ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ 3
7. Και τω αγγέλω της εν
Φιλαδελφεία εκκλησίας γράψον ·
Η Φιλαδέλφεια είναι προφητική εκκλησία. Θα εμφανιστεί
τα έσχατα χρόνια (σήμερα). Σε αυτή δεν θα υπάρχει αρχηγός, όλοι φίλοι και
συνεργάτες, αφού όλα τα μέλη θα είναι διδακτοί Θεού και άνθρωποι οι οποίοι θα
ζωοποιήσουν ξανά το δέντρο της άφθαρτης ζωής μέσα τους το οποίο εξαφάνισε η
αμαρτία. Αυτή η εκκλησία χτίζεται σήμερα μέσω όλων ημών και πολλών άλλων
ανθρώπων που αντιλαμβάνονται την συνεργασία. Πολλοί λένε ότι είναι Φιλαδέλφεια
αλλά για να σε δεχτούν θέτουν όρους. Στην Φωνή Θεού δεν έχουμε κανέναν όρο για
να δεχτούμε και να μοιραστούμε με τους αδελφούς την αγάπη. Συνεχίζουμε,
τάδε λέγει ο άγιος, ο
αληθινός, ο έχων την κλείν του Δαυείδ, ο ανοίγων και ουδείς κλείσει, και κλείων
και ουδείς ανοίξει·
Αυτό που ανοίγει ο Θεός στον άνθρωπο αν περάσει την
εκπαίδευση είναι η παρουσία του στη ζωή του η οποία του φέρνει την αιώνια,
άφθαρτη ζωή αφού η χαρά γίνεται ανεκλάλητη και ενεργοποιεί το δέντρο της ζωής,
του φέρνει όλες τις ιδιότητές του αφού σκηνώνει μέσα του και γίνεται ο Θεός και
ο άνθρωπος ένα εις τους αιώνες.
Και συνεχίζει ο Ιωάννης για την εκκλησία,
8. οίδα σου τα έργα·
ιδού δέδωκα ενώπιόν σου θύραν ανεωγμένην, ήν ουδείς δύναται κλείσαι αυτήν·
Η θύρα είναι το πνεύμα που υπάρχει σήμερα στην Φωνή
Θεού και ο τρόπος που καθορίζεται μέσα από το αγιαστήριο στο να εφαρμοστεί το
Ευαγγέλιο του Χριστού. Το αγιαστήριο αυξάνει τον Θεό και μπορείς σε αυτό να
νικάς το κακό. Είναι γραφικό, νίκα το κακό με το καλό.
Και συνεχίζει στον ίδιο στίχο, ότι μικράν έχεις δύναμιν, και ετήρησάς μου
τον λόγον και ουκ ηρνήσω το όνομά μου.
Η Φιλαδέλφεια – Φωνή Θεού δεν έχει περιουσία υλική,
δεν έχει κατά κόσμον τίποτα, με πενιχρά μέσα εργάζεται σήμερα στον κόσμο και το
θαύμα γίνεται.
Κάποτε, κάποιος με ρώτησε, πόσα χρήματα χρειάζεται για
να ιδρυθεί η βασιλεία του Θεού και του απάντησα ότι δεν χρειάζονται χρήματα.
Χρειάζεται να μην λες ψέματα, να λες αλήθεια, χρειάζεται να μην κρίνεις αλλά να
εφαρμόζεις την αγάπη η οποία μακροθυμεί, αγαθοποιεί, η αγάπη τα πάντα ανέχεται,
όταν σε κρίνουν δίκαια ή άδικα να εφαρμόζεις τολοιδορούμενος ουκ αντελοιδόρει πάσχων ουκ ηπείλει, χρειάζεται να
μην φοβάσαι, διότι ο φοβούμενος
ου τετελείωται εν τη αγάπη.
Τα χρήματα όταν τα δίνει κάποιος φανερώνει την
καταγωγή του, ότι μέσα του κατοικεί ο Θεός, αφού μοιράζει αγάπη, μοιράζει τον
κόπο του, την θυσία του διότι τα χρήματα χρειάζονται χρόνο, θυσία για να τα
αποκτήσει κάποιος ειδικότερα σήμερα. Με το να θέλει κάποιος να βοηθήσει υλικά
ένα έργο, έναν άνθρωπο, αφού όλα στον κόσμο μας αγοράζονται, δείχνει την αγάπη
του στον Θεό και στους ανθρώπους που θέλει να στηρίξει. Πολλοί τώρα που
επιβάλλουν και καθορίζουν τα χρήματα, όπως το δέκατον κ.λπ. γίνονται άθελά τους
μισθωτοί και έμποροι ψυχών ανθρώπων. Ο Χριστός είχε ταμείο αλλά δεν ζητούσε
χρήματα, αν κάποιοι του έδιναν τα χρησιμοποιούσε για την δόξα του Θεού, δεν τα
έβαζε στην τράπεζα, ούτε τα μάζευε ώστε να επενδύσει σε υλικές περιουσίες.
Το να βοηθήσει κάποιος δεν είναι κακό διότι και εγώ
βλέπω με τον αγώνα που κάνω ότι για να μπορέσω να εξαπλώσω το Ευαγγέλιο της
βασιλείας χρειάζεται αυτό που έχω να το διαθέτω. Μακάρι να μην χρειάζονταν
χρήματα. Πάντως ότι έχουμε θα το διαθέσουμε και αν χρειαστεί για να κηρύξουμε
το Ευαγγέλιο και με τα πόδια θα πηγαίνουμε. Χωρίς τίποτα θα συνεχίζουμε να
εργαζόμεθα για τη δόξα του Θεού.
9. ιδού δίδωμι εκ της
συναγωγής του Σατανά των λεγόντων εαυτούς Ιουδαίους είναι, και ουκ είσιν, αλλά
ψεύδονται· ιδού ποιήσω αυτούς ίνα ήξουσι και προσκυνήσουσιν ενώπιον των ποδών
σου, (όχι να τους απολέσει αλλά να τους
ταπεινώσει για να τους αναγεννήσει), και γνώσιν όλοι ότι εγώ ηγάπησά σε.
Συναγωγή του Σατανά είναι όσοι σήμερα λένε ότι είναι
πιστοί αλλά υποκρίνονται απέναντι στον Θεό. Όλοι μας έχουμε πέσει σ’ αυτήν την
παγίδα αφού με τα λόγια δοξάζουμε πολλές φορές τον Θεό ενώ με τα έργα απέχουμε
από την αγάπη. Όλοι όσοι υποκρίνονται ανήκουν στην εκκλησία του Σατανά άθελά
τους, τους άρπαξε αυτός, έκλεψε τη ζωή του καθενός και έδεσε τον καθένα, τον
έκανε υποχείριό του.
Όταν όμως κάποιος το αντιληφθεί αυτό, θα βάλει όλη τη
δύναμή του ώστε να φύγει απ’ τα χέρια του διότι, ο Διάβολος τι κάνει; Κάνει τον
άνθρωπο να υποκρίνεται και τον εμποδίζει να υπηρετήσει τον Θεό. Αυτό κάνει ο
Διάβολος στον άνθρωπο. Του λέει «μα τώρα έχεις δουλειές, έχεις εκείνο, έχεις το
άλλο», θέτει προσκόμματα όπως σ’ αυτούς που είπε ο Κύριος ακολούθει μοι και ο
ένας είπε, βόδια πήρα, ο άλλος είπε, γυναίκα ενυμφεύθην και ο άλλος είπε,
πέθανε ο πατέρας μου. Βάζει δηλαδή λόγους και μάς κάνει να νομίζουμε ότι είναι
σοβαροί αυτοί οι λόγοι.
Πάντως περισσότερη υποκρισία και περισσότερος
φανατισμός βρίσκεται στους ανθρώπους που δογματίζονται. Έχω πει ότι αυτός που
φανατίζεται ή δογματίζεται αποκεφαλίζεται, γιατί δεν βλέπει πως ο Θεός δουλεύει
γύρω του και αυτός που φανατίζεται επιβάλλει νόμους και όρους. Όλη την ώρα λέει
«ή θα κάνεις αυτό που σου λέω εγώ ή θα σε απορρίψω, θα σε διαγράψω ή θα σε
ανακηρύξω αιρετικό κ.λπ.». Εδώ δημιουργείται η συναγωγή του Σατανά διότι όσοι
υπηρετούν Θεό με αυτόν τον τρόπο ενώ κηρύττουν την αγάπη και την ελευθερία του
Θεού κάνουν πολλούς τυφλούς και ξέρουμε τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται.
