Να δημιουργήσουμε σπλάχνα Χριστού.

 

Να δημιουργήσουμε σπλάχνα Χριστού. Η ασπλαχνία μας πάντα θα πλήττει τα σπλάχνα μας.

Αδέλφια μου, ο Κύριος σε όλον τον επί γης βίον του φανέρωσε έναν διαφορετικό πλούτο συναισθημάτων όπως αγάπη, χαρά, λύπη, αγαλλίαση, φόβο, θυμό, ενδιαφέρον αλλά και αδιαφορία σε γεγονότα που αφορούσαν τον ίδιο, άλλα και πολλά συναισθήματα, που τα εκδηλώνουμε και όλοι μας λίγο ή πολύ στην καθημερινότητά μας, με την διαφορά ότι εμείς εμφανίζουμε περισσότερο τα κακά, ενώ κάπου κάπου και τα καλά, εν αντιθέσει με τον Κύριό μας ο οποίος συνέχεια εμφάνιζε τα καλά και καμιά φορά τον θυμό ή την λύπη, και αυτά λόγω του ότι υπήρχε μεγάλη απιστία γύρω του στους ανθρώπους. Ακόμα στον Κύριό μας ήταν πολύ εμφανές μια ιδιότητα η οποία λέγεται ευσπλαχνία. 

Διαβάζουμε στην Καινή Διαθήκη, «Και όταν ο Ιησούς βγήκε έξω, είδε ένα μεγάλο πλήθος, από ανθρώπους που τον ακολούθησαν, και σπλαχνίστηκε γι’ αυτούς, και θεράπευσε τους αρρώστους τους» (Ματθαίος 14:14). Λίγο νωρίτερα ο Χριστός είχε αποσυρθεί προσωρινά για να προσευχηθεί.  Όταν όμως είδε τα πλήθη που τον ακολούθησαν και μαζί έφεραν και τους αρρώστους τους, σπλαχνίστηκε αυτούς στον πόνο τους. Η άγνοια κάνει τους ανθρώπους να ψάχνουν τον Θεό, με φυσική συνέπεια όποιος τον ψάχνει να τον βρίσκει. Ο πόνος, η άγνοια, τα βιοτικά οδηγούν τον άνθρωπο σε αδιέξοδο. Το θέμα όμως είναι ότι ο Θεός τον άνθρωπο, όταν επιστρέφει, τον σπλαχνίζεται, ακόμα και αυτόν που δεν επιστρέφει τον σπλαχνίζεται. Η αγάπη των ανθρώπων στο να τρέχουν κοντά του, κάνουν τον Θεό να σπλαχνίζεται τους ανθρώπους. Αυτές οι αγαθές ενέργειες των ανθρώπων κίνησαν τα σπλάχνα του Χριστού, καθώς το ίδιο συνέβη και στην περίπτωση θεραπείας των δύο τυφλών (βλ. Ματθαίος 20:30-34).

Σε ένα άλλο σημείο αναφέρεται, καθώς ο Ιησούς πορευόταν στην πόλη Ναΐν: «Και καθώς πλησίασε στην πύλη της πόλης, φερόταν έξω ένας νεκρός, ένας μονογενής γιος της μητέρας του, κι αυτή ήταν χήρα… όταν την είδε ο Κύριος, την σπλαχνίστηκε, και της είπε, Μη κλαις. Και πλησιάζοντας άγγιξε το νεκροκρέβατο… και είπε: Νεανίσκε, σε σένα λέω, σήκω επάνω. Και ο νεκρός ανακάθησε… και τον έδωσε στη μητέρα του» (βλ. Λουκάς 7:11-15). Ο μεγάλος πόνος και η λύπη της χήρας που έχασε το μοναδικό της παιδί προκάλεσε τη φιλευσπλαχνία του Χριστού. Κανείς δεν ζήτησε από τον Χριστό να κάνει κάτι (πχ., βλ. Λουκάς 8:41-56) για τον πόνο αυτής της χήρας, ούτε οι μαθητές, ούτε το πλήθος, ούτε καν η ίδια η μητέρα και ο λόγος, διότι όλοι μπροστά στον θάνατο πιστεύουμε ότι δεν έχουμε λόγο, δεν έχουμε καμιά εξουσία, απλά εμείς οι άνθρωποι τον δεχόμαστε, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, ενώ ο Κύριος ήλθε στην γη για να μας πει ότι μπορούμε να κάνουμε πολλά, μπορούμε να νικήσουμε ακόμα και αυτόν τον θάνατο, αυτός είπε «ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει, ὅτι ἐγὼ πρὸς τὸν πατέρα μου πορεύομαι» (Ιω. 14:12). Ο Κύριος μας έδειξε ότι και στον θάνατο μπορούμε δια της πίστεως του λόγου, να κάνουμε το αδύνατο δυνατό, «ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ τὸ εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι» (Μαρκ. 9:23). Ο Κύριος με δική του πρωτοβουλία σε αυτή την περίπτωση έκανε ένα έργο αγάπης, ζωής, είναι γραφικό «βρέθηκε από αυτούς που δεν τον ζήτησαν» (βλ. Ησαΐας 65:1) και ο λόγος, για να ευεργετήσει μια συντετριμμένη καρδιά στο τραγικό της αδιέξοδο. Εδώ εμείς μπορούμε να σπουδάσουμε κάτι. Στην Παλαιά Διαθήκη, όποιος ήθελε βοήθεια, την ζητούσε, στην Καινή Διαθήκη, θα πρέπει να βλέπουμε εμείς ποιός θέλει βοήθεια και να την προσφέρουμε με αγάπη, όχι με δόλο. Μάλιστα ο Κύριος έφερε ένα παράδειγμα, μια παραβολή: 

25 Και ιδού, νομικός τις εσηκώθη πειράζων αυτόν και λέγων· Διδάσκαλε, τι πράξας θέλω κληρονομήσει ζωήν αιώνιον; 

26 Ο δε είπε προς αυτόν· Εν τω νόμω τι είναι γεγραμμένον; πως αναγινώσκεις; 

27 Ο δε αποκριθείς είπε· Θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της δυνάμεώς σου και εξ όλης της διανοίας σου, και τον πλησίον σου ως σεαυτόν. 

28 Είπε δε προς αυτόν· Ορθώς απεκρίθης· τούτο κάμνε και θέλεις ζήσει. 

29 Αλλ' εκείνος, θέλων να δικαιώση εαυτόν, είπε προς τον Ιησούν· Και τις είναι ο πλησίον μου; 

30 Και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν· Άνθρωπος τις κατέβαινεν από Ιερουσαλήμ εις Ιεριχώ και περιέπεσεν εις ληστάς· οίτινες και γυμνώσαντες αυτόν και καταπληγώσαντες, ανεχώρησαν αφήσαντες αυτόν ημιθανή. 

31 Κατά συγκυρίαν δε ιερεύς τις κατέβαινε δι' εκείνης της οδού, και ιδών αυτόν επέρασεν από το άλλο μέρος. 

