ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΦΥΣΗ
Το θέμα μας τούτο είναι δυσνόητο και σκοπό έχει να
πάρουν θάρρος όλοι οι νέοι μαθητές του Χριστού, όλοι εμείς ώστε να πετύχουμε
τους υπερβατικούς στόχους του Αγίου Ευαγγελίου και να αναπτυχθούμε εν Κυρίω και
δια Πνεύματος Αγίου, ώστε να φέρουμε εκείνους τους στόχους τους οποίους ο
Κύριος δια του Ευαγγελίου καλεί όλους τους χριστιανούς ανά των εθνών να
επενδυθούν. Πολλοί άνθρωποι θέλουν να πιστεύουν ότι ο Χριστός σαν Θεός έκανε
ότι έκανε, μη θέλοντας να εννοήσουν ότι εργάσθηκε και καλέστηκε και ως άνθρωπος
ώστε να φέρει την αποστολή του εις πέρας. Αν η φύση του Κυρίου ήτο μόνο θεία
τότε οι δυνατότητες των ανθρώπων να πετύχουν την θέωση και να γίνει ο καθένας
από εμάς αδερφός του Χριστού καθώς κληρονόμος, συγκληρονόμος και συμμέτοχος της
δόξης του Χριστού είναι περιορισμένες έως απίθανες για όλους εμάς. Όταν όμως
δια του ευαγγελίου απεδειχθεί ότι δια της ανθρωπίνης φύσεως έγινε και απεδείχθη
ο Χριστός Υιός Θεού τότε και εμείς θα μπορέσουμε να του ομοιάσουμε και να
πάρουμε θάρρος στους πνευματικούς αγώνες που διεξάγουμε σήμερα. Ώστε και εμείς
οι νέοι μαθητές σήμερα, οι οποίοι ανήκουμε στο μακαρισμό μακάριοι οι μη ιδόντες
και πιστεύσαντες, να μπορέσουμε να φέρουμε εις πέρας με θάρρος την αποστολή μας
και να του ομοιάσουμε. Επαναλαμβάνω, αν ο Χριστός έκανε ότι έκανε σαν Θεός τότε
μάταιος ο αγώνας που κάνουμε, αν ακόμα πιστέψουμε ότι σαν άγγελος Θεού έκανε
ότι έκανε πάλι μάταιος ο αγώνας μας, αν όμως έκανε ότι έκανε σαν άνθρωπος τότε
και εμείς θα μπορέσουμε να του ομοιάσουμε. Αυτό είναι το θέμα μας σήμερα και θα
αποδείξουμε ότι σαν άνθρωπος εργάσθηκε στην αρχή και αφού εργάστηκε σαν
άνθρωπος στο τέλος βραβεύθηκε υπό του Πατρός και τιμήθηκε. Τελευταία εργάστηκε
και ως Θεός που ήτο πριν την σάρκωσή του σαν πνεύμα. Διότι οι εντολές που
έλαβε, ώστε να φέρει την αποστολή ως άνθρωπος εις πέρας εξετελέσθησαν και έτσι
απεδείχθη ο Χριστός δια της υπακοής Υιός Θεού κατά το πνεύμα της δικαιοσύνης. Η
έρευνα που θα κάνουμε σήμερα θα ξεκινήσει και θα τελειώσει με στοιχεία γραφικά,
τα οποία θα αντλήσουμε από το ευαγγέλιο του Χριστού. Πρώτα θα ερευνήσουμε την
ανθρώπινη φύση και μετέπειτα θα ερευνήσουμε την θεία φύση του Χριστού τις
οποίες θα συγκρίνουμε με εμάς σήμερα.
Αρχίζουμε την γραφική έρευνα: 1ον) Παύλος,
δούλος Ιησού Χριστού, προσκεκλημένος απόστολος, κεχωρισμένος δια το ευαγγέλιον
του Θεού,
2ον) (το οποίον πρϋπεσχέθη δια των προφητών
αυτού εν ταις αγίαις γραφαίς),
3ον) περί του Υιού αυτού, όστις εγεννήθη εκ
σπέρματος Δαβίδ κατά σάρκα,
4ον) και απεδείχθη Υιός Θεού εν δυνάμει,
κατά το πνεύμα της αγιοσύνης, δια της εκ νεκρών αναστάσεως, Ιησού Χριστού του
Κυρίου ημών,
5ον) δια του οποίου ελάβαμεν χάριν και
αποστολή εις υπακοήν πίστεως πάντων των εθνών, υπέρ του ονόματος αυτού,
6ον) μεταξύ των οποίων είσθε και σεις
προσκεκλημένοι του Ιησού Χριστού.
Εδώ υπάρχει μια λέξη κλειδί. Και απεδείχθη Υιός Θεού
εν δυνάμει κατά το πνεύμα της δικαιοσύνης. Το πνεύμα λοιπόν του Κυρίου υπέταξε
την σάρκα του μέσα σε σαράντα μέρες. Εν αντίθεση με εμάς και εδώ χάνουμε εμείς
την δόξα του Θεού και την θεία φύση, που ενώ το πνεύμα προστάζει την σάρκα η
σάρκα τα καταφέρνει να συνεχίζει να υποτάσσεται στην αμαρτία. Και αυτό γίνεται
διότι υιοθετούμε ένα άλλο πνεύμα το οποίο φέρνει την αναβολή (διάβολος). Το ότι
ο Χριστός απεδείχθη Υιός Θεού εν δυνάμει κατά το πνεύμα δικαιοσύνης πάει να πει
ότι αγωνίσθη, δεν ήτο δώρο η δόξα του αλλά απεδείχθη Υιός Θεού διότι είχε
δικαιοσύνη, υπέταξε την σάρκα ώστε να φανερώνει δικαιοσύνη. Η δικαιοσύνη τώρα
έχει στοιχεία αγάπης. Το πρώτο στοιχείο αγάπης είναι το έλεος, δίκαιος ανήρ ο
ελεών όλη την ημέρα καθώς η δικαιοσύνη των ανθρώπων απαιτεί του Θεού προσφέρει.
