ΗΣΑΪΑΣ ΚΕΦ. 38

 

 

ΗΣΑΪΑΣ ΚΕΦ. 38

Ησ. 38 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐμαλακίσθη Ἐζεκίας ἕως θανάτου· (ο Εζεκίας ήταν βασιλιάς και όταν κάποιος έχει κάποιο αξίωμα αυτό τον κάνει πολλές φορές τον άνθρωπο που διαχειρίζεται την όποια εξουσία να γίνεται απρόσιτος και με πολύ εγωισμό, σε σημείο να συμπεριφέρεται σπασμωδικά, εγωκεντρικά, αλαζονικά και στο τέλος να καταλήγει να ζει εωσφορικά – δαιμονικά και αυτό τον αρρωσταίνει – αυτό σημαίνει εμαλακίσθη κ.λ.π.).

καὶ ἦλθε πρὸς αὐτὸν Ἡσαΐας υἱὸς Ἀμὼς ὁ προφήτης και εἶπε πρὸς αὐτόν· τάδε λέγει Κύριος· τάξαι περὶ τοῦ οἴκου σου (τακτοποίησε τον οίκο σου), ἀποθνήσκεις γὰρ σὺ καὶ οὐ ζήσῃ. Και ἀπέστρεψεν Ἐζεκίας τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πρὸς τὸν τοῖχον καὶ προσηύξατο πρὸς Κύριον λέγων· μνήσθητι, Κύριε, ὡς ἐπορεύθην ἐνώπιόν σου μετὰ ἀληθείας, ἐν καρδίᾳ ἀληθινῇ και τὰ ἀρεστά ἐνώπιόν σου ἐποίησα· καὶ ἔκλαυσεν Ἐζεκίας, κλαυθμῷ μεγάλῳ (Του λέει, θυμήσου Κύριε ότι εγώ έκανα αρεστά, εργάστηκα καλά έργα. Αυτά τα έργα είναι που τα βάζεις μπροστά στον Θεό και παίρνεις έλεος όταν χρειαστεί, γι’ αυτό χρειάζεται όταν μας δύνεται η ευκαιρία να κάνουμε το καλό).

Καὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρὸς Ἡσαΐαν λέγων· πορεύθητι και εἰπὸν Ἐζεκίᾳ· τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς Δαυὶδ τοῦ πατρός σου· ἤκουσα τῆς προσευχῆς σου και εἶδον τα δάκρυά σου, ἰδοὺ προστίθημι πρὸς τον χρόνον σου δεκαπέντε ἔτη· (τι μεγαλείο είναι αυτό, να είσαι προ θανάτου και ο Θεός να ακούσει μία προσευχή και να σου προσθέσει 15 χρόνια; Αν δει και κάτι άλλο, τι θα προσθέσει; Ξέρουμε ότι ο άνθρωπος είναι άφθαρτος, αείζωος. Άρα ο Θεός όταν δει καλή καρδιά, όταν δει πνεύμα συντετριμμένο και τεταπεινωμένο κατεβαίνει ο ίδιος. Αν κατέβει ο ίδιος ο Θεός αυτό δεν ανταλλάσσεται με τίποτα άλλο. Αφού λοιπόν μέσα η καρδιά μας λέει Θεό, νομίζω ότι είναι καλό να συντάξουμε το θέλημά μας με το δικό του θέλημα),

καὶ ἐκ χειρὸς βασιλέως Ἀσσυρίων ῥύσομαί σε και την πόλιν ταύτην και ὑπερασπιῶ ὑπὲρ τῆς πόλεως ταύτης (συνεχίζει ο Θεός και του λέει, θα σε ελεήσω 15 χρόνια και από τον βασιλιά των Ασσυρίων θα σε προστατέψω και την πόλη θα φυλάξω. Όλα αυτά εξ’ αιτίας μιας προσευχής).