32 Ομοίως δε και Λευΐτης, φθάσας εις τον τόπον, ελθών και ιδών επέρασεν από το άλλο μέρος. 

33 Σαμαρείτης δε τις οδοιπορών ήλθεν εις τον τόπον όπου ήτο, και ιδών αυτόν εσπλαγχνίσθη, 

34 και πλησιάσας έδεσε τας πληγάς αυτού επιχέων έλαιον και οίνον, και επιβιβάσας αυτόν επί το κτήνος αυτού, έφερεν αυτόν εις ξενοδοχείον και επεμελήθη αυτού· 

35 και την επαύριον, ότε εξήρχετο, εκβαλών δύο δηνάρια έδωκεν εις τον ξενοδόχον και είπε προς αυτόν· Επιμελήθητι αυτού, και ο, τι συ δαπανήσης περιπλέον, εγώ όταν επανέλθω θέλω σοι αποδώσει. 

36 Τις λοιπόν εκ των τριών τούτων σοι φαίνεται ότι έγεινε πλησίον του εμπεσόντος εις τους ληστάς; 

37 Ο δε είπεν· Ο ποιήσας το έλεος εις αυτόν· Είπε λοιπόν προς αυτόν ο Ιησούς· Ύπαγε και συ, κάμνε ομοίως.           (Λουκάς 10:25-37).