Ο ίδιος ο Κύριος το είπε, κλείνετε την βασιλεία των ουρανών εμπρός στους ανθρώπους, σεις οι ίδιοι
δεν μπαίνετε αλλά και εκείνους που θέλουν να μπουν δεν τους αφήνετε.
Μάλιστα δημιουργούν ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν προσωπικότητα Χριστού,
στερούνται Θεό όσοι χάνουν την ελευθερία του Θεού (αφού εκεί τους οδηγούν να
χάνουν την ελευθερία) και πολλοί φοβούνται μήπως γίνουν αποσυνάγωγοι ή μήπως οι
άλλοι τους απορρίψουν.
Ξέρουμε όμως, ότι άμα δεν ζήσουμε ελεύθερα, θα ζήσουμε
τη ζωή κάποιων άλλων ανθρώπων που μπήκαν στη ζωή μας και ότι αυτό που είμαστε
σήμερα, ανακαλύψαμε, ότι δεν είναι επιλογή δική μας αλλά επιλογή άλλων
ανθρώπων. Έτσι, με φανατισμό πολλές φορές υποστηρίζουμε κάτι που οι άλλοι μάς
έβαλαν και επέβαλαν το οποίο στη συνέχεια καθορίστηκε ως δόγμα. Ακούτε τώρα, η
αγάπη δόγμα! Πρέπει εμείς να το γνωρίσουμε, να το ζήσουμε αυτό μέσα μας ότι ο
Χριστός είναι αλήθεια και πρέπει να πάρουμε σωστή θέση και στάση. Αν δεν
μπορέσουμε να ελευθερωθούμε δεν θα μπορέσουμε και να ζήσουμε διότι ο Θεός είναι
ελευθερία, όπου το πνεύμα του Θεού εκεί ελευθερία.
Όσοι ανήκουν στην συναγωγή του Σατανά φοβερίζουν μέρα
νύχτα. Όσοι φοβερίζουν, όσοι υποδουλώνουν ανθρώπους, όσοι εκμεταλλεύονται, όσοι
επικαλούνται μυστικοπάθεια, όσοι δογματίζουν τον Θεό με συγκεκριμένα στερεότυπα
ανήκουν στην εκκλησία του Σατανά. Η ανοχή του Θεού είναι μεγάλη όμως, αν δεν
μετανοήσουν ο Θεός θα πάρει από γύρω τους τον άνθρωπο του Θεού που έπεσε στα
δίχτυα τους και αυτοί θα μείνουν μόνοι. Αν και η αγάπη του, η παρουσία του
δηλαδή πιστεύω ότι όλους θα τους κάνει να μετανοήσουν διότι όταν λέει (στην
εκκλησία της Φιλαδέλφειας) ότι θα σε δεχτούν αυτοί που λένε ότι είναι εκκλησία
του Θεού ενώ είναι συναγωγή του Σατανά, δεν λέει ότι θα τους απολέσει αλλά
εννοεί ότι θα μετανοήσουν και αυτοί. Αυτός είναι ο Θεός. Θα βρει ένα τρόπο
όλους να τους αγκιστρώσει με τη σοφία του, με την αγάπη του, με την
παντοδυναμία του ώστε να μην απολεστεί κανείς.
Αν τώρα εμείς ζούμε με ανθρώπους που έχουν αυτά τα
στοιχεία καλό είναι να φύγουμε από τη ζωή τους μήπως και ταπεινωθούν διότι όσο
μένουμε εκεί συμμετέχουμε στην απώλειά τους, γιατί νομίζουν ότι είναι σωστοί,
όταν όμως φύγουμε και δεν τους δώσουμε πλέον αξία θα έρθουν σεαυτόν και θα
σώσουν την ψυχή τους.
Αυτό που ενοχλεί τον Θεό πάρα πολύ, τι είναι; Είναι να
έχεις κάποια γνώση —σε οποιονδήποτε τομέα— και να εκμεταλλεύεσαι την άγνοια των
ανθρώπων. Να φύγουμε μακριά απ’ όλους όσους εμπορεύονται τις ψυχές των
ανθρώπων. Συνεχίζουμε,
10. ότι ετήρησας τον
λόγον της υπομονής μου, καγώ σε τηρήσω εκ της ώρας του πειρασμού της μελλούσης
έρχεσθαι επί της οικουμένης όλης, πειράσαι τους κατοικούντας επί της γης.
Ο λόγος της υπομονής είναι η διδασκαλία του Ευαγγελίου
και της Φωνής Θεού η οποία θέλει να έχουμε συνεχόμενη συνδιαλλαγή και υπομονή
στο αγιαστήριο. Είναι γραφικό, εν
τη υπομονή κτήσασθε τας ψυχάς υμών.
Όχι η υπομονή που κάνουμε για να πετύχουμε στόχους
ανθρώπινους, αυτή δεν ωφελεί. Η υπομονή που ωφελεί είναι η υπομονή που κάνουμε
με σιωπή απέναντι στον έτερο κακό εαυτό μας, ο οποίος δουλεύει συνέχεια μέσα
μας και δουλεύει χωρίς να το θέλουμε. Βλέπω δε έτερον νόμον, έλεγε ο Απ. Παύλος, εν τοις μέλεσί μου αντιστρατευόμενον τω νόμω
του νοός μου και αιχμαλωτίζοντά με εν τω νόμω της αμαρτίας. Εμείς
κάτω από όλες τις συνθήκες συνεχίζουμε αγώνα. Ας είναι όπως είναι ο έτερος
κακός εαυτός μας, εμείς θα συνεχίσουμε να σπουδάζουμε την σοφία του Θεού στο
αγιαστήριο.
Μίλαγα με έναν αδελφό και του είπα το εξής: Θα πρέπει
τον εγκέφαλό μας να τον βγάλουμε και να τον βάλουμε πάνω στο γραφείο και να
αρχίσουμε να τον ελέγχουμε εμείς και όχι αυτός να μάς κάνει ότι θέλει. Να
αρχίσουμε να βγάζουμε από μέσα του ότι δεν είναι του Θεού και να βάζουμε μέσα
του ότι είναι του Θεού, ώστε να λειτουργήσει σύμφωνα με τη λογική του Θεού. Να
δημιουργήσουμε δηλαδή τον νου του Θεού. Τι είχε ο νους του Χριστού; Αυτό να
έχουμε και εμείς μέσα στον δικό μας.
Όταν αρχίσουμε να σπουδάζουμε την σοφία του Θεού θα
γίνουμε δέντρο ζωής το οποίο θα αυξάνει καθ’ εκάστην ημέρα μέσα μας και η σοφία
αυτή του Θεού, η παρουσία του Θεού μέσα μας, θα μάς ζωοποιεί.
Ο άνθρωπος έχει μέσα του το δέντρο της ζωής. Ο τρόπος
για να μεγαλώσει είναι να αυξάνει με την υγιαίνουσα διδασκαλία της Φωνής Θεού.
Αν παρατηρήσουμε τους μεγάλους ανθρώπους εκείνους που δεν έχουν κίνητρα ζωής θα
δούμε ότι σιγά-σιγά γυρίζουν στα ίδια, (σου λένε σπούδασα, έκανα εκείνο, έκανα
το άλλο, δεν έχω τίποτα άλλο να κάνω).