Το έλεος λοιπόν που χάρισε ο άνθρωπος Ιησούς χωρίς όρια και η προσφορά που τον
διέπει απέδειξαν αυτόν και έκαναν αυτόν δίκαιο μάλιστα σε σημείο να ευαρεστήσει
τον Πατέρα του, με συνέπεια να του χαρίσει ο Πατέρας του και Πατέρας μας το
υπέρ παν όνομα και την υπερέχουσα δόξα απείρου κάλους, ώστε να ονομαστεί Υιός
Θεού. Και εμείς λοιπόν αν θέλουμε να του ομοιάσουμε και να ευαρεστήσουμε τον
ουράνιο Πατέρα μας θα πρέπει να μας διέπει η δικαιοσύνη του ελέους και της
προσφοράς. Μπορούμε και τα δυο αυτά στοιχεία με ένα μικρό αγώνα να τα
εξασφαλίσουμε, αρκεί να μην αργούμε να αποφασίσουμε και να πάρουμε την μεγάλη
δόξα την οποία μας επωμίζει ο Θεός. Μάλιστα πολλοί συνάνθρωποί μας έχασαν την
ευλογία να ονομασθούν τέκνα Θεού, διότι δεν μπόρεσαν να έχουν προσφορά και
έλεος προς τους συνανθρώπους που συνδιαλέχθηκαν κατά την επίγειο ζωή τους.
Εμείς όμως είδαμε ότι πρέπει να αναγεννηθούμε, ώστε να μας διέπει ανωτερότητα
και να δυνάμεθα να συμπεριφερόμαστε από σήμερα ως τέκνα φωτός, τέκνα Θεού ίνα
δια τον σχετικό αγώνα πάνω στα έργα της δικαιοσύνης που καλούμαστε να
εμφανίσουμε να ονομαστούμε και εμείς Υιοί Θεού, τέκνα αυτού, λαός Χριστού. Αλλο
στοιχείο γραφικό το οποίο φανερώνει ότι ο Ιησούς αγωνίσθηκε σαν άνθρωπος είναι
το εξής, πειρασθείς κατά πάντα φανερώνει ο Λόγος του Θεού δύναται να βοηθήση
τους πειραζομένους. Εδώ φανερώνεται ότι ο Χριστός επειράσθηκε στα πάντα, ώστε
να μην έχει κανείς καμία δικαιολογία στο να λέει ότι δεν γίνεται να γίνεις Θεός
ή ότι δεν μπορώ εγώ. Ο ίδιος τόνισε, Θεοί είστε και υιοί υψίστου πάντες, καθώς
σεις πλειότερα τούτων θέλετε ποιήσει, καθώς θαρσείτε εγώ ενίκησα τον κόσμο,
καθώς πειρασθείς κατά πάντα δύναται να βοηθήση τους πειραζομένους κ.λ.π. Ο
πειρασμός που υπέστη ο Κύριος δεν τον κατέβαλε. Ο πειρασμός του Κυρίου ο
μεγαλύτερος στην αρχή της πνευματικής ζωής του πλην την σταυρική θυσία και την
εβδομάδα των παθών φανερώνεται ως εξής στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, 1) ΤΟΤΕ ο
Ιησούς εφέρθη υπό του Πνεύματος εις την έρημον, διά να πειρασθή υπό τού
διαβόλου.
2)Καί νηστεύσας ημέρας τεσσαράκοντα καί νύκτας
τεσσαράκοντα ύστερον επείνασε.
3)Καί ελθών πρός αυτόν ο πειράζων είπεν. Εάν είσαι
Υιός του Θεού ειπέ να γίνωσιν άρτοι οι λίθοι ούτοι.
4)Ο δε αποκριθείς είπε, Είναι γεγραμμένον με άρτον
μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον διά στόματος
Θεού.
5)Τότε παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις την αγίαν
πόλιν καί στήνει αυτόν επί το πτερύγιον του ιερού,
6)καί λέγει προς αυτόν, Εάν είσαι Υιός τού Θεού, ρίψον
σεαυτόν κάτω διότι είναι γεγραμμένον, ότι θέλει προστάξει εις τους αγγέλους
αυτού περί σού καί Θέλουσι σε σηκώνει επί των χειρών αυτών, διά να μη προσκόψης
προς λίθον τον πόδα σου.
7)Είπε προς αυτόν ο Ιησούς, Πάλιν είναι γεγραμμένον,
Δεν θέλεις πειράσει Κύριον τον Θεόν σου.
8)Πάλιν παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις όρος πολύ
υψηλόν καί δεικνύει εις αυτόν πάντα τα βασίλεια του κόσμου καί την δόξαν αυτών,
9)καί λέγει προς αυτόν, Ταύτα πάντα θέλω σοί δώσει,
εάν πεσών προσκυνήσης με.
10)Τότε ο Ιησούς λέγει προς αυτόν,Ύπαγε Σατανά διότι
είναι γεγραμμένον, Κύριον τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει καί αυτόν μόνον
θέλεις λατρεύσει.
11)Τότε αφήνει αυτόν ο διάβολος καί ιδού, άγγελοι
προσήλθον καί υπηρέτουν αυτόν.
Οι τρεις πειρασμοί φανερώνουν τις δοκιμασίες που
πρέπει να περάσουμε όλοι στην αρχή της πνευματικής ζωής μας, ώστε οι άγγελοι
και η θεία φύση να αναλάβουν το υπόλοιπο επί γης καιρό του βίου μας μέχρι να
περάσουμε στον άφθαρτο, άγιο, άκτιστο, αθάνατο, γεμάτο χαρά κόσμο του Θεού.
