Υπάρχει ένας ακήρυχτος πόλεμος

 


Υπάρχει ένας ακήρυχτος πόλεμος


Όταν σκέφτομαι, μου έρχεται στο μυαλό ότι αν δεν το εφαρμόσω, αν δεν στραφώ μέσα μου και αν δεν πολεμήσω τον εαυτό μου, τον κακό εαυτό μου τότε θα στραφώ έξω μου και αυτό θα είναι ο θάνατός μου. Ο λόγος διότι τα χρόνια φεύγουν γρήγορα και δεν θα μου μείνει χρόνος να πολεμήσω τον έτερο κακό εαυτό μου, θα σπαταλήσω τον χρόνο μου ο οποίος φεύγει ανεπιστρεπτί, γι’ αυτό προσοχή. Όμως με την δύναμη του Θεού θα πούμε δύο λόγια γι’ αυτό το άρθρο.

 

Εδώ και πολλά εκατομμύρια χρόνια υπάρχει ένας ακήρυχτος πόλεμος με εκατομμύρια θύματα και αυτός δεν είναι άλλος από τον πόλεμο τον οποίον διεξάγουμε εναντίον του συνανθρώπου μας. Έχει τέσσερις φάσεις οι οποίες είναι οι εξής:

 

1.  Ο πόλεμος που γίνεται με την σκέψη

 

2.  Ο πόλεμος που γίνεται δια του λόγου

 

3.  Ο πόλεμος που γίνεται με τα έργα και

 

4.  Ο πόλεμος που γίνεται με τα όπλα.

 

