Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

 

 

Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

 

 

~ Ο ἐν παντὶ καιρῷ καὶ πάσῃ ὥρᾳ ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς προσκυνούμενος καὶ δοξαζόμενος Χριστὸς ὁ Θεός, ὁ μακρόθυμος, ὁ πολυέλεος, ὁ πολυεύσπλαγχνος, ὁ τους δικαίους ἀγαπῶν καὶ τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἐλεῶν, ὁ πάντως καλῶν πρὸς σωτηρίαν διὰ τῆς ἐπαγγελίας τῶν μελλόντων ἀγαθῶν. Αὐτός, Κύριε, πρόσδεξαι καὶ ἡμῶν ἐν τῇ ὥρᾳ ταύτῃ τὰς ἐντεύξεις καὶ ἴθυνον τὴν ζωὴν ἡμῶν πρὸς τὰς ἐντολάς Σου. Τὰς ψυχὰς ἡμῶν ἁγίασον, τὰ σώματα ἅγνισον, τοὺς λογισμοὺς διόρθωσον, τὰς ἐννοίας κάθαρον· καὶ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης θλίψεως, κακῶν καὶ ὀδύνης. Τείχισον ἡμᾶς ἁγίοις σου Ἀγγέλοις, ἵνα τῇ παρεμβολῇ αὐτῶν φρουρούμενοι καὶ ὁδηγούμενοι καταντήσωμεν εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ εἰς τὴν ἐπίγνωσιν τῆς ἀπροσίτου Σου δόξης· ὅτι εὐλογητὸς εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Αμήν.

 

~ Πιστεύουμε όλοι εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων. Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν Μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων. Φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι’ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο. Τὸν δι’ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα. Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου καὶ παθόντα καὶ ταφέντα. Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ κατὰ τὰς Γραφάς. Καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανούς καὶ καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός. Καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος. Καὶ εἰς το Πνεῦμα το Ἅγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν Προφητῶν. Εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν. Ὁμολογῶ ἕν Βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Προσδοκῶ Ἀνάστασιν νεκρῶν. Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Ἀμήν.

 

~ Κυρία του ουρανού και Μητέρα ημών, γνωρίζουμε ότι Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν Σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν και δική μας Μητέρα, Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, Σὲ μεγαλύνομεν.

 

~ Πατέρα μας Άγιε, παρέλαβέ μας ετούτη την ώρα όλους μας και στείλε το Πνεύμα σου το Άγιο, τον Παράκλητο να επισκιάσει τη ζωή μας, βοήθησέ μας Κύριε να ομορφύνει ο νους μας με το Πνεύμα το δικό σου και την σοφία τη δική σου, αύξησέ μας την πίστη και βοήθησέ μας να κατανοήσουμε το ρήμα σου το οποίο ζωοποιεί, ώστε να μας χαρίσεις νου διαποτισμένο με τις αρχές και τα ιδανικά του Χριστού. Σε ευχαριστούμε Κύριε για την σταυρική σου θυσία και το μέγα έλεός σου.

 

Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

 