Φανερώνουν ακόμη οι πειρασμοί αυτοί, την καθημερινότητά μας την οποία ο καθένας
άνθρωπος καλείται όταν αντιμετωπίζει τους πειρασμούς αυτούς στην καθημερινότητά
του να ανταπεξέλθει, ώστε αυτοί οι πειρασμοί όταν έρθουν να ξεπεραστούν. Οι
απαντήσεις που έδωσε ο Κύριος στον διάβολο είναι γραμμένες στο Δευτερονόμιο, αφήνοντας
να εννοηθεί ότι ο Ιησούς μελετούσε τις γραφές γνωρίζοντας αυτές απ’ έξω. Αυτό
αποδεικνύει ολοφάνερα ότι και εμείς πρέπει να μελετούμε τις αγίες γραφές Παλαιά
και Καινή Διαθήκη ώστε και εμείς στην επίθεση του εχθρού να δυνάμεθα να
ανταπεξέλθουμε. Ο πρώτος πειρασμός φανερώνει ότι ο άνθρωπος δύναται να ζει και
χωρίς άρτο, χωρίς φαγητό στοιχείο το οποίο σήμερα είναι τόσο ένα με εμάς που αν
δεν έχουμε τον άρτο στην καθημερινότητά μας χάνουμε ακόμη και την ίδια μας την
ζωή. ʼρα, οι δυνατότητες του ανθρώπου είναι απεριόριστες και τεράστιες. Ο
Κύριος είπε ότι μια μέρα θα καταργήσει τα βρώματα και την κοιλία. Οι μηχανισμοί
της ζωής σήμερα κινούνται εις εμάς δια της πίστεως των βρωμάτων. Ο Κύριος όμως
φανέρωσε απ’ όντινα νικάται τις σε αυτό δούλος γίνεται άλλωστε αυτός είναι ο
σκοπός του πειρασμού αυτού. ʼρα, με τον σχετικό αγώνα πρέπει να ενεργοποιήσουμε
τις δυνάμεις εκείνες που δύνανται να μας ζωοποιούν και από την άμορφη ύλη να
ζούμε μια μέρα ή με πάντα λόγο εξερχόμενο δια Πνεύματος Αγίου, χωρίς την μεγάλη
ανάγκη του φαγητού και πολλών άλλων πραγμάτων που πιστεύουμε ότι έχουμε ανάγκη.
Πολλοί άνθρωποι του πνεύματος τις σαράντα ημέρες αποχής του Ιησού από τα
βρώματα τις μετέτρεψαν σε φαγητά τα οποία μόνοι τους ονόμασαν και δημιούργησαν
ως νηστίσιμα ή αρτύσιμα. Καμία σχέση δεν έχει η νηστεία των χριστιανών με την
πλήρη αποχή των βρωμάτων την οποία έκανε ο Κύριος και σίγουρα στην έρημο δεν θα
είχε κάποιον να του φτιάχνει νηστίσιμα φαγητά. Ο Κύριος λοιπόν σαν άνθρωπος
απέδειξε ότι ο άνθρωπος ζει σαράντα και πλέον μέρες χωρίς την ανάγκη του
φαγητού και του νερού. Φανερώνοντας σε όλους εμάς τον πόσο χρόνο χάνουμε που
πολλοί άνθρωποι χρειάζεται να τρώνε 3 και πλέον φορές την ημέρα. Αλλά όμως για
να φέρουμε το επίτευγμα τούτο και για να πετύχουμε την υπέρβαση αυτή, ώστε με
πάντα λόγο εξερχόμενο δια Πνεύματος Αγίου να ζούμε θα χρειαστεί προσπάθεια πάνω
στην εγκράτεια. Οι άνθρωποι των θρησκειών τρώνε φαγητά νηστίσιμα έτσι τους
βολεύει να τα ονομάζουν, νομίζοντας ή συγκρίνοντας το έργο της αποχής του
Χριστού από τα βρώματα με τα γεμάτα πιάτα ή στομάχια τάχα νηστίσιμα φαγητά που
τρώνε. Σίγουρα η νηστεία και η εγκράτεια έχει θεραπευτικές ιδιότητες και είναι
απαραίτητη. Καμία σχέση όμως η αποχή βρωμάτων του Κυρίου και το νοημά της με
την νηστεία όλων των χριστιανών. Για να φτάσουμε να ζούμε όταν χρειαστεί χωρίς
φαγητό χρειάζεται σήμερα η προσπάθεια στην εγκράτεια. ʼλλωστε είναι γεγραμμένο
ότι το έθνος των ανθρώπων δεν θα βγει από τον λήθαργο του θανάτου παρά με
προσευχή και νηστεία. Εδώ ο Κύριος σαν άνθρωπος πολέμησε την λαιμαργία και την
εξουσία του να εξαρτάται η ζωή του από τα φαγητά και νίκησε. Αυτή την νίκη την
αναφέρω ώστε να ξέρουμε ότι ανθρώπινα νίκησε δια της γνώσης του Λόγου, αυτόν
τον Λόγο είχε σαν όπλο διότι τις απαντήσεις που έδωσε τις πήρε και είναι
γραμμένες στο Δευτερονόμιο και σίγουρα πίεσε τον εαυτό του για να το πετύχει
αυτό. Σαν άνθρωπος λοιπόν αντιμετώπισε και πάλεψε τον πειρασμό του άρτου.
