Ο Θεός ευαρεστείται με τον καλόν αγώνα
Καμιά φορά ρωτάμε, «ο Θεός με αγαπά;», ειδικά όσοι κάνουν μια προσπάθεια πνευματική, «ποιά να είναι η σχέση μου με τον Θεό;», «Να με αγαπά, να κινούμαι σωστά, να του αρέσω, να ευαρεστείται μαζί μου». Άλλοι άνθρωποι, χωρίς να κάνουν τίποτα και κανένα έργο λένε επιπόλαια, ότι «εγώ τον αγαπώ τον Θεό πάρα πολύ και αυτός ο Θεός με αγαπά, είμαι ευλογημένος», αλλά αυτό που λέει δεν το στηρίζει στην αναγέννηση, αλλά γιατί έχει χρήματα, γιατί είναι νέος, γιατί έχει κάποια μεγάλη κοινωνική θέση κλπ. Πολλοί λόγοι μπορεί να υπάρχουν, ώστε να νιώθεις ωραία, όπως και το ότι σπουδάζεις πράγματα και μαθαίνεις. Φυσικά και όλα αυτά είναι πολύ καλά και είναι όλα ευλογημένα. Το παν είναι να είμαστε καλά. Όμως όσοι ανήκουν στην δεύτερη κατηγορία, μπορεί να νιώθουν ευλογία όλα όσα έχουν, στηρίζονται στην επιπολαιότητα, στην άγνοια, δεν γνωρίζουν ότι όλα μπορούν να ανατραπούν σε κλάσματα δευτερολέπτου και ο λόγος, διότι δεν είναι εκπαιδευμένοι πνευματικά, μια μικρή αντιξοότητα, ένας εγωισμός, ένας σκανδαλισμός μπορεί να τους οδηγήσει σε αδιέξοδο με τραγικές συνέπειες. Καμία σχέση δεν έχει ο επιπόλαιος με αυτόν που έχει αγωνιστεί και έχει δοκιμαστεί σε πράγματα και καταστάσεις, σε σκάνδαλα, σε επιτυχίες ή αποτυχίες. Πέρα όμως από το τί λέμε εμείς, υπάρχει ένα ερώτημα, αυτό είναι: το τί λέει ο Θεός. Ο Θεός λοιπόν ευαρεστείται με ό, τι κάνω. Η ευαρέστηση είναι λέξη-κλειδί. Τί είπε ο Πατέρας στον Υιό πάνω στην μεταμόρφωση αλλά και στον Ιορδάνη Ποταμό, όταν βαπτίστηκε υπό του Ιωάννου του βαπτιστή; «Οὗτος ἐστίν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα. Αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθαίου ιζ΄ 5). Το αν ο Θεός ευαρεστείται με τον αγώνα μας, αυτό θα πρέπει να μας απασχολεί σοβαρά, ώστε να καταλάβουμε αν συμβαίνει αυτό. Η απάντηση έχει ως εξής, «καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.» (Ματθ. 25:40). Ο Θεός δεν ευαρεστείται με το ατομικό συμφέρον αλλά με το γενικό συμφέρον. Το ατομικό συμφέρον είναι το κακώς εννοούμενο συμφέρον, το γενικό συμφέρον είναι το θέλημα του Θεού. Η σχέση που έχουμε με τον Θεό περνά μέσα από τους ανθρώπους. Είδατε, οι Άγιοι του ορθοδόξου δόγματος, πρώτα αφιερώθηκαν και μετά τους σύστησε ο Θεός στον κόσμο, και χιλιάδες έτρεξαν και βρήκαν σε αυτούς αγάπη. Μάλιστα αυτοί οι αφιερωμένοι, δύο λογάκια έλεγαν και έλυναν ένα ή πολλά χρόνια προβλήματα πολλών ανθρώπων που τους βασάνιζαν, και ο λόγος, διότι ο Θεός ευαρεστήθηκε στον αγώνα τους, έτσι κάθε προσευχή τους εισακουγόταν. Ένα άλλο που φανερώνει αν είμαστε εντάξει, είναι η σχέση που έχουμε με τους ανθρώπους γύρω μας. Αυτή φανερώνει το πόσο αγαπάμε τον Θεό. Αν οι άνθρωποί μας εκτιμούν και μας αγαπούν γι’ αυτό που κάνουμε, επειδή εργαζόμαστε το θέλημα του Θεού και όχι γιατί έχουμε κάποια κοινωνική θέση ή