~Ο Θεός επιθυμεί
διακαώς την σωτηρία του κάθε υιού του και της κάθε θυγατέρας του και γενικότερα
την σωτηρία κάθε ανθρώπου, πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν
αληθείας ελθείν (Τιμόθεος Α΄ 2:4). Εξάλλου τη ζωή του δεν την έδωσε μόνο για
έναν ή δύο ανθρώπους αλλά για όλους.
~ Ο Θεός δεν επιθυμεί την
απώλεια του ανθρώπου και δεν σκέφτεται όπως εμείς που πολλές φορές μέσα από την
πνευματική μας άγνοια και αφέλεια καταδικάζουμε τους πάντες γύρω μας, μη
γένοιτο. Όσοι καλεστήκαμε να υπηρετήσουμε το αγαθό, ας μην μπλέκουμε με δέκα
δουλειές διότι την μία που θέλει ο Θεός να κάνουμε ώστε να επενδύσουμε στη δική
του σοφία δεν θα μπορέσουμε να την κάνουμε σωστά. Ας γίνει λοιπόν από σήμερα
στη ζωή μας, στην καθημερινότητά μας το θέλημα του Θεού η κύρια δουλειά μας, ας
γίνει η κύρια ενασχόλησή μας ώστε να γίνουμε μέτοχοι όλων των επαγγελιών οι
οποίες μας καθιστούν άφθαρτους, αιώνιους, ώστε να γίνουμε μέτοχοι της δόξης του
Θεού.
~Δεν είναι κρίμα σήμερα μια
τόσο ισχυρή θρησκεία, η χριστιανική θρησκεία, να μην μπορεί να γίνει πράξη και
ο καθένας να φτιάχνει το δικό του δόγμα προκαλώντας διχασμό μεταξύ των
ανθρώπων, των λαών, των εθνών; Και ο λόγος που δεν μπορεί να γίνει πράξη είναι
γιατί το Ευαγγέλιο μάς καλεί να αγαπήσουμε τον Θεό, αλλά και τον πλησίον μας ως
εαυτόν δηλαδή να εμπιστευτούμε τον Θεό και να μοιραστούμε τα πάντα με τον
πλησίον μας. Η ολιγοπιστία μας όμως έκανε τα νεκροταφεία μεγαλύτερα από τις
πόλεις και μετέφερε την βασιλεία του Θεού στον ουρανό. Ως πότε θα εμμένουμε στο
«δικό μου» μήπως ήρθε η ώρα να περάσουμε στα «δικά μας»;
~ Ας θέσουμε, μέσα από την
ελεύθερη βούλησή μας, τον Θεό στη ζωή μας ώστε να είμεθα σε αδιάλειπτη
συνεργασία μαζί του με ένα σκοπό, την συμμετοχή μας στην αύξηση του αγαθού μέσα
μας και γύρω μας.
~Δεν είμαστε αυτό που λέμε
αλλά αυτό που ζούμε. Δεν ωφελεί να μιλάμε για τον Θεό εάν δεν ζούμε τον Θεό.
Μόνο αν ζούμε τον Θεό μέσα μας τότε φτάσαμε στον στόχο μας. Όποιος εισέρχεται
στο αγιαστήριο δεν μιλά με τα λόγια αλλά με τη ζωή του διότι η Θεότητα θα
συστήσει αυτόν στα πέρατα του κόσμου. H εισδοχή μας στο
αγιαστήριο θα προκαλέσει τη δική μας ανάσταση και μεταστοιχείωση διότι στο
αγιαστήριο δεν θα αποκτήσουμε μια ξερή γνώση —η οποία αναπτύσσει έναν
φιλοσοφικό, εωσφορικό εγωισμό— αλλά μια γνώση η οποία μας καθιστά υπηρέτες Θεού
και ανθρώπου επιδιώκοντας συγκεκριμένους πνευματικούς στόχους.
~Η αγάπη του Θεού που
φανερώθηκε εν Χριστώ ελευθερώνει τον άνθρωπο από τα δεσμά της φθοράς και του
θανάτου. Χωρίς την απελευθέρωση αυτή δεν υπάρχει αληθινή ελευθερία γι’ αυτό και
όποιος γνωρίζει την αγάπη του Χριστού γνωρίζει την αληθινή ελευθερία. Η καλλιέργεια
της αγάπης είναι καλλιέργεια της ελευθερίας και η προκοπή στην αγάπη είναι
προκοπή στην ελευθερία.