ʼλλωστε το επαναλαμβανω ότι είναι γραμμένο ότι ο Θεός θα καταργήσει μια μέρα
την κοιλία και τα βρώματα, ο λογος διότι σαπίζουν μέσα μας και μας δημιουργούν
αθεράπευτες ασθένειες. Η εγκράτεια λοιπόν θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην
εξέλιξή μας το να ανεξαρτητοποιηθούμε από τα βρώματα. Ο δεύτερος πειρασμός που
αντιμετώπισε ο Κύριος ως άνθρωπος και απεδείχθη Υιός Θεού είναι ο εγωισμός που
έρχεται και ενεργεί μέσα στον ναό του Θεού όταν μπούμε εις αυτόν και που στο
τέλος για να φανερωθεί αν μπήκαμε από την πόρτα και όχι αλλαχόθεν ο Θεός
ανεβάζει τον κάθε άνθρωπο σε πτερύγιο έξω από τον ναό με αποτέλεσμα να πέφτει
από εκεί με τον υπέρμετρο εγωισμό και την οικειότητα που αποκτά δίπλα στον Θεό
ο εγωιστής άνθρωπος. Δείχνοντας ο Θεός ότι αλλαχόθεν μπήκε κάποιος στον ναό,
δεν μπήκε με σεβασμό και ταπείνωση. Μόνο ο εγωισμός βγάζει τον άνθρωπο στο
πτερύγιο. Μια παροιμία λέει, όταν κάτσεις δίπλα στον προφήτη μην αρχίσεις τις
προφητείες αν δεν είσαι εσύ προφήτης. ʼλλωστε πρέπει να γνωρίζουμε ότι προ της
πτώσης έρχεται ο εγωισμός, ο έπαινος του εγώ. Ο Κύριος όμως παρόλο που είχε μια
τόσο μεγάλη αποστολή δεν έθεσε τον εαυτόν του σε κίνδυνο προβολής και επίδειξης
πνευματικών ικανοτήτων, η σοφία που τον διακατείχε και διακατέχει του
εξασφάλισε άκρα ταπείνωση. Έτσι και εμείς όταν φτάσουμε στην ψηλότερη κορυφή
μην εκθέσουμε τον εαυτό μας στην προβολή και εισέλθουμε στο πτερύγιο του ναού,
ώστε να θέλουμε να πέσουμε κάτω με σκοπό την προβολή. Ακόμη μην λέμε ότι εδώ
που έφτασα ας πω ένα ψέμα, ας κάνω εκείνο το λάθος, εγώ και ο Θεός ένα είμαστε
και δεν θα με αφήσει να πέσω κάτω. Αν δεν προσέξουμε και ακούσουμε, θα
υιοθετήσουμε τον υπέρμετρο εγωισμό και τότε είναι σίγουρο ότι θα πέσουμε μόνοι
μας. Ο Κύριος όμως δεν τόλμησε ούτε καν να σκεφτεί ότι μπορεί να κάνει ότι
θέλει μέσα στον ναό του Θεού ή έξω από αυτόν αποκτώντας οικειότητα με τον
Πατέρα Θεό ώστε να κινδυνεύσει να πέσει από εκεί, χρειάζεται προσοχή. Πολλοί
άνθρωποι ευλογούνται κάνοντας πνευματική ζωή και στο τέλος χάνονται διότι
κάνουν μεγάλα πνευματικά μακροβούτια γεμάτα εγωισμό, νομίζοντας ότι έχουν την
εξουσία να κάνουν ότι θέλουν, μάλιστα πολλές φορές παίρνουν και ολόκληρα έθνη
στην πτώση τους ανάλογα την πνευματική θέση που έχει ο καθένας. Ο τρίτος
πειρασμός του Κυρίου έχει σχέση με την εξουσία που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο
όταν αναγεννηθεί και κάνει τον σχετικό αγώνα ώστε να λάβει πολλά βασίλεια στην
ύλη και στο πνεύμα. Πολλοί άνθρωποι λόγω της προσπάθειας που κάνουνε να έρθουν
κοντά στον Θεό αποκτούν γνώση και εξουσία σε πολλά θέματα, από κάποια στιγμή
και πέρα νομίζουν ότι είναι Θεοί και χρησιμοποιούν τον Θεό σύμφωνα με τα
συμφέροντά τους. Πολλοί άνθρωποι σήμερα στο όνομα του Θεού δημιούργησαν
δόγματα, δημιούργησαν περιουσίες πνευματικές και υλικές. Όμως δεν φρόντισαν να
ελευθερώσουν τον πεσόντα άνθρωπο με φυσική συνέπεια να πέσουν στην παγίδα του
εγώ τους, αποταμιεύοντας εκατομμύρια στις τράπεζες, φτιάχνοντας τεράστιες
υλικές περιουσίες. Ο Χριστός ενώ είχε εξουσία στην ύλη και στο πνεύμα δεν
κράτησε τίποτε για τον εαυτό του, όλα όσα του έδωσε ο Πατέρας του τα μοίρασε
απλόχερα, άπειρη σοφία αυτό να χρησιμοποιήσει τον εαυτό του σκεύος εκλογής για
να χορτάσει ο Θεός διά μέσου του Ιησού πνευματικά και υλικά τους ανθρώπους που
του έδωσε. Είναι φανερό ότι ο Χριστός όλα τα μοίρασε απλόχερα. Την υλική
περιουσία την μοίρασε εις τους πτωχούς, μόνο ένα μύρο (άρωμα) κράτησε για τον
εαυτόν του. Μάλιστα ο ίδιος τόνισε σε μερικούς που ήθελαν να τον ακολουθήσουν,
οι αλώπεκες φωλεάς έχουσιν και τα πετεινά του ουρανού κατασκηνώσεις ο δε υιός
του ανθρώπου δεν έχει που την κεφαλήν κλίνη. Μηδέν περιουσιακά στοιχεία και
εμείς θα έρθει η ώρα που όλα θα τα διαθέσουμε για την πρόοδο των συνανθρώπων
ήδη και από σήμερα όλα σχεδόν τα υλικά μας τα χρησιμοποιούμε για την δόξα του
