ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΕΡΙΔΕΣ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ
1) Ο υποκριτής. Αυτός
δεν διαθέτει τίποτε για την δόξα του Θεού παρά μόνο λόγια (και φανατισμό).
Είναι έτοιμος ανά πάσα ώρα να κατακρίνει τον συνάνθρωπο χριστιανό (που τυγχάνει
να έχει διαφορετική πνευματική άποψη από αυτόν) και αν του ήταν δυνατόν, με τον
θυμό που καλλιεργεί γι’ αυτόν επειδή δεν συμφωνεί μαζί του, να τον εξαφάνιζε
από προσώπου γης. Θυμηθείτε τους γραμματείς και Φαρισαίους.
2) Ο δούλος. Αυτός
αναγκαστικά βρέθηκε στον οίκο του Θεού όμως στόχος του είναι να φύγει ώστε να
ζει και να κινείται ελεύθερα (στην αμαρτία). Ο Θεός όμως τον έφερε εις τον οίκο
του από καθολική αγάπη και διότι τον είδε γυμνό από πνεύμα και από ύλη. Αυτός
όμως με το ζόρι κάθεται, θέλει να φύγει διότι θεωρεί σκλαβιά την αγκαλιά του
Θεού. Θέλει την αγκαλιά της αμαρτίας για να νιώσει ελεύθερα.
3) Ο μισθωτός. Αυτός
διαβάζει, προσεύχεται, κάνει κύκλους. Ο λόγος για να περνάει αυτός καλά. Θέλει
δηλαδή να έχει κόσμο ώστε να τον εξουσιάζει. Αφιερώνει πολλές ώρες στον υλικό
τομέα, θέλει να έχει χρήματα. Ακόμα διαβάζει τον Λόγο του Θεού ώστε να έχει
χαρά, ειρήνη, υγεία κ.λ.π. ώστε να τα χρησιμοποιεί για δικό του όφελος, για να
περνάει αυτός καλά.
4) Ο υιός. Είναι αυτός
που αγωνίζεται με στέρηση στον υλικό και στον πνευματικό τομέα, με θυσία
προσπαθεί ώστε να αναγεννηθούν άλλοι άνθρωποι, φίλοι και εχθροί. Υιός ακόμη
είναι αυτός που θυσιάζει την ζωήν του για να μην πεθάνουν οι άλλοι. Αν
αγωνιστείς να μην πεθάνει ο άλλος δεν θα πεθάνεις εσύ. Ο Κύριος είπε, όστις
δώσει την ζωήν αυτού ένεκεν εμού και του ευαγγελίου θέλει ευρεί αυτήν, όστις
φυλάξει την ζωήν του στον κόσμο αυτόν θα την χάσει. Ο υιός βαδίζει
όπως ο Κύριός του, θυσιάζεται για να δοξάζεται το ποίμνιο. Η θυσία του Κυρίου
να εγκαταλείψει το δικό του συμφέρον έφερε πολλούς ιερείς, πνευματικούς
ανθρώπους, ευλογημένους ανθρώπους, ευτυχισμένους ανθρώπους.