Ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο εαυτός μας.
Αδέλφια μου, οι μεγαλύτεροι εχθροί μας, ή εχθρός μας δεν είναι αυτός που είναι έξω από εμάς, αλλά μέσα μας. Αυτό όταν το καταλάβουμε θα σταματήσουμε την κρίση. Όποιος κρίνει, απλά χωρίζεται από την αγάπη. Όποιος φεύγει από την αγάπη, φεύγει από την ζωή, φυσική συνέπεια ο θάνατος να αρχίζει να κάνει στη ζωή του εμφανή τα σημάδια του, όπως πόνοι περιζώνουν τον άνθρωπο που κρίνει και αυτός αντί να σταματήσει το λάθος ψάχνει για φάρμακο. Δεν υπάρχει φάρμακο όταν κρίνουμε, όταν βλέπουμε λάθη, όταν δεν έχουμε ισορροπία πνευματική. Έτσι ζούμε κάτω από την σκιά του θανάτου. Ο μεγαλύτερος, λοιπόν, εχθρός μας λέγεται εγωισμός και ζει μέσα μας. Ο εγωισμός έχει μορφές που γίνονται εμφανείς στην καθημερινότητά μας. Αυτές είναι: περιαυτολογία, έπαινος του περιβάλλοντος, ευθιξία, παράπονο, δικαιολογία, προπέτεια και στενοχώρια. Ακόμα είναι ο φόβος, ο θυμός, η κρίση, η πονηρία, τα συμφέροντα. Τελευταίο και θανατηφόρο, η οκνηρία, η πνευματική τεμπελιά, η άγνοια, το να μην θέλω να μάθω τίποτα, να μην θέλω να σπουδάσω κάτι, να νιώθω ότι τα γνωρίζω όλα. Άμα έχεις έναν τέτοιο μολυσμένο νου μην ψάχνεις για λάθη ή εχθρούς, ή για θεραπεία. Αυτός είναι ο εχθρός σου. Αυτούς τους εχθρούς καλούμαστε να πολεμήσουμε, που είναι μέσα μας. Τότε και μόνο τότε θα καταλάβουμε ότι όλοι οι άλλοι, που πρώτα νομίζαμε ότι είναι εχθροί μας, γίνονται απλά ευεργέτες μας. Αλλά και αυτούς τούς δημιούργησε ο εγωισμός μας. Είναι τραγικό οι άνθρωποι σήμερα να κάνουν 10 φίλους και στη συνέχεια με τον εγωισμό τους, με την άγνοια, με την έλλειψη αγάπης να κάνουν 10 εχθρούς, τους οποίους και να κρίνουν μέρα - νύχτα.
Όπως ξέρουμε ο Θεός χώρισε τους ανθρώπους σε έθνη, λαούς, θρησκείες ώστε να φανεί η αγάπη. Όσοι έχουν αγάπη, δεν έχουν ταμπέλες αλλά σοφία Θεού. Τις ταμπέλες τις έβαλαν άνθρωποι οι οποίοι θέλουν την χειραγώγηση των ανθρώπων με στόχο και σκοπό να τους εξουσιάζουν. Ο Θεός δέχεται τους πάντες.
Θα διαβάσω δυο μηνυματάκια:
~ Κάποτε, ο Άγιος Αντώνιος έλαβε γράμμα από τον αυτοκράτορα Μέγα Κωνσταντίνο ο οποίος τον καλούσε να αφήσει την έρημο και να πάει να μείνει στα ανάκτορα. Ο Άγιος Αντώνιος ρώτησε τον μαθητή του, τον περίφημο Παύλο τον απλό, «τι λες εσύ, να πάω ή να μην πάω;». Και ο Παύλος του αποκρίθηκε, «αν πας θα λέγεσαι Αντώνιος, αν δεν πας θα λέγεσαι μέγας Αντώνιος». Και ο Αντώνιος τον άκουσε και δεν πήγε. Προτίμησε το κελί του. Αυτό να κάνουμε και εμείς, να επιλέξουμε τον Χριστό. Αμήν.
~ Κάποτε ένας θέλησε να επισκεφθεί έναν ξακουστό, σοφό άνθρωπο διότι η φήμη του είχε εξαπλωθεί παντού. Αποφάσισε λοιπόν να πάει να τον βρει. Αφού ταξίδεψε μέρες, έφτασε σε έναν έρημο τόπο. Εκεί αντίκρισε μια σκηνή. Μπαίνει μέσα και βλέπει τον σοφό να μελετά. Κοιτάζει γύρω του, δεν υπήρχαν έπιπλα παρά μόνο λίγα πράγματα, ένα στρώμα, και πολλά βιβλία. Τον ρωτάει απορημένος «πού είναι τα έπιπλά σου;». Ο σοφός του απάντησε «τα δικά σου, πού είναι;». «Εγώ», του απαντά, «είμαι περαστικός από εδώ» και ο σοφός τού λέει «και εγώ το ίδιο είμαι». Αμήν.