Θεού και την σωτηρία του κόσμου. Εν αντιθέσει σήμερα με τους χριστιανικούς
ηγέτες οι οποίοι έχτισαν θρόνους και βασίλεια στο όνομα του Χριστού με
αποτέλεσμα να τα εμπορεύονται υπέρ κόρον αδιαφορώντας για τα ποίμνιά τους τα
οποία έμπλεξαν με την ύλη και την αμαρτία. Και ο λόγος είναι απλός, ότι οι
ποιμένες κοιτάζουν την πρόοδο την δική τους εξασφαλίζοντας θρόνους, τίτλους,
χρήματα, εξουσίες. Την πνευματική περιουσία την έδωσε ο Χριστός σε όλους και αυτή
απλόχερα ανοίγοντας όλες τις σφραγισμένες πόρτες της ζωής, της αγάπης, της
σοφίας, της ταπείνωσης για όλους τους καλοπροαίρετους χριστιανούς. Γκρεμίζοντας
το μεσότοιχο της έχθρας που υπήρχε. Εν αντιθέσει με τους ποιμένες σήμερα που
δεν φροντίζουν να ενεργοποιήσουν τον ζήλο και την αγάπη του λαού ειδικά του
ορθόδοξου έναντι του Αγίου Ευαγγελίου. Οι τρεις πειρασμοί αντιμετωπίστηκαν με
σοφία από τον άνθρωπο Ιησού και εμείς πρέπει να προσέξουμε τους πειρασμούς
αυτούς καλώντας ο Θεός και εμάς να φανερώσουμε σοφία όταν τα βασίλεια μας
δοθούν ή πριν μας δοθούν. Πολλοί μάλιστα άνθρωποι πονηρά πνευματικά εξαπατούν
αθώους ανθρώπους κάτω από την σημαία του δόγματος και τους εμπορεύονται ψυχή τε
και σώματι εις όλη τους τη ζωή. ʼλλος πειρασμός είναι την ώρα που ο Κύριος
χρειάστηκε να φανερώσει την ελευθερία της προσωπικότητάς του φέρνοντας εις
πέρας την αποστολή του, κηρύττοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας. Αυτός ο
πειρασμός γράφεται και φανερώνεται ως εξής, όταν ενηλικιώθηκε και ξεκίνησε το
δημόσιο κήρυγμά του χωρίς ντροπή φανερώνοντας το αποκεκρυμμένο ευαγγέλιο του
Πατέρα του τότε συνέβη το εξής παράδοξο. Η μητέρα του έστειλε τους αδερφούς του
ώστε διά μέσου αυτών να του σταματήσει το ανθρωποσωτήριο έργο του και να έλθει
γρήγορα στο σπίτι, διότι δημιουργούσε αναταραχή και σκάνδαλο στους γραμματείς
και στους Φαρισαίους στους άρχοντες του τόπου διότι τα κηρύγματά του έφερναν
λαό και άρχοντες στην ίδια θέση. Πράγμα το οποίο εξόργιζε τους άρχοντες του
λαού του. Ο Χριστός όμως απάντησε με υπευθυνότητα, με σοβαρότητα και με αποφασιστικότητα
ώστε να καταλάβουν όλοι ότι το θέλημα του Πατρός είναι πάνω από το θέλημα
οποιουδήποτε. Πέστε λοιπόν στην μητέρα μου είπε στους αδελφούς του που
εστάλησαν από την μητέρα του ότι μητέρα μου και αδελφοί μου είναι οι ακούοντες
τον Λόγο του Θεού και τηρούντες αυτόν. Εν αντιθέσει με εμάς που την ώρα που ο
Θεός μας καλεί να φανερώσουμε τα μεγαλεία της βασιλείας διά μέσου μας στους
συνανθρώπους μας πολλές φορές ντρεπόμεθα να τα φανερώσουμε μήπως γίνουμε
αποσυνάγωγοι, χάνοντας έτσι την ευλογία του Θεού λόγω ντροπής και εγωισμού μην
πουν οι φίλοι μας, ο κόσμος ότι είμαστε αιρετικοί επειδή μιλάμε για τον Θεό ή
οτιδήποτε άλλο. Είναι αυτό μυαλό να ντραπούμε αυτόν που του οφείλουμε την ζωή
επειδή μας έφτασε να εννοούμε ότι υπάρχει και ότι είναι αληθινός και ότι κάνει
την παρουσία του στην ζωή μας δια της πίστεως; Χρειάζεται προσοχή! Η γνώμη των
ανθρώπων μας ενδιαφέρει περισσότερο από την γνώμη που θα σχηματίσει ο Θεός για
εμάς; Δεν καταλαβαίνουμε ότι σε αυτόν χρωστάμε την ζωή που ζούμε; Πολλοί
δικαιολογούνται ότι αγαπούν τον Θεό αλλά ποτέ δεν ευκαιρούν να του αποδώσουν
δόξα και τιμή, έτσι δικαιολογούνται με τις εργασίες τους. Θέλω να τονίσω κάτι,
αν ο Θεός τεμάχιζε το σώμα μας και όλα τα μέλη του τα έβαζε πάνω σε ένα τραπέζι
και μας έλεγε να τα αγοράσουμε, να αγοράσουμε δηλαδή δυο μάτια, δυο νεφρά, δυο
πνεύμονες, δυο πόδια, δυο χέρια, το μυαλό και όλο το σύστημα του εγκεφάλου
κ.λ.π. Πόσα χρόνια θα έπρεπε να εργαζόμαστε και πόσα χρήματα θα έπρεπε να του
δώσουμε; Αφού λοιπόν μας τα έδωσε όλα δωρεάν γιατί δεν ευκαιρούμε να του
αποδώσουμε δόξα και τιμή; Χρειάζεται προσοχή! Ένα μέλος αν μας αφαιρέσει ο Θεός
θα χρειαστούμε πολλά χρόνια εργασίας υλικής και με θυσία πολλών χρόνων να το
αγοράσουμε, ίσως για να τα αγοράσουμε όλα θα χρειαζόμασταν πάνω από δέκα ζωές.
