ΣΟΦΙΑ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Ένα πλάσας ο Θεός άνθρωπον, εξ
αυτού πάντας προσέταξε γενέσθαι ίνα πάντες αλλήλους ως ένα νομίζωμεν. Και εν
αγάπη προς αλλήλους διάγειν σπουδάζωμεν. Πολλών πλήσας την οικουμένην αγαθών,
έδωκεν εκάστη χώρα ιδιάζουσαν επιτηδειότητα καρπών, ίνα διά της χρείας αναγκών
προς αλλήλους βαδίζοντες ώστε να αγαπώμεν αλλήλους. Αυτή
εν ολίγοις είναι η σοφία του Θεού, η ενότητα όλων των χριστιανών και όλων τον
λαών της γης. Ο σοφός Σολομών αναφέρει ότι η σοφία είναι ο πάρεδρος του Θεού.
Όπου δηλαδή υπάρχει σοφία Θεού εκεί είναι και ο Θεός.
Τώρα τι είναι σοφία Θεού; Κατ’ εμέ είναι το Ευαγγέλιο
του Χριστού, είναι αυτό διότι κατ’ εμέ έχει κρυμμένη μέσα στα σπλάχνα του την
άφθαρτη και την αιώνια ζωή που τόσο πολύ χρειάζεται ο καθείς από εμάς καθώς και
όλο το ανθρώπινο γένος. Ποια ζωή όμως χρειάζεται, διότι υπάρχουν δύο ζωές.
Χρειάζεται την αιώνια ζωή μαζί με τον Χριστό, η οποία έρχεται διά του
Ευαγγελίου. Διότι υπάρχει και ζωή μακριά από τον Χριστό. Αυτή είναι η κοσμική,
μολυσμένη, δαιμονισμένη ζωή λόγω της άγνοιας που ζούσαμε μέχρι χτες, η οποία
δεν στηρίζεται στην αγάπη αλλά στα συμφέροντα, στις φιλοδοξίες, στους εγωισμούς
και στα χρήματα, τα οποία όταν αφαιρεθούν οι κοινωνίες αυτές θα δαιμονιστούν.
Μη γένοιτο να επιδιώκουμε μία τέτοια ζωή μετά μάλιστα την νέα ζωή που γνωρίσαμε
διά του Ευαγγελίου, του Χριστού την ζωή. Μάλιστα το Ευαγγέλιο του Χριστού έχει
την δύναμη όταν εφαρμοστεί, το εφαρμοζόμενο Ευαγγέλιο να καταργήσει πάραυτα τον
φυσικό θάνατο από έναν ή πολλούς ανθρώπους, ώστε να δώσει και να παρέχει στον
κάθε πιστό χριστιανό όλα τα άφθαρτα στοιχεία. Ώστε αυτός ο χριστιανός να φτάσει
σε πληρότητα ημερών και ευλογημένων χρόνων. Μάλιστα μπορεί ο χριστιανός διά του
Ευαγγελίου να κρατηθεί μέχρι τέλους της επιγείου ζωής εν δυνάμει με χαρά
ανεκλάλητη, υγεία πνεύματος και σώματος. Όταν τώρα κάποιος προχωρήσει
πνευματικά θα καταφέρει διά της προσευχής και μόνο διά της αδιαλείπτου
προσευχής, η οποία θεριώνει την πίστη μέσα μας, να δύναται να λάβει την αιώνια
και άφθαρτη ζωή, ώστε η πίστη αυτή να τον φέρει τον άνθρωπο αυτόν κοντά στον
ζώντα Θεό. Ο Κύριος στο θέμα αυτό της αφθάρτου και αιωνίου ζωής τόνισε καθαρά
και φανέρωσε δυο δρόμους ώστε να φτάσουμε κοντά του. Ο ένας είναι, ο
ακούων τον λόγον μου και πιστεύων εις τον πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον και εις
κρίσιν ουκ έρχεται αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν. Σε ποια
ζωή έρχεται; Διά του θανάτου έρχεται ο πιστός και εργάτης του Θεού εις την
πρώτη ανάσταση, η οποία θα γίνει διά τους εν Κυρίω κοιμηθέντες υπό τον όρο
κοιμηθέντες και όχι νεκρωθέντες, διότι ο ψαλμωδός αναφέρει ότι οι νεκροί
