Σοφία Θεού γεννά ο λόγος του Θεού μέρος δεύτερο

Σοφία Θεού γεννά ο λόγος του Θεού μέρος δεύτερο 

 Αδέλφια μου αγαπημένα ζει Κύριος. Και σήμερα πάλι μαζί στο πνευματικό μας ραντεβού. Εύχομαι όπως η αγάπη του Χριστού ήταν ολοκληρωμένη απέναντι στον Πατέρα Θεό και στον άνθρωπο, έτσι και η αγάπη η δική μας να συντονιστεί με την αγάπη του Κυρίου μας απέναντι στο θέλημα του Πατέρα μας Θεού και απέναντι στον συνάνθρωπο αφού ο Θεός μάς καλεί σε συμμετοχή πνευματική προς το κοινό συμφέρον που είναι η ίδρυση της βασιλείας του Θεού στον κόσμο, υπηρετούντες όλοι εμείς το αγαθό και ευάρεστο ενώπιον Θεού και ανθρώπων, κηρύττοντας όλοι εμείς με τα λόγια μας αλλά και με την ζωή μας —μέσα από το παράδειγμά μας— το Ευαγγέλιο της βασιλείας. Το οποίο Ευαγγέλιο της βασιλείας σήμερα με την δύναμη του Θεού κηρύττουμε σε όλον τον κόσμο και θα συνεχίσουμε να το κηρύττουμε με όλα τα μέσα που χορηγήθησαν στο ανθρώπινο γένος μέσα από την αγάπη του Πατέρα μας η οποία συγκλίνει στην αναγέννηση, στην δική του σοφία και στην έρευνα, αφού μέσα από αυτά δημιουργήθηκε η εξέλιξη που διέπει σήμερα τον δικό μας κόσμο. Όλα όσα έχουν δημιουργηθεί αλλά και όλα όσα βλέπουμε γύρω μας έχουν έναν σκοπό. Να χρησιμοποιηθούν από τους ανθρώπους του Θεού στο να συντελεστεί και να ολοκληρωθεί η θέωση του ανθρώπου. Αυτός είναι ο στόχος μας. Να χρησιμοποιήσουμε τα πάντα για την δόξα του Θεού και την σωτηρία του κόσμου. Η ζωή μας χωρίς τον Χριστό έχει χρονικό όριο. Μην μάς ξεγελά το μεταπτωτικό σύστημα και επενδύουμε σε «ξυλοκέρατα». Από σήμερα ας επενδύσουμε και ας υπηρετήσουμε όλοι ενωμένοι —μια ψυχή, μια καρδιά— Θεό ζώντα. Αδέλφια μου ήρθε η ώρα για μας να πάρουμε θέση ευθύνης ώστε να αφιερώσουμε αυτήν την μικρή ζωή που έχουμε στο να γίνουμε αλήθεια. Είναι γραφικό, γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς (Ιωάννης 8:32). Με φυσική συνέπεια (μέσα από την αλήθεια) να την πάρουμε αυτή την φτωχή ζωή που έχουμε, αιώνια, γεμάτη με την ουρανόδρομη σοφία του Θεού Πατέρα ώστε να γίνουμε πλούσιοι σε αγάπη, σε σοφία, σε ταπεινοφροσύνη, σε ζώσα πίστη, με λίγα λόγια να γίνουμε όλοι κληρονόμοι Θεού, συγκληρονόμοι Χριστού και συμμέτοχοι της δόξης Αυτού. Γένοιτο, αμήν.

Προσευχή

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον, Αγαθέ τας ψυχάς και τα σώματα ημών.

Κύριε, είσαι στην ζωή μας άγρυπνος φρουρός. Ανησυχούμε εμείς και ταραγμένοι πολλάκις υπάρχουμε λόγω της άγνοιας και της ημιμάθειας που μάς εξασφάλισε η πτώση. Παρ’ όλα αυτά όταν σε επικαλούμαστε πάντα λαμβάνουμε ενίσχυση και με σοφία αντιμετωπίζουμε την κάθε απιστία που συναντάμε μέσα μας αλλά και γύρω μας. Κύριε, ασθενείς εμείς και εξαντλημένοι, κουρασμένοι και καταπονημένοι μέσα από τα σκάνδαλα που γεννά το σύστημα των ανθρώπων όμως, πάντα Εσύ μάς κάνεις να αισθανόμαστε ανακούφιση, δύναμη, ενέργεια Θεού, ειρήνη, χαρά ανεκλάλητη, εγκαταλειπόμενοι πολλές φορές από τους συνανθρώπους μας μέσα από την άγνοια που μάς διέπει και τους διέπει και Εσύ πάντα με την δική Σου σοφία και το μέγα έλεος μάς ελευθερώνεις από κάθε πειρασμό ή δοκιμασία δίνοντάς μας δύναμη να προχωράμε μπροστά. Απιστούμε πολλάκις προς Σε, που Εσύ μάς ενέπνευσες και καθόρισες στην ζωή μας μέσα από το κάλεσμα που λάβαμε στο να τείνουμε προς την κατάργηση του θανάτου αφού Εσύ μάς αυξάνεις την πίστη ώστε να βλέπουμε αλλά και να αισθανόμεθα ότι τα πάντα είναι δυνατά εις τον πιστεύοντα. Ζούμε το λάθος κάθε στιγμή, εκούσια ή ακούσια, και Εσύ πάντα μάς συγχωρείς χωρίς να μάς εγκαταλείπεις. Πατέρα μας, Άγιε Κύριε και Θεέ μας, τείχισον ημάς αγίοις Σου αγγέλοις, ίνα τη παρεμβολή αυτών φρουρούμενοι και οδηγούμενοι καταντήσωμεν εις την ενότητα της πίστεως και εις την επίγνωσιν της απροσίτου Σου δόξης διότι Εσύ είσαι Κύριε για όλους εμάς θησαυρός ζωής, σοφίας, υγείας, χαράς ανεκλάλητης αλλά και σωτηρίας. Είσαι για εμάς, Κύριε, αστείρευτη πηγή αιώνιας αφθαρσίας. Σε ευχαριστούμε για την μεγάλη Σου αγάπη και για την σταυρική Σου θυσία την οποίαν υπέστης για την σωτηρία όλων ημών ώστε να μετέχουμε της απείρου κάλλους δόξης Σου ως κληρονόμοι Θεού, συγκληρονόμοι Χριστού και συμμέτοχοι (της δόξης Σου). Αμήν.

Αδέλφια μου, μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται (Ματθαίος 5:6). Αδέλφια μου ο κόσμος αυτός ζει μέσα στο ψέμα το οποίο ψέμα έγινε δυστυχώς για το ανθρώπινο γένος, ιδιαίτερα σήμερα, πολίτευμα αδιασάλευτο αφού η πτώση γέννησε τα υφιστάμενα στερεότυπα και τα εντάλματα των ανθρώπων τα οποία γκρεμίζουν την αγάπη και χωρίζουν τους ανθρώπους από τον Θεό αλλά και μεταξύ τους, στοιχείο εμφανές μέσα στις κοινωνίες των ανθρώπων. Δυστυχώς τα προσωπικά συμφέροντα είναι αυτά που εξουσιάζουν σήμερα όλους τους ανθρώπους και όλους τους λαούς της Γης —στα εντάλματα ανήκουν τα προσωπικά συμφέροντα— φυσική συνέπεια να υπηρετούν οι πάντες το ψέμα έναντι της αλήθειας. Ψέμα είναι ό,τι καταστρέφει την ζωή και μάς χωρίζει από τις αρχές του Θεού και αλήθεια είναι ό,τι αυξάνει την ζωή και μάς ενώνει με τον ζώντα Θεό. Αδέλφια μου ο κάθε άνθρωπος με την πνευματική οκνηρία και τεμπελιά που τον διέπει δεν μπόρεσε ακόμα και σήμερα να γνωρίσει ότι ο Θεός ήρθε στην Γη και έφερε σ’ αυτήν το πολίτευμα του ουρανού ώστε όλοι οι άνθρωποι, ειδικότερα όσοι έχουν την ευθύνη του κόσμου, να πολιτεύονται την αγάπη προς τον Θεό και τον αδελφό. Αυτοί οι δύο νόμοι μπορούν να κάνουν, όταν γίνουν αντιληπτοί, τον πλανήτη μας παράδεισο. Όταν εφαρμοστεί η αγάπη προς τον Θεό και τον αδελφό αμέσως καταργούνται όλοι οι άλλοι νόμοι. Ακόμα ο Χριστός έφερε στο ανθρώπινο γένος και την άφθαρτη ζωή κάνοντας όλους εμάς σύμμορφους της δικής του δόξης, δείχνοντας μάλιστα και τον τρόπο να την εξασφαλίσουμε μεταστοιχειώνοντας το σώμα μας μέσα από το πνεύμα του Θεού και την αγάπη που θα πρέπει να μάς διέπει απέναντι στις εντολές του, οι οποίες εντολές του μάς εξασφαλίζουν σοφία. Είναι γραφικό, φανερωθείσαν δε τώρα διά της επιφανείας του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, όστις κατήργησε μεν τον θάνατον, έφερε δε εις φως την ζωήν και την αφθαρσίαν διά του ευαγγελίου (Τιμόθεος Β΄ 1:10). Αδέλφια μου, ο κόσμος αυτός κείται αλλά και ζει μέσα στα πονηρά εκ νεότητος αυτού. Δυστυχώς όλοι οι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν σήμερα το καλό και το κακό, το ψέμα και την αλήθεια. Δυστυχώς ο Χριστιανός αλλά και ο αμαρτωλός ζουν με το ψέμα και εκφράζονται με την αμαρτία η οποία ολοκληρώνεται στο δικό τους θέλημα και όχι στο να επικρατήσει το θέλημα του Θεού. Έτσι το θέλημα το δικό μας μάς οδηγεί στην κρίση η οποία στην συνέχεια δημιουργεί την φθορά και τον θάνατο. Είναι δυστυχώς όλα αυτά και άλλα πολλά η αλήθεια όλων των ανθρώπων και των λαών της Γης. Κανείς δεν μπορεί να διακρίνει το ψέμα όλων αυτών και το που οδηγούν κι αν κάποιοι —οι οποίοι φιλοσοφούν— το διακρίνουν, δεν μπορούν να το αλλάξουν και ο λόγος διότι η αλλαγή δεν ξεκινά από τους άλλους αλλά από εμάς που κατανοούμε το δικό του θέλημα, αν το κατανοούμε. Με την λογική να θέλεις να αλλάξεις τους άλλους και όχι τον εαυτό σου δεν μπορείς άνθρωπε να διακρίνεις την αλήθεια από το ψέμα, να διακρίνεις την ζωή από τον θάνατο, τον Χριστό από τον Διάβολο ώστε να εργαστείς το αγαθό και να έρθει η αλήθεια και η αγάπη η ανυπόκριτη πρώτα μέσα σου και κατόπιν μεταξύ όλων των ανθρώπων. Δυστυχώς σαν άγγελοι Φωτός όλοι οι άνθρωποι επικαλούνται τον Θεό και υπηρετούν το λάθος, την αμαρτία, το ψέμα, τον θάνατο, πλην φυσικά ελαχίστων εξαιρέσεων οι οποίοι ως πρωτοπόροι και θεοφόροι του στρατεύματος του Θεού εργάζονται το θέλημα του Θεού με σκοπό την επανένταξη του ανθρώπου στις αρχές του Θεού. Αδέλφια μου δυστυχώς η πλειονότητα των ανθρώπων ζει με απώτερο σκοπό τα προσωπικά της συμφέροντα, βοηθούμενοι όλοι υπό του άρχοντος του ψεύδους και της αδικίας στο να επιθυμούν με διακαή τρόπο τα συμφέροντά τους με θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους μέσα από το ατομικό συμφέρον που διακρίνει τους πάντες. Το ατομικό συμφέρον είναι το κακώς εννοούμενο συμφέρον, το γενικό συμφέρον είναι το θέλημα του Θεού. Όμως, ο Χριστός που είναι αυτούσια η δικαιοσύνη η οποία πάντα προσφέρει σήμερα αλλά και εις τους αιώνες των αιώνων διά Πνεύματος Αγίου μέσα από το μέγα έλεος δύναται να ενισχύσει τον πεσόντα άνθρωπο ώστε να γνωρίσει τον Θεό, την αλήθεια, την ζωή και σήμερα αυτό κάνει. Αδέλφια μου απεδείχθη ότι ο Θεός μπορεί να αναστήσει ό,τι μέσα μας έχει πεθάνει (στο σώμα ή στο πνεύμα). Αρκεί εμείς να θέλουμε να γίνουμε αλήθεια. Αρκεί εμείς να θέλουμε να αγαπήσουμε τον Χριστό με όλη την δύναμη της ψυχής μας. Αδέλφια μου ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για όσους αγαπούν τον Χριστό και εργάζονται το αγαθό να ζήσουν με τον Χριστό. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου σε όσους αγαπούν τον Χριστό και επικαλούνται Αυτόν, τον Θεό εργαζόμενοι το αγαθό, να γίνει ο χορτασμός του πνεύματος, ο οποίος χορτασμός δεν θα γίνει στον ουρανό αφού πεθάνουμε ώστε να ζούμε σε αυτόν σαν σκιές όπως πολλοί επιθυμούν μέσα από την οκνηρία τους και την υποκριτική τους στάση ή την άγνοιά τους. Απεδείχθη ότι όλοι όσοι κηρύττουν τον θάνατο, με τον όποιο τρόπο, απλά ζουν το ψέμα, κηρύττουν το ψέμα. Μάλιστα απεδείχθη το ψέμα τους αφού δεν θέλουν να αφήσουν αυτή την ζωή όταν ο θάνατος τους πλησιάσει. Σήμερα ήρθε η ώρα να γίνει ο χορτασμός του πνεύματος, ο χορτασμός του Θεού ώστε με την δική του δύναμη να μεταστοιχειώσουμε την ζωή μας σε Θεού ζωή, άγια ζωή. Πού θα γίνει αυτός ο χορτασμός; Είναι απλό. Εδώ, εις αυτήν την Γη, εις τούτον τον πλανήτη. Ο τρόπος; Μέσω του Παρακλήτου. Ο Κύριος τόνισε, συμφέρει υμίν ίνα εγώ απέλθω. εάν γαρ μη απέλθω, ο παράκλητος ουκ ελεύσεται προς υμάς. εάν δε πορευθώ, πέμψω αυτόν προς υμάς· και ελθών εκείνος ελέγξει τον κόσμον περί αμαρτίας και περί δικαιοσύνης και περί κρίσεως (Ιωάννης 16: 7-8). Αυτή είναι η μόνη αλήθεια και είναι η απάντηση σε όλους όσους ζητούν τον Θεό. Να γνωρίσουν τον Παράκλητο, Εκείνον, κατόπιν όλοι οι λαοί να γνωρίσουν μέσω της υγιαίνουσας διδασκαλίας και του Παρακλήτου τον Υιό και Λόγο του Θεού του ζώντος και το αποκορύφωμα όλων των αγαθών ενεργειών των ανθρώπων του Θεού θα είναι να γνωρίσουν τον έναν Θεό, τον Πατέρα μας, τον Δημιουργό αυτού του τρισμέγιστου κόσμου με κορωνίδα όλων των δημιουργημάτων τον λογικό άνθρωπο. Αδέλφια μου οι πάντες σύντομα θα γνωρίσουν τον ένα Θεό, τον Θεό της αγάπης και όλοι θα κλίνουν γόνυ ενώπιον του Πατέρα Θεού ώστε στην συνέχεια να γίνουν πάντες διδακτοί Θεού. Είναι γραφικό, το Πάτερ ημών αναφέρει και φανερώνει ότι το θέλημα του Θεού θα λάβει χώρα στην Γη, ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης. Ο χορτασμός του πνεύματος λοιπόν έγκειται στο ότι η αγάπη του Χριστού δύναται σήμερα να πλημμυρίσει την δική μας ζωή και κατόπιν η αγάπη αυτή να βγει έξω από όλους εμάς και να επεκταθεί προς τους φίλους, τους αδελφούς ακόμα και προς τους εχθρούς, αφού ο Κύριος μάς καλεί σε συμμετοχή στον νέο κόσμο ο οποίος έχει ως επιστέγασμα την ανυπόκριτη αγάπη και την σοφία του Θεού η οποία χορηγεί την άφθαρτη ζωή. Εμπρός λοιπόν αδέλφια μου όλοι μαζί να σηκώσουμε το ανάστημά μας απέναντι στο λάθος, στην αμαρτία, στην φθορά, στον θάνατο και να διεκδικήσουμε με την αλήθεια του Ευαγγελίου τον Πατέρα Θεό κλείνοντας τις σειρήνες από τον μεταπτωτικό κόσμο. Ο Πατέρας Θεός να κοσμεί την ζωή μας ώστε αυτός να επιστατεί καθημερινά σ’ αυτή με έναν σκοπό, να σκηνώσει μέσα μας αλλά και γύρω μας. Είναι γραφικό, και θέλει σκηνώσει μετ' αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ' αυτών Θεός αυτών (Αποκάλυψις 21:3). Η δύναμή μας για να το πετύχουμε είναι η αλήθεια του Χριστού η οποία διατυπώνεται στο Ευαγγέλιο του Χριστού και ο λόγος που μπορούμε είναι διότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου ώστε το Ευαγγέλιο του Χριστού να γίνει το σύνταγμα του κόσμου, ήρθε η ώρα να γίνει ο πνευματικός χορτασμός του κόσμου. Η Φωνή Θεού κατ’ εντολή Θεού, με την άδεια του Θεού αλλά και με φτωχικά μέσα —αφού λίγοι την πιστεύουν σήμερα και την στηρίζουν— σιγά - σιγά θα σκιάσει τον κόσμο ολόκληρο. Είναι και αυτό γραφικό, Εξεύρω τα έργα σου· ιδού, έθεσα ενώπιόν σου θύραν ανεωγμένην, και ουδείς δύναται να κλείση αυτήν· διότι έχεις μικράν δύναμιν και εφύλαξας τον λόγον μου και δεν ηρνήθης το όνομά μου (Αποκάλυψις 3:8). Ο Θεός αδέλφια μου θα μάς δώσει την δύναμη να κηρύξουμε το Ευαγγέλιο της βασιλείας ώστε να λάβουν χώρα τα γεγραμμένα διά της πίστεως. Αδέλφια μου ξεκίνησε ο Θεός διά μέσω όλων ημών ένα έργο επανένταξης του ανθρώπου στις αρχές του Θεού, στις αρχές της άφθαρτης ζωής. Όλοι μαζί μπορούμε να γίνουμε υπό του Θεού η σπίθα εκείνη η οποία μπορεί να πυροδοτήσει σε όλον τον πλανήτη την έκχυση του Αγίου Πνεύματος χωρίς μέτρο ώστε να έρθει σε όλους τους λαούς ο χορτασμός. Όλοι εμείς σήμερα που εργαζόμαστε το αγαθό αποτελούμε το στράτευμα του Ιωήλ όπου όλοι οι στρατιώτες του Χριστού ένας - ένας παίρνουν θέση μάχης μέσα στο αγιαστήριο. Και τραυματίες να είμαστε στο στράτευμα του Χριστού μπορούμε να πάρουμε θέση μάχης διότι ο Θεός είπαμε δύναται να αναστήσει ό,τι κατάφερε να νεκρώσει ο Διάβολος στο πνεύμα και στο σώμα μας. Ο λόγος που ο Θεός μάς συστήνει το αγιαστήριο είναι για να γίνουμε όλοι διδακτοί Θεού. Αδέλφια μου ο εχθρός όλων ημών είναι ένας, ο έτερος κακός εαυτός μας. Αυτόν καλούμαστε να νικήσουμε. Ο Χριστός τόνισε, έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ του οφθαλμού σου, και τότε διαβλέψεις εκβαλείν το κάρφος εκ του οφθαλμού του αδελφού σου (Ματθαίος 7:5, Λουκάς 6:42). Όποιος τα βρει με τον εαυτό του, θα τα βρει και με τον Θεό αλλά και με όλον τον κόσμο. Όποιος δεν τα βρει με τον εαυτό του, δεν θα τα βρει ποτέ ούτε με τον Θεό αλλά ούτε και με κανέναν συνάνθρωπό του, μη γένοιτο!

