1. Σοφία δε και επιστήμη-Ο Ντοστογιέφσκι γεννήθηκε

 

1.    Σοφία δε και επιστήμη θέλουσιν είσθαι η στερέωσις των καιρών

 

Καλησπέρα αγαπημένα μου, εν Κυρίω, αδέλφια. Ήρθε και ο χειμώνας και ξεκινάμε τα πνευματικά μας ταξίδια, τα αγιοπνευματικά μας ταξίδια. Είναι δύσκολη η ζωή και χρειάζεται να έχουμε Χριστό ώστε να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στα σκάνδαλα, στην αμαρτία, στην άγνοια, στο σύστημα που υπηρετεί συμφέροντα. Παρ’ όλα αυτά εμείς θα συνεχίσουμε τον καλόν αγώνα μας. Ευχαριστούμε τον Θεό που μάς κάλεσε και που πολλά χρόνια τώρα μάς κρατά συντροφιά και χάρη σ’ Αυτόν πήρε αξία η ζωή μας, αφού μάς έμαθε να ζούμε με αξίες όπως Καρπούς, Χαρίσματα, Σημεία (Αγίου Πνεύματος), Ιδιότητες (Θεού). Η σοφία Του είναι συναρπάζουσα, μάς γεμίζει, μάς ολοκληρώνει, μάς φρουρεί, μάς ζωοποιεί, μάς χαροποιεί. 

 

Πάτερ ημῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς

ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά Σου·

ἐλθέτω ἡ Βασιλεία Σου·

γενηθήτω τὸ θέλημά Σου,

ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς·

τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον·

καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν,

ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν·

καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν,

ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας·

ἀμήν.

 

Πατέρα μας, Άγιε, σε ευχαριστούμε που και σήμερα θέλησες να βρεθούμε μέσα από αυτόν τον χώρο. Eσύ παρέλαβέ μας όλους Κύριε και βοήθησέ μας να κτίσουμε μέσα μας αυτόν τον άπειρο, άφθαρτο, αθάνατο, αγιοπνευματικό κόσμο τον οποίον Εσύ προείδες και που διά του οποίου έδωσες την ζωή σου λύτρον αντί πολλών. Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου. Συ είπας Κύριε, αιτείτε, και δοθήσεται υμίν, ζητείτε, και ευρήσετε, κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν και ως απολύτως αληθής σου ζητούμε να στείλεις αγγέλους και αρχαγγέλους, αλλά και Συ διά Πνεύματος Αγίου να προπορεύεσαι στους αγώνες μας ώστε με την δύναμη την δική Σου να καταργήσουμε την αμαρτία από μέσα μας και γύρω μας, να μπορέσουμε Κύριε να ιδρύσουμε την Βασιλεία μέσα μας και γύρω μας, όπου μάς δέχονται, σε όλες αυτές τις καρδιές που ζητούν τον Θεό. Βοήθησέ μας, ακόμη, Κύριε, να χρησιμοποιηθούμε άνωθεν για να πραγματοποιηθούν οι εναπομείνασες επαγγελίες οι οποίες έχουν σχέση με το αγιασμό, με τον καθαρισμό, με τον θάνατο. Συ είπας εις τον Υιόν σου, κάθου εκ δεξιών μου εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου, (Ψαλμός 110:1), έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος (Κορινθίους Α΄ 15:26). Μία επαγγελία των εσχάτων χρόνων η οποία, αργά ή γρήγορα, θα λάβει χώρα. Αμήν. 

 

Θα ξεκινήσουμε με λίγο Ιστορία, λίγο Φυσική και λίγο Αστρονομία. Μετά θα πάμε στην σοφία του Θεού, στην φωνή Θεού, αν και όλα είναι φωνή Θεού. 

Αδέλφια μου, εύχομαι σε όλους καλό χειμώνα. Ακόμα, εύχομαι από καρδιάς, η αγάπη του Θεού και το έλεος Του να μάς καταδιώκουν πάσας τας ημέρας της ζωής μας. 

Ξεκινάμε την ομιλία μας. Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, ξέρουμε σήμερα ότι οι άνθρωποι του Θεού εξελίσσονται μέσα από την σοφία του Θεού. Με αυτόν τον τρόπο καλλιεργούνται πνευματικά, αυξάνονται στην πίστη, γνωρίζουν καλύτερα τον Θεό, γίνονται φιλάδελφοι, προσεύχονται, αγαπούν, ζουν με ειρήνη, αποκτούν σιγά - σιγά ταπεινοφροσύνη, και το σημαντικό είναι ότι όλα αυτά, αλλά και άλλα πολλά, οι άνθρωποι του Θεού γνωρίζουν ότι έρχονται από τον Θεό. Οι άνθρωποι τώρα που δεν πιστεύουν στον Θεό, δεν μελετούν, δεν σπουδάζουν την σοφία του Θεού, οι βαθιά κοσμικοί και υλικοί κινούνται τελείως διαφορετικά διότι αυτοί σπουδάζουν, μαθαίνουν, εξελίσσονται από την σοφία των ανθρώπων, όποια κι αν είναι αυτή. Μάλιστα, αν πετύχουν κάτι στον υλικό ή πνευματικό τομέα καυχούνται ότι αυτοί είναι έξυπνοι και γι’ αυτό το έφεραν στη ζωή τους, πιστεύουν ακόμα ότι και η τύχη ήταν μαζί τους. Μάλιστα, πιστεύουν στις προκαταλήψεις, αλλά και σε πολλές δεισιδαιμονίες, κ.λπ..