Εδώ φανερώνεται καθαρά, ότι πολλές φορές λόγω της οικειότητας, τα πρόσωπα προς τα οποία δίνεις την αγάπη σου, οικογένεια, φίλους, ποιμένας, προφήτης, διάκονος ή στην εκκλησία σου, ίσως και να μην την καταλάβουν ποτέ, με φυσική συνέπεια να μην σου προσφέρουν και ποτέ τίποτα. Μάλιστα είναι πολλές οι φορές στην ζωή σου που μένεις μόνος σου με τον Θεό. Παρόλα αυτά να μην απελπιζόμαστε, διότι ο Θεός έχει πάντα τους δικούς του.  Είναι αδύνατον να μην σου τους στείλει.  Φύσει Αδύνατον.  Το βλέπουμε στην παραβολή αλλά και σε όλον τον επί γης βίον του, ότι πάντα για αυτόν που ψάχνει, που ζητά, που θέλει τον Θεό, έχει τον σαμαρείτη, έχει τον κυρηναίο, έχει τους μαθητές του, τα παιδιά του που έχουν αφιερωθεί, έχει την εκκλησία του που είναι ένα πνευματικό νοσοκομείο όλων των παθήσεων, έχει τους αποστόλους του, πολλά πνεύματα του Θεού υπάρχουν και αυτά τα αγαθά πνεύματα μπαίνουν μέσα στον άνθρωπο, τον μεταλλάσουν σε σκεύη εκλογής και στην συνέχεια με την συνεργασία του Θεού εκδηλώνουν τον Θεό, την αγάπη. Ο τρόπος; Με την ευσπλαχνία που τους βάζει στην καρδιά τους στο να ενεργούν κάτω από όλες τις συνθήκες, με φυσική συνέπεια να εκδηλώνουν τα έργα του Θεού. Αν τίποτα από αυτά δεν υπάρχει εκεί που είσαι, ο Θεός πάντα ανταποκρίνεται στο κάλεσμά σου, αρκεί να προσεύχεται ο άνθρωπος που έχει την όποια ανάγκη. Η προσευχή, όταν βγαίνει από την καρδιά, φτάνει στον θρόνο του Θεού και το αποτέλεσμα είναι αστραπιαίο. Μην ανησυχείς, έρχεται ο ίδιος. Αν η προσευχή μας δεν εισακούγεται, τότε να ξέρουμε ότι δεν προσευχόμαστε, όταν προσευχόμαστε, αλλά απλά παραγγέλνουμε πίτσα. Δεν είναι πίτσα ο Θεός, ο Θεός θέλει να κλίνει γόνυ η καρδιά μας. Είδατε όταν παραγγέλνουμε, μιλάμε με απαίτηση, με εξουσία, και ο λόγος διότι έχουμε τα χρήματα που χρειαζόμαστε, όμως με την προσευχή δεν έχουμε έχουμε αυτήν την εξουσία, όπως με τα χρήματα, και ο λόγος διότι δεν φροντίσαμε να έχουμε πίστη, αγάπη, ταπεινοφροσύνη, δικαιοσύνη, Θεό με λίγα λόγια, για ζούμε κάθε στιγμή το θαύμα. Όλα όμως έχουν την λύση τους, αρκεί εμείς να πλησιάσουμε τον Θεό με αγάπη, με πίστη, με μετάνοια, με σκοπό την αλλαγή. Όταν ενεργήσουμε έτσι, αυτός ο Θεός δεν θα αργήσει, θα βρει τρόπο να έρθει αμέσως ή ο ίδιος ή θα σου στείλει τους δικούς του και θα σου δείξει τον τρόπο που θέλει εκείνος να ζεις. Και μάλιστα, αν εμείς πραγματικά θέλουμε τον Θεό, αυτός πολύ γρήγορα θα στείλει τα δικά του παιδιά, τους δικούς του ανθρώπους, τους αναγεννημένους ανθρώπους, όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι οι άνθρωποι που απέκτησαν με την νουθεσία του Θεού σοφία, ζουν με ειρήνη, σέβονται, έχουν αγάπη, ζουν ταπεινά, δεν είναι ποιμένες, οι δικοί του άνθρωποι του δεν έχουν τίτλο, ελάχιστοι φέρουν κάποιο τίτλο, υπηρέτες συστήνονται, και αυτό είναι.  Μια φορά μου έστειλε κάποιος να ακούσω μια ομιλία, υποτίθεται πνευματική. Μόλις την άκουσα, βλέπω έναν άνθρωπο που συνέχεια μιλούσε για τον Θεό και συνέχεια έλεγε «παιδιά μου, παιδιά μου, παιδιά μου». Είπα να του γράψω «δεν διαβάζεις μέσα στον Λόγο του Θεού ότι όλοι είμαστε παιδιά Θεού και όχι παιδιά κανενός ανθρώπου;». Πώς θέλουμε να ευλογηθεί η ζωή μας με αυτές τις λογικές, δεν διαβάζουμε στον Λόγο το «ὑμεῖς δὲ μὴ κληθῆτε ῥαββί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ διδάσκαλος, ὁ Χριστός· πάντες δὲ ὑμεῖς ἀδελφοί ἐστε. καὶ πατέρα μὴ καλέσητε ὑμῶν ἐπὶ τῆς γῆς· εἷς γάρ ἐστιν ὁ πατήρ ὑμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς.» (Ματθ. 23:8-9), πώς μιλάς για τον Θεό και δηλώνεις Πατέρας; Μόνο που το άκουσα τόσες φορές είπα «άντε γεια, πρόκειται για άνθρωπο που θέλει να κάνει το θέλημα του Θεού με αρχές τον εγωισμό». Στην συνέχεια έλεγε ότι όλοι κάνουν λάθη και πρέπει να κάνουν αυτό που έλεγε αυτός. Αδέλφια μου, οι άνθρωποι του Θεού δεν μιλάνε για τους άλλους, τί λάθη κάνουν, οι δικοί του οι άνθρωποι μιλάνε για τον Θεό, για το έργο του, για την σοφία του, και πάντα με πολύ σεβασμό και αγάπη διότι μιλά σε ξεχωριστές προσωπικότητες. Να σεβόμαστε την προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου, και μην θέλουμε να μπούμε στην ζωή του ως αρχηγοί. Ακόμα οι δικοί του άνθρωποι δεν μιλάνε για τον διάβολο, και ο λόγος, διότι είναι ερωτευμένοι με τον Θεό Πατέρα, τον Υιόν του και το Άγιο Πνεύμα. Ακόμα οι άνθρωποι του Θεού είναι εκστασιασμένοι από την σοφία και το έργο του Πατέρα τους Θεού. Είναι μεγαλείο ο Λόγος του Θεού, που όταν το συλλάβεις, θα καταλάβεις ότι δεν υπάρχει χρόνος για κάτι άλλο, πόσο μάλλον να κρίνεις ή να μιλάς για τον διάβολο και τί αυτός κάνει, κλπ., κάτι που σήμερα το κάνουμε έτσι για πλάκα. Στην αρχή της ζωής μου, την εκκλησία, τους φίλους, τους πνευματικούς μου, τους καθόριζαν οι άλλοι, ανάλογα το έθνος που ζει το κάθε παιδί έχει και καθορισμένα στερεότυπα, φίλους, θρησκεία, ποιμένα, κλπ. Μετά που πέρασαν τα χρόνια, καλέστηκα από την ίδια την ζωή  να διαλέγω τους φίλους μου, τους πνευματικούς αδελφούς, την εκκλησία, κλπ. και πάντα έλεγα να είναι αυτός του Θεού, να είμαι στην σωστή εκκλησία, να βρίσκομαι στον σωστό κύκλο. Σήμερα όμως λέω ένα ευχαριστώ σε όλα όσα συνάντησα στην ζωή μου, τίποτα δεν πετάω, αλλά δεν έχω και καμιά τέτοια ανάγκη, να ψάχνω ή να δοκιμάζω, ποιό το σωστό, ποιό το λάθος. Σήμερα δεν χρειάζεται να εξαρτώμαι από κάτι, και ο λόγος, διότι βρήκα αυτό που έψαχνα, βρήκα τον Θεό, όμως ο αγώνας συνεχίζεται. Σήμερα ναι, με το έλεος και την χάρη του Θεού Πατέρα είμαι ελεύθερος, δεν έχω φόβους, ανασφάλειες, δεν έχω τίποτα, σήμερα χαίρομαι, διότι στο αγιαστήριο γνώρισα τον Θεό. Είναι μεγάλο πράγμα να ελευθερωθείς από την άγνοια, από τα εντάλματα, από τα στερεότυπα, από χίλιους δυο νόμους που ο άνθρωπος έβαλε μόνος του στον εαυτό του, τους οποίους συστήνει ως νόμους Θεού, οι οποίοι σε σκλαβώνουν, δεν σε ελευθερώνουν.  Ο άνθρωπος του Θεού, αυτό θα σε μάθει, θα με μάθει, θα μας μάθει, να είσαι ελεύθερος, να είμαι ελεύθερος, να είμαστε ελεύθεροι, θα μας μάθει να γίνουμε ελεύθεροι. Σήμερα και εγώ είμαι ελεύθερος, όμως μετά από πολλά χρόνια αγώνα το συνέλαβα αυτό. Τί σημαίνει ελευθερία Θεού; Καμία σχέση δεν έχει με την ελευθερία του κόσμου. Σήμερα κατάλαβα ότι παλιά κυνηγούσα τους φίλους, τους κοσμικούς αλλά και τους πνευματικούς, έλεγα και μου έλεγαν λόγια πολλά, χωρίς έργα πολλά. Σήμερα όλα αυτά με κουράζουν, δεν αγωνίζομαι να αποδείξω σε κάποιον ότι είμαι καλός, εμπιστεύομαι τον Θεό, ο Θεός θα με ενώσει με ότι είναι δικό του, μόνο ότι είναι του Θεού με ξεκουράζει. Μάλιστα σήμερα, χωρίς άγχος, ο Θεός με ενώνει με δικούς του ανθρώπους. Όσοι δεν είναι δικοί του άνθρωποι ακόμα, απλώς συνδιαλέγομαι μαζί τους, δεν τους απορρίπτω, και όσοι είναι δικοί του αλλά διαφέρουμε στις επιδιώξεις και αρχές δεν προσπαθώ να τους αλλάξω, τους δέχομαι όπως είναι, αρκεί να με δέχονται και εμένα όπως είμαι. Οι αποστολές διαφέρουν, το βλέπουμε και στην Παλαιά Διαθήκη αλλά και στην Καινή, ο Αβραάμ άλλη αποστολή, ο Μωυσής άλλη, οι προφήτες άλλη, οι γραμματείς και οι φαρισαίοι άλλη, ο Κύριος άλλη, οι απόστολοι άλλη, ο Απ. Παύλος άλλη, ποικιλοτρόπως δουλεύει ο Θεός. Αυτός με έμαθε να σέβομαι όλους τους ανθρώπους και όλες τις αποστολές, ακόμα αυτός με έμαθε εγώ να ασχολούμαι με την δική μου αποστολή. Σήμερα δεν χρειάζομαι κάποια εκκλησία απαραίτητα, ώστε να μπω μέσα να δοξάσω τον Θεό ή κάποιο ναό για να βρω τον Θεό, διότι τον βρήκα, είναι μέσα στον Λόγο του Θεού. Αυτός ο Λόγος θα πρέπει να ζήσει μέσα μας σε όλο το σώμα μας, ώστε στην συνέχεια το σώμα μας να είναι ο ναός του Αγίου Πνεύματος, νάτος ο ναός του Θεού. Ότι συντελείται έξω από αυτόν τον ναό δεν έχει νόημα απλά θα γίνεται πάντα για το θεαθήναι, ο ίδιος ο Χριστός είπε «δεν εξεύρετε, ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος του εν υμίν…;» (Κορινθίους Α΄ 6:19), «καθώς, δεν εξεύρετε ότι είσθε ναός Θεού, και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν; Εάν τις φθείρη τον ναόν του Θεού, τούτον θέλει φθείρει ο Θεός» (Κορινθίους Α΄ 3:16–17). Ο Θεός που ψάχνουμε όλοι είναι μέσα μας, και ο Λόγος του Χριστού, το Ευαγγέλιο του Χριστού τον ανασταίνει μέσα μας. Όταν ένας ή πολλοί ανακαλύψουν τον Θεό, τότε αυτός ο Θεός που ζει μέσα μας, θα μεταμορφώσει το σώμα της ταπείνωσης στο να γίνει σύμμορφο της δόξης του Θεού, το οποίο θα το μετατρέψει σε ναό Θεού, είναι γραφικό, «Ἐάν τις ἀγαπᾷ μέ, τόν λόγον μου τηρήσει, καί ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καί πρός αὐτόν ἐλευσόμεθα