Ο εγκέφαλος είναι σαν ένα δέντρο που το φυτεύουμε,
μικρό. Στην αρχή ο άνθρωπος τι κάνει; Μαθαίνει τα πρώτα πράγματα, μαθαίνει την
μητέρα του, τον πατέρα του, μαθαίνει την γειτονιά του, τους φίλους του, τους
αδελφούς του, σιγά-σιγά αρχίζει να σπουδάζει, μετά πηγαίνει σχολείο, μαθαίνει
γράμματα. Μετά φεύγει, πάει σε μια άλλη πόλη, σε μια άλλη χώρα αρχίζει να
σπουδάζει επιστήμες, τέχνες, γράμματα, εμπλουτίζεται, εμπλουτίζεται, ξεχνάει
σχεδόν την μάνα του, τον πατέρα του, τα πάντα πίσω τα ξεχνάει. Αφού σπουδάσει
βρίσκει μια δουλειά και μετά αρχίζει να λέει πόσα πήρα σήμερα (1000 ευρώ, 1500,
2000), πόσα έχω στην τράπεζα, τι αμάξι θα πάρω, αρχίζει να ασχολείται με την
ύλη. Πόσα πήρα, πόσα έχασα, κάθε μέρα ασχολείται με αυτό και αφήνει την γνώση.
Σταματά να σπουδάζει, ειδικότερα και την σοφία του Θεού, την οποία εξαρχής ο
άνθρωπος την περιφρονεί, την θεωρεί μηδαμινή, ενώ αυτό το βιβλίο που στοιχίζει
10 ευρώ είναι και αυτό που θα λύσει τα προβλήματα του κόσμου.
Δέκα ευρώ στοιχίζει η Καινή Διαθήκη για να την
αγοράσεις και πολλοί την δίνουν δωρεάν. Αυτό το βιβλίο μπορεί να καταργήσει τις
αρρώστιες, τον θάνατο, τη φθορά, τους πολέμους. Δισεκατομμύρια δαπανούνται
δεξιά και αριστερά για να υπάρχει τάχα ισορροπία στον πλανήτη. Η αναγέννηση
όμως που προκαλεί ο Λόγος του Θεού δημιουργεί την ισορροπία, φέρνει την χαρά,
φέρνει την ευφορία, φέρνει τη ζωή, φέρνει την υγεία, φέρνει τον Θεό.
Όταν λοιπόν ο άνθρωπος, καθώς μεγαλώνει, αφήνεται το
δέντρο αυτό (ο εγκέφαλος) αρχίζει να μικραίνει αφού δεν το ποτίζει με την σοφία
του Θεού και σιγά-σιγά φτάνει σε ένα σημείο ώστε να θυμάται την μάνα του, τον
πατέρα του κ.λπ.. Έρχεται ο άλλος μετά και λέει, «Ε, είναι να φύγει προς Κύριο
τώρα και συναντάει αυτά τα πνεύματα για να πάει να τα βρει», ενώ όμως αυτό που
συνέβη είναι ότι μειώθηκε το δέντρο, χάθηκε η γνώση.
Εάν ένας άνθρωπος καλεστεί από τον Θεό και συμβαδίζει
με τον Θεό κάθε μέρα αυξάνει, κάθε μέρα μεγαλώνει η σοφία του, κάθε μέρα
γνωρίζει καινούργια πράγματα, κάθε μέρα αποκωδικοποιεί το μυστήριο της ζωής και
περνάει η ζωή στα χέρια του ανθρώπου αυτού που εξελίσσεται. Γι’ αυτό και εμείς
μέσα στη Φωνή Θεού δεν λέμε ότι τα ξέρουμε όλα. Λέμε, εμείς ξέρουμε αυτό. Αυτό
μάς έδωσε ο Θεός. Εσύ τι ξέρεις αδελφέ; Πέσ’ το και εσύ, πέσ’ το και εσύ και
όλοι μαζί κάθε μέρα να σπουδάζουμε. Δεν χρειάζεται να υπάρχει εγωισμός όπως «αυτό
που λέω εγώ θα κάνεις». Όσοι είπαν και κατεύθυναν ανθρώπους έτσι, οδηγήθηκαν σε
αδιέξοδο. Ο Θεός την βασιλεία του δεν την ίδρυσε, πρέπει λοιπόν ο νους μας, τα
μάτια μας, τα αυτιά μας, η λογική μας να είναι ανοιχτά και να σπουδάζουμε από
παντού.
Συνεχίζουμε, ο πειρασμός που θα πειράσαι τους κατοικούντας επί της γης δημιουργείται
ήδη σήμερα μέσα από το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα. Όσοι στήριξαν τη
ζωή τους σε αυτό και όχι στη σοφία του Θεού ο οποίος φανέρωσε, μη μεριμνήσητε περί της αύριον διότι η αύριον
θέλει μεριμνήσει τα εαυτής, καθώς, εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν
ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο πατήρ υμών ο ουράνιος τρέφει αυτά, απέχουν
από τον Θεό. Όσοι στηρίζουν τη ζωή τους μόνο στο πόσα χρήματα έχουν ή πόσο
μισθό έχουν ή πόση σύνταξη θα πάρουν απέχουν από τον Θεό.
Η ζωή δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων. Τα χρήματα
εξάλλου είναι ένα μέσον συνδιαλλαγής και δίνονται παραχώρηση Θεού στον άνθρωπο
του Θεού ως μέσον συνδιαλλαγής και αγάπης (μέχρι την ημέρα του Κυρίου) ώστε να
χρησιμοποιηθούν για την δόξα του Θεού και την αναγέννηση των ανθρώπων. Έτσι
πρέπει να το χρησιμοποιεί ο άνθρωπος το υλικό στοιχείο. Όταν γίνεται εξάρτηση
χάνει την αξία του και το χρήμα, αφού συλλέγεται, δηλαδή δεν το χαλάει ο άνθρωπος,
γίνεται τσιγκούνης και όπως λέει ένας σοφός ο πρώτος φτιάχνει, ο δεύτερος
αυξάνει, ο τρίτος τα τρώει.
Σήμερα, μου είπε η Ρούλα ότι πέθανε κάποιος
δισεκατομμυριούχος ο οποίος δεν είχε συγγενείς, δεν είχε παιδιά, δεν είχε
τίποτα και τα πήρε όλα το κράτος. Ακούτε, ένας από τους πιο πλούσιους ανθρώπους
στον κόσμο. Δεν είναι τρέλα σε όλη σου τη ζωή να μην τρως, να μην πίνεις, να
μην διασκεδάζεις και να συλλέγεις την κόπρο του Αυγεία; Για ποιο λόγο; Για
φανταστείτε αυτός ο άνθρωπος με τόσα χρήματα πόσο κόσμο θα μπορούσε να βοηθήσει
και τι χαρά θα είχε μέσα του η οποία θα τον ζωοποιούσε, θα του χάριζε ζωή. Αλλά
όταν το χρήμα γίνεται εξάρτηση, πάθος χάνει την αξία του και ο άνθρωπος που το
κρατά στα χέρια του, χάνει τη ζωή την ίδια.
Θα σας πω πώς το καταλαβαίνω εγώ με το χρήμα: Θυμάμαι
παλιά, ήθελα να κάνω το πορευθέντες, να πάω σε μια άλλη πόλη να ομολογήσω τον
Χριστό αλλά δεν είχα χρήματα και έτσι έπρεπε να μαζέψω. Για να νοικιάσουμε το
σπίτι εκεί που θα πηγαίναμε, θυμάμαι ότι πήγαμε με την Ρούλα για δουλειά. Εργάτες
πήγαμε στα καπνά και με χαρά εργαζόμασταν. Πρώτη φορά πήγα εργάτης και είχα
χαρά διότι το έκανα για τον Χριστό. Μετά, όταν πήγα στην Άρτα έρχονταν κόσμος
και έτσι πήγα και φόρτωνα νταλίκες με ακτινίδια, με πορτοκάλια για να μπορώ να
αγκαλιάζω με την ύλη περισσότερους ανθρώπους. Μερικές φορές πήγαινα με τα πόδια
από την Άρτα στην Πρέβεζα (όπου δούλευα), τρεις-τέσσερις ώρες δρόμο μες στην
νύχτα για να κρατήσω τα λίγα χρήματα που είχα ώστε να κάνω το τραπέζι σε
φίλους, για να τους γνωρίσω τον Χριστό.
