Όταν ταξιδεύουμε, ετοιμάζουμε τις αποσκευές μας οι οποίες αποτελούν βάρος. Οι πνευματικές αποσκευές δεν αποτελούν βάρος. Όσο πιο πολλές είναι, τόσο πιο ανάλαφρο κάνουν τον άνθρωπο. Πούπουλο τον κάνουν. Η αισιοδοξία, η γαλήνη, η αγάπη, η ταπείνωσις... είναι αποσκευές της ψυχής. Όταν υπάρχουν αυτές, δεν χωράει ζηλοτυπία, πάθος, μίσος
ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν, φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον
Στην προς Τιμόθεο Επιστολή του Απ. Παύλου, στο κεφάλαιο 6 και στο εδάφιο 16 λέγει τα εξής, «ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν, φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον» (Α Τιμ. 6:16). Μέσα του κατοικεί ένα φως που ο άνθρωπος είναι φύσει αδύνατον να το πλησιάσει, ούτε καν να το ατενίσει. Και ο λόγος ή μάλλον το εμπόδιο, είναι απλά η αμαρτία, η άγνοια, η πνευματική οκνηρία και η τεμπελιά απέναντι στο θέλημα του Θεού. Πάμε τώρα στις Πράξεις των Αποστόλων. Στο πρώτο κεφάλαιο λέγει, ότι ο Χριστός μετά την ανάστασή του συναναστρεφόταν με τους μαθητάς του καθημερινά επί 40 ημέρες και τους έλεγε διά την βασιλεία του Θεού. Μάλιστα τους συνιστούσε να μην απομακρύνονται από τα Ιεροσόλυμα και να περιμένουν την επαγγελία του Θεού, η οποία έχει ως εξής, «και θέλετε λάβει Πνεύμα Άγιο.»· είναι γραφικό «ἀλλὰ λήψεσθε δύναμιν ἐπελθόντος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐφ᾿ ὑμᾶς, καὶ ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἔν τε Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐν πάσῃ τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς.» (Πραξ. 1:8). Αυτό το Άγιο Πνεύμα θα μας οδηγήσει στην άφθαρτη ζωή και στην συνέχεια στην αγκαλιά του Θεού, ώστε να μετέχουμε των ζώντων. Ο Χριστός, είναι γραφικώς αποδεδειγμένο, ότι ήταν άφθαρτος, και μετά την ανάστασή του έγινε και αθάνατος. Είναι Θεός. Ο ίδιος είπε, «καὶ προσελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων· ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς.» (Ματθ. 28:18). Ο Χριστός δεν θέλει να είναι ο Θεός μας αλλά ο αδελφός μας, ο φίλος μας, και ήρθε στον κόσμο για να μας ανεβάσει στο δικό του επίπεδο μέσα από τις εντολές του, οι οποίες όταν εφαρμοστούν, μας κάνουν ευτυχισμένους, άφθαρτους και μετά αθάνατους. Τέλος μας καθιστούν θεούς, είναι γραφικό, «θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ ῾Υψίστου πάντες·» (Ψαλμ. 81:6). Όποιος λοιπόν μέσα του έχει τον Λόγο του Θεού, μεταστοιχειώνεται διά του Λόγου από φθαρτός σε άφθαρτος. Διά του Λόγου ο άνθρωπος γίνεται δυνατός, πολύ δυνατός, παντοδύναμος. Ο τρόπος; Διά της πίστεως. Όποιος έχει πίστη, νικά τα πάντα όπως ο Ηλίας, ο Μωυσής, ο Ελισσαίος, οι προφήτες, ο Κύριος. Οι δυνατοί δεν είναι αυτοί που έχουν μπράτσα μεγάλα, αλλά αυτοί που έχουν Πνεύμα Θεού, αφού με αυτό δημιουργούν γύρω τους παραδεισένια έργα όπως ο Κύριος, οι Απόστολοι, οι Άγιοι. Ο Χριστός γνώριζε, ότι για να ολοκληρωθεί το σχέδιο του Θεού, χρειάζεται χρόνο. Όμως ο ίδιος, αφού ολοκλήρωσε το έργο του, ξέρουμε ότι αναλήφθηκε, και από τότε κάθεται στα δεξιά του Πατέρα του, «εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου, κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου;» (Ματθ. 22:44), «ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ θάνατος·» (Α Κορ. 15:26). Είδατε τι λέει; Έσχατος εχθρός μας είναι ο θάνατος. Αυτός είναι ο εχθρός μας και όχι ο διπλανός μας. Οι εχθροί μας ζουν μέσα μας. Πολλοί σήμερα λένε, «πού είναι ο Θεός;» και το λένε διότι δεν ασχολούνται μαζί του, δεν τον ψάχνουν, δεν τον ερευνούν, τέλος δεν γνωρίζουν το σχέδιό του. Ο Χριστός είπε ότι θα στείλει τον Παράκλητο, το Πνεύμα της Αληθείας. Όσοι πίστεψαν στον Χριστό δεν είναι ορφανοί, έχουν τον Θεό στην ζωή τους, στην καρδιά τους, στο νου τους και δεν ψάχνουν τον Θεό, διότι αυτός ζει μέσα τους. Όσοι ακόμα δεν πίστεψαν είναι ΄΄ζωντανοί – νεκροί΄΄. Πολλοί ψάχνουν τον Θεό. Όσοι τον ψάχνουν, θα τον βρουν. Όλοι γνωρίζουμε, ότι μετά την ανάστασή του ο Χριστός αναλήφθηκε ενώπιον 500 ανθρώπων. Μάλιστα δύο άγγελοι που τον συνόδευαν είπαν, «οἳ καὶ εἶπον· ἄνδρες Γαλιλαῖοι, τί ἑστήκατε ἐμβλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν; οὗτος ὁ Ἰησοῦς ὁ ἀναληφθεὶς ἀφ᾿ ὑμῶν εἰς τὸν οὐρανόν, οὕτως ἐλεύσεται, ὃν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτὸν πορευόμενον εἰς τὸν οὐρανόν.» (Πραξ. 1:11). Από άφθαρτος που ήταν, έγινε και αθάνατος. Ο άφθαρτος δεν φθείρεται, όμως πεθαίνει από σφαίρα, από πνιγμό, από οτιδήποτε, ενώ ο αθάνατος μένει εις τον αιώνα. Ο Χριστός σαν πνεύμα, πριν σαρκωθεί, ήταν αθάνατος. Όμως φανέρωσε ότι «τὸ πνεῦμά ἐστι τὸ ζωοποιοῦν» (Ιω. 6:63). Έτσι ενσαρκώθηκε στην αγνή κοιλία της Παρθένου Μαρίας, για να δείξει, ότι με το πνεύμα γίνεται και η ύλη άφθαρτη και αθάνατη. Εξάλλου και η ύλη, είτε είναι άμορφη, είτε στην παχυλότητα της, με το πνεύμα του Θεού και διά του Λόγου του Θεού, μεταστοιχειώνεται και αυτή σε άφθαρτη και αθάνατη.