Αδέλφια μου ξεκινάμε με δυο - τρία μηνύματα μέσα από την Καινή Διαθήκη (γραφικά) και κατόπιν θα συνεχίσουμε το δεύτερο μέρος των πνευματικών μηνυμάτων με τίτλο: Σοφία Θεού γεννά ο Λόγος του Θεού — Μέρος δεύτερο.

Ας δούμε λίγο ποια είναι η ζωή του Πνεύματος γραφικά.

* Ουδέν άρα νυν κατάκριμα τοις εν Χριστώ Ιησού μη κατά σάρκα περιπατούσιν, αλλά κατά πνεύμα. ο γαρ νόμος του πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού ηλευθέρωσέ με από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου. το γαρ αδύνατον του νόμου, εν ώ ησθένει διά της σαρκός, ο Θεός τον εαυτού υιόν πέμψας εν ομοιώματι σαρκός αμαρτίας και περί αμαρτίας, κατέκρινε την αμαρτίαν εν τη σαρκί, ίνα το δικαίωμα του νόμου πληρωθή εν ημίν τοις μη κατά σάρκα περιπατούσιν, αλλά κατά πνεύμα· οι γαρ κατά σάρκα όντες τα της σαρκός φρονούσιν, οι δε κατά πνεύμα τα του πνεύματος. το γαρ φρόνημα της σαρκός θάνατος, το δε φρόνημα του πνεύματος ζωή και ειρήνη· διότι το φρόνημα της σαρκός έχθρα εις Θεόν· τω γαρ νόμω του Θεού ουχ υποτάσσεται· ουδέ γαρ δύναται· οι δε εν σαρκί όντες Θεώ αρέσαι ου δύνανται (Ρωμαίους 8:1-8).

Ο Χριστός δεν ήρθε στον κόσμο ως άγγελος αλλά ως άνθρωπος. Εφάρμοσε τον νόμο γιατί είχε αγάπη στον Θεό και νίκησε την κατάρα του νόμου ο οποίος καταδίκαζε τον άνθρωπο στον θάνατο. Μάλιστα πλήρωσε Αυτός και χάρισε σε όλους μας το μέγα έλεος ώστε διά της πίστεως και μέσα από την σχετική αφιέρωση να συντονίσουμε εαυτούς σύμφωνα με το θέλημα το δικό του. Γι’ αυτό από σήμερα ας γίνουμε άνθρωποι του Πνεύματος.

* Όσοι γαρ Πνεύματι Θεού άγονται, ούτοι είσιν υιοί Θεού. ου γαρ ελάβετε πνεύμα δουλείας πάλιν εις φόβον, — δεν χρειάζεται να φοβόμαστε, όπως χθες που είχαμε άγνοια, ότι δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε, ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε— αλλ’ ελάβετε πνεύμα υιοθεσίας, εν ώ κράζομεν· αββά, ο πατήρ. αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί τω πνεύματι ημών ότι εσμεν τέκνα Θεού. ει δε τέκνα, και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού, είπερ συμπάσχομεν ίνα και συνδοξασθώμεν (Ρωμαίους 8:14-17).

Χρειάζεται να συμπάσχομεν για να συνδοξασθώμεν, δεν μπορούν έτσι απλά, «με χαπάκι», να γίνουν όλα. Αξίζει τον κόπο να συμπάσχομεν διότι η μέλλουσα δόξα της άφθαρτης ζωής είναι σήμερα εδώ και μπορούμε να την επενδυθούμε. Όμως, οι πειρασμοί, τα σκάνδαλα, οι μικρότητες να γνωρίζουμε ότι δεν θα πάψουν να μάς περιτριγυρίζουν. Εμείς όμως θα ενθυμούμεθα: Λογίζομαι γαρ ότι ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς (Ρωμαίους 8:18). Από όπου κι αν περάσουμε, αρκεί να σπουδάσουμε, αρκεί να ταπεινωθούμε, για να κληρονομήσουμε την μέλλουσα δόξα όπου μπροστά σ’ αυτήν καμία αξία δεν έχουν τα παθήματα αυτά τα οποία εμείς θεωρούμε σημαντικά.

* Αδέλφια μου ο Αϊνστάιν σε μια συνέντευξή του είπε: Σαν παιδί διδάχτηκα την Βίβλο και το Ταλμούδ. Είμαι Εβραίος, αλλά είμαι γοητευμένος από την φωτοβόλο μορφή του Ναζαρηνού. Κανείς δεν μπορεί να διαβάσει τα Ευαγγέλια χωρίς να αισθανθεί την έντονη παρουσία του Ιησού. Η προσωπικότητά του πάλλεται μέσα σε κάθε λέξη. Ακόμα και κανένας μύθος δεν περιέχει τέτοια ζωή (τέτοια αλήθεια).

Στον Λόγο του Θεού, στο Ευαγγέλιο του Χριστού υπάρχει η αλήθεια. Το Ευαγγέλιο του Χριστού νυχθημερόν θα πρέπει να το έχουμε μαζί μας και να το μελετάμε, πράγμα το οποίο περιφρόνησαν οι πάντες σήμερα και περιμένουν να δημιουργήσουν οι άνθρωποι κράτος υγιές. Είναι δυνατόν; Όσο ο άνθρωπος αποστατεί από τον Θεό, όσο απομακρύνεται από τον Θεό τόσο πιο δύσκολά θα είναι τα πράγματα στην ζωή του.  

* Αδέλφια μου ο Υιός και Λόγος του Θεού του ζώντος μάς κάλεσε να συμβασιλεύσουμε. Γι’ αυτό να μην απιστούμε. Είναι γραφικό, ότι ους προέγνω, και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του υιού αυτού, εις το είναι αυτόν πρωτότοκον εν πολλοίς αδελφοίς· ους δε προώρισε, τούτους και εκάλεσε, και ους εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσεν, ους δε εδικαίωσε, τούτους και εδόξασε (Ρωμαίους 8:29-30). Το ότι μάς κάλεσε δυνάμεθα να το καταλάβουμε διότι μέσα μας έχουμε αυτή την αγάπη για τον Χριστό και αγωνιζόμαστε με όλες τις δυνάμεις μας να τον αναστήσουμε στην ζωή μας.

* Αδέλφια μου να θυμόμαστε όλοι κάθε μέρα δύο πράγματα και  να έχουμε όλοι αδιασάλευτη πίστη και εμπιστοσύνη στον Άγιο Θεό. Αυτά τα δυο που θα πρέπει να θυμόμαστε είναι: Ό,τι έχει νεκρώσει ο Διάβολος στο πνεύμα μας και στο σώμα μας ο Χριστός εύκολα, πανεύκολα μπορεί να το αναστήσει αρκεί να το ζητάμε, να εμμένουμε όπως η χήρα εκείνη που ζητούσε από τον άδικο κριτή να της αποδώσει το δίκιο της, με πίστη εργαζόμενοι το άγιο στο αγιαστήριο. Αν δεν γίνεται αυτό που θέλουμε και βλέπουμε ότι αργεί, τότε να αλλάζουμε τρόπο ζωής και να βρίσκουμε τι φταίει ώστε ο Θεός να έρθει να μάς επισκιάσει και να μάς ελεήσει. Μπορεί να μην φταίει και τίποτα και να χρειάζεται το χρόνο του, διότι όλα μάς ταπεινώνουν. Αμήν.

* Αδέλφια μου οι γραφικοί κανόνες καλής συμπεριφοράς μεταξύ μας βρίσκονται μέσα στον Λόγο του Θεού. Αυτοί οι κανόνες Χριστιανικής ζωής είναι οι εξής:

Η αγάπη ανυπόκριτος. αποστυγούντες το πονηρόν, κολλώμενοι τω αγαθώ (Ρωμαίους 12:9). Η αγάπη είναι το καλύτερο φάρμακο για τον συνάνθρωπο αλλά και για τον ίδιο μας τον εαυτό και αν δεν έχει αποτελέσματα η αγάπη που δίνουμε στον εαυτό μας ή στο αδελφό μας να της αυξάνουμε την δόση. Η δόση αυξάνεται με την αφιέρωση. Το ότι δίνουμε αγάπη φαίνεται από την ισορροπημένη ζωή που έχουμε με τον εαυτό μας, αφού δεν ζούμε υπό νόμο αλλά με την χάρη, αλλά και με τους άλλους γύρω μας αφού τους δεχόμαστε όπως είναι. Ισορροπία πνευματική έχουμε λοιπόν όταν δεχόμεθα τον άλλον όπως είναι και διατηρούμε την ειρήνη μας για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Γι’ αυτό η αγάπη είναι ελευθερία. Όλοι ξέρουμε, όπου είναι το Πνεύμα του Θεού, εκεί ελευθερία. Μέσω της αγάπης δυνάμεθα να ζήσουμε την φιλαδελφία και να είμαστε εις αλλήλους φιλόστοργοι, τη τιμή αλλήλους προηγούμενοι, τη σπουδή μη οκνηροί, τω πνεύματι ζέοντες, τω Κυρίω δουλεύοντες, τη ελπίδι χαίροντες, τη θλίψει υπομένοντες, τη προσευχή προσκαρτερούντες, ταις χρείαις των αγίων κοινωνούντες, την φιλοξενίαν διώκοντες. ευλογείτε τους διώκοντας υμάς, ευλογείτε και μη καταράσθε. χαίρειν μετά χαιρόντων και κλαίειν μετά κλαιόντων. το αυτό εις αλλήλους φρονούντες. μη τα υψηλά φρονούντες, αλλά τοις ταπεινοίς συναπαγόμενοι. μη γίνεσθε φρόνιμοι παρ’ εαυτοίς. μηδενί κακόν αντί κακού αποδιδόντες. προνοούμενοι καλά ενώπιον πάντων ανθρώπων· ει δυνατόν, το εξ υμών μετά πάντων ανθρώπων ειρηνεύοντες. μη εαυτούς εκδικούντες, αγαπητοί, αλλά δότε τόπον τη οργή· γέγραπται γάρ· εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος. Δεν μπορούμε εμείς να μπούμε στην ζωή του άλλου, ούτε να τον κατηγορούμε, ούτε οτιδήποτε άλλο. Ο Κύριος θα μπει στην ζωή του και θα τον διορθώσει (τον εχθρό μας, τον οποιονδήποτε άνθρωπο).  

εάν ούν πεινά ο εχθρός σου, ψώμιζε αυτόν, εάν διψά, πότιζε αυτόν· τούτο γαρ ποιών άνθρακας πυρός σωρεύσεις επί την κεφαλήν αυτού. μη νικώ υπό του κακού, αλλά νίκα εν τω αγαθώ το κακόν (Ρωμαίους 12:10-21) . Να μην νικιόμαστε από το κακό αλλά με το αγαθό να νικούμε εμείς το κακό. Μέσω αυτού θα κερδίσουμε τους αδελφούς στη ζωή. Τώρα, άνθρωποι είμαστε και όλοι κάνουμε λάθη και πρώτος απ’ όλους εγώ αλλά μελετώ, διαβάζω μέρα – νύχτα, προσεύχομαι μέρα – νύχτα, αγωνίζομαι μέρα – νύχτα και διορθώνω τον εαυτό μου ώστε να γίνω σύμμορφος του Θεού. Αυτός είναι ο σκοπός. Το «λίγο» δεν φτάνει. Το «πολύ» θα έχουμε κατά νου να πετύχουμε, το πλήρωμα της θεότητας να έρθει να κατοικήσει μέσα μας.     

Όλα αυτά που ανέφερα λίγο πιο πάνω αλλά και εκατοντάδες άλλα είναι γραφικά πειστήρια τα οποία θα πρέπει να διακατέχουν τον άνθρωπο του Θεού γι’ αυτό ο πρώτος ψαλμός του Προφητάναξ Δαβίδ αναφέρει αλλά και συμβουλεύει: Μακάριος ανήρ, ος ουκ επορεύθη εν βουλή ασεβών και εν οδώ αμαρτωλών ουκ έστη και επί καθέδρᾳ λοιμών ουκ εκάθισεν. αλλ’ η εν τω νόμῳ Κυρίου το θέλημα αυτού, και εν τω νόμῳ αυτού μελετήσει ημέρας και νυκτός. και έσται ως το ξύλον το πεφυτευμένον παρά τας διεξόδους των υδάτων, ο τον καρπόν αυτού δώσει εν καιρώ αυτού, και το φύλλον αυτού ούκ απορρυήσεται· και πάντα, όσα αν ποιή, κατευοδωθήσεται. ουχ ουτως οι ασεβείς, ουχ ούτως, αλλ’ η ωσει χνους, ον εκρίπτει ο άνεμος από προσώπου της γης. διά τούτο ουκ αναστήσονται ασεβείς εν κρίσει, ουδέ αμαρτωλοί εν βουλή δικαίων· ότι γινώσκει Κύριος οδόν δικαίων, και οδός ασεβών απολείται (Ψαλμός 1:1-6).

* Αδέλφια μου ήρθε η ώρα να γίνουμε πλούσιοι εν Κυρίω, πλούσιοι του αγαθού. Ας γίνουμε πλούσιοι κατά Θεόν, πλούσιοι στο πνεύμα. Ο κατά Θεόν πλούσιος μεριμνά νυχθημερόν για να αποκτήσει, εξασφαλίσει και σπουδάσει τον πλούτο του Θεού. Ο πλούτος του Θεού έγκειται στο ότι ο άνθρωπος ως λογικό ον διά του Λόγου του Θεού δύναται να υλοποιεί τα λόγια του Χριστού τα οποία σπουδάζει στο αγιαστήριο και αντλεί μέσα από την σοφία του Θεού και τα οποία άφθαρτα, γεμάτα ζωή λόγια πρώτα υλοποιεί στον εαυτό του και κατόπιν στους άλλους. Έτσι η ζωή του ανθρώπου αυτού γίνεται ευχάριστη αφού πλέον ο Θεός ζει μέσα του. Ο πραγματικά πλούσιος κατά Θεόν είναι ο δοσμένος εις αυτόν Λόγος υπό του Θεού μέσω του Χριστού ή διά Πνεύματος Αγίου. Τώρα, πλούσιος κατά κόσμον είναι αυτός που έχει πολλά χρήματα και θέλει περισσότερα, αυτή είναι η μέριμνά του. Ο κατά Θεόν πλούσιος είναι αυτός ο οποίος θέλει λίγα, χρειάζεται λίγα, ζει με λίγα ώστε να μετέχει της απλότητας. Ο πραγματικός πλούτος είναι να ευαρεστείται ο Θεός των αγώνων μας. Ο πραγματικός πλούτος ανήκει σε αυτούς που υπηρέτησαν τον Κύριο με αγάπη, με σοφία όπως πολλοί Άγιοι οι οποίοι γέμισαν με τον πλούτο του Θεού. Ας γίνουμε πλούσιοι στην πίστη, στην αγάπη, στην ζωή, στην ενότητα, στην χαρά. Πλούσιος εν Κυρίω είναι αυτός που πήρε αποστολή από τον Θεό, κάλεσμα από τον Θεό και ευαρέστησε τον Θεό αφού ανταποκρίθηκε με όλες του τις δυνάμεις στο δικό Του κάλεσμα με πίστη αλλά και με αγάπη. Αμήν.

