Τα πάντα δοκιμάζεται το καλό κατέχεται.
Η πραγματικότητα που βιώνει ο καθένας μας, είναι τελείως διαφορετική. Για παράδειγμα, ένας ψυχικά ασθενής ή ένας εθισμένος σε ουσίες, αντιλαμβάνεται τον κόσμο τελείως διαφορετικά από έναν φυσιολογικό άνθρωπο. Αν ξέραμε πόσο σημαντικές είναι οι εικόνες, τα ακούσματα ή τα ερεθίσματα που δεχόμαστε, ακόμα και τα έργα, θα ξέραμε τι να επιλέξουμε. Όμως εδώ, ισχύει το τα πάντα δοκιμάζεται το καλό κατέχεται. Όχι το λίγο καλό αλλά το θέλημα του Θεού, αυτό είναι το μεγαλύτερο καλό. Και ο λόγος, διότι αυτό ζωοποιεί. Όλα αυτά που συντελούνται στην ζωή μας κάθε στιγμή, δημιουργούν άπειρες αλληλεπιδράσεις στο βιολογικό κομμάτι του εγκεφάλου και κατά συνέπεια στο σώμα. Αλλιώς ζει κάποιος που συνεργάζεται με το Πνεύμα του Θεού που ζωοποιεί, και αλλιώς κάποιος που ασχολείται με τα ανθρώπινα πάθη, με τις αδυναμίες, με τις φοβίες, με τις ενοχές, με τις καταλαλιές, με τις αντιπαλότητες, με τις κρίσεις κλπ. Μήπως ο επενδύτης που αφθαρτοποιεί το σώμα βρίσκεται στα υγιή ακούσματα; Σήμερα είμαστε σίγουροι, ότι ναι. Τι ακούς, τι λες, τι κάνεις, πώς ανταποκρίνεσαι στα σκάνδαλα ή στα ερεθίσματα, τι πίστη έχεις, σκιώδη ή ζώσα, όλα αυτά θα παίξουν σημαντικό ρόλο στο αν θα ζήσω ή θα πεθάνω. Χρειάζεται να εξελιχθεί η ζωή μας, και αυτό γίνεται με την αφιέρωση και την σπουδή, ώστε να γνωρίσει κάποιος όλα αυτά τα άγια αγαθά ρήματα που ζωοποιούν. Έπειτα να τα πιστεύσει, και στην συνέχεια να τα διεκδικήσει, ώστε να απολαύσει την θέωση που μας εξασφαλίζει ο Θεός – Πατέρας. Ξέρετε, όταν ο Θεός έβγαλε τον Αδάμ και την Εύα από τον παράδεισο, έκλεισε την πόρτα της ζωής, και μάλιστα έβαλε και κλειδαριά αλλά και φρουρούς. Αυτοί λέγονταν ρομφαία περιστρεφομένη, και για εκατομμύρια χρόνια κανείς δεν μπορούσε να φάει από το δέντρο της ζωής και να ξαναζήσει. Το δέντρο είναι ο ίδιος ο Θεός και η παρουσία του. Τώρα ο Θεός, πριν 2000 χρόνια, ήρθε πάλι ο ίδιος στην γη και τι έφερε; Απλά, το κλειδί. Ποιο είναι το κλειδί; Απλά, το Ευαγγέλιο του Χριστού, η σοφία του Θεού. Όσοι το πάρουν, θα μπουν πάλι στον νοητό, στην αρχή παράδεισο, και στην συνέχεια στον πραγματικό, ο οποίος είναι, ο Θεός να ζει μέσα μας, το μοναστήρι να γίνει μέσα μας. Το σώμα μας είναι ναός του Θεού. Σήμερα όλοι νομίζουμε ότι ξέρουμε. Όμως απεδείχθη, ότι ούτε έξυπνοι είμαστε ούτε ότι ξέρουμε, διότι με την σοφία που έχουμε, οδηγούμαστε στην ασθένεια, στην φθορά, στον θάνατο, κάτι που σήμερα φαίνεται φυσικό. Είναι αφύσικο όμως, διότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο αείζωο, άφθαρτο. Μάλιστα για να το συνειδητοποιήσουμε αυτό, ο Θεός έγραψε τον Λόγο του. Ο Λόγος του Θεού, είναι το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο, αφού ο Θεός έφερε την ζωή και την αφθαρσία δια του Ευαγγελίου.