Ο Κύριος είπε, κάμετε φίλους εκ του μαμωνά της
αδικίας. Πολλοί πονηροί νομίζουν ότι θα κάνουν φίλους που έχουν χρήματα για να
τους δώσουν. Δεν λέει αυτό. Τι λέει ο Λόγος του Θεού; Δεν λέει άνθρωπε να πας
να βρεις φίλους που έχουν χρήματα ώστε σε περίπτωση που πάθεις κάτι να σου
δώσουν, λέει, να δώσεις χρήματα τώρα που έχεις για να κάνεις φίλους που θα
γνωρίσουν τον Χριστό. Το φαγάκι που έχουμε π.χ. να το μοιραστούμε και με έναν
άλλον, το αμαξάκι που έχουμε να το δανείσουμε και σε έναν άλλον να πάει και
αυτός μια βόλτα, το σπιτάκι που έχουμε να το μοιραστούμε 2-3 ώρες και με έναν
άλλον για να νιώσει και αυτός καλύτερα. Αυτό να κάνουμε. Να μοιραζόμαστε. Έτσι
παίρνει αξία το χρήμα διαφορετικά όταν το συλλέγουμε χάνει την αξία του.
Μια άλλη φορά, θυμάμαι, για να βοηθήσω όσο μπορούσα τα
αδέλφια στην Αθήνα, για να είμαι κοντά τους πήρα μετάθεση και είπα στην Ρούλα
εσύ θα παίρνεις τον μισθό από την δουλειά μου για τις ανάγκες εδώ στο σπίτι και
εγώ της είπα για να μην επιβαρύνω την κατάσταση, αφού ήμασταν ήδη δύσκολα, για
να μπορέσω να δημιουργήσω την Φωνή Θεού, να εξαπλώσω το Ευαγγέλιο, να στηρίξω
τ’ αδέλφια θα βρω και άλλη δουλειά και έτσι πήγα στην Αθήνα. Αρχικά βρήκα
δουλειά ως σερβιτόρος σε μια ταβέρνα. Θυμάμαι δεν την ήξερα αυτή τη δουλειά
στην αρχή και μια φορά είχε έρθει ένας πελάτης με ένα ωραίο κουστούμι και τον
έκανα μούσκεμα με τα νερά, είχα πολλά πάνω στον δίσκο και μου πέσανε. Του
ζήτησα συγγνώμη —ήταν καλός άνθρωπος— όμως στο τέλος πλήρωσα το φαγητό του για
να μην χάσω την δουλειά μου.
Μετά δούλευα delivery. Όλη τη νύχτα πήγαινα με ένα
μηχανάκι (ενός φίλου) μες στη βροχή πολλές φορές, (ήταν χειμώνας) και παρόλο
που βρεχόμουν φώναζα από χαρά κάθε στιγμή, ζει Κύριος. Μούσκεμα ήμουν και
χαιρόμουν. Δεν πήγα για δουλειά για να βγάλω χρήματα για μένα αλλά για να δημιουργηθεί
η Φωνή Θεού, για να εξαπλώσω το Ευαγγέλιο, να αναγεννηθούν τα αδέλφια, να
υπάρξουν άνθρωποι του Θεού. Σε αυτήν την περίπτωση είναι ευλογία η δουλειά,
όταν χρειάζεται να κάνουμε μια υπέρβαση. Ο Θεός βλέποντας όλα αυτά και άλλα
πολλά, ήρθε, με βρήκε και τώρα που γνώρισα τον Θεό δεν πάω πουθενά. Τώρα έχω
μια δουλειά, να γίνω άνθρωπος του Θεού. Κράτησα και αυτή τη δουλειά που κάνω
εδώ και πολλά χρόνια και φτάνει η ώρα δόξα τον Θεό να πάρω σύνταξη, σε
ένα-ενάμιση χρόνο ή και λιγότερο.
Καλύτερα λίγα και να ζω με τον Θεό, να υπηρετώ τον
Θεό. Αυτά τα λίγα τα χρειαζόμαστε για να φτιάξουμε ένα βιβλίο, να φιλοξενήσουμε
αδελφούς, να δώσουμε ένα CD, κάτι να κάνουμε, να προσπαθήσουμε να εξαπλώσουμε
το Ευαγγέλιο. Έτσι ο Θεός ευλογεί. Εις
τα ολίγα εστάθης πιστός επί πολλών θέλω σε καταστήσει και σε άλλο
σημείο ο Λόγος του Θεού αναφέρει, και
πας ός αφήκεν οικίας ή αδελφούς ή αδελφάς ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή τέκνα ή
αγρούς ένεκεν εμού και του ευαγγελίου εκατονταπλασίονα λήψεται και ζωήν αιώνιον
κληρονομήσει. Πολλές φορές ο Θεός δοκιμάζει κάποιον άνθρωπο και όταν
περάσει τα στάδια τότε τον ευλογεί. Σιγά-σιγά λοιπόν φτάνουμε στον προορισμό
μας. Καλύτερα να λιγοστεύουμε στο οτιδήποτε και μπροστά να πηγαίνει η δόξα του
Θεού.
Τώρα θυμήθηκα και κάτι άλλο, είχα ένα χωραφάκι και το
πούλησα (πιο παλιά) για να φτιάξω μια αίθουσα. Αυτός που το αγόρασε ήταν νονός
μου, μεγάλος σε ηλικία. Μετά από δέκα χρόνια έφυγε προς Κύριο και με πήραν
τηλέφωνο και μου είπαν ότι μου το χάρισε, μου το έδωσε πάλι. Έτσι, όταν το
πήρα, πήγα και πήρα ένα μικρό δάνειο και έφτιαξα ένα φτωχό ξύλινο σπίτι μόνος
μου με την Ρούλα και έναν αδελφό και τώρα εδώ και 13 χρόνια ζω σ’ αυτό. Σ’ αυτό
γνώρισα τον Θεό, σ’ αυτό γράφω τις ομιλίες, σ’ αυτό κάνω προσευχή και εκεί μέσα
στο αγιαστήριο, ο Θεός να μάς ευλογήσει, ο Θεός να ευλογήσει και την εξάπλωση
την πνευματική και τα πάντα στη ζωή μας.
Πολλές φορές δεν τον εμπιστευόμαστε, χάνουμε την πίστη
μας, αγωνιάμε, έρχεται στενοχώρια ενώ δεν το καταλαβαίνουμε ότι μάς δοκιμάζει ο
Θεός, μάς δοκιμάζει για να δει αν εμείς κάτω από όλες τις συνθήκες λέμε, ζει
Κύριος. Άρα λοιπόν πνευματικά και υλικά καλοί διαχειριστές.
Συνεχίζουμε τώρα, για τον πειρασμό που θα πειράσαι τους κατοικούντας επί της γης. Όταν ο
πειρασμός αυτός σιγά-σιγά εξαπλωθεί σ’ όλο τον κόσμο και οι οικονομίες των
κρατών πέσουν εντέχνως έξω, τότε οι άνθρωποι που στήριξαν τη ζωή τους στο χρήμα
κινδυνεύουν να χάσουν ακόμα και την ίδια τους τη ζωή, μη γένοιτο. Όσοι
στηρίζονται μόνο στα χρήματα θα περιοριστούν πνευματικά και ο λόγος διότι η
ανασφάλεια θα αυξηθεί στη ζωή τους και ο χρόνος που χρειάζεται για την
αναγέννηση δεν θα υπάρχει. Γι’ αυτό καλύτερα το προλαμβάνειν παρά το
θεραπεύειν. Καλύτερα από πιο νωρίς να μπούμε στο αγιαστήριο ώστε να προλάβουμε
να αναγεννηθούμε. Γνωρίζουμε ότι ο χρόνος φεύγει ανεπιστρεπτί. Είναι γραφικό εν
όσο έχουμε καιρό να μαζεύουμε αμάραντο θησαυρό.
Με τον κάθε πειρασμό όταν δεν έχουμε Θεό δημιουργείται
η κρίση, ο θυμός αυξάνεται, η στενοχώρια πολλαπλασιάζεται. Αν όμως γίνουμε
καλοί διαχειριστές, αν όμως εννοήσουμε το θέλημα του Θεού, αν γνωρίσουμε τον
Θεό μέσα στο αγιαστήριο τότε ήδη θα έχουμε ετοιμάσει εαυτούς και ο πειρασμός
δεν θα βασιλέψει μέσα μας και τίποτα δεν θα μάς ρίξει, όπως οι σοφές παρθένες,
θα έχουμε λάδι στο αγγείο για να συνεχίσουμε. Ο πειρασμός αυτός λοιπόν δεν θα
αγγίξει τους ανθρώπους που αναγεννιούνται γι’ αυτό λέει θα σε φυλάξω δηλαδή
εννοεί, θα σε αναγεννήσω από νωρίτερα.