Τοῦτο δε σοὶ το σημεῖον παρὰ Κυρίου ὅτι ποιήσει ὁ Θεὸς το ῥῆμα τοῦτο· ἰδοὺ ἐγὼ στρέψω την σκιὰν τῶν ἀναβαθμῶν, οὓς κατέβη ὁ ἥλιος, τοὺς δέκα ἀναβαθμοὺς τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου, ἀποστρέψω τὸν ἥλιον τοὺς δέκα ἀναβαθμούς. Καὶ ἀνέβη ὁ ἥλιος τοὺς δέκα ἀναβαθμούς, οὓς κατέβη ἡ σκιά.

Προσευχὴ Ἐζεκίου βασιλέως τῆς Ἰουδαίας, ἡνίκα ἐμαλακίσθη, καὶ ἀνέστη ἐκ τῆς μαλακίας.

Ἐγὼ εἶπα· ἐν τῷ ὕψει (που σημαίνει ακμή) τῶν ἡμερῶν μου πορεύσομαι ἐν πύλαις ᾅδου, καταλείψω (σημαίνει υπόλοιπα) τα ἔτη τα ἐπίλοιπα, (ἐπίλοιπα σημαίνει πρόωρα).

Εἶπα· οὐκέτι οὐ μὴ ἴδω το σωτήριον τοῦ Θεοῦ ἐπὶ γῆς ζώντων, οὐκέτι μὴ ἴδω τὸ σωτήριον τοῦ Ἰσραὴλ ἐπὶ γῆς, οὐκέτι μὴ ἴδω ἄνθρωπον (δεν θα ξαναδώ τίποτα δηλαδή, θα τα χάσω όλα. Γι’ αυτό κι εγώ λέω ότι η ζωή είναι ό,τι πολυτιμότερο και την εξασφαλίζει ο άνθρωπος μόνο με την αναγέννηση).

Εξέλιπον ἐκ τῆς συγγενείας μου, κατέλιπον το ἐπίλοιπον τῆς ζωῆς μου, ἐξῆλθε και ἀπῆλθεν ἀπ᾿ ἐμοῦ ὥσπερ ὁ καταλύων σκηνὴν πήξας. (Αυτό σημαίνει ότι θα χάσω τα αγαπημένα πρόσωπα νωρίς).

Τὸ πνεῦμά μου παρ᾿ ἐμοὶ ἐγένετο ὡς ἱστὸς ἐρίθου ἐγγιζούσης ἐκτεμεῖν. (Αυτό σημαίνει ότι η ζωή μου ομοιάζει σαν εκείνον που γνέθει στον αργαλειό και πριν τελειώσει το έργο του, του κόβουν την κλωστή που το γνέθει, που του δίνει ζωή).

Εν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ παρεδόθην ἕως πρωΐ ὡς λέοντι· (αυτό σημαίνει ότι η αρρώστια μου είναι σαν λιοντάρι που ήρθε σε μένα και εγώ δεν έχω όπλα να το πολεμήσω),

οὕτως συνέτριψε πάντα τὰ ὀστᾶ μου (και αυτό σημαίνει ότι η ασθένεια αυτή συνέτριψε ακόμα και τα οστά μου),

ἀπὸ γὰρ τῆς ἡμέρας ἕως τῆς νυκτὸς παρεδόθην (αυτό σημαίνει ότι σε ένα βράδυ έχασα τα πάντα),