Κάποτε ήταν ένα ανδρόγυνο που ήθελε να κάνει ένα παιδάκι, όμως το παιδάκι δεν έρχονταν και αποφάσισαν να πάνε σε έναν γιατρό. Ο γιατρός τούς είπε τι να κάνουν για να αποκτήσουν παιδί, όμως τίποτα. Πέρασαν τα χρόνια, πήγαν σε πολλούς γιατρούς, και πάλι τίποτα. Αφού απελπίστηκαν από τους ανθρώπους, άρχισαν να στρέφονται στον Θεό. Πήγαν σε έναν μοναχό, αφιερωμένο άνθρωπο και του ζήτησαν καθοδήγηση. Αυτός τούς είπε να μελετούν τον Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή, και να ζουν χριστιανικά. Η ανάγκη τούς έκανε να ασχοληθούν με τον Θεό. Έστω και έτσι, η αγάπη του Θεού ενήργησε. Μάλιστα, σιγά - σιγά πίστεψαν στον Λόγο του Θεού. Ο Λόγος του Θεού τούς δυνάμωσε, αλλά και τούς αύξησε την ελπίδα και την πίστη. Έτσι, μετά από λίγο καιρό η γυναίκα έμεινε έγκυος και το παιδί μετά από λίγους μήνες γεννήθηκε. Οι γονείς με την παρουσία του παιδιού έστρεψαν όλη την προσοχή τους σ’ αυτό, μέρα – νύχτα ασχολούνταν μόνο με το παιδί τους. Μέχρι εδώ βλέπουμε ότι η πίστη έκανε το θαύμα της και νίκησε την λογική των ανθρώπων, την τύχη, αλλά και την λογική της προκατάληψης. Μετά από λίγα χρόνια στην χώρα που ζούσαν έπεσε μια βαριά γρίπη, το παιδί αρρώστησε γιατί έπαιζε στην αυλή ενώ έκανε κρύο. Ήρθαν οι γιατροί, το είδαν και το αποτέλεσμα ήταν ότι η ζωή του λιγόστευε. Όλοι οι συγγενείς, οι φίλοι, έλεγαν ότι το παιδί το χτύπησε βαριά η κακιά μοίρα με την γρίπη αυτή που το βρήκε. Μάλιστα λέγανε ότι δεν είχε τύχη το παιδί αυτό, και ότι η τύχη τού έπαιξε κακό παιχνίδι. Κάθε μέρα που περνούσε το παιδί χειροτέρευε. Οι γονείς βλέποντας το παιδί τους να πεθαίνει, θυμήθηκαν και πάλι τον Θεό, θυμήθηκαν την πίστη. Έτσι άρχισαν να μελετούν τον Λόγο του Θεού, αλλά και να προσεύχονται πολύ και να ζητάνε από τον Θεό το έλεός Του. Το θαύμα, και εδώ, έγινε, για δεύτερη φορά. Πάλι εδώ η πίστη νίκησε την μοίρα, νίκησε την τύχη, νίκησε την λογική. Έτσι δουλεύει ο Θεός με τους Χριστιανούς, με τους ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό. Οι βαθιά κοσμικοί, τώρα, αυτοί που δεν πιστεύουν στον Θεό, στηρίζονται στους ανθρώπους. Στην ίδια περίπτωση ένα άλλο ζευγάρι που στηρίζονταν στην λογική των ανθρώπων, δεν προχώρησε καθόλου σε καμιά ενέργεια, διότι η επιστήμη είπε ότι δεν γίνεται, και αφού δεν ήξεραν την πίστη, παραδόθηκαν στην μοίρα, στην τύχη, στους ανθρώπους. Εμείς, τώρα, θα αφήσουμε τα πράγματα στην τύχη, στην μοίρα, στην λογική, ή θα στραφούμε με όλες μας τις δυνάμεις στο να βρούμε τον Θεό, να βρούμε την πίστη, ώστε να φέρουμε μέσα μας την βασιλεία του Θεού, αλλά και γύρω μας, με τα λόγια μας όπου μάς δέχονται, αλλά και με το παράδειγμά μας;

Με αυτό θέλω να πω ότι όλη μας η ζωή χωρίς Χριστό, ή με λίγο Χριστό, θα είναι μια πάλη, μέχρι να μάθουμε να νικάμε. Οι άνθρωποι του κόσμου θα μιλάνε για τύχη και οι άνθρωποι του Θεού για πίστη. Ας είμαστε από αυτούς που η πίστη μας θα ελευθερώνει τον ίδιο μας τον εαυτό από τις κακοτοπιές, αλλά και όσους είναι γύρω μας με το παράδειγμά μας. 