* Αδέλφια μου ο Χριστός άνοιξε τις θύρες του Ισραήλ και έγινε το Ισραήλ γνωστό σε όλον τον κόσμο, αφού σήμερα όλοι σχεδόν έχουν για Θεό τους τον Θεό του Ισραήλ. Οι Εβραίοι ακόμα δεν γνώρισαν αυτόν που τους έδωσε αξία, αυτόν που πρόσφερε την ζωή του για να διαφημιστεί το Ισραήλ σε όλον τον κόσμο. Μέσω του Χριστού έγινε γνωστό το Ισραήλ σε όλον τον κόσμο. Όλα τα έθνη σήμερα συρρέουν στους Αγίους Τόπους. Όλα τα γεγραμμένα, όσο κι αν θέλουν να εθελοτυφλούν, έλαβαν χώρα διά του Χριστού στο Ισραήλ —όλες οι προφητείες εκπληρώθηκαν— και θα συνεχίσουν να λαμβάνουν χώρα τα γεγραμμένα διά του Χριστού σε όλον τον κόσμο. Ο τρόπος; Με όλους τους φορείς του αγαθού αλλά και μέσω της Φωνής Θεού, η οποία σήμερα γνωρίζει τον Θεό στους ανθρώπους καθώς είναι.

* Πολλοί κρίνουν τον Θεό συνέχεια και λένε «γιατί ο Θεός έκανε αυτό ή το άλλο, δεν είναι αγάπη ο Θεός;» και εγώ απορώ! Πώς είναι δυνατόν άνθρωπε να σκέφτεσαι έτσι για τον Θεό; Πώς είναι δυνατόν να σκέφτεσαι αρνητικά για τον Θεό και να ρωτάς ακόμα και σήμερα αν είναι αγάπη ο Θεός; Αγάπη είναι ο Θεός. Πώς μπορείς και απορείς αν ο Θεός είναι αγάπη, πώς δεν το κατάλαβες; Τόσα έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο —ας ανοίξουμε τα μάτια μας να δούμε την Δημιουργία— με αποκορύφωμα, έδωσε τον Υιόν του λύτρον αντί πολλών. Εμείς όλοι να το καταλάβουμε και να μην αμφιβάλλουμε. Ο Θεός είναι Καλός, Αγαθός, Άγιος, Τέλειος, Πάνσοφος, Παντοδύναμος, εμείς δεν είμαστε καλοί άνθρωποι. Άμα καταλάβουμε τι μάς έδωσε θα δικαιώσουμε τον Θεό και θα καταδικάσουμε τον εαυτό μας. Να γνωρίζουμε και να θυμόμαστε όλοι ότι ακόμη κι αν ο Θεός θελήσει να μάς εξαφανίσει όλους, ακόμα και ολόκληρο τον πλανήτη και όλο τον γαλαξία και όλο το στερέωμα πάλι από αγάπη θα το κάνει! Γι’ αυτό να μην απιστούμε αλλά να τον εμπιστευθούμε. Πάει και τελείωσε, ο Θεός είναι αγάπη και όποιος γίνει αγάπη μετέχει της θέωσης.

* Αδέλφια μου πριν δυο χιλιάδες χρόνια περίπου ξεκίνησε η πνευματική επανάσταση με αρχηγό τον Χριστό ο οποίος νίκησε τον θάνατο. Ο Χριστός εις όλον τον επί Γης βίο του κινήθηκε ενάντια της αμαρτίας, της φθοράς και του θανάτου. Αυτοί ήταν οι εχθροί του. Εθεράπευε πάσαν νόσον και πάσαν ασθένειαν εν τω λαώ και ανάσταινε νεκρούς. Ο Χριστός ποτέ δεν εναντιώθηκε στον άνθρωπο παρά μόνο στον υποκριτή. Η σκυτάλη βρίσκεται σήμερα στα χέρια μας. Ας σηκώσουμε ψηλά την σκυτάλη, τον Χριστό και ας πολεμήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις τους εχθρούς μας οι οποίοι βρίσκονται επί των πυλών μας. Οι εχθροί μας δεν είναι οι άνθρωποι αλλά είναι πνεύματα τα οποία απεστάτησαν από την αγάπη του Πατέρα Θεού, παραχώρηση Θεού, διότι η σοφία του το θέλησε ώστε να συντελεστεί η θέωση του ανθρώπου μέσα από την διαπαιδαγώγηση. Έτσι πολεμούν το δημιούργημα του Θεού, τον άνθρωπο, ο οποίος είναι το κόσμημα όλης της Δημιουργίας, είναι το απαύγασμα της δόξης του Θεού, είναι η εικόνα του Θεού του αοράτου. Ο  τρόπος για να νικήσουμε τους αγγέλους του πονηρού είναι να εισέλθουμε στα Αγία των Αγίων, στο αγιαστήριο, στην σιωπή ώστε να γίνουμε κληρονόμοι Θεού, συγκληρονόμοι Χριστού και συμμέτοχοι της δόξης Αυτού. Η Φωνή Θεού γίνεται σήμερα το παγκόσμιο κέντρο σύγκλισης όλων των ανθρώπων που θέλουν να νικήσουν την αμαρτία, την φθορά, τον θάνατο αφού είναι η Φωνή Θεού αυτή που κηρύττει το ολοκληρωμένο Ευαγγέλιο της βασιλείας. Στην Φωνή Θεού δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο, ούτε χρόνο για να δημιουργήσουμε εχθρούς, όπως τους φίλους ή τους συνδογματικούς αδελφούς ή ακόμα ακόμα και τους εχθρούς μας οι οποίοι δεν συμφωνούν μαζί μας και μάς κατηγορούν. Εμείς δεν θα δίνουμε τροφή σε κανέναν για αντιπαλότητες. Ο τρόπος που δίνουμε τροφή είναι με το να κάνουμε διάλογο. Οι άνθρωποι που δεν έχουν αποκάλυψη για τις δικές μας επιδιώξεις, για τα δικά μας πιστεύω δεν μπορούν να μάς καταλάβουν και είναι μάταιο να θέλεις να πείσεις κάποιον που έχει σαν αρχή το «ου με πείσεις καν με πείσεις» ή έχει άλλη αποστολή ή έχει δογματιστεί. Ας γνωρίζουμε ότι ο Θεός αποκαλύπτεται ανάλογα την καθαρότητα ή την αποστολή. Δεν καθορίζονται οι αποκαλύψεις από τα λόγια, ούτε από τους διαλόγους αλλά από την καρδιά και την ολοκληρωμένη απόφαση, από το έργο εκάστου αφού η καθαρότητα, η αγάπη, ο αγιασμός, η ταπείνωση, η πίστη, η απλότητα, δεν είναι ίδια σε όλους τους ανθρώπους, φυσικό είναι να μην είναι ίδιες και οι αποκαλύψεις. Γι’ αυτό δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε, ούτε μπορούμε να περιμένουμε να καταλάβει ο ένας τον άλλον, ούτε και ο άλλος να καταλάβει την ιδιαίτερη αποστολή μας. Όμως, αν έχουμε καλή πρόθεση ή προαίρεση ώστε να δέχεται ο ένας τον άλλον όπως είναι αυτό θα ωφελήσει πολύ, διότι ενωμένοι μπορούμε να ζήσουμε την αγάπη και να γνωρίσουμε τον Θεό πρόσωπο με πρόσωπο ώστε να συμπληρώσει εις ημάς ελλείποντα. Ας μην ξεχνάμε ότι όλοι εμείς αποτελούμε το σώμα του Χριστού. Άλλος είναι το χέρι, άλλος το μάτι, άλλος το πόδι κ.λπ., όλοι μαζί το σώμα. Μην ζητάμε το μάτι να κάνει το έργο που κάνει το πόδι κ.λπ.. Η ενότητα θα συντελεστεί με το να δέχεται ο ένας τον άλλον όπως είναι, διότι αν βλέπεις λάθη δεν εμπιστεύεσαι τον Θεό και δεν θα μπορέσεις ποτέ να γίνεις μέτοχος της δικής του σοφίας η οποία ολοκληρώνεται στην ανυπόκριτη αγάπη η οποία τα πάντα ανέχεται και στρέφεται προς πάντα συνάνθρωπο, φίλο ή εχθρό.

Κάποτε με απασχολούσε το θέμα της ενότητας και ρώτησα τον Κύριο, «Κύριε, πώς είναι δυνατόν να στέλνεις εμένα να ενωθώ με κάποιον που τον οδηγείς Εσύ ο ίδιος στο να φανατίζεται με κάτι άλλο, εμένα μου ενέπνευσες μέσα μου κάτι άλλο, στον άλλον κάτι άλλο, στον άλλον κάτι άλλο. Για ποιον λόγο, αφού πίσω απ’ όλο αυτό βρίσκεσαι Εσύ. Πώς να ενωθούμε;». Η απάντησή Του ήταν γεμάτη σοφία: Ο Θεός δημιούργησε αυτό που βλέπουμε (την διαφορετικότητα) στον πνευματικό κόσμο και ο λόγος για να φανεί η αγάπη. Όποιος φύγει από το δόγμα, από τα υφιστάμενα στερεότυπα και γίνει αγάπη ενώνεται με όλον τον κόσμο. Όποιος δεν γίνει αγάπη δεν μπορεί να ενωθεί με κανέναν γιατί φανατίζεται με το δικό του.

Αυτός λοιπόν που κηρύττει Χριστό και δεν δέχεται τον άλλον όπως είναι ή θέλει να τον αλλάξει και κατόπιν να τον εντάξει στις δικές του αρχές, είναι απλά δαιμονισμένος. Εδώ και χρόνια κάνω ένα έργο δεχόμενος κριτική, εγώ όμως νιώθω καλά, νιώθω ελεύθερος με αυτό που κάνω, νιώθω ευλογημένος. Όσοι τώρα θέλουν να με κρίνουν, ας έρθουν να μου πουν έμπρακτα τι τους έδωσε ο Θεός που δεν το έδωσε σε εμένα, εκτός από το να νομίζουν ότι τους έδωσε κάτι παραπάνω, αυτό είναι πλάνη. Όποιος θεωρεί ότι ο Θεός του έδωσε κάτι παραπάνω μπορεί να συγκρίνει τον εαυτό του όχι με τους ομοϊδεάτες του αλλά να συγκρίνει τον εαυτό του, μέσα από τον πραγματικό διάλογο, με τον συνάνθρωπό του. Αλλά και πάλι όποιον διάλογο και αν αναπτύξουμε η ειρήνη, η χαρά, η σοφία, η αγάπη, η ενότητα, η φιλαδέλφεια αυτά είναι που πρέπει να κοσμούν την ζωή μας. Αν αυτά κοσμούν την ζωή μας τότε φθάσαμε στον προορισμό μας. Αδέλφια μου, θέλουμε «δουλειά» (αν δεν είμαστε έτσι) για να φτάσουμε στην αγάπη και θέλουμε και πίστη για να διεκδικήσουμε την ζωή και να φέρουμε την ανατροπή ώστε να αλλάξουν οι βιοχημικές διεργασίες του εγκεφάλου οι οποίες σήμερα παράγουν τον θάνατο και να αναπτυχθεί ξανά το δέντρο της ζωής. Ακόμη, ας γνωρίζουμε ότι «μηδένα προ του τέλους μακάριζε» και ας μην κρίνουμε κανέναν διότι οι ποταμοί θα έρθουν, τα σκάνδαλα θα έρθουν, τα προβλήματα θα έρθουν και εκεί θα δει ο καθένας πόσο Θεό έχει μέσα του και αν έχει, διότι άμα βγει απ’ όλα αυτά έχει καλώς, αν όχι, τσάμπα καυχάται. Γι’ αυτό, αφού δεν ξέρουμε το αύριο ας μην καυχόμαστε ότι μάς έδωσε πολλά εμάς ο Θεός ενώ στον άλλον τίποτα. Αν δεν έχουμε φτάσει στην αγάπη, αν δεν έχουμε γίνει ακόμα αγάπη δεν χρειάζεται να καυχόμαστε. Ας γίνουμε αγάπη. Ας την σπουδάσουμε. Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί, η αγάπη δεν φθονεί, η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν επαίρεται, δεν ασχημονεί, δεν ζητεί τα εαυτής, δεν παροξύνεται, δεν διαλογίζεται το κακόν, δεν χαίρει εις την αδικίαν, συγχαίρει δε εις την αλήθειαν· πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει· (Κορινθίους Α΄ 13:4-8). Η αγάπη δεν βάζει κανέναν νόμο και κανέναν όρο, σε δέχεται όπως είσαι. Αυτό είναι ο Θεός. Αν εγώ κάνω λάθος ή ο άλλος κάνει λάθος αυτό θα το δείξει ο Θεός στον καθένα παρακάτω. Εγώ (και ο καθένας μας) πρέπει να δέχομαι τον άλλον όπως είναι χωρίς να θεωρώ ότι είμαι καλύτερος και χωρίς να θέλω να τον αλλάξω. Αν ο άλλος δει κάτι καλό σε εμένα ή εγώ δω κάτι καλό στον άλλον να είμαστε σίγουροι ότι ο ένας θα το πάρει απ’ τον άλλον. Αν δεν μπορούμε να δούμε με αγάπη ο ένας το άλλον, δεχόμενοι την όποια διαφορετικότητά του, έχοντας σεβασμό στον όποιο αδελφό και ευχαριστία στον αδελφό για την όποια προσφορά δεν είμαστε άνθρωποι Θεού, αλλά κάτι άλλο, μη γένοιτο!

* Αδέλφια μου όταν μελετάμε τον Λόγο του Θεού και την σοφία της Φωνής Θεού αναπτύσσουμε μέσα μας την ζώσα φωνή του ζώντος Θεού. Με αυτόν τον τρόπο ετοιμάζουμε μέσα μας τόπο ώστε να έρθει να κατοικήσει ο Θεός, διότι χρειάζεται να ετοιμάσουμε έναν χώρο καθαρό ώστε να εισέλθει το Πνεύμα το Άγιο. Μπορούμε λοιπόν να αξιοποιήσουμε σήμερα τον χρόνο μας πνευματικά. Από μόνος του ο καθένας μας καταλαβαίνει πόσο χρόνο θα πρέπει να αφιερώσει για να επανεντάξει τον εαυτό του στις αρχές της ζωής. Είναι γραφικό, εν όσο έχετε καιρό μαζέψτε αμάραντο θησαυρό και να είμαστε σίγουροι ότι ο χρόνος που θα χρησιμοποιήσουμε για να σπουδάσουμε την σοφία του Θεού θα είναι η μόνη αιτία για να αξιοποιήσει και την ζωή μας. Ο τρόπος απλός. Μέσω του αγίου Ευαγγελίου θα αξιοποιήσουμε την ζωή μας και μέσα από την σοφία της Φωνής Θεού που χορηγεί ο Θεός διά Πνεύματος Αγίου, αφού μάς ζωοποιεί και μάς προσθέτει ελλείποντα. Έτσι θα μεταβάλουμε την ζωή μας από εωσφορική σε θεϊκή, γεμάτη σοφία Θεού.

* Αδέλφια μου ο Λόγος του Θεού είναι το φως που φωτίζει πάντα άνθρωπο ερχόμενο στον κόσμο.

Ο Λόγος του Θεού καταυγάζει τις ανθρώπινες καρδιές.

Ο Λόγος του Θεού είναι ένα μήνυμα ελπίδος, ζωής, ευφροσύνης, αγαλλίασης, ζώσης πίστης, ανεκλάλητης χαράς, πηγή ζωής, άφθαρτης ζωής.

Ο Λόγος του Θεού χαράσσει γραμμή πλεύσης και κατευθύνει τις αθάνατες ψυχές προς τον αληθινό προσανατολισμό που είναι η ζωή η αιώνια, η άφθαρτη ζωή.

Η ζωή η δική μας παίρνει αξία όταν εννοήσουμε το θέλημα του Θεού Πατέρα μας —το οποίο βρίσκεται στον Λόγο του Θεού— πόσο μάλλον όταν αυτό λειτουργήσει μέσα μας, όταν ζήσει μέσα μας ο Θεός, την οποία αξία στη ζωή μας την δίνουν οι καρποί, τα χαρίσματα, τα σημεία, οι ιδιότητες, οι δυνάμεις του Αγίου Πνεύματος, η σοφία του Θεού. Όλα αυτά διακατέχονται από άπειρες ενέργειες. Ο Θεός χαρίζει στον άνθρωπο άπειρες δυνάμεις πάνω σε όλους τους τομείς διά της πίστεως αφού ο άνθρωπος του Θεού έχει την μοναδική ικανότητα μέσω αυτής να υλοποιεί τα λόγια του. Πολλές φορές ψάχνουμε να βρούμε τον Θεό ενώ ο Ιωάννης ο Θεολόγος αναφέρει: Εν αρχή ήν ο Λόγος, και ο Λόγος ήν προς τον Θεόν, και Θεός ήν ο Λόγος. Όσο πιο πολύ είναι ο Λόγος (του Θεού) μέσα μας, τόσο πιο πολύ η παρουσία του Θεού είναι εντός μας. Ο απλός ο Λόγος όχι ο πολυσύνθετος διότι ο απλός Λόγος φανερώνει Θεό και ενεργεί γρήγορα αφού έχει σοφία και μεταδίδεται εύκολα σε ανθρώπους με αισθητήρια γεγυμνασμένα. Ας φύγουμε από το λάθος, αμαρτωλών ο Θεός ουκ ακούει, αλλ’ εάν τις θεοσεβής ή και το θέλημα αυτού ποιή, τούτου ακούει (Ιωάννης 9:31).

