ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΜΑΣ

 

ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΜΑΣ

 

Αδέλφια μου, ο άνθρωπος του Θεού απεδείχθη ότι αγαπά παρά πολύ πέντε πνευματικές ιδιότητες, αγωνίζεται ο άνθρωπος του Θεού να φέρει στην ζωή του πέντε επιδιώξεις πνευματικές.

Η πρώτη ιδιότητα και επιδίωξή του είναι ότι θέλει πολύ να γνωρίσει τον Πατέρα Θεό, τον Δημιουργό του τρισμέγιστου αυτού κόσμου ώστε να είναι ενωμένος μαζί του και τούτο το πετυχαίνει στην αρχή διά Πνεύματος Αγίου μελετώντας τον Λόγο του Θεού. Κάθε στιγμή είναι ενωμένος ο άνθρωπος του Θεού με το Πνεύμα του Θεού, με τον Πατέρα Θεό όταν μελετά τον Λόγο Του. Το Πνεύμα του Θεού αυξάνεται σιγά - σιγά στον άνθρωπο του Θεού, έτσι γίνεται και η γνωριμία του με τον Θεό πιο οικεία. Μάλιστα αυτό το Πνεύμα, μέχρι ο άνθρωπος να γνωρίσει τον Θεό πρόσωπο με πρόσωπο, τον ζωοποιεί.

Η δεύτερη επιδίωξη και ιδιότητα του ανθρώπου του Θεού είναι ότι αγαπά πολύ τον Χριστό, ο οποίος Χριστός του χάρισε την σωτηρία της ψυχής και του σώματος —χάρη σ’ Αυτόν δυνάμεθα να αναγεννηθούμε και να φτάσουμε στον προορισμό μας— με ένα έργο το οποίο σεβάστηκαν οι αιώνες και που είναι ικανό, όταν οι άνθρωποι το ακολουθήσουν, να τους επανεντάξει στην άφθαρτη ζωή. Είναι γραφικό, ο Χριστός έφερε εις φως την ζωή και την αφθαρσία διά του Ευαγγελίου, μέσα από το Πνεύμα που ζωοποιεί (Τιμόθεος Β΄ 1:10). Το εφαρμοζόμενο Ευαγγέλιο καταργεί πάραυτα τον φυσικό θάνατο, αυτός εξάλλου είναι και ο σκοπός του, γι’ αυτόν τον λόγο εγράφη. Αυτός είναι ο προορισμός του, να ζωοποιήσει τον άνθρωπο. Είναι έτοιμο το Ευαγγέλιο του Χριστού που σημαίνει καλή - άγια αγγελία, να κάνει το θαύμα του σε έναν ή πολλούς ανθρώπους όταν όμως και οι άνθρωποι ετοιμαστούν. Όταν λέω να ετοιμαστούν εννοώ να θέλουν να το εφαρμόσουν, όχι να το κάνουν τύπο ή θρησκεία ή δόγμα.

Η τρίτη ιδιότητα που επιδιώκει ανελλιπώς ο άνθρωπος του Θεού είναι η ταπείνωση. Ο άνθρωπος του Θεού αγαπά πολύ την ταπείνωση, φυσική συνέπεια να μην γίνεται ποτέ, μα ποτέ, αρχηγός. Ο άνθρωπος του Θεού είναι απλά υπηρέτης Θεού και ανθρώπου.

Τέταρτη ιδιότητα και επιδίωξή του είναι ότι τον συνεπαίρνει η αγάπη και ζητά καθημερινά την εφαρμογή όλων των καρπών αυτής στην ζωή του.

Και τελευταία ιδιότητα, ο άνθρωπος του Θεού αγαπά και την φτώχεια. Δεν θέλει πολλά χρήματα και «φρουφρού», που λέμε, για να ζήσει. Γνωρίζουμε και έχει αποδειχθεί ότι όλοι οι άνθρωποι όταν έχουν χρήματα δημιουργούν μια άνετη ζωή, ζουν καλά, με ευμάρεια. Έτσι, όσοι έχουν χρήματα ζουν ποιοτικά και πολλές φορές, όχι πάντα, και ποσοτικά —διότι και το χρήμα όταν δεν ξέρεις να το διαχειριστείς φέρνει πολλές αντιπαλότητες και συγκρούσεις— έχουν όμως και πολλές μέριμνες, φυσική συνέπεια να μην έχουν ποτέ χρόνο. Εδώ έγκειται λοιπόν η παγίδα με την ύλη, με τα χρήματα. Όχι ότι δεν είναι καλά, απλώς για να αποκτηθούν χρειάζεται πολύς κόπος, πολλή μέριμνα, πολλή φροντίδα. Ξέρουμε τώρα ότι όσοι είναι φτωχοί και δεν ασχολούνται με το θέλημα του Θεού, την σοφία του Θεού υποφέρουν κάθε στιγμή αλλά και βάλλονται από παντού. Υπάρχει όμως μια μερίδα ανθρώπων που έχουν αφιερωθεί στο να κάνουν το θέλημα του Θεού. Το παράξενο με αυτούς τους ανθρώπους ποιο είναι; Αυτούς τους ονομάζουμε αφιερωμένους φτωχούς. Αυτοί είναι ευτυχισμένοι με την φτώχεια διότι αυτή η φτώχεια τους δίνει πολλές ανέσεις πνευματικές όπως, έχουν χρόνο να σπουδάσουν την σοφία του Θεού, καθώς, ζουν το θαύμα του Θεού κάθε στιγμή. Φανταστείτε τώρα, ο άνθρωπος του Θεού χωρίς να έχει πολλά χρήματα, χωρίς να έχει γιατρούς που να φροντίζουν για την υγεία του ή να κάνει τις απαραίτητες εξετάσεις, χωρίς να έχει συμβούλους, χωρίς να έχει ιδιαίτερα φαγητά, χωρίς να έχει τίποτα το ιδιαίτερο, να καταφέρνει να είναι πιο χαρούμενος και πιο ευτυχισμένος από τον όποιο πλούσιο, αλλά και να μακροημερεύει! Φανταστείτε, ο φτωχός του Θεού να περνά σε χρόνια ζωής τον όποιο πλούσιο, αλλά και να απολαμβάνει τις ανέσεις του Θεού, της Δημιουργίας κ.λπ.! Μάλιστα, ο φτωχός αλλά αφιερωμένος γίνεται αιτία να σπουδάζουν μαζί του πολλοί με την απλότητα που του χάρισε ο Θεός. Μέσω λοιπόν της φτώχειας ο άνθρωπος του Θεού ζει τον Θεό, σπουδάζει τα του Θεού.

Όταν αυτές τις πέντε ιδιότητες τις νιώσει ένας, ή πολλοί άνθρωποι, αμέσως θα νιώσει και τον πλουτισμό του πνεύματος διότι ο άνθρωπος του Θεού περιορίζει τα του κόσμου στην ζωή του. Είναι γραφικό, όστις λοιπόν θελήση να ήναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται (Ιάκωβος 4:4). Μάλιστα ο Χριστός τόνισε, αι αλώπεκες φωλεούς έχουσι και τα πετεινά του ουρανού κατασκηνώσεις, ο δε υιός του ανθρώπου ουκ έχει που την κεφαλήν κλίνη αφού δεν είχε χρόνο για τίποτα άλλο από το να κάνει το θέλημα του Θεού, όπως και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής δεν είχε χρόνο αφού είχε αφιερώσει ολόκληρη την ζωή του στο να κάνει το θέλημα του Θεού, δεν μεριμνούσε ούτε για την τροφή του. Απεδείχθη ότι η ακτημοσύνη ελευθερώνει τον άνθρωπο από πολλές μέριμνες που τον γεμίζουν με πολλά προβλήματα. Αυτή η φτώχεια δίνει στον άνθρωπο τα πνευματικά φτερά να φτάσει στον ουρανό. Είναι γραφικό, ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία (Τιμόθεος Α΄ 6:10). Αν θέλουμε να τείνουμε στο να αποκτήσουμε πνευματική αρχοντιά, γιατί με αυτή γινόμαστε αδελφοί με τον Χριστό, χρειάζεται να επιδιώκουμε και την πτωχεία στο πνεύμα και στην ύλη, να μην θέλουμε πολλά, για να βρούμε χρόνο. Άρχοντας λοιπόν είναι ο φτωχός του Θεού που δεν θέλει πολλά, αλλά υπηρετεί Θεό και άνθρωπο κάτω από όλες τις συνθήκες και δούλος είναι αυτός που θέλει πολλά και που συνέχεια ασχολείται με πολλά και ο λόγος για να εξασφαλίσει, στην ουσία το τίποτα (έχουμε την σχετική παραβολή του άφρονα).