ὡς χελιδών, οὕτω φωνήσω καὶ ὡς περιστερά, οὕτω μελετήσω· ἐξέλιπον γάρ μου οἱ ὀφθαλμοὶ τοῦ βλέπειν εἰς τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ πρὸς τὸν Κύριον, ὃς ἐξείλατό με καὶ ἀφείλατό μου τὴν ὀδύνην τῆς ψυχῆς. (Αυτό σημαίνει, ότι σαν χελιδόνι εφώναζα, σαν περιστερά που γουργουρίζει έτσι έκραζα. Αδυνάτισαν και έσβησαν τα μάτια μου με το να είναι συνεχώς προσηλωμένα στο ύψος του ουρανού προς τον Κύριον, ο οποίος ήκουσε την προσευχήν μου και με απήλλαξεν από την ασθένειάν μου, αφήρεσε την οδύνην της ψυχής μου). Ό,τι και αν συμβαίνει στη ζωή του ανθρώπου υπάρχει δύσκολη λύση και εύκολη λύση, ο άνθρωπος μπορεί λοιπόν να κλίνει γόνυ ενώπιον του Θεού, να κάνει τον σχετικό αγώνα του και λάβει το έλεος του Θεού. Δεν πρέπει να απελπιζόμαστε ποτέ, διότι ο Κύριος είναι πάντα δίπλα μας και θέλει να εκτιμήσουμε αυτό που μας έδωσε, τη ζωή που είναι ό,τι πιο πολύτιμο και δεν αξίζει να την χάνουμε για κανέναν λόγο αλλά να την φυλάσσουμε ως κόρη οφθαλμού.

Κύριε, περὶ αὐτῆς γὰρ ἀνηγγέλη σοι και ἐξήγειράς μου την πνοήν και παρακληθεὶς ἔζησα. (Αυτό σημαίνει ότι εσύ, Κύριε, δι' αυτήν την σωτηρίαν μου από την ασθένειαν, εγώ προσηυχήθην προς σε· και συ εζωογόνησες την ψυχήν μου. Έτσι δε εγώ έζησα και παρηγορήθην),

εἵλου γάρ μου την ψυχήν, ἵνα μὴ ἀπόληται και ἀπέῤῥιψας ὀπίσω μου πάσας τας ἁμαρτίας. (Αυτό σημαίνει, διότι συ, εν τη αγαθότητί σου επήρες εις τα χέρια σου την ζωήν μου, διά να μη χαθή. Έρριψες οπίσω μου όλας τας αμαρτίας μου και με συνεχώρησες δι' αυτάς),

οὐ γὰρ οἱ ἐν ᾅδου αἰνέσουσί σε, οὐδὲ οἱ ἀποθανόντες εὐλογήσουσί σε, οὐδὲ ἐλπιοῦσιν οἱ ἐν ᾅδου τὴν ἐλεημοσύνην σου. (Αυτό σημαίνει ότι αυτοί που ευρίσκονται στον άδην δεν σε υμνολογούν, ούτε οι νεκροί σε δοξολογούν, ούτε και έχουν ελπίδα στο έλεός σου όσοι ευρίσκονται στον άδην),

οἱ ζῶντες εὐλογήσουσί σε ὃν τρόπον κἀγώ· ἀπὸ γὰρ τῆς σήμερον παιδία ποιήσω, ἃ ἀναγγελοῦσι τὴν δικαιοσύνην σου. (Αυτό σημαίνει πως μόνον αυτοί που ζουν θα σε δοξολογήσουν, όπως πράττω και εγώ, διότι από την ημέραν αυτήν εγώ θα αποκτήσω και παιδιά τα οποία επίσης θα κηρύξουν την δικαιοσύνην σου).

Κύριε τῆς σωτηρίας μου καὶ οὐ παύσομαι εὐλογῶν σε μετὰ ψαλτηρίου πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου κατέναντι τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ. (Σημαίνει πως Κύριε και σωτήρ μου δεν θα παύσω να σε δοξολογώ με ψαλτήριον και μουσικά όργανα όλας τας ημέρας της ζωής μου ερχόμενος ενώπιον του ναού σου).

Καὶ εἶπεν Ἡσαΐας προς Ἐζεκίαν· λάβε παλάθην ἐκ σύκων και τρίψων και κατάπλασαι και ὑγιὴς ἔσῃ.

(Σημαίνει, Είπεν ο Ησαΐας προς τον Εζεκίαν· πάρε μία αρμάθα σύκα, τρίψε τα και πίεσέ τα, βάλε τα ως κατάπλασμα εις την πληγήν σου και θα γίνεις υγιής).

 

Και εἶπεν Ἐζεκίας· τοῦτο το σημεῖον ὅτι ἀναβήσομαι εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ.