απεκόπησαν από της χειρός του Κυρίου και δεν ενθυμείται πλέον. Η δεύτερη ζωή με
τα του Χριστού είναι η ζωή διά της ζωής. Ο ίδιος τόνισε τα εξής, και
πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα. Πιστεύεις τούτο; Για
να μπορέσει κάποιος εξ ημών να πετύχει ένα τόσο μεγάλο απόκτημα το οποίο οι
αιώνες της αμαρτίας ρούφηξαν και δεν άφησαν λόγω της άγνοιας που διέπει τον
χριστιανικό κόσμο, τον οποίον τον περιβάλλει και η σκιώδης πίστη, να γευτούν
δηλαδή την άφθαρτη και αιώνια ζωή καθώς την ίδρυση της βασιλείας και την
κατάργηση του φυσικού θανάτου, χρειάζεται απαραίτητα ο καθείς από εμάς να
μελετήσει προσεκτικά όλη την Αγία Γραφή, Παλαιά και Καινή Διαθήκη και να
αφιερώσει χρόνο ώστε να μπει στην αδιάλειπτη προσευχή. Έτσι θα γνωρίσει και θα
αποφύγει τον εχθρό, τον ουσιώδη εχθρό της ψυχής και του σώματός του που δεν
είναι άλλος από τον διάβολο. Ο οποίος δεν κάνει τίποτε άλλο από το να διαβάλλει
τα πράγματα με τα ψέματά του και τον λάθος τρόπο ζωής των παθών και αδυναμιών.
Τείνοντας όμως κάποιος στους στόχους αυτούς επειδή είναι ωραίοι και μεγάλοι
στόχοι, μάλιστα δίνουν νόημα στη ζωή του, χωρίς να το καταλάβει εισέρχεται στην
αφιέρωση. Έτσι με την μελέτη της Αγίας Γραφής και την προσευχή δύναται να
αντλήσει τα κατάλληλα όπλα, ώστε να τον αντιμετωπίσει αυτόν τον εχθρό που δεν
είναι άλλος από τον έτερο κακό εαυτό του με τις αδυναμίες και τα πάθη που του
βάζει και που πίσω από αυτά όπως είπα κρύβεται ο διάβολος. Αυτά λοιπόν τα πάθη
που ο διάβολος έχει βάλει μέσα στον άνθρωπο γίνονται αιτία να τον οδηγούν στο
πρόωρο γήρας, στην ασθένεια και στην μεγάλη του δόξα που είναι ο θάνατος. Διότι
τα οψώνια της αμαρτίας είναι ο θάνατος. Ο Κύριος φανέρωσε ότι τα οψώνια της
αμαρτίας είναι ο θάνατος. Ο απόστολος Παύλος στο θέμα της αμαρτίας αναφέρει
ότι η επιθυμία γεννά την αμαρτία, η αμαρτία εκτελεσθείσα γεννά τον
θάνατο. Για να μπορέσει κάποιος να κατορθώσει να βελτιώσει και να
τελειοποιήσει την πνευματικότητά του χρειάζεται απαραίτητα ο καθαρισμός, ο
αγιασμός. Τον οποίον αγιασμό μόνο η συνεχή ενασχόληση στο Ευαγγέλιο του Χριστού
τον εξασφαλίζει σε έναν ή πολλούς ανθρώπους αν το θέλουν. Ο Χριστός τόνισε, άγιοι
γίνεσθε καθώς εγώ ειμί. Άγιος σημαίνει καθαρός, αγνός, ειλικρινής, Θεός εις
την ουσία. Ο παραμικρός λεκές στο λευκό πουκάμισο στιγματίζει την καθαρότητά
του, γι’ αυτό χρειάζεται καθαρισμός εκατό τοις εκατό. Ο χριστιανός δεν
κινδυνεύει από θανάσιμα αμαρτήματα, μεγάλους λεκέδες τα οποία είναι:
α) άγνοια του Λόγου του Θεού, β) πορνεία, ο πόρνος δεν
έχει αγάπη, τους πάντες και τα πάντα τα βλέπει όργανα ηδονής,
γ) κλεψιά, δ) φόνος και ε) από την ακηδία, την
πνευματική τεμπελιά. Όμως ο χριστιανός κινδυνεύει και πρέπει να προσέχει από τα