Αδέλφια μου αγαπημένα πολλές φορές επιπόλαια πολλοί άνθρωποι κρίνουν τους διαλόγους του Θεού με τους προφήτες του που έλαβαν χώρα στην Παλαιά Διαθήκη ή με τους μαθητές του Χριστού μετέπειτα ή με τους πιστούς ανθρώπους που εργάζονται διαχρονικά το αγαθό ή πολλές φορές κρίνουν και τους διαλόγους που έχουν πολλοί αδελφοί με τον Θεό, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, άλλος με ενύπνια, άλλος διά Πνεύματος Αγίου, άλλος πρόσωπο με πρόσωπο. Ο Θεός ξέρει. Τους οποίους διαλόγους ναι είναι καλό να τους ομολογούμε προς οικοδομή του συνόλου της όποιας εκκλησίας αλλά όμως το λάθος έγκειται στο ότι θέλουμε να τους δογματίσουμε, ώστε να τους υιοθετήσουν και όλοι οι άλλοι άνθρωποι. Αυτό δεν είναι σωστό! Δεν πρέπει να δογματίζουμε αυτά τα οποία ο Θεός μας έδωσε, διότι άλλο είναι να τα εκθέτουμε προς οικοδομή και άλλο να τα δογματίζουμε και αυτό γιατί ο Θεός μιλά ανάλογα το πνευματικό επίπεδο που συναντά στον άνθρωπο που τον ψάχνει αλλά και την χρονική στιγμή που αυτός ζει ή εξελίσσεται το σχέδιο του Θεού. Πάντως αυτοί που κρίνουν αυτούς τους διαλόγους ή αυτοί που θέλουν να τους επιβάλλουν δεν τους διέπει ούτε σοφία αλλά ούτε και αγάπη και το κάνουν αυτό μερικοί άνθρωποι ή και πολλοί, διότι διάβασαν κάποια βιβλία και εξελίχτηκαν στον κόσμο, φυσικά όχι από την δική τους έρευνα αλλά από την έρευνα άλλων επιστημόνων ή φιλοσόφων. Έτσι κάνουν κριτική, κάνουν ότι γνωρίζουν τα πάντα και λόγω της άγνοιας πέφτουν στην παγίδα να κρίνουν τον ίδιο τον Θεό. Για να καταλάβουμε τον Θεό και πώς αυτός μιλάει στον κάθε άνθρωπο θα φέρω ένα παράδειγμα. Πριν πολλα  χρόνια το πνευματικό επίπεδο του ανθρώπου ήτο παιδικό, ήτο ακαλλιέργητο γι’ αυτό έπρεπε να παρέλθουν οι αιώνες και ο άνθρωπος να σπουδάσει. Το παράδειγμά μου έχει ως εξής: Όταν ένας σοφός άνθρωπος συναντά ένα παιδί σίγουρα θα πρέπει αφού είναι σοφός, καλλιεργημένος να κατέβει στο δικό του επίπεδο και αν χρειαστεί, που θα χρειαστεί, θα κάνει τον μαθητή και το παιδί θα κάνει τον δάσκαλο, αλλά και η συζήτηση θα είναι παιδική. Ένας τώρα που θα περάσει και θα δει τον σοφό άνθρωπο παρέα με το παιδί να κουβεντιάζει ή να παίζει με αυτό, ανάλογα με το μυαλό που διαθέτει ή την ικανότητα να διακρίνει, θα κρίνει τον σοφό και αναγεννημένο άνθρωπο που συναντήθηκε με το παιδί και θα βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τον Θεό. Βλέπουμε τον Θεό στην Παλαιά Διαθήκη να μεταμελείται, να κάνει παράπονα, να θέλει να εκδικηθεί, να φέρεται πολλές φορές με έλεος, άλλες με αγάπη και άλλες με παντοδυναμία, στοιχεία που τα έχει καθορίσει σήμερα στη ζωή μας η αμαρτία, βλέπουμε λοιπόν να τα εκδηλώνει και ο Θεός, όμως θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι στην Παλαιά Διαθήκη οι άνθρωποι δεν νουθετούνταν από τον Θεό αλλά από τους αγγέλους. Είναι γραφικό, ο λόγος ο λαληθείς δι' αγγέλων έγεινε βέβαιος και πάσα παράβασις και παρακοή έλαβε δικαίαν μισθαποδοσίαν. Το Συμπέρασμα είναι ότι ο άνθρωπος για να αναγεννηθεί χρειάζεται να σπουδάσει καλό και κακό. Ο Θεός το επιτρέπει ώστε να επέλθει αναγέννηση. Εμείς σήμερα τα εννοήσαμε όλα αυτά και γνωρίζουμε ότι ο Θεός σε έναν που έχει προχωρήσει πνευματικά του μιλά πρόσωπο με πρόσωπο. Ο Θεός μιλά για την αγάπη σε κάποιον που έχει ωριμάσει πνευματικά, αλλά στην συνέχεια και ο άνθρωπος που έφτασε σε αυτήν μιλά και αυτός για την αγάπη και υπηρετεί αυτήν. Αυτό το βλέπουμε και στη ζωή πολλών