(Σημαίνει, ο Εζεκίας είπεν· ιδού του Θεού το θαύμα αυτό με το οποίον θα θεραπευθώ από την ασθένειάν μου και υγιής θα ανεβώ στον ναόν του Θεού).

Αυτός λοιπόν είναι αδέλφια μου ο Άγιος Θεός, έλεος σε όποιον με ταπείνωση προσεύχεται και εργάζεται το αγαθό. Ο Πατέρας μας, ο οποίος έστειλε στη Γη μας τον Χριστό. Ο Χριστός αδέλφια μου δεν είναι η θρησκεία ενός βιβλίου αλλά η αποκάλυψη του θεϊκού μυστήριου του προσώπου του Θεού — Πατέρα. Ο Χριστός είναι ο Θεός. Σήμερα μέσα από τον Λόγο του Θεού μας δίνεται η ευκαιρία να τον γνωρίσουμε, να τον απολαύσουμε, να τον ζήσουμε και να γίνουμε κι εμείς υιοί Θεού ζώντος. Για να το καταφέρουμε όμως όλοι εμείς χρειάζεται να φύγουμε από τα υφιστάμενα στερεότυπα, από τα εντάλματα των ανθρώπων, από τους παιδικούς εγωισμούς, από τους ανθρώπους «Μεσσίες» οι οποίοι το μόνο που θυσιάζουν είναι λόγια και φιλοσοφικές συζητήσεις οι οποίες στο τέλος μας διχάζουν και ας ακολουθήσουμε τον Χριστό διότι αυτός μένει μεθ’ ημών μέχρι συντελείας του αιώνος, ενώ οι άνθρωποι που κηρύττουν αλλά δεν κάνουν το θέλημα του Θεού σβήνουν, χάνονται, πεθαίνουν. Παρόλα αυτά όμως εμείς όπως και αν έχει ο κόσμος, όπως και αν είναι οι συνθήκες στη ζωή μας σήμερα, εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας ώστε να νικήσουμε τις συνήθειες και τις επιθυμίες που δημιουργήθηκαν από το μεταπτωτικό σύστημα του κόσμου το οποίο στηρίζεται στα συμφέροντα, στις φιλοδοξίες, στους εγωισμούς, στα χρήματα. Το Ευαγγέλιο του Χριστού είναι το μέσον διά του οποίου θα αλλάξουμε τη ζωή μας και τον κόσμο ολόκληρο. Το Ευαγγέλιο του Χριστού αποτελείται από την λογική του Πατέρα — Θεού διότι δημιουργεί μέσα μας και γύρω μας το ουράνιο πολίτευμα. Αυτό παρουσίασε ο Χριστός ερχόμενος στον κόσμο. Το ουράνιο πολίτευμα είναι ο Χριστός ο οποίος θα πρέπει να μεγαλώσει μέσα μας. Με τον Χριστό στη ζωή μας θα γίνουμε οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι του κόσμου διότι κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες θα μπορούμε να έχουμε ευφορία, ευεξία, χαρά, ειρήνη, σοφία, δύναμη, ζώσα πίστη. Στο τέλος θα έχουμε και την ανυπόκριτη αγάπη μεταξύ μας. Αγάπη προς τον πλησίον είναι να τον δεχόμαστε όπως είναι χαρίζοντας σε αυτόν το μέγα έλεος και την πλήρη ελευθερία του. Με αυτόν τον τρόπο δεν χωριζόμαστε ποτέ με τον συνάνθρωπο, φίλο, αδελφό διότι γνωρίζουμε που βρίσκονται τα όρια του κάθε ανθρώπου τα οποία έθεσε ο Θεός ώστε να δημιουργήσει την προσωπικότητα του καθενός.