 

Όποιος αγαπά δεν χρειάζεται να συγχωρεί κανέναν. Όποιος νιώθει ότι συγχωρεί κάποιον (συγχωρώ από το συν + χωρώ που σημαίνει χωρώ με κάποιον) στην ουσία πιέζεται αφού τον συγχωρεί, δεν αγαπά. Για να αγαπήσει κάποιος πρέπει να δεχτεί την ετερότητα των φίλων, των αδελφών αλλά και των εχθρών. Με αυτόν τον τρόπο δεν χρειάζεται να συγχωρεί κανένας κανέναν διότι με αυτόν τον τρόπο μπαίνεις στην αγάπη. Αγάπη είναι να τα δέχεσαι όλα. Ο Θεός ξέρει για τον κάθε άνθρωπο και αυτός θα καθοδηγήσει και θα σώσει.

 

Όποιος δεν μπορεί να μπει στο αγιαστήριο, όποιος δεν μελετά και δεν προσεύχεται, είναι σαν να πηγαίνει στον πνευματικό πόλεμο χωρίς όπλα. Αυτός να μην περιμένει ότι θα προκόψει αφού σ’ αυτόν τον πνευματικό πόλεμο —επειδή η πάλη ημών δεν είναι προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου— θα φάει πολλές σφαίρες από τον εχθρό, τον Διάβολο. Ο τρόπος; Θα αυξηθεί σε λογισμούς, σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις και επιδιώξεις εξωγραφικές. Η παρουσία του λογισμού είναι σημάδι ότι ακόμη η ζωή μας είναι πνευματικά ατροφική, ότι ακόμη είμαστε αγύμναστοι πνευματικά, ότι χρειάζεται να γυμναστούμε, να πνευματικοποιηθούμε. Αφού γυμνάσει καλά τον εαυτό του ο κάθε μαθητής της αγάπης του Χριστού με την μελέτη και την προσευχή, τότε θα προχωρήσει σε μεγαλύτερες τάξεις και θα μπορεί να λέει ότι πλέον είναι ένας σύμμορφος της δόξης του Χριστού, ότι πλέον δεν είναι ένας μαθητευόμενος, ούτε ένας πολεμιστής αλλά ένας υιός, μία θυγατέρα Θεού. Οι λογισμοί φανερώνουν τον δόκιμο. Η σιωπή φανερώνει τον Θεό. Εύχομαι όλοι να αποκτήσουμε την σιωπή και την ειρήνη του Χριστού.

 

Έχει αποδειχτεί ότι χωρίς πνευματικό αγώνα ο άνθρωπος γίνεται ή άγγελος με αυστηρές αρχές ή Διάβολος. Για να γίνεις Θεός χρειάζεται ταπείνωση και για να γίνεις Διάβολος χρειάζεται απλά υπερηφάνεια. Ο ευκολότερος τρόπος να συναντήσουμε το Πνεύμα του Θεού που ζωοποιεί είναι η αγάπη και η ταπείνωση. Γι’ αυτό από την αγάπη και την ταπείνωση να αρχίσουμε και μετά να προχωρήσουμε στα άλλα. Ο μεγαλύτερος αγώνας —στόχος και επιδίωξή μας— είναι να αποκτήσουμε την ταπείνωση και την αγάπη. Αυτά είναι εύκολα μόνο για έναν άνδρα που κατάφερε να γίνει παιδί, αλλά είναι δύσκολα για έναν που κάνει ότι ξέρει πολλά και έχει την λογική των μεγάλων, την οποία παράγει το μεταπτωτικό σύστημα του κόσμου. Αδέλφια μου, το συμφέρον μας είναι να προσκολληθούμε στον Θεό. Κατόπιν, ο άνθρωπος αδειάζει από εγωισμό (όσο πιο πολύ πλησιάζει τον Θεό). Όσο ο εγωισμός φεύγει από την ζωή μας τόσο και η ζωή μας γεμίζει με την Θεία Χάρη, με την σοφία του Θεού, με την ανυπόκριτη αγάπη.

 

Δικαιοσύνη δεν είναι να μοιράζεσαι ίσα - ίσα την περιουσία σου ή ό,τι έχεις με τον αδελφό σου, τον φίλο σου ή ακόμα - ακόμα και με τον εχθρό σου, αλλά να λάβεις υπ’ όψιν την κατάστασή του και να του πεις «πάρε αδελφέ εσύ το καλύτερο και λίγο παραπάνω από το δικό μου». Να μάθουμε να ζούμε με αρχοντιά. Αρχοντιά σημαίνει να μπορούμε να εννοούμε τις ανάγκες των αδελφών και να προσπαθούμε να τις καλύψουμε. Ο Κύριος φανέρωσε, καθ' όσον εκάμετε εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εκάμετε (Ματθαίος 25:40). Αν δεν αρχίσουμε από αυτά που είναι σημαντικά, πώς θα μάς ωφελήσουν τα υπόλοιπα που είναι απλώς γνώση;

 

Πολύ βοηθάει στην πνευματική ζωή η ησυχία. Καλά είναι να έχει κανείς κάποιες ώρες την ημέρα να ησυχάζει. Σε αυτές τις ώρες μπορεί να εξετάζει τον εαυτό του πνευματικά βάσει του Λόγου του Θεού, ώστε να γνωρίσει τον εαυτό του και τον Θεό, ο οποίος Θεός θα του δείξει τι πρέπει να κάνει στην συνέχεια, θα του δείξει τα πάθη του τα οποία πολλές φορές γίνονται μικρές ή μεγάλες αλώπεκες που ενεργούν μέσα του και τον καταστρέφουν χωρίς να καταλαβαίνει από πού δημιουργείται η καταστροφή. Όταν ο άνθρωπος συλλάβει – εννοήσει τον Θεό, τον καθαρισμό καθώς και αυτές τις αλώπεκες - πάθη θα αγωνισθεί με όλη του την δύναμη να τα βγάλει από την ζωή του γιατί ξέρει ότι όσο αυτά υπάρχουν η ζωή του κινδυνεύει. Χρειάζεται να καθαρίσουμε το μυαλό, το σώμα, την καρδιά αλλά και τον νου μας από τις επιθυμίες οι οποίες συχνά γίνονται αμαρτία και γνωρίζουμε ότι η αμαρτία εκτελεσθείσα γεννά τον θάνατο (Ιακώβου 1:15). Γι’ αυτό λοιπόν χρειάζεται στο σπίτι μας να βρούμε ένα δωμάτιο ήσυχο και να το κάνουμε αγιαστήριο, να το διαμορφώσουμε έτσι ώστε να θυμίζει ατμόσφαιρα κελιού, αυτό είναι πολύ καλό. Εκεί, εν τω κρυπτώ, μπορεί ο καθένας να ξεκινήσει την αναγέννηση κατά Θεόν, στο δικό του ησυχαστήριο. Σ’ αυτό θα μπορεί να κάνει ο κάθε αδελφός όλα τα πνευματικά του καθήκοντα, να μελετάει, να προσεύχεται, να γράφει, να σπουδάζει. Όταν ο άνθρωπος μπει εκεί και ξεκινήσει με την μελέτη, με την σοφία του Θεού αυτό θα ωφελήσει και την προσευχή γιατί η μελέτη είναι αυτή που θερμαίνει τον άνθρωπο ώστε ο άνθρωπος να μπει στο βαθύ νόημα της προσευχής. Η προσευχή είναι η κινητήριος δύναμη των πάντων, της παρούσης και της μελλούσης ζωής. Πολύ βοηθάει λοιπόν το ησυχαστήριο, η μελέτη, η προσευχή γιατί έτσι η ψυχή θερμαίνεται και ο νους μεταφέρεται σε έναν άλλο χώρο, πνευματικό, στον χώρο του Θεού. Μέσω λοιπόν των δυο στοιχείων μελέτη - προσευχή μπορούν να συντελεστούν θαύματα μεγάλα.

