Τι λες; Θα το παλέψουμε μαζί.
{Πρώτο Μέρος}
Ο Χριστός, όταν ήρθε εδώ στην γη, δεν έφερε μία θρησκεία αλλά μία υπερεπιστήμη. Και μην αμφιβάλλει ουδείς, ότι η αγάπη είναι η επιστήμη εκείνη που συλλέγει την μεγαλύτερη ενέργεια του Θεού στην ζωή μας, κάτι που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε. Η ενέργεια σε κάνει ζωντανό, σε θεραπεύει, σε κάνει από φτωχό, πλούσιο στα πάντα, σε κάνει να λάμπεις ολόκληρος. Η παρουσία του Θεού μας γεμίζει με ενέργεια. Θυμάστε τον Μωυσή πάνω στο βουνό που συνάντησε τον Θεό; Έκατσε 40 μέρες χωρίς να φάει και να πιει. Και όμως όταν κατέβηκε, το πρόσωπό του έλαμπε ολόκληρο. Στο βουνό δεν έκανε γιόγκα ούτε έπινε αλόη βέρα ούτε έβαζε κρέμα νυκτός ούτε βιταμίνες έπαιρνε, τίποτα. Απλά συνάντησε τον Θεό. Αυτό δεν είναι υπερεπιστήμη; Ναι, είναι. Η ειρήνη τώρα δεν είναι πραγματικά ένα θαύμα; Και ο λόγος που το λέω, είναι διότι συντελούνται μέσα μας και γύρω μας μοναδικές πνευματικές εκδηλώσεις, που κάνουν τους πάντες να ειρηνεύουν με όλους και με όλα. Μάλιστα, όλοι απορούν με την ειρήνη ενός ή πολλών ανθρώπων. Η ειρήνη, η σιωπή σε θεραπεύουν βιολογικά, ψυχικά και πνευματικά. Στην συνέχεια η ταπεινοφροσύνη δεν είναι κάτι συγκλονιστικό; Αφού κάνει τον Θεό να μην φεύγει από κοντά σου. Με αυτή συγκυβερνάς με τον Θεό, έχεις φίλο τον Θεό. Η πίστη τώρα, δεν είναι πραγματικά τρομακτικό, με την έννοια να λες και να γίνεται; Ο Κύριος είπε "ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται, καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν" (Ματθ. 17:20), δηλαδή να πεις στο όρος, "σήκω" και να σκιάσει ο ήλιος. Τα θαύματα της πίστεως είναι πραγματικά τρομακτικά. Μια φορά ήταν ένας ποιμένας, που νόμιζε ότι λέει και γίνεται. Έτσι έτρεχε ο κόσμος σε αυτόν. Έλεγε αυτός αλλά δεν γίνονταν αυτά που έλεγε. Αυτός όμως συνέχιζε. Μια μέρα, δύο παιδιά, αφού πρώτα συνεννοήθηκαν, έκανε το ένα το παράλυτο και το άλλο πήρε με το καροτσάκι τον φίλο του και τον πήγε στον ποιμένα. Αυτός άρχισε να φωνάζει "σήκω, σήκω!". Φώναζε δυνατά. Κάποια στιγμή, το παιδί σηκώνεται και ο ποιμένας έπαθε ανακοπή. Δεν το πίστευε ούτε ο ίδιος. Γι' αυτό σας λέω, είναι τρομακτικό και πρόκειται για υπερεπιστήμη. Με την πίστη γίνεσαι ρυθμιστής πολλών πραγμάτων τα οποία είναι αδιανόητα για τους ανθρώπους. Δεν είναι τώρα υπερεπιστήμη, η χαρά η ανεκλάλητη η οποία έρχεται από τον Θεό και σε κάνει να πετάς και όχι να πατάς; Δεν είναι υπερεπιστήμη, το περίσσευμα του ενός στο υστέρημα του άλλου; Δεν είναι υπερεπιστήμη να αγαπάς τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου; Δεν είναι υπερεπιστήμη, να χρησιμοποιείς την σοφία του Θεού και να έχεις λύσεις σε όλα; Δεν είναι υπερεπιστήμη να διασκεδάζεις τα πάντα; Να μην παθαίνεις πτώση; Να μην έχεις εξαρτήσεις; Να μην έχεις αδυναμίες κτλ.; Άλλο ένα ωραίο. Μια φορά είπαν σε έναν καλόγερο "πέθανε ο πατέρας σου" και αυτός γέλασε. Του λένε "τι γελάς;" και αυτός απάντησε "είναι δυνατόν παιδί μου να πεθάνει ο Θεός;". Με τον Θεό και την δική του σοφία την οποία εγώ λέω υπερεπιστήμη, μπορείς κάτω από όλες τις συνθήκες να είσαι ειρηνικός, χαρούμενος, ποτέ επιθετικός, πάντα συγκαταβατικός. Είναι πολλά αυτά που έφερε ο Θεός στην ζωή μας. Όμως δεν καταλάβαμε και κάναμε τον Θεό μία θρησκεία, ένα δόγμα, έναν τύπο και μέχρι εκεί. Κάπου διάβασα κάτι που το έλεγε ο Πατέρας Πορφύριος «το μόνο μάθημα που δεν μου άρεσε είναι η δογματική, και ο λόγος, διότι ψάχνεις τρόπους να χωρίσεις με τους άλλους, να μαλώσεις». Μα υπάρχουν τόσα που μας ενώνουν! Γιατί να επιλέγουμε ό,τι μας χωρίζει;" Όλα αυτά δεν είναι υπερεπιστήμη; Αφού σε ελευθερώνουν και σε κάνουν άνθρωπο που θέλει να συναντά ο Θεός; Ο Κύριος για όλα αυτά ήρθε. Όταν ήρθε στη γη, ήρθε με απόφαση να ξαναφέρει τον άνθρωπο κοντά στον Πατέρα - Θεό, διότι όλοι είχαν αποστατήσει. Το μεγάλο κίνητρο που είχε, ήταν η μεγάλη αγάπη στον Πατέρα του. Αυτό τον κάνει ισχυρό στο να κάνει το θέλημα του Πατέρα του και να δείξει σε όλους τους ανθρώπους, πόσο καλό είναι αυτό για την ίδια μας την ζωή.