορά και από τον θάνατο. Αυτός είναι ελεύθερος και ξέρει να κάνει και εμάς ελεύθερους, είναι γραφικό «ἐὰν οὖν ὁ υἱὸς ὑμᾶς ἐλευθερώσῃ, ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθε.» (Ιω. 8:36). Ο Χριστός δεν είναι δόγμα αλλά αγάπη. Ο Θεός δεν θα σε εγκλωβίσει με λίγους ομοϊδεάτες, αλλά θα σε φωτίσει να ζεις πανανθρώπινα. Ο Θεός θα σου απαντήσει σε όλες σου τις ερωτήσεις, δεν θα περιφρονήσει καμία ερώτησή σου, προκειμένου να σε ελευθερώσει. Όλα όμως θα λάβουν χώρα στον χρόνο τους, θα χρειαστεί υπομονή και επιμονή, είναι γραφικό «ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν.» (Λουκ. 21:19), «ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται.» (Ματθ. 24:13). Ο Θεός δεν θέλει τον θάνατό σου αλλά θέλει να γίνεις αείζωος. Ο Θεός δεν υπόσχεται μια άλλη ζωή αλλά μια σύγχρονη, εξελιγμένη, αναγεννημένη, μεταστοιχειωμένη, ευλογημένη και αιώνια ζωή. Οι άνθρωποι του Θεού είναι εκατομμύρια και είναι σήμερα παντού. Δεν είμαστε μόνοι μας. Η οικογένειά μας είναι η μεγαλύτερη, έχει Σοφία και αρχές την αγάπη η οποία στρέφεται προς πάντα συνάνθρωπο, φίλο ή εχθρό. Ο ιερός και Άγιος Αυγουστίνος μάς φανερώνει, «ο Θεός έχει πολλούς, που δεν έχει η εκκλησία κι η εκκλησία έχει πολλούς, που δεν έχει ο Θεός». Με αυτό, συμπεραίνουμε ότι οι άνθρωποι του Θεού, είναι αχώρητοι, δεν έχουν χώρο, έτσι ζουν ελεύθεροι από μικρότητες, δογματικές αναλήθειες, στερεότυπα κλπ. Στην Σαμαρείτιδα είπε τα εξής μεγάλα αλλά και βαρυσήμαντα λόγια, «ἀλλ᾿ ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσι τῷ πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ·» (Ιω. 4:23), Αυτό συμβαίνει σήμερα. Ο Άγιος Πορφύριος ανέφερε «O Χριστός είναι φίλος και το φωνάζει: «Βρέ, σας έχω φίλους! Σας Αγαπάω! Δεν κρατάω την κόλαση στο χέρι. Δεν σας φοβερίζω... Σας θέλω να χαίρεστε μαζί μου τη ζωή. Ο Χριστός είπε «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν.» (Ματθ. 11:28-30). Ο Χριστός για μένα, είναι το φως που φωτίζει την ζωή μας, το φως που φωτίζει κάθε πτυχή του εαυτού μας. Ο Χριστός, μας κάλεσε για να γίνουμε κληρονόμοι Θεού, συγκληρονόμοι Χριστού αλλά και συμμέτοχοι της δικής του δόξης. Ήρθε η ώρα να αγοράσουμε μετοχές, που έχουν το όνομα του Κυρίου μας. Ο τρόπος; Με την εισδοχή μας στο αγιαστήριο. Αυτές οι μετοχές δεν χάνουν ποτέ την αξία τους, πάντα γίνονται κερδοφόρες. Σήμερα που έχουμε καιρό, ας μαζέψουμε αμάραντο θησαυρό. Με αυτά που λέω -ένας άνθρωπος που έχει μέσα του εγωισμό ή δουλεύει το πονηρό πνεύμα-, μπορεί να πει, ότι ο Θωμάς θέλει να κάνει προβολή. Όχι, αυτό είναι λάθος. Αυτό δεν το επιδιώκω ποτέ, διότι ξέρω, ότι ο Θεός εύκολα μπορεί να μας ταπεινώσει. Λίγο να φύγει η χάρη, πέφτουμε σε πολλές παγίδες. Απλά θέλω να πω, ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Θεό και στους αδελφούς, και να τους πω, ότι έχουμε έναν Θεό ζωντανό. Ακόμα θέλω να πω, ότι όπου υπάρχουν προβλήματα, ο Θεός είναι κοντά μας, μάς αγαπά, δεν προσωποληπτεί. Σήμερα μάς καλεί όλους, για να ζήσουμε μια ζωή ποιοτική, ευχάριστη, αγιοπνευματική, ευλογημένη. Επίσης θέλω να πω, ότι όποιο πρόβλημα και αν έχεις ή έχω, να μην το βάζουμε κάτω. Πήγαινε στο ταμείο σου και συνέχεια ζήτα το, αυτός θα έλθει και θα ενεργήσει με