ΧΑΡΑ
Η χαρά είναι ο δεύτερος καρπός του Αγίου Πνεύματος, όπως και η αγάπη έτσι και η χαρά είναι καρπός αφθαρσίας για τους έχοντες αυτήν. Η χαρά στους κοσμικούς ανθρώπους μπορεί να έρθει μέσα από την υλική ή την πνευματική επιτυχία του κόσμου ή την απόκτηση πολλών υλικών αγαθών. Όπως αγορά σπιτιού, όχι ένα που είναι απαραίτητο αλλά πολλά, αγορά κτημάτων πολλών στρεμμάτων, εξοχικό, κοινωνική θέση, αξιόλογη δουλειά κατά κόσμο, πολλά χρήματα στην τράπεζα κ.λ.π. αν και ο Κύριος φανέρωσε ότι η ζωή δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων. Η χαρά του κοσμικού πνεύματος είναι η επιστήμη όπως γιατρός, δικηγόρος κ.λ.π. όχι ότι είναι κακά αυτά ίσα - ίσα είναι τέλεια, το κακό είναι ότι φέρνουν χαρά μέσα από αλαζονεία, πονηρία και εγωισμό. Ο Θεός όμως έστω και έτσι επιτρέπει την χαρά στον κόσμο αυτό. Ο λόγος, να μπορεί και αυτός να ζει, να χαίρεται και να έχει στόχους έως ότου φτάσει όμως στο πνευματικό επίπεδο του Χριστού όπου εκεί δεν χρειάζονται όλα αυτά, οι πονηριές, ο εγωισμός κ.λ.π. Όταν έρθει ο Χριστός φεύγει η δόξα του τίτλου και έρχεται η δόξα της προσφοράς και της αγάπης προς τον συνάνθρωπο. ʼλλη χαρά που μπορούν να αντλήσουν οι άνθρωποι του κόσμου είναι η χαρά των παθών όπως η μοιχεία, η πορνεία, η ακαθαρσία, η μέθη, η κώμη, όπου οι πράττοντες τα τοιαύτα βάσει του λόγου του Θεού βασιλεία Θεού δεν θέλουσι κληρονομήσει. Ο λόγος διότι έγιναν έρμαιο των παθών και έχασαν την εξουσία της προσωπικότητας. Όμως και αυτά δίνουν χαρά στους κοσμικούς ανθρώπους όμως τα αποτελέσματα αυτής της χαράς είναι ο θάνατος. ʼλλη χαρά είναι του πνεύματος, αυτή προέρχεται στον άνθρωπο από το να αγωνίζεται εις όλην του τη ζωή στο να βρει τρόπους όπως να κάνει το θέλημα του Θεού. Ερευνώντας νυχθημερόν το ευαγγέλιο του Χριστού ώστε να βρει ακριβώς τους τρόπους και το τι χρειάζεται για να κάνει το θέλημα του Πατέρα του. Εδώ τώρα γίνεσαι θυσία, όπως και ο Χριστός έτσι και ο πιστός αγωνίζεται με θυσία σε όλους τους τομείς στο να κάνει το θέλημα του Θεού το οποίον είναι να εργαστείς να γνωρίσεις τον Θεό, τον προορισμό σου, την αποστολή σου και τον λόγο της ύπαρξή σου. Αφού τον γνωρίσεις να τον μεταδώσεις ώστε να αποκαλύψει ο Θεός διά μέσου σου στον συνάνθρωπο, φίλο ή αδελφό τις παγίδες, οι οποίες στήνονται υπό του διαβόλου για την ολέθρια καταστροφή του ανθρώπου. Αγωνίζεται ακόμη να αποφύγει ότι είναι του πονηρού. Καθώς αγωνίζεται ο πιστός να του αποκαλύψει ο Θεός τα μέσα και τις οδούς οι οποίες οδηγούν τον άνθρωπο στον χώρο του Θεού που είναι η αφθαρσία, οι καρποί, τα χαρίσματα, τα σημεία, η ταπείνωση, με λίγα λόγια ο Θεός. Τώρα όλοι εμείς ακολουθούμε για να βρούμε χαρά έναν από τους παραπάνω δρόμους. Το ποιος είναι ο σωστός; Αυτό θα το κρίνει ο καθ’ ένας ποιον τρόπο θα ακολουθήσει, κατ’ εμέ ο τελευταίος δρόμος του Χριστού είναι ο σωστότερος, όμως δεν ξέρω πως ο Θεός θα βοηθήσει, θα σώσει και θα αναγεννήσει τον κάθε συνάνθρωπο και από ποια στάδια θα τον περάσει ώστε να τον ολοκληρώσει πνευματικά και να γίνει πνευματική υπόσταση. Η χαρά για τους κοσμικούς έρχεται με το κάθε μέρα να έχουμε επιτυχίες πάνω στην ύλη και η συμφορά σε αυτούς είναι ότι στην ιδέα και μόνο ότι αν τύχει κάτι στην ζωή τους και πέσουν έξω τότε ο εγωισμός τους τον οποίον καλλιέργησαν τόσα χρόνια προβάλλοντας τον εαυτόν τους δεν δέχεται την νέα κατάσταση της αποτυχίας, δι’ αυτούς αποτυχία. Και έτσι προβαίνουν στην αυτοκτονία ή πέφτουν στην αδιάλειπτη στενοχώρια του εγωισμού, στην κατάθλιψη και στην μελαγχολία, η οποία οδηγεί τον άνθρωπο αυτό στον γρήγορο έως ταχύτατο θάνατο. Ο πνευματικός όμως άνθρωπος του οποίου η χαρά πηγάζει από την σοφία του Θεού χαίρεται με καινούργιο αμάξι αλλά χαίρεται το ίδιο και με παλιό αμάξι. Χαίρεται με την απόκτηση μιας δουλειάς αλλά χαίρεται το ίδιο και με την απόλυσή του, διότι ελπίζει σε κάτι καλύτερο. Χαίρεται με σπίτι αλλά και με αντίσκηνο. Δηλαδή χαίρεται όπως και αν έρθουν τα πράγματα. Εν ολίγοις ο πνευματικός άνθρωπος δεν χρειάζεται λόγους για να είναι ευτυχισμένος, χαίρεται κάτω από όλες τις συνθήκες. Ο απ. Παύλος αναφέρει πάντοτε χαίρεστε, αδιαλείπτως προσεύχεστε, κατά πάντα ευχαριστείτε διότι τούτο είναι το θέλημα εν Χριστώ Ιησού.