Ο κοσμικός άνθρωπος αποφεύγει την πνευματική δραστηριότητα και επιλέγει την οκνηρία, την πνευματική οκνηρία, την τεμπελιά αποφεύγοντας πειρασμούς και δοκιμασίες, έτσι δεν μετέχει των δραστηριοτήτων του Θεού. Ομοιάζει με τα λιμνάζοντα ύδατα τα οποία γεμίζουν με ακαθαρσίες, με συνέπεια το ζων ύδωρ να γίνεται βάλτος.
Ο πνευματικός άνθρωπος ομοιάζει με το τρεχούμενο νερό, το οποίο όταν κυλάει αντιμετωπίζει εμπόδια με τα οποία συγκρούεται και ανάλογα την πνευματική δύναμη και ορμή που έχει τα προσπερνά και δημιουργεί με την συνεχόμενη δραστηριότητά του ποταμούς, λίμνες κ.λ.π.
Όταν θέλουμε να γίνουμε Υιοί Θεού τότε θα πέσουμε σε πειρασμούς. Οι πειρασμοί έχουν σκοπό να μας αφυπνίσουν, να μας δυναμώσουν, ώστε να πέσουμε στην προσευχή όπου εκεί θα συναντήσουμε την ζώσα φωνή του ζώντος Θεού, η οποία θα μας εμπλουτίσει σοφία Θεού, η οποία σοφία θα μας δώσει δύναμη να ξεπεράσουμε τους πειρασμούς. Οι πειρασμοί κρατούν ένα μικρό χρονικό διάστημα, η δοκιμασία χρόνια.
Οι πειρασμοί και οι δοκιμασίες είναι το γυμναστήριο του πνεύματος, όπου από αυτό ο άνθρωπος αποφοιτεί ισχυρός κατά Θεό. Παράδειγμα εις ημάς ο Υιός και Λόγος του Θεού του ζώντος όπου οι πειρασμοί και οι δοκιμασίες τον επένδυσαν με αιώνια δόξα.
Η χαρά που νοιώθουμε από τους πειρασμούς προέρχεται διότι ο Θεός συμμαχεί μαζί μας και κάτι που σε εμάς φαίνεται βουνό με την παρουσία του στη ζωή μας γίνεται κόκκος άμμου.
Οι πειρασμοί και οι δοκιμασίες όταν αντιμετωπίζονται κατά Θεό κάνουν και τους γύρω μας να μιμούνται εμάς και να θαυμάζουν την σοφία του Θεού, η οποία υπάρχει μέσα μας. Ο τρόπος λοιπόν που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος του Θεού τους πειρασμούς και τις δοκιμασίες γίνεται παράδειγμα προς μίμηση για πολλούς αδελφούς.
Μάλιστα μέσα από τις αντιξοότητες και τους πειρασμούς γνωρίζουμε και αυτούς που μας αγαπάνε αληθινά από αυτούς που υποκρίνονται, ώστε όταν έρθει η ώρα, να ξέρουμε ποιους θα επιλέξουμε για φίλους και αδελφούς. Ο Κύριος μέσα από τους πειρασμούς, τους δικούς του γνώρισε τους μαθητές του και τις προθέσεις τους, αυτούς τους δώδεκα ευλόγησε και τους δόξασε. Ενθυμούμεθα τι είπε στην προσευχή του στον Πατέρα του. Πατέρα είπε: αυτοί είναι οι εναπομείναντες μετ’ εμού, οι συμμετέχοντες στους πειρασμούς μου και θέλω όπου είμαι εγώ να είναι και αυτοί.
Πρέπει να ξέρουμε ότι ο διάβολος είναι ο καλύτερος έμπορος, σου πουλάει αμαρτία και είναι ο μόνος που παίρνει μια τέτοια εξουσία. Το δικαίωμα το δίνουμε εμείς. Αυτός με καταιγισμό ψεμάτων εργάζεται μέρα και νύχτα με χίλια δυο τεχνάσματα να αγοράσεις την πραμάτεια του, την αμαρτία. Ο λόγος που το κάνει αυτό είναι για να σε εκθέσει ενώπιον Θεού, ενώπιον ανθρώπων και ενώπιον αγγέλων του Θεού κατά την ημέρα της κρίσεως. Μετέπειτα θέλει να δύναται λόγω της αμαρτίας να διεκδικεί και το σώμα αλλά και την ψυχή. Προσοχή λοιπόν, όχι συζήτηση, όχι διάλογο, όχι παραχώρηση στον διάβολο και στα έργα που σε παροτρύνει να εντάξεις στην ζωή σου. Στην αρχή ένας άνθρωπος δεν καταλαβαίνει τα τεχνάσματά του και τον τρόπο που ενεργεί στον άνθρωπο, όμως μετά καταλαβαίνει ότι είναι του διαβόλου διότι γίνεται συνήθεια η αμαρτία και πάθος. Έτσι, δια της αμαρτίας εξουσιάζει τον άνθρωπο σε όλον τον επί της γης βίο του και μετέπειτα μετά τον θάνατό του στο πνεύμα. Κύριε ελέησέ μας και φρούρησέ μας ώστε να φτάσουμε στο ποθούμενο που είναι δια της ζώσης πίστεως εις εσένα και δια της ανυπόκριτης αγάπης να σώσουμε ψυχή και σώμα. Πρέπει να το σκεφτούμε καλά διότι οι καταστάσεις θετικές ή αρνητικές θα είναι αιώνιες, προσοχή λοιπόν.