Η τροφή μας η πνευματική βρίσκεται στο Ευαγγέλιο του Χριστού. Ο Πατέρας Θεός είναι ο Δημιουργός των πάντων και πρέπει να ακούμε τον Λόγο Του συνέχεια διότι αυτό που διαβάζουμε και ακούμε είναι η λογική του Πατέρα μας, η οποία θα πρέπει να γίνει και δική μας. Πολλοί έχουν ξεγελαστεί και λένε ότι το Ευαγγέλιο δεν έχει και τόσο μεγάλη αξία. Όμως ουδείς κατάλαβε ότι ο Λόγος αυτός δεν είναι του Χριστού, ο Χριστός είπε, ό,τι ακούω λέω, ο Λόγος είναι του Πατέρα. Ο Χριστός δεν έχει Λόγο, είναι αυτός που εκφράζει και εφαρμόζει τον Λόγο του Πατέρα. Ποιος από εμάς μπορεί να πει δικό του λόγο; Ο Χριστός παίρνει τον Λόγο από τον Πατέρα και τον υλοποιεί στην ζωή του. Αυτός ο Λόγος σαρκώθηκε μέσα του και έλαβε υπόσταση, έγινε ο Λόγος Χριστός τον οποίο όλοι μας θαυμάζουμε. Οι μαθητές είδαν τον Χριστό και είπαν, και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν, και εθεασάμεθα την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας (Ιωάννης 1:14). Ο Χριστός υπηρέτησε την σοφία του Πατέρα του αλλά και την υλοποίησε. Ο Κύριός μας και ο Θεός μας την έφερε στην ζωή του και έγινε παράδειγμα για να τον μιμηθούμε όλοι εμείς. Μάλιστα, ο Χριστός σταυρώθηκε αφού αυτό ήταν το θέλημα του Θεού. Θα πρέπει λοιπόν να μελετούμε τον Λόγο του Θεού διότι έτσι γνωρίζουμε τον Πατέρα και γινόμαστε όλοι σύμμορφοι και συμμέτοχοι της δόξης του Χριστού, του Θεού. Επομένως, ο Λόγος του Θεού είναι αυτός που μάς δίνει την χάρη, την σοφία και την ζωή (όταν εισέλθει μέσα μας). Μάλιστα έχει την εξουσία να μάς ζωοποιεί και δεν θα πρέπει κανείς από μας να αδιαφορεί.

Ο Λόγος του Θεού είναι καθαρά το πνεύμα του Θεού. Όταν αυτός ο Λόγος του Θεού αναπτύσσεται μέσα μας αυξάνει την ζωή αφού το ρήμα του είναι ζωοποιόν. Στην αρχή ίσως να μάς κουράσει, ίσως να μη μάς αρέσει γιατί έχουμε μάθει έναν άλλον τρόπο ζωής και δεν καταλαβαίνουμε τι λέει το Ευαγγέλιο του Χριστού. Αν επιμείνουμε όμως θα βρούμε τη γλυκύτητα που θα μάς κάνει να εμμένουμε, συνέχεια, και να συνδιαλεγόμεθα με τον Πατέρα Θεό μέρα και νύχτα.

Ο Λόγος του Θεού κάνει τη ζωή μας ποιοτική και ποσοτική. Ο Λόγος του Θεού δίνει αξία στη ζωή μας.

Ο Λόγος του Θεού κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος. Ο Λόγος του Θεού μαθαίνει τον άνθρωπο του Θεού, που διεργάζεται τα στοιχεία του Ευαγγελίου στη ζωή του, να ζει ευτυχισμένος με ή χωρίς λόγο. Εξάλλου, αναγέννηση σημαίνει ότι τα πάντα μπορώ όταν τον Κύριο έχω οδηγό. Αμήν!

* Ο καλύτερος διάλογος πηγάζει μέσα από την απόλυτη σιωπή. Η σιωπή δημιουργεί την θέωση. Η παρουσία του Θεού στην ζωή μας μέσα από την σιωπή κάνει τον Θεό να μάς συστήνει παντού ως σκεύη εκλογής, ως συνεργάτες Θεού κάνοντας όλους μας μέτοχους της απείρου κάλλους δόξης του.

* Ο Χριστός με την παρουσία του άνοιξε τα πνευματικά ματιά των μαθητών του —ήταν οι πρώτοι που είδαν τον κόσμο αλλιώς, κατά Θεόν— αφού γνώρισαν ότι μέσα τους υπάρχουν πάθη, κακίες κ.λπ.. Μάλιστα τους προχώρησε και πιο πέρα, αφού τους είπε εάν δε μη αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ο πατήρ υμών αφήσει τα παραπτώματα υμών (Ματθαίος 6:15, Μάρκος 11:26). Με την παρουσία του Χριστού οι μαθητές συνέλαβαν το νόημα της μετάνοιας. Σιγά - σιγά συλλάβανε την αγάπη, συλλάβανε την αποκεκρυμμένη σοφία του Θεού. Όμως, παρόλο που ο Χριστός έφερε την αλήθεια στην Γη το ψέμα επικράτησε παντού. Όλοι βλέπουμε το ψέμα. Αυτό είναι ο θάνατος, η αμαρτία, η φθορά, ο διχασμός, ο εγωισμός κ.λπ.. Ο λόγος διότι δεν δημιουργήθηκε ακόμα στην Γη ο εγκέφαλος που θα μπορέσει να συλλάβει το έργο του Χριστού και να το υλοποιήσει στην ζωή του. Γι’ αυτό μέχρι και σήμερα οι άνθρωποι έκαναν τον Χριστό θρησκεία, δόγμα, στερεότυπα, εντάλματα, κ.λπ.. Σήμερα όμως το πέπλο που σκέπασε όλα τα έθνη φεύγει και ο Χριστός γίνεται τρόπος ζωής, γίνεται αγάπη, γίνεται άφθαρτη ζωή. Χωρίς ζωή Θεός δεν υφίσταται. Αμήν.

* Όταν δεν θα κρίνουμε κανέναν, όταν δεν θα βλέπουμε λάθη, όταν δεν θα εξαρτιόμαστε από ό,τι χρειάζεται ο κόσμος για να ζήσει, όταν θα έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό για το σήμερα, το αύριο και το μέλλον, όταν θα εργαζόμαστε νυχθημερόν με ζήλο Θεού το αγαθό, όταν θα υπηρετούμε την αλήθεια χωρίς κόμματα, τότε είναι σίγουρο ότι θα γνωρίσουμε τον Θεό πρόσωπο με πρόσωπο. Μέχρι τότε ας μιλάμε για τον Θεό αλλά όχι με φανατισμό ή με «εγώ» ή με εξουσία. Εξάλλου, η αγάπη αυτά δεν τα επιδιώκει. Η αγάπη θέλει να μάθουμε να δεχόμαστε τα πάντα, αφού αυτή πάντα ανέχεται. Για να δεις τον Θεό θα πρέπει να γίνεις Θεός και να ανέχεσαι τα πάντα. Ο δρόμος για να φτάσεις στην οδό του Θεού είναι η αλήθεια του Ευαγγελίου την οποία για να την καταλάβεις άνθρωπε δεν θα πρέπει να συμβουλεύεσαι τους άλλους —δεν λέω να μην συζητάς, να συζητάς αλλά να μην δογματίζεις τα λόγια τους— ειδικότερα όσους δογματίζουν το Ευαγγέλιο του Χριστού και ο λόγος διότι όλοι αυτοί θέλουν να σου επιβάλλονται ώστε μέσα από εσένα να καυχώνται οι ίδιοι, αλλά ούτε και τον εαυτό σου να ρωτάς διότι θέλεις χρόνο για να καταλάβεις. Κάνε υπομονή αδελφέ, κάνε τον καλό αγώνα, πάρε σήμερα ό,τι καταλαβαίνεις και ο Θεός θα σε βρει παρακάτω. Αυτός θα σου δώσει εξηγήσεις. Εξάλλου ποιοι λένε ότι γνωρίζουν την αλήθεια, τον Θεό; Όσοι δεν γνωρίζουν τον Θεό αλλά και δεν βλέπουν τον Θεό. Αυτοί που δεν βλέπουν τον Θεό, αυτοί είναι που θέλουν και να επιβάλλονται. Ο τρόπος; Με το να θέλουν να μπαίνουν στην ζωή μας και να μάς εξουσιάζουν με τον δικό τους δογματικό τρόπο, ειδικότερα επιμένουν πολύ στους ανθρώπους που έχουν άγνοια διότι όσοι είναι έξυπνοι δεν αφήνουν κανέναν να μπει στην ζωή τους αν πραγματικά δεν είναι άνθρωπος του Θεού. Ο άνθρωπος του Θεού δεν μπαίνει στην ζωή σου, την σέβεται και για να καταλάβεις ότι είναι άνθρωπος του Θεού θα πρέπει να σε οδηγήσει στο να γίνεις και εσύ άνθρωπος του Θεού, διαφορετικά θα πέσεις έξω. Όποιος γνωρίζει τον Θεό δεν μπαίνει στην ζωή των άλλων και δεν δογματίζεται αλλά ούτε και φανατίζεται διότι γνωρίζει ότι ο Θεός έχει πολλούς τρόπους για να σώσει τον άνθρωπο. Μάλιστα, δεν μπαίνει στην ζωή κανενός ανθρώπου και ο λόγος διότι είναι σίγουρος ότι αυτό θα το κάνει ο Θεός όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, αν είναι θέλημά του. Είναι γραφικό, το πνεύμα (του Θεού) όπου θέλει πνεί (Ιωάννης 3:8). Το μόνο υγιές μεταξύ μας είναι η ελευθερία και η αγαθή πρόθεση. Η συζήτηση επιτρέπεται, η αυστηρότητα και η δογματικότητα απαγορεύονται. Όσοι περιορίζουν τον Χριστό στον εαυτό τους και σε λίγους ομοϊδεάτες τους καταντούν ανόητοι. Όποιος γνωρίζει τον Θεό σιωπά και μιλά όταν τον ρωτούν, ποτέ δεν θα προσπαθήσει να πείσει τους άλλους με τα λόγια του αλλά με την ζωή του.

* Πολλοί είναι αυτοί που επιμένουν να κάνουν το δικό τους ενώ γνωρίζουν ποιο είναι αυτό που θέλει ο Θεός να κάνουν, αφού ο Θεός πέρασε από την ζωή τους. Ο Ιούδας ήταν τρία χρόνια κοντά στον Χριστό όμως σχεδίαζε κρυφά. Στο τέλος ο Κύριος τι του είπε; Όλοι ξέρουμε τι του είπε στον δείπνο. Ας το δούμε λίγο, αποκριθείς δε Ιούδας ο παραδιδούς αυτόν είπε· μήτι εγώ είμι, ραββί; λέγει αυτώ· συ είπας (Ματθαίος 26:15). Και στον κήπο της Γεσθημανής τι του είπε; Ιούδα, με φίλημα παραδίδεις τον Υιόν του ανθρώπου; (Λουκάς 22:48). Αδέλφια μου ο Θεός έρχεται πρώτος στην ζωή μας, να ακούμε τον Θεό πριν είναι αργά και να μην επιμένουμε στο να θέλουμε να κάνουμε το δικό μας. Σίγουρα το έλεος του Θεού θα μάς καταδιώκει πάντα, όμως «καλύτερο το προλαμβάνειν παρά το θεραπεύειν». Παρ’ όλα αυτά ο Θεός μιλά στον άνθρωπο συνέχεια και περνάει από την ζωή του και σήμερα και αύριο και μεθαύριο, πολλές φορές. Ακόμα και αν τον έχουμε προδώσει αυτός εύκολα θα μάς αγκαλιάσει, αρκεί να υπάρχει μετάνοια από μέρους μας. Εύχομαι κάποτε να ακούσουμε το κάλεσμά του και να τον ακολουθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Αυτός είναι ο στόχος μας, να ακολουθήσουμε τον Θεό, όλα τα άλλα έρχονται και παρέρχονται.

* Αδέλφια μου ας μην χαρίζουμε την αγάπη μας σε πράγματα που φθείρονται και ας μην δίνουμε αυτή για να απολαύσουμε τον παρόντα κόσμο μέσα από την αδυναμία μας. Ο Χριστός, ο Δάσκαλος όλων μας τα απεστράφη ολοσχερώς όλα. Είναι γραφικό, αι αλώπεκες φωλεούς έχουσι και τα πετεινά του ουρανού κατασκηνώσεις, ο δε Υιός του ανθρώπου ούκ έχει πού την κεφαλήν κλίνη (Ματθαίος 8:20, Λουκάς 9:58). Ακόμα και στους πειρασμούς όταν ο Διάβολος του πρόσφερε όλα τα βασίλεια του κόσμου αυτός δεν μοίρασε την αγάπη του στον κόσμο και στον Θεό αλλά κράτησε όλη την αγάπη του για τον Πατέρα Θεό και προτίμησε τον σταυρό από τα βασίλεια του κόσμου, φυσική συνέπεια μια τέτοια αγάπη να βρει την μεγαλύτερη ανταπόκριση και δόξα από τον Πατέρα Θεό. Εμείς σήμερα ας δώσουμε —αν θέλουμε— όλη την αγάπη μας σε αυτόν που έδωσε την ζωή του για να ζήσουμε. Όποιος τα δώσει όλα θα τα πάρει όλα. Είναι γραφικό, όστις θέλει να σώση την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν· και όστις απολέση την ζωήν αυτού ένεκεν εμού και του ευαγγελίου, ούτος θέλει σώσει αυτήν (Μάρκος 8:35). Απεδείχθη ότι όπου είναι η αγάπη μας εκεί είναι ο θησαυρός μας. Ας είναι ο θησαυρός μας η σοφία του Θεού η οποία στεγάζει την αγάπη. Η αγάπη με την σειρά της φέρνει τον Θεό μέσα μας, από εκεί και πέρα αρχίζει η διασκέδαση. Αμήν.

* Πολλοί θα σπουδάσουν την αγάπη, την σοφία του Θεού, την ταπεινοφροσύνη, όμως αυτά θα τα αποκτήσουν μόνο όσοι είναι αποφασισμένοι, ολοκληρωμένοι και αφιερωμένοι. Όσοι ανήκουν στην μέση δεν μπορούν να ολοκληρώσουν την αναγέννησή τους. Οι μέριμνες τους παρόντος βίου, του κόσμου συμπνίγουν το δέντρο - άνθρωπο και χάνει την δύναμή του. Χρειάζεται υπέρβαση. Αυτός που θα απαρνηθεί τον εαυτό του και θα θέσει αυτόν στην υπηρεσία του Χριστού και του συνανθρώπου του και θα ακολουθήσει τον Θεό κάτω από όλες τις συνθήκες, αυτός θα γίνει και μέτοχος αλλά και συμμέτοχος της δόξης Αυτού. Ο Θεός δεν θέλει το «λίγο» αλλά το «πολύ». Είναι Θεός ζηλότυπος. Και δεν βλέπω κανέναν λόγο ώστε να μην έχει την πρώτη μας αγάπη αυτός που πέθανε για να ζήσουμε εμείς. Αμήν.

* Αδέλφια μου κάνοντας στην ζωή μου αυτόν τον αγώνα πολλές φορές ένιωσα να δίνω αγάπη και να παίρνω πόνο, όπως και πολλοί από εσάς. Αυτό με προβλημάτισε. Έτσι αναρωτήθηκα, για ποιο λόγο γίνεται, τι σκοπό έχει αυτό; Συμβουλεύω, λοιπόν, όταν στην ζωή μας κάποιος άνθρωπος που αγαπάμε μάς πληγώσει ή μάς προδώσει ή εμείς τον πληγώσουμε ή τον προδώσουμε άθελά μας ή θεληματικά ενώ μέχρι χτες ήμασταν ένα, αυτό έχει έναν σκοπό, να μάθουμε ή να μάθει και ο αδελφός αυτός να ζει χωρίς αυτό που αγαπά. Μέσα απ’ αυτό άνθρωπε θα δεις ποια είναι η δύναμή σου. Μπορεί να υπάρχει πόνος όμως μέσα από τον πόνο αν επικαλεστείς τον Θεό θα φανεί η δόξα του Θεού, διότι αν έχεις Χριστό θα σταθείς πάλι όρθιος και θα ξεχάσεις γρήγορα, αν δεν έχεις Χριστό θα πέσεις. Αδέλφια μου όταν έρθει η απογοήτευση από τους ανθρώπους θα πρέπει να σταθούμε όρθιοι διότι στην θέση της όποιας απογοήτευσης θα έρθει η γοητεία του Χριστού. Αδέλφια μου όποιος έχει θλίψη, όποιος έχει καιρό να χαρεί, όποιος ξέχασε να διαβάζει το Ευαγγέλιο του Χριστού, αφήνεται να εννοηθεί ότι έπεσε στην παγίδα απλώς να μιλάει για τον Χριστό, να μην τον ζει αλλά και να στηρίζεται σε ανθρώπους. Αυτός που έχει καιρό να συνδιαλεχθεί με τον Θεό, αυτός που έχει καιρό να χαρεί με τον Θεό πάει να πει ότι ο Χριστός λείπει από την ζωή του —τρέφεται με «ξυλοκέρατα»— και ο λόγος διότι αυτός ο άνθρωπος λείπει συνειδητά από τον Χριστό. Τώρα, σε αυτή την περίπτωση τι θα κάνουμε; Θα πέσουμε σε κατάθλιψη; Όχι, απλά θα γυρίσουμε στον Χριστό, στην σιωπή όπως ο άσωτος υιός γύρισε στον πατέρα του. Η διαφορά πιστού και άπιστου είναι ο χρόνος που χρειάζεται ο καθένας στο να επανεντάξει τον εαυτό του, μετά την πτώση, στην ζωή, στον Χριστό. Γι’ αυτό μετά από μια πτώση, μια θλίψη ή μια αδυναμία για έναν άνθρωπο που χάσαμε ή για οποιοδήποτε άλλον λόγο, να ψάξουμε τον Χριστό. Αδέλφια μου με τον Χριστό η θλίψη μικραίνει. Ας μάθουμε από τα λάθη μας και ας μην ξανακάνουμε τα ίδια λάθη. Έτσι θα γίνουμε πιο σοφοί. Ο Χριστός ξέρει που πάσχουμε και γι’ αυτό παραχωρεί την πτώση, την θλίψη. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Γι’ αυτό ας έχουμε αισθητήρια γεγυμνασμένα ώστε με τα σκάνδαλα να βρούμε τρόπο μέσα από την προσευχή μας να θεραπεύσουμε και τον εαυτό μας αλλά και τον άλλον με τον οποίον μέχρι χτες μπορεί να ήμασταν φίλοι, αδελφοί, οικογένεια, ενώ τώρα όχι. Αν δεν μπορούμε μέσα από την προσωπική επαφή να δώσουμε αγάπη, ας δώσουμε μέσα από την προσευχή μας μέχρι ο Θεός να βγάλει, να γκρεμίσει κάθε μεσότοιχο της έχθρας που έχτισε ο Διάβολος ανάμεσά μας. Κανείς δεν βγαίνει κερδισμένος από έναν χωρισμό —ειδικότερα πνευματικό— που προήλθε από το όποιο λάθος. Η ενότητα είναι του Θεού αλλά να γίνεται μέσα από την επίγνωση που μάς εξασφαλίζει ο Λόγος του Θεού ώστε να μην ζήσουμε με τον πόνο σ’ όλη μας τη ζωή.

