2. Σοφία δε και επιστήμη θέλουσιν

 

2. Σοφία δε και επιστήμη θέλουσιν είσθαι η στερέωσις των καιρών

 

Καλησπέρα αγαπημένα μου αδέλφια εν Κυρίω. Σήμερα θα συνεχίσουμε το πνευματικό μας ταξίδι από εκεί που σταματήσαμε το προηγούμενο Σάββατο. 

Θα ξεκινήσω μιλώντας λίγο για το πώς θα πρέπει να δουλεύει ο εγκέφαλός μας, και είμαστε σίγουροι ότι αυτό, το να δουλεύει καλά, τέλεια, μπορεί να το κάνει μόνο η λογική του Θεού την οποία μάς εξασφαλίζει ο Λόγος του Θεού. 

 

Πάτερ ημῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς

ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά Σου·

ἐλθέτω ἡ Βασιλεία Σου·

γενηθήτω τὸ θέλημά Σου,

ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς·

τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον·

καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν,

ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν·

καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν,

ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

 

Μετά από πολλά χρόνια πνευματικού αγώνα αντιλαμβανόμαστε ότι το μυαλό μας είναι φτιαγμένο και εμπνευσμένο από τον ίδιο τον Θεό με δυνατότητες τεράστιες, αφού ο άνθρωπος χάρη σ’ αυτό μπορεί να γίνει Θεός. Είναι γραφικό, θεοὶ ἐστε καὶ υἱοί Ὑψίστου πάντες (Ψαλμός 81:6). Μάλιστα από μόνος του ο εγκέφαλός μας είναι το μεγαλύτερο μυστήριο μέσα στην Δημιουργία! Ζυγίζει περίπου των ανδρών 1.336gr και των γυναικών 1.198gr. Καθώς ο άνθρωπος γεννιέται έχει ένα σταθερό πρόγραμμα στο να ζωοποιεί το σώμα, να το αναπλάθει, να το ελέγχει, να το φρουρεί, να το θεραπεύει. Αυτά είναι τα βασικά που τα έχουν όλοι οι άνθρωποι από την σύλληψή τους ακόμα και την γέννησή τους. Το σημαντικότερο όμως που έχει ο εγκέφαλός μας είναι ότι έχει την μοναδική ικανότητα και σοφία αλλά και ιδιότητα να προγραμματίζεται. Στη συνέχεια αυτό που θα προγραμματίσει ο κάθε άνθρωπος με την σκέψη ή με τον λόγο το ζει και το σώμα. Αυτό που το προγραμματίζει και έχει την μεγαλύτερη εξουσία του όποιου προγραμματισμού είναι ο λόγος, δηλαδή τα ρήματα, τα λόγια, που καθώς μεγαλώνουμε δεχόμαστε από τους άλλους. Μάλιστα, αυτά που θα ακούσουμε στα πρώτα χρόνια της ζωής μας είναι τα πιο βασικά. Ένα άλλο που συμβαίνει εν αγνοία μας και που είναι το πιο σημαντικό, αφού από αυτό εξαρτάται η ίδια μας η ζωή, είναι το ποιος το προγραμματίζει. Εδώ έγκειται το πρόβλημά μας, διότι ή θα το προγραμματίσει η τεμπελιά μας, με φυσική συνέπεια να μην εξελιχθούμε σε κανέναν τομέα. Δεύτερον, ίσως να το προγραμματίσει η άγνοια των ανθρώπων, δηλαδή, τα εντάλματα, οι δεισιδαιμονίες, οι εγωισμοί, οι πονηρίες, το ψέμα γενικότερα. Τελευταία, όποιος βρει την Πρόνοια του Θεού στην ζωή του, τον εγκέφαλό του θα τον προγραμματίσει ο Θεός, με εξέλιξη στη συνέχεια μοναδική, θεϊκή. Αν τον προγραμματίσει ο εγωισμός, η