Να προσέχουμε τι λέμε
Χρειάζεται καθημερινά, να σπουδάζουμε την Σοφία του Θεού, αλλά και στην συνέχεια να προσέχουμε τι λέμε. Καλό είναι, να λέμε αυτό που είναι απαραίτητο να πούμε. Μην μεταφέρουμε χαζομάρες, τι είπε ο ένας, τι έκανε ο άλλος. Τι σε νοιάζει; Μόνο μία περίπτωση υπάρχει για να ασχολείσαι με τους άλλους. Αυτό είναι, αν δεν έχεις δική σου ζωή, φυσική συνέπεια να ψάχνεις και να γεμίζεις την ζωή σου με την ζωή των άλλων. Αν δεν έχουμε δική μας ζωή, τότε ναι, κοίτα, ασχολήσου και επανέλαβε ό,τι οι άλλοι λένε. Δυστυχώς, γίναμε η καραμούζα του όποιου συστήματος. Εμείς όμως που θέλουμε να λεγόμεθα παιδιά Θεού, να λέμε ό,τι είναι απαραίτητο, και να το λέμε με αγάπη. Να γνωρίζουμε ακόμα, ότι αυτό που λέμε, ότι είναι η αλήθεια. Και επειδή η αλήθεια είναι σχετική, να προσέχουμε, μην πέσουμε στην παγίδα που έπεσε και ο Μωυσής με την αλεπού και τον βοσκό. Αν καταλαβαίνουμε, ότι αυτό που θα πούμε, δεν θα οικοδομήσει, να το αποφεύγουμε. Επίσης, πολλοί είναι αυτοί, που πάνε στο σπίτι του άλλου και του αραδιάζουν ένα σωρό κακά, συζητούν δηλαδή όλες τις κακές ειδήσεις. Κι ενώ ο άλλος κάθεται ήρεμα στο σπίτι του, όταν ανοίξει την πόρτα σε έναν τέτοιον άνθρωπο, τότε θα δαιμονιστεί και θα αρχίσει ο πονοκέφαλος. Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο πνευματικό επίπεδο, ώστε να μπορούν να διεργάζονται σωστά τα όσα ακούν. Εμείς να προσέχουμε, να μιλάμε θετικά και πάντα μέσα από τον Λόγο του Θεού. Αν ακόμα έχουμε και φίλους, που δεν θέλουν να ασχοληθούν με αυτό που εμείς κάνουμε, εμείς θα τους αγαπάμε, αλλά θα προσέχουμε κιόλας να μην γεμίσουμε δαιμόνια. Αν κάποιος επιμένει να σε στενοχωρεί και να σε χρησιμοποιεί για σκουπιδοτενεκέ, πες του να μην ξανάρθει, ώστε να φρουρήσεις την ειρήνη σου, την χαρά σου, τον Θεό σου. Ο Θεός εργάζεται μυσταγωγικά και πάντα σε προσωπικό επίπεδο. Εμείς, ας ακολουθήσουμε τον δικό μας δρόμο, δεν μας έβαλε ο Θεός να σώσουμε κάποιον. Αν κάποιος θέλει βοήθεια, θα τον βοηθήσουμε. Η δική μας βοήθεια, είναι να του συστήσουμε τον Θεό. Αν δεν θέλει τον Θεό, ο οποίος διαμόρφωσε και έφτιαξε την δική μας ζωή, τότε θα τον αποφεύγουμε. Ο καθένας στον δρόμο του, ο Θεός ξέρει. Εμείς δεν θα πούμε ποτέ κάτι κακό για αυτόν τον φίλο μας ή αδερφό μας, ούτε και θα τον κρίνουμε. Θα τον αφήσουμε στα χέρια του Θεού, και αυτός αν θέλει, θα βρει τρόπο να τον καλέσει και να τον ελευθερώσει, αλλά και να μας ενώσει μαζί του.