ΘΥΣΙΑ Ρωμαίους
12 στίχος 1,2
<<Να παραστήσετε τα σώματά σας ως θυσία ζωντανή,
άγια, ευάρεστη στον Θεό, η οποία είναι η λογική σας λατρεία. Και μη
συμμορφώνεστε με τούτο τον αιώνα, αλλά μεταμορφώνεστε διαμέσου τής ανακαίνισης
του νου σας, ώστε να δοκιμάζετε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθό και
ευάρεστο και τέλειο.>>
Όταν δέχεσαι και εννοείς τις αρχές του Θεού γίνεσαι
λίθος ζωντανός, όπως ο Χριστός.
Ο Χριστός είναι ο λίθος και μάλιστα ο ακρογωνιαίος
λίθος του οικοδομήματος (άνθρωπος).
Το ότι είναι ο Χριστός λίθος ακρογωνιαίος,
αποδεικνύεται εκ του Λόγου του Θεού, ο οποίος φανερώνει την ουρανόδρομη γέννησή
του, την επίγεια αποστολή του, τα θαύματα, την θεόπνευστη γεμάτη σοφία θεού
διδασκαλία του, την σταύρωσή του, την θυσία του την κοίμησή του, την ανάστασή
του, και τέλος την ανάληψή του.
Εκατομμύρια χρόνια από της δημιουργίας του κόσμου,
μέχρι σήμερα ο άνθρωπος δεν μπορεί να βρει τον δρόμο του και ο λόγος διότι δεν
υιοθέτησε τον Θεό ουσιαστικά στη ζωή του, ακόμη και σήμερα όπου η γνώση φυσιοί
και ο Λόγος του Θεού υφίσταται στη ζωή μας.
Ο Λόγος όμως σήμερα περιφρονείται από τους πάντες,
έτσι ο Χριστός δεν βασιλεύει ως ακρογωνιαίος λίθος στη ζωή των λαών, αλλά ως
απλός λίθος, φυσική συνέπεια το οικοδόμημα άνθρωπος να μην δύναται να οικοδομηθεί
σωστά ώστε να αναπαυθεί και να γευθεί την δόξα του Θεού, η οποία δύναται να τον
ζωοποιήσει και να τον αξιολογήσει ως υιό Θεού πλέον, ως δημιούργημα Θεού, με
αρχές και εξουσίες Θεού.
Ο άνθρωπος αυτός που θα μιμηθεί τον Χριστό,
χρησιμοποιείται άνωθεν ώστε να κτίσει δια του Υιού και Λόγου του Θεού του
ζώντος οικοδομή πνευματική, η οποία μέσα στις κοινωνίες των ανθρώπων ομοιάζει
σαν πόλη όρους όπου συρρέουν στο φως αυτής και στην δόξα αυτής όλοι οι λαοί.
Έτσι ο λαός αυτός που ενώνεται με τον Θεό γίνεται
στράτευμα, όχι ανθρώπινο αλλά ιεράτευμα άγιον του Θεού, ώστε όλοι μαζί Θεός,
Υιός, λαός να προσφέρουν θυσία ζώσα τον ίδιο τους τον εαυτό, γινόμενο με λίγα
λόγια το ιεράτευμα του Θεού, υπηρέτης Θεού και ανθρώπων. Το ιεράτευμα θα πρέπει
να δημιουργηθεί ώστε να εκπληρώσει τις επαγγελίες του Θεού.
Τώρα Γένος εκλεκτό, σημαίνει άνθρωπος που γεννιέται
άνωθεν υπό του Θεού δια Πνεύματος Αγίου.
Βασίλειο ιεράτευμα, σημαίνει αυτός που βασιλεύει δια
του Χριστού, του έτερου κακού εαυτού του, μάλιστα διέπεται με τις αρχές και
τους νόμους του Θεού.
Οι αρχές του είναι, η αγάπη η ανυπόκριτη η οποία
στρέφεται προς πάντα συνάνθρωπο, φίλο ή εχθρό. Είναι η ταπείνωση με τα στοιχεία
που την διέπουν, <<δεν είμαι τίποτα, δεν γνωρίζω τίποτα, δεν έκανα
τίποτα>> καθώς <<και αν ταύτα πάντα ποιήσετε αχρείοι δούλοι να λέτε
ότι είστε>>, και τελευταία είναι η ζωή η άφθαρτη η οποία του εξασφαλίζει
σοφία Θεού συναρπάζουσα και ειρήνη Χριστού.