Το τρισυπόστατο του διαβόλου είναι σκανδαλίζω, σκανδαλίζομαι και πονηρία. Το σκάνδαλο γίνεται εκεί που το πνευματικό ολίσθημα του ανθρώπου είναι μηδενικό. Πάντως και αυτός που σκανδαλίζει ή που σκανδαλίζεται είναι στην ίδια μοίρα.
Όταν ο άνθρωπος δαιμονιστεί τότε ο διάβολος ενεργεί δια του ανθρώπου αυτού ώστε να προβαίνει σε ακρότητες. Η Ηρωδιάδα ήθελε το κεφάλι του Ιωάννη διότι ο εγκέφαλος του Ιωάννη συλλάμβανε τις δαιμονισμένες ενέργειες και τα διεστραμμένα πάθη της που έπραττε εις βάρος του άνδρα της με τον αδερφό του και βασιλιά Ηρώδη και τα οποία ο ίδιος φανέρωνε δια του στόματός του εις το λαό. Φυσική συνέπεια ο διάβολος δια της Ηρωδιάδος να ζητήσει το κεφάλι του Ιωάννη ώστε να σταματήσει ο έλεγχος του λόγου που γινόταν σε αυτήν υπό του Ιωάννου. Ο Ιωάννης αν και ο μεγαλύτερος προφήτης είχε κατ’ εμέ ασοφία στη κίνηση αυτή να ελέγχει, όμως οι προφήτες έτσι ήταν με αποτέλεσμα όλους να τους σκοτώνουν. Ο λόγος που είχε ασοφία ήταν διότι δεν κέρδισε τίποτα με αυτό, μάλιστα όταν βρέθηκε στη φυλακή έχασε και τη πίστη του στο Χριστό. Στην Παλαιά Διαθήκη τονίζεται: έλεγξε σοφό να γίνεις σοφότερος καθώς έλεγξε μωρό να γίνεις μωρότερος και να σου πάρει το κεφάλι. Χρειάζεται προσοχή! Όσα παιδιά ανήκουν στη φωνή Θεού απαγορεύεται να ελέγχουν κανένα άνθρωπο, παρά μόνο τον εαυτό τους να ελέγχουν (με έλεος πάντα) και αυτόν να διορθώνουν. Ο έλεγχος θα γίνεται υπό του Θεού ή από το αριστούργημά του τον διάβολο, ο οποίος δεν χαρίζεται σε κανέναν.
Για αυτό χρειάζεται προσοχή, να μην διακατεχόμεθα από την ζύμη των φαρισαίων η οποία είναι η υποκρισία.
Ο υποκριτής έχει στοιχεία που τον αποκαλύπτουν ότι είναι υποκριτής. Το πρώτο στοιχείο είναι ο φανατισμός.
Το δεύτερο τα προσωπικά συμφέροντα.
Το τρίτο οι φιλοδοξίες, τίτλοι κοσμικοί.
Τέταρτο στοιχείο είναι ότι θέτει νόμους που ο ίδιος δεν εφαρμόζει.
Πέμπτο στοιχείο είναι ότι έχει ουσιαστική άγνοια των πραγμάτων που κηρύττει και ειδικότερα του θελήματος του Θεού.
Έκτο στοιχείο είναι ότι δεν παρουσιάζει έργα θυσίας αλλά παχιά λόγια.
Έβδομο στοιχείο είναι ότι θέλει να διαφέρει από τους άλλους ώστε να δείχνει ανώτερος.
Όγδοο στοιχείο είναι ότι δεν εργάζεται ώστε να ανεβάσει και τους συνανθρώπους του στο επίπεδό του, αν είχε επίπεδο.
Ένατο, δεν αποκαλύπτει όλο το θέλημα του Θεού στους κηρύττοντες διότι δεν τον συμφέρει, θα αποκαλυφθεί ο ίδιος. Έτσι φανερώνει μέρος των εντολών του Θεού, αυτό που τον καλύπτει στα μάτια του άλλου. Ένατο, δεν έχει πείρα και εμπειρία των πραγμάτων που εξαγγέλλει παρά ξερή γνώση ( η γνώσις φυσιοί η δε αγάπη οικοδομεί ).
Δέκατο, είναι άπειρη υποκρισία του έναντι Θεού και ανθρώπου με πολυποίκιλες μορφές υποκρισίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στο Λόγο του Θεού είναι οι 10 παρθένες.(5 μωρές και 5 σοφές)
Οι μωρές παρθένες είναι οι χριστιανοί οι οποίοι έχτισαν τη πίστη τους στο πίστευε και μη ερεύνα.