Φεύγουμε από εδώ και πάμε στο 1821 στην Μόσχα. Αυτή τη χρονιά γεννήθηκε ο Ντοστογιέφσκι. Ας δούμε λίγο την προσωπικότητα του Ντοστογιέφσκι. Ο Ντοστογιέφσκι γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 1821 στη Μόσχα. Ο πατέρας του ήταν γιος κληρικού και δεν ήταν αριστοκράτης. Σύμφωνα με την παράδοση της εποχής θα έπρεπε να γίνει και αυτός κληρικός, κατόρθωσε όμως να σπουδάσει ιατρική, έγινε στρατιωτικός γιατρός και με τη σταδιοδρομία του αυτή μπήκε στην κληρονομική αριστοκρατία. Ο Ντοστογιέφσκι ύστερα από μία αρχική κατ’ οίκον διδασκαλία πήγε οικότροφος σε δύο σχολεία στη Μόσχα. Όταν τέλειωσε το σχολείο συνέχισε τις σπουδές του στην Πετρούπολη σε κρατική στρατιωτική σχολή μηχανικών και για σύντομο χρονικό διάστημα άσκησε αυτό το επάγγελμα. Τελικά αποχώρησε οριστικά από αυτό το επάγγελμα και έλαβε την απόφαση να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη λογοτεχνία. Αυτό δεν ήταν παρά το αποτέλεσμα μίας μακράς πορείας, η οποία ξεκινούσε από τα χρόνια της σχολικής εκπαίδευσής του: σταθερός ήταν ο προσανατολισμός του στη λογοτεχνία. Λόγω του ότι ήταν άθεος και οι ιδέες του ήταν προχωρημένες και αντίθετες με το κατεστημένο, τον καταδίκασε η ρωσική εξουσία, και η θρησκευτική, σε θάνατο διά απαγχονισμού. Όμως, κατά παράξενο τρόπο, την ώρα του απαγχονισμού ήρθε μια διαταγή ξαφνικά για να τον απελευθερώσουν και η καταδίκη του σε θάνατο μετατράπηκε σε 4 χρόνια καταναγκαστικά έργα στην Σιβηρία. Την ώρα, λοιπόν, που έφευγε για την φυλακή μια γυναίκα τον πλησίασε και τού έδωσε στα χέρια μια Καινή Διαθήκη. Αυτός την πήρε για να μην την προσβάλει. Ο Ντοστογιέφσκι παρατήρησε ότι τα φύλλα της Καινής Διαθήκης ήταν πολύ ωραία για να στρίβει το τσιγάρο του. Κάθε μέρα, λοιπόν, έκοβε 2 με 3 φύλλα για να φτιάχνει το τσιγάρο του. Έκοψε και έκανε τσιγάρα όλο το κατά Ματθαίον, το κατά Μάρκον και το μισό κατά Λουκάν Ευαγγέλιο και φτάνει στο 15 κεφάλαιο, στην παραβολή του ασώτου. Κοιτάξτε τώρα, αν είναι δυνατόν να είναι αυτό σύμπτωση, να σταματήσει στην παραβολή του ασώτου! Και σκέφτεται, «δεν το διαβάζω, να δω τι λέει;». Αυτή η παραβολή τον έκανε να αλλάξει ριζικά, θαύμασε πολύ την σοφία του Κυρίου, αλλά και την αγάπη του Θεού Πατέρα. Στην συνέχεια, εντυπωσιάστηκε, αλλά και ερωτεύτηκε τον Ιησού! Όλοι ξέρουμε μετά τι έγραψε. Οι φίλοι του τον κορόιδευαν «εσύ πίστεψες στον Χριστό;», και αυτός έλεγε, «η πίστη μου πέρασε διά πυρός και σιδήρου». Μάλιστα, αυτός ήταν που είπε ότι το πιο αξιαγάπητο πρόσωπο του κόσμου είναι ο Χριστός! Φαντάσου τώρα ο Ντοστογιέφσκι γνωρίζει τον Θεό μετά από τον υπαρκτό κίνδυνο να απαγχονιστεί, μετά από την εξορία του, μετά από πολλά, μέσα στην μεγάλη αθεΐα του. Κι όμως, αυτός ο άθεος πίστεψε διαβάζοντας την παραβολή του ασώτου. Εμείς τώρα που λέμε ότι είμαστε πιστοί, άμα δοκιμαστούμε κατ’ αυτόν τον τρόπο τι θα γίνει, είμαστε πιστοί, ή είμαστε απλώς οι συντηρητικοί, αυτοί που τα έχουν καλά με όλους, χωρίς να ξέρουμε τι πιστεύουμε, αφού δεν αγαπάμε τον Θεό συνειδητά; Εξάλλου, αυτό φαίνεται και από το ποιο είναι το έργο μας, κ.λπ.. Μάλιστα, ο Ντοστογιέφσκι παρόλο που έγινε πιστός πάλι ήταν ενάντια της Εκκλησίας διότι έλεγε ότι δεν χρειάζονται όλα αυτά που κάνουν οι Χριστιανοί, αλλά ένα μικρούλι χρειάζεται και όλα τέλος. Ποιο είναι αυτό το μικρούλι που όταν εφαρμοστεί γίνεται μεγάλο; Απλά για αυτόν ο Θεός ήταν το «αγαπάτε αλλήλους», ή καλύτερα, το να τηρήσουμε όλοι το «αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν». Αυτό το λίγο μόνο φτάνει έλεγε, αυτό χρειάζεται, και ο Θεός έρχεται ανάμεσά μας και τα προβλήματά μας σταματάνε.