Η ειρήνη του Χριστού καθιστά τον άνθρωπο αυτόν αντί
Θεού στη γη και ο οποίος άνθρωπος δύναται να ανταποκρίνεται θετικά κάτω από
οποιεσδήποτε συνθήκες και αν βρεθεί.
Έθνος άγιον είναι, αυτός ο λαός που διέπεται από την
αφιέρωση, από τον αγιασμό, από τον καθαρισμό και από την κατά Θεό αναγέννηση.
Έθνος άγιον δεν είναι αυτό που αυτοαποκαλείται έθνος του Θεού ενώ διέπεται από
εωσφορικά στοιχεία, μη γένοιτο να πιστεύουμε ότι είμεθα έθνος του Θεού ενώ τα
έργα μας και τα λόγια μας απέχουν από τα έργα και τα λόγια του Χριστού, αυτό
δεν ωφελεί.
Ο λαός που απέκτησε ο Θεός και που θα εξαγγείλει τις
αρετές του, δημιουργείται σήμερα δια Πνεύματος Αγίου. Τα στοιχειώδη πνευματικά
χαρακτηριστικά του είναι:
Ο αγιασμός, ο καθαρισμός, η σοφία του Θεού, η
ταπείνωση και τελευταία η ζώσα πίστη, του να λέει και να γίνεται.
Όσοι πιστέψουν ουσιαστικά θα αποκτήσουν ζώσα πίστη, η
οποία θα τους χαρίσει αιώνια ζωή, άφθαρτη ζωή, γεμάτη καρπούς, χαρίσματα και
σημεία του Αγίου Πνεύματος.
Όσοι απειθούν στον Χριστό, ας γνωρίζουν ότι απειθούν
στην αναγέννηση, στην αγάπη, στην ταπείνωση, στη δικαιοσύνη, στην ειρήνη, στη
ζωή την άφθαρτη.
Φυσική συνέπεια λοιπόν να υιοθετούν στοιχεία
προσκόμματος. Αυτά είναι:
Πονηρίες, εγωισμοί, συμφέροντα, πολυμορφική αμαρτία,
φθορά, ασθένειες. Με λίγα λόγια υιοθετούν οι πάντες τον θάνατο, ψυχής και
σώματος.
Εύχομαι να συλλάβουμε όλοι εμείς τον λίθο Χριστό και να
τον θέσουμε στη ζωή μας ως ακρογωνιαίο λίθο, όπου επάνω του θα στηρίξουμε το
οικοδόμημα, δημιουργία με κορωνίδα όλων τον άνθρωπο.
Το ιεράτευμα το δημιουργεί σήμερα ο Θεός δια Πνεύματος
Αγίου και πιστεύουμε ότι έχει κάνει την παρουσία του σήμερα και στα επόμενα
χρόνια θα ιερατεύει, που σημαίνει θα στρατεύει ιερείς του Θεού, υιούς και
θυγατέρες αυτού, οι οποίοι θα υπηρετούν τους νόμους του Θεού και θα εκπληρώνουν
τις επαγγελίες αυτού.
Αφού ο Θεός δεν βασιλεύει σήμερα, πάει να πει ότι ο
λαός, η πλειοψηφία του λαού επιδιώκει να στηρίζει τη ζωή του σε άνθρωπο
βασιλέα.
Όσοι τώρα επιδιώκουν να βασιλέψει ο Θεός όμως δεν
είναι πλειοψηφία για να τον φέρουν, ας κάνουν υπομονή και ας χρησιμοποιήσουν τα
έργα αγάπης που παροτρύνει ο Θεός ώστε να επικρατήσει ο Θεός μέσα από αυτά στον
λαό που καταδυναστεύεται ή στους λαούς που καταδυναστεύονται. Ο Κύριος
τόνισε: Εν τη υπομονή κτήσασθε τας ψυχάς σας καθώς ο
υπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται.
Να ξέρουμε ότι , αφού ο Χριστός έπαθε και εμείς θα
πάθουμε, θα δοκιμαστούμε. Εξάλλου γνωρίζουμε ότι παν υιόν παραδέχεται
παιδεύει αυτόν και αν είμεθα χωρίς παιδεία, άρα νόθοι είμεθα και ουχί υιοί.
Στο Λόγο του Θεού ακόμη βρίσκουμε : Τας
ασθενείας ημών εβάστασε και περί ημών οδυνάται εν τω μώλωπι αυτού ημείς
ιάθημεν.
Οι ασθένειες ημών είναι οι σαρκικές επιθυμίες, οι
οποίες στρατεύονται ενάντια της ψυχής και του σώματος και αυτές είναι:
1) Άγνοια του Λόγου του Θεού.
