Ο Κύριος που είναι αρχηγός της ειρήνης, να μας φωτίσει ώστε διά της μελέτης του Λόγου του Θεού και διά της προσευχής να αυξηθούμε εις παν έργον αγαθό, για την δόξα του Θεού και την σωτηρία του κόσμου. Να προσευχόμεθα στον Θεό ώστε να μας επιτρέπει να βρισκόμαστε τακτικά και ο λόγος ώστε ο ένας να οικοδομεί τον άλλον. Ο Κύριος τόνισε, όπου δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου εν τω μέσω αυτών είμαι και εγώ.
Με την προσευχή και με τα έργα αγάπης πολιτευόμεθα το θέλημα του Θεού. Η συνείδησή μας δεν μας ελέγχει όταν κάνουμε το θέλημα του Θεού και συμπεριφερόμεθα με πνεύμα αγάπης, το οποίο να στρέφεται προς πάντα συνάνθρωπο, φίλο και εχθρό.
Η αγάπη του Θεού είναι προς όλα τα πλάσματά του και αποδεικνύεται από το ότι στέλνει τα υλικά αγαθά του εις όλους τους ανθρώπους ανεξαιρέτως. Επίσης και τα πνευματικά απλόχερα δια Ιησού Χριστού, όλα τα δίνει με υπομονή εξευτελισμών και σταυρικής θυσίας.
Το πρώτο στοιχείο της αγάπης είναι η υπομονή. Χωρίς την υπομονή είναι αδύνατον οι άνθρωποι να ανέχονται ο ένας τον άλλον είτε σε οικογενειακό είτε σε ευρύτερο χώρο.
Όλες οι μάχες των πιστών χριστιανών πρέπει να διεξάγονται με υπομονή.
Για τους εκλεκτούς η υπομονή είναι το αποτέλεσμα της αγάπης. Η εντολή του Χριστού είναι τηρήσετε τον λόγον της υπομονής μου. Τήρησες τον λόγον της υπομονής μου, θα σε τηρήσω και εγώ όταν έλθη εις τον κόσμο η μεγάλη δοκιμασία και νομίζω ότι εννοεί τον αντίχριστο.
Υπομονή είναι να υπομένεις τον διάβολο ο οποίος συνέχεια εις όλην σου την ζωή σε πειράζει θανάσιμα, ο δε θανάσιμος πειρασμός είναι να κρίνεις τον συνάνθρωπόν σου.
Η υπομονή είναι ο θησαυρός της πνευματικής πραγματικότητας, είναι το βάθρο του ψυχικού οικοδομήματος, είναι μια αρετή που πρέπει ο πιστός άνθρωπος πάση θυσία να την εξασφαλίσει.
Πολλοί χριστιανοί στο άκουσμα τέτοιων γεγονότων φοβούνται και δεν θέλουν ούτε καν να ακούσουν. Όμως όσοι έχουν Χριστό στην ζωή τους, ουσιαστικό Θεό, ανακύπτουν και δεν πίπτουν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και αν βρεθούν. Ας ενθυμηθούμε τους αγίους, ας ενθυμηθούμε τον Κύριο ο οποίος με το άψογο παράδειγμά του φανέρωσε ότι πραγματικά ο Θεός Πατέρας ήτο στην ζωή του και στην ζωή όλων των εν Χριστώ ανθρώπων.
Τα γεγονότα γίνονται παγίς εις όσους δεν μελετούν τον λόγο του Θεού,
Δεν χρειάζονται πολυλογίες. Η γνώσις φυσιοί, η δε αγάπη οικοδομεί. Λίγο προσοχή εκμεταλλευόμενοι τον χρόνο ώστε να μην φεύγει ανεπιστρεπτί.
Τρεις είναι οι παράγοντες που δημιουργούν φθοροποιές συνθήκες στον άνθρωπο.
Η απομάκρυνση από τον Θεό, οι μέριμνες του βίου, οι απολαύσεις και η έλλειψη προσευχής και μελέτης του λόγου του Θεού.
