Ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο, τον άνδρα και την γυναίκα.
Ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο, τον άνδρα, με σκοπό να είναι ένα ον με ιδιαίτερη, μοναδική αλλά και ξεχωριστή προσωπικότητα, και δεν τον έκανε να είναι δύο άνθρωποι. Στην συνέχεια, έφτιαξε άλλον έναν άνθρωπο, την γυναίκα. Πάλι και αυτόν τον άνθρωπο, τον έφτιαξε για να είναι ένας άνθρωπος μοναδικός, με δική του και αυτός ξεχωριστή και μοναδική προσωπικότητα. Ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο, τον άνδρα και την γυναίκα, ώστε να ζουν μόνοι και όταν θελήσουν μέσα από την ελεύθερη βούλησή τους και μέσα από ωριμότητα, να μπορούν να ενωθούν πνευματικά, για να βαδίσουν τον δρόμο της δόξης, αλλά και βιολογικά, για να φτιάξουν μια υγιή οικογένεια. Ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο, για να είναι ξεχωριστός αλλά και συμπληρωματικός του άλλου και όχι ο ένας να κάνει τον άλλον υποχείριό του. Ο άνθρωπος γεννήθηκε για να είναι ελεύθερος, μόνος με τον Θεό και όχι να είναι σιαμέος ούτε με τον θεό αλλά ούτε και με κάποιον άλλον, διότι και με τον Θεό, θα ενωθεί μαζί του για να αποκτήσει την θέωση, αλλά θέωση σημαίνει και προσωπική ταυτότητα. Ο άνθρωπος, όπως και ο Θεός, δεν θα πρέπει να είναι σιαμέος με κανέναν και με τίποτα. Το σιαμέος είναι παραφύση. Η φύση του Θεού είναι έτσι, ώστε να χαρίζει ελευθερία στούς ανθρώπους, προσωπικότητα και να τους μαθαίνει, να τους σπουδάζει να είναι ανεξάρτητοι. Με αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος, όταν δεν ζει σκλαβωμένος, είναι πιο ξεκούραστος, πιο ελκυστικός, πιο όμορφος, πιο ελεύθερος, πιο κοντά στον Θεό και πιο ώριμος ή πιο ολοκληρωμένος απέναντι στην όποια σχέση δημιουργήσει, πνευματική, φιλική, σαρκική, οικογενειακή. Ο άνθρωπος που έχει αυτοεκτίμηση και σέβεται τον εαυτό του, εκπέμπει μία υγιή ενέργεια, όπου φωνάζει «σ’ αγαπάω, αλλά δεν ανήκω σε κανέναν παρά μόνο στον Θεό». Με αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος λέει «σε αγαπάω, αλλά δεν είμαι Εσύ, σ’ αγαπάω, αλλά ταυτόχρονα διατηρώ αυτούσιο και τον πανέμορφο εαυτό μου, γιατί η αγάπη είναι ελεύθερη». Μεγάλο πράγμα να είσαι ελεύθερος. Για να καταλάβει μάλιστα κάποιος τι σημαίνει ελευθερία, θα πρέπει να αναγεννηθεί, «ἐὰν οὖν ὁ υἱὸς ὑμᾶς ἐλευθερώσῃ, ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθε.» (Ιω. 8:36). Συνειδητά ελεύθερος, είναι αυτός που λέει και εννοεί ότι «σε αφήνω ελεύθερο, γιατί ξέρω πως ελεύθερα θα με αγαπάς και εσύ και θα με επιλέγεις για αυτό. Αν το καταλαβαίνεις και εσύ, άσε με ελεύθερο, διότι έτσι θα με αγαπάς συνειδητά και εσύ. Μόνο με αυτόν τον τρόπο, γνωρίζω πως ο Θεός θα κάνει την σχέση μας αιώνια, πανίσχυρη. Τι νόημα έχει, κάθε μέρα να σε πιέζω, στο να θέλω να