Ο άνθρωπος γεννήθηκε από τον Θεό και συγκεκριμένα από την λογική του Θεού, κατά συνέπεια από τον Λόγο του Θεού. Αυτός ο Θεός είπε, «Καὶ εἶπεν ὁ Θεός, Ἄς κάμωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμῶν, καθ᾿ ὁμοίωσιν ἡμῶν·» (Γεν. 1:26). Κατόπιν ο ίδιος ο Θεός ενεφύσησε στους μυκτήρες αυτού πνοή ζωής. Ακόμα, ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από αγάπη, με αγάπη. Δημιουργήθηκε από τον Πατέρα μας τον Θεό ο οποίος είναι αγάπη. Συμπέρασμα. Αν ο άνθρωπος δεν συνδιαλέγεται συνέχεια με τον Λόγο του Θεού και δεν ζει την αγάπη ώστε να δίνει αγάπη, δεν θα μπορέσει να ζήσει, και αν ζει, θα ζει πάντα πυρίκαυστα. Η αποστολή του ανθρώπου είναι να γίνει αγάπη. Γένοιτο, γένοιτο, αμήν.
Αδέλφια μου, άνθρωπος του Θεού, είναι εκείνος ο οποίος φεύγει το πρωί από το σπίτι του μαζί με τον Θεό, διατηρώντας την ειρήνη του στο νου του μέχρι το βράδυ, χωρίς να καταφέρνει τίποτα από το σύστημα του κόσμου να τον θέτει σε υποτέλεια. Και τούτο να συντελείται κάθε μέρα. Αμήν. Όταν τα καταφέρουμε, ακόμα και ο ύπνος μας θα είναι για μας ζωή.
Η ελευθερία είναι η αρχή των πάντων. Αν δεν νικήσουμε ό,τι για χρόνια μάς κρατά δεμένους και που προέρχεται από τα υφιστάμενα στερεότυπα του μεταπτωτικού κόσμου, δεν θα πετάξουμε ποτέ. Η χαρά που προκαλεί η ελευθερία στη ζωή μας, ενεργοποιεί μηχανισμούς στο σώμα μας που μας χαρίζουν υγεία, ζωή και Θεό.
Ο παγκόσμιος Θεός ο οποίος δημιούργησε τον κτιστό και άκτιστο κόσμο που φιλοξενεί η κτίση, στοχεύει και στην ξεχωριστή προσωπικότητα του καθενός μας. Διαπεραστικός αυτός ο Θεός ως μάχαιρα, διά της κρίσης που προκαλεί η αναγέννηση, επιδιώκει την μετάνοια του ανθρώπου πάνω στην αλλαγή λειτουργίας του νου, ώστε να δημιουργήσει στον καθένα μας το νου τον δικό του ο οποίος μας καθιστά υιούς και θυγατέρες Θεού.
«ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν.» (Α Τιμ. 2:4). Η αγάπη του Θεού είναι καθολική και εκείνη η οποία, ως υψιπέτης αετός αναδύεται πάνω από μικρότητες, πάνω από λάθη, πάνω από τα υφιστάμενα στερεότυπα, πάνω από τις θρησκείες, πάνω από τα έθνη, πάνω από την αμαρτία, πάνω από τον θάνατο. Ο ίδιος ο Θεός εργάζεται στο ανθρώπινο γένος σήμερα μέσα από την εξέλιξη του ανθρώπου στο πνευματικό κομμάτι, αφού εκατομμύρια άνθρωποι κάθε μέρα σπουδάζουν και ενώνονται πιο πολύ με τον Θεό.
Ο Χριστός ήταν αγωνιστής. Δεν δίσταζε να αγωνίζεται με την αλήθεια εναντίον των αγγέλων, των ανθρώπων, των εχθρών, των φίλων, των αδελφών, όταν αυτοί επεδίωκαν να τον αποτρέψουν από τον σκοπό, από τον στόχο του, από την αποστολή του, που ήταν να κάμει το θέλημα του Θεού. Ο Χριστός είχε ολοκληρωμένη απόφαση ζωής, την οποία κι εμείς θα πρέπει να έχουμε. Η απόφαση αυτή τού έδωσε την εξουσία, ώστε να κάνει βεβαία την κλίση του στο να φέρει την αποστολή του εις πέρας και να είναι σήμερα στην συνείδησή μας και στην καρδιά μας ο Υιός και Λόγος του Θεού του ζώντος, ο φίλος μας, ο αδελφός μας, ο Θεός μας. Ο λόγος που έκανε ό,τι έκανε, είναι όχι για να γίνει Θεός στην συνείδησή μας αλλά για να μας δείξει τον δρόμο να γίνουμε κι εμείς θεοί, σύμμορφοι της δικής του δόξης. Αυτό φανερώνει η επαγγελία που αναφέρεται σε όλους εμάς τους ανθρώπους, να γίνουμε κληρονόμοι Θεού, συγκληρονόμοι Χριστού και συμμέτοχοι της δόξης αυτού του Θεού.
