Στην Φωνή Θεού μιλάμε για την αξία της σιωπής, για την μοναξιά.
Δύο κατηγορίες ανθρώπων υπάρχουν για αυτόν που θέλει την μοναξιά, που θέλει να ζει μόνος του. Ο ένας είναι ο δαιμονισμένος, ο οποίος δεν αντέχει, δεν αντέχεται, δεν ανέχεται ή δεν δέχεται, και ο άλλος είναι ο άνθρωπος γεμάτος με πνευματική ωριμότητα, όπου ζητά την μοναξιά για να γνωρίσει καλύτερα την σιωπή, τον Θεό. Ο διαχωρισμός αυτός, το ποιός είναι δαιμονισμένος ή αφιερωμένος, που σημαίνει αναγεννημένος, γίνεται ως εξής: ο πρώτος, απλά ζητά την μοναξιά, διότι δεν μπορεί με κανέναν, παντού βλέπει λάθη και πάντα είναι θυμωμένος, κρίνει, ζει πυρίκαυστα με τον εαυτό του αλλά και με τους άλλους, οι σκέψεις στην συνέχεια του κάνουν τον βίο αβίωτο, διότι συνέχεια ο άνθρωπος αυτός ζει έντονα, πυρίκαυστα. Τώρα να δούμε ποιός είναι ο αναγεννημένος. Είναι αυτός που ψάχνει τον Θεό, ερευνά τον Θεό, φιλοσοφεί πνευματικά και ενεργεί αγιοπνευματικά στην καθημερινότητά του. Αυτός ζει στην μοναξιά για να συγκεντρώνεται στην αποστολή του, στο έργο του, αφού θέλει να γίνει καλύτερος, αυτός ο άνθρωπος, είναι του Θεού και ζητά την μοναξιά για να γνωρίσει τον Θεό καλύτερα. Ποιά η διαφορά τώρα του δαιμονισμένου, που ζει μόνος του, και του αναγεννημένου. Απλά ο αναγεννημένος μπορεί να ζει και με τους ανθρώπους του κόσμου, όπως αυτοί και αν είναι, χωρίς να θυμώνει, χωρίς να τους κρίνει, μάλιστα έχει την δύναμη να καλύπτει λάθη, να καταλαβαίνει το πνευματικό επίπεδο όλων, να μένει πάντα ειρηνικός, να τους δικαιολογεί, να έχει έναν καλόν λόγο. Ο αναγεννημένος δεν κρίνει ποτέ κανέναν, όλους τους βλέπει αδελφούς του και παιδιά Θεού και σε όλους εύχεται τα καλύτερα, αλλά και πάντα όλους τους ευχαριστεί. Για να είσαι καλά με τον εαυτό σου, με τους ανθρώπους του κόσμου, με την θρησκεία σου, με τους πολιτικούς, θέλει επίπεδο πνευματικό, όταν δεν το έχεις, απλά δαιμονίζεσαι με το κάθε τι και ζητάς την μοναξιά, διότι παντού βλέπεις λάθη. Ο άνθρωπος του Θεού μπορεί να ζει μόνος του αλλά άνετα μπορεί να ζει και με όλους χωρίς πρόβλημα. Αυτή είναι η διαφορά του δαιμονισμένου και του αναγεννημένου, ο ένας μπορεί τα πάντα, ενώ ο άλλος τίποτα και κανέναν δεν θέλει, όλους τους κρίνει και όλους τους αποφεύγει.