2) Εξωγραφικές επιδιώξεις.
3) Το σύστημα του κόσμου.
4) Η πολυμορφική αμαρτία η οποία κλέβει την προσοχή
μας, η οποία προσοχή μας όταν χαθεί από τις επιδιώξεις του Αγίου Θεού μας
απομακρύνει από τη ζωή. Μη γένοιτο!
5) Τα πάθη.
6) Ο εωσφορικός εγωισμός.
7) Ο χρόνος που καταναλώνουμε στα βιοτικά και ο λόγος
διότι ο χρόνος φεύγει ανεπιστρεπτί. Αυτός που δεν φροντίζει να βρει χρόνο να
ενωθεί με τον ζώντα Θεό, δεν θα βρει τον Θεό, δεν θα βρει τη ζωή.
Τώρα τα σημάδια, τα ίχνη του Χριστού τα
οποία πρέπει να ακολουθήσουμε για να θεραπευθούμε είναι:
1) Να φύγουμε στην έρημο, που σημαίνει αφιέρωση, ώστε
να νικήσουμε τον έτερο κακό εαυτό μας. Τα όπλα που θα πάρουμε κοντά μας είναι η
προσευχή και το Ευαγγέλιο του Χριστού.
2) Να ομολογήσουμε το θέλημα του Θεού.
3) Όταν κατηγορηθούμε δίκαια ή άδικα, με υπομονή να
περιμένουμε την έκβαση του Θεού συνεχίζοντας να τιμούμε τις εντολές αυτού κάτω
από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Πρέπει να ξέρουμε ότι η αναγέννηση και η εν Θεώ
αποστολή συντελείται μέσα από θυσία, μέσα από την υποταγή στον Θεό και στον
άνθρωπο, η οποία ξεκινά δυστυχώς στην αρχή βιαίως στη ζωή μας και καταλήγει να
γίνεται δόξα Θεού με αρχές και επιδιώξεις Χριστού.
Αν θέλουμε να επικρατήσει το αγαθό, ο Χριστός στον
κόσμο θα χρειαστεί υπακοή στον Λόγο του Θεού, υποταγή στην σοφία αυτού και
αγάπη ανυπόκριτη η οποία αποβλέπει στην δόξα αυτού του Θεού και η οποία γίνεται
και δική μας δόξα.
Πολλοί αγαπούν το δέντρο (Χριστός) αλλά πετροβολούν
τους καρπούς του. Μη γένοιτο να είμεθα τέτοιοι χριστιανοί.
Ο άνθρωπος, ο χριστιανός, οποίος θέλει να εντάξει στη
ζωή του το θέλημα του Θεού ώστε να ιδεί ημέρες καλές, θα πρέπει να αποκτήσει,
να συνειδητοποιήσει στη ζωή του τρία στοιχεία.
Αυτά είναι: 1) Ειλικρίνεια στο να θέτει πρωταρχικό
στόχο στη ζωή του το θέλημα του Θεού.
2) Απόφαση, στο να τιθασεύσει τον έτερο κακό εαυτό
του, ώστε να μετατρέψει αυτόν σε εν Χριστώ εαυτό και να φωνάζει με τη ζωή του
και το άψογο παράδειγμά του ότι δεν ζω πλέον εγώ, ζη δε εν εμοί
Χριστός.
3) Αφιέρωση, η οποία σημαίνει, μέρα και νύχτα ο
άνθρωπος να συνδιαλέγεται μετά του Θεού και ο τρόπος είναι η μελέτη, η προσευχή
και η εξάπλωση.
Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να αποκτήσουμε ζωή αιώνια και
να δούμε ημέρες καλές και αυτές δεν είναι άλλες από τις ημέρες εκείνες όπου ο
Θεός θα βασιλεύει μέσα μας και γύρω μας.
Για να εκκλίνη κάποιος από το κακό και να πράξει
αγαθό, χρειάζεται να ζητήσει ειρήνη και να ακολουθήσει αυτήν. Να ζητήσει δηλαδή
τον Χριστό, διότι αυτός είναι η ειρήνη. Με την παρουσία του Χριστού και την
γέννησή του, όλοι γνωρίζουμε ότι οι άγγελοι έψαλαν το δόξα εν υψίστοις
Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.
Ο Χριστός είναι αυτόφωτος του αγαθού, της ζωής, της
σοφίας, των πάντων. Νομίζω ότι εμείς θα πρέπει να προσκολληθούμε κοντά του και
να διατηρήσουμε την σχέση αυτή κάτω από το βλέμμα της υπακοής, η οποία υπακοή
να στρέφεται εις αυτόν τον Υιό και Λόγο του Θεού του ζώντος.