Αγάπη προς τους εχθρούς είναι να τους δικαιολογούμε και στις ανάγκες τους να τους βοηθάμε στα μέτρα που μπορούμε. Και αν δεν μπορούμε να τους προσφέρουμε υλική βοήθεια έστω έναν καλό λόγο μπορούμε. Έτσι μπορούμε να γκρεμίσουμε το μεσότοιχο της έχθρας. Ο Χριστός μας έδειξε το λοιδορούμενος ουκ αντελοιδόρει πάσχων ουκ ηπείλει. Αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους, οίτινες σας καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους, οίτινες σας μισούσι και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων, οίτινες σας βλάπτουσι και σας κατατρέχουσι διά να γείνητε υιοί του Πατρός σας του εν τοις ουρανοίς. Αγάπη προς τον Θεό είναι να μην βάζουμε κόμμα εκεί που ο ίδιος έβαλε τελεία. Να εμπιστευθούμε τον Πατέρα μας και να μην αμφιβάλλουμε ότι αυτός υπάρχει στη ζωή μας. Υπάρχει και ακούει την προσευχή μας, μας διαπαιδαγωγεί, μας σπουδάζει, μας εξελίσσει.

Ο άνθρωπος πρέπει για ένα χρονικό διάστημα να είναι δόκιμος για να γίνει υιός Θεού – θυγατέρα Θεού. Δόκιμος σημαίνει ότι δοκιμάζεται. Η δοκιμασία έχει την σπουδή, φέρνει την αναγέννηση, την εμπειρία, γίνεται βιωματικός ο άνθρωπος στο καλό και στο κακό. Είναι και αυτό γραφικό, ο πρώτος άνθρωπος είναι εκ της γης χοϊκός, ο δεύτερος άνθρωπος ο Κύριος εξ ουρανού. Αγάπη ακόμη προς τον Θεό έχουμε όταν τον ακολουθούμε στην καθημερινότητά μας χωρίς γογγυσμούς, χωρίς γιατί, χωρίς κρίσεις, επικρίσεις, καταλαλιές κ.λπ.. Τα πάντα που συντελούνται γύρω μας έχουν μία εξήγηση, ότι όλα συνεργούν στο αγαθό τοις αγαπώσιν τον Θεό και ας μην το καταλαβαίνουμε. Τελευταία, οι άνθρωποι που είναι ιδεώδεις, που είναι άνθρωποι του Θεού δεν κουνούν την ουρά τους σε κανέναν, είναι οι ίδιοι και σήμερα και αύριο και πάντα όπου και αν βρεθούν και με όποιον και αν βρεθούν.

Οι φωτισμένοι άνθρωποι δείχνουν πάντα ένα πρόσωπο, είναι ζωντανοί και ο λόγος διότι βαδίζουν στη ζωή με το δικό τους πρόσωπο (το πρόσωπο του Χριστού), έχουν προσωπικότητα, είναι αληθινοί. Ο τρόπος αυτός χαρίζει ελευθερία. Είναι γραφικό, όπου το πνεύμα του Θεού εκεί ελευθερία. Όποιος έχει ελευθερία δεν ζει τον φόβο αλλά ούτε και τον νόμο, ζει με την χάρη, με την αναγέννηση, με την εξέλιξη, με τον Θεό.

Έχει αποδειχτεί ότι όταν είμαστε ολοκληρωμένοι είμαστε ελεύθεροι, όταν είμαστε ολοκληρωμένοι αρχίζουμε να κάνουμε δικά μας πράγματα, δικό μας προσωπικό έργο. Όταν είμαστε ολοκληρωμένοι ακούμε την καρδιά μας και όχι την λογική μας, η οποία καρδιά μας οδηγεί μέσα από την αγάπη και την υπομονή στο να μας δώσει τα πάντα η ζωή, διότι αξίζουμε τα πάντα αφού για εμάς έγιναν όλα, εμείς είμαστε λογικά όντα, εμείς είμαστε κληρονόμοι του κτιστού και άκτιστου κόσμου. Αξίζουμε τα πάντα αρκεί να το πιστέψουμε ότι είμαστε παιδιά Θεού. Όταν έχουμε προσωπικότητα και είμαστε ολοκληρωμένοι ακούμε την καρδιά μας όπου και αν μας οδηγεί. Κάθε πράξη που γίνεται ολοκληρωτικά μέσα από την καρδιά μας, μας απελευθερώνει.