Είναι ακόμη όλοι αυτοί οι χριστιανοί που υιοθέτησαν τους τύπους και όχι την ουσία.
Είναι αυτοί που πιστεύουν χωρίς να ερευνούν, χωρίς να μελετούν το λόγο του Θεού, χωρίς να εφαρμόζουν το θέλημα του Θεού και το πιο χαζό που κάνουν είναι ότι δεν θέλουν να διορθώσουν τον εαυτό τους και να αναγεννηθούν.
Έτσι λόγω της έλλειψης καθαρισμού και αγιασμού τα γεγονότα θα τους καταβάλλουν αρνητικά και το λάδι τους θα σωθεί κατά την ημέρα του Κυρίου.
Ενώ, οι σοφές παρθένες είναι όλοι αυτοί οι οποίοι φροντίζουν να αποκτήσουν τη σοφία του Θεού δια της μελέτης του λόγου του Θεού. Τα οποία στοιχεία του αγίου ευαγγελίου (σοφία Θεού) θα τα εντάξουν στη ζωή τους, ώστε τα γεγονότα δε θα μπορούν να τους καταβάλλουν και δια της προσευχής και της πνευματικής καλλιέργειας θα δύνανται να γεμίζουν το καντηλάκι τους αιώνια, με αποτέλεσμα η φλόγα του Χριστού να μην σβήσει ποτέ.
Αυτό που θα ζητήσει ο Χριστός την ημέρα τη δική του είναι να μην έχουμε φόβο, εγωισμό, θυμό, υλοφροσύνη, υποκρισία πνευματική και πονηρία.
Με λίγα λόγια να μην έχουμε άγνοια του λόγου του Θεού ώστε να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τα γεγονότα και να φτάσουμε την ημέρα του Κυρίου την μεγάλη και επιφανή.
Το πνεύμα συλλαμβάνει τη σοφία του Θεού και θέλει να την υιοθετήσει και να την ακολουθήσει όμως η σάρκα ασθενεί, πάσχει ώστε να ακολουθήσει το πνεύμα. Όταν συμβαίνει αυτό στη ζωή μας χρειαζόμαστε προσευχή και αγρυπνία ώστε να καλλιεργηθούμε πνευματικά.
Η αγρυπνία χρειάζεται για να βρούμε χρόνο ώστε να μελετήσουμε το λόγο του Θεού και να αντλήσουμε από αυτόν τα στοιχεία εκείνα που χρειάζονται για να χτίσουμε μέσα μας το θέλημα του Θεού το οποίο πρέπει να ακολουθήσουμε εις όλη μας τη ζωή.
Η προσευχή χρειάζεται ώστε το πνεύμα μας να συμμαχήσει με το πνεύμα του Θεού και να ενισχυθεί για να υποτάξει τη σάρκα και να την ζωοποιήσει εις το εκατονταπλάσιο.
Ο Χριστός είπε:<< η σαρξ ουκ ωφελεί ουδέν, το πνεύμα εστί το ζωοποιούν>>. Εάν το πνεύμα μας δεν ζωοποιεί τη σάρκα μας να αλλάξουμε πνεύμα ώστε να βρούμε το πνεύμα του Χριστού που θα μας ζωοποιήσει.
Ο απόστολος Παύλος αναφέρει: << ιδέτε το πνεύμα του εγείραντος τον Ιησούν εκ νεκρών οικεί εν υμίν, ο εγείρας τον Χριστόν εκ νεκρών θέλει ζωοποιήσει και τα θνητά σώματα υμών>>.
Να αγρυπνούμε πνευματικά στην προσευχή, στην μελέτη και στην δραστηριότητα πάνω στην εξάπλωση με σκοπό και στόχο την ίδρυση της βασιλείας του Θεού μέσα μας και γύρω μας ώστε να είμεθα πάντα άγρυπνοι και στο πνεύμα πάντα ζώντες, ώστε τα γεγραμμένα να τα αντιμετωπίσουμε με σοφία Θεού και Πνεύμα Άγιο.
Οι ημέρες προ της ελεύσεως του Κυρίου θα είναι ημέρες δύσκολες και για πολλούς που έχουν άγνοια τα γεγονότα θα γίνουν παγίδα.
Ενώ για όσους αγρυπνούν θα είναι δόξα Θεού διότι το τέλος αυτών θα φέρουν το Χριστό στη γη.
Η υπομονή και η υπακοή στον λόγο του Θεού καθώς και ο αγιασμός (καθαρισμός) καθιστά τον άνθρωπο αυτόν που την έχει την υπομονή μέτοχο όλων των χαρισμάτων, των σημείων και των καρπών του Αγίου Πνεύματος. Ώστε δια των στοιχείων αυτών ο άνθρωπος αυτός να διάγει εν δυνάμει και σοφία Θεού συναρπάζουσα πάσας τας ημέρας της ζωής του χωρίς να χαθεί ούτε μια θρίξ της κεφαλής του.
Χωρίς την υπομονή ο εχθρός ματαιώνει τους αγώνες τόσον εις την φυσικήν ζωήν όσο και εις την υπερφυσικήν.