Καλύτερα λοιπόν να ντρέπονται οι συγγενείς μας, οι φίλοι μας, ο κόσμος ολος για
εμάς παρά να ντρέπεται ο Θεός για εμάς. ʼλλωστε αυτό το συναίσθημα του φόβου
και της ντροπής θα το νιώσουμε στην αρχή της πνευματικής ζωής και έρχεται για
να περάσουμε την δοκιμασία της απόφασης που έχουμε για τον Θεό, μετέπειτα όλοι
θα δουν τον Θεό και τις ευλογίες στην ζωή μας και όλοι θα μας ακολουθήσουν. Και
εμείς θα χαιρόμαστε για την επιλογή και απόφασή μας να δοξάζουμε τον Θεό. Ο
φόβος και η ντροπή που αντιμετωπίζουμε σε αυτόν τον πειρασμό είναι η αρχή του
παντός και πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε σαν άνθρωποι όχι σαν Θεοί. ʼλλωστε οι
δοκιμασίες έχουν αυτό τον σκοπό, να κάνουμε υπέρβαση ανθρωπίνως και μπορούμε.
ʼλλωστε είναι γραμμένο, όστις φίλος του Θεού εχθρός του κόσμου καθίσταται και
όστις φίλος του κόσμου εχθρός του Θεού. ʼλλος πειρασμός ανθρώπινος που
αντιμετώπισε και που εμείς θα καλεστούμε είναι την ώρα που χρειάστηκε να πάει
στα Ιεροσόλυμα και να συνεχίσει το ανθρωποσωτήριο έργο του. Ο Πέτρος λόγω του
ότι οι Εβραίοι είχαν αποφασίσει να τον συλλάβουν όταν τον ξαναδούν θεώρησε
σωστό και ανθρώπινο να τον εμποδίσει έτσι του είπε, γίνε Κύριε ίλεως εις
σεαυτόν. Ο Κύριος όμως που ξέρει να ξεχωρίζει τις φωνές απάντησε εις αυτόν,
ύπαγε οπίσω μου σατανά. Δηλαδή εγώ πρέπει συνέχεια χωρίς φόβο όποιες και αν
είναι οι συνέπειες να συνεχίσω το ανθρωποσωτήριο έργο μου και να το φέρω εις
πέρας. Εν αντιθέσει με τον Πέτρο ή με εμάς που όταν κινδυνεύσει η ζωή μας ή τα
προσωπικά μας συμφέροντα κρυβόμεθα και αρνούμεθα την αποστολή μας. Και όχι μόνο
όταν κινδυνεύσει η ζωή μας αλλά και όταν γίνει κάτι που μπορεί να μας ονομάσουν
αιρετικούς φοβούμεθα. Ο Κύριος όμως τόνισε, μακάριοι είστε όταν σας ονειδίσωσι
και διώξωσι ψευδόμενοι ένεκεν του ονόματός μου. Όλους αυτούς τους πειρασμούς οι
άνθρωποι τους ξεπερνούν και εμείς πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε και να τους
ξεπεράσουμε. Μάλιστα είναι γραφικό ότι και αν μέσω σκιάς θανάτου πορευθώ ου
φοβηθήσομε ότι Κύριος μετ’ εμού εστί. ʼλλωστε ο Ιησούς έπειτα από όλους αυτούς
τους πειρασμούς αφού τους αντιμετώπισε με θάρρος σαν άνθρωπος τους αντιμετώπισε
όμως με σοφία Θεού και με αξιοπρέπεια τους έφερε εις πέρας. Μάλιστα με απόφαση
ώστε όποια και αν είναι τα αποτελέσματα να μην τον ενδιαφέρει. Μόνο σε αυτές
τις αποφάσεις θα δώσει ο Θεός υπέρ κόρον τις ευλογίες του στους δοκιμασμένους,
άξιους πιστούς. Ονομάζοντας και δίνοντας εις αυτόν ο Θεός το υπέρ παν όνομα να
ονομαστεί Υιός Θεού. ʼλλος πειρασμός τρομερός είναι η παρουσία του Κυρίου
ενώπιον των αρχόντων όπως του Πιλάτου και των γραμματέων και Φαρισαίων. Όπου εκεί
ερωτήθη για την αποστολή του και δεν έκρυψε τίποτε, ας γνώριζε ότι για τις
ιδέες αυτές που φανέρωνε στους άρχοντες και στον λαό θα καταδικαστεί. Όμως ο
Πατέρας του για το θάρρος του αυτό τον ευλόγησε και τον υπερύψωσε δίνοντάς του
την άφθαρτη και αθάνατη ζωή δια της αναστάσεως. Μόνο αυτοί που θα δοκιμαστούν
και θα φανερώσουν Χριστό με αξιοπρέπεια και με ειλικρίνεια θα ηγηθούν στην ζωή.
Όσοι τώρα συμβιβαστούν για να μην γίνουν αποσυνάγωγοι και αιρετικοί κατά κόσμο
τότε σιγά σιγά θα δαιμονιστούν και θα αφανιστούν, μη γένοιτο εις εμάς. Θα
πρέπει να ξέρουμε ότι μεταξύ μας δυνάμεθα να κρυβόμαστε και να μην φανερώνουμε
το αληθινό πρόσωπο μας όμως έμπροσθεν του Θεού δεν μπορούμε να κρύψουμε ουδέν,
τα πάντα γυμνά και τετραχιλισμένα μάλιστα και οι τρίχες της κεφαλής μας είναι
όλες αριθμημένες υπό του Θεού. Πόσο μάλλον ο τρόπος σκέψης και ο τρόπος ο
πνευματικός που εργαζόμεθα. Δεν αξίζει να χάσουμε τον Θεό για λίγα χρόνια ζωής
ή να χάσουμε την ψυχή μας ή την ζωή μας για να μην γίνουμε αποσυνάγωγοι. Ας
σηκώσουμε το ανάστημα μας ψηλά με την αλήθεια του ευαγγελίου και ας είμεθα
σίγουροι ότι όποιος παλεύει συν Θεό ουδέποτε νικάται. Αυτά και άλλα πολλά
στοιχεία φανερώνουν την ανθρώπινη πάλη του Ιησού με τον διάβολο την οποίαν και
εμείς καλούμεθα να φανερώσουμε όταν καλεστούμε άνωθεν να εκπληρώσουμε. Τώρα θα
δούμε την ευλογία της θείας φύσης του Κυρίου πριν και μετά την εκπαίδευση που
τον ανέδειξε Υιό Θεού κατά το πνεύμα της δικαιοσύνης.
