Ο Κύριος έστειλε στη γη το Άγιο Πνεύμα· και όσοι το έλαβαν, αισθάνονται τον παράδεισο μέσα τους. Ίσως αναρωτηθούμε: « Γιατί λοιπόν δεν έχω και εγώ μία τέτοια χάρη »; Επειδή εμείς δεν παραδοθήκαμε στο θέλημα του Θεού, αλλά ζούμε σύμφωνα με το δικό μας θέλημα. Παρατηρήστε εκείνον που αγαπάει το θέλημά του. Δεν έχει ποτέ ειρήνη στη ψυχή του και δεν ευχαριστιέται με τίποτα. Γι᾿ αυτόν, όλα δεν γίνονται όπως θα έπρεπε. Όποιος όμως δόθηκε ολοκληρωτικά στο θέλημα του Θεού, έχει την καθαρή προσευχή και η ψυχή του αγαπάει τον Κύριο. Με αυτόν τον τρόπο, η ζωή γίνεται παραδεισένια.
Ο παράδεισος
Διά τους κοσμικούς ανθρώπους, ο παράδεισος είναι ολόκληρος ο πλανήτης, με τα πάθη, με τα τεχνητά και λοιπά κατασκευάσματα του ανθρώπου όπως οικία, επιχείρηση κλπ. Για τους μη αναγεννημένους δογματικούς και φανατικούς χριστιανούς, ο παράδεισος μεταφέρεται στον ουρανό, αφού τονίζουν ότι πρέπει να πεθάνουν για να πάνε σε αυτόν τον παράδεισο, ενώ η κόλαση βρίσκεται στα έγκατα της γης. Για τους ενημερωμένους και μελετημένους χριστιανούς όμως, ο παράδεισος βρίσκεται εντός του ανθρώπου. Ο Κύριος τόνισε διά του Λόγου του και το απέδειξε διά της ζωής του, ότι ο παράδεισος, «ἰδοὺ γὰρ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν.» (Λουκ. 17:21) και «ἀπὸ δὲ τῶν ἡμερῶν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ ἕως ἄρτι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν.» (Ματθ. 11:12). Ο τρόπος για να χτιστεί ο νοητός παράδεισος μέσα μας, είναι το Ευαγγέλιο του Χριστού, το οποίο θα πρέπει να βρίσκεται αδιάλειπτα εις χείρας ημών. Όλοι εμείς έχουμε μέσα μας μία αποστολή, να διώξουμε από την ζωή μας ό,τι την καταστρέφει, ό,τι την βλάπτει, ό,τι την οδηγεί σε αδιέξοδο, ό,τι την μειώνει, ό,τι την σκοτώνει. Ξέρουμε ότι η αμαρτία γίνεται αιτία να στερούμαστε την ζωή. Σήμερα ρωτάμε. Μπορούμε να νικήσουμε τον θάνατο με την ζωή; Την αμαρτία με την αναμαρτησία; Την πνευματική μόλυνση με τον αγιασμό; Για να νικήσουμε την φθορά και τον θάνατο, χρειάζεται να κοινωνούμε αδιάλειπτα την Σοφία του Θεού. Η συνεχόμενη νουθεσία του κτιστού (ανθρώπου) από τον άκτιστο (Θεό) δημιουργούν νέο τρόπο ζωής ο οποίος καταργεί τον φυσικό θάνατο. Η ζωή μακριά από τον Θεό, στην πραγματικότητα είναι και λέγεται θάνατος. Γι' αυτό ο Χριστός είπε, «αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν.» (Ιω. 17:3). Η γνώση του Θεού και η κοινωνία με τον Ιησού Χριστό, είναι και λέγεται αιώνια ζωή. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, πρέπει να τεθεί και ο άλλος Λόγος του Χριστού, «ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν.» (Ιω. 5:24). Θάνατος λέγεται η παρούσα ζωή, ενώ πραγματική ζωή θεωρείται η υπέρβαση που κάνουμε με τον πνευματικό μας αγώνα μέσα από την αναγέννηση, να επικρατήσουμε του θανάτου, να νικήσουμε τον θάνατο. Ο τρόπος; η καθημερινή κοινωνία με τον Θεό. Η αιώνια ζωή συνδέεται στενότατα με την σωτηρία του ανθρώπου και με την μέθεξη της δόξης του Θεού. Ο Απόστολος Παύλος, ενθυμούμενος τις κακουχίες και τις ταλαιπωρίες που υπέφερε για την δόξα του Θεού, έγραφε στον μαθητή του Τιμόθεο, «διὰ τοῦτο πάντα ὑπομένω διὰ τοὺς ἐκλεκτούς, ἵνα καὶ αὐτοὶ σωτηρίας τύχωσι τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μετὰ δόξης αἰωνίου.» (Β Τιμ. 2:10). Το ίδιο λέγει και ο Απόστολος Πέτρος, «Ὁ δὲ Θεὸς πάσης χάριτος, ὁ καλέσας ὑμᾶς εἰς τὴν αἰώνιον αὐτοῦ δόξαν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὀλίγον παθόντας, αὐτὸς καταρτίσει ὑμᾶς, στηρίξει, σθενώσει, θεμελιώσει·» (Α Πε. 5:10). Επομένως, ο όρος αιώνια ζωή αποδίδεται περισσότερο στην κοινωνία και στην ενότητα του ανθρώπου με τον Θεό, στην μέθεξη του αιωνίου Θεού και στην όραση του ακτίστου φωτός. Κάτω από αυτό το πρίσμα, θα πιστεύουμε τον Θεό και θα σπουδάζουμε αυτόν.