Στο αγιαστήριο γνωρίζουμε τον Θεό, γνωρίζουμε τον
εαυτό μας, γνωρίζουμε την Φωνή Θεού. Έτσι να εκμεταλλευόμαστε τον χρόνο μας
διότι οι ημέρες είναι πονηρές και ας μειωθούμε υλικά δεν πειράζει καλύτερα
φτωχοί και με τον Θεό αιώνια παρά με πίστη ζωής στην ύλη. Τι ωφελείται άνθρωπος, εάν τον κόσμον όλον
κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; Ο ίδιος ο Κύριος φανέρωσε, εάν
ο οφθαλμός σου (αδυναμία, πάθος) σε σκανδαλίζη έκβαλε αυτόν.
Όταν λοιπόν θα μειώνονται οι οικονομίες θα αποδειχθεί
η γύμνια και το ψέμα όσων στηρίχτηκαν σε αυτές αλλά επικαλούνται τον Θεό (όπως
αναφέραμε παραπάνω), θα φανεί ότι απέχουν από την σοφία του Θεού, από την
πρόνοια, από την φροντίδα του Θεού, απέχουν από το να έχουν εμπιστοσύνη στο
θαύμα του Θεού και αν έχουν και ανθρώπους κοντά τους όλους θα τους οδηγήσουν
στην απώλεια. Είπαμε όμως πιο πάνω ότι η αγάπη του Θεού ίσως να βρει έναν τρόπο
για να μην οδηγηθούν οι άνθρωποι σε μεγάλους πειρασμούς και μεγάλα αδιέξοδα,
αυτό ελπίζουμε.
Οι άνθρωποι του Θεού στηρίζονται εκατό τοις εκατό στον
Θεό και είναι διαχειριστές όλων των άλλων πραγμάτων είτε αυτό λέγεται χρήμα
είτε αυτό λέγεται ασθένεια είτε οτιδήποτε άλλο. Στηρίζονται στον Θεό και όχι σε
άλλους παράγοντες. Εξάλλου είναι και γραφικό, επικατάρατος όστις ελπίζει επί άνθρωπον. Μερικοί αυτό το πήραν
ότι το λέει για τον άνθρωπο του Θεού. Μα, άμα βρεις τον άνθρωπο του Θεού δεν
είσαι καταραμένος, ευλογημένος είσαι. Είσαι ευλογημένος άμα τον βρεις και τον
ακούς γιατί θα σε βοηθήσει να αναγεννηθείς, αρκεί να είναι άνθρωπος του Θεού.
Επικατάρατος λέει όστις ελπίζει επί άνθρωπον δηλαδή
όταν ελπίζεις σε κάποιον που έχει μια λογική ανθρώπου τότε μπορεί να πέσεις, να
χάσεις. Ενθυμούμεθα μια παραβολή της Γραφής όπου κάποιος έχτισε την οικίαν του
στην άμμο και ήρθαν οι άνεμοι, ήρθαν οι ποταμοί και χάθηκε, ενώ αυτός που την
έχτισε στην πέτρα, στον Χριστό, ότι και να ήρθε έμεινε εκεί. Το γνωρίζουμε
πλέον ότι πρέπει να αυξηθούμε κατά Θεόν. Όταν αυξηθούμε κατά Θεόν αλλάζουν τα
πράγματα στη ζωή μας. Συνεχίζει ο Ιωάννης ο Θεολόγος,
11. έρχομαι ταχύ· κράτει
ο έχεις, τι έχει η εκκλησία αυτή, η Φιλαδέλφεια;
Έχει το πνεύμα του Θεού και αυτό είναι το πνεύμα που
έχουμε σήμερα στην Φωνή Θεού η οποία παροτρύνει τον άνθρωπο στην αναγέννηση.
Παροτρύνει τον καθένα μας στο αγιαστήριο για να αυξηθεί στην πίστη της άφθαρτης
ζωής, παροτρύνει τον καθένα μας στην καθολική αγάπη, στην πνευματική εξέλιξη,
στην ελευθερία του Θεού, παροτρύνει τον καθένα μας στο να μην πέσει στην παγίδα
ώστε να θέλει να επιστατεί στον άλλον, να γίνει αρχηγός αλλά να είμαστε όλοι
φίλοι. Κράτα το λέει αυτό. Αρέσει στον Θεό.
Συνεχίζει ο Ιωάννης, ίνα μηδείς λάβη τον στέφανόν σου.
Το στεφάνι του Θεού μπαίνει στο κεφάλι αυτού που μένει
πιστός μέχρι τέλους στις παραπάνω αρχές οι οποίες καθορίζουν την αναγέννηση
(γι’ αυτό να σπουδάζουμε κάθε μέρα, να μην αφήνουμε τον εαυτό μας κενό). Μετά ο
άνθρωπος αυτός δεν φοβάται να υπηρετήσει μέχρι τέλους τον Θεό και τον αδελφό.
Εξάλλου να ξέρουμε ένα πράγμα ότι ο Θεός ποιον παίρνει
στα σοβαρά: με ποιον μιλάει ο Θεός; Με αυτόν που μπορεί και να ακούσει και να
εκτελέσει και σε αυτόν αυξάνεται. Ας το δοκιμάσουμε. Όλα τ’ άλλα τα δοκιμάσαμε
όλα αυτά τα χρόνια, ας πούμε ότι πεθάναμε (αφού δεν ξέρουμε πως θα ξημερώσουμε)
και ας δοκιμάσουμε να ζούμε κατά Θεόν. Στο κάλεσμα του Θεού δεν υπάρχει δεν
μπορώ —αυτός που λέει δεν μπορώ ή δεν γίνεται, δεν κατάλαβε ακόμα ποιος τον
κάλεσε— υπάρχει μόνο ένα πράγμα το ζει Κύριος, ιδού εγώ Κύριε ίσταμαι ενώπιόν σου πρόσταξόν με. Αυτό υπάρχει.
Διότι δεν μάς κάλεσε να πέσουμε σε λάθη τα οποία μάς οδηγούν σε αδιέξοδο αλλά
μάς κάλεσε στο να μετέχουμε της δόξης του, της αιώνιας δόξης του, της άφθαρτης
ζωής. Γι’ αυτό αναφέρει στη συνέχεια,
12. Ο νικών, ποιήσω
αυτόν στύλον εν τω ναώ του Θεού μου, και έξω ου μη εξέλθη έτι.
Ο νικών είναι αυτός ο οποίος θα μπει στο αγιαστήριο
και θα συνδιαλεχθεί με τον Θεό σπουδάζοντας την σοφία του Θεού και την
υγιαίνουσα διδασκαλία της Φωνής Θεού.
Αυτός που αφιερώνεται και συνδιαλέγεται με τον Θεό σε
καθημερινή βάση σπουδάζοντας την σοφία του Θεού και διορθώνοντας τον εαυτό του
—όχι τους άλλους— αυτός και θα νικήσει. Σε αυτό (το αγιαστήριο) ο Πατέρας θα
γράψει επ’ αυτόν το όνομα του Θεού μου και το όνομα της πόλεως του Θεού μου,
της καινής Ιερουσαλήμ, η καταβαίνει εκ του ουρανού από του Θεού μου, το όνομα
του Θεού είναι άγιος, δίκαιος, παντοδύναμος, Θεός και το όνομά μου το καινόν.
Το όνομα που είναι καινό για όλους, είναι η θυσία. Χωρίς αυτή κανείς δεν μπορεί
να εισέλθει στην βασιλεία.