* Με τον καιρό κατάλαβα γιατί η ευτυχία είναι τόσο σπάνια. Ο λόγος διότι όλοι την ψάχνουν στους άλλους (πρώτο λάθος), άλλοι την ψάχνουν, μέσα από την θρησκεία τους, στον ουρανό (δεύτερο λάθος), άλλοι την ψάχνουν στην ύλη (τρίτο λάθος), κ.λπ.. Ο πραγματικός λόγος για να ευτυχήσουμε είναι ένας. Να φέρουμε τον Χριστό στην ζωή μας διότι όταν ο Χριστός απουσιάζει από την καρδιά μας, από τον νου μας, από την ζωή μας, δεν θα ευτυχήσουμε ποτέ. Πάντα δυστυχισμένοι και με φοβίες και με θυμούς και με αντιπαλότητες θα ζούμε τον παρόντα βίο μέχρι την ημέρα που θα κοιμηθούμε. Μη γένοιτο ο Θεός να λείπει από την ζωή μας!

* Άνθρωπε, αν χρειάζεσαι λόγους για να είσαι ευτυχισμένος θα είσαι πάντα δυστυχισμένος. Αν όμως βρεις τον Χριστό δεν θα χρειάζεσαι κανέναν λόγο για να είσαι ευτυχισμένος αφού θα εξασφαλίσεις την αιώνια ευτυχία, την ευφορία και την αγαλλίαση. Άλλο είναι να προγραμματίζεις εσύ την ζωή σου και άλλο είναι να την αφήσεις στον Θεό να την δημιουργήσει. Με την δική μας σοφία θα μπλέξουμε ενώ με την δική Του σοφία θα ζήσουμε. Αμήν.

* Αδελφέ, άσε την ζωή που σήμερα κάνεις και ψάξε να βρεις σήμερα που ζεις αυτήν την ζωή που χάνεις κάθε μέρα με το να ελπίζεις στο αύριο ή με το να ελπίζεις σε άνθρωπο. Ο Χριστός είπε, όστις θέλει να σώση την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν· και όστις απολέση την ζωήν αυτού ένεκεν εμού και του ευαγγελίου, ούτος θέλει σώσει αυτήν (Μάρκος 8:35).

* Αδέλφια μου η ζωή και το έργο του κάθε ανθρώπου μαρτυρά που έχει στραμμένη την προσοχή του και το τι επιδιώκει.

* Σήμερα ήρθε ο καιρός και το πλήρωμα του χρόνου ώστε να καταλάβουμε όλοι εμείς ότι μπορούμε να μην πεθάνουμε. Ο Θεός Πατέρας υπεσχέθη την άφθαρτη ζωή στον άνθρωπο του Θεού. Μάλιστα οι μελετητές της Γραφής γνωρίζουν ότι όλη η Γραφή είναι θεόπνευστη και μαρτυρά την άφθαρτη ζωή. Πού; Πρώτον, ο πιστεύων εις εμε, καν αποθάνη, ζήσεται· και πας ο ζων και πιστεύων εις εμε ου μη αποθάνη εις τον αιώνα. πιστεύεις τούτο; (Ιωάννης 11:25-26).

Δεύτερον, ο ποιήσας και διδάξας ζήσεται.

Τρίτον, φανερωθείσαν δε τώρα διά της επιφανείας του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, όστις κατήργησε μεν τον θάνατον, έφερε δε εις φως την ζωήν και την αφθαρσίαν διά του ευαγγελίου (Τιμόθεος Β΄ 1:10).

Τέταρτον, ο αγαπών με αγαπηθήσεται υπό του πατρός μου, και εγώ αγαπήσω αυτόν και εμφανίσω αυτώ εμαυτόν (Ιωάννης 14:21).

Πέμπτον, ο Θεός θάνατον ουκ εποίησεν, ουδέ τέρπεται επ’ απωλεία ζώντων. έκτισε γαρ εις το είναι τα πάντα, και σωτήριοι αι γενέσεις του κόσμου, και ουκ έστιν εν αυταίς φάρμακον ολέθρου ούτε άδου βασίλειον επί γης (Σοφία Σολομώντος 1:13-14).  

Έκτον, πάντες μεν ου κοιμηθησόμεθα, πάντες δε αλλαγησόμεθα, εν ατόμω, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι· σαλπίσει γαρ, και οι νεκροί εγερθήσονται άφθαρτοι, και ημείς αλλαγησόμεθα. δει γαρ το φθαρτόν τούτο ενδύσασθαι αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδύσασθαι αθανασίαν (Κορινθίους Α΄ 15:51-53).

Αδέλφια μου, είναι άνωθεν γεννημένος και αναγεννημένος όποιος κατάλαβε ότι ο Χριστός πέθανε για να μην πεθάνει ο ίδιος, πνευματικά αλλά και βιολογικά. Ερχόμαστε τώρα σε εμάς ώστε να συγκρίνουμε εαυτούς βάσει του θελήματος του Θεού και τις επιδιώξεις του κόσμου. Απεδείχθη βάσει των γραφικών επιδιώξεων ότι όταν ένας άνθρωπος είναι από άνθρωπο αναγεννημένος φαίνεται. Από πού φαίνεται; Πιστεύει ότι ο Θεός ζει στον ουρανό και όχι μέσα του. Ακόμη, είναι από άνθρωπο αναγεννημένος όποιος πιστεύει ότι η βασιλεία του Θεού είναι στον ουρανό ενώ ο Κύριος φανέρωσε ότι η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστιν (Λουκάς 17:21) και οι βιασταί αρπάζουσιν αυτήν (Ματθαίος 11:12). Βιασταί είναι οι υπάκουοι. Είναι από άνθρωπο αναγεννημένος όποιος δημιουργεί ανώτερους, κατώτερους, «κουνάει την ουρά του» και ανήκει με φανατισμό σε δόγματα, εκκλησίες, οργανώσεις οι οποίες «κονσερβοποιούν» την αγάπη και κρίνουν. Είναι από άνθρωπο αναγεννημένος όποιος πιστεύει στην αναγκαιότητα του θανάτου. Είναι άνωθεν γεννημένος και αναγεννημένος όποιος ανήκει στην ζωή και στην εκκλησία της Φιλαδέλφειας και κατάλαβε ότι ο Θεός δεν θέλει τον θάνατο του ανθρώπου. Είναι άνωθεν αναγεννημένος αυτός που αγωνίζεται να εντάξει στην ζωή του το Πνεύμα που τον ζωοποιεί. Υπάρχει μόνο ένα Πνεύμα που ζωοποιεί και αυτό είναι του Θεού αλλά για να το βρεις πρέπει να καθαρίσεις τον εαυτό σου. Είναι άνωθεν αναγεννημένος όποιος κατάλαβε ότι ο Θεός είναι Πνεύμα, και οι προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι (Ιωάννης 4:24). Είναι άνωθεν αναγεννημένος όποιος ζει την αγάπη και υπηρετεί αυτή, δεχόμενος τον αδελφό του όπως είναι. Είναι άνωθεν αναγεννημένος αυτός που γνώρισε τον Θεό και συνομιλεί μαζί του. Γένοιτο, γένοιτο, αμήν.

* Απόφαση σημαίνει: Π.χ. θέλω να αδυνατίσω, ξεκινάω, πάω για τρέξιμο. Παίρνω φόρμα, παίρνω παπούτσια και τρέχω. Αυτό το κάνω κάθε μέρα γιατί η απόφασή μου είναι να αδυνατίσω και πετυχαίνω τον στόχο μου. Το σώμα θα διαμαρτύρεται στην αρχή γιατί έμαθε να κάθεται και θα πονάει, όμως εγώ θα συνεχίσω, μετά θα με ευγνωμονεί και θα με ευχαριστεί το σώμα μου διότι θα το έχει στην εξουσία του το πνεύμα του Θεού το οποίο πνεύμα δεν θα του επιτρέπει να ζει ανεξέλεγκτα. Εγκράτεια και περπάτημα χρειάζεται αδέλφια μου, απαραίτητα. Τώρα, ας δούμε τι σημαίνει μη απόφαση στο θέμα θέλω να αδυνατίσω. Παίρνω παπούτσια, παίρνω φόρμα, πάω για τρέξιμο αλλά μαζί μου παίρνω και ένα τάπερ ή μια μερίδα λουκουμάδες ώστε όταν σταματήσω να κάνω ένα καλό γεύμα. Με αυτό τον τρόπο δεν μπορώ να αδυνατίσω. Γι’ αυτό και οι Χριστιανοί δεν μπορούν να πετύχουν τους στόχους τους διότι η απόφασή τους δεν είναι ολοκληρωμένη.

* Πολλοί μιλάνε για την λογική πνευματική ποσότητα. Αυτό να γνωρίζουμε ότι σημαίνει εν μέρει αφιέρωση. Η λογική ποσότητα κρύβει χλιαρότητα, συμφέροντα, αδυναμίες, πονηρίες, εγωισμούς, κ.λπ.. Δυστυχώς σχεδόν όλοι οι Χριστιανοί εργάζονται με την μερική λογική ποσότητα γι’ αυτό και έχουν μερικά λογικά αποτελέσματα. Αφιέρωση σημαίνει δίνω όλο μου το είναι. Η μικρή αγάπη, η μοιρασμένη αγάπη μικραίνει τον Χριστό μέσα μας αφού τον υποσιτίζει συνέχεια (μέσα μας). Η μεγάλη αγάπη μεγαλώνει τον Χριστό μέσα μας αφού καθιστά τον άνθρωπο που έχει αυτή την μεγάλη αγάπη φίλο Θεού, κληρονόμο Θεού, συγκληρονόμο Χριστού και συμμέτοχο της δόξης Αυτού.

* Αφού ο Θεός όλους εμάς μάς συγχώρεσε θα πρέπει και εμείς να συγχωρούμε τους συνανθρώπους μας. Δίκαιος ανήρ ο ελεών όλη την ημέρα. Ο δίκαιος μόλις σώζεται. Εμείς δεν θέλουμε απλώς, μόλις να σωθούμε αλλά θέλουμε να συμμετέχουμε στην δόξα του Χριστού ως κληρονόμοι Θεού, συγκληρονόμοι Χριστού και συμμέτοχοι της δόξης Αυτού. Γι’ αυτό καλούμαστε να γίνουμε άγιοι. Γι’ αυτό καλούμαστε να εισέλθουμε στο αγιαστήριο με τον Λόγο του Θεού ανά χείρας και την υγιαίνουσα διδασκαλία της Φωνής Θεού.   

* Όταν αγαπάς δεν βλέπεις λάθη, δεν κρίνεις, δεν μπαίνεις στην ζωή του άλλου και δεν χρειάζεται να ανεχθείς τίποτα ή να του συγχωρέσεις κάτι, ο λόγος διότι τον αγαπάς. Ας κάνουμε αυτό που θέλουμε χωρίς να απαιτούμε ή να μάς απαιτούνε.

* Πονηρία σημαίνει καταστροφή ψυχής, πνεύματος και σώματος. Όσο πιο πολύ πονηρός είναι ένας άνθρωπος τόσο πιο γρήγορα φθείρεται. Πώς μπορεί κάποιος να καταλάβει αν είναι πονηρός; Πρώτον, συνέχεια σκανδαλίζεται και δεύτερον, συνέχεια σκέφτεται τρόπους στο πώς να επιβάλλεται με σκοπό να φέρει στην ζωή του την ευτυχία εις βάρος των άλλων. Πράγμα αδιανόητο για τις αρχές του Θεού, αφού βάσει του Λόγου του Θεού θα ευτυχήσει όποιος αγωνιστεί να ευτυχήσει ο αδελφός, ο φίλος, ο εχθρός. Όποιος αγωνιστεί για να μην πεθάνει ο άλλος δεν θα πεθάνει ο ίδιος. Είναι γραφικό, με όποια κρίση κρίνετε, θα κριθείτε (Ματθαίος 7:2). Μάλιστα ο πονηρός διεργάζεται συνέχεια σκέψεις που έρχονται από τα υφιστάμενα στερεότυπα του κόσμου, δηλαδή οι σκέψεις αυτές δεν είναι γραφικές, πνευματικές αλλά κοσμικές. Δεν μπορεί να ευτυχήσει κάποιος που σκέφτεται όπως ο κόσμος όμως μπορεί να ευτυχήσει κάποιος που οι σκέψεις του είναι θεϊκές, ας ζει στον κόσμο. Ο αδελφός ο Νίκος ο Μεκερίδης σε μια διαλογική συζήτηση που κάναμε μου είπε ότι η λέξη πονηρός σημαίνει αυτός που άρει πόνο. Δηλαδή, ο πονηρός σηκώνει πόνο. Συμπέρασμα: Όσο πιο πολύ πονηρός γίνεται κάποιος τόσο πιο πολύ πόνο δημιουργεί στον εαυτό του. Ο άνθρωπος με την πονηρία πάντα πάσχει. Ο τρόπος; Πρώτα πάσχει το πνεύμα με πολλές σκέψεις και μετά το σώμα, αφού οι πολλές σκέψεις καταστρέφουν αυτό διότι αποδιοργανώνουν τον εγκέφαλο στο να λειτουργεί σωστά. Προσοχή λοιπόν.

* Η αποστολή μας είναι να καταργήσουμε από μέσα μας το κράτος του θανάτου και να αναστήσουμε μέσα μας το κράτος του Θεού όπου τα μέλη του θα τα διέπει η αφθαρσία, ο Χριστός. Αμήν.

* Αληθινά μπορούν να αγαπήσουν μόνο όσοι γνώρισαν τον Χριστό. Αυτοί μπορούν και έχουν την δύναμη να αγαπούν τους αδελφούς, τους φίλους ή τους εχθρούς. Όσοι δεν γνώρισαν τον Θεό απλώς κάνουν εμπόριο. Βλέπεις όποιος δεν γνώρισε τον Χριστό τι κάνει; Δίνει αγάπη μόνο στα οικεία πρόσωπα και στον εαυτό του. Δηλαδή π.χ. δίνει στο παιδί του 1000 ευρώ και του ξανά δίνει 1000 ευρώ και του ξανά δίνει 1000 ευρώ και όταν οι γονείς φτάνουν κοντά στα 70 με 80 τις περισσότερες φορές τα παιδιά τους, τους κλείνουν σε ένα φτωχό γηροκομείο γιατί μυρίζουν, γιατί τους δημιουργούν οι γονείς πρόβλημα στην ζωή τους αφού οι γονείς πρέπει να πάνε στο θέατρο, να πάνε για καφέ, να πάνε διακοπές, κ.λπ.. Αν τώρα ο άνθρωπος αυτός δώσει στον πνευματικό αδελφό του που τον αναγέννησε, που τον έμαθε να ξεπερνάει τα πάντα και να είναι στην ζωή με δύναμη, αν λοιπόν του δώσει 100 ευρώ ή 1000 ευρώ και δεν έχει την δύναμη να του τα επιστρέψει ο αδελφός ξεκινάει ένα ανήλεο κατηγορώ, μέρα - νύχτα και δεν μπορεί να ησυχάσει. Στην συνέχεια τον κατηγορεί —αυτόν που έγινε αιτία να ζήσει— παντού. Με αυτή την πράξη πέφτει στην παγίδα να κρίνει μέρα - νύχτα τον άλλον. Ποιον άλλον; Αυτόν που με τον αγώνα του έγινε αιτία να ζήσει, φυσική συνέπεια να το πληρώσει αργά ή γρήγορα. Είναι δυνατόν να θέλεις τον Θεό και να μην συμμετέχεις με όλες σου τις δυνάμεις άνθρωπε; Γι’ αυτό, ας καταλάβουμε ότι η αγάπη δεν θα πρέπει να στρέφεται μόνο προς τα οικεία πρόσωπα αλλά και προς πάντα συνάνθρωπο, φίλο και εχθρό, ειδικότερα σε αυτούς που με αλήθεια και θυσία μάς ευεργέτησαν και δεν εννοώ με το ευεργέτησαν αυτούς που έχουν το Ευαγγέλιο στα χέρια και «τρελαίνουν» τους ανθρώπους ώστε να τους κάνουν «κατακτημένους», «οπαδούς», «πρόβατα», στηριζόμενοι σε «προφήτες», «ανώτερους», «κατώτερους», εξαρτημένους, κ.λπ.. Εννοώ αυτούς τους ανθρώπους του Θεού που πραγματικά μάς γνώρισαν τον Θεό και μάς ελευθέρωσαν από την αμαρτία, την φθορά, τον θάνατο, τα υφιστάμενα στερεότυπα, τους «ανώτερους», «τους κατώτερους», τις τάχα εκκλησίες που σε δογματίζουν κ.λπ.. Ξέρετε γιατί δεν είναι επίκαιροι οι άνθρωποι του Θεού σήμερα; Διότι ακόμα δεν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου στο να γνωρίσουν οι άνθρωποι τον Χριστό. Έτσι καταφεύγουν σε εμπόρους ψυχών και το παράξενο είναι ότι αυτός που δεν δίνει αγάπη ούτε πνευματική, ούτε υλική καταφέρνει με τα λόγια μέσα από τα υφιστάμενα στερεότυπα να κάνει τον έξυπνο και συνέχεια να συστήνει τον Θεό. Ποιον Θεό; Εκείνον φυσικά που δεν έχει. Σε σημείο ώστε να πλάνα πολλούς, αφού τους οδηγεί στο νεκροταφείο —για να πάω στο νεκροταφείο δεν θέλω οδηγό, πάω και μόνος μου. Ποιους πλάνα; Όλους όσους έχουν άγνοια. Όταν οι άνθρωποι που σήμερα είναι «φυλακισμένοι» και «εγκλωβισμένοι» μάθουν από τον άνθρωπο του Θεού την αλήθεια θα φύγουν από όλους όσους εκμεταλλεύονται και εμπορεύονται τις ψυχές και τις ζωές τους με νόμους κ.λπ.. Ο τρόπος που το καταφέρνουν είναι χρησιμοποιώντας δύο πράγματα. Πρώτον, την άγνοια των άλλων την οποίαν μάλιστα προσπαθούν να την έχουν σ’ όλη τους τη ζωή και δεύτερον τον φόβο ότι ο Θεός θα σου κάνει αυτό, ο Θεός θα σου κάνει το άλλο, όπως οι Νικολαΐτες.