καί μονήν παρ᾿ αὐτῷ ποιήσωμεν» (Ἰωάννης 14: 23). Όταν ο άνθρωπος δέχεται το κάλεσμα του Θεού, μετά από λίγο χρονικό διάστημα βγαίνει το διαζύγιο με τον διάβολο. Από εκεί και πέρα η χαρά δεν αντέχεται, αφού γίνεται ανεκλάλητη, χωρίς χαρά, ο Θεός δεν είναι στην ζωή μας, χαρά και απλότητα πάνε μαζί, όπως ταπείνωση και δυνάμεις. Όλα αυτά μας τα δίνει ο Θεός Πατέρας, όλα αυτά γίνονται ο επενδύτης στην ζωή μας, αρκεί να εμμένουμε με τον σωστό τρόπο, με υπομονή και επιμονή, «ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν» (Λουκ. 21:19), «ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται» (Ματθ. 24:13). Σήμερα δεν χρειάζομαι, δεν χρειάζεσαι με τον Χριστό κανέναν που θα ήθελε να επιστατεί στην ζωή μου, στην ζωή σου, με σκοπό να θέλει να με υποτάξει, να σε υποτάξει ή τάχα να σε ευλογήσει. Σήμερα μόνο φίλους μου αρέσει να έχω, αυτό για μένα είναι υγιές και υπέρ αρκετό. Ούτε θέλω να γίνω επιστάτης σε κανέναν, αλλά και κανένας να μην γίνει στην δική μου ζωή και στην δική σας ζωή, αλλά ούτε και να επιτρέψω σε κανέναν να μπει στην ζωή μου σαν ανώτερος, ο Κύριος είπε να είμεθα όλοι φίλοι, «ὑμεῖς δὲ μὴ κληθῆτε ῥαββί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ διδάσκαλος, ὁ Χριστός· πάντες δὲ ὑμεῖς ἀδελφοί ἐστε» (Ματθ. 23:8). Με τα λεγόμενα του Κυρίου πολλοί θα πρέπει να προβληματιστούν. Εξάλλου για μένα και για σένα αλλά και για όλους όλη η δημιουργία είναι το σπίτι μου, αυτή είναι η εκκλησία μου, ο Θεός δεν κατοικεί σε χειροποίητους ναούς, είναι μέσα μου, η ζωή που έχουμε μαρτυρά τον Θεό, «πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν» (Ιω. 4:24). Σήμερα είναι ο Πατέρας μου ο Θεός μου, είναι ο Θεός σου, είμαστε ο λαός του, δεν είμαι ορφανός, δεν είσαι ορφανός, δεν είμαστε ορφανοί. Όταν περπατώ με αυτόν, όλα γίνονται εκκλησία, όλα αγιάζονται, αν δεν έχεις τον Θεό δια του Λόγου ζωντανό μέσα σου, δεν θα καταλαβαίνεις τίποτα, ποτέ δεν θα νιώσεις ότι ζεις, πάντα θα νιώθεις ξένος με τον εαυτό σου, με την ζωή, με την δημιουργία, με τους συνανθρώπους σου αλλά και σε ένα χώρο ακόμα που θα μιλάνε για τον Θεό, πάλι ξένος θα νιώθεις. Σήμερα αδέλφια μου, βρήκα την καλύτερη παρέα, τον τριαδικό Θεό και όλους εσάς. Τώρα όλοι εμείς που κάνουμε αυτόν τον αγώνα, είμαστε μια πνευματική οικογένεια. Σήμερα εμείς είμεθα τυχεροί, διότι έχουμε γνωρίσει και δημιουργήσει και σαρκική οικογένεια αλλά και πνευματική οικογένεια, η σαρκική δεν έχει τόσο νόημα αν δεν γίνει πνευματική. Δόξα τω Θεώ σήμερα, και την σαρκική την μετατρέψαμε δια του Λόγου σε πνευματική. Μάλιστα ο Θεός με έμαθε να μην απορρίπτω κανέναν. Οποιοσδήποτε και αν έρθει να μου πει έστω και μια καλημέρα, για μένα είναι παιδί Θεού, αφού σήμερα για μένα, για σένα, για όλους εμάς, τα πάντα συνεργούν στο αγαθό. Για μένα όλοι οι άνθρωποι στην ζωή μου είναι απεσταλμένοι από τον Θεό για να με σπουδάσουν, για να με βοηθήσουν να γίνω καλύτερος, αρκεί εγώ να μην τους απορρίψω, αλλά να σπουδάσω από όλους και από όλα. Ξέρετε σήμερα καταλάβαμε, γνωρίσαμε ότι η ζωή για να έχει νόημα και αξία, χρειάζεται και το θετικό και το αρνητικό. Καλός ο Θεός, δημιούργησε τον κόσμο. Η ζωή μας με το θετικό και το αρνητικό γίνεται σαν μια μεγάλη μπαταρία η οποία μας δίνει ενέργεια, την οποίαν και αυτή την παίρνει από τον ήλιο, όλα είναι ενέργεια και χρειάζεται να βρούμε τις πηγές της. Σίγουρα αυτή έρχεται από τον Θεό, η κάθε ενέργεια έρχεται από τον Θεό. Όταν δεν δέχεσαι το λάθος, είναι σαν να λείπει ο ένας πόλος από την μπαταρία ώστε να πάρει μπροστά η μηχανή, και ο θετικός να λείπει, πάλι το ίδιο γίνεται. Σίγουρα το αρνητικό θα πρέπει να υπάρχει στο μέτρο που κάνει καλό, όχι σε μέτρο που καταστρέφει, ακόμα και το θετικό θα πρέπει να έχει μέτρο ανάλογα το πνευματικό μας επίπεδο. Χωρίς μέτρο γίνεται, όταν γίνουμε ολοκληρωμένοι εν Κυρίω. Την κάθε ενέργεια θα πρέπει να την βρούμε για να ζήσουμε. Η ενέργεια που σε ζωοποιεί, βρίσκεται στον Λόγο του Θεού. Όταν χρειαζόμαστε ζωή, μελετάμε, προσευχόμαστε συνέχεια, καθημερινά, η ομιλία έχει ενέργεια, ο Λόγος του Θεού έχει ενέργεια, το θέλημα του Θεού έχει ενέργεια, αλλά αν θέλεις ή θέλω ενέργεια να ξεπεράσω τα πάντα, χρειάζομαι συνειδητή αφιέρωση ώστε να δημιουργήσω το νου του Χριστού. Αυτή η αφιέρωση θα μας εξασφαλίσει ταπείνωση, αγάπη, πίστη, ειρήνη, δικαιοσύνη, καρπούς του Αγίου Πνεύματος, τους οποίους θα τους χρησιμοποιείς για την δόξα του Θεού και την σωτηρία των ανθρώπων, και ποτέ για προσωπικά συμφέροντα. Τί σημαίνει ενέργεια Θεού. Ας πούμε ότι έχεις μια γεννήτρια και θέλεις να την βάλεις μπροστά αλλά δεν παίρνει, δίπλα η οικογένεια σου κρυώνει, χρειάζεται να ζεσταθεί, να φτιάξει ψωμί, χρειάζεται η γεννήτρια να πάρει μπροστά. Εδώ καταβάλουμε όλη την προσοχή μας για να δούμε τί φταίει. Μέχρι να πάρει μπροστά, συνέχεια την επισκευάζουμε. Όταν πάρει, αμέσως έρχεται το φως, η ζέστη, όλα δουλεύουν. Έτσι είναι και η ζωή μας, όταν δεν γίνεται η ζωή που έχουμε του Χριστού, σταματά η ενέργεια, η γεννήτρια. Χρειάζεται να επικεντρωθούμε στην γεννήτρια, υπάρχει γεννήτρια, όλα μπορούν να συμβούν, χρειάζεται απόφαση. Η απόφαση δημιουργεί την ζώσα πίστη, η ζώσα πίστη ενώνει τον θετικό με τον αρνητικό πόλο με φυσική συνέπεια να έχουμε φως. Όμως για να γίνουμε θεοί με εξουσία στον λόγο μας, χρειαζόμαστε την μπαταρία του Θεού, χωρίς καλώδια ασύρματα. Αυτή έρχεται με την σκέψη μέσα από τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα, τα οποία χρησιμοποιούνται από τον Θεό για να επικοινωνούμε με τον Θεό. Θυμάστε παλιά, δεν τα είχαν ανακαλύψει οι άνθρωποι αυτά τα κύματα, αυτές τις συχνότητες. Σήμερα όμως όλα γίνονται ασύρματα, έτσι ενώνεται ο άνθρωπος με τον Θεό, χωρίς καλώδια. Αυτό είναι το μεγαλείο του Θεού, δεν μας έβαλε καλώδια για να επικοινωνούμε αλλά συναισθήματα, καρπούς, ιδιότητες, χαρίσματα, ιδιότητες. Αδέλφια μου, εγώ τα έχω χάσει με την αγάπη του Θεού, και μέρα νύχτα τον ευχαριστώ, δεν υπάρχει τίποτα πιο θαυμαστό από μία αναγεννημένη ζωή, μία αγιοπνευματική ζωή. Μακάρι όλος ο πλανήτης να ακολουθήσει τον Χριστό, αυτός και μόνο αυτός μπορεί να ξανακάνει τον πλανήτη παράδεισο. Σήμερα βλέπω στην τηλεόραση καθημερινά καμιά εκατοστή ανθρώπους, οι οποίοι μιλάνε συνέχεια, δεν αλλάζουν, όλο οι ίδιοι άνθρωποι, αυτοί όλοι μαζί για τα συμφέροντά τους σου δημιουργούν φόβο και σε εξουσιάζουν, αφού και οι άνθρωποι έχουν στηρίξει την ζωή τους στα χρήματα και όχι στον Χριστό. Πρέπει όλοι μας να μην στηρίζουμε την πίστη μας σε αυτούς αλλά στον Χριστό, ο οποίος κάποια στιγμή, αφού δουλεύει μυσταγωγικά, θα φωτίσει τους ανθρώπους στο να μην τους πιστεύουν, να μην τους ακούν σε όλα τα έθνη. Φανταστείτε, από 5 μέχρι 10 οικογένειες διοικούν το κάθε έθνος. Αυτό το αντιλαμβάνονται μερικοί, και στην συνέχεια  προσπαθούν και αυτοί να κάνουν άλλες 5 ή 10 με σκοπό να επικρατήσουν οι πρώτοι στην άλλη ομάδα ή και το αντίστροφο, μάλιστα όλοι χρησιμοποιούν τους ανθρώπους κι έτσι ο ένας πολεμά τον άλλον για να πάρει την εξουσία. Η μπαταρία για τους ανθρώπους σήμερα και γι’ αυτό πάσχουν δεν είναι ο Λόγος του Θεού αλλά είναι η θρησκεία και η πολιτική. Η θρησκεία είναι χωρισμένη σήμερα και μακριά από το Ευαγγέλιο του Χριστού, αφού την αγάπη την έκανε δόγμα και καλεί τους ανθρώπους να υπηρετήσουν εντάλματα ανθρώπων στο όνομα του Θεού. Οι πολιτικοί επικαλούνται τον λαό και αυτοί δημιουργούν σκάνδαλα, φτιάχνουν περιουσίες κλπ. Κοιτούσα αυτές τις μέρες στην τηλεόραση, ο ένας απειλεί τον άλλον, σκάνδαλο εδώ, σκάνδαλο εκεί, κάθε λίγο και λιγάκι βγαίνουν σκάνδαλα, μέσα στην κάθε βουλή ο ένας επιτίθεται στον άλλον και κανείς δεν θέλει να καταλάβει ότι η δουλειά του είναι να κάνει μόνο το καλό για την χώρα του, για το λαό του. Μάλιστα όλοι φωνάζουν και ο κόσμος σαν χαζός κοιτάει και συμμετέχει κρίνοντας και αυτός και δεν καταλαβαίνει κανείς ότι και μόνο που υπάρχει το όποιο σκάνδαλο, θα έπρεπε όλοι να χάσουν τις θέσεις τους, «δεν είναι η δουλειά σας τα σκάνδαλα αλλά η πρόοδος των ανθρώπων του κάθε έθνους», ούτε καν θα έπρεπε να υπάρχουν και όμως όλο και περισσότερα γίνονται. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η δουλειά μας είναι να έχουμε αγάπη και σοφία Θεού και όχι σκάνδαλα και συμφέροντα. Εν πάση περιπτώσει πιστεύω ότι οι άνθρωποι σιγά-σιγά θα βρούνε τον Θεό, θα βρούμε τον Θεό και η κατάσταση για το κάθε έθνος θα αλλάξει, ώστε να καταλήξουν όλα τα έθνη να γίνουν μια ποίμνη με έναν ποιμένα, τον Χριστό. 