μικρά λάθη, τα οποία ο Λόγος του Θεού τα ονομάζει μικρές αλώπεκες όπου
κατατρώγουν τον αμπελώνα εν αγνοία του αμπελουργού. Αυτά είναι: Ζήλια, ψέμα,
εγωισμός, κρίση και πονηρία και γι’ αυτά θα πρέπει να προσεύχεται ώστε ο Θεός
να του δείξει τον τρόπο με τον οποίον θα πρέπει να απαλλαγεί. Μάλιστα ο
εγωισμός έχει επτά μορφές οι οποίες είναι: Επιδεικτικότητα, περιαυτολογία,
έπαινος του περιβάλλοντος, ευθιξία, παράπονο, δικαιολογία και προπέτεια. Εδώ θα
πρέπει στρέψουμε την προσοχή μας ώστε να απαλλαγούμε. Το να ελπίζουμε στον
Χριστό ότι δύναται να μας απαλλάξει και να αγωνιζόμαστε ώστε διά της συμβουλής
του Χριστού να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι σύμφωνα με τις αρχές και επιδιώξεις
του Ευαγγελίου, σίγουρα θα μας ωφελήσει πάρα πολύ. Με τον σχετικό αγώνα γρήγορα
θα απαλλαγούμε. Πολλοί έχουν στηριχτεί στους τύπους και στα εντάλματα των
ανθρώπων τα οποία παρουσιάζουν τα δόγματα. Ο τύπος των δογμάτων και τα
εντάλματα των ανθρώπων δεν έχουν την εξουσία να ελευθερώσουν τον άνθρωπο από
τον παραπάνω λάθος τρόπο ζωής που αναφέραμε. Θα φέρω ένα παράδειγμα για τον
τύπο. Ο τύπος ομοιάζει με έναν ασθενή που πάσχει από καρκίνο και ο τύπος είναι
το φάρμακο που κάνει τον άνθρωπο να μην πονά όπως είναι οι ενέσεις μορφίνης.
Όμως το πρόβλημα παραμένει, απλώς για λίγο δίνει την αίσθηση στον ασθενή ότι
είναι καλά. Ο καθαρισμός, η συνεχή ενασχόληση όμως και ο αγιασμός είναι το
φάρμακο που θεραπεύει εκατό τοις εκατό τον ασθενή. Το να ελπίζουμε λοιπόν στον
ζώντα Χριστό, ο οποίος ομιλεί διά του Ευαγγελίου εις ημάς με την ζώσα φωνή που
εδώ και 2000 χρόνια είναι μέσα σε αυτό και να αγωνιζόμαστε να γίνουμε καλύτεροι
άνθρωποι σύμφωνα με τις αρχές και επιδιώξεις του Ευαγγελίου, είναι η αρχή της
θεραπείας και η αρχή της γνωριμίας μας με τον Θεό και τον εαυτό μας. Αρκεί όταν
κάνουμε τον εσωστρεφισμό μέσα μας διά του Ευαγγελίου και δούμε τα χάλια μας να
μην το βάλουμε στα πόδια. Πως το βάζουμε στα πόδια; Πολλοί όταν δουν τα λάθη
μέσα τους διά του Ευαγγελίου λένε, σιγά μην κάνω εγώ αυτόν τον αγώνα, όλοι έτσι
είναι γύρω μου εγώ γιατί να αλλάξω, γιατί να γίνω καλός, γιατί να πάω με τον
Χριστό και έτσι αποφεύγουν τον αγώνα του αγιασμού. Πρέπει να ξέρουμε ότι όσο
πιο βαθιά κοιτάξουμε μέσα μας τόσο πιο λίγο θα κοιτάξουμε γύρω μας τους άλλους,
που δυστυχώς μέχρι χτες στη ζωή μας οι άλλοι ήταν το πρώτο θέμα, το μεσαίο θέμα
και το τελευταίο θέμα της ασχολίας μας. Χάνοντας έτσι όλο τον χρόνο της ζωής
μας άσκοπα στο να λέμε τι κάνουν οι άλλοι. Όταν στρέψουμε μέσα μας τότε θα
μάθουμε πολλά για τον εαυτό μας που δεν ξέραμε μέχρι χτες και λιγότερα για τους
άλλους. Αυτό είναι ένα στοιχείο το οποίο έχει αποτελέσματα μεγάλα, θετικά για