Όποτε γίνεται με μισή απόφαση, με μισή καρδιά πάντα καταλήγει σε διαμάχη και ο λόγος διότι σκορπίζουμε άσκοπα την ενέργειά μας σε πράγματα που δεν πιστεύουμε χωρίς να έχουμε στόχο. Είναι σαν να είμαστε στον πόλεμο και επειδή εκείνη την ώρα έγινε ανακωχή εμείς παίζουμε με τις σφαίρες τις οποίες ρίχνουμε στον αέρα. Όταν όμως λήξει η ανακωχή και επανέλθει ο πόλεμος, βλέπουμε τι κάναμε αλλά είναι πλέον αργά αφού δεν έχουμε σφαίρες να πολεμήσουμε. «Εν όσο έχετε καιρό μαζέψτε αμάραντο θησαυρό». Μόνο ένας άνθρωπος είχε και έδωσε όλη του την ενέργεια στο να φέρει εις πέρας την αποστολή του και πρέπει να του ομοιάσουμε. Αυτός είναι ο Κύριός μας. Ας γίνουμε του Κυρίου για να του ομοιάσουμε. Αδέλφια μου, αφού όλοι είμεθα άνθρωποι με κοινές ανάγκες είναι εύκολο να καταλάβουμε ότι μας ενώνουν πολλά μέσα από τον Λόγο του   Θεού και αυτά που μας χωρίζουν είναι απλώς εντάλματα ανθρώπων, ανθρώπων που εκμεταλλεύονται την άγνοια του καθενός πάνω στα θέματα θρησκεία, Θεός, πολιτική, προσωπικά συμφέροντα, εωσφορικοί εγωισμοί, ιδιαιτερότητες κ.λπ.. Θα αποδειχθεί όταν αναγεννηθεί ο άνθρωπος ότι οι μικρότητες αυτές είναι η αιτία που δημιουργούν τα προβλήματα στον κόσμο (αποστασία, άγνοια, ημιμάθεια, πάθη) και όχι ο Θεός ο οποίος εργάζεται διαχρονικά δίνοντας απλόχερα την πολυποίκιλη σοφία του με έναν σκοπό, την ενότητα μεταξύ μας.

Απεδείχθη ότι ο Θεός δημιούργησε αυτόν τον τρισμέγιστο κόσμο που βλέπουμε ως ένα μέσο επικοινωνίας και κοινωνίας μαζί του. Πώς είναι δυνατόν εμείς με μία ελαφριά αντίληψη που μας διακατέχει να τον απορρίπτουμε και να επιζητούμε μέσα από την ημιμάθειά μας έναν άλλον κόσμο στον οποίον συνειδητά κανείς δεν θέλει να μεταβεί αφού όλοι, πνευματικοί και μη, όταν αντιλαμβάνονται τον θάνατο τρέχουν στα καλύτερα νοσοκομεία για να θεραπευθούν; Ακόμα να γνωρίζουμε ότι δεν μπορούν να θεραπεύσουν τα νοσοκομεία ή τα φάρμακα, αυτά απλώς μας δίνουν χρόνο να μετανοήσουμε ώστε να γίνουμε παιδιά Θεού τα οποία να διέπονται από το πνεύμα του Θεού. Όταν το πνεύμα του Θεού μπει στην καρδιά μας, στο νου μας αυτό θα μας θεραπεύσει. Απεδείχθη ότι αυτός που αγαπά τον Θεό και τον αδελφό δεν εργάζεται αναπτύσσοντας το «εγώ του» το οποίο τον αρρωσταίνει πνευματικά και βιολογικά, αλλά ο άνθρωπος του Θεού υποχωρεί ώστε να βρεθεί χώρος και για τους γύρω του. Αδέλφια μου, δεν είναι κρίμα σήμερα μία τόσο ισχυρή θρησκεία, η χριστιανική θρησκεία να μην μπορεί να γίνει πράξη και ο καθένας να φτιάχνει το δικό του δόγμα προκαλώντας διχασμό μεταξύ των ανθρώπων, των λαών, των εθνών με μηδαμινά αποτελέσματα; Και ο λόγος που δεν μπορεί να γίνει πράξη είναι γιατί το Ευαγγέλιο μας καλεί να αγαπήσουμε τον Θεό, αλλά και τον πλησίον μας ως εαυτόν, δηλαδή να εμπιστευτούμε τον Θεό και να μοιραστούμε τα πάντα με τον πλησίον μας.