Όταν όμως ο Θεός έρθει στην ζωή μας τότε θα εξαφανίσει όλα τα φθοροποιά στοιχεία.
Η απαίτηση, η εντολή του Θεού είναι μία η οποία στοιχειοθετεί όλες τις άλλες και έχει ως εξής: Εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστε εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις.
Η αγάπη έχει στοιχεία και αυτά είναι:
Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί, δεν φθονεί, δεν αυθαδιάζει, δεν υπερηφανεύεται, δεν φέρεται με απρέπεια, δεν ζητάει τα δικά της, δεν εξάπτεται, δεν συλλογίζεται το κακό, δεν χαίρεται στην αδικία, συγχαίρει όμως στην αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Και καθώς θέλετε να πράττωσιν εις εσάς οι άνθρωποι και σεις πράττετε ομοίως εις αυτούς.
Όλα αυτά είναι ευαγγελική απαίτηση του ίδιου του Θεού, για όσους θέλουν να ονομάζονται υιοί και θυγατέρες αυτού.
Αν δεν έχουμε ενθέρμως την εις αλλήλους αγάπη τότε μάταια ονομαζόμεθα Χριστιανοί Ορθόδοξοι ή μάταια αυτοαποκαλούμαστε παιδιά του Θεού, υιοί και θυγατέρες αυτού.
Πολλοί χριστιανοί, επειδή αρκετοί άνθρωποι (χριστιανοί), αναπτύσσουν τον Θεό σύμφωνα με το πώς αντιλαμβάνονται αυτοί (δόγμα), σαν θέλημα του Θεού, πέφτουν σε κρίσεις, κατακρίσεις, καταλαλιές, υποκρισίες πολυμορφικές κ.λ.π. σκανδαλίζοντας και σκανδαλιζόμενοι.
Ας γνωρίζουν ότι όσοι χωρίζονται προφέροντας δογματικές θεωρίες οι οποίες δεν εκπληρώνουν τον νόμο της αγάπης, δεν θα σωθούν, θα απολεστούν και ο λόγος, διότι η αγάπη τους, δεν καλύπτει τον τρόπο ζωής των συνανθρώπων ή των συνδογματικών αδελφών τους. Φυσική συνέπεια η αμαρτία να μεγαλώσει. Μη γένοιτο!
Όσοι ανήκουν στην Φωνή Θεού έχουν ένα νόμο. Αυτός είναι ότι θα δέχονται τον κάθε αδελφό με όποιον τρόπο αυτός επιλέγει να ενώνεται με τον Θεό. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να σέβονται την θρησκευτική συνείδηση και την ελευθερία του αδελφού και τον τρόπο που ο Θεός αναπτύσσει και στηρίζει τη ζωή του. Αυτό είναι αγάπη.
Αυτή η αγάπη θα οδηγήσει τους ανθρώπους αυτούς που την έχουν στην ενθέρμως αγάπη μετά του πλησίον τους, φυσική συνέπεια να οδηγηθούν και στην μέγιστη αγάπη του ζώντος Θεού, η οποία τα πάντα ανέχεται, τα πάντα πιστεύει, τα πάντα ελπίζει. Η αγάπη δεν θέτει νόμους, η αγάπη σε δέχεται όπως είσαι. Αυτό το πνεύμα να έχουμε αν θέλουμε να είμεθα αγάπη και να έχουμε τον Θεό στη ζωή μας, να έχουμε κοινωνία μετ’ αυτού του Θεού.
Αν το σκέφτονταν όλοι αυτό θα είχαμε έναν παραδεισένιο κόσμο, κόσμο του Θεού.
Πότε Κύριε θα έρθει η ημέρα ώστε να εννοήσουμε την αξία αυτών των θεάρεστων γεμάτων σοφία λόγων σου; Αμήν.
Ο αναγεννημένος άνθρωπος δεν αγαπά μόνο εκείνον που κάνει αγώνα καθαρισμού, αγιασμού και εξάπλωσης.
