Ο ταπεινός είναι ο ελεύθερος.
Αδέλφια μου,
όταν ένας άνθρωπος γνωρίσει τον Θεό, στ’ αλήθεια όμως γνωρίσει τον Θεό και όχι
κατά φαντασία ή μόνο μέσα από τον Λόγο, τότε αυτός ο άνθρωπος θα εντυπωσιαστεί
από την παρουσία του αλλά και από την ταπείνωση που θα γνωρίσει σε αυτόν.
Μάλιστα, θα θελήσει πολύ και ο ίδιος να γίνει ταπεινός, και ο λόγος, διότι ταπεινός
είναι και ο Θεός, αφού σε όλους τρέχει, είναι και γραφικό «καὶ γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε
διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι, καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν»
(Μαρκ. 10,45). Όπως ο Θεός τρέχει, έτσι και ο άνθρωπος του Θεού, ο ταπεινός,
πρώτος τρέχει. Ο ταπεινός είναι ένα με τον Θεό. Ο ταπεινός είναι ελεύθερος αφού
μπορεί εύκολα να κερδίσει φίλους και αδελφούς, αλλά και εχθρούς, ο τρόπος; Με
την ταπείνωση. Ο ταπεινός έχει νου και αισθητήρια γεγυμνασμένα. Ο ταπεινός
μπορεί με όλους αλλά και μόνος. Η ταπεινοφροσύνη για να κατανοηθεί, πόσο μάλλον
να εφαρμοστεί, χρειάζεται υπακοή στον Λόγο του Θεού, χρειάζεται σιωπή,
χρειάζεται σπουδή, χρειάζεται ευελιξία πνευματική, χρειάζεται παρουσία Θεού και
Λόγο Θεού, ώστε να συντελεστεί αναγέννηση αλλά και εξέλιξη, η οποία θα φέρει
περισσότερο τον Θεό στην ζωή μας. Ο ταπεινός γίνεται υπηρέτης. Η ταπείνωση
είναι όπως και η αγάπη, υπερέχουσα οδός. Είναι όμως και πνευματικά
πολυδιάστατη, γι’ αυτό χρειάζεται πολυχρόνιος αγώνας για να την σπουδάσει, να την
γνωρίσει αλλά και να την εμπεδώσει ένας ή πολλοί άνθρωποι. Εν αντιθέσει με τον
εγωιστή άνθρωπο ο οποίος αισθάνεται από παιδικής ηλικίας ότι δεν χρειάζεται
τίποτα να σπουδάσει αλλά ούτε και να εξελιχτεί σε κάτι, παρά μόνο σε σπουδές οι
οποίες θα του εξασφαλίσουν χρήματα και εξουσία στο να μην έχει ανάγκη κανέναν
αλλά όλοι να τον έχουν, και ο λόγος που δεν χρειάζεται να σπουδάσει τα του Θεού
ή οτιδήποτε άλλο, είναι διότι νιώθει ότι τα ξέρει όλα. Αυτό είναι εξάλλου
εγωισμός. Ο εγωιστής είναι τόσο μωρός, που αν
και θέλει να σε γνωρίσει, αν και θέλει να έρθει σε επαφή μαζί σου, γιατί βλέπει
ότι κάτι καλό έχεις, παρόλα αυτά ο εγωισμός του δεν του επιτρέπει έργα αγάπης.