Αυτός ο πόλεμος ξεκίνησε από τον κήπο της Εδέμ μετά την πτώση των πρωτόπλαστων. Βλέπουμε τον Κάιν να σκέφτεται κακά για τον Άβελ, να τον κρίνει, και τελικά να σκοτώνει τον αδελφό του με μια πέτρα. Από τότε μέχρι σήμερα αυτός ο πόλεμος συνεχίζεται και θα συνεχίζεται μέχρι η αγάπη να έρθει στη ζωή μας και όταν λέμε αγάπη εννοούμε τα εξής λόγια του Κυρίου: κάποιος ρώτησε μια μέρα τον Κύριο, Κύριε ποιος είναι ο μεγαλύτερος νόμος; Ο Χριστός απάντησε, να αγαπήσεις Κύριον και Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου και τον πλησίον σου ως σεαυτόν, πάνω σε αυτούς τους νόμους στηρίζονται οι προφήτες και οι γραφές. Θα πρέπει κάποτε να καταλάβουμε ότι είναι συμφέρον μας όχι το ατομικό συμφέρον αλλά το γενικό συμφέρον. Το ατομικό συμφέρον είναι το κακώς εννοούμενο συμφέρον ενώ το γενικό συμφέρον είναι το καλώς εννοούμενο συμφέρον. Ο Χριστός είπε στον Πέτρο, ο διδούς μάχαιραν, μάχαιραν θα λάβει. Σε άλλο σημείο αναφέρεται, μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε, τις είσαι συ όστις κρίνεις αλλότριον οικέτην εις τον ίδιο Κύριο ίστασαι ή πίπτεις; συ τι; Ο χριστιανικός, αναγεννημένος, πνευματικός λαός του Θεού σιγά-σιγά αυτός πρώτος με τη βοήθεια του Θεού, αρχίζει να κατανοεί την μεγάλη καταστροφή του πολέμου και αρχίζει πρώτα σε ατομικό επίπεδο και σιγά-σιγά σε γενικό να περιφρονεί τον πόλεμο που υπάρχει έξω από τον εαυτό του και να εισέρχεται στον πόλεμο που γίνεται μέσα στον εαυτό του. Αυτός είναι, να πολεμώ συνεχώς μόνο τον έτερο κακό εαυτό μου. Αυτό μάλιστα θα πρέπει να αρχίσει το συντομότερο δυνατό γιατί ο χρόνος φεύγει ανεπιστρεπτί. Όλοι οι άνθρωποι στρέφουν τον πόλεμο έξω από τον εαυτό τους λέγοντας, ο τάδε έκανε έτσι, ο άλλος έκανε αλλιώς κ.λ.π.. Τώρα όμως ήρθε η ώρα και είδαμε ότι επείγει να στρέψουμε τον πόλεμο μέσα μας και να πολεμήσουμε τον έτερο κακό εαυτό μας, διότι αν δεν πολεμήσουμε εμείς τον κακό εαυτό μας αργά ή γρήγορα θα μας πολεμήσει αυτός και αυτός ο εαυτός μας θα μας απολέσει. Ο Κύριος είπε, πονηρέ έκβαλε πρώτον την δοκόν η οποία βρίσκεται έμπροσθέν σου ίνα διαβλέψεις να βγάλεις το αγκαθάκι του άλλου. Εγώ είδα ότι η ζωή έρχεται από μέσα μας προς τα έξω και ο θάνατος το ίδιο. Άρα λοιπόν, ας αφήσουμε τον καθένα που είναι έξω από εμάς να κάνει ότι θέλει και εμείς να φέρουμε μέσα μας και γύρω μας, όπου μπορούμε, το θέλημα του Θεού. Διότι μόνο αυτό δύναται να μας σώσει και να μας βοηθήσει να ιδρύσουμε την βασιλεία του Θεού μέσα μας. Ο Απόστολος Παύλος στην αρχή κοιτούσε έξω από τον εαυτό του και το αποτέλεσμα ήτο να κυνηγά και να σκοτώνει τους πάντες, νομίζοντας ότι έτσι θα αλλάξει τον κόσμο. Όταν όμως τον επισκέφτηκε ο Χριστός τότε αυτός είπε, βλέπω δε έτερον νόμον εν τοις μέλεσί μου αντιστρατευόμενον τω νόμω του νοός μου και αιχμαλωτίζοντά με εν τω νόμω της αμαρτίας τω όντι εν τοις μέλεσί μου. Ταλαίπωρος εγώ άνθρωπος τις με ρύσεται; (τις θα με λυπηθεί;) ευχαριστώ, μας λέει, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό που με ελευθέρωσε. Πιο απλά, τι να πολεμήσουμε; Στην προς Κορινθίους Β΄ Επιστολή, Κεφάλαιο ζ΄ και συγκεκριμένα στον 1ο στίχο αναφέρονται τα εξής: έχοντες λοιπόν, αγαπητοί, ταύτας τας επαγγελίας, ας καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, εκπληρούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού. Πιο συγκεκριμένα, στην προς Γαλάτας Επιστολή αναφέρεται αναλυτικά ο πόλεμος τον οποίον θα πρέπει να αρχίσουμε και ο οποίος θα έχει σαν μοναδικό θύμα τον έτερο κακό εαυτό μας: φανερά δε είναι τα έργα της σαρκός τα οποία είναι μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρεία, φαρμακεία, έχθραι, έριδες, ζηλοτυπίαι, θυμοί, μάχαι, διχοστασίαι, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κώμοι, και τα όμοια τούτων περί των οποίων σας προλέγω, καθώς και προείπον, ότι οι τα τοιαύτα πράττοντες βασιλείαν Θεού δεν θέλουσι κληρονομήσει. Από σήμερα ας το αποφασίσουμε, ας στραφούμε μέσα μας και ας ξεκινήσουμε αυτόν τον πόλεμο αλλιώς άσπρη μέρα δεν θα δούμε, ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος ιδού νυν ημέρα σωτηρίας. Για να φέρουμε εις πέρας την αποστολή αυτή θα χρειαστούμε συμμάχους. Πρώτος σύμμαχος είναι η κρυφή προσευχή. Η κρυφή προσευχή θα μας βοηθήσει να νικήσουμε τον εχθρό. Ο Χριστός είπε για την προσευχή, ότι αν ζητήσετε εν τη προσευχή έχοντες πίστη και μη διστάζοντες, θέλετε λάβει. Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Κύριος είπε για την κρυφή προσευχή, είσελθε εις το ταμείον σου, και, κλείσας την θύραν σου, προσευχήθητι εις τον Πατέρα σου τον εν τω κρυπτώ και ο Πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ, θέλει σοι ανταποδώσει εν τω φανερώ. Δεύτερος σύμμαχος είναι ο Λόγος του Θεού, Παλαιά και Καινή Διαθήκη. Τρίτος σύμμαχος είναι τα πνευματικά αδέλφια. Απαραίτητος σύμμαχος διότι όταν κάνεις μόνος σου τον πόλεμο αυτό κατά του έτερου εαυτού σου είναι πολύ επώδυνος αγώνας, ενώ όταν τον κάνεις με άλλους εξαφανίζεται η δυσκολία. Ο λόγος είναι, ο Χριστός είπε, όπου δύο και τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εν τω μέσω αυτών είμαι και εγώ. Όταν παύσουμε να πολεμάμε τους άλλους τότε ο Χριστός θα έρθει και όλοι οι πόλεμοι που υπάρχουν σήμερα, πνευματικοί και υλικοί, σε όλα τα σημεία του φυσικού και υπερφυσικού κόσμου του Θεού, θα παύσουν. Γένοιτο, γένοιτο. Αμήν.



Νεότερη Παλαιότερη