Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Συ όμως, ω άνθρωπε του Θεού, ταύτα φεύγε ζήτει δε δικαιοσύνην, ευσέβειαν, πίστιν, αγάπην, υπομονήν, πραότητα.
Αγωνίζου τον καλόν αγώνα της πίστεως, κράτει την αιώνιον ζωήν, εις την οποίαν και προσεκλήθης, και ωμολόγησας την καλήν ομολογίαν ενώπιον πολλών μαρτύρων.
Aκόμη σου παραγγέλλω άνθρωπε του Θεού ενώπιον του Θεού του ζωοποιούντος τα πάντα και του Ιησού Χριστού του μαρτυρήσαντος ενώπιον του Ποντίου Πιλάτου την καλήν ομολογίαν, να φυλάξης την εντολήν αμόλυντον, άμεμπτον, μέχρι της επιφανείας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, την οποίαν εν τοις ωρισμένοις καιροίς θέλει δείξει ο μακάριος και μόνος Δεσπότης, ο βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων, όστις μόνος έχει την αθανασίαν, κατοικών φως απρόσιτον, τον οποίον ουδείς των ανθρώπων είδεν, ουδέ δύναται να ίδη εις τον οποίον έστω τιμή και κράτος αιώνιον.
Ο Άνθρωπος του Θεού ακόμη μελετά, κηρύττει και βιώνει τις ευαγγελικές αλήθειες στη ζωή του, γίνεται παντού γνωστός, ο λόγος διότι τον χαρακτηρίζει ένας πνευματώδης και ευφυέστατος νους όπου ποτέ δεν φοβάται και δεν θαμπώνεται πνευματικά αλλά και σωματικά και ας είναι και στο τέλος της βιολογικής του ζωής.
Ο άνθρωπος που μελετά τον Λόγο του Θεού διαθέτει ενθουσιασμό και προθυμία στο να υπηρετεί Θεό και άνθρωπο όποιο και αν είναι το κόστος σε χρόνο ή αφοσίωση ή θυσία, γι’ αυτό και το έργο που κάνει δεν τον κουράζει αλλά τον ξεκουράζει.
Ο άνθρωπος του Θεού κατανοεί τους ανθρώπους του κόσμου και ανταποκρίνεται στο κάλεσμα για βοήθεια πνευματική ή υλική ώστε να δώσει αγάπη.
Ο άνθρωπος του Θεού δεν προσπαθεί να δώσει αγάπη, είναι φυσική κατάσταση εις αυτόν να δίνει αγάπη. Χωρίς να δώσει αγάπη δεν μπορεί να ζήσει.
Ο άνθρωπος του Θεού δίνει αγάπη χωρίς μέτρο, όπως λέει και ο απόστολος Παύλος διότι η αγάπη πάντα στέγει, πάντα ελπίζει, χαίρει με το καλό, λυπάται με το κακό, η αγάπη ποτέ δεν εκπίπτει και αν τύχει να δίνεις όλη σου την αγάπη σε έναν άνθρωπο και αυτός δεν την δέχεται, η αγάπη αυτή θα γυρίσει πάλι πίσω στον άνθρωπο του Θεού. Ο Κύριος τονίζει αν πας σε ένα σπίτι δώσε την ειρήνη και την αγάπη σου μας λέει, αν δεν την δεχθούν οι άνθρωποι της οικίας θα γυρίσει πίσω σε σένα. Ότι δίνουμε γυρίζει πίσω σε εμάς. Γι’ αυτό πρέπει να προσέχουμε τι δίνουμε, αν δώσουμε κακό αυτό θα γυρίσει πίσω, θα έρθει σε εμάς κακό. Όσο για την αχαριστία που μπορεί να εισπράξουμε ή που θα λάβουμε, να την ξεγράψουμε. Η ευγνωμοσύνη του άλλου θα πρέπει να φύγει από τον νου μας. Το να περιμένουμε ευγνωμοσύνη από τους άλλους είναι πολύ μίζερο και ταπεινό. Αγνωμοσύνη να δεχόμεθα και να χαιρόμεθα.
Ο άνθρωπος του Θεού έχει προορισμό, έχει επιδιώξεις και αυτές είναι εντολήν καινήν δίδωμι υμίν, να αγαπάτε αλλήλους. Ο προορισμός του είναι να φτάσει τους συνανθρώπους του στο να εννοήσουν ότι είναι συμφέρον τους να είναι ενωμένοι με το πνεύμα του Χριστού, εν συνδέσμω της αγάπης.
