Ο Νίτσε είπε ότι ο Θεός πέθανε.
Τι σημαίνει αυτό. Έχει δύο όψεις. Η μία καλύπτει τους άθεους, δηλαδή όπως το λέει, «ο Θεός δεν υπάρχει», και η άλλη είναι για μένα η αλήθεια του Θεού - Πατέρα, όπου ανάγκασε το ίδιο του το παιδί να κατέβει στην γη. Δηλαδή το ότι πέθανε ο Θεός, σημαίνει ότι πέθανε ο καλός δάσκαλος που δεν είναι άλλος από τον Κύριο. Πώς πέθανε; Απλά δεν χρησιμοποιούμε τον Λόγο του, και μάλιστα χρησιμοποιούμε άλλα πρόσωπα που μιλάνε για τον Θεό αλλά δεν ζούνε τον Θεό. Δεύτερον, πέθανε ο καλός ο δάσκαλος ή καθηγητής που έχει ο κόσμος μας, δηλαδή αυτός που ξέρει κάποια σημαντικά πράγματα, που τα χρειαζόμαστε στην αρχή της πνευματικής μας ζωής, ώστε να τα μάθουμε για να γίνουν αυτά βάση στην ζωή μας. Αυτά είναι: πρώτον, η αληθινή δημοκρατία, δεύτερον, η ανεξιθρησκία και τρίτον, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία συμβάλουν στις καλές σχέσεις μεταξύ μας αλλά και στην αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Ακόμα το ότι πέθανε ο Θεός σημαίνει, ότι πέθανε ο καλός επιστήμονας, αυτός που δεν εμποροποιεί την επιστήμη του αλλά προσφέρει αυτή χωρίς χρήματα. Επίσης ο Θεός πέθανε σημαίνει, πέθανε ο ποιητής, δηλαδή η συναισθηματική, αγαθή, καλοπροαίρετη σχέση του αγαθού, συναισθηματικού Λόγου, που αφυπνίζει τον άνθρωπο στο να ενεργεί με αγάπη. Πέθανε ακόμα ο συγγραφέας που ερευνά τον Θεό και τον υγιή Λόγο του. Ακόμα πέθανε το καλό θέατρο, αυτό που διδάσκει και που καταλήγει στο να παρέχει στους ανθρώπους νουθεσίες και συμβουλές αγάπης. Σήμερα, ο άνθρωπος προτιμά αυτό το θέατρο που γελοιοποιεί τους πάντες και τα πάντα και κρίνει τους πάντες και τα πάντα. Το ότι πέθανε ο Θεός ακόμα σημαίνει, ότι πέθανε το καλό βιβλίο, πέθανε η απλότητα, πέθανε η ταπεινοφροσύνη, πέθανε ο σωστός τρόπος με τον οποίο ένας ή πολλοί άνθρωποι ενεργούν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Πέθανε ο χρόνος που έχουμε, αν χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας. Όλοι το βλέπουμε, δεν έχουμε χρόνο. Ακόμα πέθανε το ενδιαφέρον για τον Θεό, πέθανε η αγάπη αφού όλοι κρίνουν. Με αυτόν τον τρόπο πέθανε ο Θεός. Μα θα μου πεις Θωμά, ο Θεός υπάρχει, τα βιβλία υπάρχουν, οι εκκλησίες ανθίζουν, παντού κηρύττεται το Ευαγγέλιο, υπάρχουν ακόμα και οι καλοί επιστήμονες αλλά και οι καλοί άνθρωποι που εργάζονται το αγαθό. Ναι, συμφωνώ. Όμως εμείς, επιλέξαμε για την ζωή μας τα εντάλματα των ανθρώπων, τον φανατισμό και τον εγωισμό, όλα εν ολίγοις τα στραβά. Ναι, είναι αλήθεια, δεν έχουμε χρόνο αφού συνέχεια μιλάμε για δουλειές, για περισσότερα χρήματα και για κακή διαχείριση όλων. Η κακή διαχείριση έγκειται στο ότι όλα τα χρησιμοποιούμε για το εγώ μας, έφυγε το εμείς. Δυστυχώς ο άνθρωπος, ξέχασε να επιλέγει σωστά και επέλεξε μέρα νύχτα στο να ακούει τον δημοσιογράφο, και μάλιστα αυτόν τον δημοσιογράφο που γεμίζει τον άνθρωπο με αρνητικές σκέψεις, φοβίες, ανασφάλειες κλπ. Έτσι, ο κόσμος ξέχασε τον Θεό. Και αυτό το βλέπουμε όλοι, μέρα νύχτα επαναλαμβάνουμε ό,τι μας λένε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Δεν είναι κακός ο δημοσιογράφος αλλά ο τρόπος που εργάζεται το σύστημα παγκόσμια, αυτό είναι το κακό και τούτο το βλέπουμε, διότι όλοι μας έχουμε επηρεαστεί από την όποια είδηση. Δεν καταλαβαίνουμε ότι η κακή είδηση αρρωσταίνει την ψυχή, το πνεύμα και τέλος το σώμα. Ας μάθουμε να διαχειριζόμαστε τα ακούσματα στο να είναι αυτά αγιοπνευματηκά. Δεν μπορούμε να χάνουμε τον χρόνο μας. Χρειαζόμαστε να επικεντρωθούμε στον στόχο μας. Ο στόχος μας είναι αγιοπνευματικός, ο στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε το νου του Χριστού, αυτή η εργασία θα ζωοποιήσει και το σώμα μας. Αμήν.