 

Η αρρώστια της εποχής μας είναι ότι πιστεύουμε στους λογισμούς. Χρειάζεται να μην τους πιστεύουμε γιατί αυτοί μπορεί να μάς τρελάνουν. Για να μάς εγκαταλείψουν οι λογισμοί χρειαζόμαστε πρώτον χώρο σιωπής, δεύτερον προσευχή, η οποία ετοιμάζει τον νου στο να σπουδάσει τα θέματα που αφορούν την αναγέννησή του κατά Θεόν. Στην σιωπή αυξάνει ο άνθρωπος τις ιδιότητες του Θεού Πατέρα. Τρίτον, χρειάζεται υγιαίνουσα διδασκαλία η οποία να είναι αξιόπιστη και να μάς οδηγεί στην ζωή. Για μας η υγιαίνουσα διδασκαλία είναι η Καινή Διαθήκη, οι ομιλίες και όλα αυτά που έχουμε γράψει καθώς και πολλά άλλα που έχουν γραφτεί από πολλούς ανθρώπους —πρώτα όμως πρέπει ο άνθρωπος να γνωρίσει την Καινή Διαθήκη, το πνεύμα του Θεού για να μπορεί μετά, διαβάζοντας διάφορα βιβλία, ομιλίες, συγγράμματα ή οτιδήποτε άλλο, να καταλαβαίνει, να διακρίνει πού βρίσκεται το πνεύμα του Θεού. Άμα κάνουμε αυτόν τον αγώνα οι λογισμοί που γεννά το σύστημα του κόσμου θα μάς εγκαταλείψουν. Όταν στην θέση τους μπει η σοφία του Θεού, η οποία είναι πάρεδρος του Θεού, τότε θα αρχίσουμε να ζούμε την εν Θεώ ζωή. Ο Θεός δηλαδή δεν θα είναι μακριά από εμάς. Είναι ένα σημάδι αυτό. Όταν σταματούν οι λογισμοί πάει να πει ότι ο άνθρωπος έφτασε στην σοφία του Θεού, έχουν μπει άλλα πράγματα μέσα στον νου του που του κλέβουν την παράσταση, συνέλαβε την αξία της σιωπής, της υγιαίνουσας διδασκαλίας του Ευαγγελίου και όλα αυτά τον συνεπαίρνουν, του χαρίζουν μια ισορροπία πνευματική διότι οι λογισμοί δημιουργούν σύγχυση στον εγκέφαλό μας και πρέπει να σταματήσουν και δεν είναι στο χέρι μας να το σταματήσουμε αυτό, είναι στο χέρι του Θεού, αρκεί εμείς να τον ακολουθήσουμε.

Όταν ένας ή πολλοί άνθρωποι, αφού έχουν άγνοια, ακολουθούν τους λογισμούς οι οποίοι δημιουργούνται από το σύστημα του κόσμου τότε αυτοί φέρνουν την καταστροφή ψυχής και σώματος —είναι ικανοί να σε γεράσουν σ’ ένα βράδυ. Αδέλφια μου απεδείχθη ότι όσο πλησιάζουμε με τον νου μας την ανθρώπινη βοήθεια τόσο αυξάνονται οι λογισμοί και μάλιστα, απομακρύνεται η Θεϊκή βοήθεια. Δηλαδή, οι λογισμοί αυξάνονται επειδή ζητάμε την ανθρώπινη βοήθεια, θέλουμε να στηρίξουμε την ζωή μας πάνω σε άνθρωπο, αυτά λοιπόν φέρνουν πολλές σκέψεις οι οποίες αποδιοργανώνουν τον εγκέφαλο. Όσο λοιπόν ο άνθρωπος προσπαθεί να στηρίξει την ζωή του σε άνθρωπο, ενώ είναι γραφικό επικατάρατος ο άνθρωπος, όστις ελπίζει επί άνθρωπον, τόσο η προσπάθειά του αυτή γίνεται αιτία να απομακρύνεται η Θεϊκή βοήθεια. Να μην πιστεύει κανείς τους λογισμούς του, ακόμη κι αν έχει συγκεκριμένα στοιχεία που τους κάνουν αληθινούς. Να ξέρουμε ότι και αυτά τα στοιχεία που επιβεβαιώνουν τους λογισμούς μας ανήκουν στην σοφία του Θεού και τα έχει προετοιμάσει ο Θεός για να μάς δοκιμάσει, να μάς αυξήσει την πίστη, να δει, θα εγκαταλείψουμε την προσπάθεια ή θα συνεχίσουμε τον αγώνα της αναγέννησης που μάς καθορίζει την θέωση και μάς καθιστά σύμμορφους της δόξης του Θεού, γιατί ξέρουμε ότι το στεφάνι της δόξης, αυτό που έχει έτοιμο ο Θεός να δώσει στον κάθε άνθρωπο δεν συγκρίνεται με όλους τους θησαυρούς της Γης. Όλοι οι θησαυροί της Γης είναι μια χούφτα άμμου μπροστά στην παρουσία του Θεού στην ζωή μας και στην πολυποίκιλη σοφία του Θεού. Εμείς όλοι μέσα σ’ αυτό το έργο που κάνουμε θα πρέπει με την βοήθεια και την δύναμη του Θεού να αφήνουμε χώρο στον Θεό για να ζούμε το θαύμα και όχι την λογική των λογισμών, οι οποίοι προέρχονται από το σύστημα των ανθρώπων.

Το καλύτερο φάρμακο για να καταπολεμήσει κάποιος τους λογισμούς είναι η αδιαφορία. Όμως, για να γίνει αυτό χρειάζεται να βάλει στη θέση τους κάτι άλλο. Εμείς βρήκαμε να βάλουμε την σοφία του Θεού. Δεν χρειάζεται ούτε καν να συζητάμε για το αρνητικό, το στραβό γιατί από μόνο του αυτό καθώς το συζητάμε μάς επηρεάζει. Εμείς χρειάζεται να στραφούμε προς άλλη μεριά, να μετακομίσουμε για αλλού, να πάμε στην λογική του Θεού. Όπως και ο Κύριός μας, όταν δεχόταν επιθέσεις έλεγε, ύπαγε οπίσω μου Σατανά (πήγαινε εσύ στην δουλειά σου και εγώ στην δική μου). Χρειάζεται όμως να έχει ο άνθρωπος καλή προαίρεση. Αυτό δεν είναι χάπι, να το πιεις και την άλλη μέρα να ξημερώσεις με ειρήνη, να ξημερώσεις με αγάπη, να ξημερώσεις με σοφία. Η καλή προαίρεση καθορίζεται από το πόσο μάς ενδιαφέρει ο Θεός. Αν μάς ενδιαφέρει ο Θεός, θα βάλουμε καλή προαίρεση. Έτσι θα συντελεστεί στην ζωή μας και η ένωσή μας με τον Θεό. Η αγάπη μας στον Θεό γεννά την τήρηση των θείων εντολών. Αιτίες των εντολών είναι οι αρετές. Καλούς λογισμούς λοιπόν παράγει ο άνθρωπος που έχει καλή προαίρεση και καθαρή καρδιά.

Η γέννηση των λογισμών δεν εξαρτάται απόλυτα από εμάς. Η αποδοχή ή η απόρριψή τους πάντως είναι θέμα και της δικής μας επιλογής και δεν χρειάζεται όλη την ώρα να τα ρίχνουμε όλα στα πονηρά πνεύματα ή στον Θεό. Έχουμε και εμείς την προσωπικότητά μας, εμείς είμαστε αυτοί οι οποίοι θα κρίνουμε το πόσο θέλουμε μέσα μας τον Θεό και το πόσο θέλουμε το πονηρό. Σ’ αυτό παίζει μεγάλο ρόλο και η απόφασή μας αν είναι ισχυρή καθώς και αν η αγάπη μας είναι μεγάλη. Αυτό που κάποιος μπορεί να το κάνει σε σαράντα χρόνια ένας άλλος μπορεί να το κάνει μέσα σε δυο μέρες. Η μετάνοια αρχίζει στην ζωή μας από την ώρα που θα λάβουμε κάλεσμα. Για κάποιον μπορεί να κρατήσει σ’ όλη του την ζωή, ενώ για κάποιον άλλον μπορεί η απόφασή του να είναι τόσο ισχυρή και η αγάπη του τόσο μεγάλη που μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να γνωρίσει σε προσωπικό επίπεδο τον ίδιο τον Θεό!