Ο άνθρωπος του Θεού ζει στην αγάπη και δίνει αγάπη. Η αγάπη του Θεού ομοιάζει με την αγάπη των γονέων ως προς τα παιδιά. Οι γονείς όλο δίνουν χωρίς να ξέρουν αν θα λάβουν.
Ο άνθρωπος του Θεού είναι ταπεινός. Ταπείνωση σημαίνει ου γαρ ήλθον διακονηθήναι αλλά διακονήσαι και δούναι την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών.
Ποιος θα νουθετήσει τα αδέλφια του, ο ταπεινός, ποιος θα υπηρετήσει τον αδελφό του, ο ταπεινός, ποιος θα τρέξει στο πρόβλημα, ο ταπεινός, ποιος θα εργαστεί για την δόξα του Θεού και την σωτηρία του κόσμου, ο ταπεινός. Σίγουρα στην αρχή ο καθένας στα μέτρα που μπορεί. Κατόπιν μέσω της ταπείνωσης και της αγάπης βρίσκει τρόπους και επινοεί συστήματα σωτηρίας, ο άνθρωπος του Θεού, που έχουν την εξουσία να αγκαλιάσουν και να βοηθήσουν πολύ κόσμο.
Ο άνθρωπος του Θεού δεν συζητά και δεν παρουσιάζει τα δικά του προβλήματα, όταν τον παίρνουν τηλέφωνο πολλές φορές δεν τον ρωτάνε τι κάνεις, αμέσως μπαίνουν στο θέμα, αδελφέ έχω αυτό το πρόβλημα. Πράγματι, ο άνθρωπος του Θεού δεν έχει προβλήματα για τους άλλους διότι ο Θεός του τα λύνει με θαύματα μεγάλα, έτσι ο άνθρωπος του Θεού βρίσκει την δύναμη να λύνει των άλλων τα προβλήματα. Για φανταστείτε, να πάρεις κάποιον τηλέφωνο που νομίζεις ότι θα σου λύσει τα προβλήματά σου, διότι πιστεύεις ότι είναι του Θεού άνθρωπος και υποτίθεται ότι ο Θεός τον έχει βοηθήσει και αντί γι’ αυτό να αρχίσει να σου λέει τα δικά του προβλήματα. Αμέσως θα σκεφτείς, τι να του πω, αυτός έχει περισσότερα από εμένα. Άρα, ο άνθρωπος του Θεού μαθαίνει να προσπερνά τα δικά του προβλήματα με το να βοηθά, να ακούει και να θεραπεύει των άλλων τα προβλήματα.
Ο άνθρωπος του Θεού λέει στους συνανθρώπους του, όταν έχεις προβλήματα πάρε τηλέφωνο εμένα και όταν έχεις χαρά πάρε τους φίλους σου και φανέρωσε την χαρά σου και τον Θεό σου ώστε να δοξαστεί ο Θεός δια μέσω σου.
Ο άνθρωπος του Θεού πάντα προσεύχεται διότι πιστεύει ότι χωρίς την συγκατάθεση και ευλογία του Θεού στη ζωή του δεν μπορεί να κάνει κανένα έργο πνευματικό, ώστε να το φέρει ενώπιον του Θεού.
Ο άνθρωπος του Θεού δεν πιστεύει ότι αφ’ εαυτού μπορεί να κάνει ένα έργο πνευματικό.
Ο άνθρωπος του Θεού είναι ακόμη και ιεραπόστολος και με την δύναμη του Θεού κηρύττει το ευαγγέλιο του χριστού, το ευαγγέλιο της βασιλείας σε οποιαδήποτε χώρα ή πόλη χωρίς να αντιμετωπίζει μεγάλα και σοβαρά προβλήματα. Μάλιστα και τα λίγα που μπορούν να παρουσιαστούν φεύγουν αστραπιαία, διότι ο Χριστός ανοίγει δρόμους και μονοπάτια πνευματικά, τα οποία του δίνουν άπειρη δύναμη, άπειρη ενέργεια, άπειρη χαρά.
Ο άνθρωπος του Θεού αντιστέκεται στο πονηρό που βλέπει μέσα του. Ο Κύριος τονίζει, αντιστήναι τω πονηρώ και ησύχαζε στο κακό που βλέπεις γύρω σου. Μη αντιστήναι τω πονηρώ τονίζει ο Λόγος του Θεού όταν αυτό έρχεται απ’ έξω, λοιδορούμενος ουκ αντελοιδόρει απειλούμενος ουκ ηπείλει. Καθώς νίκα το κακό δια του αγαθού, που ο Θεός του έχει στην καρδιά του. Δηλαδή όταν τον διώκουν, τον κατηγορούν, τον προσβάλλουν αυτός όμως ησυχάζει. Αυτό χρειάζεται να το έχει ο άνθρωπος του Θεού διότι ενεργεί θετικά, καθοριστικά στην αναγέννηση του συνανθρώπου που ο Θεός του έστελλε για να τον εκπαιδεύσει.