* Όποιο πρόβλημα και να μάς απασχολεί να καταφεύγουμε στην προσευχή και να το λέμε στον Θεό, αυτός ακούει. Μάθε και εσύ άνθρωπε να ακούς τον Θεό ώστε να παίρνεις τις δικές του λύσεις και όχι αυτές που εσύ θέλεις. Αμήν.

* Η Δημιουργία είναι κληρονομιά του ανθρώπου και έχουν όλοι το δικαίωμα να ερευνούν και να μετέχουν σε αυτή, ειδικότερα οι άνθρωποι του Θεού. Μέσω αυτής μπορούν οι άνθρωποι του Θεού να καλύπτουν όλες τις ανάγκες τους. Εάν τώρα κάποιοι έχουν επιβάλει τρόπους οι οποίοι φεύγουν από την αγάπη ώστε να εκμεταλλεύονται τον Θεό, την Δημιουργία και τους ανθρώπους του Θεού, αυτοί ανήκουν στην μερίδα εκείνη όπου οι εργάτες του Θεού στον αμπελώνα του Θεού κάνουν τους ιδιοκτήτες, δηλαδή οι μουσαφίρηδες, οι ενοικούντες την γη έγιναν νοικοκύρηδες, έγιναν ιδιοκτήτες στον αμπελώνα του Θεού. Ας συνέλθουμε διότι είναι θέμα χρόνου ο Πατέρας να αποδώσει δικαιοσύνη. Τα πάντα ανήκουν στην αγάπη. Η αγάπη είναι αυτή που θα διαχειρίζεται στο μέλλον τα πάντα ώστε κανείς να μην στερείται. Ας ξεκινήσουμε, σήμερα, να γίνουμε αγάπη διότι αν σήμερα πάσχουμε και κατηγορούμε ο ένας τον άλλον ή τις κυβερνήσεις να γνωρίζουμε ότι όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης, αφού εγκαταλείψαμε την αγάπη, ώστε να γεννήσουμε παιδιά με αγάπη και να κυβερνήσουν το έθνος με αγάπη. Αν θέλουμε να ζήσουμε το μέλλον όπου η αγάπη και η άφθαρτη ζωή ως υψιπέτης αετός θα στέκονται στο όρος το άγιο, να κινηθούμε σήμερα με αγάπη και να εργαστούμε με όλες μας τις δυνάμεις ώστε να αυξηθεί η πίστη μας στην άφθαρτη ζωή. Το όρος το άγιο είναι ο εγκέφαλός μας. Αδέλφια μου, ας κάνουμε την αγάπη παρόν και την άφθαρτη ζωή συνήθεια. Ο τρόπος; Να δέχεται ο ένας τον άλλον όπως είναι. Αμήν.

* Ο Θεός δημιούργησε όλον τον κτιστό και άκτιστο κόσμο, μαζί και τον άνθρωπο ως κορωνίδα όλων των δημιουργημάτων. Μάλιστα φρόντισε οι άνθρωποι να έχουν διά του Χριστού και τους νόμους εκείνους που συγκλίνουν στην αγάπη ώστε να συμβασιλέψουν με τον Πατέρα Θεό. Εμείς είμαστε η οικογένεια του Θεού, ας φερθούμε και ας κινηθούμε σήμερα μέσα στην Δημιουργία ως θεοί και όχι ως υπάνθρωποι κάνοντας από σήμερα σε ό,τι μάς χαρίστηκε διαχείριση άγια. Διαχείριση άγια, πνευματική σημαίνει να κηρύττεις τον Χριστό χωρίς να θέλεις να επιβάλλεσαι, χωρίς να θέλεις να υποταχθούν σε εσένα οι άλλοι, χωρίς να θέλεις να γίνεις αρχηγός αλλά φίλος. Μάλιστα όλα αυτά να τα κάνεις μέσα από την αφιέρωση. Υλική αγάπη σημαίνει να διαθέτουμε το μεγαλύτερο μέρος των υλικών μας (χρήματα, κ.λπ.) που ο Θεός μάς χαρίζει, για την δόξα του Θεού και την ίδρυση της βασιλείας του Θεού στον κόσμο, όχι ό,τι μάς περισσεύει. Ένας Προφήτης είπε μια φορά, γιατί θυσιάζεται στον Θεό το άρρωστο, το ανάπηρο, το καχεκτικό; Δηλαδή οι άνθρωποι πήγαιναν και έβαζαν στο θυσιαστήριο για τον Θεό όποιο ζώο ήταν για πέταμα ενώ όταν είχαν καλεσμένο στο σπίτι τους έναν κοσμικό, μεγάλο άνθρωπο, έβαζαν στο τραπέζι το καλύτερο. Αδέλφια μου όταν αγαπάς κάτι δεν το αφήνεις να στερείται τίποτα. Όταν αγαπάς προτιμάς να πεθάνεις γι’ αυτό που αγαπάς παρά να το αφήσεις μόνο του. Όποιος αγαπά ανεβαίνει το βουνό που θα συναντήσει την αγαπημένη του ή τον αγαπημένο του και τρέχει χωρίς να κουράζεται. Αυτός που αγαπά δεν βλέπει ανηφόρες, βλέπει μόνο κατηφόρες. Όποιος δεν αγαπά βλέπει ό,τι βλέπει ο κόσμος, συμφέροντα, φιλοδοξίες, πονηρίες, ανάγκες, έχοντας φοβίες, αδυναμίες, κ.λπ.. Αν δεν είμαστε αυτό που θέλει ο Θεός ας γίνουμε, σήμερα αύριο ή μεθαύριο. Ας τελειώσουμε ό,τι υποχρεώσεις έχουμε και ας πάρουμε θέση ευθύνης απέναντι στο κάλεσμα που μάς έφερε. Έχουμε όλα τα μέσα για να το πετύχουμε. Αμήν.

Αδέλφια μου ας αφήσουμε τα κτίσματα και ας ασχοληθούμε από σήμερα με τον Κτίστη. Δυστυχώς το πρόβλημα της πνευματικής εξέλιξης του ανθρώπου έγκειται στο ότι οι άνθρωποι αγάπησαν την κτίση παρά τον Κτίστη. Σήμερα διά της Φωνής Θεού ήρθε το πλήρωμα του χρόνου ώστε να αγαπήσουμε τον Κτίστη και να διαχειριστούμε την κτίση με δικαιοσύνη Θεού, η οποία πάντα προσφέρει. Αμήν.

* Η αμαρτία, τα πάθη, τα συμφέροντα, οι πονηρίες, οι εγωισμοί, οι κρίσεις, οι επικρίσεις, οι καταλαλιές, τα σκάνδαλα, αποτελούν την μόνη αιτία της μη θέωσης αλλά και της αυτοκαταστροφής μας. Αδέλφια μου οι καρποί, τα χαρίσματα, τα σημεία και οι ιδιότητες του Θεού, με αποκορύφωμα τον Λόγο του Θεού, να ζήσουν μέσα μας. Ο Λόγος του Θεού είναι το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στα λογικά όντα - άνθρωποι και θα πρέπει σε καθημερινή βάση να σπουδάζουμε την σοφία του. Ο Λόγος του Θεού είναι το προσπέκτους του ανθρώπου. Ο Λόγος του Θεού είναι το κίνητρο, ο διακόπτης ώστε να μπορέσουμε να ενεργοποιήσουμε την τουρμπίνα της αειζωίας, της αφθαρσίας η οποία υπάρχει μέσα μας. Απεδείχθη εκατό τοις εκατό ότι η αγάπη μας στον νόμο του Θεού θα μάς χαρίσει την αφθαρσία. Η αφθαρσία μαρτυρεί σε εμάς ότι έχουμε τον Θεό μέσα μας και κοινωνούμε αυτόν. Ο Λόγος του Θεού είναι η μόνη αιτία να φτάσουμε στα σκηνώματα του Αγίου Θεού ώστε να συμβασιλέψουμε με τον Πατέρα Θεό εις το διηνεκές. Αμήν.

* Το ξύλο της ζωής είναι ο Χριστός και το άγιο Ευαγγέλιό του, όποιος τα πάρει μαζί του και τα υπέρ αγαπήσει σε αυτόν θα του ανοίξει (ο Χριστός) την πόρτα της ζωής ώστε να γευτεί τους καρπούς του δέντρου της ζωής. Όποιος λέει ότι είναι του Θεού ενώ δεν πιστεύει στο Ευαγγέλιο του Χριστού, δεν πιστεύει στον ηθικό νόμο αλλά και στην αφθαρσία και κάνει διά του Ευαγγελίου τον προφήτη, τον ποιμένα, τον αντί Θεού στην Γη, δεν ξέρει τι πιστεύει και απέχει από τον Θεό όσο ο ουρανός από την Γη. Η γρήγορη και επιπόλαια απόφαση των όσων μελετούν το Ευαγγέλιο του Χριστού και κηρύττουν αυτό, γίνεται η μόνη αιτία για να απολέσουν εαυτούς αλλά και όσους τους πιστέψουν. Το Ευαγγέλιο του Χριστού το μελετούν και οι άνθρωποι του Θεού αλλά και οι απολλυμένοι. Σε όλους δίνει την ευκαιρία ο Θεός, πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν (Τιμόθεος Α΄ 2:4). Οι σωσμένοι το εφαρμόζουν, οι απολλυμένοι λένε, δεν γίνεται. Τι δεν γίνεται; Δεν γίνεται να σταματήσουμε την κρίση, να μην λέμε ψέματα; Μην λέμε ότι γνωρίσαμε τον Θεό, ειδικότερα όταν δογματίζουμε αυτόν και δίνουμε σε αυτόν την μη δυνατότητα να μπορεί να μάς μεταστοιχειώσει ώστε διά της πίστεως να περάσουμε ζώντες στην βασιλεία του Θεού ή μην δίνουμε το δικαίωμα σε όποιον δογματίζει τον Θεό και τον τοποθετεί μέσα σε λίγους ομοϊδεάτες να μάς εξουσιάσει. Αδέλφια μου, αν η δική μας αγάπη δεν μπορεί να χωρέσει όλους τους ανθρώπους όπως είναι, αυτό δεν πάει να πει ότι και η αγάπη του Θεού δεν μπορεί. Γι’ αυτό ας μην βγάζουμε εύκολα συμπεράσματα τα οποία τις περισσότερες φορές είναι αρνητικά για τους άλλους και δημιουργούν το κατηγορώ για τον φίλο, τον αδελφό, τον εχθρό. Αμήν.

* Η πραγματική θυσία για τον Θεό είναι να προσφέρουμε το σώμα ημών λατρεία ευάρεστη στον Θεό, υπηρετούντες την σοφία Αυτού η οποία ξεκινά με τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, τα χαρίσματα, τα σημεία, τις ιδιότητες και καταλήγει στην αφθαρσία. Στην αφθαρσία ζει ο Θεός. Να πιστεύουμε στην αφθαρσία. Ο Προφήτης Ησαΐας φανερώνει ότι όποιος φτάσει τα εκατό είναι πνευματικά το μωρό του Θεού. Δεν θέλει είσθαι πλέον εκεί βρέφος ολιγοήμερον και γέρων όστις δεν επλήρωσε τας ημέρας αυτού· διότι το παιδίον θέλει αποθνήσκει εκατόν ετών, ο δε εκατόν ετών αμαρτωλός θέλει είσθαι επικατάρατος (Ησαΐας 65:20). Η αφθαρσία είναι προγραμματισμένη από τον Θεό να δουλέψει μετά τα εκατό, σε όσους έχουν στοιχεία Θεού. Οι επιστήμονες μέσα από έρευνες που έκαναν, είδαν ένα γονίδιο το οποίο κάνει την παρουσία του μετά τα εκατό χρόνια. Αυτό το γονίδιο το γεννά η ανάγκη του ανθρώπου που θέλει να ζήσει, αφού η αγάπη για την ζωή του δημιουργεί ζώσα πίστη. Απεδείχθη ότι η πίστη και η αγάπη στον Θεό και στην άφθαρτη ζωή μεταστοιχειώνουν τις διεργασίες του εγκεφάλου αλλά μεταστοιχειώνουν και τα γονίδια ώστε να αναπαραχθεί το γονίδιο της αφθαρσίας. Αυτό το γονίδιο με την σειρά του επαναφέρει τις απαραίτητες βιοχημικές διεργασίες του κυττάρου στο να παράγει καινούργια κύτταρα, υγιέστατα, παιδικά. Μέχρι να φτάσει κάποιος τα εκατό θα πρέπει να σπουδάζει στο αγιαστήριο. Το αγιαστήριο σου αυξάνει το αγαθό, την ζωή —φυσικά, αυτό που λέω δεν το δογματίζω διότι η αγάπη στον Θεό και η απόφαση να γίνεις του Θεού μπορούν να ενεργοποιήσουν το γονίδιο της ζωής ώστε να εξελιχτεί μέσα μας με την πίστη και μέσα σε ένα χρόνο. Ο τρόπος; Με την υγιαίνουσα διδασκαλία και την αφιέρωση.

Ο πνευματικός μου πατέρας Στυλιανός έλεγε «αξίζει να αφιερώσει κάποιος αυτή την μικρή ζωή που έχει για να την πάρει μεγάλη και παντοτινή, αιώνια ζωή». Το αν ο ίδιος δεν τα κατάφερε για τον α ή β λόγο αυτό δεν σημαίνει ότι η ζωή δεν υπάρχει, η αφθαρσία δεν υπάρχει, χρωστάμε όμως ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όποιον εργάζεται το θέλημα του Θεού. Πολλοί με κατηγορούν ότι εγώ δεν τον αγαπώ και γι’ αυτό έφυγα. Ίσα - ίσα το ότι τον αγαπώ και το ότι κατάλαβα τι κήρυττε φαίνεται από το έργο μου. Ενώ, θεωρώ ότι αυτοί που ήταν δίπλα του γύρισαν στα ίδια και σήμερα κηρύττουν τον θάνατο και συμβιβάστηκαν με τα υφιστάμενα στερεότυπα του κόσμου και το πιο βασικό είναι ότι διαχειρίζονται σήμερα κάτι που ο Θεός δεν τους έδωσε. Ποιος τους έκανε διαχειριστές; Η πονηρία τους. Αυτό είναι κλεψιά και καλό θα είναι να μετανοήσουν. Μάλιστα όσοι υπηρέτησαν την ζωή και τώρα κηρύττουν τον θάνατο, να επιστρέψουν στην ζωή. Δεν είναι άνθρωπος Θεού αυτός που λέει άλλα και κάνει άλλα για να μην θεωρηθεί αποσυνάγωγος. Η ζωή και ο θάνατος δεν μπορούν να συνταξιδέψουν.

Όλα μπορούν να λάβουν χώρα σε όποιον πιστεύει. Η πίστη δεν είναι «μακαρόνια με κιμά». Η πίστη είναι βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων (Εβραίους 11:1). Δεν μπορεί να μάς πει κάποιος ότι δεν υπάρχει ζωή αιώνια. Υπάρχει, αρκεί να το πιστέψεις. Το ίδιο είπε και ο Χριστός. Για να το πιστέψεις χρειάζεται να γίνεις αγαθός, να γίνεις καλός. Για να γίνεις αγαθός και ευάρεστος στον Θεό θα πρέπει να μπεις στην σιωπή. Αδέλφια μου το αγαθό έχει άπειρες δυνάμεις και σε μακροημερεύει, κατόπιν το αγιαστήριο σε περνά στην σοφία του Θεού. Σοφία Θεού είναι ο νόμος της αγάπης. Η αγάπη σε μεταστοιχειώνει αφού οι βιοχημικές διεργασίες του εγκεφάλου και του κυττάρου αλλάζουν. Η μεταστοιχείωση αυτή σου εξασφαλίζει την αφθαρσία. Ας σπουδάσουμε τον νόμο του Θεού, το Ευαγγέλιο του Χριστού και την υγιαίνουσα διδασκαλία της Φωνής Θεού. Μόνο με αυτήν την απόφαση θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε τον νου του Θεού. Ο βασικός όρος όλων των πνευματικών αγώνων μας είναι ένας, να φέρουμε τον Θεό γρήγορα στην ζωή μας. Ο πιο σύντομος τρόπος, μια καλή αρχή είναι να αφήσουμε τα πταίσματα των άλλων από τον νου μας και από την καρδιά μας ώστε πλέον ελεύθεροι να ταξιδέψουμε προς την χώρα των ζώντων. Όταν ο νους μας δεν έχει μέσα του Χριστό έχει «απόβλητα» τα οποία έχουμε πάρει από τον κόσμο και μάς κάνουν να μυρίζουμε. Γι’ αυτό από σήμερα καθαρή καρδιά, καθαρό νου, αληθινή ζωή. Γένοιτο, αμήν.