Πρώτο έργο θείας φύσης πριν την εκπαίδευση που υπέστη
είναι η γέννηση του η οποία έγινε δια Πνεύματος Αγίου. 1 Εν δε τω μηνί τω έκτω,
απεστάλη ο άγγελος Γαβριήλ υπό του Θεού εις πόλιν της Γαλιλαίας, ονομαζομένην
Ναζαρέτ,
2 προς παρθένον ηρραβωνισμένην με άνδρα ονομαζόμενον
Ιωσήφ, εξ οίκου Δαβίδ και το όνομα της παρθένου, Μαριάμ.
3 Και εισελθών ο άγγελος προς αυτήν είπε, Χαίρε,
κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σού ευλογημένη συ εν γυναιξί.
4 Εκείνη δε ιδούσα, διεταράχθη δια τον λόγον αυτού και
διελογίζετο οποίος τάχα ήτο ο ασπασμός ούτος.
5 Και είπεν ο άγγελος προς αυτήν, Μη φοβού, Μαριάμ διότι
εύρες χάριν παρά τω Θεώ
6 Και ιδού, θέλεις συλλάβει εν γαστρί και θέλεις
γεννήσει υιόν και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού ΙΗΣΟΥΝ.
7 Ούτος θέλει είσθαι μέγας και Υιός Υψίστου θέλει
ονομασθή και θέλει δώσει εις αυτόν Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του πατρός
αυτού
8 και θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ εις
τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος.
9 Είπε δε η Μαριάμ προς τον άγγελον, Πως θέλει είσθαι
τούτο, επειδή άνδρα δεν γνωρίζω;
10 Και αποκριθείς ο άγγελος, είπε προς αυτήν, Πνεύμα
ʼγιον θέλει επέλθει επί σε και δύναμις του Υψίστου θέλει σε επισκιάσει διά
τούτο και το γεννώμενον εκ σου άγιον, θέλει ονομασθή Υιός Θεού.
11 Και ιδού Ελισάβετ η συγγενής σου και αυτή συνέλαβεν
υιόν εις το γήρας αυτής και ούτος είναι μήν έκτος εις αυτήν την καλουμένην
στείραν.
12 Διότι ουδέν πράγμα θέλει είσθαι αδύνατον παρά τω
Θεώ.
Εμείς όλοι γεννηθήκαμε από σαρκικό πατέρα όμως και η
δική μας γέννηση είναι μέγα μυστήριο. Η σημερινή επιστήμη αιώνες ερευνά τον
άνθρωπο και την γέννησή του την ονομάζει μέγα θαύμα.
Δεύτερο στοιχείο της θείας φύσης του Ιησού είναι ότι
στο δωδέκατο έτος της ηλικίας του εισήλθε στον ναό και δίδασκε εν δυνάμει τους
ιερείς με σοφία Θεού, κάνοντας όλους τους διδασκάλους του Ισραήλ να εξίστανται
από την πανσοφία του. Και εμείς όταν ξεκινήσουμε την αφιέρωση θα έχουμε σιγά
σιγά την ομορφιά και την σοφία των θείων λόγων οι οποίοι θα εξέρχονται εκ του
στόματός μας σε σημείο να επέρχεται θαυμασμός από αγγέλους και από ανθρώπους,
οι οποίοι θα χαίρονται με την αναγέννησή μας, την πνευματική μας πρόοδο.
Το τρίτο στοιχείο είναι η αφανής ζωή του μέσα στην
σιωπή των τριάντα χρόνων μέχρι την ώρα που πήρε την εντολή άνωθεν να ξεκινήσει
το ανθρωποσωτήριο έργο του. Εν αντιθέσει με εμάς που φυτρώνουμε πολλές φορές
εκεί που δεν μας σπέρνει ο Θεός κάνοντας τους απεσταλμένους, τους αγίους, τους
σοφούς, τους μεγάλους και τους τρανούς πριν την ώρα μας. Προσοχή, χρειάζεται
περισυλλογή όχι βιασύνη, χρειάζεται μετάνοια, προσευχή, μελέτη, να
αναγεννηθούμε και όταν ενηλικιωθούμε πνευματικά ο Θεός θα μας χρησιμοποιήσει
για την δόξα του Θεού και την σωτήρια του κόσμου. Όχι βιαστικά πράγματα ώστε
μετέπειτα να γελούν οι άλλοι συνάνθρωποί μας με την πτώση μας φανερώνοντας ότι
το έργο μας γίνεται με υπέρμετρο εγωισμό και μωρία ανθρώπινη.
Τέταρτο στοιχείο της θείας φύσης του Ιησού είναι η
ταπείνωση, η σοφία του αγίου κηρύγματός του το οποίο έκανε τα πλήθη να τον
θαυμάζουν και να τον ακολουθούν. Μάλιστα ποτέ στα κηρύγματά του δεν φανέρωνε
και δεν πρόβαλε τον δικό του εαυτό αν και ήτο Υιός Θεού αλλά του Πατέρα του
πρόβαλε μιλώντας γι’ αυτόν με αγάπη, δίνοντας εις αυτόν όλη την δόξα. Ταπείνωση
ακόμη έδειξε και στους ανθρώπους τους οποίους τους πλησίαζε με αγάπη χωρίς να
προσωποληπτεί, άλλωστε οι μαθητές του ούτε το δημοτικό δεν είχαν τελειώσει και
αυτός τους υπηρετούσε φανερώνοντάς τους τα εξής, ου γαρ ήλθον διακονηθήναι
έλεγε αλλά διακονήσαι και δούναι την ζωή ημών λύτρο αντί πολλών. Πλένοντας
ακόμη και τα πόδια των μαθητών του.