Η ολιγοπιστία μας αυτή δυστυχώς έκανε τα νεκροταφεία μεγαλύτερα από τις πόλεις και μετέφερε την βασιλεία του Θεού στον ουρανό, ενώ είναι θέλημα Θεού να δημιουργηθεί στη Γη. Ως πότε θα εμμένουμε στο «δικό μου» μήπως ήρθε η ώρα να περάσουμε στα «δικά μας» και να φανερώσουμε αγάπη στα μέτρα που μπορούμε; Διότι ο άνθρωπος που έχει την αγάπη μέσα του αφού μοιράζεται, έχει ταυτόχρονα και ένα μυστικό κώδικα άγνωστο στους πολλούς με τον οποίον όχι μόνο συνεννοείται άριστα αλλά γίνεται πολύ αγαπητός ακόμη και στους αγρίους.

Αυτός ο κώδικας είναι η παγκόσμια γλώσσα της αγάπης που συνεννοείται όχι με λόγια αλλά με έργα. Ο Κύριος μας λέει στον Ματθαίο, διά να ίδωσι τα καλά σας έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα σας τον εν τοις ουρανοίς. Τα καλά αυτά έργα είναι ο μυστικός κώδικας αλληλοκατανοήσεως και είναι η παγκόσμια γλώσσα της αγάπης του Θεού ο οποίος μέσω αυτής επικοινωνεί με τα παιδιά του. «Θυμάμαι έναν αδελφό ο οποίος ήθελε να κηρύξει στην Γερμανία το Ευαγγέλιο του Χριστού. Δεν ήξερε Γερμανικά αλλά ήθελε να πάει. Εκεί που ήταν μία ημέρα είδε ένα γειτονικό του ζευγάρι που έσκαβε τον κήπο του. Αυτός ο αδελφός δεν ήξερε πώς να τους μιλήσει για τον Κύριο και εκεί που έσκαβαν τον κήπο πήρε και αυτός ένα τσαπί και άρχισε να σκάβει μαζί τους. Το ζευγάρι όταν το είδε αυτό χάρηκε και στη συνέχεια του έδωσε φαγητό κ.λ.π. και με νοήματα σιγά – σιγά έγιναν φίλοι, αδελφοί και μπόρεσε έτσι ο αδελφός αυτός να κηρύξει το Ευαγγέλιο του Χριστού δημιουργώντας κύκλο στο σπίτι του ζευγαριού». Άρα, βλέπουμε τα αποτελέσματα της γλώσσας της αγάπης. Αδέλφια μου, ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή του και τούτο γιατί ο Θεός δημιουργώντας τον άνθρωπο του δίνει εκείνα τα προσόντα, τα χαρίσματα, τις ικανότητες, τα ταλέντα, τις δυνατότητες που θα τον κάνουν να ζει ευτυχισμένα. Αυτός άλλωστε είναι και ο σκοπός της Δημιουργίας. Η συμμετοχή του πλάσματος στην ευτυχία του πλάστη. Τι είναι ο Θεός; Ο Θεός αγάπη εστί όπως μας λέει ο απόστολος Ιωάννης. Αφού λοιπόν ο Θεός είναι αγάπη, άρα η απόλυτη ευτυχία βρίσκεται στην αγάπη και αφού ο άνθρωπος είναι κατ’ εικόνα Θεού δεν είναι δυνατόν με κανέναν άλλο τρόπο να βρει την ευτυχία παρά μόνο μέσα στην αγάπη.