Φυσικά η θυσία δεν είναι ίδια σε όλους. Ο Χριστός
έδωσε τη ζωή του. Εμένα, όπως σας είπα παραπάνω, τότε με καλούσε να κάνω αυτό
(αυτό καταλάβαινα) και το έκανα. Με χαρά το έκανα. Δεν είναι απαραίτητο όλοι να
κάνουν τα ίδια. Τον άλλον σήμερα τον καλεί να διαβάσει, να προσευχηθεί, να αγωνιστεί,
να δείξει αγάπη. Δεν χρειάζεται δηλαδή να γυρίζουμε πίσω —στο τι κάνανε οι
άλλοι— και να γίνουμε άνθρωποι άλλων εποχών. Ανάλογα την αποστολή ο Θεός δίνει
και την δύναμη και την ώθηση στον κάθε άνθρωπο. Εμείς δεν χρειάζεται να
θυσιαστούμε χρειάζεται να υπηρετήσουμε το θέλημά του.
Θυμόμαστε την παραβολή όπου άνθρωπος οικοδεσπότης
εξήλθε από το πρωί για να μισθώσει εργάτες για τον αμπελώνα του και έτσι άλλοι
δούλευαν στον αμπελώνα από το πρωί, άλλοι από την τρίτην ώραν, άλλοι από την
έκτην και ενάτην ώραν και οι τελευταίοι από την ενδεκάτην ώραν. Αυτοί είμαστε
εμείς. Ήρθε η ώρα να ιδρυθεί η βασιλεία και ο Θεός μάς δίνει αυτά που
κηρύττουμε, δεν χρειάζεται να πάμε π.χ. στον πρώτο αιώνα και ότι έγινε τότε να
το κάνουμε και εμείς σήμερα, όχι. Σήμερα φτάσαμε εδώ, τι θέλει ο Θεός; Να
βάλουμε το μυαλό μας μπροστά και να το σπουδάσουμε, να το σπουδάσουμε πάνω στην
λογική του Θεού ώστε αυτή η λογική να δουλέψει μέσα μας και ο Θεός να ευλογήσει
τη ζωή μας.
Εμείς χρειάζεται να μην κρίνουμε, να μην λέμε ψέματα, να
αγαπάμε όλους τους ανθρώπους και να τους δεχόμεθα όπως είναι. Δεν θα λέμε,
αυτός είναι χριστιανός Ορθόδοξος, ο άλλος Πεντηκοστιανός κ.λπ. —αυτά είναι
ανθρώπινα— όλοι είναι άνθρωποι και όλοι είναι παιδιά του Θεού και ο καθένας
κάνει ένα έργο. Εμείς θα τους αγαπάμε όλους. Επίσης, να στηρίζουμε το έργο που
κάνουμε σιγά-σιγά με τη ζωή μας, με τα λόγια μας, με τα έργα μας ώστε να φτάσει
σε όλο τον κόσμο, να πάει σε όλα τα έθνη, να κηρυχθεί το Ευαγγέλιο της
βασιλείας (αυτό που κηρύττουμε). Ο μόνος τρόπος που μπορούμε να βοηθήσουμε τον
εαυτό μας και τους άλλους είναι να αναγεννηθούμε.
Η αναγέννηση δημιουργεί τον άνθρωπο του Θεού, την
οικογένεια του Θεού, τον λαό του Θεού. Αυτά θα είναι παράδειγμα προς μίμηση για
πολλούς άλλους ανθρώπους, όλα τα άλλα έρχονται δεύτερα. Μόνο έτσι θα έρθει η
ισορροπία μεταξύ όλων των ανθρώπων της Γης ανεξαρτήτως έθνους, φυλής,
οργάνωσης.
Ο καθένας ξέρει τι πρέπει να κάνει μέσα στη Φωνή Θεού
ώστε να παίξει καθοριστικό ρόλο στην αναγέννηση την δική του, στην εξέλιξη την
δική του. Έχουμε τόσες ομιλίες που μπορεί κάποιος να τις ακούει. Όλα είναι
δωρεάν. Ότι γράφουμε, ότι λέμε υπάρχουν μέσα στη σελίδα μας στο διαδίκτυο και
μπορεί κάποιος να τα διαβάζει, να τα ακούει ώστε να αναγεννήσει τον εαυτό του,
να σπουδάσει τη σοφία του Θεού, να γίνει ένας άνθρωπος του Θεού. Όλα τα άλλα ας
μειώνονται όπως το αεροπλάνο που όταν απογειώνεται σιγά-σιγά φεύγει και τα
αφήνει όλα πίσω του. Έτσι και εμείς να μειωνόμαστε στα άλλα και να αυξανόμαστε
κατά Θεόν.
Εμείς στην Φωνή Θεού δεν θέλουμε τίποτα άλλο παρά να
γίνουμε άνθρωποι του Θεού, να κάνουμε το θέλημα του Θεού. Δεν ζητάμε τίποτα, με
τις δυνάμεις που έχουμε σιγά-σιγά θα γίνει το θαύμα. Εμείς όπου σταθούμε, όπου
βρεθούμε —και εδώ που κάνουμε τον αγώνα— καλούμε τους ανθρώπους να
αναγεννηθούν, αυτό αρκεί, είναι υπέρ αρκετό.
Συνεχίζουμε,
Ο έχων ούς ακουσάτω τι
το Πνεύμα λέγει ταις εκκλησίαις.
Βλέπουμε ότι ο Θεός δεν απευθύνεται σε έναν άνθρωπο,
αλλά στους αγγέλους (και τω αγγέλω της εκκλησίας της Λαοδικείας, της
Φιλαδελφείας κ.λπ.), άγγελοι έχουν ιδρύσει τις εκκλησίες. Άρα λοιπόν, όταν
έρθει η ώρα και ο Θεός κηρύξει το Ευαγγέλιο της βασιλείας διά Πνεύματος Αγίου
θα το μάθουν και οι άγγελοι και θα το μεταφέρουν στους ανθρώπους που
νουθετούσαν μέχρι χθες διαφορετικά, γιατί ο Θεός δεν αποκαλύφθηκε καθώς είναι, σήμερα
αποκαλύπτεται, και έτσι σιγά-σιγά θα μαθαίνουν την αλήθεια οι άνθρωποι και θα
αλλάζουν όλοι, άγγελοι και άνθρωποι. Οι πάντες θα είναι διδακτοί Θεού τα
επόμενα χρόνια.
Πάμε τώρα σε μια άλλη εκκλησία.
14. Και τω αγγέλω της εν
Λαοδικεία εκκλησίας γράψον· τάδε λέγει ο αμήν, ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός,
η αρχή της κτίσεως του Θεού· 15 οίδα σου τα έργα, ότι ούτε ψυχρός εί ούτε
ζεστός· όφελον ψυχρός ής ή ζεστός (είναι ωφέλιμο,
λέει, για σένα να είσαι ή το ένα ή το άλλο).
16. ούτως ότι χλιαρός
εί, και ούτε ζεστός ούτε ψυχρός, μέλλω σε εμέσαι εκ του στόματός μου.
Χλιαρός είναι αυτός ο οποίος υπηρετεί τύπους, μοιράζει
την αγάπη του μόνο στα οικεία πρόσωπα, οι σκέψεις του είναι οι δραστηριότητες
στον υλικό τομέα. Πηγαίνει στην εκκλησία κάθε Κυριακή ή Λαμπροχριστούγεννα ή
μπορεί να επισκέπτεται κάποιον κύκλο αλλά όταν καλείται να εφαρμόσει το θέλημα
του Θεού ʺτα μαλλιά του γίνονται καρφάκιαʺ συνέχεια αναβάλλει.
Ζεστός είναι αυτός που κατάλαβε το θέλημα του Θεού,
την σοφία του Θεού, την άφθαρτη ζωή και αγωνίζεται με δραστηριότητα πνευματικά
και υλικά στο να αυξηθεί μέσα του και γύρω του το θέλημα του Θεού. Μέσα στο
αγιαστήριο γίνεται ο άνθρωπος πυκνόδασος από αρετές. Μέσω της αφιέρωσης μπορεί
να μεταστοιχειώσει το πνεύμα του και το σώμα του, ο τρόπος; Με την υγιαίνουσα
διδασκαλία η οποία βρίσκεται στον Λόγο του Θεού.