εμάς. Μάλιστα αυτό θα μας ωφελήσει και θα μας φέρει εκατό τοις εκατό ανάπαυση
ψυχής και αρμονία πνεύματος και σώματος. Επίσης καταφέρνουμε στη ζωή μας με την
εφαρμογή του γνώθι σαυτόν το ακατόρθωτο μέχρι χτες για όλους μας, αυτό είναι να
γίνουμε τέκνα Θεού. Το γνώθι σαυτόν είναι σοφία Θεού συναρπάζουσα. Μόνο με αυτό
το στοιχείο θα ενωθούμε με τον ζώντα Θεό και θα κληρονομήσουμε την πληρότητα
των καρπών και των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος. Μόνο έτσι με αυτόν τον τρόπο
θα μάθουμε να ζούμε καλύτερα, θα ζούμε τέλεια αν και ζούμε σε δαιμονισμένες
κοινωνίες. Με τον Χριστό στη ζωή μας θα είμεθα άτρωτοι από στοιχεία φθοράς και
αμαρτίας που παράγει ο κόσμος αυτός, θα είμεθα σαν τον υδράργυρο που όπου και
να τον πετάξεις τίποτε δεν κολλά πάνω του. Έτσι διά του καθαρισμού ο Θεός θα
κατοικήσει μέσα μας και θα κάνει το σώμα μας οίκο Θεού, σπίτι του Θεού. Ο
Ιωάννης ο θεολόγος αναφέρει τα εξής, όταν ένας εφαρμόσει τις εντολές του Θεού ο
Υιός και το Άγιο Πνεύμα μπαίνουν μέσα στον άνθρωπο αυτόν, έτσι ο άνθρωπος
γίνεται ένα με τον Θεό. Μάλιστα δυναμώνει και γιγαντώνει στην πίστη, στην
αγάπη, στην ταπείνωση ώστε τίποτα να μην δύναται να τον θέτει σε υποτέλεια,
διότι όπου Θεός βούλεται νικάται φύσεως τάξη. Ακόμη διά του γνώθι σαυτόν
αποκτάς εσωτερική ειρήνη και άπειρη χαρά, μάλιστα μαθαίνεις να ζεις αρμονικά
και ειρηνικά κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, μέσα στους ζώντας χυμούς της
σιωπής που είναι ο Θεός. Αμέσως στον άνθρωπο αυτόν που αγωνίζεται για όλα αυτά
τα άφθαρτα στοιχεία εμφανίζονται καρποφόρα δέντρα και μυροβόλα άνθη, τα οποία
γίνονται αντιληπτά από τους πάντες. Οι καρποί και τα άνθη είναι: Σοφία Θεού και
πληρότητα θείων λόγων, ταπείνωση εις το έπακρον (δεν είμαι τίποτα, δεν έκανα
τίποτα, δεν ξέρω τίποτα, όλα του Θεού), ακόμη αγάπη ανυπόκριτη προς πάντα
συνάνθρωπο, φίλο και εχθρό. Και τελευταία εμφανίζεται η δικαιοσύνη του Θεού η
οποία μόνο και πάντα προσφέρει εν αντιθέσει με την κοσμική η οποία πάντα
απαιτεί. Ακόμη στον άνθρωπο του Θεού τα ζωτικά εσωτερικά και εξωτερικά όργανά
του πληρούν υγεία εις το έπακρον, τα κύτταρά του αποκτούν φωτισμό, θείο
φωτισμό, ώστε να λάμπει ολόκληρος ο άνθρωπος του Θεού. Για να αρχίσουμε να
γευόμαστε όλα αυτά χρειάζεται να τείνουμε και να αποκτήσουμε τρία πράγματα και
να μην πάψουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι αυτά να έρθουν στη ζωή μας. Αυτά είναι: 1ον)
οι καρποί του Αγίου Πνεύματος, 2ον) τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος
και 3ον) τα σημεία που πρέπει να έχει ο πιστός. Όταν
έρθουν αυτά φεύγουν και εξαφανίζονται ολοσχερώς από τη ζωή μας, από μέσα μας τα