 

Σήμερα όλοι εμείς καλούμαστε να δημιουργήσουμε σπλάχνα Χριστού, διότι ο Θεός είναι κοντά σε όσους τον ψάχνουν, τον ζητούν και όχι σε όποιον τον θυμάται, όταν βρίσκεται σε αδιέξοδο. Συνεχίζουμε την έρευνα μας πάνω στο θέμα μας: Σπλάχνα Χριστού να έχουμε, διότι η ασπλαχνία πλήττει τα σπλάχνα μας. Είναι αλήθεια, σήμερα έχουμε έναν μεγάλο φιλεύσπλαχνο Θεό. Ακόμα και οι φυσικές ανάγκες των ανθρώπων κινούν επίσης τα σπλάχνα του Χριστού. Διαβάζουμε, «Και ο Ιησούς, αφού προσκάλεσε τους μαθητές του, είπε: Σπλαχνίζομαι για το πλήθος, επειδή τρεις ημέρες μένουν ήδη κοντά μου, και δεν έχουν τι να φάνε και να τους απολύσω νηστικούς δεν θέλω, μήπως και αποκάμουν στον δρόμο» (Ματθαίος 15:32). Ο άνθρωπος μπορεί να είναι αναπαυμένος στη βεβαιότητα της φιλευσπλαχνίας του Χριστού, που έχει την εξουσία να του δώσει όλα όσα χρειάζεται και να του χορηγήσει πλούσια αγαθά σε περιόδους στέρησης σύμφωνα με τις ανάγκες του, είναι γραφικό «αὐτὸς γὰρ εἴρηκεν· οὐ μή σε ἀνῶ οὐδ᾿ οὐ μή σε ἐγκαταλίπω·» (Εβρ. 13:5). Σε ένα άλλο σημείο διαβάζουμε τα εξής «Και έρχεται σ’ αυτόν ένας λεπρός, παρακαλώντας τον, και γονατίζοντας μπροστά του, και λέγοντάς του, ότι: Αν θέλεις, μπορείς να με καθαρίσεις» (Μάρκος 1:40). Τότε, «ο Ιησούς, επειδή τον σπλαχνίστηκε, άπλωσε το χέρι του, και τον άγγιξε, και του λέει: Θέλω, να καθαριστείς» (Μάρκος 1:41). Από το νόμο ήταν θεωρούμενο ως ακάθαρτο να αγγίξει κανείς κάποιον άνθρωπο λεπρό (πχ. βλ. Αριθμοί 5:2-3). Το γεγονός ότι ο Ιησούς τον άγγιξε, ήταν απόδειξη της φιλευσπλαχνίας του και της εξουσίας του για θεραπεία οποιασδήποτε ασθένειας: «Και καθώς το είπε αυτό, η λέπρα έφυγε αμέσως απ’ αυτόν, και καθαρίστηκε» (Μάρκος 1:42). Έχουμε ένα άλλο ίδιο περιστατικό με τον Ελισαίο τον προφήτη, όπου σε αυτόν πήγε ένας βασιλιάς. Εδώ βλέπουμε τις δυνάμεις του Θεού να εμφανίζονται σε έναν άνθρωπο ομοιοπαθή με εμάς. Τί συνέβη: 