 

Η Γένεση γράφτηκε προφητικά και φανερώθηκε από τον Προφήτη Μωυσή, ο οποίος γνώρισε την εξέλιξη της δημιουργίας υπό του Θεού, με τον ίδιο τρόπο έγραψε και τις δέκα εντολές από τον ίδιο τον Θεό. Τα πρώτα κεφάλαια αυτής μιλούν για την δημιουργία του κόσμου και είναι πολύ σημαντικά για τον άνθρωπο. Αδέλφια μου, σήμερα βλέπουμε ότι η σύγχρονη επιστήμη για να βρει ένα πρόβλημα υγείας σε έναν άνθρωπο θέλει να μάθει ολόκληρο το ιστορικό του διότι γνωρίζει ότι αυτό που παρουσιάζει το σώμα ή το πνεύμα, αν και είναι συνυφασμένα αυτά αφού έχει αποδειχτεί ότι πρώτα ασθενεί το πνεύμα και στην συνέχεια το σώμα, έχει κάποια αιτία, έτσι η επιστήμη ανατρέχει στο ιστορικό του ανθρώπου που πάσχει για να βρει αυτή την αιτία. Το ίδιο και εμείς, ως ανθρώπινο γένος, για να λύσουμε το μυστήριο του θανάτου και της ζωής θα πρέπει να ανατρέξουμε στην αρχή της δημιουργίας. Εδώ πρέπει να προσέξουμε κάτι. Υπάρχουν άνθρωποι που όλη την ώρα κλαίγονται και συνέχεια λένε ότι έχουν πολλά προβλήματα ενώ στο σώμα τους έχουν υγεία. Αυτό θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι είναι ένα παιχνίδι στο μυαλό τους, υποκρίνονται συνειδητά για να τους λυπούνται οι άλλοι. Εμείς δεν μιλάμε γι’ αυτό το πρόβλημα. Εμείς μιλάμε για το όταν υπάρχει και στο σώμα πρόβλημα, όχι μόνο κατά φαντασίαν. Όταν υπάρχει στο σώμα κάποιο πρόβλημα αυτό πάει να πει πως υπάρχει και κάποια αδυναμία στο πνεύμα που πρέπει να διορθωθεί. Πάντως, και το πρόβλημα στο πνεύμα και το πρόβλημα στο σώμα διορθώνονται όταν βρεθεί κατάλληλος γιατρός ο οποίος γνωρίζει να λύνει τα προβλήματα στο πνεύμα και στο σώμα. Εμείς όλοι βρήκαμε έναν. Αυτός είναι ο Χριστός. Ο Χριστός είναι γιατρός των ψυχών και των σωμάτων. Πάντως, το όποιο πρόβλημα έχει παρουσιαστεί, προήλθε από κάποιον λόγο, έχει κάποια αιτία. Έτσι και εμείς, για να μάθουμε ποιο είναι το πρόβλημά μας σήμερα αφού όλοι χάνουμε την ζωή με τον θάνατο ή δεν μπορούμε να εννοήσουμε και να επικοινωνήσουμε με τον Πατέρα Θεό αλλά και μεταξύ μας —που πάει να πει ότι κάτι δημιουργεί το πρόβλημα, τον χωρισμό, τον θάνατο— θα κάνουμε μια ανασκόπηση πνευματική ώστε να δούμε γιατί υπάρχουν τόσα προβλήματα, γιατί πεθαίνουμε, αλλά και γιατί η σχέση μας με τον Θεό δεν είναι ουσιαστική, γιατί περνάνε δηλαδή μεγάλα χρονικά διαστήματα και νιώθουμε ότι ο Θεός μάς έχει εγκαταλείψει. Έχει αποδειχτεί ότι η παρακοή στο θέλημα του Θεού είναι ο βασικός παράγων όλων των προβλημάτων μας. Στην συνέχεια, αφού η παρακοή είναι η αρχή, αποδεικνύεται ότι η μία παρακοή γεννά και δεύτερη και τρίτη και πάει λέγοντας. Τα λάθη είναι  σαν τις κατσαρίδες, εκεί που βλέπεις μία σε λίγο θα δεις περισσότερες, το ένα λάθος φέρνει και δεύτερο και τρίτο κ.λπ.. Η μη τήρηση της υπακοής —την οποία υπακοή ζήτησε ο Θεός στην αρχή της δημιουργίας από τον άνθρωπο— είναι αυτή που μάς βγάζει και εμάς έξω από την υγεία, έξω από την ζωή, έξω από τις καλές σχέσεις μεταξύ μας. Αν λοιπόν όλοι εμείς θέλουμε να φύγουμε από το λάθος ή την όποια αρρώστια, καλό είναι να μην μιλάμε για τα λάθη ή τις αρρώστιες, διότι όταν μιλάμε για τα προβλήματά μας τότε αυτά αυξάνονται. Ας ξεκινήσουμε από σήμερα όλοι να μιλάμε για το σχέδιο του Θεού (αφού αυτός μάς κάλεσε, μάς ενέπνευσε μέσα μας να τον ακολουθήσουμε και έχουμε αυτήν την αγάπη στον Χριστό μας) στο οποίο σχέδιο του Θεού και εμείς ως λογικά όντα, με το κάλεσμα που λάβαμε, ανήκουμε. Με αυτό λοιπόν χρειάζεται να ασχοληθεί ο άνθρωπος του Θεού και με τίποτα άλλο.

 

Η ζωή η αιώνια, η άφθαρτη, η ένδοξη, η ανεκλάλητη ανήκει στην δικαιοσύνη του Θεού η οποία έχει ως αρχή την προσφορά και το έλεος, ανήκει στην ζώσα πίστη, ανήκει στο μέγα έλεος, ανήκει στην ανυπόκριτη αγάπη η οποία στρέφεται προς πάντα συνάνθρωπο, φίλο ή εχθρό, ανήκει στην ειρήνη του Χριστού, ανήκει στον Θεό ο οποίος δίνει αυτή τη ζωή σε όποιον διακατέχεται από τα παραπάνω στοιχεία.

 

Γνωρίζουμε ότι ο Θεός είναι άγιος. Αν πιστεύουμε λοιπόν ότι ο Θεός είναι άγιος, επιδίωξή μας σε καθημερινή βάση να είναι να γίνουμε άγιοι. Αν πιστεύουμε ότι ο Θεός είναι δίκαιος, καλό είναι να αγωνιζόμαστε σε καθημερινή βάση να γίνουμε δίκαιοι. Αν πιστεύουμε ότι ο Θεός είναι ζωή άφθαρτη, ας εργαστούμε συνειδητά ώστε να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις οι οποίες βάσει του Λόγου του Θεού αυξάνουν την ζωή την άφθαρτη σε όλους μας. Αν πιστεύουμε ότι ο Θεός είναι αγάπη, μπορούμε και εμείς να γίνουμε αγάπη (γνωρίζουμε τους καρπούς και τις ιδιότητες αυτής). Αν πιστεύουμε στον Θεό, ας φύγουμε από τα λόγια περί Θεού και ας ξεκινήσουμε να ζούμε τα έργα του Θεού ώστε αυτά να κοσμούν από σήμερα εμάς τους ίδιους για να κοσμούν στο μέλλον και όλον τον πλανήτη. Ο Θεός έχει ένα σχέδιο, το σχέδιο αυτό δεν ολοκληρώθηκε, και εμείς θα παίξουμε τον δικό μας ρόλο μέσα σ’ αυτό αφού Αυτός μάς κάλεσε.

 

Αν καταλάβουμε ή νιώσουμε ότι ο κόσμος έχει αγαθό, έχει αγάπη, έχει ειρήνη, έχει σοφία, με λίγα λόγια, αν καταλάβουμε ότι ο κόσμος εξελίσσεται σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού τότε αυτός ο Θεός θα ζήσει μέσα μας και εμείς θα ζήσουμε μέσα σ' αυτόν, αφού για μας, με αυτό το πνεύμα του Θεού, όλα θα συνεργούν στο αγαθό. Στην συνέχεια ούτε ο κόσμος, ούτε ο αδελφός, ούτε ο εχθρός θα μάς ενοχλούν αφού όλα και όλοι ανήκουμε στο σχέδιο του Θεού. Όποιος δέχεται τον Θεό δέχεται και το σχέδιό του, φυσική συνέπεια να ειρηνεύει. Σήμερα εμείς οι άνθρωποι βλέπουμε πολλά λάθη, ό άνθρωπος όμως του Θεού βλέπει την σοφία του Θεού, βλέπει το σχέδιο του Θεού (ότι πίσω από εκεί κάτι κρύβεται). Όποιος βλέπει λάθη ή κρίνει ή επιδιώκει συμφέροντα προσωπικά, δεν γνώρισε τον Θεό. Τα προβλήματα απεδείχθη ότι είναι το αλάτι στο φαγητό. Ποτέ κανείς δεν λέει γιατί έριξες αλάτι στο φαγητό, αφού γνωρίζει ότι αυτό έχει την ιδιότητα να το κάνει νόστιμο. Από μόνο του όμως το αλάτι δεν τρώγεται. Όποιος βλέπει λάθη μέσα στον κόσμο τρώει πάντα για κύριο πιάτο σκέτο αλάτι. Όποιος όμως γνωρίζει το σχέδιο του Θεού τρώει ευχάριστα τα πάντα, σπουδάζει από τα πάντα, με φυσική συνέπεια να γνωρίζει τον Θεό.

 

Σοφία είναι να νικήσουμε τον έτερο κακό εαυτό μας. Ασοφία είναι να μάς νικήσει εκείνος. Η αιτία αυτών των δύο είναι: Πρώτον, η άγνοια του θελήματος του Θεού. Αυτή η άγνοια είναι ικανή να καθορίσει την ήττα. Και δεύτερον, η σοφία του Θεού και η γνώση του θελήματος του Θεού. Αυτά τα δυο είναι ικανά να μάς εξασφαλίσουν την νίκη. Γι’ αυτό λέμε ότι η άγνοια του Λόγου του Θεού, του θελήματος του Θεού είναι από τις μεγαλύτερες αμαρτίες.