Ο αναγεννημένος άνθρωπος του Θεού διέπεται από αγάπη την οποία εκδηλώνει προς πάντα συνάνθρωπο, φίλο και εχθρό χωρίς κατ’ ελάχιστον να προσωποληπτεί.
Ο κοσμικός άνθρωπος εκδηλώνει αγάπη μόνο στα κοντινά μέλη της οικογενείας του, ο Χριστός την αγάπη αυτή την χαρακτηρίζει ως αμαρτωλή, πονηρή, υποκριτική. Θα πρέπει να αποκτήσουμε σπλάχνα Χριστού ώστε η αγάπη μας να είναι διάχυτη προς όλους χωρίς αδυναμίες. Χρειάζεται προσοχή, σοφία και ευελιξία ώστε να μην έχει το κύρηγμά μας αρνητικά αποτελέσματα.
Καθοριστικό ρόλο στην αναγέννησή μας θα παίξει η πίστη μας, για αυτό θα πρέπει να είναι ζώσα, ώστε να γίνει κοινή με συγκεκριμένες επιδιώξεις. Οι οποίες επιδιώξεις είναι:
Πρώτον, να μας διέπει ο αγιασμός, δεύτερον να βρούμε τον τρόπο ώστε να ολοκληρώσουμε την μετάνοια μας, τρίτον να επιδιώξουμε την αναγέννηση μας και τέταρτον να τείνουμε στην εξάπλωση.
Όλα αυτά τα στοιχεία αναπτύσσουν την κοινή ζώσα πίστη, τα οποία εκδηλώνονται μέσα στον Λόγο του Θεού από σκεύη εκλογής.
Δεν παίζει ρόλο ο τόπος που ζούμε ώστε να αναπτυχθούμε πνευματικά, αν και το περιβάλλον μας παίζει καθοριστικό ρόλο στην αναγέννηση μας. Όταν η απόφαση μας στο να κάνουμε το θέλημα του Θεού είναι μεγάλη και μας διέπει θείος έρωτας, όλα γίνονται χριστοκετρικά μέσα μας και γύρω μας. Άρα, αυτό που παίζει ρόλο στην αναγέννηση μας είναι ο τρόπος που θέλουμε να επικοινωνήσουμε με τον Θεό. Αυτός ο τρόπος μας εξελίσσει πνευματικά σε σημείο το σώμα ημών να γίνει ναός του εν ημίν Αγίου Πνεύματος.
Ο Λόγος του Θεού φανερώνει, εν τη υπομονή κτήσασθε τας ψυχάς σας, σε άλλο σημείο ο υπομείνας εις τέλος ούτως σωθήσεται.
Πολλοί έρχονται στην Φωνή Θεού και εύκολα βγάζουν συμπεράσματα τα οποία τους οδηγούν στην απώλεια. Αν είχαν υπομονή και μετείχαν των δραστηριοτήτων αυτής, θα γνώριζαν τον Θεό και τις προθέσεις του οι οποίες είναι, η κατάργηση της αμαρτίας, η ίδρυση της βασιλείας, η κατάργηση του φυσικού θανάτου, η δευτέρα έλευσή του, η ανάσταση των εν Κυρίω κοιμηθέντων και ο τρόπος επίτευξης αυτών των επαγγελιών. Με την υπομονή εργάζεται ο άνθρωπος έργο τέλειο, το οποίο εύχομαι εις όλους ημάς. Όταν ξεκινούμε πνευματικό αγώνα αποκτούμε σχέση με τον Θεό, αυτό μας χαρίζει ενθουσιασμό. Ο ενθουσιασμός μας δίνει κίνητρα να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας στο να πετύχουμε τον Αγιασμό. Μετά λίγο καιρό (χρόνο) ο ενθουσιασμός χάνεται, με αποτέλεσμα να προχωράμε πνευματικά με δυσκολία.