με αγαπάς και να με προσέχεις μόνο εμένα και κανέναν άλλον;». Τι νόημα έχει, να θέλεις να σε αγαπά κάποιος, επειδή το λες εσύ, και να με αγαπά μάλιστα, όπως θέλω εγώ. Τι νόημα έχει, να κυνηγάς κάποιον από το πρωί μέχρι το βράδυ, για να του δείξεις τάχα ότι τον αγαπας ή ότι έχεις μεγάλο ενδιαφέρον γι’ αυτόν. Πού το βρήκες αυτό το λανθασμένο και εωσφορικό ενδιαφέρον και αυτή την αγάπη; Εξάλλου αποδεικνύεται καθημερινά, ότι δεν έχουμε γνώση της υγιούς αγάπης, της αγάπης του Χριστού. Ποιές είναι οι πηγές σου και θέλεις επίμονα να κυνηγάς κάποιον και μάλιστα να νομίζεις, ότι με αυτόν τον τρόπο θα τον κάνεις ευτυχισμένο; Μήπως θέλεις άνθρωπέ μου, να του φορτώσεις όλες τις ανασφάλειές σου, όλα τα προβλήματά σου; Μήπως ψάχνεις για θύματα και τώρα νιώθεις ότι βρήκες; Για ποιο λόγο σπαταλάς τον χρόνο σου και την ενέργειά σου κάθε μέρα σε παράπονα και σε «θέλω εκείνο ή θέλω το άλλο»; Ναι, μπορείς να πεις, ότι θα ήθελα να είμαι σύντροφος σου και συνοδοιπόρος, αν το θέλεις και εσύ, αλλά όχι όμως ντετέκτιβ. Μην αγωνιάς και μην ψάχνεις κανέναν. Όταν ο άνθρωπος θέλει τον χρόνο του για να ζει και μόνος του, και εσύ ή εγώ, το δέχεσαι ή το δέχομαι αυτό, γιατί τον αγαπάς, γιατί τον σέβεσαι ή γιατί συνέλαβες το μεγαλείο της ελευθερίας. Τότε μόνο τότε, θα σε θελήσει, αλλά και ο ίδιος θα γυρίσει και θα σε ψάξει. Και ο λόγος που θα σε θέλει κάποιος, είναι διότι τον εμπιστεύεσαι αλλά και διότι του δίνεις και σου δίνει την ελευθερία σου, αλλά και τον χώρο που χρειάζεται να ζει, να κινείται ελεύθερα, να μπορεί να αναπνέει. Ποιός είναι αυτός, που αν του πεις «σε παρακολουθώ συνέχεια», θα πει «αα α… πολύ ωραία, χαίρομαι»; Σε ποιον άνθρωπο αρέσει, να αναλαμβάνει την ευτυχία ενός άλλου ανθρώπου πάνω του; Σε κανέναν. Εντάξει, για λίγο μπορεί να γίνει, αλλά για πάντα είναι αδύνατον και κουραστικό, ο ένας να απαιτεί και ο άλλος να ανταποκρίνεται πάντα σε ό,τι θέλει. Είναι μεγάλη ευθύνη και βάρος να πεις στον άλλον «κάνε με ευτυχισμένη ή ευτυχισμένο». Εδώ ο άλλος δεν μπορεί να κάνει ευτυχισμένο ούτε τον ίδιο του τον εαυτό, θα κάνει ευτυχισμένο έναν άλλο άνθρωπο; Τώρα, ας αναρωτηθούμε όλοι εμείς, άνδρας ή γυναίκα, γιατί θέλουμε κάποιος να κάνει σε εμάς διάφορα πράγματα για να είμαστε ευτυχισμένοι; Μήπως γιατί δεν καταλάβαμε, ότι ευτυχισμένος είναι αυτός που δεν χρειάζεται λόγους για να είναι ευτυχισμένος; Ποιός θα ήθελε, να είναι με έναν άνθρωπο, που από το πρωί μέχρι το βράδυ έχει προτεραιότητα τον άλλον; που δεν έχει ζωή; που κάθεται μπροστά από ένα τηλέφωνο και περιμένει; που λέει συνέχεια «πού ήσουν; Τι έκανες; Πότε θα έρθεις»; Αυτό δεν είναι αγάπη, είναι ασθένεια, είναι εξάρτηση, είναι φυλακή. Άστον να έρθει, ότι ώρα θέλει, και εσύ να χαίρεσαι. Τώρα θα μου πεις, «χωρίς Χριστό, πώς