άγνοια, η ζωή θα γίνει πυρίκαυστη και ανάπαυση δεν θα έχει ο άνθρωπος ούτε στον ύπνο του. Οι πιο εξελιγμένοι πάνω στον πλανήτη, οι πιο αναγεννημένοι, οι άνθρωποι του μέλλοντος προγραμματίζονται από τον Θεό. Τώρα, το ερώτημα είναι —και το ερώτημα αυτό γίνεται και για όλους όσοι έχουν ενηλικιωθεί, έχουν προσωπικότητα, οι οποίοι ζουν με μια κοσμική ή πνευματική ελεύθερη βούληση— ποιον θα αφήσουμε να προγραμματίσει τον εγκέφαλό μας ώστε να προγραμματιστεί και το σώμα μας πάνω στο θέλημα του Θεού το οποίο ζωοποιεί, και ο λόγος για να γίνει και αυτό το σώμα μας όπως ήταν το σώμα της δόξης του Χριστού, άφθαρτο, αθάνατο. Μάλιστα, ο εγκέφαλος του Χριστού είχε την δυνατότητα να λύνει τα δικά Του προβλήματα αλλά και των συνανθρώπων Του. Αν, λοιπόν, δεν χρησιμοποιήσουμε την ελεύθερη βούλησή μας στο να αφήσουμε ή να επιτρέψουμε στον Θεό να προγραμματίσει το σώμα μας και τον εγκέφαλό μας με τη σοφία τη δική Του, τότε να ξέρουμε ότι δεν έχουμε προορισμό σωτηρίας, αναγέννησης, εξέλιξης. Ο λόγος; Διότι θα το προγραμματίσει η άγνοιά μας, ο κόσμος, η αμαρτία ή κάποιος άλλος άνθρωπος που εμείς νομίζουμε ότι είναι κάτι σημαντικό στη ζωή μας, χωρίς να ξέρουμε ότι επιλέχτηκε από την άγνοιά μας ή τα πάθη μας. Με λίγα λόγια, τον προγραμματισμό του εγκεφάλου και του σώματος τον εξασφαλίζει η απόφαση η δική μας στο τί θα υπηρετήσουμε, καλό ή κακό. Και τα δύο μαζί μπερδεύουν τον εγκέφαλό μας, με συνέπειες τραγικές να δημιουργούνται στη ζωή μας και στο σώμα μας, αφού και τα δύο μαζί απεδείχθη ότι δημιουργούν ανακατανομή η οποία στη συνέχεια φέρνει την αμαρτία, την φθορά, τον θάνατο. Γι’ αυτό θα πρέπει τον προγραμματισμό να τον κάνω εγώ ώστε να αποφασίσω το πώς θα ζήσω, τί θα βάλω στη ζωή μου, τον Θεό, τον Διάβολο, ή τον κόσμο, ή δεν ξέρω ποιον άλλον. Και λέω ότι είναι δική μας η απόφαση και η ευθύνη διότι ο Χριστός μάς χάρισε ελεύθερη βούληση αλλά και διότι μάς τόνισε μέσω του Απ. Παύλου ότι, δεν εξεύρετε, ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος του εν υμίν…; (Κορινθίους Α΄ 6:19), καθώς, δεν εξεύρετε ότι είσθε ναός Θεού, και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν; Εάν τις φθείρη τον ναόν του Θεού, τούτον θέλει φθείρει ο Θεός (Κορινθίους Α΄ 3:16–17). Ο Θεός μάς θέλει να είμαστε υπεύθυνοι, και έχουμε ευθύνη. Η ευθύνη δημιουργεί κίνητρο, καλό ή κακό. Εύχομαι να επιλεγούμε πάντα το καλό, το άγιο. Για όσο είχαμε άγνοια, δεν υπάρχει ευθύνη, διότι τον καιρό της άγνοιας παρέβλεψε ο Θεός. Όμως δεν ισχύει το ίδιο και για τον καιρό της γνώσης. Πολλοί, λένε, «καλύτερα να μην ήξερα». Λάθος. Θα ήσουν, θα ήμουν καταδικασμένος στα πάντα, ενώ τώρα έχεις, έχω ευκαιρίες, δυνατότητες, εξουσίες στα πάντα. Η γνώση είναι ευλογία όταν εφαρμόζεται, διαφορετικά γίνεται απαγορευμένος καρπός και ο λόγος διότι καταλήγει σε εωσφορικό εγωισμό.