Συνηθίζουμε να αποκαλούμε ζωή τον βίο που διάγουμε με όλα τα πάθη και τις ατέλειες
Εμείς οι άνθρωποι, έτσι όπως είναι ο κόσμος σήμερα δομημένος, με τον εγωισμό, τις πονηρίες, τα συμφέροντα καταντήσαμε να τρέχουμε κάθε μέρα πολύ. Άλλοι για να καλύψουν τις καθημερινές βιοτικές ανάγκες διαβίωσης και άλλοι για να πλουτίσουν περισσότερο. Με τόσο τρέξιμο που κάνουμε καθημερινά, νομίζουμε ότι θα δημιουργήσουμε καλύτερες συνθήκες ζωής. Έχει αποδειχθεί όμως, ότι εκεί που νομίζεις ότι τα έχεις όλα υπό έλεγχο, ξαφνικά συμβαίνει ένα πρόβλημα το οποίο σε κάνει από ικανό, ευφυή, οξυδερκή, ανίκανο στο παραμικρό. Μάλιστα στην συνέχεια, αν δεν προσέξουμε στο να τρέξουμε στον Θεό, χάνουμε την ζωή μας και πεθαίνουμε όλοι έξαφνα σαν τον άφρονα, και ότι φτιάξαμε περνάνε σε άλλα χέρια. Μάλιστα ένας σοφός αναφέρει ότι ο πρώτος φτιάχνει, ο δεύτερος τα αυξάνει και ο τρίτος τα τρώει. Επίσης, συνηθίζουμε να αποκαλούμε ζωή τον βίο που διάγουμε με όλα τα πάθη και τις ατέλειες. Όμως αυτό δεν είναι αληθινή ζωή και πρέπει να ξέρουμε, ότι έτσι απλά το ζην, χωρίς το ευ ζην, χωρίς τον Χριστό, ταυτίζεται με τον βίο των έμβιων όντων όλου του πλανήτη συμπεριλαμβανομένων και των ζώων. Δηλαδή των ανθρώπων που δεν εξελίσσονται πνευματικά και των ανθρώπων εκείνων που ό,τι κάνουν, το κάνουν μόνο για τον εαυτό τους. Ενώ όταν έχουμε το ευ ζην και μόνο όταν έχουμε το ευ ζην, τον Χριστό στην ζωή μας, είναι σίγουρο ότι έχουμε ένα πνεύμα που λέγεται ζωοποιόν και είναι αυτό που κάνει και τη διαφορά μεταξύ λογικών και άλογων όντων και ο λόγος, διότι ταυτίζεται το ζωοποιόν πνεύμα με την επίτευξη της ευδαιμονίας που προέρχεται από την ένωση του όντος με το ἕν. Το ευ ζην υπάρχει μόνο στο πνεύμα που ζωοποιεί και αυτό δεν είναι άλλο από το Άγιο Πνεύμα, το οποίο μας ενώνει μεταξύ μας και μας κάνει όλους οικογένεια, ενώ στο ζην υπάρχει η ζωή που δεν γνωρίζεις ότι ζεις, όπως και τα ζώα. Στο ζην χωρίς Χριστό εκδηλώνεται η αμαρτία, τα πάθη, τα συμφέροντα, οι πονηρίες, δηλαδή εκδηλώνεται η ζωή αυτή που δεν έχει Χριστό, ενώ στο ευ ζην ανήκει αυτός που εξελίσσεται πνευματικά αφού καθημερινά αυξάνει στην αγάπη για τον Θεό και τον αδελφό, αυξάνει στην ταπεινοφροσύνη, στην χαρά, στην σοφία του Θεού, αυξάνει σε καρπούς, σε χαρίσματα, σε σημεία, σε ιδιότητες κλπ.