Πέμπτο στοιχείο θείας φύσης είναι η σοφία του λόγου
του που κατατρόπωνε ανθρώπους δαιμονισμένους και αγγέλους πονηρούς που εις όλο
τον επί της γης βίο του αντιμετώπιζε βάζοντας όλους στην θέση τους. Δεν είναι
σοφία Θεού όταν του πήγαν να κρίνει την μοιχευομένη; Η απάντηση που έδωσε ήτο
ως εξής, ο αναμάρτητος είπε πρώτος το λίθο βαλέτω. Ή όταν του πήγαν νόμισμα
ώστε να ρωτήσουν αν είναι σωστό να πληρώνουν φόρο εις τον Καίσαρα δεν απάντησε
απόδοτε του Καίσαρα τα του Καίσαρα και τα του Θεού στον Θεό;
Έκτο στοιχείο θείας φύσης είναι τα θαύματα στα οποία
επικαλούνταν πάντα τον ουράνιο Πατέρα του ελευθερώνοντας όλους όσους ζητούσαν
βοήθεια από ανίατες ασθένειες. Ποτέ δεν χρησιμοποιούσε την δική του δύναμη για
δόξα δική του.
Έβδομο στοιχείο θείας φύσης είναι η προσωπικότητά του,
ο ιδεώδης χαρακτήρας του, η ευθύτητα που τον διέπει, η σοβαρότητα και η
υπευθυνότητα στις εντολές του Πατέρα του καθώς η τέλεια υπακοή εις τις εντολές
αυτές. Καμία ιδιαιτερότητα ή κανένας πειρασμός ή καμία αδυναμία δεν μπόρεσε να
τον εξεκλίνει από το θέλημα του Πατέρα του. Μάλιστα έλεγε στους μαθητές του,
όταν υπάγετε εις μια πόλην στον δρόμο μην ειπείτε το χαίρειν. Εν αντιθέσει με
εμάς που πολλές φορές αλλάζουμε εκατό γνώμες στο λεπτό όταν ειδικά θέλουμε να
αφιερωθούμε και όλο αναβάλλουμε την αφιέρωσή μας με δικαιολογίες πολλές, έχω
δουλειές, έχω χρόνο θα αφιερωθώ αύριο. Πρέπει να ξέρουμε ότι το αύριο οδηγεί
στην χώρα του ποτέ και η δικαιολογία στον θάνατο ψυχής και σώματος.
Όγδοο στοιχείο θείας φύσης είναι η δύναμή του να
ανταπεξέλθει στα κατηγορώ, στα βασανιστήρια και στον σταυρικό θάνατο τον οποίον
υπέστη, λοιδορούμενος ουκ αντελοιδόρει απειλούμενος ουκ ηπείλει. Εν αντιθέσει
με εμάς που αν πειράξουν τα φαινομενικά δικαιώματα μας κατά κόσμο είμεθα ικανοί
αν είχαμε χρήματα να βάζαμε να μας υπερασπιστεί ολόκληρος ο δικηγορικός
σύλλογος ώστε να δικαιωθούμε. Ο Κύριος όμως πίστευε ότι κανείς δεν έχει εξουσία
πάνω του και πάνω σε όλους τους εν χριστώ ανθρώπους εάν δεν είναι δεδομένο
άνωθεν. Γι’ αυτό και η σιωπή ήτο πάντα δίπλα του. Μαλιστα σε πειρασμούς ή χαζά
προκλητικά ερωτήματα έμπαινε μέσα του.
Ένατο στοιχείο θείας φύσεως είναι ο λαξευτός τάφος που
του εδόθη ώστε να τοποθετηθεί το ʼγιο σώμα του. Καθώς η ταφή και η ανάστασή
του.
Δέκατο στοιχείο θείας φύσεως είναι οι εξουσίες που του
εδόθησαν μετά την ανάστασή του. Ο ίδιος φανέρωσε, εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν
ουρανό και επί της γης. Μαθητές πορευθέντες πάντα τα έθνη βαπτίζοντας αυτούς
εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος κηρύττοντας αυτούς
να φυλάττωση πάσας τις εντολές.
Εντέκατο στοιχείο της θείας φύσης του είναι οι
εξουσίες τις οποίες έχει όπου σήμερα ενώ απουσιάζει από την εκκλησία του
προσωπικά η εκκλησία του στην γη εξαπλώνεται και ο χριστιανισμός αυξάνεται
καθημερινά. Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες.
Δωδέκατο στοιχείο είναι η εξουσία του να εκπληρώσει
τις υποσχέσεις του και τις επαγγελίες που εξαγγέλλει ο ίδιος για τον εαυτό του
και για τις υποσχέσεις που έδωσε για την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος. Στέλνοντας
το ʼγιο Πνεύμα την ημέρα της Πεντηκοστής δίνοντας στους αποστόλους ιδιαίτερες
δυνάμεις να εξαπλωθούν εν δυνάμει σε όλο τον κόσμο ανατρέποντας με τα στοιχεία
της αγάπης, της ταπείνωσης όλες τις εγωιστικές, δαιμονισμένες, άθεες, γεμάτες
ασέβειες βασιλείες της εποχής. Βάζοντας τον χριστιανισμό σε όλα τα έθνη σχεδόν
σήμερα. Εμείς τώρα καλεστήκαμε να υπηρετήσουμε το θέλημα του Θεού κάνοντας
υπέρβαση. Πρέπει να ξέρουμε ότι πρώτα θα καλεστούμε να υπερβούμε την ανθρώπινη
φύση εν δυνάμει ώστε να λάβουμε χωρίς μέτρο την θεία φύση, την δόξα του
αγιασμού, των θαυμάτων και της αφθάρτου ζωής. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να
γίνουμε κληρονόμοι, συγκληρονόμοι και συμμέτοχοι της δόξης του Θεού, το οποίο
εύχομαι εις όλους εμάς. Γένοιτο, Γένοιτο Αμήν.