 

Παράδεισος είναι να έχω στη σκέψη μου, στη ζωή μου αυτό που αγαπώ (τον Πατέρα Θεό) και κόλαση είναι η απόσταση που υπάρχει απ’ αυτό που θέλω, απ’ αυτό που αγαπώ (τον Πατέρα Θεό).

 

Αγάπη στον Θεό και στον αδελφό είναι να είσαι εκεί που σε χρειάζεται χωρίς να σε παρακαλά, αλλά και χωρίς να αναγκάζεις Θεό και αδελφό να σου λένε, σε χρειάζομαι. Στην Παλαιά Διαθήκη πλησίον ήταν αυτός που πήγαινες να ζητήσεις βοήθεια. Στην Καινή Διαθήκη πλησίον είναι αυτός που εσύ τρέχεις να καλύψεις τις ανάγκες του όπως ο καλός Σαμαρείτης. Μπορούμε σήμερα, στα μέτρα που δίνονται άνωθεν στον καθένα, να γίνουμε όλοι, λίγο ή πολύ, καλοί Σαμαρείτες.

 

Τον Θεό είναι πολλοί που δεν τον βλέπουν όταν έρχεται στην ζωή τους, όμως καταλαβαίνουν την διαφορά όταν φεύγει απ’ αυτήν. Γι’ αυτό, ας προσέχουμε, διότι σήμερα δίπλα μας και μεταξύ μας υπάρχει πολύς Θεός. Εξάλλου, αν έρθει η ώρα να μετανιώσει ένας άνθρωπος για κάτι στην ζωή του, μόνο για έναν λόγο θα μετανιώσει. Θα μετανιώσει που όταν είχε τον χρόνο, την δύναμη, την όρεξη, την διάθεση, άλλα πράγματα έκλεψαν την παράσταση στην ζωή του και δεν τον ακολούθησε. Μάλιστα, δεν πήρε τα ρίσκα εκείνα που θα τον έκαναν να ζήσει για πάντα μαζί του, αιώνια. Αν χάσουμε τον Θεό αδέλφια μου τότε τι τα θέλουμε όλα τα άλλα, αφού είναι θέμα χρόνου θα τα χάσουμε όλα.

 

Άφησε πίσω σου άνθρωπε ό,τι σου έχτισαν οι άλλοι μέσα σου μέχρι σήμερα και ξεκίνα καινούργια ζωή με τον Χριστό και τον Θείο σπερματικό Λόγο του, ώστε να φτιάξεις τον αμπελώνα του Θεού μέσα σου αλλά και γύρω σου, ο οποίος αμπελώνας να έχει πολλούς καρπούς, χαρίσματα, ιδιότητες ή σημεία του Αγίου Πνεύματος.

 

Ο άνθρωπος γεννήθηκε από τον Θεό και συγκεκριμένα από την λογική του Θεού, κατά συνέπεια είμαστε λογικά όντα, είμαστε ζώσα ύπαρξη αφού προήλθαμε από τον Λόγο του Θεού. Αυτός ο Θεός είπε, γενηθήτω άνθρωπος κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση. Κατόπιν, ο ίδιος ο Θεός ενεφύσησε στους μυκτήρες αυτού πνοή ζωής και έκανε τον άνθρωπο εις ψυχήν ζώσαν. Ακόμη, ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από αγάπη, με αγάπη, για να ζει στην αγάπη. Δημιουργήθηκε από τον Πατέρα Θεό ο οποίος είναι αγάπη. Συμπέρασμα: Αν ο άνθρωπος δεν συνδιαλέγεται συνέχεια με τον Λόγο του Θεού και δεν ζει την αγάπη ώστε να δίνει αγάπη, δεν θα μπορέσει να γνωρίσει την δόξα του Θεού, δεν θα μπορέσει να συνυπάρξει με τον Θεό.

 

Όποιος βλέπει λάθη, ας στρέψει το βλέμμα του στον Θεό ώστε να μην βλέπει. Όποιος είναι άρρωστος, ας στρέψει το βλέμμα του στον Θεό για να γίνει καλά. Όποιος έχει σκέψεις οι οποίες του δημιουργούν φόβο και ανασφάλεια, ας καθίσει γόνατο και ας στρέψει το βλέμμα του στον Θεό ώστε να συναντήσει την σοφία του Θεού, η οποία δύναται να τον γεμίσει εμπιστοσύνη και δύναμη. Όποιος θέλει να ζήσει, ας κάνει έργα που τον οδηγούν στην ζωή. Όποιος τώρα προσπαθεί να λύσει ό,τι τον απασχολεί με την σοφία των ανθρώπων δεν θα έχει τα αποτελέσματα που θέλει, όποιος όμως εμπιστευτεί τον Θεό θα του έρθουν οι λύσεις από εκεί που δεν το περιμένει. Ο Θεός υπάρχει, ας υπάρξουμε αλλά και ας συνυπάρξουμε και εμείς από σήμερα μαζί του για να υπάρχουμε στον αιώνα τον άπαντα.

 

Αδέλφια μου, άνθρωπος του Θεού είναι εκείνος ο οποίος κατάφερε με τον σχετικό αγώνα να φεύγει το πρωί από το σπίτι του μαζί με τον Θεό και να διατηρεί την ειρήνη στον νου του, και τον Θεό γενικότερα, μέχρι το βράδυ χωρίς να καταφέρνει τίποτα από το σύστημα του κόσμου να τον θέτει σε υποτέλεια. Για να το πετύχει κάποιος αυτό χρειάζεται να ζει στην σιωπή και να μην φυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν. Ο Θεός έθεσε μπροστά μας μια θύρα ανεωγμένη. Ο άνθρωπος όταν το ρήμα του Θεού εισέλθει μέσα του δύναται να ζει όχι 200, όχι 300, όχι 500 ….. όχι 1000 χρόνια, αλλά αιώνια. Νομίζω λοιπόν ότι χρειάζεται ο καθένας μας, αν το αντιλαμβάνεται, να αφιερώσει αυτήν την μικρή ζωή που έχει στο να γνωρίσει τον Θεό ώστε να την πάρει μεγάλη και παντοτινή, αιώνια, άφθαρτη ζωή, ζωή η οποία θα είναι γεμάτη ουσία αφού θα ζει την παρουσία του Θεού κάθε στιγμή στην ζωή του.

 

Θυγατέρα του Αγίου Θεού είναι η ειρήνη. Η ειρήνη είναι ο ίδιος ο Χριστός ο οποίος με τον ερχομό του την χάρισε στους πρώτους μαθητές του (τους σπούδασε, τους έμαθε να έχουν ειρήνη). Μάλιστα τους είπε, εις ήν δ’ αν οικίαν εισέρχησθε, πρώτον λέγετε· ειρήνη τω οίκω τούτω (Λουκάς 10:5). Η ειρήνη δεν είναι μία επιδίωξη του λογικού ανθρώπου. Η ειρήνη είναι μία δραστηριότητα η οποία έρχεται μέσα από την διαπαιδαγώγηση του ανθρώπου εκείνου που παραδίδει τον εαυτό του στον Θεό. Τα περισσότερα δέντρα σε καιρό ειρήνης αποδίδουν καρπούς. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και στον άνθρωπο του Θεού όταν η ειρήνη του Χριστού τον επισκιάσει. Ο άνθρωπος του Θεού παίρνει την μορφή του Θεού αφού αντιμετωπίζει τα πάντα με ειρήνη, στην συνέχεια η πνευματική του δραστηριότητα τον καθιστά υιό ειρήνης. Η ειρήνη είναι διαχείριση της καρδιάς, αφού ο άνθρωπος που έχει τον Χριστό ειρηνεύει με τον Θεό Πατέρα, με τους αδελφούς, με τον εαυτό του, με τους εχθρούς. Η ειρήνη φεύγει από τον θρόνο του Θεού, αγκαλιάζει τον άνθρωπο του Θεού και μέσω αυτού διασκορπίζεται στα πέρατα του κόσμου. Ο Θεός έχει τρία πρόσωπα. Το πρώτο είναι ο Πατέρας. Ο Πατέρας διακατέχεται από την σιωπή. Όπου και αν ταξιδέψουμε, σε όλο το άπειρο, θα συναντήσουμε την σιωπή. Το δεύτερο πρόσωπο του Θεού είναι η ειρήνη, ο Χριστός. Όταν γεννήθηκε ο Χριστός οι άγγελοι έψαλαν το δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία. Το τρίτο πρόσωπο του Θεού είναι η δικαιοσύνη. Δικαιοσύνη σημαίνει άνθρωπος ο οποίος ελεεί, κάθε στιγμή. Δίκαιος ανήρ ο ελεών όλην την ημέραν, καθώς, η δικαιοσύνη των ανθρώπων απαιτεί, του Θεού προσφέρει. Όταν ο άνθρωπος φέρει αυτά τα τρία πρόσωπα στην ζωή του, αυτές τις τρεις ιδιότητες, αμέσως γίνεται ένα και το αυτό - αφομοιώνεται με τον Θεό. Αν θέλουμε να φτάσουμε στον θρόνο του Θεού να ακολουθούμε συνέχεια τα τρία πρόσωπα του Θεού που έχουν συγκεκριμένες ιδιότητες, αλλά και πληθώρα άλλων ιδιοτήτων.

