Ξέρουμε ότι πάμε από πίστη σε πίστη. Ακόμη γνωρίζουμε ότι η αγάπη είναι μία υπερέχουσα οδός. Έχουμε ακούσει και για την πνευματική σκάλα. Γνωρίζουμε ακόμη ότι ο ίδιος ο Θεός πειράχτηκε στην έρημο υπό του διαβόλου, διώχτηκε από τους γραμματείς και Φαρισαίους, εκήρυξε το Ευαγγέλιο της βασιλείας με μεγάλα θαύματα, προδόθηκε, εμπαίχτηκε, σταυρώθηκε, αναστήθηκε. Έπειτα εμφανίσθη ανεστημένος στο ανώγειο παρουσία πολλών μαθητών, ευλόγησε αυτούς και τελευταία τους είπε: Τώρα εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Πολλοί αρχίζουν να κάνουν τον δάσκαλο από το τέλος, βαπτίζοντας και ευλογούντας τους ανθρώπους θεωρώντας τους εαυτούς τους θεοφόρους, μη γένοιτο!
Εμείς θα πρέπει να προσέξουμε ώστε να μην πέσουμε στην παγίδα του υπέρμετρου εγωισμού, διότι χρειάζεται να διανύσουμε έναν δρόμο στον οποίον μάλιστα να πορεύεται ο Χριστός και το ανθρωποσωτήριο έργο του ώστε να φτάσουμε στο τέλος. Όχι υπερβολές, όχι πονηρίες, όχι υπέρμετρο εγωισμό.
Για να γίνουμε δάσκαλοι χρειάζεται πρώτον να γίνουμε μαθητές, δεύτερον να εισέλθουμε στην υπακοή του Λόγου του Θεού, τρίτον να ξεπεράσουμε τους φανατισμούς, τέταρτον να υπερβούμε πνευματικά τα κατηγορώ φανερώνοντας υπερβατικό πνεύμα, δίνοντας άπλετο έλεος σε όσους μας κατηγορούν ή μας διώκουν. Πέμπτον, να διακατεχόμαστε από σοφία Θεού ώστε να κηρύττουμε το Ευαγγέλιο της βασιλείας, έκτον να θυσιάζουμε τον χρόνο μας στην μελέτη και στην προσευχή ώστε μέσω αυτών να ευαρεστήσουμε τον Θεό, ο οποίος θα εναποθέσει μέσα μας την ζώσα φωνή του ζώντος Θεού. Έβδομον, να διαθέτουμε τα χρήματά μας ή μέρος αυτών για την δόξα του Θεού και την αναγέννηση των συνανθρώπων μας. Όγδοον, να μην βλέπουμε λάθη κ.λ.π.
Κάνοντας αυτά παίρνουμε την άδεια ώστε να ξεκινήσουμε να επιστατούμε με αγάπη, με σοφία Θεού, με ταπείνωση στους ανθρώπους που ο Θεός στέλνει γύρω μας. Κατόπιν σφραγίζεται η αποστολή διά των μαθητών μας. Ο Κύριος τόνισε, αγιάζω υπέρ των μαθητών μου και ο λόγος διότι παρακολουθούν τη ζωή μας, έτσι διορθώνουμε σε λεπτομέρεια τον εαυτόν μας. Τέλος γινόμεθα δάσκαλοι, υιοί ή θυγατέρες και ο Θεός μας συστήνει παντού.
Θέλω ακόμη όλοι να γνωρίζουμε μία παγίδα. Όποιος έχει τελειώσει μία σχολή και θεωρεί τον εαυτό του δάσκαλο και δεν έχει τα ανωτέρω (θυσία), τότε ας γνωρίζει ότι ένα ζώο μπορείς να το εκπαιδεύσεις, έναν αμαθή να τον σπουδάσεις πνευματικά, έναν όμως που κάνει τον δάσκαλο και δεν έχει τα ανωτέρω παρά μόνο ξερή γνώση δεν μπορείς να τον βοηθήσεις. Μη γένοιτο!
Οι πάντες πταίομεν. Άρα ας κάνουμε το θέλημα του Θεού και δεν χρειάζεται να αφήνουμε να νομίζουν οι αδελφοί ότι είμαστε υπερβατικά ανώτερα όντα. Ας είμεθα λοιπόν καταλήγουμε φίλοι και αδελφοί και όλα τα άλλα αρχηγιλίκια, μπουφόνικα ρούχα (ξεχωριστά), τίτλοι κ.λ.π. είναι περιττά. Και αν το σύστημα του κόσμου τα ζητά τότε εμείς δεν θα κινδυνεύουμε, διότι θα έχουμε το πνεύμα του Θεού. Όποιος τώρα καταφέρει να χαλιναγωγήσει την γλώσσα, τα πάθη, τις πονηρίες, τα συμφέροντα τότε θα χαιρόμαστε γι’ αυτόν διότι νίκησε και δύναται να κηρύττει με τα στοιχεία του Θεού το Ευαγγέλιο της βασιλείας.
Τα μέλη είναι δοσμένα υπό του Θεού και έχουν σκοπό να φέρουν και να δημιουργήσουν στον άνθρωπο τα συναισθήματα εκείνα που θα τον κάνουν εικόνα του Θεού του αοράτου. Αυτό που πρέπει να προσέξουμε και να αναπτύξουμε κατά Θεό είναι η διαύγεια του νου. Ο οποίος νους θα πρέπει να βομβαρδιστεί σήμερα από τα ρήματα του Θεού, τα οποία πληρούν ενέργεια και έχουν την δύναμη να χαρίσουν σε εμάς ζωή, ζωή άφθαρτη, ευλογημένη ζωή, αιώνια ζωή, ζωή γεμάτη καρπούς αγάπης, γεμάτη σοφία Θεού, χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και σημεία αυτού, με κορωνίδα όλων αυτών των ρημάτων και των προθέσεων του Θεού την ταπείνωση εις ημάς. Ξεκινάμε λοιπόν πρώτον σιωπή, δεύτερον μελέτη και τρίτον ανάπτυξη των δραστηριοτήτων του Αγίου Ευαγγελίου, ώστε η γλώσσα, οι προθέσεις, οι ενέργειες να είναι του Χριστού.