ανθρώπων που εργάζονται το θέλημα του Θεού. Στην αρχή είναι πιο αυστηροί, όπως ήταν ο Ιωάννης που είπε να ρίξουν πυρ και ο Θεός τον νουθέτησε, αν όμως ο Ιωάννης ήταν στην εποχή του Ηλία θα έριχνε το πυρ όπως και ο Ηλίας, στην πνευματική τους εμπειρία και πορεία όμως γίνονται αγάπη και μιλάνε μόνο γι’ αυτή. Εγώ το βλέπω και στη δική μου ζωή. Στην αρχή τον Θεό τον έβλεπα ότι είναι ικανός για όλα και ακόμα το πιστεύω ότι είναι. Τονίζω όμως, ότι ο Θεός είναι ικανός να επιτρέψει τον όποιο κατακλυσμό όταν ο άνθρωπος πέσει στο επίπεδο του κτήνους με τον εγωισμό που τον διέπει. Εδώ πρέπει να επέλθει ταπείνωση, διότι υπάρχουν τόσες αμαρτίες που ο Θεός τις συγχωρεί, υπάρχουν αμαρτίες που είναι ευχάριστες και διασκεδάζουν τον άνθρωπο έστω και για κάποια χρονική περίοδο, για ποιο λόγο λοιπόν να επιλέξει ο άνθρωπος αυτήν που ο Θεός αντιτάσσεται «τον εγωισμό». Ποιος θα μπορούσε άνθρωπος να βάλει τάξη σε αυτόν τον κόσμο που υπηρετεί το λάθος, την αμαρτία; Ουδείς! Έτσι ο Θεός κατέστησε τη ζωή να αναπτύσσεται με τον αγιασμό, ο οποίος ολοκληρώνεται με την αναγέννηση και την πνευματική εμπειρία. Απεδείχθη ότι η αμαρτία φέρνει πολλά ευτράπελα στη ζωή ενός ή πολλών ανθρώπων και αν δεν υπήρχε η θεία δίκη ο κόσμος αυτός κάθε 100 χρόνια θα έπρεπε να υποστεί κατακλυσμό και ποτέ μα ποτέ να μην μπορεί να εξελιχτεί, αφού οι άνθρωποι, αν δεν υπήρχαν και δίκαιοι που να νομοθετούνται από τον Θεό ώστε να κρατούν το αγαθό μέσα τους, θα φέρονταν σαν τα ζώα και αν ακόμη στις κοινωνίες αυτές υπήρχε και ένας καλός άνθρωπος που να νομοθετείται από τον Θεό ή θα μολύνονταν ή θα τον σκότωναν και τούτο ανά τους αιώνες έχει αποδειχτεί. Είναι λοιπόν απαιτητή αλλά και φυσική συνέπεια να εφαρμόζεται μέσα στην Δημιουργία και ειδικά στα λογικά όντα η θεία δίκη. Ο τρόπος; Με τον νόμο, ο οποίος φανερώνει την αμαρτία, η οποία αμαρτία γεννά τον θάνατο. Υπάρχει όμως και η αμαρτία που γεννά την μετάνοια, την θέωση. Αυτή καθορίζεται μέσα από έναν πειρασμό ή μία δοκιμασία που μπορεί να περάσει ο άνθρωπος του Θεού. Είναι όμως γραφικό για το παιδί του Θεού που δοκιμάζεται ότι δεν θα περαστεί παραπάνω απ’ αυτό που αντέχει. Για έναν που αμαρτάνει αμετανόητα έχει αποδειχτεί ότι φτάνει πρόωρα στον θάνατο, εκτός από τις αθώες ψυχές, τα παιδιά που μπορεί μέσα από διάφορα γεγονότα να χάνουν τη ζωή τους αλλά αυτό ανήκει στην σοφία του Θεού, αφού αυτά τα παιδιά αποτελούν το στράτευμα του Θεού κατά την ημέρα της ίδρυσης της βασιλείας του Θεού όπου ο Θεός θα αναστήσει τους κεκοιμημένους αγίους. Να γνωρίζουμε όμως ότι δεν είναι ικανός ο Θεός να προβεί ή να επιτρέψει το οποιοδήποτε κακό όταν ο άνθρωπος δεχτεί να εκπαιδεύσει τον εαυτόν του και μέσα από την πνευματική σκάλα να γίνει αγάπη αλλά και να εξελιχτεί κατά Θεόν. Αυτοί τώρα που έφτασαν κάπου και φιλοσοφούν επιφανειακά έπεσαν στην παγίδα να κρίνουν επιπόλαια τους πάντες και τα πάντα, όμως αν παρατηρήσουν και την δική τους ζωή, αλλά και όλοι οι άνθρωποι αν είμαστε ειλικρινείς, θα δούμε ότι σε όλη μας τη ζωή μέχρι να εξελιχθούμε περνάμε από κάποια πνευματικά στάδια. Ακόμη και το βιβλίο της Αγίας Γραφής που ξεκινά από την Γένεση και καταλήγει στην Αποκάλυψη δεν είναι καθόλου τυχαίο. Δηλαδή, όταν γεννιόμαστε περνάμε από τον κήπο της Εδέμ (αυτά είναι τα παιδικά – αθώα χρόνια όπου μέσα μας σαν παιδιά που είμαστε βλέπουμε τον ίδιο τον Θεό, βλέπουμε το χαμόγελο, βλέπουμε την αγκαλιά, την αγάπη, την