Το κακό αντιπροσωπεύεται από τον διάβολο και εκδηλώνεται
στη ζωή μας με τα πάθη, με την γενικότερη αμαρτία, με το γήρας, με τη φθορά, με
τον θάνατο.
Το αγαθό αντιπροσωπεύεται υπό του Θεού και εκδηλώνεται
με την μετάνοια, την αναγέννηση, την αναμαρτησία, τον καθαρισμό, τον αγιασμό,
τη ζωή την άφθαρτη.
Για να εκκλίνουμε από το κακό και να πράξουμε στη ζωή
μας το αγαθό χρειάζεται:
1) Να εννοήσουμε το κάλεσμα και το θέλημα του Θεού
ώστε να τείνουμε στις επαγγελίες του.
2) Να εντάξουμε τις αρχές του Χριστού και τις
επιδιώξεις αυτού στη ζωή μας.
3) Να εντρυφούμε στα δρώμενα του Ευαγγελίου.
4) Να εγκαταλείψουμε σιγά – σιγά τον κόσμο και τις
επιδιώξεις του.
5) Να αποτινάξουμε τα στερεότυπα του κόσμου τα οποία
μας καταστρέφουν τη λογική του Θεού, την οποίαν λογική να επιδιώξουμε να
αναπτυχθεί στη ζωή μας ώστε να μετέχουμε αυτών των επαγγελιών.
6) Να λιγοστέψουμε τις υλικές επιδιώξεις ώστε να
επιδιώξουμε τις πνευματικές.
7) Να αφιερωθούμε εκατό τοις εκατό ώστε να βρούμε τον
Χριστό, να βρούμε τη ζωή. Η αφιέρωση φέρνει πολλαπλάσια τα υλικά και τα
πνευματικά αγαθά, τα οποία θα χρησιμοποιούμε για την δόξα του Θεού και την
σωτηρία του κόσμου.
Μόνο έτσι άνθρωπε θα καταφέρουμε να εκκλίνουμε του
κακού και να πράξουμε το αγαθό.
Ουδείς δύναται να φερθεί βάναυσα στο αγαθό το οποίο
καλούμεθα σήμερα να εντάξουμε στη ζωή μας όταν αυτό το αναπτύσσουμε θετικά
πνευματικά. Το αν οι άνθρωποι τώρα και σε αυτή την περίπτωση που διακατεχόμεθα
με έργα αγάπης φερθούν αρνητικά εις ημάς, πάλι ο Θεός μας δικαιώνει. Μακάριοι
είσθε, όταν οι άνθρωποι ονειδίσωσι υμάς και διώξωσι υμάς. Και στις δύο
περιπτώσεις ο Θεός μας δικαιώνει! Πιστεύουμε όμως πως με το αγαθό ενδέχεται να
μας δικαιώσουν και οι άνθρωποι, διότι σήμερα εννοούν και καταλαβαίνουν τις
προθέσεις μας όταν είναι αγαθές και να είμεθα σίγουροι ότι θα βρούμε πολλούς
υποστηρικτές.
Πάντως η πραότητα, ο φόβος Θεού, η ελπίδα, η εν Θεώ
διαγωγή όταν λειτουργούν στη ζωή μας δικαιώνουν την παρουσία του Θεού στην
καρδιά μας με τα έργα μας και την πνευματική διαύγεια των λόγων που μας
διακατέχει.
Τώρα η απολογία των έργων και των λόγων μας είναι
πάντοτε εφικτή και απρόβλεπτη για το πότε θα συμβεί στις κοινωνίες που ζούμε.
Όταν συμβεί δεν χρειάζεται να μας πιάνει πανικός. Όταν καλούμεθα να
ομολογήσουμε την πίστη μας, τις προθέσεις μας και να φανερώσουμε την αποστολή
μας να το κάνουμε με πραότητα. Από εκεί και πέρα για το τι μέλλει γενέσθαι,
εμπιστοσύνη στον Θεό. Ας γνωρίζουμε όμως ότι τα πάντα συνεργούν στο
αγαθό.
Εξάλλου εμείς καλεστήκαμε να υπηρετήσουμε τον Θεό, την
αγάπη, την δικαιοσύνη, το μέγα έλεος και όχι τον εωσφόρο και τη στρατιά του.