πάθη και οι αδυναμίες που μέχρι χτες έπαιζαν καθοριστικό αρνητικό ρόλο στη ζωή
μας. Δυστυχώς η άγνοια των παθών είναι η αιτία που καταρρακώνουν τη ζωή μας και
μας οδηγούν από παιδικής ηλικίας στο να πάσχουμε πνευματικά και σωματικά. Εμείς
με το Ευαγγέλιο του Χριστού ανά χείρας διά της μελέτης θα κάνουμε τον αγώνα του
καθαρισμού και του αγιασμού. Όσοι ξεκίνησαν τον αγώνα αυτόν άρχισαν να
χαμογελούν, η κάθε μέρα γι’ αυτούς είναι τέλεια, παντού βλέπουν τον Θεό και τον
δοξάζουν μέρα και νύχτα διότι ο Θεός πορεύεται μπροστά τους. Επίσης αρχίζουν να
αλλάζουν και να δίνουν αγάπη, πραγματική αγάπη και βοήθεια στους συνανθρώπους
τους. Μάλιστα θα είναι χαρά μας να δίνουμε από το να παίρνουμε, εν αντιθέσει
από παλιά που κοιτάζαμε πως θα γελάσουμε τον άλλον ή πως θα πάρουμε από τον
συνάνθρωπό μας οτιδήποτε για να χαρούμε. Όμως θέλω να προσέξουμε αυτό, να
δίνουμε αγάπη υλική ή πνευματική στα μέτρα που μπορούμε ώστε ποτέ πια να μην
την ζητήσουμε πίσω, ούτε καν να σκεφτόμαστε τι κάναμε για τους άλλους, να μην
μας ενδιαφέρει καθόλου. Έτσι δεν θα κουραστούμε και μάλιστα δεν θα πέσουμε στην
υποκρισία και στην κρίση. Φυσικά αυτή την αγάπη που μας δίνει ο Θεός θα την
διανέμουμε προς πάσα κατεύθυνση όμως θα την δίνουμε απλόχερα σε όλους τους
καλοπροαίρετους. Στους κακοπροαίρετους θα είμεθα έτοιμοι να την δώσουμε, όταν
όμως τους φωτίσει ο Θεός και έρθουν στο σημείο να την θέλουν ώστε και αυτοί
μετά να την δώσουν, μέχρι τότε θα τους αποφεύγουμε. Όταν αρχίσουμε να δίνουμε
αγάπη τότε είμεθα αναγεννημένοι άνθρωποι και πραγματικοί μαθητές του Χριστού.
Μάλιστα σιγά - σιγά θα πληρωθούμε εκατό τοις εκατό με άπειρη αγάπη, άπειρη
χαρά, άπειρη ευτυχία διότι και η λαϊκή παροιμία λέει πως ότι δίνεις παίρνεις.
Με αυτό τον τρόπο θα αποφύγουμε τις μέχρι χτες δαιμονισμένες κοσμικές κοινωνίες
και την δαιμονισμένη αγάπη που νομίζουν ότι έχουν. Η οποία αγάπη παρουσιάζεται
ως εξής: Πολλοί άνθρωποι κοσμικοί νομίζουν ότι έχουν αγάπη και πολλοί εν αγνοία
χριστιανοί, όμως το ότι είναι δαιμονισμένη αγάπη αποδεικνύεται διότι τα τέλη
αυτής είναι κρίση και μίσος. Πολλοί άλλοι άνθρωποι κοσμικοί ή πνευματικοί όταν
χρειαστεί ή έρθουν στην ανάγκη να δείξουν αγάπη στον υλικό ή πνευματικό τομέα
δειλιάζουν. Θέλω να ξέρεται ότι όταν συμβαίνει αυτό τότε καμία σχέση δεν έχουμε
με τον ζώντα Θεό. Διότι αυτός ο Χριστός, ο Θεός εν αντιθέσει με εμάς έδωσε την
ζωή του λύτρο αντί πολλών. Η δειλία αυτή θέλω να ξέρουμε όλοι ότι νικιέται με
το θάρρος που αντλούμε από το Ευαγγέλιο του Χριστού. Ο οποίος Χριστός όταν
κάνουμε υπέρβαση στην αγάπη, τότε μας ανεβάζει τους στόχους διά της πίστεως εις
αυτόν και μας δίνει την δύναμη ώστε να πετύχουμε πράγματα που πρώτα ούτε καν θα
τολμούσαμε να σκεφτούμε. Η αγάπη του Θεού όταν πλημμυρίσει τη ζωή μας νικά τα