γιατί είμαστε κάτι μέσα στον κόσμο, τότε το ίδιο συμβαίνει και με τον Θεό, είναι και γραφικό, «καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.» (Ματθ. 25:40). Μάλιστα είναι και πολλοί που αυτοσυστήνονται και λένε ότι ξέρουν την αλήθεια κλπ. Το θέμα είναι να εφαρμόζεις αλλά και να ζεις την αλήθεια. Δεν είναι γνήσιος λοιπόν χριστιανός εκείνος που συστήνει τον εαυτό του, αλλά εκείνος τον οποίον ο Κύριος συστήνει. Εγώ, όταν ήμουν μικρός είχα μεγάλη δραστηριότητα, αλλά μικρή σοφία ή εμπειρία πνευματική, έκανα πολλά έργα πνευματικά. Όμως, όταν γνώρισα τον Θεό, είδα ότι ούτε έκανα ούτε γνώριζα, και ο λόγος, διότι είδα ότι πίσω από πολλά έργα κρυβόταν ο φόβος, ο εγωισμός, η ζήλια, κλπ. Ο Κύριος, ερχόμενος στην ζωή μου, μου σύστησε το αγιαστήριο. Σε αυτό μου είπε, «σπούδασε στην σιωπή, και όταν μεγαλώσεις πνευματικά, τότε θα μπορείς να πεις κάτι, και αυτό να είναι ευλογημένο». Διότι, χωρίς την σοφία του Θεού, χωρίς την αφιέρωση, χωρίς την σπουδή, λέμε, λέμε, λέμε και τίποτα δεν λέμε αλλά και τίποτα δεν αλλάζει. Οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τον Θεό, επαναλαμβάνουν ό, τι γράφει ο Λόγος του Θεού, μάλιστα μιλάνε λες και αυτοί τα κάνουν, έτσι απευθύνονται στους άλλους. Τελευταία, δεν έχουν καινούργια ρήματα του Θεού, ωραία αλλά και απλά, κίνητρα πνευματικά τα οποία κάνουν τους άλλους να προβληματιστούν θετικά. Ένα ακόμη στοιχείο που φανερώνει αυτόν που κάνει αγώνα αλλά δεν ευαρεστεί τον Θεό, είναι ότι ο μη αναγεννημένος, αν και αυτός νομίζει ότι είναι αναγεννημένος, μάλιστα φέρει και τίτλο, δεν θέλει να γίνεις και εσύ σαν αυτόν, δεν θέλει να του πάρεις την θέση, αν αυτός έχει έναν τίτλο, αλλά θέλει εσύ να είσαι πάντα κάτω από αυτόν. Αδέλφια μου αγαπημένα, να γνωρίζουμε ότι τα λάθη μας είναι πολλά, όμως δεν θα εγκαταλείψουμε την αγάπη του. Εμείς με απλότητα, χωρίς εωσφορικά κίνητρα, θα συνεχίσουμε να διορθώνουμε τον εαυτό μας, αλλά και να δίνουμε αγάπη στα μέτρα που μπορούμε, τελευταία δεν θα ζητάμε καμία εξουσία. Μετά από πολλά χρόνια, αφού κατάλαβα κάποια πράγματα, προσπαθώ να τα μεταδώσω, και είμαι σίγουρος ότι όποιος πραγματικά εξελίσσεται, θα γνωρίσει ότι εμείς, στην Φωνή Θεού Αφθαρσια, του είπαμε αλήθεια, αλλά και πράγματα τα οποία θα τον ελευθερώσουν, αφού θα ζει με ειρήνη, με σοφία, με ταπεινοφροσύνη, με αγάπη. Δεν είναι εύκολο από την μια μέρα στην άλλη να γίνεις κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν, να γίνεις Θεός. Όμως δεν το βάζουμε κάτω, διότι όπως λέει και ο Μέγας αλλά και Άγιος Βασίλειος, ο άνθρωπος έχει διαταγή, εντολή να γίνει Θεός, τίποτα λιγότερο. Εμάς δεν θα μας κάνει τίποτα μόνο με την χάρη του Θεού αν σταματήσουμε τον αγώνα μας, αυτή θα είναι η προσπάθειά μας, αν και ξέρω πολύ καλά ότι είναι μεγάλη, μα πάρα πολύ μεγάλη η έκρηξη του νου μας προσπαθώντας να γνωρίσουμε τον