αθωότητα. Εκείνη λοιπόν είναι μία χρονική περίοδο που την ονομάζουμε γέννηση, δηλαδή γεννιόμαστε και είμαστε μαζί με τον Θεό). Αυτό το ζούμε όλοι οι άνθρωποι όταν είμαστε παιδιά. Καθώς μεγαλώνουμε περνάμε στην ανυπακοή, ό,τι έκαναν και οι πρωτόπλαστοι και έτσι φεύγουμε από το σχέδιο και από την σοφία του Θεού, αρχίζοντας να δημιουργούμε ο καθένας δική του προσωπικότητα. Η ανυπακοή ξέρουμε πως φέρνει την αποστασία. Έπειτα περνάμε από την Έξοδο που σημαίνει πως θέλουμε να φύγουμε από την οικογένεια, από τα οικεία πρόσωπα, βλέπουμε όλο λάθη και θέλουμε να κάνουμε την έξοδό μας. Άλλοι άνθρωποι φεύγουν από αρχές που μέχρι χτες υπηρετούσαν με φανατισμό. Στη συνέχεια μετά την έξοδο συναντάμε τον εγωισμό, θέλοντας ο καθένας να το ″παίξει″ προφήτης, ποιμένας, απεσταλμένος, φιλόσοφος, ότι έχει χρήματα, ότι έχει σπουδάσει κ.λ.π. και στην πορεία όσοι έχουμε προορισμό σωτηρίας φτάνουμε στην επίγνωση (Καινή Διαθήκη), συλλαμβάνουμε την μετάνοια και καταλαβαίνουμε την αξία της αναγέννησης. Κατόπιν σπουδάζουμε σιγά – σιγά την σοφία του Θεού η οποία είναι διατυπωμένη μέσα στον Λόγο του Θεού, την Καινή Διαθήκη. Έπειτα εξαιτίας του Χριστού, του Λόγου έχοντας καλή προαίρεση φτάνουμε στην αγάπη και στο τέλος μέσω της αναγέννησης φτάνουμε στη θέωση. Έτσι εκπληρώνεται η επαγγελία που έχει ως εξής: Ιδού, έγεινεν ο Αδάμ ως εις εξ ημών, εις το γινώσκειν το καλόν και το κακόν (Γέν.3:22). Στο τέλος με τον Θεό ζούμε την Αποκάλυψη, γνωρίζουμε τα πάντα και ζούμε τον Θεό. Υπάρχουν δύο μερίδες ανθρώπων που φτάνουν στην Αποκάλυψη. Όσοι έχουν καλή προαίρεση περνούν αυτά τα πνευματικά στάδια στη ζωή τους και μέσα από τον αγιασμό φτάνουν στον Θεό. Έτσι οι άνθρωποι του Θεού ζουν την Αποκάλυψη που είναι το τελευταίο βιβλίο, δηλαδή ζουν εκείνα τα οποία οφθαλμός δεν είδε και ωτίον δεν ήκουσε και εις καρδίαν ανθρώπου δεν ανέβησαν, τα οποία ο Θεός ητοίμασεν εις τους αγαπώντας αυτόν (Κορ.Α΄2:9). Η Αποκάλυψη καταλήγει, Ιδού, η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων και θέλει σκηνώσει μετ' αυτών και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ' αυτών Θεός αυτών· και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον. Και είπεν ο καθήμενος επί του θρόνου· Ιδού, κάμνω νέα τα πάντα. Ετελέσθη. Εγώ είμαι το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος. Εγώ θέλω δώσει εις τον διψώντα εκ της πηγής του ύδατος της ζωής δωρεάν. Ο νικών θέλει κληρονομήσει τα πάντα και θέλω είσθαι εις αυτόν Θεός και αυτός θέλει είσθαι εις εμέ υιός (Αποκ.21:3-7). Ταξιδεύουμε λοιπόν σήμερα όλοι και όσοι αγωνιζόμαστε και κάνουμε τον αγώνα μας αντιλαμβανόμαστε το σχέδιο του Θεού. Έτσι γνωρίζουμε τα πάντα, ό,τι έχει σχέση με την Δημιουργία, με τον εαυτό μας, με τον Θεό. Όσοι δεν έχουν προορισμό σωτηρίας αρχίζουν να αναλώνονται καθημερινά με το υλικό στοιχείο. Αυτό το υλικό στοιχείο μπαίνει εμπόδιο σε αυτούς και γίνεται παγίδα ώστε να μην γνωρίσουν ποτέ τις δυνατότητές τους καθώς και τους μηχανισμούς που ο Θεός έθεσε μέσα τους, μη μπορώντας έτσι να γνωρίσουν τον εαυτό τους, τον Θεό και να φτάσουν να γίνουν κληρονόμοι, συγκληρονόμοι και σύμμορφοι της δόξης του Θεού. Όσοι λοιπόν προχωρούν τα στάδια ζουν τον Θεό, όσοι όμως παραμένουν στο να κρίνουν τον Θεό, όση εξέλιξη και αν έχουν και όσο και αν έχουν κερδίσει την συμπάθεια των ανθρώπων, περνάνε στην Αποκάλυψη αλλά καταλήγουν να γίνονται εωσφόροι και να ζουν το κακό.