Πάμε κάπου αλλού, να δούμε κάτι άλλο. Πολλές φορές στη ζωή μας λέμε πολλά «γιατί» στον Θεό, έχουμε όμως αναρωτηθεί μήπως εμείς με τον τρόπο ζωής μας ρεζιλεύουμε τον Θεό, αλλά και εκθέτουμε τον Θεό μέσα στις κοινωνίες των ανθρώπων, με φυσική συνέπεια τα «γιατί» να αυξάνονται; Και ο τρόπος που συμβαίνει αυτό είναι διότι λέμε ότι είμαστε Χριστιανοί κι όμως οι πτώσεις και τα προβλήματά μας δεν έχουν τέλος, αλλά και η καύχηση ότι είμαστε Χριστιανοί δεν έχει και αυτή τέλος, ενώ στην ουσία είμαστε άνθρωποι μόνο των λόγων και όχι των έργων. Αν ήμασταν άνθρωποι του Θεού δεν θα εκθέταμε τον Θεό, ούτε «γιατί» θα είχαμε, μάλλον θα διορθώναμε την όποια βλάβη στη ζωή μας και θα ήμασταν χαρούμενοι. Εμείς, λοιπόν, εκθέτουμε τον Θεό, και όχι ο Θεός εμάς. Γι’ αυτό όταν λέμε «πιστεύω στον Θεό» θα πρέπει να εννοούμε ότι «έχω σχέση με τον Θεό». Το πιστεύω στον Θεό χωρίς σχέση δεν σημαίνει τίποτα, δεν υπάρχει τίποτα μεταξύ μας. Είναι και γραφικό, και τα δαιμόνια πιστεύουν και φρίττουν (Ιάκωβος 2:19) όταν λες σε έναν άνθρωπο για την αγάπη, για την δικαιοσύνη, για την σοφία του Θεού. Η πίστη, λοιπόν, θα πρέπει να έχει έργα, δείξον μοι την πίστιν σου εκ των έργων σου (Ιάκωβος 2:18). Πίστη χωρίς έργα είναι σαν κατσαρόλα στη φωτιά χωρίς φαγητό. Έχω ξαναπεί ότι άθεος δεν είναι αυτός που λέει ότι είναι άθεος, αλλά αυτός που λέει ότι πιστεύει στον Θεό, εκκλησιάζεται, τηρεί τα τυπικά, όμως δεν έχει ταπείνωση, δεν έχει αγάπη, δεν έχει πίστη, δεν έχει δικαιοσύνη, δεν έχει ειρήνη, δεν έχει με λίγα λόγια σοφία Θεού, αγάπη ανυπόκριτη, πνευματική εργασία, καρπούς, χαρίσματα και σημεία. 

Αδέλφια μου, πρέπει να το καταλάβουμε ότι η πίστη μας στον Θεό δεν είναι ένας μύθος, δεν είναι ένας τύπος, δεν είναι μια θρησκεία, αλλά η πίστη μας στηρίζεται σε έναν επίγειο μεγαλειώδη βίο, του Χριστού, ο οποίος περιέχει έναν ανεπανάληπτο, θεάρεστο, ευλογημένο λόγο, αλλά και θησαυρό πνευματικό. Θησαυρό πνευματικό κρύβει μέσα του ο Λόγος του Θεού, καθώς, μεγάλη ενέργεια αλλά και δύναμη, με εξουσία στον όποιο λόγο, αφού το εφαρμοζόμενο Ευαγγέλιο καταργεί τον θάνατο. Άπειρη σοφία κρύβει μέσα του ο Λόγος του Θεού. Μάλιστα, συλλάβαμε όλα αυτά τα χρόνια ότι δεν πρόκειται για μια θρησκεία, αλλά για την υπέρ επιστήμη του Λόγου, ο οποίος δεν έχει μέτρο σύγκρισης με κανέναν και με τίποτα, και ο λόγος διότι όταν ειπωθεί από πιστό άνθρωπο τότε ενεργεί χωρίς όρια προς πάσα κατεύθυνση. Ο τρόπος; Με θαύματα μεγάλα. Ακόμα, η πίστη μας στη ζωή δεν είναι μάταια, αφού αυτή στηρίζεται σε έναν άδειο τάφο. Έχουμε έναν Θεό που γίνεται άνθρωπος και νικά τον θάνατο, θεραπεύει προβλήματα και γκρεμίζει όλα τα μεσότοιχα της έχθρας. Μάλιστα, διά της μετάνοιας και της αναγέννησης μάς δίνει το δικαίωμα να μπορούμε και εμείς να συμμετέχουμε στη δική του δόξα. Ο Πέτρος, μαθητής του Χριστού, περπάτησε στη θάλασσα, θεράπευσε τυφλό. Όλοι ξέρουμε τι είπε σε έναν τυφλό στον ναό, αργύριον και χρυσίον ουχ υπάρχει μοι· ο δε έχω τούτό σοι δίδωμι, εν τώ ονόματι Ιησού Χριστού του Ναζωραίου έγειρε και περιπάτει (Πράξεις Αποστόλων 3:6). Ακόμα, ο Χριστός διά της πίστεως μάς ενώνει με τον Πατέρα. Η πίστη μας στηρίζεται στον Θεό ο οποίος διά του Λόγου μαθαίνει τον άνθρωπο να νικά τον θάνατο, θανάτω θάνατον πατήσας… Έχουμε ζωντανό Θεό. Η πίστη μας ακόμα στηρίζεται στην αφθαρσία, αλλά και στην αθανασία. Η πίστη μας στηρίζεται στην αγάπη, στην ειρήνη, στην δικαιοσύνη, στην ταπεινοφροσύνη. Και τελευταία, η πίστη μας στηρίζεται στην ανάσταση όλων των εν Κυρίω κοιμηθέντων.