Ο εγωισμός του δεν τον αφήνει, δεν του επιτρέπει να κάνει πρώτος την όποια
κίνηση αγάπης. Για παράδειγμα στο facebook, ο φανατισμένος, ο ισχυρογνώμον, ο
απόλυτος, αυτός που κρύβεται αλλά έχει και πολλές ανασφάλειες αλλά και πολλά
ερωτήματα που τον καίνε, -και αν δεν έχει όλα αυτά, λόγω του ότι έχει μεγάλη
ιδέα για τον εαυτό του-, αυτός που νομίζει ότι ξέρει, ο εγωιστής, ποτέ δεν θα
σου στείλει έστω και ένα απλό αίτημα φιλίας και ποτέ δεν θα κάνει την πρώτη
κίνηση και ο λόγος, διότι έχει ένα εωσφορικό κάλυμμα το οποίο του λέει «εγώ
πρέπει να μείνω στην θέση μου, δεν χρειάζεται να δίνουμε θάρρος και να νομίσουν
ότι δέχομαι το δόγμα του ή την εκκλησία του ή την οργάνωσή του ή τη θεωρία
του». Πέρα από θρησκευτικές επιδιώξεις, ο εγωιστής και στα απλά ακόμα, πάλι το
ίδιο κάνει, ποτέ δεν θα σου πει «γεια» πρώτος, δεν θα σε καλημερίσει, δεν θα σε
βοηθήσει, δεν θα σε ρωτήσει κάτι που ξέρει ότι ξέρεις, και ο λόγος διότι αυτός
τα ξέρει όλα. Ο ταπεινός όμως θα στείλει και αίτημα και θα πει με απλότητα μια
καλή κουβέντα, και ο λόγος διότι ο ταπεινός γκρεμίζει τα μεσότοιχα αλλά και δεν
φοβάται μήπως νομίσουν οι άλλοι για αυτόν το οτιδήποτε. Στην συνέχεια, ο
ταπεινός με την ταπείνωση που τον διακατέχει, κερδίζει αυτόν που μέχρι χτες
κρατούσε αποστάσεις, κατηγορούσε, έκρινε, νόμιζε ότι είναι σωστός κλπ. Ο
ταπεινός και στις κοινωνίες των ανθρώπων ζει πιο ευχάριστα, μιλά ευγενικά, δεν
προσβάλει κανέναν, προσφέρει βοήθεια χωρίς να του το ζητήσεις. Αυτός ο ταπεινός
τρέχει πρώτος, διότι δεν θέλει να σε κάνει ζητιάνο. Ο ταπεινός τρέχει παντού
για όλους και για όλα και δεν κάθεται στο θρόνο του περιμένοντας όλοι να τον
προσκυνήσουν. Άμα καταλάβουμε την αξία της ταπείνωσης και εντάξουμε αυτήν στην
ζωή μας, τότε θα μπορέσουμε να απολαύσουμε τον Θεό, την φιλία, την αδελφότητα,
την αγάπη, την δημιουργία, τα πάντα, αμήν. Πολλοί άνθρωποι θα ήθελαν να έχουν
μια επαφή με τον Θεό, όμως δεν έχουν, και ο λόγος είναι απλός, διότι και αυτοί
δεν έχουν επαφή με κανέναν, επειδή θέλουν οι άλλοι να γίνονται σε αυτούς
ζητιάνοι. Έτσι και οι ίδιοι γίνονται ζητιάνοι στον Θεό. Μάλιστα όταν ο Θεός
τους δώσει κάτι, κάνουν τον αντί Θεού και δεν χρησιμοποιούν αυτό που πήραν από
τον Θεό με αγάπη. Είναι νόμος ζωής «ἐν
ᾧ γὰρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καὶ ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν»
(Ματθ. 7:2), αυτό να το προσέξουμε, διότι θα έρθει η ώρα που θα χρειαστούμε
κάτι, το οποίο ο εγωισμός μάς το στέρησε και δεν θα το βρούμε. Αν και το έλεος
του Θεού μάς καταδιώκει, η πίστη μας δεν θα είναι ζώσα ώστε να μας εξασφαλίσει
αυτό που σήμερα έχουμε ανάγκη. Σήμερα λοιπόν που έχουμε καιρό να μαζέψουμε
αμάραντο θησαυρό. Στον προφήτη Ησαΐα αναφέρει «Αυτά λέγει, ο Κυριος· “προσέξατε και τηρήσατε το δίκαιον, εφαρμόσατε
δικαιοσύνην εις την ζωήν σας, διότι πλησιάζει πλέον να έλθη η ημέρα της
σωτηρίας, που εγώ θα δώσω, και να φανερωθή εις σας το έλεός μου» (Ησ.
56:1). Ας φύγουμε από τον εωσφορικό εγωισμό.