Πρώτον, μπαίνουμε στη σιωπή. Η σιωπή έχει ασύλληπτες έννοιες, είναι ο ίδιος ο Θεός Πατέρας. Η σιωπή αυτή θα γίνει Λόγος στην ζωή μας. Λόγος ο οποίος θα ενεργοποιήσει όλους τους μηχανισμούς μέσα μας και θα μάς ζωοποιήσει. Η σιωπή, ο Λόγος, θα μάς χαρίσουν και την ειρήνη. Όταν έρθει η ειρήνη σταματούν οι αντιπαλότητες με τον εαυτό μας, με τον Θεό, με τους ανθρώπους. Η ειρήνη μάς εξασφαλίζει την δικαιοσύνη, αφού ξεκινά για όλους εμάς η προσφορά. Σταματάμε το «τι θα μου δώσει ο καθένας» και μπαίνουμε στο «τι θα δώσω εγώ». Η ειρήνη φανερώνει άνθρωπο με πλήρη πνευματική ωριμότητα διότι ειρηνεύει με τα πάντα (δεν του φαίνεται τίποτα παράξενο), τα οποία μεταφράζει ως θέλημα Θεού, ως σοφία Θεού. Η ειρήνη είναι το πρώτο στοιχείο του Θεού το οποίο θα πρέπει να μάς διέπει διότι πάνω στην ειρήνη μεγαλώνει το δέντρο της μετάνοιας, της αναγέννησης, της σοφίας του Θεού. Μεγαλώνει η άφθαρτη, αιώνια ζωή αφού η ειρήνη έχει την ικανότητα να ενεργοποιεί τον εγκέφαλό μας στο εκατό τοις εκατό. Με την ειρήνη σταματούν οι αντιπαλότητες, οι βιοχημικές διεργασίες του εγκεφάλου παύουν να δέχονται σύγχυση και έτσι όλα λειτουργούν στο εκατό τοις εκατό. Εάν δεν έχουμε ειρήνη θα έχουμε σίγουρα μικρή ή μεγάλη σχιζοφρένεια, η οποία θα δημιουργεί πάντα ανακατανομή σε όλο το βιολογικό μας σώμα. Γι’ αυτό θα πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα της αναγέννησης μέχρι να μεγαλώσει η ειρήνη του Χριστού μέσα μας η οποία, όπως είπα, επαναφέρει τις λειτουργίες του εγκεφάλου στην πρότερη θέση που ο Θεός εξαρχής μερίμνησε να διέπει τον άνθρωπο του Θεού (Αδάμ) προ της πτώσης. Ο Χριστός ακόμα τόνισε εάν μη στραφήτε και γένησθε ώς τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών (Ματθαίος 18:3). Τα παιδιά δεν σκέφτονται πολύ και ο λόγος διότι έχουν γονείς. Οι γονείς μεριμνούν για αυτά, έτσι τα παιδιά νιώθουν ασφάλεια με τους γονείς. Έτσι και εμείς, αν έχουμε Πατέρα τον Θεό θα νιώθουμε ασφάλεια, κατόπιν θα τον αφήσουμε να μεριμνήσει αυτός για εμάς ώστε να μάς εξελίξει, να μάς αναγεννήσει. Είναι γραφικό, εάν λοιπόν σεις, πονηροί όντες, εξεύρητε να δίδητε καλάς δόσεις εις τα τέκνα σας, πόσω μάλλον ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς θέλει δώσει αγαθά εις τους ζητούντας παρ' αυτού; (Ματθαίος 7:11). Άρα λοιπόν ας τον εμπιστευτούμε για να μεριμνήσει.

 

Η σοφία του Θεού είναι αυτή που καταργεί την αμαρτία. Όταν η αμαρτία φύγει από έναν ή πολλούς ανθρώπους αμέσως εκεί ιδρύεται η βασιλεία του Θεού η οποία εύκολα μεταλαμπαδεύεται, διότι αναπτύσσει μέσα μας και γύρω μας το δέντρο της αναγέννησης, της ζωής, αναπτύσσει μέσα μας και γύρω μας την ενυπόστατη σοφία του Θεού η οποία υλοποιεί τα λόγια μας αλλά και τις σκέψεις μας, αναπτύσσει μέσα μας την ανυπόκριτη αγάπη η οποία στρέφεται προς πάντα συνάνθρωπο, φίλο και εχθρό, αναπτύσσει μέσα μας την άφθαρτη ζωή.

 

Όπως έγινε συνήθεια στη ζωή μας το λάθος, αν εμμένουμε στην σοφία του Θεού, να είμεθα σίγουροι ότι θα γίνει συνήθεια σε εμάς πλέον το δικό του θέλημα, διότι η ελπίδα μας πάνω στο θέλημα του Θεού δεν καταισχύνει, ποτέ. Υπομονή και επιμονή. Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών (Λουκάς 21:19).

 

Η ελευθερία είναι η αρχή των πάντων. Αν δεν νικήσουμε ό,τι για χρόνια μάς κρατά δεμένους —και που προέρχεται από τα υφιστάμενα στερεότυπα του μεταπτωτικού κόσμου— δεν θα μπορέσουμε να πετάξουμε ποτέ. Η χαρά που προκαλεί η ελευθερία του Θεού στη ζωή μας ενεργοποιεί μηχανισμούς στο σώμα μας που χαρίζουν υγεία, ζωή, ανεκλάλητη χαρά. Είναι γραφικό, όπου είναι το Πνεύμα του Θεού, εκεί ελευθερία (Κορινθίους Β΄ 3:17). Γι’ αυτό και μέσα στην Φωνή Θεού λέμε ότι ο καθένας μπορεί να ζει όπως θέλει, να σκέφτεται όπως θέλει και να είναι αποδεκτός. Δεν χρειάζεται ο ένας να θέλει να αλλάξει τον άλλον.

 

Συνέχεια αδέλφια μπορούμε να ακούμε την ζώσα φωνή του ζώντος Θεού, αρκεί να μπούμε στο αγιαστήριο. Κάθε φορά έχει να μάς πει και κάτι καινούργιο που δεν το γνωρίζαμε, ώστε να μπορέσει ο Θεός να μάς αναγεννήσει με το να μάς συμπληρώνει κάθε φορά ελλείποντα. Οι μαθητές όταν πήγαν στο Όρος Θαβώρ είδαν την δόξα του Θεού καθώς ηδύναντο. Έτσι και εμείς, δεν μπορούμε να δούμε αμέσως ολόκληρη την δόξα του Θεού, δεν την χωράει το μυαλό μας, δεν μπορούμε να εννοήσουμε την σοφία του, γι’ αυτό ο Λόγος του Θεού μάς λέει γάλα σας επότισα και ουχί στερεάν τροφήν· διότι δεν ηδύνασθε έτι να δεχθήτε αυτήν. Αλλ' ουδέ τώρα δύνασθε έτι· (Κορινθίους Α΄ 3:2). Μέσω της πνευματικής εργασίας θα μαζέψουμε αμάραντο θησαυρό. Αναγέννηση σημαίνει νους διαποτισμένος με αρχές, ιδανικά και επιδιώξεις Χριστού. Ένας τέτοιος νους ζωοποιεί το σώμα μας και ενεργοποιεί αυτό γονιδιακά. Το Πνεύμα του Θεού κάνει τα γονίδιά μας να πάλλονται στους ρυθμούς του Θεού. Κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες να κάνουμε τον καλό αγώνα για να ζούμε τον Χριστό. Ακόμα, θέλημα Θεού είναι να αποφεύγουμε την όποια σύγχυση που γίνεται αιτία να αποδιοργανώνει τις λειτουργίες του εγκεφάλου —με φυσική συνέπεια να αυξάνεται η φθορά— διότι πρέπει να κερδίσουμε χρόνο. Άρα, λοιπόν, όταν κάτι δεν μπορούμε να το παλέψουμε, να πηγαίνουμε παραπέρα μέχρι να βρούμε την δύναμη.