Αν τώρα ένας —ή πολλοί άνθρωποι— δεν γνωρίζει τι σημαίνει Χριστιανισμός, αλλά και ποιες οι δυνατότητές του, τότε απλά αμαρτάνει. Αμαρτία σημαίνει αστοχία. Ακόμα, αμαρτία σημαίνει αυτοκαταστροφή. Τι σημαίνει αυτοκαταστροφή και γιατί είναι αμαρτία; Π.χ. παίρνουμε ένα αυτοκίνητο και ο κατασκευαστής του λέει ότι πρέπει να κάνεις συντήρηση —αλλαγή λαδιών στα 10.000 χιλιόμετρα κ.λπ.. Αν εγώ αμελώ το βιβλίο του κατασκευαστή, στη συνέχεια το αυτοκίνητο θα πάθει ζημιά και θα είμαι εγώ η αιτία. Το ίδιο συμβαίνει και με το Ευαγγέλιο του Χριστού. Αυτό είναι το προσπέκτους του ανθρώπου. Αυτό σε κρατά στη ζωή, την οποία ζωή την κάνει αγιοπνευματική, όμορφη ζωή, ευλογημένη ζωή, μάλιστα δεν έχει διαταγές, αλλά έχει νουθεσίες, εντολές, που σού λέει τι να κάνεις για να μην πεθάνεις. Π.χ. «μην κρίνεις» και ο λόγος διότι δημιουργείται σύγχυση, ανακατανομή, με φυσική συνέπεια να αρρωσταίνεις, καθώς, «μην μπαίνεις σε ξένα χωράφια», σού λέει «δώσε αγάπη και θα πάρεις αγάπη». Αν δεν τα προσέξει αυτά κάποιος αυτοκαταστρέφεται. Αυτό είναι η αμαρτία. Έτσι εξηγείται και εκείνο που φανερώνει ο Λόγος του Θεού ότι, δεν εξεύρετε, ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος του εν υμίν…; (Κορινθίους Α΄ 6:19), καθώς, δεν εξεύρετε ότι είσθε ναός Θεού, και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν; Εάν τις φθείρη τον ναόν του Θεού, τούτον θέλει φθείρει ο Θεός (Κορινθίους Α΄ 3:16–17). Εδώ μάς φανερώνει ότι έχουμε ευθύνη. Ακόμα και απέναντι στην Δημιουργία έχουμε ευθύνη. Όταν και αυτή δεν την προσέχουμε τότε καταστρέφεται, αυτή αλλά και εμείς, αφού αυτή μάς κρατά στη ζωή, αυτή μάς παρέχει καθημερινά τροφή, οξυγόνο και ζωή. Η αμαρτία, λοιπόν, έγκειται στο ότι δεν κάνουμε το θέλημα του Θεού, δεν γνωρίζουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού, αυτό είναι αμαρτία. Πολλοί λένε «αυτός έκανε μια αμαρτία», ενώ όλοι μας έχουμε αποστατήσει από το θέλημα του Θεού, το οποίο συγκλίνει στην αγάπη προς τον Θεό Πατέρα, αλλά και τον αδελφό, ακόμα και τον εχθρό.

Πάμε τώρα να δούμε λίγο την σοφία που φανερώνει ο Πατέρας Θεός στην ύπαρξη του γαλαξία μας, της Δημιουργίας. Πριν από αυτό όμως θα πω ότι κάθε επιστήμη που έχει κάνει την εμφάνισή της στις κοινωνίες των ανθρώπων να ξέρουμε ότι έρχεται με την σκέψη. Η σκέψη είναι δημιουργία του Θεού. Κάθε επιστήμη είναι ένα κύτταρο του Θεού. Καταλαβαίνουμε, δηλαδή, ότι ο Θεός, το Πνεύμα δημιούργησε την Φυσική, την Βιολογία, την Μηχανική, την Πληροφορική, την Ιατρική που έχει πάρα πολλές ειδικότητες, κ.λπ.. Μάλιστα, είναι τόσο μεγάλη η σοφία του Θεού που ξεδιπλώνεται σήμερα μπροστά μας, που δεν χωρά σε έναν άνθρωπο. Έτσι ο Θεός έδωσε ιδιάζουσα μορφή σοφίας σε κάθε άνθρωπο, λαό, ή έθνος ώστε όλοι να έχουμε χρεία ο ένας τον άλλον. Ας δούμε, τώρα, λίγο, την σοφία της Δημιουργίας του Θεού που μόλις εδώ και περίπου 200 χρόνια άρχισε, ξεκίνησε να ξεδιπλώνεται στους ανθρώπους. 

· Η επιστήμη σήμερα με τις έρευνές της προχώρησε και μάς λέει ότι ο Ήλιος αποτελεί το 99,86 % της συνολικής μάζας του ηλιακού μας συστήματος.

· Το 2017 βρέθηκαν ζωντανά βακτήρια στην εξωτερική επιφάνεια του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.

· Μια κουταλιά ύλης ενός αστέρα νετρονίων ζυγίζει περίπου 10 εκατομμύρια τόνους. 

