Η Φωνή Θεού, ακόμη, δεν απευθύνεται
Η Φωνή Θεού, ακόμη, δεν απευθύνεται σε θρησκευτικούς ομοϊδεάτες, αλλά σε όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως έθνους, φυλής, λαού που συλλαμβάνουν το θέλημα του Θεού. Ο άνθρωπος του Θεού δεν είναι δογματικός, αλλά κι αν είναι δογματικός αυτό που πιστεύει δεν το χρησιμοποιεί με φανατισμό να το επιβάλει. Δέχεται τους πάντες. Ο Κύριος είπε, αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους, οίτινες σας καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους, οίτινες σας μισούσι, και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων, οίτινες σας βλάπτουσι και σας κατατρέχουσι, διά να γείνητε υιοί του Πατρός σας του εν τοις ουρανοίς(Ματθαίος 5:44-45). Άρα ο άνθρωπος του Θεού έχει μια αγκαλιά για όλον τον κόσμο. Ακόμα και τον εχθρό του, μέσα από το παράδειγμά του, υπάρχει περίπτωση να τον αναγεννήσει και να τον βοηθήσει. Έχουμε ακούσει πολλές περιπτώσεις όπου πρώτα υπήρχε έχθρα αλλά μετά δημιουργήθηκε αγάπη γιατί μπήκε ο Θεός. Και ξέρουμε, λόγια είναι αυτά του Θεού τα οποία επηρεάζουν τον νου, την ζωή μας, λόγια χτυπούν τα αφτιά μας και όταν αυτά έχουν μια σοφία ή όταν παρουσιάσουμε ένα έργο πραγματικά αληθινό, αγάπης, ένα έργο που να υπερβαίνει την λογική των ανθρώπων, όλα αυτά καθηλώνουν ακόμη και τους εχθρούς. Μόνο τον υποκριτή δεν μπορεί να τον καθηλώσει τίποτα, γι’ αυτό θα φεύγουμε απ’ αυτόν και μάλιστα θα προσέξουμε και εμείς ώστε να μην είμαστε υποκριτές. Πώς γινόμαστε υποκριτές; Όταν κουνάμε την ουρά μας σ’ όλον τον κόσμο ώστε να τα έχουμε καλά με όλους. Δεν γίνεται να τα έχουμε καλά με όλους. Ο καθένας έχει τον δικό του δρόμο. Εμείς θα φροντίσουμε να τα έχουμε καλά με τον Θεό, και με όποιον τα έχει καλά ο Θεός μετά θα τα έχουμε και εμείς καλά, γιατί ο Θεός ξέρει καλύτερα από εμάς με ποιους πρέπει να έχουμε επικοινωνία. Η Φωνή Θεού αγκαλιάζει με την λογική του Θεού όλους τους ανθρώπους, φίλους, αδελφούς και εχθρούς. Η λογική του Θεού καθορίζει την μέγιστη ιδιότητα του Θεού που είναι η αγάπη η ανυπόκριτη, η οποία στρέφεται προς πάντα συνάνθρωπο, φίλο και εχθρό. Η Φωνή Θεού δέχεται όλους τους ανθρώπους με την ιδιαίτερη - ξεχωριστή προσωπικότητα του καθενός και την ιδιαίτερη - αγαθή αποστολή του. Η Φωνή Θεού πιστεύει ότι όλοι έχουν από ένα κομμάτι παζλ που θα δημιουργήσει στη Γη όταν ενωθούμε την εικόνα του Θεού και όλοι όσοι το έχουν πρέπει να βρεθούν. Δηλαδή πιστεύουμε ότι ο Θεός έδωσε ιδιάζουσα μορφή σοφίας σε κάθε άνθρωπο, λαό ή έθνος. Όλοι οι άνθρωποι του Θεού θα βρεθούν, θα τους ενώσει ο Θεός και ο καθένας θα συμπληρώσει το δικό του λιθαράκι, αυτό που του ενέπνευσε ο Θεός μέσα του, και έτσι θα έρθει μια ολοκληρωμένη ευλογία. Με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργηθεί ο λαός του Θεού. Εμείς επομένως δεν θα πρέπει να λέμε «πρέπει να σκέφτεσαι έτσι, όπως εγώ». Όχι. Ο καθένας θα σκέφτεται όπως θέλει. Ο Θεός ξέρει, γιατί ο Θεός ευλογεί τον καθένα. Άλλο λέει στον έναν να κάνει και άλλο λέει στον άλλον. Εμείς θα κάνουμε αυτό που μάς λέει. Τι μάς έβαλε εμάς μέσα μας να κάνουμε; Μάς έβαλε το αγιαστήριο, μάς έβαλε να σπουδάσουμε, μάς έβαλε υγιαίνουσα διδασκαλία, μάς έβαλε να υπηρετούμε την αλήθεια; Αυτό θα κάνουμε. Μάς έβαλε να πηγαίνουμε βόλτες στην πλατεία; Αυτό θα κάνουμε. Ό,τι έβαλε στον καθένα μέσα του αυτό να κάνει. Αρκεί να μην έχουμε μεταξύ μας κρίσεις, επικρίσεις, καταλαλιές και να δέχεται ο ένας τον άλλον την ώρα που είναι να μαζευτούμε στον δείπνο του Θεού, για να τρώμε όλοι μαζί τον άρτο της ζωής, το μόσχο το σιτευτό. Η εωσφορική συμπεριφορά μερικών έχει δημιουργήσει μεγάλες ταραχές στον κόσμο, σε όλη την παγκόσμια ιστορία (πνευματική και μη) έχουν γραφτεί πολλά κακά τα όποια έφερε ο εγωισμός όπως φανατισμοί, όπως εμφύλιοι πόλεμοι, όπως πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, δεύτερος και ο Θεός να φυλάξει να μην γίνει ποτέ ο τρίτος γιατί με τα όπλα που έχουν σήμερα οι άνθρωποι δεν ξέρω αν θα ξανά υπάρξει αρχή για το ανθρώπινο γένος.