Να γιατί είναι η πρώτη και η μεγαλύτερη εντολή. Αυτός που αγαπάει γίνεται ομοίωμα του Θεού, γίνεται συνδημιουργός του. Χρειάζεται όμως αγώνας για να ζήσουμε την αγάπη, να ζήσουμε τον Θεό. Κάποτε ονειρεύτηκα πως η ζωή ήταν χαρά. Ευτυχώς όμως που ο Θεός θέλησε να αρρωστήσω για να καταλάβω την αξία της ζωής. Όταν ξύπνησα από τον ύπνο που μου καθόρισαν τα εντάλματα των ανθρώπων και με την αρρώστια μου, διότι αυτή με ξύπνησε για τα καλά, είδα στην συνέχεια μέσα από τον Λόγο του Θεού πως η ζωή θέλει αγώνα, θέλει να σπουδάσεις. Εδώ και τριάντα χρόνια ρίχτηκα στην αρένα του Θεού σπουδάζοντας καλό και κακό. Τα πάντα συνεργούν στο αγαθό, δεν υπάρχει αμαρτία για τον άνθρωπο του Θεού παρά εμπειρία, γνώση, εξέλιξη.

 Τώρα βλέπω πως η ζωή με τον Χριστό είναι χαρά. Και ο λόγος διότι η ευτυχία είναι ένα ρούχο που το παραγγείλαμε στα πρώτα μας χρόνια, τα παιδικά, τα απλά, τα αληθινά, με τον χρόνο όμως παχύναμε από τον εγωισμό, από την αμαρτία σε σημείο να μην χωράμε στο ρούχο αυτό της ευτυχίας, της αγάπης, της δικαιοσύνης. Ο Κύριος τόνισε, αν δεν γείνητε ως τα παιδία ου μη εισέλθητε εις την βασιλεία των ουρανών. Η αρένα του Θεού σε κάνει πάλι παιδί, αλλά παιδί με σοφία Θεού και με απεριόριστες δυνάμεις αφού σου εξασφαλίζει ο Θεός καρπούς, χαρίσματα, σημεία, ιδιότητες. Γι’ αυτό να μην κάνουμε τους μεγάλους. Ο Θεός θέλει μόνο μικρούς και ταπεινούς. Κατά Θεόν να γνωρίζουμε ότι ο πιο μικρός άνθρωπος είναι αυτός που θέλει να φαίνεται μέγας και μέγας για τον Θεό είναι αυτός που επιζητά την ταπεινοφροσύνη, την σοφία του Θεού, τους καρπούς και τα χαρίσματα. Ο ταπεινός άνθρωπος είναι πάντα μαθητής. Να μάθουμε λοιπόν να ξεχωρίζουμε τα ουσιαστικά από τα ανούσια ή αστεία. Στη ζωή υπάρχουν πράγματα σοβαρά και πράγματα αστεία. Πολλοί αντιμετωπίζουν τα σοβαρά σαν αστεία και τα αστεία τα παίρνουν στα σοβαρά. Τα σοβαρά για μένα είναι να κάνουμε το θέλημα του Θεού το οποίο μας χαρίζει αιώνια, άφθαρτη, αθάνατη ζωή και τα αστεία είναι όλα τα άλλα. Καλούμαστε όλοι να μάθουμε να αγαπάμε. Το να αγαπάς είναι κάτι. Το να αγαπιέσαι είναι κάτι σημαντικό. Το να αγαπάς και να αγαπιέσαι είναι σπουδαίο. Το να αγαπάς εκεί που δεν σε αγαπάνε είναι κάτι θεϊκό! Γι’ αυτό αγώνα! Εμείς δεν συμβιβαζόμαστε με λίγο Θεό αλλά με όλον τον Θεό. Γένοιτο, γένοιτο αμήν!