Ζεστός είναι αυτός που αποφεύγει κάθε τίτλο ή εξουσία
αλλά γίνεται υπηρέτης, φίλος, συνεργάτης, αδελφός με όλους. Ζεστός είναι αυτός
που συνέχεια σκέφτεται και ενεργεί κατά Θεόν. Ζεστός είναι αυτός ο οποίος με
την σχετική αφιέρωση ερευνά τον Θεό ώστε να βρει τα μέσα να καταργήσει την
φθορά και τον θάνατο. Δηλαδή το μόνο που τον απασχολεί είναι να φέρει τον Θεό
στη ζωή του και ο λόγος που θέλει να ζήσει είναι όχι διότι φοβάται μην πεθάνει
αλλά διότι θέλει να ζήσει με τον Θεό και αφού ο Θεός είναι Θεός ζώντων και ουχί
νεκρών πρέπει και εμείς να ζήσουμε.
Συνεχίζει ο Ιωάννης,
17. ότι λέγεις ότι
πλούσιος είμι και πεπλούτηκα και ουδενός χρείαν έχω, και ούκ οίδας ότι συ εί ο
ταλαίπωρος και ο ελεεινός και πτωχός και τυφλός και γυμνός.
Ποιος λέει ότι είναι πλούσιος; Πνευματικά, οι αρχηγοί
των δογμάτων οι οποίοι στο όνομα του Χριστού έφτιαξαν περιουσίες υλικές τις
οποίες αποθηκεύουν στις τράπεζες. Φανταστείτε, εκκλησίες και ποιμένες που
υποτίθεται ότι υπηρετούν τον άνθρωπο, ότι δημιουργήθηκαν για τον άνθρωπο να
θησαυρίζουν και ο κόσμος να μην έχει να φάει και ενώ έχουν χρήματα όταν τους
ζητάει κάποιος λένε, «δεν έχω».
Αυτοί όλοι λοιπόν χρησιμοποίησαν τον Θεό, εγκλώβισαν
εκατομμύρια ανθρώπους —παντού άγνοια του θελήματος του Θεού— και κοροϊδεύουν
τον κόσμο. Η ταλαιπωρία, η ασχήμια αυτών των ανθρώπων και όσων έπεσαν στην
παγίδα είναι ότι τη ζωή τους δεν την στηρίζει ο Χριστός αλλά τα χρήματα, τα
φάρμακα, η αμαρτία, τα συμφέροντα, η φθορά, η μεταθανάτια ζωή, ο θάνατος.
Η ασχήμια έγκειται και η ταλαιπωρία στο ότι ντύνονται
λαμπρά ενώ μέσα η ψυχή όζει, είναι όπως είπε ο Κύριος, σαν τους τάφους, απ’ έξω
γυαλίζουν ενώ μέσα είναι γεμάτοι με οστά νεκρών και κάθε είδους ακαθαρσία.
Κοιτούσα μια μέρα που είχαν ντύσει έναν μεγάλο υποτίθεται πνευματικά άνθρωπο με
ωραία, λαμπρά ρούχα ενώ ο ίδιος είχε ένα πρόβλημα υγείας. Ο άνθρωπος, ήταν
κατάμαυρος, ήταν άσχημος, τρεις-τέσσερις τον κρατούσαν για να σταθεί στα πόδια
του, χίλιοι τον παρατηρούσαν, παρατηρούσαν τι θα κάνει για να τον βοηθήσουν.
Αυτή είναι η ασχήμια, ότι χάνουμε την ζωή, πεθαίνουμε. Συνεχίζουμε,
18. συμβουλεύω σοι
αγοράσαι παρ’ εμού χρυσίον πεπυρωμένον εκ πυρός ίνα πλουτήσης, και ιμάτια λευκά
ίνα περιβάλη και μη φανερωθή η αισχύνη της γυμνότητός σου, και κολλούριον
έγχρισον τους οφθαλμούς σου ίνα βλέπης.
Ο Θεός δεν βλέπει σε τίτλους, σε μπουφόνικα ρούχα, σε
λαμπερά αντικείμενα αλλά στην λάμψη της ταπείνωσης, της αλήθειας, της ζώσης
πίστεως, της αγάπης της ανυπόκριτης κ.λπ.
Το χρυσίον, τα ιμάτια τα λευκά, το κολλύριο το πνευματικό
πού θα τα αγοράσω; Μόνο στο αγιαστήριο, εκεί γίνεται αφιέρωση, συνδιαλλαγή.
Όταν λέμε θέλω να μοιάσω του Χριστού: Το βασικό
στοιχείο που τον χαρακτήριζε ήταν ότι ήτο αφιερωμένος εις όλον τον επί Γης βίο
του, ο Κύριος ήτο αφιερωμένος αυτό να κάνουμε, λίγο ή πολύ, αν θέλουμε να
ζήσουμε. Η αφιέρωση δημιουργεί και καθορίζει μέσα μας τον Θεό.
Ο Θεός βρίσκεται όπου είναι δυο ή τρεις συνηγμένοι εις
το όνομά του εν τω μέσω αυτών είναι και αυτός, είναι στην ενότητα. Ενότητα δεν
εννοούμε να είμαστε ίδιοι αλλά μέσα από την αγάπη ο κάθε αδελφός να φέρνει ότι
του έδωσε ο Θεός ώστε αυτό να μοιράζεται. Ο Θεός εντός ημών
εστιν. Ο Πατέρας, ο Υιός, το Άγιο Πνεύμα σκηνώνουν μέσα στον άνθρωπο.
Αν κάνουμε αγώνα και ακόμα δεν έχει σκηνώσει ο Θεός
μέσα μας πάει να πει ότι δεν ακούμε την υγιαίνουσα διδασκαλία αλλά ανθρώπινα
εντάλματα. Αν δεν έχουμε ακόμη φίλους γύρω μας πάλι κάτι συμβαίνει, κάτι λάθος
υπηρετούμε. Ας προσέξουμε περισσότερο ώστε οι σκέψεις, τα λόγια και τα έργα μας
να είναι θεϊκά.
Είχα πάει σε κάποιον αδελφό και μου έλεγε ό,τι εκεί
που είναι αυτός είναι η μόνη αλήθεια, ενώ αυτός είχε πάθει ένα εγκεφαλικό, κάθε
μέρα στους γιατρούς, φοβίες κ.λπ.. Με φανατισμό όμως μου έλεγε ότι αυτός έχει
την αλήθεια. Μα, είναι δυνατόν να έχει την αλήθεια;
Ο Θεός όταν κάλεσε τους μαθητές του δεν τους είπε να
περάσουν από τον γιατρό για εξετάσεις, ούτε τους έλεγε να πάρουν κοντά τους το
πιεσόμετρο, ούτε κάθε χρόνο να κάνουν τσεκ-απ κ.λπ.. Όταν βρεις τον Θεό
βρίσκεις την ελευθερία, την υγεία, τη ζωή, αρκεί να τον ακολουθήσεις. Δεν μπορούμε
να καυχώμεθα ότι έχουμε τον Θεό ενώ ο Διάβολος μάς έχει δέσει από δέκα μεριές,
ούτε τον καιρό της παιδείας να καυχώμεθα με φανατισμό κιόλας πολλές φορές.
Για να είσαι σίγουρος άνθρωπε ότι έχεις την αλήθεια,
ότι υπηρετείς την αλήθεια θα πρέπει να έχεις χαρά, να αυξάνεται η υγεία, να
ζεις ελεύθερα, να είσαι ταπεινός, να μην έχεις αδυναμίες, συμφέροντα, πάθη. Ο
Χριστός φανέρωσε, έλθετε προς με,
πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει …… ο γαρ
ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστιν. Όταν λοιπόν
καυχάσαι ότι έχεις την αλήθεια άνθρωπε και έχεις ή έχουμε ένα σωρό προβλήματα
ας μη καυχόμαστε και ας συνεχίσουμε τον αγώνα, συνέχεια αγώνα, επικαλούμενοι
κάθε στιγμή στην προσευχή μας τον Θεό, Κύριε, το έλεός σου καταδιώξει με πάσας
τας ημέρας της ζωής μου. Όταν ο Θεός έρθει μέσα μας μετά δεν χρειάζεται να
καυχόμαστε διότι θα καυχιέται ο Θεός για μας.
Συνεχίζει ο Ιωάννης μέσω του Κυρίου να γράφει,
19. εγώ όσους εάν φιλώ,
ελέγχω και παιδεύω· ζήλευε ούν και μετανόησον.