Βασιλέων Β', κεφ. 5                   

1 Ο δε Νεεμάν, ο στρατηγός του βασιλέως της Συρίας, ήτο ανήρ μέγας ενώπιον του κυρίου αυτού και τιμώμενος, επειδή ο Κύριος δι' αυτού έδωκε σωτηρίαν εις την Συρίαν· και ο άνθρωπος ήτο δυνατός εν ισχύϊ, λεπρός όμως. 

2 Εξήλθον δε οι Σύριοι κατά τάγματα και έφερον αιχμάλωτον εκ της γης του Ισραήλ μικράν τινά κόρην· και υπηρέτει την γυναίκα του Νεεμάν. 

3 Και είπε προς την κυρίαν αυτής, Είθε να ήτο ο κύριός μου έμπροσθεν του προφήτου του εν Σαμαρεία, διότι ήθελεν ιατρεύσει αυτόν από της λέπρας αυτού. 

4 Και εισελθών ο Νεεμάν απήγγειλε προς τον κύριον αυτού, λέγων, Ούτω και ούτως ελάλησεν η κόρη η εκ της γης του Ισραήλ. 

5 Και είπεν ο βασιλεύς της Συρίας, Ελθέ, ύπαγε, και θέλω στείλει επιστολήν προς τον βασιλέα του Ισραήλ. Και ανεχώρησε και έλαβεν εν τη χειρί αυτού δέκα τάλαντα αργυρίου και εξ χιλιάδας χρυσούς και δέκα αλλαγάς ενδυμάτων· 

6 Και έφερε την επιστολήν προς τον βασιλέα του Ισραήλ, λέγουσαν, Και τώρα καθώς έλθη επιστολή αύτη προς σε, ιδού, έστειλα προς σε Νεεμάν τον δούλον μου, διά να ιατρεύσης αυτόν από της λέπρας αυτού. 

7 Και καθώς ανέγνωσεν ο βασιλεύς του Ισραήλ την επιστολήν, διέσχισε τα ιμάτια αυτού, και είπε, Θεός είμαι εγώ, διά να θανατόνω και να ζωοποιώ, ώστε ούτος στέλλει προς εμέ να ιατρεύσω άνθρωπον από της λέπρας αυτού; γνωρίσατε λοιπόν, παρακαλώ, και ιδέτε ότι ούτος ζητεί πρόφασιν εναντίον μου.

8 Ως δε ήκουσεν ο Ελισσαιέ, ο άνθρωπος του Θεού, ότι ο βασιλεύς του Ισραήλ διέσχισε τα ιμάτια αυτού, απέστειλε προς τον βασιλέα, λέγων, Διά τι διέσχισας τα ιμάτιά σου; ας έλθη τώρα προς εμέ, και θέλει γνωρίσει ότι είναι προφήτης εν τω Ισραήλ. 

9 Τότε ήλθεν ο Νεεμάν μετά των ίππων αυτού και μετά της αμάξης αυτού, και εστάθη εις την θύραν της οικίας του Ελισσαιέ. 

10 Και απέστειλε προς αυτόν ο Ελισσαιέ μηνυτήν, λέγων, Ύπαγε και λούσθητι επτάκις εν τω Ιορδάνη, και θέλει επανέλθει η σαρξ σου εις σε, και θέλεις καθαρισθή. 

11 Ο δε Νεεμάν εθυμώθη και ανεχώρησε και είπεν, Ιδού, εγώ έλεγον, Θέλει βεβαίως εξέλθει προς εμέ και θέλει σταθή και επικαλεσθή το όνομα Κυρίου του Θεού αυτού, και διακινήσει την χείρα αυτού επί τον τόπον και ιατρεύσει τον λεπρόν· 

12 ο Αβανά και ο Φαρφάρ, ποταμοί της Δαμασκού, δεν είναι καλήτεροι υπέρ πάντα τα ύδατα του Ισραήλ; δεν ηδυνάμην να λουσθώ εν αυτοίς και να καθαρισθώ; Και στραφείς, ανεχώρησε μετά θυμού. 