· Το Βόγιαντζερ 1 είναι η πιο απομακρυσμένη από τη Γη ανθρώπινη κατασκευή σε απόσταση 21 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα περίπου από την Γη. Θα προσεγγίσει κοντινό άστρο, διπλανό ηλιακό σύστημα, ή γαλαξία όπως ο δικός μας δηλαδή που συνορεύει με την Γη, αν και τρέχει (το Βόγιαντζερ) με 62.000 χιλιόμετρα την ώρα θα φτάσει στην άκρη του δικού μας γαλαξία για να μπει στον επόμενο σε 40.000 χρόνια. Καταλαβαίνετε τώρα τι συμβαίνει μέσα στην Δημιουργία; Πόσα λίγα ξέρουμε και πόσο θαυμάζω αυτούς που ερευνούν την Δημιουργία, καθώς την σύσταση και βιολογία όλων των όντων του πλανήτη με αποκορύφωμα τον άνθρωπο, και πόσα είναι αυτά που δεν ξέρουμε! Τίποτα δεν ξέρουμε. Κι όμως, ο εγωισμός περνά την κεφαλή μας, αφού κάνουμε τους ξερόλες. Αν είναι δυνατόν! Γι’ αυτό και οι άρχοντες των εθνών, οι έξυπνοι, δεν ασχολούνται σοβαρά μαζί μας, διότι καταλαβαίνουν πόσο αμόρφωτοι και αδιάφοροι είμαστε, ειδικά εμείς οι Χριστιανοί, για την Δημιουργία, για την εξέλιξη, για τον Θεό, αφού καυχόμαστε για πολλά ενώ δεν ξέρουμε απολύτως τίποτα, ούτε τα βασικά. 

· Το παρατηρήσιμο σύμπαν περιλαμβάνει περίπου 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες.

Δηλαδή, τι θέλει να μάς πει με αυτό. Όταν κοιτάμε μπροστά και πάνω όμως δεν μπορούμε να κοιτάμε ταυτόχρονα, δεξιά, αριστερά, πίσω μας, αλλά και από το κάτω μέρος της Γης, αλλά και τι υπάρχει γύρω από το σύμπαν, όχι τον γαλαξία, το σύμπαν, αφού δεν ξέρουμε αν υπάρχουν και άλλα σύμπαντα, αλλά και ποιος είναι ο χώρος γύρω από αυτά, εντός του χώρου και εκτός, όλα αυτά είναι κληρονομιά του λογικού ανθρώπου. Εμείς ξέρουμε ότι η κληρονομιά μας είναι ένα σπίτι και φτιάχνουμε συμβόλαιο, ενώ η πραγματική μας υλική περιουσία είναι αμύθητη! Εν πάση περιπτώσει, ασύλληπτες οι έννοιες αυτές, εμείς δεν μπορούμε να συλλάβουμε παρά μόνο ελάχιστα από όλη τη Δημιουργία, πόσο μάλλον τα άλλα. Πάντως, αυτό που παρατηρούμε μπροστά μας και πάνω από εμάς, όσο πιάνει το μάτι, περιλαμβάνει περίπου 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες! Αυτά είναι τώρα πολύ σοβαρά θέματα να ασχοληθείς, και όχι οι μικρότητες των ανθρώπων οι οποίοι μαλώνουν για λίγη ύλη. Μάλιστα, ο Θεός για να τα κληρονομήσουμε όλα αυτά έβαλε έναν όρο, να γίνουμε αγάπη, αυτός είναι ο όρος στη σχέση μας με τον Θεό, αλλά και μεταξύ μας. Διαφορετικά, όλοι θα τα χάσουμε, και ποτέ δεν θα καταλάβουμε ποιος ο λόγος της ύπαρξής μας, ποιος ο λόγος της σταύρωσης του Κυρίου, ποιος ο λόγος του Ευαγγελίου, αφού και αυτό οι άνθρωποι που το διαβάζουν και λένε ότι το κατάλαβαν, τελικά δεν το κατάλαβαν, αφού μιλάνε με σιγουριά για μια άλλη ζωή, μεταθανάτια, ενώ ο Χριστός έφερε τη ζωή και την αφθαρσία διά του Ευαγγελίου. Στη συνέχεια ο Θεός, αν τηρήσουμε την προϋπόθεση, τον όρο, θα μάς δείξει τον δρόμο και τον τρόπο ώστε να μάς δώσει εκατομμύρια ηλιακά συστήματα, αφού ο άνθρωπος είναι το μόνο λογικό ον μέσα στην Δημιουργία. Να ξέρουμε ακόμα ότι και οι εκπλήξεις στο ανθρώπινο είδος θα είναι πολλές, αλλά και ο τρόπος που ο Θεός εργάζεται μυστήριος, όμως μια μέρα όλα θα αποκωδικοποιηθούν. Δυστυχώς, ακόμα είναι πολύ μικρή η αγάπη μας για τον Θεό και για τον αδελφό, αλλά και το πνευματικό μας επίπεδο είναι για κλάματα, πολύ μακριά από αυτό που λέμε Θεός, Ιησούς, Λόγος, Πνεύμα Άγιο, σοφία Θεού, θαύματα, ενέργεια, Δημιουργία, δυνάμεις.