Τότε είναι που χρειάζεται η υπομονή. Αν δεν έχουμε υπομονή τότε θα είμεθα αδύναμοι άνθρωποι που με την πρώτη δυσκολία το βάζουμε στα πόδια. Αν όμως έχουμε υπομονή τότε θα έλθει η ώρα που η πρώτη χαρά, ο πρώτος ενθουσιασμός θα έλθει και θα μας συναντήσει ξανά. Αυτή τη φορά όμως σε διαφορετικά πλαίσια, διότι θα έχουμε με την υπομονή συνοδό την δύναμη και την σοφία του Θεού που τώρα πια δίκαια κατακτήσαμε.
Ο άνθρωπος έχει επίγνωση των πραγμάτων, μάλιστα καταλαβαίνει ότι δεν είναι τίποτα, δεν έκανε τίποτα, δεν γνωρίζει τίποτα ονομάζεται άνθρωπος ταπεινός. Αυτόν λοιπόν τον ταπεινό τον γνωρίζει ο Θεός και τον ανυψώνει, διότι δεν κινδυνεύει από τον εωσφόρο και την στρατιά του, ώστε να εκδηλώνει αρχηγιλίκια, συμφέροντα, φιλοδοξίες, πονηρίες κ.λ.π.
Άλλωστε ο Κύριος στον Λόγο του φανερώνει, σε ποιόν να επιβλέψω, παρά στον ταπεινό, ησύχιο και τρέμοντα τους λόγους μου. Όποιος τώρα θεωρεί τον εαυτό του ξεχωριστό και πλούσιο πνευματικά ή υλικά, ας ενθυμηθεί τον χόρτο στον αγρό ο οποίος σήμερα υπάρχει και αύριο όχι. Ο πλούτος του εγώ χάνεται, ο πλούτος του να είσαι Υιός Θεού παραμένει εις τον αιώνα.
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι πειρασμοί είναι παραχώρηση Θεού και όχι θέλημα αυτού.
Όταν κάποιος δεν εννοεί τον τρόπο με τον οποίον ο Θεός ενεργεί προς σωτηρία ψυχής και σώματος, αποκτά εύκολες λύσεις και αποδίδει ευθύνες στον Θεό και στους συνανθρώπους του λέγοντας, γιατί Θεέ μου, τι σου έχω κάνει κ.λ.π.
Οι πειρασμοί είναι τα αλτηράκια του πνεύματος, τα οποία μας γυμνάζουν πνευματικά και μας δημιουργούν ισχυρή προσωπικότητα πάνω στα δρώμενα του Ευαγγελίου.
Η πτώση του ανθρώπου, η ημιμάθεια, η αποστροφή του από τον ζώντα Θεό γέμισε τον άνθρωπο με πειρασμούς και δοκιμασίες. Έχουμε μία παραβολή του ασώτου ο οποίος εγκατέλειψε τον πατέρα του, φυσική συνέπεια λοιπόν να ξεκινήσουν στη ζωή του οι πειρασμοί και οι δοκιμασίες. Όταν όμως επέστρεψε, άρχισαν οι ευλογίες να έρχονται η μία πίσω από την άλλη, έτσι οι πειρασμοί χάθηκαν.
Ας μάθουμε λοιπόν να ζούμε με τον ζώντα Θεό αν θέλουμε οι πειρασμοί, οι δοκιμασίες, ο διάβολος να μην υφίστανται στη ζωή μας.
Η άγνοια και η ημιμάθεια που μας διακατέχει μας συνεπαίρνει μας (παρασύρει) ώστε να αποδίδουμε εύκολα ευθύνες. Ας γνωρίζουμε ότι η άγνοια είναι αυτή που μας παροτρύνει στο να εμπιστευόμεθα άτομα τα οποία διακατέχονται επίσης από άγνοια, συμφέροντα, φιλοδοξίες κ.λ.π. έτσι τους εμπιστευόμεθα και ο λόγος διότι και εμείς έχουμε τα ίδια στοιχεία. Όταν λοιπόν προδοθούμε τότε εξαπολύουμε κατηγορώ, νομίζοντας ότι οι άλλοι φταίνε.