13 Επλησίασαν δε οι δούλοι αυτού και ελάλησαν προς αυτόν και είπον· Πάτερ μου, εάν ο προφήτης ήθελε σοι ειπεί μέγα πράγμα, δεν ήθελες κάμει αυτό; πόσω μάλλον τώρα, όταν σοι λέγη, Λούσθητι και καθαρίσθητι; 

14 Τότε κατέβη και εβυθίσθη επτάκις εις τον Ιορδάνην, κατά τον λόγον του ανθρώπου του Θεού· και η σαρξ αυτού αποκατέστη ως σαρξ παιδίου μικρού, και εκαθαρίσθη.

15 Και επέστρεψε προς τον άνθρωπον του Θεού, αυτός και πάσα η συνοδία αυτού, και ήλθε και εστάθη έμπροσθεν αυτού· και είπεν, Ιδού, τώρα εγνώρισα ότι δεν είναι Θεός εν πάση τη γη, ειμή εν τω Ισραήλ· όθεν τώρα δέχθητι, παρακαλώ, δώρον παρά του δούλου σου. 

16 Ο δε είπε, Ζη Κύριος, ενώπιον του οποίον παρίσταμαι, δεν θέλω δεχθή. Ο δε εβίαζεν αυτόν να δεχθή, αλλά δεν έστερξε. 

 

Άλλο ένα στοιχείο που βλέπουμε να κινεί τα σπλάχνα του Κυρίου είναι η ταλαιπωρία, ο διασκορπισμός και η αποξένωση του ανθρωπίνου γένους. Διαβάζουμε, «Και ο Ιησούς περιερχόταν όλες τις πόλεις και τις κωμόπολεις... Και βλέποντας τα πλήθη, σπλαχνίστηκε γι’ αυτά, επειδή ήσαν βασανισμένα και σκορπισμένα σαν πρόβατα που δεν είχαν ποιμένα» (Ματθαίος 9:35-36).  Στον Μωυσή λέγεται : «Θα ελεήσω όποιον ελεώ, και θα σπλαχνιστώ όποιον σπλαχνίζομαι".Διότι όσον είναι το ύψος του ουρανού υπεράνω της γης, τόσον μέγα είναι το έλεος αυτού προς τους φοβουμένους αυτόν. ΄Οσον απέχει η ανατολή από της δύσεως, τόσον απεμάκρυνεν αφ’ημών τας ανομίας ημών. Καθώς σπλαχνίζεται ο πατήρ τα τέκνα, ούτως ο Κύριος σπλαχνίζεται τους φοβουμένους αυτόν. Διότι αυτός γνωρίζει την πλάσιν ημών, ενθυμείται ότι είμεθα χώμα.» (Ψαλμ. 103:11-14). Χωρίς επενδύτη είμαστε χώμα αλλά θα μας δοθεί ο επενδύτης και δεν θα είμεθα χώμα, αλλά θα αποκτήσουμε σώματα τα οποία θα είναι γεμάτα με ενέργεια Θεού, με Πνεύμα Θεού, είναι γραφικό «καὶ γὰρ οἱ ὄντες ἐν τῷ σκήνει στενάζομεν, βαρούμενοι ἐφ᾿ ᾧ οὐ θέλομεν ἐκδύσασθαι, ἀλλ᾿ ἐπενδύσασθαι, ἵνα καταποθῇ τὸ θνητὸν ὑπὸ τῆς ζωῆς» (Β Κορ. 5:4). Ο Κύριος θέλει να μετασχηματίσει το σώμα της ταπείνωσης στο να γίνει σύμμορφο της δικής του δόξης. Υπάρχουν σώματα επίγεια αλλά υπάρχουν και σώματα επουράνια, άλλη η δόξα του ενός και άλλη η δόξα του άλλου. Για να λάβουμε τον επενδύτη ώστε να αποκτήσουμε το σώμα της δόξης, θα χρειαστεί πρώτον να αλλάξουμε πίστη. Πώς θα γίνει αυτό; Πρώτον να πιστέψουμε στην κατάργηση του θανάτου και δεύτερον να σπουδάσουμε την υγιαίνουσα διδασκαλία η οποία βρίσκεται στην Φωνή Θεού Αφθαρσία αλλά και στον Λόγο του Θεού. Έτσι η πίστη αυξάνει. Είναι γραφικό, ο παράκλητος θα μας υπενθυμίσει τα μέλλοντα, «οὐ γὰρ λαλήσει ἀφ᾿ ἑαυτοῦ, ἀλλ᾿ ὅσα ἂν ἀκούσῃ λαλήσει, καὶ τὰ ἐρχόμενα ἀναγγελεῖ ὑμῖν» (Ιω. 16,13), και δεύτερον «φανερωθεῖσαν δὲ νῦν διὰ τῆς ἐπιφανείας τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καταργήσαντος μὲν τὸν θάνατον, φωτίσαντος δὲ ζωὴν καὶ ἀφθαρσίαν διὰ τοῦ εὐαγγελίου» (Προς Τιμόθεον Β', 1:10). Στην συνέχεια θα αρχίσουν τα δώρα του Θεού να καταφθάνουν στην ζωή μας, είναι γραφικό, «και θέλουσιν είσθαι εμού, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, εν τη ημέρα εκείνη, όταν εγώ ετοιμάσω τα πολύτιμά μου· και θέλω σπλαγχνισθή αυτούς, καθώς σπλαγχνίζεται άνθρωπος τον υιόν αυτού, όστις δουλεύει αυτόν» (Μαλαχίας 3:17).  

Και είπε Κύριος προς τον Μωϋσήν, Και τούτο το πράγμα το οποίον είπας, θέλω κάμει διότι εύρηκας χάριν ενώπιόν μου και σε γνωρίζω κατ' όνομα. 

Και είπε, Δείξον μοι, δέομαι, την δόξαν σου. 

Ο δε είπεν, Εγώ θέλω κάμει να περάση έμπροσθέν σου όλη η αγαθότης μου και θέλω κηρύξει το όνομα του Κυρίου έμπροσθέν σου και θέλω ελεήσει όντινα ελεώ και θέλω οικτειρήσει όντινα οικτείρω. (Έξοδος 33:19 και Ρωμ 9:15)

Αυτό το περιστατικό είναι από τα πιο σημαντικά κομμάτια της Γραφής. Είναι πολύ φανταστικό, τέλειο κομμάτι της Γραφής! Αξιοθαύμαστο, ο Θεός να περάσει από μπροστά μας, «Και ότε ανέστησεν ο Κύριος εις αυτούς κριτάς, τότε ο Κύριος ήτο μετά του κριτού και έσωζεν αυτούς εκ της χειρός των εχθρών αυτών καθ' όλας τας ημέρας του κριτού· διότι εσπλαγχνίσθη ο Κύριος εις τους στεναγμούς αυτών τους εξ αιτίας των καταθλιβόντων αυτούς και καταπιεζόντων αυτούς  (Κριταί 2:18). Σε ένα άλλο σημείο της Γραφής αναφέρεται: 

Και ότε έγεινεν αυγή, εβίαζον οι άγγελοι τον Λωτ, λέγοντες· Σηκώθητι, λάβε την γυναίκα σου και τας δύο σου θυγατέρας, τας ευρισκομένας εδώ, διά να μη συναπολεσθής και συ εν τη ανομία της πόλεως. 