Με όλα αυτά που διάβασα —που είναι ένα μυριοστό της πολυποίκιλης σοφίας του Θεού— θέλω να δείξω πόσο μακριά είμαστε από την σοφία του Θεού, αφού εμείς δεν γνωρίζουμε τίποτα από όλα αυτά που ανακαλύπτουν οι άνθρωποι με τις θαυμαστές σκέψεις, αλλά και τις έρευνες που κάνουν στο να τις υλοποιούν. Εμείς αγωνιζόμαστε χρόνια για να γνωρίσουμε το θέλημα του Θεού, για να δώσουμε λίγη αγάπη, και άμα δώσουμε λίγη αγάπη κάνουμε λες και δώσαμε τη ζωή μας. Δεν μπορούμε ακόμα να κάνουμε τα απλά, να συγχωρέσουμε, για να γνωρίσουμε την αρετή των αρετών ταπεινοφροσύνη. Είναι μεγάλο πράγμα να ταπεινωθούμε. Πράγματα που εμείς τα θεωρούμε τόσο μεγάλα, ενώ είναι η αρχή του ανθρώπου ώστε να γνωρίσει την Φυσική του Θεού, την Βιολογία του Θεού, την Αρχιτεκτονική του Θεού, την Γενετική του Θεού, την Επιστήμη με λίγα λόγια του Λόγου του Θεού, ο οποίος έχει την εξουσία να πολλαπλασιάζει πρωτόνια, νετρόνια, ηλεκτρόνια, πυρήνα, κύτταρα, τα οποία κύτταρα μάλιστα ξέρουμε σήμερα ότι μοιάζουν μεταξύ τους, όμως διαφέρουν, δεν ταιριάζουν 100 % μεταξύ τους, όλα έχουν διαφορές που δεν φαίνονται, όμως δημιουργούν διαφορετικά σώματα (άνθρωποι, ζώα, υδρόβιος κόσμος, κ.λπ.), ή όργανα (μάτι, συκώτι, νεφρό, καρδιά) και που και εδώ είναι και πάλι να σού φεύγει το μυαλό και να φωνάζεις, ως ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε· πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας (Ψαλμός 103:24). Μάλιστα, μπορούμε διά του Λόγου να δημιουργούμε καινούργια κύτταρα, αλλά και να μεταβάλλουμε αυτά. Μπορούμε διά του Λόγου να δημιουργούμε ύλη την οποία και να μορφοποιούμε κατά το είδος αυτής. Ό,τι έκανε ο Θεός μπορούμε και εμείς, όχι όμως ακόμα, αν και καυχόμαστε για τον Θεό και για το δόγμα μας. Νομίζω ότι το πρόβλημά μας είναι το ίδιο με αυτό που κατηγορούμε τους γραμματείς και Φαρισαίους. Όλοι είμαστε υποκριτές —όχι μόνο αυτοί— και ο λόγος διότι εμείς ως Χριστιανοί πέσαμε στην παγίδα των Εβραίων, οι οποίοι πιστεύω, είμαι σίγουρος, ότι κατάλαβαν στο βάθος ότι ο Χριστός είναι ιδιαίτερος, είναι ευλογημένος, ότι σε όλα είχε δίκιο, όμως δεν μπορούσαν να δεχτούν απ’ Αυτόν σαν θρησκεία μόνο την αγάπη, και ο λόγος διότι η αγάπη, η διδασκαλία του γκρέμιζε ναούς, παραδόσεις, Πάσχα, όλα. Μα, πάνω απ’ όλα, η διδασκαλία του άφηνε αυτούς χωρίς δουλειά, αλλά και χωρίς χρήματα, αφού είχαν πολλά οφέλη και εξουσία. Έτσι αποφάσισαν να τον σκοτώσουν για να μην χάσουν αυτά που απολάμβαναν ως αντιπρόσωποι του Θεού. Το ίδιο και σήμερα, δεν θέλουμε να εφαρμόσουμε, δεν θέλουμε να γίνουμε αγάπη, διότι θα χάσουμε τον εγωισμό μας, τα συμφέροντά μας, την κάθε εξουσία χριστιανική που ασκεί ο κάθε άνθρωπος (χριστιανός, ποιμένας, κ.λπ.) στους άλλους ανθρώπους. Έτσι όλοι μας σταυρώνουμε τον Χριστό κάθε μέρα. Άκουσα μια μέρα έναν ποιμένα, έτσι έλεγε αυτός ότι είναι, που έλεγε ότι μακριά από την εκκλησία, μάλλον θα εννοούσε την δική του, δεν υπάρχει Θεός. Αυτό είναι, ο Θεός τυφλώνει τον υποκριτή διότι δεν μπορεί να καταλάβει αυτό που είπε ο ίδιος ο Χριστός στην Σαμαρείτιδα, ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσι τῷ πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ· καὶ γὰρ ὁ πατὴρ τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν. πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν (Ιωάννης 4:23–24). Καθώς, δεν μπορούν όλοι να καταλάβουν ότι το σώμα ημών ναός του εν ημίν Αγίου Πνεύματος εστιν... (Κορινθίους Α΄ 6:19).