θαύματα μεγάλα. Εγώ αυτά έχω ζήσει και ζω κοντά στον Θεό. Πώς λοιπόν να τα κρύψω από τους φίλους μου και αδελφούς μου; Θα ήταν κακό. Κάποτε είχα γνωρίσει μια οικογένεια. Αυτή η οικογένεια ήταν φτωχή και εγώ μοιραζόμουν μαζί της τα χρήματά μου. Δεν είχαν δουλειές, και είχαν και δύο παιδιά. Μια μέρα, μετά από ένα χρόνο περίπου, ο σύζυγος βρήκε δουλειά σε ένα μεγάλο έργο και έπαιρνε πολλά χρήματα. Δεν ήξερα ότι ήταν φιλάργυρος, ούτε ότι έφερνε τόσα πολλά χρήματα, διότι εγώ τον γνώρισα στην φτώχεια του. Το ότι έπαιρνε πολλά χρήματα, το έκρυψε από μένα, που του έδινα για μεγάλο χρονικό διάστημα το μισό μισθό μου. Μάλιστα είχε απομακρυνθεί και από την παρέα, με πρόσχημα ότι δούλευε πολύ. Εγώ το δέχτηκα έτσι απλά, είπα «έχει δουλειά». Μετά από ένα χρόνο, αρρώστησε βαριά και έφτασε στο τέλος. Μόλις έφτασε στο τέλος, μου έστειλε μήνυμα να πάω να τον δω στο νοσοκομείο, στα Γιάννενα. Στο νοσοκομείο μου λέει, «έκανα ένα μεγάλο λάθος στον Θεό και σε σένα, που δεν έπρεπε να κάνω -έτσι ένιωθε-». «Δεν έκανες τίποτα» του λέω, «όχι», μου λέει. «Εγώ Θωμά, έπαιρνα τόσο καιρό 3000 ευρώ το μήνα, και δεν ήλθα ποτέ να σου φέρω ένα ντενεκέ λάδι, ενώ εσύ έπαιρνες 1000 ευρώ και μου έδινες τα 500 για ένα χρόνο, μου πρόσφερες τα μισά του μισθού σου για ένα χρόνο». Του λέω «δεν πειράζει μωρέ αδελφέ, είχες περισσότερες ανάγκες εσύ», «όχι» μου λέει «εγώ πεθαίνω και θέλω να με ακούσεις. Εδώ, έχω ένα βιβλιάριο, που έχει μέσα 20.000 χιλιάδες ευρώ, θα πας με την γυναίκα μου να πάρεις τα 10.000 ευρώ» εγώ του είπα «όχι, αυτό δεν γίνεται». Αυτός επέμενε. Αφού δεν ήταν καλά και πιεζόταν, του είπα «εντάξει». Μετά από λίγες μέρες πέθανε. Εγώ, πριν φύγω από το νοσοκομείο, έδωσα το βιβλιάριο στην γυναίκα του και της είπα «εμένα μου τα έδωσες, είναι σαν να τα πήρα τα χρήματα δια του λόγου, και εγώ στα δίνω εσένα», και έφυγα. Άρα, το να έχεις ευλογία και να το κρύβεις, ενώ ξέρεις, ότι κάποιος φίλος σου στερείται που σε βοηθά και αυτός με τον δικό του τρόπο, είναι λάθος. Γι’ αυτό και εγώ κάνω αυτές τις ομολογίες, διότι ξέρω ότι ο Θεός αυτό που έδωσε σε μένα με αυτόν τον τρόπο, μπορώ και εγώ να το δώσω σε εσένα. Δεν καυχιέμαι, διότι αν θέλει αύριο, μπορεί να μας τα πάρει όλα και να μείνουμε φτωχοί στα πάντα, αυτός ξέρει. Εμείς αναφέρουμε αυτό που περάσαμε ή που ζούμε, διότι θέλουμε να πούμε, ότι ο Θεός είναι ευεργέτης. Είναι σαν να βρήκα ας πούμε σήμερα εγώ, μια πηγή που τρέχει νερό και λέω «έλα και εσύ να πάρεις». Δεν είναι σωστό να πάω και να κλείσω την πηγή και να πω ότι είναι δική μου, αλλά έλα και εσύ, διότι η βρύση αυτή του Θεού δεν στερεύει ποτέ. Αμήν. Σήμερα να ξέρουμε, ότι μπορούμε να τρέξουμε στον Χριστό, και να είμαστε σίγουροι, ότι ο Θεός θα μας λύσει όλα τα προβλήματα. Για τον κόσμο, θα μεγαλώνουν τα προβλήματα λόγω της άγνοιας, για μας όμως, αν είμαστε ενωμένοι μεταξύ μας και ενωμένοι με τον Θεό, θα μικραίνουν. Θυμάστε στην Αίγυπτο; Οι Εβραίοι είχαν καθαρό νερό, ενώ οι Αιγύπτιοι αίμα, δεν πινόταν το νερό τους. Ο Θεός θα μας λύσει όλα τα προβλήματα, αλλά και θα μας ευλογήσει, αρκεί να επιμένουμε. Και πως επιμένουμε; Με το να ασχολούμαστε μαζί του, διότι η αγάπη βρίσει τρόπους και επινοεί συστήματα σωτηρίας. Γένοιτο, αμήν.