να έρθει ότι ώρα θέλει και να είμαι εντάξει»; Όχι, αυτό δεν γίνεται. Γι’ αυτό χρειάζεται να έχουμε Χριστό στην ζωή μας. Μόνο ο Χριστός δημιουργεί σωστή και ευλογημένη ελευθερία, στην συνέχεια μια υγιή οικογένεια, και κατ’ επέκταση υγιή πνευματικά παιδιά. Εμείς όμως δυστυχώς όλοι, αποφεύγουμε τον Χριστό. Έτσι προσπαθούμε να γίνουμε ευλογημένοι με απαιτήσεις και διεκδικήσεις. Γι’ αυτό και οι συγκρούσεις αυξάνουν και τα διαζύγια πολλαπλασιάζονται σήμερα τρομακτικά. Με τον θυμό, το μονο που κερδίζουμε είναι αντιπαλότητες, περισσότερους θυμούς, εγωιστικές συγκρούσεις, περισσότερες κρίσεις, καταλαλιές, φοβίες κλπ. Ενώ με Χριστό, όπως κι αν είναι ο άλλος, δεν σε ενοχλεί, διότι αν σε ενοχλεί, προκειμένου να ζεις ευχάριστα, δεν θα χρειαστεί να τον αλλάξεις, απλά θα μπορείς να τον αποφύγεις, ώστε να μην σε ενοχλεί αυτό που κάνει. Ο Αδάμ και η Εύα χρειάζονταν ο ένας τον άλλον, διότι δεν είχαν ωριμάσει πνευματικά. Αν ο άνθρωπος γνωρίσει τον Θεό, μέχρι τα βαθιά γεράματά του, θα είναι ευτυχισμένος είτε είναι παντρεμένος είτε όχι, είτε βρίσκεται σε μία σχέση, οποιαδήποτε σχέση φιλική, σαρκική, ακόμα και πνευματική είτε όχι. Αν βρίσκεται σε μία σχέση, δεν θα έχει κανένα πρόβλημα, διότι γνωρίζοντας τον Θεό, δεν θα παρακολουθεί κανέναν, θα έχει εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον, θα έχει κίνητρα και ο ίδιος για να ζει αξιοπρεπώς, θα ζει με άπειρες ευλογίες. Εξάλλου, ας σκεφτεί ο καθένας μας, τι σου προσφέρει αυτός ο άνθρωπος και τον αγαπάς; Λέμε, «όταν είναι στις καλές του, με αγκαλιάζει και μου μιλάει ωραία, και όταν δεν είναι, γίνεται χαμός». Είναι δυνατόν να ανταλλάσσεις για αυτό την ψυχική σου υγεία; Είναι δυνατόν, από έναν άνθρωπο που είναι διπολικός, που δεν έχει αναγεννηθεί, να εξαρτάται η ευτυχία σου από την διάθεση του; Είναι δυνατόν, ένας τέτοιος άνθρωπος να έχει τόση εξουσία πάνω σου; Δυστυχώς εμείς, με τις ανασφάλειές μας και με τις φοβίες μας, θυσιάζουμε την ζωή μας και χάνουμε την ταυτότητά μας, επιδιώκοντας κάτι που δεν είναι φυσιολογικό. Χρειάζεται να αλλάξουμε το σύστημα των πεποιθήσεών μας και να μπούμε στην λογική του Θεού, στην Σοφία του Θεού, ο οποίος με τον Λόγο του θα θεραπεύσει τον φόβο αλλά και την μοναξιά ή τον φόβο, «μην φύγει και τι θα κάνω εγω; Ποιός θα κάνει όλες τις δουλειές;». Το κακό με το να βάζεις τον άλλον πρώτο, είναι ότι βάζεις τον εαυτό σου δεύτερο, και αυτό, δεν εκφράζει αγάπη αλλά ανασφάλεια και δουλοπρέπεια! Πρέπει να μάθω να σκέφτομαι όπως ο Θεός. Σκέψου όπως ο Θεός, και μόνο τότε θα αγαπάς όπως ο Θεός. Ο Θεός έφτιαξε θεούς. Εμείς γιατί θέλουμε να φτιάξουμε σκλάβους ή να γίνουμε σκλάβοι; Αγάπη δεν είναι αυτή που εμείς έχουμε κατα νου, δηλαδή να φτιάξουμε δούλους ή να γίνουμε δούλοι. Ο Απόστολος Παύλος αναφέρει