Στις κοινωνίες όμως που ζούμε τα στοιχεία του Θεού δεν γίνονται αντιληπτά,
κατανοητά από τους ανθρώπους και γι’ αυτό δεν αναπτύσσονται εύκολα. Εάν
πάσχουμε λοιπόν μην απελπιζόμεθα. Ας ενθυμούμεθα τον Κύριο ο οποίος
φανέρωσε: Ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν.
Με πολλές θυσίες λοιπόν θα κτιστεί το κράτος του Θεού
στη γη και ο λόγος διότι δεν παραβιάζεται η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου.
Πάντως εμείς, αν βρεθούμε κακοποιούντες για το αγαθό που υπηρετούμε δεν θα
επιζητούμε λύση με στοιχεία φανατισμού ή πολυποίκιλες εγωιστικές συμπεριφορές,
οι οποίες ποικίλουν εωσφορικής αμαρτίας. Ακριβώς το ίδιο έπραξε και ο Κύριος
και εμείς εννοήσαμε τις αξίες των όσων έπαθε, κάνοντας το πνευματικό μας
επίπεδο θεόπνευστο. Διά μέσω του Κυρίου μας όλοι εμείς γνωρίσαμε το νίκα
το κακό με το καλό, καθώς λοιδορούμενος ουκ αντελοιδόρει,
απειλούμενος ουκ ηπείλει, όστις θέλει να γίνει πρώτος ας γίνει πάντων έσχατος
και πάντων δούλος, επίσης παράδειγμα έδωκα εις εσάς. Τελευταία, ως
αρνίον εφέρθη έμπροσθεν του κείροντος.
Αυτός που εκπαιδεύεται διαπαιδαγωγείται, έτσι αποκτά
εμπειρίες πνευματικές και αυτό δύναται να του εξασφαλίσει την αναμαρτησία.
Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν εκπαιδεύονται αρχίζουν
τα παράπονα και όλη την ώρα εκδηλώνουν το γιατί σε εμένα Θεέ μου κ.λ.π.
Πρέπει να γνωρίζουμε αν θέλουμε να γίνουμε εκλεκτοί
Θεού, υιοί και θυγατέρες αυτού πως η διαπαιδαγώγηση θα τελειώσει όταν δεν θα
μας αγγίζει τίποτα και τίποτα δεν θα δύναται να μας οδηγήσει σε αδιέξοδο, μέχρι
τότε θα διαπαιδαγωγούμαστε. Ακόμη όταν εκπαιδευόμαστε νομίζουμε ότι ο Πατέρας
Θεός μας εγκατέλειψε όμως συμβαίνει το αντίθετο.
Κάποτε ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος περπατούσε στην
παραλία είτε είχε χαρά είτε είχε θλίψη. Πάντα περπατούσε στην παραλία.
Παρατήρησε κάποια στιγμή, πως όταν είχε χαρά έβλεπε δίπλα του εκτός από τις
δικές του πατημασιές και άλλες δύο. Έτσι κατάλαβε ότι ο Κύριος ήταν δίπλα του.
Όταν όμως είχε θλίψη παρατήρησε πως αυτές οι δύο πατημασιές δεν υπήρχαν, έτσι
άρχισε να λέει: Θεέ μου, όταν έχω χαρά σε βλέπω δίπλα μου και όταν έχω θλίψη
βλέπω μόνο τις δικές μου πατημασιές. Γιατί; Τότε ο Θεός έκανε αισθητή την
παρουσία του και του απάντησε: Όταν βλέπεις δίπλα σου δύο πατημασιές εγώ
βρίσκομαι εκεί και χαίρομαι για την χαρά σου και καμαρώνω για σένα. Όταν όμως
βλέπεις μόνο δύο πατημασιές δεν σε εγκαταλείπω, απλώς εσύ δεν μπορείς να
περπατήσεις και εγώ σε παίρνω στην αγκαλιά μου ώστε να μην μείνεις πίσω από
εμένα μακριά μου. Αυτές λοιπόν οι πατημασιές είναι οι δικές μου και όχι οι
δικές σου.
Συμπέρασμα: Αξίζει αδέλφια
μου να πάθουμε ώστε να μην αμαρτάνουμε. Εξάλλου, σύμφωνα με το παράδειγμα που
ανέφερα ποτέ δεν είμαστε μόνοι μας, ο Χριστός πάντα συντροφεύει τη ζωή μας.
Ο Θεός γνωρίζει την πρόθεση του καθενός και διά
Πνεύματος Αγίου θα τον ωριμάσει τον άνθρωπο εκείνον που έχει προορισμό
σωτηρίας.