Σήμερα αποτελεί την πιο επικίνδυνη μορφή ψεύδους. Μάλιστα λόγω της άγνοιας
κατάφερε να γίνει πανθρησκεία. Έγινε σήμερα ο εγωισμός, η πανθρησκεία όλων των
ανθρώπων. Αυτός επέβαλε τον θάνατο και όλα τα κακά που συμβαίνουν σήμερα στο
ανθρώπινο γένος. Το ψέμα σήμερα είναι πολυδιάστατο. Για να καταλάβει σήμερα
κάποιος ότι ζει στο ψέμα, είναι απλό. Πρώτον, όποιος υπηρετεί το ψέμα, να ξέρει
ότι αυτό δεν τον ζωοποιεί. Έτσι καταλήγει λοιπόν αυτός με μια θεωρία
πνευματική, η οποία τον φανατίζει και θέλει και να την επιβάλλει, αλλά ποτέ
όμως αυτή η πνευματική θεραπεία δεν τον θεραπεύει. Δεν μπορείς να λες ή να
συστήνεις μια θεωρία πνευματική, και στην συνέχεια τα φάρμακα ή οι γιατροί να
σε κρατούν στην ζωή. Οι γιατροί και τα φάρμακα δόθηκαν από τον Θεό και έχουν
ένα σκοπό, να μας φανερώσουν ότι κάτι δεν πάει καλά με εμάς πνευματικά ώστε να
το διορθώσουμε. Αν εμείς συνέχεια αντιμετωπίζουμε προβλήματα και μας τα λύνει η
επιστήμη και όχι αυτό που σπουδάζουμε, το οποίο μάλιστα συστήνουμε εγωιστικά
και ότι αυτό είναι φυσικό να συμβαίνει στην ζωή μας, τότε να ξέρουμε ότι το
κάλυμμα παραμένει σε εμάς. Αλήθεια κατέχει αλλά και έχει, αυτός που με αυτό που
μελετά και βιώνει, θεραπεύεται ψυχικά και βιολογικά, ζει με αρμονία, έχει
λύσεις, ζει παραδεισένια. Διαφορετικά, κάτι χρειάζεται να αλλάξει. Τώρα να
διαβάσουμε κάτι που αναφέρεται στον Προφήτη Ησαΐα. Ο Κύριος, όταν ήρθε στην γη,
ζήτησε από το ανθρώπινο γένος μετάνοια. Η πρώτη λέξη του Θεού στην γη ήταν το
«μετανοείτε». Αλλά και στην Παλαιά Διαθήκη, ο Θεός, απευθυνόμενος στους
Εβραίους μιλώντας μέσα από τους προφήτες, πάλι για την μετάνοια μιλούσε και για
την αλλαγή των ανθρώπων, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Εδώ ο Προφήτης Ησαΐας
παίρνει οδηγίες από τον Θεό για τον λαό του Θεού, τους Εβραίους, και του λέγει «Φωναξε με όλην σου την δύναμιν, μη λυπηθής
την φωνήν σου· ύψωσε και δυνάμωσε την φωνήν σου σαν μεγαλόφωνον σάλπιγγα και,
ειπέ καθαρά στον λαόν μου τα αμαρτήματά των και στους απογόνους του Ιακώβ τας
παρανομίας των.» (Ησ. 58:1) «Αυτοί
κάθε ημέραν ζητούν να με εύρουν. Επιθυμούν να μάθουν τας εντολάς μου. Σαν λαός,
ο οποίος έχει τάχα τηρήσει δικαιοσύνην εις την ζωήν του, και δεν έχει
εγκαταλείψει ποτέ τας εντολάς του Θεού, ζητούν τώρα από εμέ δίκαιον κρίσιν
εναντίον των εχθρών των. Θέλουν να πλησιάσουν τον Θεόν εν τη επιθυμία να εύρουν
προστασίαν» (Ησ. 58:2) «και λέγουν· Διατί, όαν ενηστεύσαμεν, δεν επρόσεξες την νηστείαν μας;
Εταπεινώσαμεν εν μετανοία τας ψυχάς μας και συ δεν ηθέλησες να λάβης γνώσιν.
Δεν θα σας επροσεξα, όταν επράττετε αυτά, λέγει ο Κυριος, διότι και κατά τας
ημέρας των νηστειών σας επραγματοποιούσατε τα ιδικά σας εγωϊστικά θελήματα.
Κατεπιέζατε δε και ετραυματίζατε όλους εκείνους, που ήσαν υποχείριοί σας.»