* Άνθρωπε, έχεις συγκεκριμένο χρόνο ζωής για να πετύχεις το κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση, μην αφήνεις τον στόχο σου. Τα εκατό χρόνια ζωής που σου δόθηκαν έχουν έναν σκοπό, να καταλάβεις ότι είσαι άνθρωπος και ότι μπορείς διά του Χριστού να συμβασιλέψεις μαζί του. Τα εκατό χρόνια ζωής σου δόθηκαν για να τα κάνεις αιώνια. Πρόσεχε άνθρωπε, τα εκατό χρόνια δεν σου δόθηκαν για να συλλέγεις την κόπρο του Αυγεία, την ύλη ή να εκπληρώνεις τα πάθη της σάρκας. Φεύγουν γρήγορα αδέλφια μου τα χρόνια της ελπίδας, της ζωής. Γι’ αυτό ας μην φεύγει ο χρόνος μας χωρίς πνευματική αναγέννηση και πνευματική εξέλιξη. Ούτε μια μέρα δεν θα πρέπει να πάει χαμένη. Το να μαζεύεις σοφία Θεού είναι το σοφό, το να μαζεύεις ύλη, χώμα είναι το μωρό αφού κατά την συλλογή αυτής δημιουργείται ανακατανομή σε όλον τον λογικό νου, φυσική συνέπεια η εργασία αυτή να καταστρέφει την ψυχή και το σώμα. Πάντα η ύλη σε κάνει άνθρωπο με φόβο αφού κάθε στιγμή τρέμεις στην ιδέα μήπως και την χάσεις. Ο Κύριος τόνισε, πόσον δύσκολον είναι να εισέλθωσιν εις την βασιλείαν του Θεού οι έχοντες το θάρρος αυτών εις τα χρήματα (Μάρκος 10:24). Ας γίνουμε καλοί διαχειριστές. Αδέλφια μου χαμένη πάει η μέρα μας όταν η δραστηριότητά μας στρέφεται στο να συσσωρεύσουμε την κόπρο του Αυγεία, την ύλη. Άνθρωπε, θυμήσου σε παρακαλώ την παραβολή του άφρονα. Αν σε σπουδάζει πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων τα περιττά, θέσε σε δεύτερη μοίρα τα πάντα, γίνε διαχειριστής αγάπης των όσων σου χαρίστηκαν και μην πέφτεις στην παγίδα αυτά να διαχειρίζονται εσένα σε σημείο ώστε να εξαρτάσαι απ’ αυτά, πέταξε τα πάντα και τρέξε στον Θεό. Ο Απ. Παύλος έλεγε, έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, ας αρκώμεθα εις ταύτα (Τιμόθεος Α΄ 6:8). Ο Θεός ευλόγησε υλικά τα παιδιά του αφού πρώτα τα σπούδασε ώστε να γίνουν καλοί διαχειριστές. Όσοι δεν έχουν πνεύμα Θεού δεν μοιράζονται, υλικά ή πνευματικά, ή και αν μοιράζονται πάντα το κάνουν με όρους οι οποίοι τους καθιστούν πνευματικά με τίτλους στο να έχουν εξουσία και υλικά να έχουν πολλά τα οποία τα τοκίζουν στην τράπεζα. Έτσι κλείνονται στον εαυτό τους, αφού κηρύττουν την αγάπη και αυτοί γίνονται περισσότερο φιλάργυροι διότι ποτέ δεν παύουν να αποθηκεύουν. Απεδείχθη ότι όποιος αποκτήσει υλικά αγαθά, χωρίς το πνεύμα του Θεού, αυτά τα υλικά αγαθά γίνονται οι μόνοι διαχειριστές στην ζωή του και αυτός είναι ο μόνος λόγος ώστε αυτά να τον απολέσουν, αφού ο άνθρωπος διαχειρίζεται τα πάντα κακώς. Είναι γραφικό ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία. Άλλο είναι να με ταΐζει ο Θεός και άλλο να ταΐζω εγώ τον εαυτό μου. Ο Θεός υπόσχεται, πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού (Ψαλμοί 34:10). Ο Κύριος είπε στον Ηλία τον Προφήτη πήγαινε στο όρος και θα στείλω τους αγγέλους και τους κόρακες να σε ταΐζουν. Αναχώρησε από εδώ, και στρέψε ανατολικά, και κρύψου κοντά στον χείμαρρο Χερίθ, που είναι απέναντι από τον Ιορδάνη· και θα πίνεις από τον χείμαρρο· πρόσταξα δε τους κόρακες, να σε τρέφουν εκεί ………. Και οι κόρακες του έφερναν ψωμί και κρέας το πρωί, και ψωμί και κρέας την εσπέρα· και έπινε νερό από τον χείμαρρο (Βασιλέων Α΄ 17:3-6).

Και αφού πλάγιασε, αποκοιμήθηκε κάτω από μια άρκευθο, και ξάφνου, ένας άγγελος τον άγγιξε, και του είπε: Σήκω, φάε. Και κοίταξε προς τα πάνω, και να, κοντά στο κεφάλι του υπήρχε ψωμί, ψημένο επάνω σε καυτές πέτρες, και δοχείο με νερό. Και έφαγε και ήπιε, και ξαναπλάγιασε. Και ο άγγελος του Κυρίου γύρισε για δεύτερη φορά, και τον άγγιξε, και είπε: Σήκω, φάε· επειδή, είναι μεγάλος ο δρόμος για σένα. Και αφού σηκώθηκε, έφαγε και ήπιε, και με τη δύναμη εκείνης της τροφής οδοιπόρησε 40 ημέρες και 40 νύχτες, μέχρι το Χωρήβ, το βουνό τού Θεού (Βασιλέων Α΄ 19:5-8). Για να μάς ταΐζει ο Θεός πνευματικά αλλά και υλικά ας πάμε και εμείς στο όρος του Θεού το οποίο είναι το αγιαστήριο. Αμήν.