~Η τέλεια αγάπη διώχνει μακριά
τον φόβο και κάνει τον άνθρωπο πραγματικά ελεύθερο. Ο Θεός προσφέρει στον
άνθρωπο εξαρχής τα πάντα, η ανωριμότητα όμως δεν τον αφήνει να συναισθανθεί την
δωρεά αυτή γι’ αυτό στον χριστιανισμό η ελευθερία συνδέεται με την αγάπη, ακόμα
ακριβέστερα, η ελευθερία πηγάζει από την αγάπη που είναι ο ίδιος ο Θεός.
~Ο άνθρωπος που αγαπά αληθινά
είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει, ο άνθρωπος όμως που αγαπάει πραγματικά δεν
ζει για τον εαυτό του αλλά για τους άλλους και ιδιαίτερα για τους αδυνάτους.
Αντίθετα, η αγάπη που δεν στηρίζεται στον Θεό είναι πρόσκαιρη, παροδική και
μολονότι μπορεί να έχει τα εξωτερικά γνωρίσματα της αγάπης δεν είναι σε τελική
ανάλυση αληθινή αγάπη. Μόνο όταν ξεκινήσει ο άνθρωπος από την αγάπη προς τον
Θεό και στηρίξει σε αυτόν την αγάπη προς τον πλησίον του τοποθετείται στην
προοπτική της αληθινής και καθολικής αγάπης που αποκαθιστά την ενότητα της
ανθρώπινης φύσης. Χωρίς αγάπη προς τον Θεό δεν υπάρχει αληθινή αγάπη. Αγαπάτε
τους εχθρούς σας μας λέει ο Κύριός μας, ευλογείτε εκείνους οίτινες σας
καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους οίτινες σας βλάπτουσι και σας κατατρέχουν.
~Ο Κύριός μας χαρακτηρίζει την
εντολή της αγάπης σαν νέα, καινούργια, πρωτόγνωρη και πρωτάκουστη, καμιά άλλη
από τις τόσες εντολές που μας έδωσε δεν έδωσε αυτόν τον χαρακτηρισμό. Και
συγκεκριμένα ο ίδιος ο Κύριος μας λέει στον Ιωάννη, Εντολήν Καινήν σαν δίδω, να
αγαπάτε αλλήλους καθώς εγώ σας ηγάπησα και σεις να ηγαπάτε αλλήλους.
~Ο Θεός λοιπόν έπλασε τον
άνθρωπο κατ’ εικόνα και ομοίωσή του και τούτο γιατί ο Θεός δημιουργώντας τον
άνθρωπο του δίνει εκείνα τα προσόντα, τα χαρίσματα, τις ικανότητες, τα ταλέντα,
τις δυνατότητες που θα τον κάνουν να ζει ευτυχισμένα. Αυτός άλλωστε είναι και ο
σκοπός της δημιουργίας. Η συμμετοχή του πλάσματος στην ευτυχία του πλάστη. Τι
είναι ο Θεός; Ο Θεός αγάπη εστί όπως μας λέει ο Ιωάννης. Αφού λοιπόν ο Θεός
είναι αγάπη, άρα η απόλυτη ευτυχία βρίσκεται στην αγάπη και αφού ο άνθρωπος
είναι κατ’ εικόνα Θεού δεν είναι δυνατόν με κανέναν άλλο τρόπο να βρει την
ευτυχία παρά μόνο μέσα στην αγάπη. Να γιατί είναι η πρώτη και η μεγαλύτερη
εντολή. Αυτός που αγαπάει γίνεται ομοίωμα του Θεού, γίνεται συνδημιουργός του.
~O άνθρωπος που έχει την
αγάπη μέσα του έχει ταυτόχρονα και ένα μυστικό κώδικα άγνωστο στους πολλούς με
τον οποίο όχι μόνο συνεννοείται άριστα αλλά γίνεται πολύ αγαπητός ακόμη και
στους αγρίους. Είναι η παγκόσμια γλώσσα της αγάπης που συνεννοείται όχι με
λόγια αλλά με έργα. Ο Κύριος μας λέει στον Ματθαίο, δια να ίδωσι τα καλά σας
έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα σας τον εν τοις ουρανοίς. Τα καλά αυτά έργα είναι
ο μυστικός κώδικας αλληλοκατανοήσεως που είναι η παγκόσμια γλώσσα της αγάπης.
~ Η πίστη έχει αξία μόνο όταν
είναι συνδυασμένη με την αγάπη, όταν γίνεται υπηρέτης της αγάπης αλλιώς είναι
μάταια. Η πίστη έχει αξία μόνο όταν τίθεται στην υπηρεσία της αγάπης.