(Ησ. 58:3) «Εάν, καθ' ον
χρόνον νηστεύετε, εκτρέπεσθε εις φιλονεικίας και εις μάχας, και με τους
γρόνθους σας κτυπάτε και ταπεινώνετε τον άσημον και ανισχυρον, είναι ματαία και
ανωφελής η νηστεία σας. Προς τι λοιπόν να νηστεύετε, όπως νηστεύετε σήμερον,
δια να ακουσθή η έντονος κραυγή σας από εμέ;» (Ησ. 58:4) «Εγώ δεν εξέλεξα και δεν ενέκρινα αυτού του
είδους την νηστείαν. Δεν μου είναι ευάρεστος η ημέρα, κατά την οποίαν ο
άνθρωπος με μίαν τέτοιαν νηστείαν ταπεινώνει τον εαυτόν του. Ούτε, εάν από την
πολλήν νηστείαν κάμψης τον τράχηλόν σου, ωσάν τον κρίκον, και στρώσης να κοιμηθής
επάνω εις στάκτην, ούτε αυτήν την κακουχίαν σας δεν ημπορείτε να την
χαρακτηρίσετε ως νηστείαν δεκτήν από εμέ.» (Ησ. 58:5) «Δεν εξέλεξα και δεν ώρισα εγώ τέτοιαν
νηστείαν, λέγει ο Κυριος, αλλά λύε κάθε δεσμόν και σύνδεσμον με την αδικίαν.
Ακύρωσε και σχίσε τας διεστραμμένας συμφωνίας, τας οποίας συ δια βίας και
εξαναγκασμού έχεις συνάψει με τους άλλους.Στείλε ελευθέρους τους
συντετριμμένους από τον πόνον και την συμφοράν, και κάθε συμβόλαιον αδίκου
συναλλαγής σχίσε το.» (Ησ. 58:6) «Κοβε το ψωμί σου και μοιράσου το με τον πτωχόν. Βαλε αστέγους στον
οίκόν σου, εάν ίδης γυμνόν ένδυσέ τον. Και απέναντι των οικείων σου μη δείξης
αδιαφορίαν και καταφρόνησιν.» (Ησ. 58:7) «Εάν τηρήσης αυτά, τότε θα αναλάμψη σαν της αυγής χαρούμενον το φως της
ειρήνης και της χαράς σου. Ταχέως θα ανατείλη η θεραπεία των πληγών σου και θα
άποκα-τασταθή η υγεία σου. Εμπροσθέν σου θα προπορεύεται η αρετή σου, η δε δόξα
του Θεού θα σε περιβάλλη πάντοτε.» (Ησ. 58:8) «Τοτε, δια της ειλικρινούς προσευχής θα
φωνάξης προς τον Θεόν, και ο Θεός θα σε ακούση. Καθ' ην στιγμήν ακόμη συ θα
προσεύχεσαι προς αυτόν, εκείνος θα σου απαντήση· Ιδού εγώ είμαι παρών,
ευρίσκομαι κοντά σου. Και ταύτα, εάν αφαίρεσης και σταματήσης κάθε άδικον
καταπίεσιν, κάθε εμπαικτικην και απειλητικήν χειρονομίαν, κάθε λόγον
γογγυσμού.» (Ησ. 58:9) «Εάν
δώσης με όλην σου την καρδιά ψωμί στον πεινασμένον, εάν χορτάσης μίαν ψυχήν, η
οποία ευρίσκεται εις κατάστασιν ταιτεινώσεως και πόνου. Τοτε, μέσα στο σκοτάδι
της θλίψεώς σου θα ανατείλη το φως της χαράς και της ειρήνης σου. Και το
σκοτάδι της πλάνης και της αθλιότητός σου θα μεταβληθή και θα λάμψη σαν το φως
της μεσημβρίας.» (Ησ. 58:10) «Τοτε
ο Θεός θα είναι πάντοτε μαζή σου. Θα χόρτασης, όπως επιθυμεί η ψυχή σου, και
αυτά τα οστά σου θα ευφρανθούν και θα γίνουν ισχυρότερα, θα είσαί κήπος
θαλλερός γεμάτος μεθυστικά άνθη, σαν πηγή από την οποίαν ποτέ δεν λείπει το
νερό. Και τα οστά σου σαν δροσερό χορτάρι θα αναπτυχθούν, θα είναι ισχυρά και
χονδρά και θα κληρονομήσης γενεάς γενεών.» (Ησ. 58:11) «Αι από αιώνος έρημοι πόλεις σου θα
ανοικοδομηθούν και τα θεμέλια, που εσύ θα θέσης, θα είναι αιώνια εις γενεάς
γενεών. Θα ονομασθής οικοδόμος φραγμών, τους οποίους εχθροί είχον κρημνίσει. Θα
επανορθώσης και θα κλείσης τους δρόμους, τους διανοιχθέντας από εχθρούς ανάμεσα
στο κτήμα σου.» (Ησ. 58:12).