Ποτέ ο άνθρωπος του κόσμου δεν μπορεί να υπηρετήσει την ταπείνωση, φυσική συνέπεια να οδηγείται πάντα σε αδιέξοδο. Μη γένοιτο! Γιατί είναι κάποια πράγματα που μόνο ο Θεός μπορεί να τα διδάξει στον άνθρωπο και αν ο άνθρωπος δεν ελκύσει τον Θεό ώστε να του τα αποκαλύψει δεν μπορεί να τα κατανοήσει και να νιώσει την ταπείνωση. Όταν όμως ένας ή πολλοί άνθρωποι μπουν στην υπακοή του Θεού σπουδάζουν την σοφία του Θεού και σιγά - σιγά φτάνουν στην αγάπη, στη φιλαδέλφια μέσα από την ετερότητα και μάλιστα μπορούν να φτάσουν και στη ζωή. Ο λόγος και ο σκοπός της παρουσίας του Υιού και Λόγου του Θεού του ζώντος είναι να επαναφέρει τον άνθρωπο στον Κήπο της Εδέμ και να κάνει όλον τον πλανήτη έναν επίγειο πνευματικό παράδεισο όπου η παρουσία του Θεού να είναι αισθητή και ισχυρή. Αυτή λοιπόν εν συντομία είναι η σοφία του Θεού, η οποία θα επισκιάσει τον άνθρωπο του Θεού αλλά και την Δημιουργία ολόκληρη τα επόμενα χρόνια, όπου σε αυτή υπάρχουν λογικά όντα τα οποία εξελίσσονται.