~Η αγάπη απαιτεί
κόπο, θυσία, ιδρώτα, αγώνα και αγωνία για την ανάγκη του πλησίον. Άλλωστε πώς
θα μπορούσε ο χριστιανός να ακολουθήσει άλλο δρόμο εκτός από αυτόν, πώς θα
μπορούσε να μην πλημμυρίσει την ζωή του από αγάπη όταν μοναδικός του σκοπός
είναι να ενωθεί μαζί της. Πώς θα μπορούσε να μην κάνει αυτόν τον δύσκολο και
γεμάτο δώρα αγώνα όταν ο ίδιος ο Θεός δείχνοντας ότι στην αγάπη δεν υπάρχουν
όρια, έστειλε τον μοναδικό του Υιό να δείξει στους ανθρώπους την αλήθεια και να
σταυρωθεί γ’ αυτήν. Μάλιστα θα ξανάρχονταν να σταυρωθεί ακόμα και αν σε όλο τον
πλανήτη υπήρχε ένας μόνο άνθρωπος. Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε
έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν
αλλά να έχη ζωήν αιώνιον, όπως μας λέει ο απόστολος Ιωάννης.
~ Πρέπει να καταλάβουμε πως
μόνο με την αγάπη θα φωτιστούμε, πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι η αγάπη είναι
στο βάθος, στο κέντρο όλων των πραγμάτων και ότι αν την παίρνουμε σε όλη μας
την ζωή σαν μοναδικό κίνητρο τότε αυτή που έχει μια τρομερή ενέργεια θα
μετατραπεί σε φως και θα φωτίσει την νοημοσύνη μας.
~ Η
εφαρμογή στην πράξη του Χριστιανικού τρόπου ζωής δεν επαγγέλλεται μόνο την
μέλλουσα αιώνια ζωή αλλά και την παρούσα σαν μια ευτυχισμένη και όμορφη ζωή και
αυτή η εσωτερική ομορφιά εναπόκειται να την κάνουμε μια χαρούμενη
πραγματικότητα. Ο Κύριος δίδει τον τρόπο δια του Ευαγγελίου, δίδει και τις
δυνάμεις που χρειαζόμαστε, εμείς την προσπάθεια καλούμαστε να κάνουμε μόνο.
~ Θα πρέπει ακόμη
να γνωρίζουμε πως η εκάστοτε πραγματικότητα που ζούμε είναι αποτέλεσμα και
προβολή του εσωτερικού μας κόσμου, του νου μας. Ο βαθμός καθαρότητας και
διαύγειας του νου μας και το είδος των σκέψεων αντανακλά πάντοτε στην
δημιουργία και ύπαρξη εσωτερικής χαράς ή λύπης. Η διαρκής λοιπόν πνευματική
ευφορία και εσωτερική πληρότητα προϋποθέτει νου υγιή, νου ανανεωμένο, νου διαποτισμένο
από τις αλήθειες και τα ιδανικά του Χριστού. Με την ανανέωση του νου ανοίγει ο
δρόμος για την εσωτερική μεταμόρφωση όπως μας λέει ο Απ. Παύλος, μεταμορφούσθε
τη ανακαινώσει του νοός υμών.
~ Ο
τρόπος για να φτάσουμε ώστε να νιώσουμε και να
διατηρήσουμε την πληρότητα και την ζωτικότητα είναι να πάψουμε να
συμπεριφερόμαστε και να σκεφτόμαστε λανθασμένα όπως κάναμε μέχρι τώρα γιατί
έτσι ήταν προγραμματισμένος ο νους μας. Αλλά να αλλάξουμε καθημερινά σιγά -
σιγά την εσωτερική μας υπόσταση δια της δημιουργίας νέας υποδομής του νου μας.
Για να τα πετύχουμε τώρα αυτά που αναφέραμε (την μόνιμη εσωτερική
πληρότητα και χαρά) θα πρέπει: Α) Να προστατέψουμε τον νου μας από τον συνεχή
λανθασμένο προγραμματισμό, κλείνοντας έτσι τους δρόμους διείσδυσης στοιχείων
φθοροποιών και ξένων προς την ουσία της πραγματικής μας φύσης, που είναι η
αγάπη. Β) Να αποκτήσουμε τα απαραίτητα στοιχεία που όχι μόνο θα μας παρέχουν
εσωτερική (πνευματική) πληρότητα αλλά και θα μας θωρακίζουν αυτή την πνευματική
ευφορία από την ύπαρξη αρνητικών καταστάσεων.
~Κάθε φορά που μιλάμε, ας
περνάμε τα λόγια μας από τα τρία φίλτρα όπως τα έλεγε και ο Σωκράτης:
α) Να λέμε αυτό που είναι
απαραίτητο να πούμε.
β) Να το λέμε με αγάπη.
γ) Να γνωρίζουμε πως είναι η
αλήθεια.