16 Επειδή δε εβράδυνεν, οι άνδρες πιάσαντες την χείρα αυτού και την χείρα της γυναικός αυτού και τας χείρας των δύο θυγατέρων αυτού, διότι εσπλαγχνίσθη αυτόν ο Κύριος, εξήγαγον αυτόν και έθεσαν αυτόν έξω της πόλεως. 

17 Και ότε εξήγαγον αυτούς έξω, είπεν ο Κύριος, Διάσωσον την ζωήν σου· μη περιβλέψης οπίσω σου, και μη σταθής καθ' όλην την περίχωρον· διασώθητι εις το όρος, διά να μη απολεσθής (Γένεσις 19:16).

 

Δυστυχώς, η πτώση του ανθρώπου αλλά και η απομάκρυνσή του από τον Θεό, έκανε τον άνθρωπο σκληρό σε σημείο να μην  θέλει την ευσπλαχνία του Θεού. Ξέρετε τί σημαίνει αυτό; Σου λέει κάποιος «αν χρειαστείς κάτι, πες μου ή μήπως θέλεις κάτι;» και ο άνθρωπος με τον εγωισμό λέει «όχι, δεν θέλω τίποτα», έτσι με τον εγωισμό γίνεται απρόσιτος, διότι και ο Θεός συνέχεια μας παρακαλά «θέλεις κάτι; Σκέφτηκα να σου δώσω αυτό, το θέλεις;» και εμείς λέμε «όχι, εγώ άλλα θέλω». Με αυτήν την εωσφορική στάση του, ο άνθρωπος έχασε κάτι πολύτιμο το οποίο λέγεται ευσπλαχνία. Αυτήν την ευσπλαχνία την είχε εξασφαλίσει ο Θεός εξαρχής στον άνθρωπο. Και εννοώ ότι ο άνθρωπος έβλεπε τον ίδιο τον Θεό, μεγάλο πράγμα αυτό. Μάλιστα αυτό επηρέασε όλες τις γενιές μέχρι σήμερα, με φυσική συνέπεια να επηρεάσει και την δική μας γενιά, όλους εμάς, αφού λίγο ή πολύ η πτώση του ανθρώπου, η αποστασία του από το θέλημα του Θεού μας οδήγησε όλους μας για πολλά χρόνια βαθιά μέσα στην ύλη και στην αποστασία, που σημαίνει μακριά από την αγάπη. Στην συνέχεια η πτώση μας οδήγησε στο λάθος τρόπο ζωής. Αυτός ο λάθος τρόπος ζωής μας γέννησε την αμαρτία, η αμαρτία έφερε τον θάνατο, αφού είναι εκείνη που μας απομακρύνει από την αγάπη, με αποκορύφωμα όλων των εργασιών μας πάνω σε αυτήν την ύλη με την αποστασία, να μας πληρώνει ο τρόπος αυτός που ζούμε με τον θάνατο.  Η παχυλότητα της ύλης στην ζωή μας γεννά την αμαρτία και την αποστασία, η αμαρτία τώρα εκτελεσθείσα γεννά τον θάνατο,  μάλιστα αναφέρεται στην Γραφή ότι «ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία» (Τιμόθεος Α΄ 6:10) και αυτό είναι έντονο στην δική μας γενιά, διότι μέλημα όλων των ανθρώπων σήμερα είναι τα πολλά χρήματα, οι καλές επενδύσεις, η δόξα των ανθρώπων, τα πάθη, οι εγωισμοί, κλπ. Ο Πατέρας Παΐσιος έλεγε «μην ζηλεύετε ανθρώπους που έχουν χρήματα, ανέσεις, δόξα και ισχύ αλλά εκείνους που ζουν με αρετή, λογική Θεού και ευσέβεια», πολύ ωραίο και δόξα τω Θεώ σήμερα, αφού για μας όλα αυτά ήρθαν στην ζωή μας. Το λάθος μπορούμε σήμερα να το σταματήσουμε και να μην ισχύει. Και ναι, για μας αυτό έγινε κατανοητό, αφού δεν ζηλεύουμε σήμερα ούτε τα πλούτη, ούτε την δόξα των ανθρώπων, τίποτα από αυτά που επιθυμεί ένας άνθρωπος του κόσμου και ο λόγος, διότι ο Θεός μας κάλεσε δια Πνεύματος Αγίου να γνωρίσουμε το δικό του θέλημα. Με την πάροδο του χρόνου γνωρίσαμε σήμερα το θέλημα του Θεού και για τον λόγο αυτό, από σήμερα για όλους εμάς το δικό μας μέλημα και ο στόχος μας συνίσταται στην αξιοποίηση της ίδιας της ζωής, φυσικά με τον τρόπο που συστήνει ο Θεός. Για μας η ζωή, ο Θεός είναι τα πλέον απαραίτητα αλλά και τα πολύ σημαντικά. Η επαναφορά μας στις αρχές του Θεού και στο πνεύμα που ζωοποιεί, μας βοηθά να ζωοποιήσουμε τα νεκρά μας μέλη και τις νεκρές αισθήσεις του σώματος, με φυσική συνέπεια το Πνεύμα του Θεού το οποίο είναι ζωοποιόν να τα θέσει όλα αυτά, τα εντός και τα εκτός που αφορούν τον άνθρωπο, και πάλι σε λειτουργία η οποία να γίνεται η εργασία αυτή εν Κυρίω και ο λόγος, διότι όλοι εμείς καταλάβαμε ότι η μόνη πραγματική αξία στην ζωή είναι να ζεις εν Κυρίω. Καλό είναι και συμφέρον μας να γυρίσουμε πάλι όπως ο άσωτος, στις αρχές του Θεού Πατέρα. Μάλιστα συλλάβαμε ότι ο Θεός θέλει να ζητάμε πρώτα τα της βασιλείας και όλα τα άλλα υπόσχεται ότι θα μας δοθούν ή θα μας προστεθούν. Η πρόθεση του Θεού είναι να ελευθερώσει την ζωή μας από την αμαρτία, την φθορά και τον θάνατο δια του Λόγου του, στην συνέχεια να μας χαρίσει την ζωή και την αφθαρσία δια του Πνεύματος που ζωοποιεί. Ο Θεός δεν θέλει να ζούμε μια άψογη ζωή κατά τα εξωτερικά κριτήρια του ανθρωπάρεσκου, αλλά να ζούμε μια άψογη αγιοπνευματική ζωή. Αυτό πρέπει να είναι το πρώτο μέλημα όλων μας, ώστε ο Θεός να μας ευλογήσει πάνω σε όλους τους τομείς, αμήν.