 

Η μελέτη του Λόγου του Θεού, η σπουδή, τα έργα αγάπης στην Φωνή Θεού δεν γίνονται για να σωθούμε. Είμαστε σωσμένοι. Δεν μάς κυνηγάει κανένας παρά ο έτερος κακός εαυτός μας, η άγνοιά μας, η πνευματική μας τεμπελιά ή οκνηρία (αυτά μάς κυνηγούν). Το αγιαστήριο που καλούμε σήμερα τους ανθρώπους να εισέλθουν έχει έναν σκοπό. Να διαμορφώσουμε όλοι τον χαρακτήρα του Χριστού, να δημιουργήσουμε όλοι τον νου του Χριστού, αυτόν που θαυμάζει και αγαπά όλος ο πλανήτης. Αυτή πρέπει να είναι η δουλειά μας. Ο νους του Χριστού είχε και έχει μέσα του Καρπούς, Χαρίσματα, Σημεία του Αγίου Πνεύματος, ιδιότητες του Θεού. Όλα αυτά όταν έρθουν και στην δική μας ζωή είναι ικανά να δημιουργήσουν  μεταστοιχείωση στο βιολογικό μας σώμα και να το κάνουν από φθαρτό στο να μετέχει της δόξης του Θεού με την αφθαρσία και την αθανασία.

 

Ας ενώσουμε τα χέρια μας με τα χέρια του Χριστού, αλλά και μεταξύ μας, και ας βάλουμε στη ζωή μας το Πνεύμα του Θεού. Αυτό έχει την ιδιότητα να μάς ενώνει. Υπάρχουν πολλά πνεύματα, έτσι πριν θελήσουμε να πούμε γι’ αυτό που εμείς εννοούμε και καταλαβαίνουμε θα πρέπει να γνωρίζουμε αν αυτό είναι το Πνεύμα του Θεού. Πάντως, το Πνεύμα του Θεού είναι αυτό που ζωοποιεί τον άνθρωπο. Ο Θεός έχει πολλούς τρόπους που εξελίσσει έναν άνθρωπο, ανάλογα την χρονική περίοδο που ζει. Γι’ αυτό, αφού τον αδελφό μου τον ζωοποιεί αυτό που κάνει, ας συνεχίσει να το αυξάνει. Εμείς θα χαιρόμαστε που όλοι θα ζούμε την ειρήνη, την χαρά, την ενότητα, τις επαγγελίες.

 

Δεν είναι μόνο να λέμε ότι είμαστε του Θεού αλλά πρέπει να έχουμε και το Πνεύμα του Θεού. Ξέρουμε ότι πολλά πνεύματα εισήλθαν εις τον κόσμο τα οποία δυστυχώς κατάφεραν να αποδιοργανώσουν τον κόσμο, μαζί και όλους εμάς και κάθε τι που φέρνει ο άνθρωπος στον κόσμο (το επηρεάζει), φυσική συνέπεια κοσμικοί και πνευματικοί να επιδιώκουν για τα συμφέροντά τους το ψέμα και να ζουν αυτό κάθε στιγμή. Δυστυχώς, όλοι οι άνθρωποι υπηρετούν το ψέμα που γεννά το σύστημα του κόσμου έναντι της αλήθειας που δημιουργεί - γεννά ο Θεός. Ο τρόπος που ζει κάποιος το ψέμα είναι η κρίση. Μέρα - νύχτα όλοι, πνευματικοί και κοσμικοί, κρίνουν. Η κρίση είναι ο δράκος της Αποκάλυψης, ο οποίος καταπίνει δισεκατομμύρια ανθρώπους. Όταν φύγει η κρίση, θα φύγει το ψέμα και αμέσως θα ιδρυθεί η βασιλεία του Θεού. Είναι γραφικό, και ερρίφθη ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην…… ….κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέραν και νύκτα (Αποκάλυψις 12:9-10).

 

Ο παγκόσμιος Θεός, ο οποίος δημιούργησε τον κτιστό και άκτιστο κόσμο που φιλοξενεί η Κτίση, στοχεύει και στην ξεχωριστή προσωπικότητα του καθενός μας. Διαπεραστικός αυτός ο Θεός ως μάχαιρα, διά της κρίσεως που προκαλεί η αναγέννηση, επιδιώκει την μετάνοια του ανθρώπου πάνω στην αλλαγή λειτουργίας του νου ώστε να δημιουργήσει στον καθένα μας τον νου τον δικό του, ο οποίος μάς καθιστά υιούς και θυγατέρες Θεού.

 

Η ζωή με τον Χριστό χαρίζει σε όλους εμάς και την δύναμη να αποτινάξουμε όλα εκείνα τα πνευματικά παράσιτα που μπήκαν στη ζωή μας από την αμαρτία, τα οποία παράσιτα γέννησε η μερική ή η καθολική αποστασία των ανθρώπων που διαχρονικά ταξίδεψαν μέσα στους αιώνες. Η αποστασία του ανθρώπου από τον ζώντα Θεό κατάφερε να αποδιοργανώσει όχι μόνο τον άνθρωπο αλλά και την Δημιουργία, την Κτίση ολόκληρη, η οποία στενάζει περιμένοντας και αυτή την απολύτρωσή της από την φθορά. Χρειάζεται λοιπόν ο άνθρωπος να βρει πάλι την αρχή του, να ενωθεί με τον Θεό ώστε όλα να γίνουν του Θεού.

 

Σήμερα συλλάβαμε ότι θα πρέπει να εγκαταλείψουμε όλα αυτά που μέχρι χθες είχαμε σε πρώτη θέση στη ζωή μας, στη λογική μας και τα οποία ήταν γύρω από την ύλη και το σύστημα των ανθρώπων. Όχι διότι είναι περιφρονητική η παρουσία της ύλης στη ζωή μας, αλλά διότι η διαχείριση αυτής χωρίς την εν Θεώ αναγέννηση δημιουργεί το λάθος και επιφέρει τον θάνατο, την καταστροφή μας όχι μόνο σε προσωπικό επίπεδο αλλά και στις μεταξύ μας σχέσεις, γενικότερα, αφού αυτή μάς κλέβει τον χρόνο αλλά και τον ίδιο τον Θεό.

 

Ο λόγος που η αναγέννηση καθίσταται ως προϋπόθεση στις μεταξύ μας σχέσεις αλλά και στην σχέση μας με τον Θεό είναι για να γίνουν οι σχέσεις μας αυτές ήπιες, χριστοκεντρικές. Και καταλαβαίνουμε ότι μόνο μέσω της συνειδητοποιημένης αναγέννησης θα συντελεστεί και θα λάβει χώρα στη ζωή μας η πληθωρική, ενυπόστατη σοφία του Θεού η οποία εμφανίζεται με τον καθαρισμό που σημαίνει αγιασμός, η οποία εμφανίζεται με την αναγέννηση που σημαίνει νους διαποτισμένος από τις αρχές και τα ιδανικά του Χριστού ο οποίος νους δεν μεταβάλλεται στα ερεθίσματα του κόσμου αφού δεν παθαίνει πτώση, όπως με την αφθαρτοποίηση των βιολογικών σωμάτων που σημαίνει θέωση και συντελείται στο αγιαστήριο, αφού διά της ακοής ο Λόγος του Θεού προκαλεί μεταστοιχείωση. Μέσα από τον Λόγο του Θεού παίρνουμε χαρά. Τα ερεθίσματα που δεχόμαστε είναι αυτά τα οποία μάς οδηγούν ή στην ζωή ή στον θάνατο. Εμείς ήρθε η ώρα τώρα —αυτό σπουδάζουμε— να επιλέγουμε, να γνωρίζουμε ποιο είναι αυτό το οποίο ωφελεί εμάς, τον συνάνθρωπό μας, τον φίλο μας, ακόμη και τον εχθρό μας.

 

Η αγάπη του Θεού πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν (Τιμόθεος Α΄ 2:4). Αυτό είναι το θέλημά Του. Η αγάπη του Θεού είναι εκείνη η οποία ως υψιπέτης αετός αναδύεται πάνω από μικρότητες, πάνω από λάθη, πάνω από τα υφιστάμενα στερεότυπα, πάνω από τις θρησκείες, πάνω από τα έθνη, πάνω από την αμαρτία, πάνω από τον θάνατο. Ο ίδιος ο Θεός εργάζεται το ανθρώπινο γένος σήμερα μέσα από την εξέλιξη του ανθρώπου, πνευματική και υλική, με έναν σκοπό, να οδηγήσει τον άνθρωπο στο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση. Αρκεί και εμείς, με την αγάπη, να βγούμε πάνω από τις μικρότητες.