Ο άνθρωπος πρέπει να έχει έναν διευρυμένο και αναγεννημένο νου ώστε να δύναται να ακούει τα πάντα γιατί ό,τι σπουδάζει ή μαθαίνει προέρχεται από την σοφία του Θεού και του δημιουργεί εξέλιξη. Δεν χρειάζεται όμως να υιοθετεί ή να δογματίζει το οτιδήποτε παρά μόνο να μαθαίνει να ακούει, να σπουδάζει γιατί αυτό πολύ ωφελεί!

 

Συμπέρασμα: Ο Θεός ανάλογα το πνευματικό μας επίπεδο μας μιλά. Όταν φτάσουμε στην αγάπη μας μιλά πρόσωπο με πρόσωπο. Πιστεύω λοιπόν ότι ο Θεός εξελίσσει τον κόσμο με αυτόν τον τρόπο και πιστεύω ότι σήμερα με όλη αυτή την σοφία που χάρισε ο Θεός στον άνθρωπο φτάνουμε στο τέλος και αυτό που γνωρίζουμε από τον Θεό είναι ότι τα επόμενα χρόνια θα σαρώσει τον πλανήτη με την δική του σοφία. Βλέπω ότι εκατομμύρια άνθρωποι σήμερα συλλαμβάνουν την αγάπη και στα μέτρα που μπορεί ο καθένας υπηρετεί αυτή, σε σημείο ώστε όλος ο πλανήτης  να γίνει αγάπη. Δεν είναι δυνατόν στην Φωνή Θεού να έχουμε συλλάβει την αγάπη μέσα από την ετερότητα και αυτό να μην γίνει και σε όλον τον πλανήτη. Αφού ο Θεός το ενέπνευσε σε εμάς θα το καταλάβουν οι πάντες. Τι θα καταλάβουν; Ότι για να γίνεις αγάπη θα πρέπει να τα δέχεσαι όλα γιατί όλα έχουν μέσα τους τον Θεό. Χρειάζεται συνεργασία Θεού και ανθρώπου και πρέπει όλοι να το καταλάβουμε ότι ο Θεός δεν θα κάνει ποτέ όλον τον κόσμο Ορθόδοξο ή Καθολικό ή Ευαγγελικό ή Μουσουλμάνο και ο λόγος διότι ο ίδιος τον κατεύθυνε έτσι ώστε να υπάρχει η διαφορετικότητα. Και αυτό όμως έχει την δική του σοφία. Αυτή η σοφία είναι οι άνθρωποι να γίνουν μέσα από την ετερότητα, αν εξελιχτούν, όσοι εξελιχτούν, αγάπη. Όλοι οι άνθρωποι στο τέλος πριν ακόμα βγάλουν τις ταμπέλες, αν έχουν προορισμό σωτηρίας θα γίνουν αγάπη. Με απλά λόγια όσο και αν μερικούς τους ξενίζει στο τέλος όλοι θα γίνουν αγάπη (Φωνή Θεού) και ο λόγος διότι η Φωνή Θεού έφτασε στο σημείο να δέχεται την ετερότητα του κάθε ανθρώπου, αλλά και να κηρύττει αυτή ως την μόνη ορθή οδό. Με αυτή την ετερότητα καταλαβαίνουμε ότι μέσα μας γκρεμίστηκε το κράτος του εωσφόρου. Απεδείχθη ότι όταν την δεχτείς άνθρωπε την ετερότητα είναι θέμα χρόνου να νιώσεις αλλά και να γίνεις αγάπη. Αδέλφια μου στην αρχή της βασιλείας η οποία ξεκίνησε να ιδρύεται από την ημέρα που ήρθε ο Χριστός ο οποίος είπε ότι είναι εγγύς – εγγύτατα διά όλους τους ανθρώπους δίκαιους και αμαρτωλούς, θα μπούμε με τις ταμπέλες σε αυτή, όχι όλοι διότι κάποιοι θα τις εγκαταλείψουν νωρίτερα. Αυτοί θα είναι και οι ιδρυτές της βασιλείας του Θεού διότι δεν θα έχουν στερεότυπα, δεν θα έχουν εντάλματα ανθρώπων, θα είναι ελεύθεροι και θα ζουν με το πνεύμα του Θεού. Οι άλλοι άνθρωποι επειδή τις είχαν χρόνια τις ταμπέλες θα τις κρατήσουν. Δεν είναι εύκολο να τις πετάξει κάποιος αν ο Θεός ο ίδιος δεν τον εξελίξει. Με όσους τις έχουν βγάλει και με όσους όχι, εμείς αφού συλλάβαμε την ετερότητα θα ζούμε μεταξύ όλων με αγάπη. Όσοι δέχτηκαν την ετερότητα στην ουσία δέχτηκαν την αγάπη. Στη συνέχεια είναι φυσικό όλες οι ταμπέλες σιγά - σιγά να φύγουν και μάλιστα θα φύγει και το επίθετο του κάθε ανθρώπου ώστε όλοι να λεγόμαστε με το μικρό μας όνομα και το επίθετό μας να είναι «υιός Θεού ή θυγατέρα Θεού». Αν παρατηρήσουμε στην Γένεση θα διαπιστώσουμε ότι αναφέρονται τα μικρά ονόματά των ανθρώπων του Θεού, π.χ. ο Αδάμ δεν έχει επίθετο, όλοι οι άνθρωποι του Θεού είχαν ένα επίθετο υιός Θεού ή θυγατέρα Θεού. Από σήμερα για όλους εμάς ξεκινά η εργασία ίδρυσης της βασιλείας του Θεού εντός ημών αλλά και γύρω μας. Δεν μπορούμε να εξαπλώσουμε το Ευαγγέλιο της βασιλείας εάν αυτό δεν λειτουργεί πρώτα μέσα σε εμάς και αυτό θα γίνει σπουδάζοντας μέσα στο αγιαστήριο, συλλέγοντας μία υγιαίνουσα διδασκαλία και δημιουργώντας το νου του Χριστού. Η δουλειά μας από σήμερα θα είναι ιδρυτές της βασιλείας του Θεού, αφού όταν ιδρύσουμε κάτι μέσα μας αυτό ο Θεός θα το παρουσιάσει μία ημέρα και γύρω μας. Παρόλα αυτά επειδή όλα αυτά που λέμε δεν μπορούν να γίνουν κατανοητά από όλους, αφού δεν γίναμε ακόμα αγάπη, θα συνεχίσουμε να μιλάμε για διάφορα γεγονότα της Γραφής τα οποία είναι προς οικοδομή αλλά δεν έχουν την ωριμότητα της εξελιγμένης αγάπης, οδηγούν όμως κάποιους σιγά - σιγά στην αγάπη.

