Το μεγαλύτερο δαιμόνιο είναι ο φόβος. Όταν μπει στο μυαλό, στην καρδιά, στον νου του ανθρώπου δυστυχώς τον τρελαίνει διότι ζει συνέχεια κάτω από πανικό προερχόμενο από ανύπαρκτα συνήθως αίτια. Βλέπει ο άνθρωπος αυτός τους πάντες και τα πάντα ως εμπόδιο στη ζωή του, αποδίδοντας ευθύνες και κατηγορώ σε Θεό και ανθρώπους. Ο δε φοβούμενος ου τετελείωται εν τη αγάπη και κινδυνεύει και ο ίδιος αλλά και όσοι είναι γύρω του (Ιωάννου Α΄ 4:18). Όμως, παρόλα αυτά ο άνθρωπος πρέπει να μην απελπίζεται και να συνεχίζει να προσεύχεται και να μελετά τον Λόγο του Θεού διότι αυτά τα δυο στοιχεία θα τον απαλλάξουν από τον φόβο με την πάροδο του χρόνου. Γένοιτο, γένοιτο, αμήν.