Όταν ο Χριστός είναι μέσα μας ζωντανός, τότε η αμαρτία, η φθορά, ο θάνατος και ο φόβος έχουν πεθάνει και η μορφή του Θεού έχει πάρει μέσα μας την δική της θέση.
Να αποφύγουμε την υποκρισία η οποία καταστρέφει τον ιδεώδη άνθρωπο, καταστρέφει την προσωπικότητά μας, την ιδιαίτερη ταυτότητά μας έναντι των στερεοτύπων τα οποία καθορίζουν τον κόσμο μας και μας αποπροσανατολίζουν από την αλήθεια. Για να μην είμαστε υποκριτές, θα χρειαστεί να μάθουμε, να γνωρίσουμε και να ζήσουμε τι σημαίνει αλήθεια, τι σημαίνει Χριστός. Αν το γνωρίσουμε αυτό, τότε θα δημιουργήσουμε προσωπικότητα, θα γίνουμε ιδεώδεις άνθρωποι και θα λέμε το «ναι, ναι» και το «ου, ου». Ο υποκριτής μιλάει ανάλογα με τα συμφέροντά του και είναι ικανός για τα πάντα. Ας φύγουμε από την υποκρισία. Ο Χριστός όλα τα «ουαί» τα εξαπέλυσε στον υποκριτή. Όλες τις άλλες αμαρτίες ο Θεός τις αγκαλιάζει και τις καλύπτει, στην υποκρισία και στον εγωισμό όμως αντιτάσσεται, δεν τα θέλει αυτά τα στοιχεία.
Όταν ο Χριστός ζήσει μέσα μας, τότε και να έρθει ο διάβολος, θα δει τον Χριστό μέσα μας και απλά θα φύγει. Σήμερα που έχουμε καιρό, μπορούμε να μαζέψουμε αμάραντο θησαυρό και να γνωρίσουμε τον Χριστό. Αμήν.
Όταν το αγαθό, ο Θεός, μοιράζεται, αυτόματα πολλαπλασιάζεται χωρίς κανείς να στερείται ουδέν. Ο καλύτερος τρόπος ομολογίας είναι η ζωή μας, είναι η ώριμη στάση μας σε αυτή, ώστε να μεγαλώσει το αγαθό, η ειρήνη και η δικαιοσύνη.
Ο θείος έρωτας είναι παιχνίδι Θεού και ανθρώπου, το οποίο δημιουργεί την αναγέννηση και συντελεί στην θέωση. Ο θείος έρωτας είναι ματιά του Θεού σε εκείνον που γεννήθηκε άνωθεν. Ο θείος έρωτας είναι σχέση ελευθερίας θεϊκών προσωπικοτήτων, οι οποίες είναι πάντα χαρούμενες, αφού γίνονται αιτία να μετέχουν οι άνθρωποι στα δρώμενα του Θεού και γενικότερα όλης της Δημιουργίας.
Αδέλφια μου, σήμερα ας σκεφτούμε. Επιθυμούμε άραγε στ’ αλήθεια να ζήσουμε με τον Θεό; Θέλουμε να τα ξαναζήσουμε όλα αυτά; Θέλουμε να τα έχουμε αιώνια; Η απάντηση είναι από όλους μας, "ναι, θέλουμε". Τι χρειάζεται; Απόφαση, αλήθεια, πίστη δι’ αγάπης ενεργουμένης. Την αγάπη την πρώτη θέλει και την αγάπη την ανυπόκριτη, η οποία στρέφεται προς πάντα συνάνθρωπο, φίλο και εχθρό. Θέλει ακόμα απλότητα και τελευταία ταπείνωση. Θέλει παραίτηση και όχι διεκδίκηση.
Μην ζούμε όπως οι κουφοί, οι οποίοι δεν ακούν και χρειάζεται συνέχεια να τους επαναλαμβάνουμε τα ίδια. Εκτός από αυτούς, οι οποίοι είναι βιολογικά κουφοί και τους οποίους ο Κύριος θα τους επαναφέρει στην ζωή. Ό,τι νέκρωσε ο διάβολος, ο Θεός το ανασταίνει. Τι του ζητάμε εμείς του Θεού; Λίγα πράγματα; Κι όμως αυτός, πώς ανταποκρίθηκε στο αίτημά μας; Με μια ολόθερμη πύρινη αγκαλιά εξασφαλίζοντας μας τόσα πολλά, «Αἰτεῖτε καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε καὶ εὑρήσετε, κρούετε καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν» (Ματθ. 7:7).