Θεό, διότι ερχόμαστε από τον κόσμο, το μυαλό μας βράζει σαν καζάνι, δεν είναι εύκολο να το μετατρέψεις σε γλάστρα με όμορφα λουλούδια. Χρειάζεται πρώτα να σβήσουμε την φωτιά που καίει την ζωή μας, τον νου μας, την καρδιά μας, και ο τρόπος ένας, η σιωπή. Ακόμα χρειάζεται να σπείρουμε μέσα μας σπόρους Χριστού, αυτοί οι σπόροι ενεργοποιούνται με το να εφαρμόζουμε τις εντολές του. Η σοφία του Θεού βρίσκεται μέσα στον Λόγο του Θεού, χρειάζεται όμως ο νους μας, η ζωή μας, αυτούς τους καρπούς, αυτές τις εντολές να τις σκαλίσουμε, να τις ποτίσουμε αλλά και να τις περιποιηθούμε, μάλιστα να τις φρουρούμε, και να μην πετάμε τον καλόν αγώνα μας για ένα πιάτο φαγητό, ώστε τα μυροβόλα κλαδιά αλλά και οι καρποί του Πνεύματος να αγκαλιάσουν και όλο μας το σώμα. Ο Θεός θέλει το σώμα μας να το προσέχουμε και ο λόγος διότι «Ή δεν εξεύρετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος του εν υμίν ... ;» (Κορινθίους Α΄ 6:19). «Δεν εξεύρετε ότι είσθε ναός Θεού και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν; Εάν τις φθείρη τον ναόν του Θεού, τούτον θέλει φθείρει ο Θεός» (Κορινθίους Α΄ 3:16-17). Για να έχεις ζωή, χρειάζεται στο νου μας να βασιλέψει εξ' ολοκλήρου ο Χριστός, ο Λόγος του. Μέχρι να τα καταλάβουμε όλα αυτά και να βρούμε ειρήνη, οι συγκρούσεις θα είναι μεγάλες και ο λόγος, διότι μας πολεμά η παλιά φύση μας αλλά και ένας εχθρός, που μέχρι χτες ήταν άγνωστος σε εμάς. Ο Απ. Παύλος μας φανέρωσε τα εξής για αυτόν τον εχθρό «ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Εφ. 6:12). Γι’ αυτό, όταν ένας ή πολλοί άνθρωποι καλεστούν και θελήσουν να προσεγγίσουν τον Θεό μέσα από την θρησκεία, μέσα από την ηθική με τις αρετές της ή την θέωση του ανθρώπου μέσω της εφαρμογής των μεγάλων αρετών, εισέρχεται αναπόφευκτα στα δύσβατα μονοπάτια του εσωτερικού του κόσμου, σε μονοπάτια της επιστήμης, της φιλοσοφίας, της θρησκείας, της ιστορίας, αποκαλύπτοντας στον άνθρωπο αυτόν που ψάχνει τον Θεό, όλα αυτά τα δύσκολα ναι μεν νοήματα αλλά απαραίτητα, τα οποία στην αρχή δεν θα μπορεί εύκολα να τα διαχειριστεί. Όμως θα χρειαστεί υπομονή, όχι εύκολα συμπεράσματα, όχι δογματικές επιδιώξεις, μέχρι να καταλάβεις, να καταλάβω, να καταλάβουμε, τί σημαίνει Ευαγγέλιο του Χριστού μας, τί σημαίνει αγάπη, τί σημαίνει ταπείνωση, τί σημαίνει έλεος, τί σημαίνει ζωή αιώνια. Και μάλιστα όλα αυτά να τα διαχειριστούμε με αγάπη. Αν όλα αυτά τα συλλάβει ένας ή πολλοί, τότε ας αφεθεί, διότι βρίσκεται στα εύκολα, στην αγκαλιά του Θεού, βρίσκεται τώρα στα μονοπάτια του Θεού, αφού ζει με τον Θεό μέσα του, και ο Θεός ζει μέσα σε αυτόν. Είναι γραφικό «ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ’ αὐτῷ ποιησόμεν» (Ιω. 14:23). Όταν νιώσουμε ότι ο Θεός ζει μέσα μας, τότε θα καταλάβουμε ότι το έργο μας και ο τρόπος που προσεγγίζουμε τον Θεό είναι ευάρεστος σε αυτόν, αμήν.