πάντα, διότι Θεός και άνθρωπος γίνονται ένα. Κάποτε ο μεγαλύτερος στρατηλάτης
της Ρώμης στα τελευταία χρόνια της ζωής του ομολόγησε για την δύναμη της αγάπης
τα εξής: Η αυτοκρατορία της Ρώμης όσο και αν φαίνεται απίστευτο έπεσε από τους
δώδεκα αποστόλους του Χριστού, εγώ με τα πιο υπερσύγχρονα όπλα της εποχής και
οι δώδεκα με την αγάπη του Χριστού με νίκησαν και επικράτησε παντού ο
Χριστιανισμός. Την τελευταία μάχη έναντι της ειδωλολατρίας την έδωσε ο μέγας
Κωνσταντίνος, ο οποίος πίστεψε στον Χριστιανισμό και έγινε αιτία να μπει νόμιμα
ο Χριστιανισμός σε όλη την Ευρώπη. Έχουμε και πολλά παραδείγματα που πολλοί
απλοί, αδύνατοι άνθρωποι πριν γνωρίσουν τον Χριστό, όταν μπόρεσαν να στηριχτούν
στον Χριστό διά του Ευαγγελίου κατάφεραν να νικήσουν όλους τους εχθρούς
εσωτερικούς και εξωτερικούς, γινόμενοι μέτοχοι των ουρανίων και επιγείων
αγαθών. Μάλιστα κατάφεραν να αναγεννήσουν εκτός τους εαυτούς τους και δεκάδες,
εκατοντάδες, χιλιάδες ανθρώπους με την δύναμη της προσευχής και της αφιέρωσης.
Η προσευχή είναι η κινητήριος δύναμη των πάντων, της παρούσης και της μελλούσης
ζωής. Ποια προσευχή όμως έχει τις δυνάμεις; Ο Χριστός μίλησε γι’ αυτή ως εξής: Είσελθε
εις το ταμείον σου και κλείσας την θύραν σου πρόσευξαι τω πατρί σου τω εν τω
κρυπτώ και ο πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ αποδώσει σοι εν τω φανερώ. Η
αφιέρωση έχει και αυτή μεγάλες, άπειρες δυνάμεις. Επειδή ο διάβολος με τις
μέριμνες μας αποσπά από την αφιέρωση ο Χριστός συμβουλεύει και καθιστά την
προσοχή. Όταν υπάγεται εις μιαν κόμην στο δρόμο μην είπετε το χαίρειν. Εμείς
όλοι καλεστήκαμε άνωθεν ώστε να πετάξουμε στον κάλαθο των αχρήστων διά του
Χριστού την κακομοιριά, την μεμψιμοιρία και την αδυναμία που είχαμε μέχρι χτες.
Ο Χριστός σε εμάς άρχισε να εργάζεται γι’ αυτό άλλωστε είμαστε εδώ, εργάζεται
για εμάς καλυτερεύοντας μέσα μας τον εσωτερικό μας κόσμο και χρησιμοποιώντας
μας ώστε να αναγεννήσουμε και άλλους γύρω μας. Μάλιστα διά του Χριστού πολλές
φορές νιώθουμε σαν λιοντάρια, γεμάτοι πίστη, γεμάτοι αγάπη, γεμάτοι καρπούς,
χαρίσματα και σημεία του Αγίου Πνεύματος. Όλα αυτά τα νιώθουμε διότι ενωθήκαμε
με τον ζώντα Χριστό, ο οποίος μας δίνει την όρεξη και την δύναμη να
μεταλαμπαδεύσουμε όλα αυτά τα άφθαρτα στοιχεία με θυσία αν χρειαστεί και σε
άλλους καλοπροαίρετους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη την αγάπη, την χαρά,
τη ζωή, τον Χριστό. Ο Χριστός ακόμη σε όλους εμάς γκρέμισε τις θύρες του
θανάτου, τις πύλες του θανάτου και μας έβγαλε έξω από τα κελιά της φθοράς και
του θανάτου. Ο ίδιος αναφέρει, ο λαός ο καθήμενος εν σκότει και σκιά
θανάτου φως ανέτειλε εις αυτούς. Σήμερα είναι απολύτως βέβαιο ότι διά της