* Ο Νώε δημιούργησε την Κιβωτό διότι πρόβλεψε τον κίνδυνο, πρόβλεψε την κρίση του Θεού κι όταν κινδύνευσε μπήκε μέσα σ’ αυτήν μαζί με την οικογένειά του και ξεπέρασε την κρίση. Ο Νώε λοιπόν με την σοφία που του χορηγήθηκε, αφού ήταν δίκαιος και θεοσεβούμενος, ειδοποιήθηκε υπό του Θεού και πρόβλεψε την κρίση, την καταστροφή, έτσι δημιούργησε Κιβωτό. Εκατό χρόνια εργάστηκε (για να την φτιάξει) και όταν τελείωσε, ξεκίνησε η κρίση. Ο Θεός τον περίμενε. Έτσι θα κάνει και σήμερα με εμάς. Ας ξεκινήσουμε τον καλόν αγώνα και αυτός θα μάς περιμένει ώστε να δημιουργήσουμε και εμείς την δική μας πνευματική Κιβωτό σήμερα, ώστε εν δυνάμει να ξεπεράσουμε τον επικείμενο κίνδυνο ο οποίος μέλλει να έρθει και που δεν είναι πλημμύρα, δεν είναι πόλεμος, δεν είναι πυρ, αλλά είναι ο πόλεμος που υφιστάμεθα σε καθημερινή βάση εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, οι οποίοι ενεργούν με την αμαρτία η οποία συγκλίνει στην ανυπακοή ως προς το θέλημα του Θεού, στην συνέχεια η αμαρτία δημιουργεί την φθορά μέσα από την άγνοια που μάς διέπει η οποία μάς οδηγεί στον θάνατο. Δεν θα μπορέσουμε να εκπληρώσουμε τα όνειρά μας αν δεν έχουμε ζωή, αν δεν έχουμε υγεία, αν δεν έχουμε Χριστό. Μισές δουλειές θα κάνουμε. Μέσα μας είναι ο πόλεμος και εμφανίζεται με την αμαρτία, την φθορά, την ασθένεια, τον θάνατο, τον φόβο. Όταν νικήσεις άνθρωπε τον έτερο κακό εαυτό σου τότε δεν θα κινδυνεύσεις ποτέ από κανέναν πόλεμο, υλικό, χρηματοοικονομικό ή οτιδήποτε άλλο. Ο πόλεμος διεξάγεται πάντα μέσα μας. Αδέλφια μου αν προβλέπουμε τον κίνδυνο στην ζωή μας, ο οποίος έρχεται όταν νομίζουμε ότι έχουμε ειρήνη και ασφάλεια, ας ξεκινήσουμε αγώνα πνευματικό ώστε να δημιουργήσουμε και να ζήσουμε στην νέα Κιβωτό η οποία σήμερα είναι το προσωπικό μας αγιαστήριο. Ο Νώε εκατό χρόνια δούλευε, μέρα - νύχτα, εμείς πολλές φορές ούτε έναν χρόνο δεν μπορούμε να αφιερώσουμε για την σωτηρία μας και όλο παράπονα κάνουμε. Αδέλφια μου σήμερα η Κιβωτός δεν είναι καράβι, διότι η πλημμύρα σήμερα δεν είναι με ύδωρ. Επαναλαμβάνω, η πλημμύρα θα ξεκινήσει από μέσα μας, μια ματιά στα νοσοκομεία και θα καταλάβει κάποιος. Η Κιβωτός σήμερα για μας είναι η μετάνοια, η αναγέννηση, η ζώσα πίστη, η αγάπη η ανυπόκριτη, η ταπείνωση, κ.λπ. στοιχεία που αυξάνονται μόνο στο αγιαστήριό μας, η Κιβωτός η δική μας είναι το αγιαστήριο, ώστε να μην μάς προλάβουν τα σκάνδαλα, η φθορά, η ασθένεια, ο θάνατος. Πολλοί, όταν μιλάνε για κρίση εννοούνε ότι τους κόψανε από τον μισθό 300 ή 400 ευρώ, αυτό δεν είναι κρίση. Κρίση σημαίνει πόλεμος μεταξύ δύο ή περισσοτέρων εθνών, κρίση σημαίνει σοβαρή ασθένεια (καρκίνος, κ.λπ.), κρίση σημαίνει αμαρτία, φθορά, θάνατος, κρίση σημαίνει άγνοια, κρίση σημαίνει να μην σε θυμάται ο Θεός, κρίση σημαίνει να σε αποστραφεί ο Θεός. Αδέλφια μου εδώ και 14 χρόνια ζω στην βασιλεία του Θεού. Αφού μπόρεσα εγώ, όλοι μπορούν, αρκεί να ακούσουν και να θελήσουν την αλήθεια. Η αλήθεια θα μάς ελευθερώσει. Καμιά φορά μου λένε οι άνθρωποι που δεν με γνωρίζουν καλά, «να μιλήσεις με αυτόν τον αδελφό, ξέρει πολλά» και αυτός που μου συστήνουν δεν μιλά για τον Χριστό, μιλά για τους αγγέλους, για το Όλον, για το Σύμπαν, για τα κύτταρα, για το τίποτα, για τον άλλον κόσμο, κ.λπ., δεν πιστεύει στον Θεό, δεν συστήνει το Ευαγγέλιο του Χριστού. Και εγώ απαντώ χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τον όποιο αδελφό που μου τον συστήνει —αφού δεν με γνώρισε πραγματικά— αλλά και χωρίς να θέλω να υποτιμήσω και κανέναν άλλον άνθρωπο, ότι «εδώ και πολλά χρόνια μιλώ, ζω με τον Θεό, γνώρισα τον Θεό, τα έργα μου, η ζωή μου το μαρτυρούν, έλα αν θέλεις να σου δείξω τον τρόπο», αλλά δεν με ακούει. Όσοι με ακούν Τον βρίσκουν και δεν εξαρτώνται από εμένα στην συνέχεια αλλά από τον ίδιο τον Θεό. Με εμένα είναι φίλοι διότι νιώθουν ευχαρίστηση. Αυτό εξάλλου επιδιώκουμε στην Φωνή Θεού, όλοι να γίνουμε διδακτοί Θεού και φίλοι μεταξύ μας, με αυτό το πνεύμα θα δημιουργηθεί η εκκλησία της Φιλαδέλφειας. Εδώ το φίλοι μεταξύ μας θέλει λίγο προσοχή, διότι πολλοί βρίσκουν λίγο τον Θεό στο αγιαστήριο, ευλογούνται και εγκαταλείπουν τον συλλογικό αγώνα. Ο Θεός δεν προσωποληπτεί ούτε με τον εαυτό του! Ο Θεός σέβεται και τιμά όσους τον υπηρετούν με αλήθεια και θα πρέπει οι αδελφοί μου, για να ζήσουν τον Θεό, να τιμάνε και να ενδιαφέρονται και για τους αδύνατους αδελφούς αλλά και για αυτούς που τους έδειξαν τον δρόμο και τους ελευθέρωσαν ώστε όλοι μαζί να εργαστούμε το έργο της αναγέννησης. Ο Θεός αδέλφια μου είναι γραφικό, πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν (Τιμόθεος Α΄ 2:4). Δεν λέει να σωθεί ένας, εσύ ή εγώ, αλλά όλοι, πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι. Η συμμετοχή μας για να σωθούν και οι άλλοι είναι απαραίτητη. Οι πάντες θα πρέπει να συμμετέχουμε σαν οικογένεια του Θεού στο έργο της Φωνής Θεού. Πολλοί βρίσκουν τον Θεό μέσα από την Φωνή Θεού και λένε στον καινούργιο αδελφό, «πήγαινε στον Θωμά» και αυτοί δεν έχουν συμμετοχή πουθενά. Δεν γίνεται έτσι η σωτηρία, όλοι μαζί να συνεργαστούμε και να εργαστούμε. Ο καθένας να συμμετέχει με τον δικό του τρόπο. Το περίσσευμα του ενός στο υστέρημα του αλλού. Σήμερα αδέλφια μου όλοι μπορούν να βρουν τον Θεό διότι άλλαξε το πνευματικό επίπεδο και όλοι ξέρουν γράμματα και μπορούν όλοι να γίνουν διδακτοί Θεού. Όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε και όλοι μπορούμε να γίνουμε συμμέτοχοι της αγάπης. Αδέλφια μου η Φωνή Θεού θέλει οι άνθρωποι να γνωρίσουν τον Θεό και όχι έναν αδελφό, μια εκκλησία, μια οργάνωση. Η Φωνή Θεού μιλά σε ανθρώπους που θέλουν να ζουν με τον Θεό. Όσοι θέλουν να στηρίξουν την ζωή τους σε έναν αδελφό, σε μια εκκλησία, σε μια οργάνωση, δυστυχώς, πέφτουν στην παγίδα να στηρίζονται σε άνθρωπο. Είναι γραφικό, επικατάρατος ο άνθρωπος όστις ελπίζει επί άνθρωπον (Ιερεμίας 17:5) με μια διαφορά, εδώ θα χρειαστεί να το προσέξουμε αυτό. Αδέλφια μου σήμερα δυστυχώς όλοι στηρίζουν την ζωή τους σε άνθρωπο, Χριστιανοί και μη. Όταν λέει επικατάρατος ο άνθρωπος όστις ελπίζει επί άνθρωπον δεν μιλάει για τον άνθρωπο του Θεού αλλά για τον άνθρωπο του κόσμου ο οποίος μπορεί να κάνει και τον πνευματικό όμως δεν σε οδηγεί στον Θεό αλλά στην δική του εξουσία. Αυτό το είπαν οι Φαρισαίοι για τον Χριστό, ήταν γραφικό και ευνοούσαν ότι «δεν μπορεί να είσαι εσύ Υιός Θεού, Θεός αφού είσαι άνθρωπος». Αυτό όμως γράφτηκε διότι ο Προφήτης είδε ότι οι Εβραίοι ήθελαν βασιλιά και όχι τον ίδιο τον Θεό. Έτσι οι Φαρισαίοι χρησιμοποίησαν την προφητεία αυτή στο πρόσωπο του Χριστού, εκμεταλλευόμενοι την άγνοια των άλλων ανθρώπων, για να κερδίσουν έδαφος. Ο Χριστός όμως δεν ήταν απλός άνθρωπος αλλά άνθρωπος Θεού, Υιός Θεού. Τώρα, αυτός που το λέει αυτό σήμερα, χωρίς να γνωρίζει τι κάνει, επικαλείται τον Χριστό και νομίζει ότι είναι άνθρωπος του Θεού αλλά αν έρχονταν ο ίδιος ο Χριστός μπροστά του αυτός ο ημιμαθής (με την επιπολαιότητα που τον διέπει) θα το έλεγε και στον Χριστό, χωρίς φυσικά να γνωρίζει ποιον έχει μπροστά του. Τι κάνουν μερικοί Χριστιανοί; Δεν θέλουν κανέναν πάνω απ’ το κεφάλι τους ενώ ό,τι έμαθαν το έμαθαν από άλλους ανθρώπους, από την θυσία άλλων ανθρώπων και κατόπιν ακολουθούν τον Θεό με δικό τους τρόπο φτιάχνοντας αυτόν στα μέτρα τους. Έτσι από τον εγωισμό τους λένε να μην στηρίζεσαι σε άνθρωπο εννοώντας τον άνθρωπο που κηρύττει το Ευαγγέλιο του Χριστού ενώ ό,τι έμαθαν, τα περισσότερα, αυτοί που το λένε αυτό τα έμαθαν από τον άνθρωπο αυτόν που οι ίδιοι εγκατέλειψαν. Έτσι εμποδίζουν σήμερα και κάποιον άλλον να μάθει κάτι για το Ευαγγέλιο. Μάλιστα αυτοί τι κάνουν; Λένε όχι σε άνθρωπο και αυτοί συνέχεια «κουνάνε την ουρά τους». Σε ποιον την κουνάνε; Την κουνάνε στον εργοδότη, στον πολιτικό, στον γιατρό, στον παπά, στον δάσκαλο, στον όποιον έχοντα θέση, κλπ.. Άρα όταν λέει να μην στηρίζεσαι σε άνθρωπο δεν εννοεί τον άνθρωπο του Θεού. Αν βρεις άνθρωπο του Θεού, να στηρίζεσαι και να δέχεσαι βοήθεια. Αν είναι άνθρωπος Θεού να στηρίζεσαι σ’ αυτόν αφού με αγάπη προσπαθεί να σε βγάλει από την αμαρτία, την φθορά, τον θάνατο. Δεν κατάλαβε κανείς ότι οι Χριστιανοί σήμερα λένε να μην στηρίζεσαι σε άνθρωπο και όλοι στηρίζονται σε ανθρώπους αφού επιζητούν τίτλους και επιδιώκουν στην ζωή τους ανθρώπους που έχουν τίτλους και αυτό όχι διότι θέλουν να είναι αρεστοί στον Θεό, αλλά στους ανθρώπους. Άλλο είναι ο αδελφός που σε πάει με παράδειγμα στον Θεό, σε αυτόν να στηρίζεσαι και ο ένας να στηρίζει τον άλλον με το στοιχείο της ευγενής άμιλλας, και άλλο είναι ο αδελφός που θέλει να σε εγκλωβίσει κάπου, σε μια οργάνωση ή μια εκκλησία ή έναν άνθρωπο που ο ίδιος εκατό τοις εκατό δεν ακολουθεί ή εν μέρει συμμετέχει στον αγώνα του έχοντας σαν επιχείρημα ή δικαιολογία το ότι προσπαθεί. Αδέλφια μου είναι μεγάλη αμαρτία να πεις στον συνάνθρωπό σου για τον Θεό που δεν εφαρμόζεις, θα τον μπλέξεις άσχημα. Είναι μεγάλη αμαρτία να πεις σε κάποιον να τηρεί τύπους και να μην εφαρμόζει την αγάπη στον Θεό και στον πλησίον ως εαυτόν. Δυστυχώς εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια όλοι οι Χριστιανοί μιλάνε για τον Θεό και κανείς δεν τον εφαρμόζει. Ο Θεός όταν ήρθε στον κόσμο ζήτησε δυο πράγματα. Το ένα είναι να αγαπάς Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της δυνάμεώς σου και εξ όλης της διανοίας σου και το άλλο είναι να αγαπάς τον πλησίον σου (τον αδελφό σου) ως σεαυτόν. Εμείς δεν θέλουμε να μοιράσουμε αγάπη και δημιουργήσαμε ποιμένες, ποίμνια, προφήτες, εκκλησίες, δόγματα, κ.λπ.. Μάλιστα φτιάξαμε άλλους νόμους τους οποίους ονομάσαμε εντάλματα ανθρώπων λέγοντας «αν κάνεις αυτό θα σωθείς» και κανείς δεν θέλει να κάνει αυτό που λέει ο Θεός. Ορίστε, σήμερα, στην Ελλάδα που είναι Ορθόδοξη χριστιανική χώρα τι μάς εμποδίζει να γίνουμε αγάπη; Αφού η Ορθόδοξη χριστιανική πίστη που στηρίζεται στον ηθικό νόμο του Ευαγγελίου, η θρησκεία μας είναι νόμιμη; Τι μάς εμποδίζει αφού έχουμε νόμιμη θρησκεία; Τίποτα. Αν μέσα μας υπήρχε επίγνωση των όσων λέμε θα ήταν απλό, όμως τώρα που δεν υπάρχει επίγνωση όλα εμποδίζουν δυστυχώς τον Θεό και αυξάνουν τους τίτλους, τα συμφέροντα, τις πονηρίες, κ.λπ.. Θα φέρω ένα παράδειγμα. Μια φορά κάποιος αδελφός ήταν σε μια οργάνωση και με φανατισμό έλεγε ότι αγαπά την οργάνωση αλλά και αυτόν που την δημιούργησε. Μετά μου είπε ότι θα έκλεινε μια αίθουσα της οργάνωσης, στην οποία αίθουσα μάλιστα πήγαινε και αυτός. Τον ρώτησα για ποιόν λόγο θα έκλεινε και αυτός μου είπε επειδή το ενοίκιό της ήταν 500 ευρώ και δεν το πλήρωναν όλοι. Τότε του είπα, «εσύ δεν μου είπες ότι αγαπάς πολύ την οργάνωση και αυτόν που την ίδρυσε;». Αυτός μου απάντησε, «ναι, πολύ, τα αγαπώ και τα δυο πάρα πολύ και λυπάμαι που θα κλείσει η αίθουσα», «και γιατί δεν τα βάζεις εσύ τα χρήματα αυτά, να η ευκαιρία να δείξεις αγάπη και να κάνεις τον Θεό να σε προσέξει» του είπα και αυτός γέλασε και είπε, «είσαι καλά, να δώσω εγώ 500 ευρώ; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα». Είδατε τώρα; Με ένα απλό που του είπα, να κάνει μια μικρή θυσία, όλα τα πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων και δεν μου ξαναμίλησε, λες και του είπα να δώσει τα χρήματα σε εμένα, πάει η αγάπη του στην οργάνωση, στον πνευματικό αδελφό, πάνε όλα. Με αυτήν την αγάπη περιμένεις αδελφέ να σε πάρει ο Θεός στα σοβαρά; Δεν γίνεται. Ο λόγος που δεν ήθελε να κλείσει η αίθουσα είναι άλλος και απλός. Του άρεσε να πηγαίνει εκεί να δίνει π.χ. 30 ευρώ και να κάνει τον δάσκαλο, δεν ήθελε να κλείσει διότι δεν είχε Θεό μέσα του ώστε να φτιάξει ο ίδιος μια οργάνωση ή μια εκκλησία ή μια αίθουσα, απλώς εκεί τα έβρισκε έτοιμα. Ήξερε λοιπόν ότι όταν έκλεινε η αίθουσα δεν θα τον άκουγε κανένας, δεν θα τον έπαιρνε κανείς στα σοβαρά. Αυτό ήταν που τον πείραζε, όχι ότι αγαπούσε την οργάνωση, την εκκλησία ή όποιον την ίδρυσε. Αν είχε αγάπη σε αυτά που έλεγε —στην οργάνωση ή στον ιδρυτή της— θα έβαζε με χαρά τα χρήματα. Θυσία ζητάει ο Θεός. Να η ευκαιρία! Αυτά όμως είναι τα δύσκολα και κανείς δεν τα θέλει. Θυμάστε τον πλούσιο που πήγε στον Κύριο και του είπε ότι ήθελε να τον ακολουθήσει; Ο Κύριος για να μην χάσει τον χρόνο του μαζί του, τι του είπε; Κατευθείαν του έδειξε τον τρόπο να κερδίσει την βασιλεία των ουρανών, σε ένα λεπτό, με μια κίνηση και να γίνει συμμέτοχος στο έργο του Χριστού. Ύπαγε, πώλησον τα υπάρχοντά σου και δος εις πτωχούς, και θέλεις έχει θησαυρόν εν ουρανώ, και ελθέ, ακολούθει μοι (Ματθαίος 19:21, Λουκάς 18:22, Μάρκος 10:21). Δεν ήταν το εμπόδιο τα χρήματα, αλλά η φιλαργυρία του. Αυτό ήταν το μεγάλο δαιμόνιο. Είναι γραφικό, ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία (Τιμόθεος Α΄ 6:10). Όταν η φιλαργυρία είναι αυξημένη μέσα μας δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε και να βρούμε τον Θεό αφού η πίστη βρίσκεται στην ύλη. Γι’ αυτό να κάνουμε αγώνα ώστε ο Θεός να μάς δώσει δύναμη να μην εξαρτώμεθα απ’ αυτή αλλά από τον Θεό και να είμαστε καλοί διαχειριστές των πνευματικών και των υλικών δωρεών που ο Θεός μάς αξίωσε να διαχειριζόμαστε. Ο πλούσιος μετά από αυτό που του είπε ο Κύριος τι έκανε; Ανεχώρησε λυπούμενος· διότι είχε κτήματα πολλά. Πολλοί είναι αυτοί που λένε ότι αγαπάνε τον Θεό, όμως αποδεικνύεται ότι όταν θίγονται τα συμφέροντά τους όλα τα πετάνε για ένα πιάτο φακή, μη γένοιτο! Αδέλφια μου δυστυχώς απεδείχθη ότι όσοι θέλουν να εκμεταλλεύονται ανθρώπους τους καλούν στον αδελφό, στην οργάνωση, στην εκκλησία, στο δόγμα και ποτέ στον Θεό αφού δεν τον ξέρουν ούτε οι ίδιοι. Μάλιστα θεωρούν επιτυχία να τους βάλουν στην υπακοή τους. Έτσι χάνουν οι άνθρωποι αυτοί που έχουν άγνοια την προσωπικότητά τους αλλά και τον λίγο Θεό που είχαν μέσα τους, που είχαν γνωρίσει από τους γονείς τους, αφού φανατίζονται και μέρα - νύχτα κρίνουν. Τώρα, θα ήθελα να πω και κάτι άλλο για τον πλούσιο που είναι σημαντικό. Ο Κύριος ήταν αυτός που είπε στον πλούσιο να πουλήσει τα υπάρχοντά του. Εδώ, σε αυτήν την περίπτωση ήταν ο Κύριος που του το είπε και καλά θα έκανε ο πλούσιος αν τα πουλούσε όλα. Όμως αυτό που είπε ο Κύριος το χρησιμοποιούν κάποιοι έμποροι ψυχών και το λένε στον συνάνθρωπό τους. Δηλαδή λένε «πούλησε τα υπάρχοντά σου και δώσε τα χρήματα δωρεά στην εκκλησία, στην οργάνωση κ.λπ.». Το πιστεύει ο άνθρωπος που έχει άγνοια, αφού νομίζει ότι απέναντί του είναι ο Θεός ενώ είναι οι έμποροι ψυχών, τα δίνει όλα και μετά καταστρέφεται και στην συνέχεια η εκκλησία τον κάνει αποσυνάγωγο, τον κατηγορεί ότι έπαθε πτώση κ.λπ.. Γι’ αυτό προσοχή! Άλλο είναι να στο πει ο Κύριος να πουλήσεις τα υπάρχοντά σου και άλλο είναι να στο πει αυτός που κάνει τον κύριο ή την κυρία. Εγώ έχω να πω το εξής: Σε ό,τι είναι πλούσιος ο καθένας να είναι ο ίδιος διαχειριστής και συνάμα καλός διαχειριστής και όταν μπορεί να βοηθάει, πνευματικά ή υλικά και όχι να δίνει την εξουσία που του χάρισε ο Θεός να είναι πλούσιος στον άλλον επειδή έχει ένα τίτλο ή φοράει κάποια ιδιαίτερα ρούχα, προσοχή! Θυμάστε τον Ζακχαίο; Ο Θεός πήγε στο σπίτι του γιατί ήταν ναι μεν πλούσιος αλλά διαχειρίζονταν σωστά τον πλούτο του, δεν ήταν άφρονας. Τον διαχειρίζονταν ο ίδιος και όχι η συναγωγή. Αδέλφια μου η Φωνή Θεού καλεί τους ανθρώπους στο αγιαστήριο δίνοντας απροσωπολείπτως και χωρίς αντίτιμο ό,τι πνευματικό έχει, ό,τι μάς έδωσε ο Θεός με σκοπό να αυξήσουμε το αγαθό, τον Θεό στον κόσμο, να βρούμε τον Θεό. Όλα αυτά εμείς τα συλλάβαμε. Όλα αυτά τα χρόνια. Τα ξέρουμε καλά και γνωρίζουμε ότι δεν έχουν αποτελέσματα όταν δεν τα διέπει σοφία Θεού αφού ο κοσμικός και ο υποτιθέμενος πνευματικός της όποιας εκκλησίας ή οργάνωσης ή του όποιου πνευματικού, αν δεν μπουν στο αγιαστήριο να γνωρίσουν τον Θεό δεν έχουν διαφορά. Ο λόγος; Απλός. Και οι δύο κρίνουν και οι δύο έχουν συμφέροντα και οι δύο στηρίζονται στα χρήματα και οι δύο στηρίζονται στα φάρμακα και οι δύο αν παίρνουν 1000 ευρώ χαλάνε για τον εαυτό τους τα 950 και για την δόξα του Θεού τα 50. Αδέλφια μου πάμε για θάνατο με αυτά τα στοιχεία και ζούμε το απόλυτο ψέμα το οποίο καταλήγει στο να μεταφέρουμε τον Θεό στον ουρανό και όχι μέσα μας. Είναι γραφικό, η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστίν (Λουκάς 17:21). Αδέλφια μου η Φωνή Θεού κατ’ εντολή Θεού δεν είναι ο αδελφός που πρέπει να υπακούς, δεν είναι οργάνωση που πρέπει να τρέχεις μέρα - νύχτα, ούτε είναι η εκκλησία που τάζει μεταθανάτια ζωή αλλά ούτε και δόγμα που σε καλεί να κρίνεις όσους δεν ανήκουν σε αυτό. Η Φωνή Θεού είναι αγιαστήριο, είναι αφιέρωση, είναι ζωή, είναι ευχαριστία, είναι σοφία, είναι οικογένεια. Αν καταλαβαίνουμε τα όσα λέμε σύντομα θα φτάσουμε στον πραγματικό μας στόχο. Αυτός είναι να γνωρίσουμε και να ζήσουμε τον Θεό μέσα μας αλλά και να γνωρίσουμε αυτόν καθώς είναι. Είναι γραφικό, εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει, και ο πατήρ μου αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ’ αυτώ ποιήσομεν (Ιωάννης 14:23). Το μοναστήρι να γίνει μέσα μας. Ο Θεός είναι Πνεύμα, και οι προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι (Ιωάννης 4:24). Γένοιτο, αμήν.

* Πολλοί θέλουν να κηρύξουν τον Χριστό και λένε «πήγαινε στον Θωμά». Ας γνωρίζουν ότι εκείνη την ώρα άθελά τους γίνονται ο Ιερέας και ο Λευίτης που απλώς αφήνουν τον άνθρωπο που έπεσε στους ληστές για τον άλλον, τον Σαμαρείτη και τον αφήνουν διότι για να γίνεις Σαμαρείτης θα πρέπει να πάρεις τον πάσχοντα αδελφό, να τον πας στο πανδοχείο - στον Θωμά αλλά και να συμμετέχεις στα πάντα, υλικά και πνευματικά, να συμμετέχεις και εσύ αλλά και ο Θωμάς, αφού ο πανδοχέας χρειάζεται και την δική σου συμμετοχή για να υπάρχει πανδοχείο - αίθουσα για την θεραπεία. Δεν γίνεται να παίρνουμε την θεραπεία, να γινόμαστε καλά εμείς και μετά να φεύγουμε και να αδιαφορούμε για τους άλλους. Κάποτε ήταν ένας αδελφός και όποιον έβρισκε τον έστελνε σε εμένα και νόμιζε ότι έκανε έργο. Δεν θέλω να τον κρίνω, άγνοια είχε, προς οικοδομή το λέω. Αυτός λοιπόν έστελνε κόσμο στο σπίτι μας, εγώ και η Ρούλα τον φιλοξενούσαμε, του βάζαμε φαγητό, του στρώναμε το κρεβάτι, του δίναμε ό,τι είχαμε. Όλο αυτό όμως κοστίζει. Δεν έχουμε τράπεζα, φτωχοί άνθρωποι είμαστε. Αν έρθουν πέντε άνθρωποι ένα σαββατοκύριακο θέλεις 300 ευρώ και αν έρθουν άλλοι πέντε το άλλο σαββατοκύριακο θέλεις άλλα 300 ευρώ. Κανένας δεν θέλει να συμμετέχει αλλά θέλει να στέλνει αρρώστους. Έτσι ο αγώνας μου γίνεται δυσβάσταχτος γιατί για την φιλοξενία χρειάζεται ηλεκτρικό ρεύμα, νερό, φαγητό, κούραση. Όλα αυτά για να τα έχεις πρέπει να τα πληρώνεις, πού να τα βρεις τσάμπα; Μακάρι να είχαμε χρήματα πολλά και να κάναμε θεραπεία (φιλοξενία) σε όλους. Έτσι λοιπόν με αγάπη λέω στον αδελφό αυτό: Όταν ξαναστείλεις κάποιον στο σπίτι μου να του δώσεις και 100 ευρώ για τρεις μέρες, εγώ και η Ρούλα θα τον υπηρετήσουμε και εσύ αδελφέ που κάνεις τον Σαμαρείτη να βάλεις τα έξοδά του, διότι τόσο στοιχίζει η φιλοξενία μαζί με τα CDs, τα στικ, το ηλεκτρικό ρεύμα, τα βιβλία κλπ.. Όταν του το είπα το κατάλαβε και τι έκανε; Δεν ξανάστειλε. Βλέπετε τώρα; Τόση είναι η αγάπη του κάθε ανθρώπου. Όλοι λένε για τον Χριστό, όλοι κάνουν τον άγιο, τον καλό Σαμαρείτη όμως πραγματική αγάπη πουθενά. Υπάρχουν όμως και μερικοί που συμμετέχουν στην αναγέννηση του ανθρώπου. Και όλοι να συμμετέχουμε, όχι μόνο όταν πρόκειται για τον εαυτό μας. Ελάτε λίγο στην θέση μου. Δεν είναι εύκολο να κάνεις την εξάπλωση, χρειάζεται θυσία και κουράζεσαι, γι’ αυτό χρειάζεται η συμμετοχή όλων. Αμήν.

Με αγάπη Χριστού, ο υπηρέτης Θεού και ανθρώπου, Θωμάς