Σήμερα λοιπόν επέλεξα να αναφέρω ένα παράδειγμα που βρίσκεται στον προφήτη Ησαΐα όπου ο Θεός μιλούσε στον Εζεκία μέσα από τον Ησαΐα σύμφωνα με το δικό του πνευματικό επίπεδο και φανερώνεται σε αυτό το κεφάλαιο ένας εύκολος τρόπος για την θεραπεία που συντελέστηκε στη ζωή του και επειδή είναι διαχρονική η Γραφή ισχύει αυτός ο τρόπος θεραπείας και για όλους όσους πάσχουν σήμερα πνευματικά ή υλικά ή σωματικά. Αδέλφια μου, ο βασιλιάς του Ισραήλ Εζεκίας είχε αρρωστήσει και ο Θεός έστειλε τον προφήτη Ησαΐα να του πει την απόφαση του Θεού γιατί οι βασιλιάδες, οι αρχηγοί των κρατών εκείνον τον καιρό χρίζονταν από τους προφήτες. Η απόφαση του Θεού λοιπόν ήταν ότι ο Εζεκίας θα πεθάνει. Στη συνέχεια όμως ο Θεός άλλαξε γνώμη. Θα δούμε τι μας σπουδάζει το γεγονός αυτό και γιατί ο Θεός το παραχωρεί. Αυτό το γεγονός και άλλα πολλά θα πρέπει να τα σπουδάσουμε αφού κι εμείς πάσχουμε και σίγουρα όλοι θέλουμε να αποφύγουμε τον θάνατο. Ας δούμε όμως τώρα ακριβώς τον διάλογο του Θεού, του προφήτη Ησαΐα και του Εζεκία. Αδέλφια μου εδώ θα δούμε ότι ο Θεός όταν ευαρεστηθεί από τον άνθρωπο του δίνει χάρη, του δίνει χαρά, του δίνει σοφία, του μαθαίνει την αγάπη, την ταπείνωση, τον κάνει παρέα άλλα και του εξασφαλίζει τη ζωή την άφθαρτη, ενώ σε όποιον ζει με τον εγωισμό, με την αμαρτία του δίνει μόνο μωρία η οποία τον οδηγεί σε αδιέξοδο και σε θάνατο. Θα πρέπει να το εμπεδώσουμε αυτό, διότι ο εγωισμός είναι η μόνη αιτία η οποία κάνει τον Θεό να μας αποστρέφεται, μάλιστα είπαμε μία φορά πως υπάρχουν πολλές αμαρτίες οι οποίες διασκεδάζουν τη ζωή μας και μας είναι ευχάριστες, γιατί εμείς να επιλέξουμε τον εγωισμό στον οποίον ο Θεός αντιτάσσεται; Ο Θεός συγχωρεί πολλές αμαρτίες, έχουμε παραδείγματα, όμως τον εγωιστή που κρίνει ή το παίζει ιδιαίτερος τον αποστρέφεται. Καλό είναι να γίνουμε αγνοί, μέχρι να γίνουμε όμως να αποφεύγουμε την κρίση στην όποια μορφή της και ο λόγος διότι είναι η μόνη η οποία φανερώνει ότι έχουμε γίνει φίλοι με τον διάβολο, με τον εωσφόρο. Μη γένοιτο! Είναι γραφικό και αναφέρεται στην Αποκάλυψη πως στην βασιλεία του Θεού όλοι θα καυχώνται και θα λένε, Και ερρίφθη ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, ερρίφθη εις την γην, και οι άγγελοι αυτού ερρίφθησαν μετ' αυτού. Τώρα έγεινεν η σωτηρία και δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών και η εξουσία του Χριστού αυτού, διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέραν και νύκτα (Αποκ.12:9-10). Ο αρχαίος ο δράκος είναι αυτός που κρίνει και θυμόμαστε ότι ο διάβολος μίλησε στην αρχή στην Εύα και μετέδωσε το λάθος και στον Αδάμ και από εκεί άρχισε η κρίση ρίχνοντας ο ένας την ευθύνη στον άλλον. Από τότε όλοι σχεδόν οι άνθρωποι δεν λένε ότι φταίνε οι ίδιοι αλλά οι άλλοι φταίνε. Αδέλφια μου ήρθε η ώρα ο Θεός να ανοίξει τις πύλες της ζωής και είναι γνωστό στον άνθρωπο του Θεού ότι η πόρτα – η πύλη της ζωής – θα ανοίξει μόνο στους ταπεινούς. Είναι γραφικό, σε ποιον να επιβλέψω, παρά στον ταπεινό, ησύχιο και τρέμοντα τους λόγους μου. Καθώς ο προφήτης Ησαΐας αναφέρει, ἀνοίξατε πύλας, εἰσελθέτω λαὸς φυλάσσων δικαιοσύνην και φυλάσσων ἀλήθειαν, ἀντιλαμβανόμενος ἀληθείας και φυλάσσων εἰρήνην, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἐλπίδι (Ησ. 26:2-3).