πίστεως μπήκαμε στην οδό την άγουσα προς την ζωή. Στην Αποκάλυψη
αναφέρει, ιδού όποιος φυλάττει τις εντολές μου αυτός θέλει φάγει από το
δέντρο της ζωής, το οποίο είναι εν τω μέσω του παραδείσου. Αυτό το
δέντρο γευόμαστε όλοι σήμερα διά του Χριστού, είναι απολύτως βέβαιο. Όλα αυτά
έφεραν δόξα τω Θεώ χαρά Θεού και χαμόγελα στα χείλη μας διότι μέρος των καρπών,
των χαρισμάτων και των σημείων τα ζούμε σήμερα. Έτσι λοιπόν το αληθινό χαμόγελο
επιστρέφει σιγά - σιγά πάλι στη ζωή μας παρ’ όλες τις αντιξοότητες που
αντιμετωπίζουμε στον παρόντα κόσμο. Το χαμόγελο και η χαρά αυτή που νιώθουμε
είναι του Χριστού διότι έχει την δύναμη να επενδύει όλες τις καρδιές, μάλιστα
αυτό το χαμόγελο που πηγάζει μέσα μας φανερώνει απλότητα ψυχής και την καλοσύνη
της καρδιάς του χριστιανού. Επίσης το χαμόγελο αυτό του Θεού έχει την δύναμη να
επενδύει και να βρίσκει ανταπόκριση με την αγάπη του Χριστού που το συνοδεύει
όλες τις καρδιές όλων των τάξεων των ανθρώπων. Αρχίζει από τους φτωχούς, τους
μεσαίους, τους πλούσιους, τους ασθενής, τους υγιείς, τους μορφωμένους, τους
αμόρφωτους, σε όλους μηδενός εξαιρουμένου απλώνεται όταν δέχονται τον Χριστό.
Έτσι με τον Χριστό στη ζωή όλος αυτός ο κόσμος ενώνεται διότι ο Θεός πορεύεται.
Άλλωστε αυτή είναι η επαγγελία και η ουσία της ελεύσεως του Χριστού και της
σταυρικής του θυσίας, να γίνουμε ένα, εν τούτω γνώσονται πάντες
ότι εμοί μαθηταί εστέ εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις. Το χαμόγελο το
αντιπροσωπεύει ο δεύτερος καρπός του Αγίου Πνεύματος που είναι η χαρά. Ο απ.
Παύλος γι’ αυτόν τον καρπό τονίζει το πάντοτε χαίρεστε, αδιαλείπτως
προσεύχεστε κατά πάντα ευχαριστείτε. Πάμε τώρα στα βαθιά του
Ευαγγελίου ώστε να αντλήσουμε διά της πίστεως τα άφθαρτα στοιχεία αυτού. Όταν
μπουν τα άφθαρτα στοιχεία του Χριστού μέσα μας τότε έρχεται η επένδυση του
πνεύματος και του σώματος, τα οποία στοιχεία έχουν σοφία Θεού. Η οποία σοφία
παρέχει στον πιστό και αναγεννημένο μαθητή του Χριστού καρδιά πύρινη,
δραστηριότητα ακατάβλητη, θέληση χαλύβδινη, φύσις συναισθηματική όχι
παθολογική, οξεία ηθική, παρατηρητικότητα, ετοιμότητα, ευστροφία,
δημιουργικότητα και πρωτοτυπία, οργανωτική ικανότητα η οποία είναι σπάνια. Και
τελευταία δεξιότητα του άρχην και κυβερνάν. Με λίγες λέξεις ασυνήθιστος πλούτος
προσόντων διανοητικών και πνευματικών αποκτά ο άνθρωπος του Θεού. Σήμερα
βλέπουμε εκατοντάδες και χιλιάδες χριστιανούς οι οποίοι λένε και καυχώνται ότι
είναι χριστιανοί, όμως τίποτε από όλα αυτά δεν υπάρχουν στη ζωή τους. Κάναμε
έρευνα να δούμε τι συμβαίνει. Είδαμε ότι όλοι οι χριστιανοί δεν στηρίζονται στο
Ευαγγέλιο του Χριστού. Σχεδόν πουθενά από το μεγαλύτερο σύνολο των χριστιανών