Πολλές φορές, σκέφτομαι, με διάφορους αδελφούς γνωριζόμαστε, στην αρχή πώς έχουμε αυτή την αγάπη, την πρώτη αγάπη και με τον Θεό και μεταξύ μας, αλλά μετά βλέπεις μπαίνει ο Διάβολος και μάς χωρίζει (και με τον Θεό και μεταξύ μας). Αν όμως μείνουμε με αυτή την καθαρή αγάπη (που έχουμε στην αρχή) τότε δημιουργούμε την οικογένεια του Θεού. Ο κόσμος σήμερα έχει ανάγκη να δει κάτι διαφορετικό ώστε να το σεβαστεί και να το ακολουθήσει. Και αυτό που πρέπει να δει είναι τον άνθρωπο του Θεού, την αναγεννημένη οικογένεια του Θεού η οποία θα κλέψει την παράσταση και θα χρησιμοποιηθεί από τον Θεό ώστε να γίνει Φιλαδέλφεια, η εκκλησία αυτή που θα αγκαλιάσει τον κόσμο ολόκληρο, αφού θα έχει και την δύναμη και την διάθεση και τον τρόπο να ενώσει και να ζωοποιήσει το ανθρώπινο γένος.    

 

Ο Χριστός αδέλφια μου ήταν αγωνιστής. Δεν δίσταζε να αγωνίζεται με την αλήθεια εναντίον των αγγέλων του πονηρού και των ανθρώπων. Να αγωνίζεται εναντίον των εχθρών του με την αγάπη, των φίλων, των αδελφών όταν αυτοί επιδίωκαν να τον αποτρέψουν από τον σκοπό του, από τον στόχο του που ήταν να κάνει το θέλημα του Θεού. Ο Χριστός είχε ολοκληρωμένη απόφαση ζωής την οποία και εμείς θα πρέπει να έχουμε. Ο Χριστός ήταν ιδεώδης άνθρωπος. Η απόφαση αυτή του έδωσε την εξουσία ώστε να φέρει εις πέρας την αποστολή του αφού έκανε βεβαία την κλήση του. Γι’ αυτό και ο Πατέρας Θεός, πριν ακόμα ολοκληρώσει την αποστολή του, βεβαίωνε ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην.

 

Η πνευματική μας στάση, μέσα στη ζωή, με τον Θεό και τον αδελφό θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην αναγέννησή μας. Γι’ αυτό, να μην αφήνουμε τους ανθρώπους να μάς γυρίζουν στην μη αναγέννηση τη δική τους και στην μωρία της αμαρτίας, η οποία δημιουργείται μέσα από την άγνοιά τους. Το θέλημα του Θεού, που ενέπνευσε μέσα μας ο Άγιος Θεός, να επιδιώκουμε με όλες μας τις δυνάμεις και την εν Θεώ αναγέννηση μας, η οποία αυξάνει την ζωή και την χαρά, η οποία χαρά επιτυγχάνεται με το να εννοήσουμε ότι τα πάντα συνεργούν στο αγαθό.

 

Όταν ο Χριστός είναι μέσα μας ζωντανός, η αμαρτία, η φθορά, ο θάνατος, ο φόβος, έχουν πεθάνει και η μορφή του Θεού έχει πάρει μέσα μας την δική της θέση.

 

Να αποφύγουμε την υποκρισία —η οποία καταστρέφει τον ιδεώδη άνθρωπο, καταστρέφει την προσωπικότητά μας, καταστρέφει την ιδιαίτερη ταυτότητά μας— έναντι των στερεοτύπων τα οποία καθορίζουν τον κόσμο μας και μάς αποπροσανατολίζουν από την αλήθεια. Ο Χριστός που εξαπέλυσε τα ουαί; Μόνο στην υποκρισία. Αυτό λοιπόν πρέπει όλοι να το προσέξουμε. Ο Θεός αγκάλιασε την πόρνη, αγκάλιασε τον ληστή, αγκάλιασε τον Πέτρο που τον πρόδωσε, αγκάλιασε τους πάντες. Επιτέθηκε όμως στην υποκρισία. Όχι στον άνθρωπο, αλλά στην υποκρισία. Η υποκρισία λοιπόν πρέπει να φύγει από την ζωή μας. Ας λέμε το ναι ναι, και το ου ου, το δε πλειότερον τούτων είναι εκ του πονηρού. Η δικαιολογία πάντα κρύβει ψέμα.  

 

Όταν το αγαθό, ο Θεός μοιράζεται, πολλαπλασιάζεται και η χαρά, η δύναμη, η ζωή, το πνεύμα, μεγαλώνουν. Ο καλύτερος τρόπος ομολογίας είναι η ζωή μας, η ώριμη στάση μας σε αυτή. Είναι πολλοί που τρέχουν να πείσουν τους άλλους με τα λόγια και όλη την ώρα τσακώνεται ο ένας με τον άλλον. Παρατηρείται πολύ συχνά αυτό.

 

Ο Θείος έρωτας είναι ένα παιχνίδι Θεού και ανθρώπου το οποίο δημιουργεί την αναγέννηση και συντελεί στην θέωση. Ο Θείος έρωτας είναι ματιά του Θεού σε εκείνον που γεννήθηκε άνωθεν. Ο Θείος έρωτας είναι σχέση ελευθερίας θεϊκών προσωπικοτήτων οι οποίες πάντα είναι χαρούμενες, αφού γίνονται αιτία να μετέχουν οι άνθρωποι στα δρώμενα Θεού και ανθρώπου.

 

Οι καθαροί την καρδιά βλέπουν τον Θεό. Η φιλόθεα ψυχή συνεχώς επικαλείται τον φίλο της Θεό.

 

Θείος έρωτας διακατέχει τον άνθρωπο που έχει αποξενωθεί απ’ όλα τα πράγματα του κόσμου και ο λόγος διότι το κάλλος του Θεού, η σοφία του Θεού, έκλεψαν την παράσταση στη ζωή του. Εκείνος που προσκολλάται στον Κύριο μπορεί να γίνει ένα πνεύμα με αυτόν, ενώ η ψυχή που μοιράζεται την λογική του Θεού με την λογική του κόσμου δεν έφτασε ακόμη στο σημείο να νιώθει Θείο έρωτα. Δεν έφτασε ακόμη στο σημείο να νιώθει φίλος του Θεού, γι’ αυτό χρειάζεται να συνεχίσει να προσπαθεί.

 

Οι ψυχές, τα πνεύματα που αγαπούν τον Θεό, αγαπούν την αλήθεια. Οι άνθρωποι του Θεού αγαπούν την ελευθερία, την οποία χαρίζουν και στους άλλους. Οι άνθρωποι του Θεού αγαπούν την ζωή την άφθαρτη. Οι άνθρωποι του Θεού δεν ανέχονται την παραμικρή μείωση του αδιάλειπτου έρωτά τους. Είναι πολλοί προσεκτικοί σε οποιοδήποτε ερέθισμα και αν δεχτούν ώστε να μην κινδυνεύσει η σχέση τους αυτή. Εκείνος που διέπεται από Θείο έρωτα τρώγει τον Θεό και είναι σίγουρο ότι θα πεινάσει κι άλλο και εκείνος που πίνει τον Θεό θα διψάσει κι άλλο. Είναι σπουδαίο το έργο των ανθρώπων που έχουν Θείο έρωτα. Οι εραστές του Θεού ζουν μέσα στην σοφία Αυτού και διέπονται από την ειρήνη του Χριστού. Ο Θείος έρωτας κάνει αυτόν που τον έχει να βλέπει και τις άσχημες στιγμές —δοκιμασίες, πειρασμούς κ.λπ.— ως σοφία Θεού διότι εκεί γίνεται το παιχνίδι του Θεού με τον άνθρωπο όπου η αγάπη μεγαλώνει, η σοφία του Θεού αυξάνεται, η σχέση του ανθρώπου αυτού που δοκιμάζεται και με αγάπη ανταπεξέρχεται στα πάντα γίνεται αιώνια.

 

Υπάρχουν πολλές αμαρτίες που φαίνονται ευχάριστες. Μάλιστα πολλές, έστω και προσωρινά, σε διασκεδάζουν και αυτό που γνωρίζω είναι ότι ο Θεός τις συγχωρεί όλες χαρίζοντας κάθε στιγμή το μέγα έλεος απλόχερα. Τώρα ρωτώ, εσύ παιδάκι μου γιατί επέλεξες τον εγωισμό για να αμαρτάνεις; Δεν ξέρεις ότι είναι γραφικό, ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται ταπεινοίς δε δίδωσιν χάριν; Ο Θεός όχι μόνο δεν συγχωρεί τον εγωισμό αλλά τον πολεμά κιόλας. Ο Θεός να μάς φυλάξει από τον εγωισμό αφού αυτός κρύβει στους κόλπους του τον Εωσφόρο.

 

Γένοιτο, γένοιτο, αμήν.