Πάμε τώρα να δούμε τι συνέβη στον Εζεκία βασιλέα του Ισραήλ προς παράδειγμα ημών για την όποια θεραπεία που θέλουμε ή ζητάμε από τον Πατέρα μας.

Ξέρουμε πως την Αγία Γραφή ειδικότερα την Παλαιά Διαθήκη την έχουν μεταφράσει άνθρωποι από τα Εβραϊκά στα Ελληνικά και συγκεκριμένα πιο κοντά στο πρωτότυπο είναι το αρχαίο κείμενο, υπάρχει και στην δημοτική ή στην καθαρεύουσα κ.λ.π.. Εμάς μας ενέπνευσε ο Θεός να διαβάζουμε το αρχαίο κείμενο γιατί αυτό γράφτηκε διά Πνεύματος Αγίου. Η Καινή Διαθήκη έχει γραφτεί σχεδόν ολόκληρη στα Ελληνικά και αυτό είναι πολύ σημαντικό για τον Ελληνικό λαό. Είναι σήμερα ο Ελληνικός λαός ο περιούσιος λαός του Θεού και ο λόγος διότι οι Εβραίοι δεν πίστεψαν στον Χριστό, αν και ήταν ο μόνος που στο πρόσωπό του εκπληρώνονταν όλες οι προφητείες.