Ο άνθρωπος του Θεού δεν φεύγει από τον κόσμο, δεν κρύβεται από αυτόν, ίσα - ίσα ζει στον κόσμο, πληρώνει φόρους, ενοίκιο, δουλεύει κ.λ.π. με λίγα λόγια παλεύει όπως ο κόσμος αλλά δεν τον αγγίζει, δεν τον νικά ο κόσμος και τα συστήματα του κόσμου. Έτσι με αυτόν τον τρόπο φανερώνει ανωτερότητα πνεύματος και διαύγεια πνεύματος, ώστε να δύναται να νικά τον κόσμο, συνάμα μαθαίνει και τους αδελφούς που ο Θεός του έστειλε γύρω του δια του παραδείγματός του να νικούν τον κόσμο και να ζουν μέσα σε αυτόν με χαρά χωρίς να τους νικά ο κόσμος. Ο Κύριος τόνισε, Πατέρα δεν θέλω να τους πάρεις από τον κόσμο αλλά να τους φυλάξεις από τον πονηρό. Όσοι αποφεύγουν τον συνάνθρωπο πεσόντα αδελφό που θέλει να αναδειχθεί κατά Θεό δεν έχουν αγάπη, δεν έχουν ταπείνωση, δεν έχουν Θεό, ίσα - ίσα είναι ψυχολογικά άρρωστοι και αποφεύγουν, κρύβονται από τον κόσμο.
Ο άνθρωπος του Θεού έχει πίστη, ζώσα πίστη, που δύναται να μεταβάλλει την ασθένεια σε υγεία, την θλίψη σε χαρά, την αμαρτία σε αναμαρτησία, την ασοφία σε σοφία, την αδυναμία σε παντοδυναμία.
Ο άνθρωπος του Θεού δεν ανήκει σε ομάδες όπου να δέχεται διαταγές, αλλά ούτε και δίνει ο άνθρωπος του Θεού διαταγές. Ο άνθρωπος του Θεού ανήκει στον Θεό και στον συνάνθρωπο, με το πνεύμα της ευγενούς άμιλλας και με το πνεύμα της ταπείνωσης και με αυτά τα στοιχεία συνεργάζεται με τους πνευματικούς του αδελφούς. Ο άνθρωπος του Θεού δεν εγκλωβίζει τον εαυτό του στα δόγματα υποκινούμενος στα εντάλματα αυτών.
Ο άνθρωπος του Θεού δεν παρεμβαίνει στη ζωή των άλλων αρνητικά, με θυμούς, πονηρίες και εγωισμούς. Αλλά ούτε και θετικά αν δεν του ζητηθεί. Ο Κύριος τόνισε, όστις θέλει οπίσω μου ελθεί. Είναι πολλοί που χωρίς καν να ερωτηθούν φανερώνονται στον κόσμο άγιοι και μέρα νύχτα γυρνάνε από σπίτι σε σπίτι, από εκκλησία σε εκκλησία και φλυαρούν. Ας γνωρίζουμε ώστε να μην επικαλούμεθα τον Θεό μάταια όταν δεν είμεθα έτοιμοι να κάνουμε τα διαταχθέντα του. Όταν κινείσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο το μόνο που θα φέρεις στη ζωή των άλλων ανθρώπων είναι να τους οδηγήσεις σε αδιέξοδο και πολλοί φτάνουν και στα πρόθυρα της τρέλας. Μη γένοιτο! Άλλοι γίνονται έμποροι ψυχών, μη γένοιτο!
Εύχομαι οι πάντες να εννοήσουμε την αξία του Λόγου του Θεού και να γίνουμε οι πάντες άνθρωποι διδακτοί υπό του Θεού.
Αν θέλουμε μια μέρα να συναντήσουμε τον Θεό, θα πρέπει να έχουμε φτάσει στο πνευματικό επίπεδο όπου θα μας διακατέχουν δύο στοιχεία.
Το πρώτο είναι ότι όταν φτάσουμε στο σημείο να γνωρίσουμε τον Θεό να μην τον φανερώνουμε με εγωισμό αλλά να κινούμεθα με άκρα ταπείνωση.
Το δεύτερο είναι να μην μπαίνουμε στην ελεύθερη βούληση του άλλου αγαθά ή πονηρά, να αφήνουμε τον Θεό να πορεύεται στη ζωή μας. Αμήν.