Επομένως, όσοι έχουν παιδεία να μετανοήσουν, να γίνουν
αλήθεια ώστε να μην υπάρχει παιδεία. Να μετανοήσουμε, να προσέξουμε περισσότερο
από τους άλλους, να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο ώστε να έρθει η χαρά, να
έρθει η ευλογία. Αυτό είναι ο Θεός, όταν λέμε ότι έχουμε Θεό, ότι έχουμε
αλήθεια. Κάτω από όλες τις συνθήκες υπάρχει η χαρά.
Η παιδεία αυξάνεται ή συνεχίζει να υπάρχει όταν η
απόφαση ή η κλήση μας να υπηρετήσουμε Θεό δεν είναι ώριμη, δεν έχει γίνει
βεβαία. Ας πάρουμε απόφαση.
Είχα πει ένα παράδειγμα την προηγούμενη φορά με την
απόφαση όπου ένας αγρότης άκουσε ότι ο Χριστός τον εξαγόρασε και έφυγε στην
έρημο για να συναντήσει έναν μοναχό που ήξερε ότι ήταν αφιερωμένος και του είπε
ότι ήθελε να γίνει μαθητής του αλλά τελικά αυτή η μεγάλη απόφαση που είχε έκανε
τον μοναχό μαθητή δικό του. Άρα λοιπόν η απόφαση κάνει τον χρόνο να γίνεται
μικρός γιατί ο άνθρωπος επικεντρώνεται στον στόχο.
Ο Κύριος είπε στους μαθητές, όταν υπάγητε προς μίαν κώμην μην είπετε το
χαίρειν. Κάνε τη δουλειά σου άνθρωπε, πήρες κάλεσμα, αγωνίσου,
αναγεννήσου και αυτό θα γίνει δόξα σε λίγο καιρό. Ο Θεός αδέλφια μου δεν είναι
παρά ένα εκατοστό από το μάτι μας, εν αυτώ ζούμε και κινούμεθα. Αν δεν τον
έχουμε βρει πάει να πει ότι υπάρχει χλιαρότητα.
Η Φωνή Θεού φανερώνει τον τρόπο ώστε ο Θεός να γίνει
φίλος μας, οικείος μας, αδελφός μας, φανερώνει τον τρόπο ώστε να γίνουμε όλοι
συνεργάτες αφού το λέει ο Λόγος του Θεού, κληρονόμοι, συγκληρονόμοι και
συμμέτοχοι. Ο τρόπος είναι το αγιαστήριο.
20. ιδού έστηκα επί την
θύραν και κρούω· εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν,
εισελεύσομαι προς αυτόν και δειπνήσω μετ’αυτού και αυτός μετ’ εμού.
Η θύρα που μάς χωρίζει από τον Χριστό είναι ο έτερος
κακός εαυτός μας, η ρομφαία η περιστρεφόμενη, τα πάθη, οι αδυναμίες αυτά έγιναν
φράγμα μεταξύ Θεού και ημών. Αν ξεκινήσουμε αγώνα καθαρισμού, αναγέννησης — όχι
εξυπνάδες, κήρυκες κ.λπ.— η θύρα θα ανοίξει και ο Χριστός θα μπει να αναλάβει
τον οίκο μας, όταν δηλαδή γίνουμε αλήθεια και υπηρετήσουμε την αλήθεια.
21. Ο νικών, δώσω αυτώ
καθίσαι μετ’ εμού εν τω θρόνω μου, ως καγώ ενίκησα και εκάθισα μετά του πατρός
μου εν τω θρόνω αυτού.
Ο Χριστός είχε άλλη αποστολή. Εμείς έχουμε αποστολή,
ένα πράγμα, να βομβαρδίσουμε τον εαυτό μας (σε καθημερινή βάση) με την λογική
του Θεού.
22. Ο έχων ούς ακουσάτω
τι το Πνεύμα λέγει ταις εκκλησίαις.
Ο νικών είναι αυτός που πήρε απόφαση να γίνει αλήθεια,
να υπηρετήσει αυτή και να ζήσει με αυτή. Ο νικών είναι αυτός που δεν τον
επηρεάζει ο κόσμος με όλες τις επιδιώξεις του και ο λόγος διότι μέσα στην
καρδιά του ζει ο κρυφός έρωτάς του, ο Χριστός. Τα πάντα κάνει στην άκρη για να
υπηρετήσει ο άνθρωπος του Θεού τον Χριστό.
Ο Θεός μέχρι να έρθει το πλήρωμα του χρόνου για να μην
γίνει η αμαρτία ανεξέλεγκτη έβαλε αγγέλους να εξελίσσουν με αυστηρότητα τις
εκκλησίες. Όπως οι άνθρωποι πέφτουν, δεν έχουν ολοκληρωμένη άποψη στα περί
Θεού, παραχώρηση Θεού, ώστε να επέλθει διαπαιδαγώγηση και αναγέννηση έτσι και
οι άγγελοι δεν έχουν ολοκληρωμένη άποψη στα περί Θεού και είναι αυστηροί και
παρεκκλίνουν αφού και αυτοί δεν γνωρίζουν ολοκληρωμένο το θέλημα του Θεού όμως
γνωρίζουν ότι υπάρχει Θεός και τον υπηρετούν. Γι’ αυτό βλέπουμε ότι δεν
απευθύνεται ο Θεός στα μέλη των εκκλησιών αλλά στους αγγέλους που νουθετούν
αυτές.
Όλα παραμένουν αιώνες τώρα τυπικά, αυστηρά κοντά στον
Θεό. Όλοι, άγγελοι και άνθρωποι έχουν φόβο Θεού και όχι αγάπη Θεού. Σήμερα όμως
ήρθε η ημέρα όπου ο Θεός μέσω του Παρακλήτου θα νουθετήσει αγγέλους και
ανθρώπους του Θεού με την υγιαίνουσα διδασκαλία όπου ο Θεός θα αποκαλυφθεί και
αποκαλύπτεται όπως είναι. Σημείο το οποίο ξεκίνησε να λαμβάνει χώρα ώστε πλέον
όλοι να γίνουν λειτουργοί της αγάπης, λειτουργοί της ζωής, λειτουργοί της
αλληλεγγύης.
Όπου βλέπουμε εξουσίες, απειλές, φοβίες, κ.λπ.
λειτουργούν άγγελοι του πονηρού, συμφέροντα και λάθος. Ο Θεός θέλει να χτίσουμε
μέσα μας την αγάπη την ανυπόκριτη η οποία στρέφεται προς πάντα συνάνθρωπο, φίλο
και εχθρό και την εκκλησία της Φιλαδέλφειας.
Τα πρώτα μηνύματα που έλαβα από τον Θεό ήταν μηνύματα
αγάπης και ζωής και τα ίδια συνεχίζω να λαμβάνω. Έχω γράψει ποια είναι η
εκκλησία της Φιλαδέλφειας —υπάρχει μέσα στη σελίδα της Φωνής Θεού— και ποια η
σχέση της Φιλαδέλφειας με τους άλλους αδελφούς ώστε να γίνουμε φιλάδελφοι. Η
Φιλαδέλφεια δεν έχει ταμπέλα, βρίσκεται μέσα στην καρδιά, στον νου, στο μυαλό.
Ο φιλάδελφος είναι φιλάδελφος, δεν απορρίπτει κανέναν, δεν βρίσκεται σε διαμάχη
με κανέναν, δεν αντιδικεί με κανέναν.
Αδέλφια μου, ο Κύριός μας και ο Θεός μας είναι η
δύναμή μας. Αυτός θα στερεώσει διά παντός τα πόδια μας εις την δίκαιη πορεία
του. Αυτός θα μάς αναβιβάσει ψηλά ώστε να ψάλλουμε όλοι ευγνώμονα δοξολογίαν
προς αυτόν ότι νικήσαμε με την χάρη του και την αγάπη του όλους εκείνους τους
εχθρούς που επιβουλεύονται τη ζωή του κάθε ανθρώπου και που δεν είναι άλλοι
παρά η διαβολή, η πνευματική σύγχυση. Να νικήσουμε λοιπόν για να το ψάλλουμε.