δεν μελετάται. Μάλιστα θεωρούν γελοίο και νιώθει ντροπή η οικογένεια όταν ένα
μέλος της το μελετά. Με αυτά τα χάλια που να εμφανιστούν οι ευλογίες του Θεού
στη ζωή των χριστιανών. Αφού ντρέπονται να ομολογήσουν τον Χριστό πόσο μάλλον
να εργαστούν για την δόξα του. Όσοι τώρα χριστιανοί ασχολούνται με
το Ευαγγέλιο του Χριστού το μελετούν κρυφά, ο λόγος που γίνεται αυτό είναι ότι
οι χριστιανοί παρέμειναν στο τυπικό μέρος της χριστιανοσύνης. Και δεύτερον λόγω
των υλικών μεριμνών πέταξαν το Ευαγγέλιο του Χριστού και την ουσία που το
διέπει, την άφθαρτη ζωή στον κάλαθο των αχρήστων. Εμείς όμως θα σηκώσουμε το
ανάστημά μας ψηλά, διότι καλεστήκαμε άνωθεν ώστε να βάλουμε τα πράγματα στην
σωστή θέση τους. Αυτή είναι να θέσουμε στην πρώτη θέση της ζωής μας την ουσία
του Ευαγγελίου και σε δεύτερη όλα τα άλλα. Μόνο έτσι είναι απολύτως βέβαιο ότι
θα έρθει ολοκληρωμένη η ευλογία σε όλους εμάς πρώτα και διά της ομολογίας εις
όλον τον χριστιανικό λαό, ο οποίος είναι διασκορπισμένος εις όλους τους λαούς
της γης. Εγώ είδα διότι έζησα παλιά από παιδικής ηλικίας στον τύπο ότι δεν με
ωφέλησε, όταν όμως συνέλαβα την ουσία είδα ότι μόνο αυτή δύναται να ανεβάσει
τον άνθρωπο στο επίπεδο του Θεού. Η μελέτη, η ζώσα πίστη, η εφαρμογή του Λόγου
του Θεού σε κάνει κληρονόμο Θεού, συγκληρονόμο Χριστού και συμμέτοχο της δόξης
αυτού του Θεού. Αυτά όλα δεν είναι παλιά ιστορία, είναι νέα ιστορία που την έχω
εγώ στη ζωή μου 20 χρόνια. Ακόμη είδα ότι ο μόνος τρόπος ώστε να επιστρέψουμε στην
χαμένη πατρίδα, τον παράδεισο είναι η εφαρμογή των εντολών του Θεού, οι οποίες
βαριές δεν είναι. Ο ίδιος ο Χριστός παροτρύνει, έλθετε πάντες οι
κοπιώντες και πεφορτισμένοι και εγώ θέλω σας αναπαύσει. Τελευταία θέλω
να τονίσω ότι ο χριστιανικός κόσμος και μετά από έρευνα όλες οι θρησκείες
μετέφεραν τον παράδεισο εις τον ουρανό. Αυτό είναι μέγα ψέμα, διότι ο Χριστός
τόνισε ότι η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστί και οι βιαστές αρπάζουν
αυτήν. Εύχομαι εις όλους ημάς να εννοήσουμε το κάλεσμα αυτό του Θεού και να
τείνουμε προς επίτευξη των μεγαλείων αυτών, γένοιτο αμήν. Εγώ με την δύναμη του
Θεού θα είμαι πάντα δίπλα σας, ώστε να σας βοηθώ με την δύναμη του Χριστού.
Αμήν.
Εμείς εδώ και άλλα άτομα αποτελούμε ένα μικρό ποίμνιο
που το ποιμαίνει και το στηρίζει ο Χριστός διά Πνεύματος Αγίου. Ο Λόγος του
Θεού αναφέρει, μη φοβού, μικρόν ποίμνιον· διότι ο Πατήρ
σας ηυδόκησε να σας δώση την βασιλείαν του Θεού. Άρα δεν θα μείνει
μικρό ποίμνιο αφού θα συμβάλλει καθοριστικά στην ίδρυση της βασιλείας. Αυτό
όμως το μικρό το λέει διότι τώρα είμεθα λίγοι όμως θα μεγαλώσουμε και θα
συμβάλλουμε στο να ιδρυθεί η βασιλεία. Καταλαβαίνεται τώρα την αποστολή μας;