Με όλα αυτά που ανέφερα για την Δημιουργία, δεν κάνω μάθημα Μαθηματικών, ή Αστρονομίας, ή Φυσικής, αλλά θέλω να πω πόσα λίγα ξέρουμε για τον Θεό, διότι ο Θεός δεν είναι μόνο αυτό που βλέπουμε, ή αυτό που διαβάζουμε, αλλά και πολλά άλλα, που φανερώνουν την σοφία του. Και πρέπει να καταλάβουμε ότι αν δυσκολευόμαστε να γνωρίσουμε την ταπεινοφροσύνη και να ζήσουμε ταπεινά, αν δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι σημαίνει αγάπη ώστε να ζήσουμε με αγάπη, πόσο οπισθοδρομικοί είμαστε στο να καταλάβουμε τα μεγαλεία του Θεού, τα θαύματα, την αφθαρσία του σώματος, την αναπαραγωγή κυττάρων ώστε να θεραπεύονται όλες οι ασθένειες αλλά και ό,τι έχει καταστραφεί. Μάλιστα, με τον εγωισμό μας αφήνουμε τα χρόνια να περνάνε με φυσική συνέπεια ποτέ να μην γνωρίσουμε τον Θεό, αλλά και τις δυνατότητες που αυτός μάς καθόρισε να έχουμε, με την προϋπόθεση να γίνουμε ταπεινοί και συνάμα να ιδιωτικοποιήσουμε καρπούς, χαρίσματα, σημεία κ.λπ.. Δεν είναι δύσκολες οι εντολές για όσους καταλαβαίνουν, αλλά και αγαπούν τον Θεό ουσιαστικά. Αν τώρα για μας είναι δύσκολες, πάει να πει ότι δεν καταλαβαίνουμε την αξία αυτών των εντολών, αφού αυτές διατηρούν αλλά και αυξάνουν τη ζωή. Γι’ αυτό και δεν μπορούμε να νικήσουμε τον έτερο κακό εαυτό μας, πόσο μάλλον αν ο Διάβολος μάς επιτεθεί με ένα πρόβλημα, μη γένοιτο! Αδέλφια μου, οι εντολές, οι νουθεσίες του Θεού έχουν έναν σκοπό, να μάς ζωοποιήσουν, να μάς αναγεννήσουν, ώστε στη συνέχεια να περάσουμε στην Φυσική του Θεού, στην Βιολογία του, στην Ανατομία του, στην Δημιουργία του, στην Βασιλεία του. Αν τώρα κάνουμε χρόνια αγώνα για να συλλάβουμε την ταπείνωση, ή για να δώσουμε αγάπη, ή για να συγχωρήσουμε, ή για να γίνουμε δίκαιοι, ή για να ζήσουμε χωρίς πάθη, χωρίς αστοχίες που σημαίνουν αμαρτίες, —και είπαμε πιο πάνω ότι αμαρτία είναι η αυτοκαταστροφή, αυτό κάνει η αμαρτία, μάς οδηγεί στην αυτοκαταστροφή— τότε θα δυσκολευόμαστε να ζήσουμε, αλλά και να λύσουμε τα απλά. Και όπως δεν μπορείς να διδάξεις σε ένα παιδί 10 ετών την θεωρία του Αϊνστάιν, ή έστω Άλγεβρα, έτσι δεν μπορούν να φανερωθούν τα μυστικά του ουρανού σε έναν άνθρωπο που δεν είναι έτοιμος να αντέξει και να διαχειριστεί αυτή τη γνώση, αυτή τη σοφία του Θεού. Έχει αποδειχθεί ότι δεν μπορείς να περιγράψεις την εικόνα σε κάποιον που βλέπει μόνο την κορνίζα. Όσο κι αν θέλω εγώ —ή κάποιος άλλος— να βοηθήσω κάποιον, πρέπει πάντα να το θυμάμαι αυτό και να μετράω καλύτερα το ανθρώπινο επίπεδο. Εξάλλου, είναι και γραφικό ότι πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστι καταβαῖνον ἀπὸ τοῦ πατρὸς τῶν φώτων, παρ' ᾧ οὐκ ἔνι παραλλαγὴ ἢ τροπῆς ἀποσκίασμα (Ιακώβου 1:17). Ξέρει πολύ καλά ο Θεός τι κάνει. Δεν μάς στερεί την γνώση, την δύναμη, την ζωή, την όποια εξουσία, απλά μάς προστατεύει από αυτήν για να μην απολεστούμε. Ακόμα και η παράβαση των Πρωτοπλάστων δεν ήταν πτώση, αλλά εξέλιξη. Όμως δεν γίνεται ακόμα κατανοητό αφού έχει υποτιμηθεί ο Θεός στους εγκεφάλους των ανθρώπων. Σαν άνθρωποι μάς αρέσει να μαθαίνουμε, όμως η γνώση χωρίς την εφαρμογή εξελίσσεται σε εωσφορικό εγωισμό. Πρέπει να μάθουμε να τακτοποιούμε τα πράγματα με σοφία Θεού η οποία έχει σαν αρχή την ταπεινοφροσύνη. 

Καλό είναι, λοιπόν, να μην γυρίζουμε στα ίδια, από εκεί που ο Χριστός μάς είχε καλέσει. Να ενθυμούμεθα, ο κύων επέστρεψεν εις το ίδιον αυτού εξέρασμα, και, ο χοίρος λουσθείς επέστρεψεν εις το κύλισμα του βορβόρου (Πέτρου Β΄ 2:22). Μάλιστα, καλό είναι να μην ξεχνάμε την αγάπη μας την πρώτη. Εγώ το βλέπω στη ζωή μου, ό,τι εργασία έκανα στην αρχή, την ίδια έχω και σήμερα, αλλά και πολύ περισσότερη.