τα εξής, στην προς Κορινθίους επιστολή, κεφάλαιο 13. Σε αυτήν την επιστολή, ξεκαθαρίζει τι είναι αγάπη, πως δουλεύει και πως θα γίνουμε ελεύθεροι. (Α Κορ. 13:1) «Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων». Άρα, μπορείς να ενωθείς με τον πιο μορφωμένο άνθρωπο και όμως «ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον». (Α Κορ. 13:2) «καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν». Εδώ μας λέει, ότι κάποιος μπορεί να φτάσει σε μεγάλο πνευματικό επίπεδο και όμως, «ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι». Δηλαδή να χρησιμοποιεί την σοφία αυτή, για να μπορεί να σε χειραγωγεί. Ξέρετε, ο μεγαλύτερος έμπορος, είναι ο έμπορος ψυχών, διότι το να σου πάρει κάποιος 1000 ευρώ, δεν τρέχει κάτι, το να σου πάρει όμως την ζωή ολόκληρη, είναι μεγάλο πράγμα, διότι θα ζεις σαν πεθαμένος, αφού όλες οι κινήσεις σου, τα λόγια σου θα περνάνε από αυτόν τον πνευματικό, τάχα για να κάνεις το σωστό. Όχι, δεν είναι αυτό το σωστό. Το σωστό είναι να κάνεις και λάθη, μέσα από αυτά θα μάθεις. Συνεχίζει ο Απ. Παύλος, (Α Κορ. 13:3) «καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσωμαι». Για δες τώρα, να κάνει τόσα πράγματα, και πάλι αγάπη να μην υπάρχει «ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι». Δηλαδή κάποιος θέλει να σε σκλαβώσει, για να του ανήκεις μέσα από την δική του θυσία. Φαντάσου τι δαιμόνια έχει αυτός, και πώς αυτά κρύβονται. Στην ουσία είναι βαριά ψυχοπαθής. (Α Κορ. 13:4) «Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ», μακριά θυμώνει, αλλά θυμώνει και καμια φορά, «χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται», (Α Κορ. 13:5) «οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν», (Α Κορ. 13:6) «οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ·» (Α Κορ. 13:7) «πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει». (Α Κορ. 13:8) «ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει. εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται». (Α Κορ. 13:9) «ἐκ μέρους δὲ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν·» (Α Κορ. 13:10) «ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον, τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται». (Α Κορ. 13:11) «ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου». (Α Κορ. 13:12) «βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον·». Μεγάλο πράγμα να αναγεννηθείς και να βλέπεις το σωστό και το λάθος το δικό σου. «ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους», όποιος δεν αγαπά, ξέρει ένα μέρος, όχι όλο, «τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην». Όταν έρθει η αγάπη αυτή του Θεού, τότε όλα φωτίζονται. (Α Κορ. 13:13) «νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη».