Τι έχεις το οποίον δεν έλαβες; Εάν δε
και έλαβες, τι καυχάσαι ως μη λαβών
Πολλοί άνθρωποι θεωρούν τους εαυτούς τους μοναδικούς εις τον κόσμο, μάλιστα
πιστεύουν ότι χωρίς αυτούς η ανθρωπότητα θα ήταν χαμένη. Αυτό το ποιόν των
ανθρώπων υπάρχει παντού, σε όλους τους εργασιακούς, υλικούς τομείς και δυστυχώς
και σε όλες σχεδόν τις πνευματικές οργανώσεις και θρησκείες. Αυτό το πνεύμα δεν
είναι τίποτε άλλο από έναν μεγάλο εγωισμό ο οποίος δημιουργείται παντού. Αυτό
το πνεύμα του μοναδικού εγωισμού αρχίζει από την ίδια την οικογένεια όπου ο
άνδρας θεωρεί τον εαυτό του πανέξυπνο και μοναδικό ή η γυναίκα πιστεύει ότι
είναι πιο έξυπνη και θα πρέπει αυτή να κουμαντάρει όλη την οικογένεια. Φυσικά
αυτό δεν μπορεί να κατανοηθεί από τον σύζυγο ή την σύζυγο διότι και στους δύο
υπάρχει ο εγωισμός που τους οδηγεί στο να πιστεύουν ότι ο ένας είναι καλύτερος
του άλλου. Αυτό το δαιμόνιο επεκτείνεται και στην παρέα, στο χωριό, στην πόλη
και τελικά σε όλον τον κόσμο με αποτέλεσμα να έχουμε τις συγκρούσεις, τις
επιθέσεις και γενικότερα τους πολέμους μεταξύ των λαών. Τώρα εμείς θα φύγουμε
από τον κοσμικό χώρο και θα μεταφερθούμε στον πνευματικό κόσμο ο οποίος και μας
ενδιαφέρει. Εδώ βλέπουμε με λύπη ότι οι πνευματικοί ηγέτες χωρίζονται διότι
κυριεύονται από το εξής πνεύμα: εγώ είμαι ο εκλεκτός του Θεού και θα εκπληρώσω
τις μοναδικές μου πνευματικές ιδέες, με αποτέλεσμα να έρχεται ο χωρισμός και ο
πόλεμος μεταξύ των οπαδών του Χριστού. Θα πρέπει οι πνευματικοί ηγέτες να
πάψουν ο ένας να επιτίθεται στον άλλον διότι τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά
μεταξύ των οπαδών και των λαών ειδικά των χριστιανών. Τι θα πρέπει να
γίνει; Τι έχεις το οποίον δεν έλαβες; Εάν δε και έλαβες, τι καυχάσαι ως
μη λαβών; Αφού λάβαμε τα πάντα από τον Θεό, θα πρέπει να αφήσουμε τους
εγωισμούς διότι αν ο Θεός σε εμένα έδωσε κάτι μοναδικό πνευματικό, ο ίδιος Θεός
έδωσε σε κάποιον άλλον αδελφό μας κάτι άλλο μοναδικό και απ’ ότι φαίνεται σε
όλα τα χριστιανικά δόγματα και σε όλες τις οργανώσεις ο Θεός έδωσε κάτι
μοναδικό. Για παράδειγμα, ας φέρουμε στο μυαλό μας έναν πατέρα που έχει μια
τεράστια περιουσία και που καταλαβαίνει ότι θα φύγει από την γη, απ’ αυτόν τον
κόσμο. Το πρώτο πράγμα που σκέφτεται είναι πως θα μοιράσει την περιουσία στα
παιδιά του χωρίς να αδικήσει κανένα. Αφού ένας κοσμικός πατέρας μοιράζει την
περιουσία του εξίσου το ίδιο σε όλους, πόσο μάλλον ο ουράνιος πατέρας. Αυτός
έδωσε στο κάθε παιδί του κάτι μοναδικό από την πνευματική του περιουσία, αυτό
έκανε απ’ ότι φαίνεται ο Θεός. Τώρα ζητά να μην βλέπει ο ένας τον εαυτό του
καλύτερο του άλλου και να μην κλείνεται μέσα στο δικό του πνευματικό κτήμα,
θεωρώντας ότι είναι και το πιο καλό. Εμάς ο Θεός μας είπε ότι, «στον καθένα
έδωσα κάτι καλό, τώρα θα πρέπει να τα ενώσετε ώστε ο ένας να χαίρεται τα αγαθά
του άλλου». Δηλαδή δεν γίνεται να καταργήσει ο κάθε αδελφός την περιουσία του
πατέρα του, μπορεί όμως να σέβεται την πνευματική περιουσία του άλλου αδελφού
διότι και αυτουνού ο Θεός του την έδωσε. Εμείς πιστεύουμε ότι θα πρέπει να
δεχτούμε τον τρόπο που ο Θεός έδωσε στον κάθε αδελφό μας να τον λατρεύει, χωρίς
να θέλουμε να τον αλλάξουμε. Για παράδειγμα, αν κάποιος λατρεύει τον Θεό μέσα
από νηστείες εμείς οφείλουμε να σεβόμαστε αυτό, αν κάποιος θέλει να λατρεύει τον
Θεό μέσα από τον μοναχισμό να τον λατρεύει εν πνεύματι, αν κάποιος θέλει να
λατρεύει τον Θεό μέσα από σωματεία εμείς οφείλουμε αυτό να το σεβόμαστε. Όταν
εγώ μάθω να σέβομαι τον τρόπο που ο αδελφός μου λατρεύει τον Θεό χωρίς να τον
κρίνω, τότε και αυτός θα μου επιτρέψει και εμένα να τον λατρεύω όπως θέλω. Όταν
κρίνεις τον τρόπο που ο άλλος λατρεύει τον Θεό τότε γίνεσαι θεομάχος, διότι ο
Θεός του είπε να τον λατρεύει έτσι. Τις είσαι συ όστις κρίνεις
αλλότριον οικέτην εις τον ίδιο Κύριο ίστασαι ή πίπτεις; συ τι;
Ας σταματήσουμε να περιαυτολογούμε και να καυχόμαστε
διότι θα βρεθούμε μπροστά στο βήμα του Χριστού και θα ντραπούμε για τα χάλια
μας. Αν θέλουμε να έχουμε την ευλογία του Θεού στη ζωή μας, να σταματήσουμε ο
ένας να αποδίδει στον άλλον ευθύνη και να κοιτάξουμε να φέρουμε, με την
προσπάθεια που ο καθένας κάνει, να παρακαλέσουμε να φέρουμε τον Θεό μέσα μας
και γύρω μας. Γένοιτο, γένοιτο. Αμήν.